Και ύστερα ήρθε η σύγκριση!
Και ύστερα ήρθε η σύγκριση!
μαμά Δέσποινα
Γεια σας μανούλες!
Είμαι η Δέσποινα και είμαι μητέρα δύο μικρών αγοριών, 3 χρονών και 17 μηνών!
Πρώτα στην ζωή μας ήρθε ο Παναγιώτης μας, λίγους μήνες αργότερα ακολούθησε ο Γιωργάκης μας και η ευτυχία πολλαπλασιάστηκε! Όμως δεν μείναμε εκεί… τώρα εμφανίστηκε στη ζωή μας η σύγκριση!!!! Προς Θεού, όχι από μας αλλά από όλο (σχεδόν ) τον κόσμο γύρω μας!
Μέχρι τώρα την βγάζαμε καθαρή, ο Γιώργος ήταν το μωράκι το γλυκούλι, ξέρετε αγνώστου ευφυίας και λοιπών προσόντων, ενώ ο Παναγιώτης ήταν ο μεγάλος. Το μωράκι όμως μεγάλωσε και έγινε ανθρωπάκι και μαζί με αυτό ξεκίνησε και μια διαδικασία από το πουθενά που εμένα με βγάζει από τα ρούχα μου!!!!
Συνήθως αρχίζει κάπως έτσι: «Αααα! Ο μεγάλος είναι πιο καλό παιδί, πιο ήσυχο. Ο μικρός είναι ζόρικος μόλις μεγαλώσει λίγο ακόμα χαθήκατε» και συνεχίζει κάπως έτσι: «Ο μικρός είναι πιο έξυπνος, τα πιάνει με την πρώτη και είναι και μικρός ακόμα!«
Ενίοτε συνεχίζεται με σχόλια του τύπου ο Παναγιώτης μίλησε πολύ νωρίς, ο μικρός θα αργήσει, θα γίνει πιο ψηλός, πιο κοντός, πιο χοντρός!!
Γκρρρρρ!! ΓΙΑΤΙ;;;
Εγώ όταν έμεινα έγκυος στο δεύτερο παιδάκι μου ούτε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου δεν σκέφτηκα ότι θέλω να κλωνοποιήσω το πρώτο!! Ναι, ήθελα να είναι υγιές, όπως και το πρώτο και το μόνο που είπα δυο τρεις φορές πάνω στην κουβέντα ήταν ότι θα ήθελα να κοιμάται όλη νύχτα όπως και το πρώτο!! Αυτή ήταν η σύγκριση και οι ομοιότητες που ευχήθηκα να έχουν τα παιδιά μου και τίποτα μα τίποτα παραπάνω!!!
Τα παιδιά μου είναι η μέρα με τη νύχτα και είμαι χαρούμενη για αυτό!! Θεωρώ ότι αλληλοσυμπληρώνονται με αυτόν τον τρόπο και στη ζωή τους θα είναι κάτι το θετικό!! Ο ένας είναι κοινωνικός μέχρι αηδίας και ο άλλος σε περνάει από ολικό σκανάρισμα για να σου δώσει το χέρι του! Ο ένας θα ακούει όπερα και ο άλλος κατα πάσα πιθανότητα θα είναι απ’ έξω με σκοπό να την κάψει! Πειράζει;
Γιατί πρέπει το ένα παιδί να είναι το «καλό» και το άλλο το «κακό»;; Ή γιατί πρέπει να είναι ίδια;
Σας έχει τύχει εσάς αυτό; Πως το χειριστήκατε;;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
δυστυχως τα ιδια ζουν και τα δικα μου μικρα.. ο μεγαλος 16 μηνων, ο μικρος 4 μηνων. εχω βαρεθει να ακουω τα πεθερικα μου καθε μερα (γιατι ζουμε μαζι αναγκαστικα λογω οικονομικων) "ο μεγαλος εε κουκλος, χαδιαρης! ο μικρος πολυ σοβαρος, αγριος.. δε μοιαζουν ΚΑΘΟΛΟΥ", "ο μικρος θα περπατησει και θα μιλησει πιο γρηγορα απο τον αλλο", "αμα ο μικρος συνεχισει να τρωει ετσι θα γινει πιο χοντρος απο οτι ηταν ο μεγαλος!", "πολυ ζωηρεψε ο μεγαλος.. το μωρο τι ησυχο που ειναιιιι!" και το χειροτερο ειναι που δειχνουν πολυ την αδυναμια τους στον μεγαλο μου, κυριως η πεθερα μου.. ειναι δυνατον να κλαιει το νεογεννητο για να φαει και να το χει παρατημενο στο ριλαξ για να παρει αγκαλια τον αλλο επειδη "γκρινιαζε για αγκαλια" ; δε περιμενα διαφορετικη αντιμετωπιση, αφου τα παιδια τους, ο αντρας μου και ο κουνιαδος μου, απο μικρα μεχρι και σημερα σκοτωνονται για το παραμικρο.
Συνεχίζω εδω γιατι εκανα χαζομαρα... Ήρεμει λοιπον και παει και της κανει αγκαλιές και φιλία!να σημειώσω οτι η ΜΑΜΑ του κοριτσιού ηταν πολυ κουλ.οκ λεω ειναι της φιλοσοφίας "οκ παιδια ειναι".παρα ηταν ψύχραιμη ομως...πάνω στις αγκαλιές λοιπον η μικρη του ρίχνει ενα δαγκωμα...τι να σας λεω...κλαμα ο μικρος πριστηκε κοκκινησε την άλλη μερα πονουσε μελανιασε και μεχρι και σημερα έξι μέρες μετα(ναι ναι έξι μέρες μετα)εχει ακομα σημάδι στο μάγουλο του...και φυσικα δεν σηκώθηκε η κυρία που ειναι και εκπαιδευτικός να το μαλωσει το παιδάκι της.ηξερε φαινεται...κι εγω απο εκεινη την ωρα οποτε έμπαινε το παιδ της μεσα εμπαινα και εβγαζα τον δικο μου.επειδικτικα ομως. Ξέφυγα απο το θεμα λιγο αλλα ηθελα να καταλήξω στο γεγονός οτι είμαστε τελικα προκατηλημενοι για κάποιο λογο.ο Πέτρος ηταν ο ζωηρος αλλα άλλος εκανε τη χοντραδα
Πλέον δεν αφήνω κανέναν να πει κουβέντα.και εχω ακομα άτομα στο περιβάλλον μου που εχουν παιδια και ζωηρά παιδια και με την πρώτη ευκαιρία ακους να λενε:να ο Πέτρος και ο τάδε ειναι ετσι και γιουβετσι.εγω δηλαδη γιατι ποτε δε λεω για κανένα παιδι.ουτε με την μεγάλη μου ουτε τωρα με τον μικρο;;; Καθενας να κοιτάει την καμπούρα του λοιπον και να μην ασχολείται με τα παιδια των άλλων.
Εχω δυο αγγελουδια και αυτο που ειπε καποια κοπελα οτι συγκρίναν τα μωρά απο την κοιλιά;ε αυτο εγινε... Η μεγάλη σου ηταν ήσυχο και βολικό μωρο;;;ωωωωχ την εβαψες...κανεις δεν την γλυτωνει.ενα απο τα δυο βγαινει ζωηρό...το άκουγα συνέχεια.και οταν έμαθα οτι ειναι αγόρι;;;εκει να δεις τι άκουγα...και όντως ο μικρος μου Πέτρος (που εχει τη γιορτή του!!!)ειναι ζωηρος!πολυ ζωηρος!υπερκινητικος!δεν ξερεις απο που θα σου ερθει...ε και;;;;;;;;;ενοχλεί κανέναν;;;;;οτι κανει το κανει στο ΣΠΙΤΙ του και τελος.τελος ομως. Τις προάλλες σε ενα φιλικό ΣΠΙΤΙ αρχισε να πειράζει ενα κοριτσάκι.της τραβηξε δυο φορές τα μαλλια.δεν πρόλαβα να δω γιατι.σηκωνομαι και τις δυο φορες(οχι οπως κανουν καποιες που "μαλώνουν"(λέμε τωρα)απο τη θέση τους) πήγα τον μηλησα και τη δεύτερη φορα τον μαλωσα για τα καλα.και ο Πέτρος ηρεμει