Το σύνδρομο Άσπεργκερ (Asperger’s)
«Το σύνδρομο Άσπεργκερ είναι μια νευρολογική διαταραχή η οποία προσβάλλει την ικανότητα του πάσχοντος να κατανοεί και να ανταποκρίνεται στις σκέψεις και στα συναισθήματα του άλλου«
Tony Attwood, κλινικός ψυχολόγος
Τα άτομα που έχουν διαγνωσθεί με το σύνδρομο Άσπεργκερ, δυσκολεύονται να συνυπάρχουν με άλλους ανθρώπους, δυσκολεύονται να συνομιλούν μαζί τους και να καταλαβαίνουν αυτά που αισθάνονται.
Το σύνδρομο Άσπεργκερ χαρακτηρίζεται ως «Υψηλής Λειτουργικότητας Αυτισμός». Τα άτομα με Άσπεργκερ έχουν ίση ή υψηλότερη νοημοσύνη σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό και είναι «λειτουργικά» στην καθημερινότητά τους. Αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση των Αυτιστικών.
Οι γονείς και οι δάσκαλοι αντιλαμβάνονται το σύνδρομο Άσπεργκερ πολύ αργότερα από τον Αυτισμό, πολλές φορές όταν ήδη το παιδί έχει προχωρήσει αρκετά στο σχολείο. Πολλοί άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι έχουν δυσκολίες στη ζωή τους αλλά δεν ξέρουν ότι έχουν Άσπεργκερ μέχρι να γίνουν ενήλικες.
Είναι πολύ σημαντικό να γίνει έγκαιρα η διάγνωση στο παιδί που έχει αυτό το σύνδρομο γιατί χρειάζεται να αντιμετωπιστεί άμεσα και να του προσφερθεί η κατάλληλη υποστήριξη. Όσοι βοηθούν και στηρίζουν ένα παιδί με Άσπεργκερ πρέπει να έχουν σωστή ενημέρωση και κατάλληλη εκπαίδευση σχετικά με τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε παιδιού. Αυτό ισχύει τόσο για το σχολικό περιβάλλον όσο και για την οικογένεια του πάσχοντος.
Ήδη από πολύ μικρή ηλικία το σύνδρομο είναι φανερό στην κοινωνική συμπεριφορά των παιδιών, γιατί απομονώνονται και δε θέλουν να παίξουν με άλλα παιδιά. Προτιμούν να είναι μόνα τους και οι άλλοι να τα αφήνουν στην ησυχία τους. Στο σχολείο, στα διαλείμματα, κάθονται συνήθως απομακρυσμένα από τα υπόλοιπα παιδιά και συχνά χαρακτηρίζονται ως «παράξενα» από τους συνομήλικούς τους.
Δεν ενδιαφέρονται να μπουν σε κάποια ομάδα ή να συνεργαστούν στις σχολικές εργασίες ή στα αθλητικά. Κινούνται αργά και άκαμπτα, συχνά έχουν δυσκολία να δέσουν τα κορδόνια τους, να κάνουν ποδήλατο ή να κολυμπήσουν.
Τα παιδιά με Άσπεργκερ μπορεί να καταλάβουν τη διαφορετικότητά τους όταν φτάσουν στην εφηβεία. Τότε επιλέγουν και πάλι τη μοναχικότητα για να μη γίνεται αντιληπτή η διαφορετικότητα αυτή.
Τα άτομα με Άσπεργκερ δυσκολεύονται να καταλάβουν γιατί κάποιος συμπεριφέρεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, γιατί αισθάνεται όπως αισθάνεται και πώς εκφράζει τα συναισθήματά του. Δεν βρίσκουν τον τρόπο να επικοινωνήσουν με τους γύρω τους ώστε να γίνουν κατανοητοί.
Έχουν συνήθως πολύ συγκεκριμένα και πολύ ιδιαίτερα ενδιαφέροντα: μπορεί να ξέρουν απέξω κι ανακατωτά όλες τις λεπτομέρειες για μάρκες των αυτοκινήτων ή τα μοντέλα των αεροπλάνων, να μαθαίνουν νεράκι δρομολόγια πλοίων, τρένων ή άλλων μεταφορικών μέσων, να γνωρίζουν άπειρες ημερομηνίες γέννησης, χάρτες και πλανητικά συστήματα. Συνήθως μιλάνε πολύ για όσα ξέρουν και μπορεί να γίνουν φλύαροι και κουραστικοί.
Έχουν δυσκολίες με τις μεταβατικές καταστάσεις και τις αλλαγές και προτιμούν την ομοιομορφία. Παθαίνουν άγχος ειδικά όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν κάτι απρόοπτο πχ. αλλαγή θρανίου, τάξης, σχολείου (για τα παιδιά) αλλά και ένα ταξίδι ή μια μικρή ξαφνική μεταβολή στο καθημερινό πρόγραμμα εργασίας (για τους ενήλικες).
Μπορεί να έχουν αισθητηριακές δυσκολίες σε σχέση με μία ή περισσότερες αισθήσεις (όραση, ακοή, όσφρηση, γεύση, αφή). Ο βαθμός δυσκολίας διαφέρει από το ένα άτομο στο άλλο. Συχνά όμως οι αισθήσεις ενός ατόμου με Άσπεργκερ είναι είτε ιδιαίτερα έντονες (υπερευαισθησία) είτε άτονες (υποευαισθησία). Τους ενοχλεί όταν κάποιος τους αγγίζει και δυσφορούν με το αγκάλιασμα.
Δυσκολεύονται να αντιληφθούν τη σημασία της μη λεκτικής επικοινωνίας όπως χειρονομίες, εκφράσεις προσώπου και στάση σώματος. Δε γνωρίζουν πότε να αρχίσουν ή να δώσουν τέλος σε μια συζήτηση. Μιλούν με μονότονη, μη εκφραστική φωνή και να δεν κατανοούν τη σημασία της αλλαγής τόνου. Αντιλαμβάνονται τα νοήματα πάντα κυριολεκτικά και δυσκολεύονται στην αναγνώριση αστείων, μεταφορών και ειρωνείας. Έχουν επιφανειακά τέλειο λόγο που όμως τείνει να είναι τυπικός και σχολαστικός.
Μπορεί να καταφέρνουν άριστα μία εργασία με την οποία καταπιάνονται και να μην αντιλαμβάνονται καθόλου πώς να εκτελέσουν κάποια άλλη. Δυσκολεύονται να προγραμματίσουν, να λύσουν απλές προβληματικές καταστάσεις, δρουν παρορμητικά και δεν μπορούν με κανένα τρόπο να μπουν στη θέση του άλλου. Μπορεί να έχουν απίστευτη φωτογραφική και μακροπρόθεσμη μνήμη αλλά πολλές φορές δυσκολεύονται να θυμηθούν ακόμα και κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά και χρειάζονται χρόνο για να το επαναφέρουν.
Το σύνδρομο Άσπεργκερ είναι αποτέλεσμα της διαφορετικής λειτουργίας τμήματος του εγκεφάλου. Συνήθως κανείς γεννιέται με αυτή την ιδιαιτερότητα αλλά μπορεί να είναι και αποτέλεσμα ζημιάς στον εγκέφαλο μετά από ατύχημα σε πολύ μικρή ηλικία. Εάν το σύνδρομο παρουσιάζεται εκ γενετής υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να έχει κληρονομηθεί από την οικογένεια. Πάντως σχετικά γονίδια δεν έχουν βρεθεί ακόμα. Τέλος τονίζεται ότι με έγκαιρη επαγγελματική αντιμετώπιση η κοινωνική συμπεριφορά του ατόμου μπορεί να βελτιωθεί.
Κατερίνα Καλιμικεράκη
—
H Kατερίνα Καλιμικεράκη είναι δασκάλα με σπουδές και μελέτες πάνω σε θέματα παιδοψυχολογίας
Καλησπέρα, μπορει καποιος να μου συστήσει ενα γιατρο στην Αθήνα που να εχει γνώσεις επι του θέματος και να μπορει να κανει διάγνωση ή οχι Ασπεργκερ; Ευχαριστω
θα φανεί περίεργο μα ψάχνοντας στο net βρήκα και μια άλλη που έγραφε για τον εαυτό της μια με τόνομα πέρλα μεσίνα κι όλα συμπίπτουν με τα δικά μου βιώματα έχω πολλά κίνα κι με του αγαπίου την ιστορία ...... φαίνεται σίγουρα κουλό λίγο που σας στέλνω μα ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω κι να δω αν κι εγώ έχω αυτό το σύνδρομο γιατί έχω περάσει παραπολλά όπως περιγραφει το βιβλίο αυτό βλέπω πολλά κίνα στοιχεια τώρα είμαι 32 μα με ακολουθούν του παρελθόντος πολλά νομίζω πως αρχίζω κι βρίσκω τον εαυτό μου πάντα με νόμιζα διαφορετικό άτομο περίεργο που δε το αποδέχονταν κι ακόμα νιώθω πως δε μπορώ να ταυτιστώ με τους άλλους γιατί δε με καταλαβαίνουν λειτουργούμε σε αλλα μήκη κύματος τώρα το δαμάζω πλέον όσο γίνετε μα είμαι παιδί μέσα μου κι πολλές φορες φέρομε σα πιτσιρίκι αυτό νευριάζει τους γύρο μου διακόπτω όταν μιλούν γίνομαι ενοχλητική είμαι απότομη λέω στα μούτρα αλήθειες δε "μαρεσει" η υποκρισία το θέατρο δε μπαίνω σε καλούπια όπως η κοινωνία προστάζει κι τέτοια πολλά έχω δικό μου τρόπο που λειτουργό κι σκέφτομαι με εικόνες κολλάω όταν μου len πράγματα οι άλλοι που θεωρούν αστείο μα εγώ δε τα piano τα αστεία τους πάντα ούτε αυτοί τα δικά μου πιάνουν οι ψυχολόγοι όταν δε ξέραν ακόμα τι είναι αυτό το σύνδρομο με παρακολουθούσαν σπάγαν τα νεύρα τους έχω ελλειμματική προσοχή δε κοιτώ ποτε τον άλλον στα ματια πολλές φορες τρώω κάτι κι νομίζω ότι η γεύση του είναι άλλη από αυτή που έπρεπε νάχει κολλάω με αντικείμενα πολλού έχω εμμονες θέλω σταθερότητα στο περιβάλλον μου δε μαρεσούν οι αλλαγές ούτε να με τσατίζουν θυμώνω κι αμύνομαι κι πολλά αλλα βρίσκω πολλά κίνα στοιχεια με άτομα που len ότι έχουν αυτό το πρόβλημα κι λέγαν δε ξέρουμε την πορεία της ψυχολογίας της μικρής σταμάτησα κι εγώ να θέλω να πηγαίνω σε ψυχολόγους γιατί μου φέρονταν άσχημα δε είχαν υπομονή να ακούσουν άλλοι παίρναν τα λεφτά κι λέγαν ότι νατάν σα διάγνωση άλλη λέγαν δε θέλω να την αναλάβω είχα απόρριψη από παντού κι από τους γονείς μου πολύ μεγάλη απόρριψη όλο μαλώματα φωνές κηρύγματα γιατί λέγαν ότι δε φέρομε φυσιολογικά κι τέτοια όλοι είχαν κι έχουν αρνητική στάση απέναντι μου δε ήξερα τι είναι αυτό που έχω γιατί απομακρύνονται οι γύρο μου τώρα άρχισα να καταλαβαίνω βλέποντας πολλά κίνα στοιχεια με περιπτώσεις ατόμων με αυτό το σύνδρομο δε υπάρχει κατανόηση σε κοιτούν περίεργα οι άλλοι κι πιο πολύ όταν είσαι ενήλικας κι δε φέρεσαι όπως αυτοί θα περίμεναν κι το δείχνουν ότι ξινίζουν τα μούτρα τους ναι λειτουργό αυθόρμητα atzoumpala κι δε έχω φίλους παρόλο που είμαι κοινωνικό άτομο εάν επιθυμείτε μπορώ να σας πω κι αλλα κι ίσος μέσα από δικά μου βιώματα βοηθήσω να καταλάβουν οι άλλοι πως νιώθουν οι ιδιαίτεροι άνθρωποι λειτουργούν κάπως αλλιώς που οι άλλοι το βλέπουν τελείως sa ουφο ελπίζω να μην σας κούρασα με τα λεγόμενα μου τόξο με το μπλαμπλά κι δε ξέρω αν ο άλλος έχει την διάθεση να ασχοληθεί μα όπως κι νάχει ευχάριστο "εκτοπροτερον" για τον κόπο που θα κάνετε να το δείτε το mail μου εάν επιθυμείτε "απαντιστεμου" θα το χάρο πολύ ναστέ πάντα καλά κι συγχαρητήρια για την σελίδα σας
Κι άλλος κραυγαλέος μύθος που αναγράφεται στο κείμενο...."Τους ενοχλεί όταν κάποιος τους αγγίζει και δυσφορούν με το αγκάλιασμα". Μπορεί να συμβαίνει σε ορισμένους ή υπό ορισμένες προϋποθέσεις, όπως συμβαίνει και σε μενα που δεν έχω νιώσει ποτέ οτι ίσως να έχω Asperger. Δε μου αρέσει να με αγγίζει κάποιος που δε θέλω, ούτε είμαι πολύ διαχυτική στα αγκαλιάσματα-φιλήματα με ανθρώπους που δε νιώθω πολύ κοντά. Άνθρωπος με αυτισμό/δαδ/ Asperger (οπως θέλετε πείτε το αν και η λέξη για όλα αυτά είναι ο αυτισμός) δε σημαίνει αυτομάτως ότι δεν αγκαλιάζει ή ότι δε θέλει να τον αγγίζουν.
ετσι !!!!!!!!!!
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ASPERGER ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΜΕ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΛΙΣΤΑ. ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ASPERGER ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕΙ ΤΗΝ ΜΗ ΛΕΚΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ. ΕΠΙΣΗΣ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΟΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ASPERGER. ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ : ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΛΕΕΙ Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΤΟΥΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ. ΚΑΛΑ ΩΣ ΕΔΩ. ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΥΣΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ, ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ASPERGER ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΠΕΙ Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ. ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ "ΕINSTAIN",ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΑΛΛΑΖΑ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ASPERGER ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΩΣ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΣΟΦΟΥ.
Πολύ σωστό! Και βλέπω και πολλές ακόμη ανακρίβειες στο κείμενο, ή αν δε θες να πούμε ανακρίβειες, πράγματα που δε δείχνουν εντελώς την αλήθεια. Λέω μία για να μη γράφουμε για ώρες...τα άτομα με Asperger δε δυσκολεύονται να καταλάβουν πως συμπεριφέρεσαι, ούτε τα συναισθήματά σου δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι δεν καταλαβαίνουν τα μικρά ψεματάκια (οπότε τους φαίνεσαι αλλοπρόσαλλος αν άλλα λες και άλλα κάνεις....με το δίκιο τους λοιπόν δεν καταλαβαίνουν τέτοιες συμπεριφορές που τις έχουμε ψωμοτύρι οι νευροτυπικοί). Τα συναισθήματα τα νιώθουν, και το λένε οι ίδιοι αυτό. Αν εμάς μας αρέσει να συντηρούμε όλον αυτόν το μύθο που έχει χτιστεί γύρω από τον αυτισμό που τους παρουσιάζει λίγο σαν ρομπότ και ανθρώπους που ζουν στον κόσμο τους, να ξέρουμε ότι δεν τους βοηθάμε καθόλου και ταυτόχρονα τους συκοφαντούμε. Για χρόνια έχει χτιστεί μια εντελώς λάθος εικόνα για τον αυτισμό και αυτό είναι κάτι για το οποίο διαμαρτύρονται πολλοί αυτιστικοί. Δεν είναι μια τρομακτική εικόνα ο αυτισμός, είναι ένας τρόπος σκέψης που δεν τον κατανοούμε οι νευροτυπικοί επειδή πιστεύω ότι έχουμε μάθει να μη δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στη μεταξύ μας επικοινωνία. Δεν εξασκούμαστε στο να καταλαβαίνουμε τον άλλον και να κοιτάμε πίσω από αυτό που νομίζουμε ότι ξέρουμε. Για αυτό και τόσα νέα παιδιά διαμαρτύρονται ότι οι γονείς τους δεν τα ακούνε και δεν τα καταλαβαίνουν. Ίσως γιατί όταν ήταν μικρά δεν έκατσε ο γονιός να χτίσει ουσιαστική επικοινωνία μαζί τους, να μπει στη θέση τους και να τα καταλάβει. Αντίθετα η μαμά ενός αυτιστικού παιδιού θεωρώ πως ίσως να έχει ανεπυγμένες πολύ περισσότερο τις δεξιότητες επικοινωνίας γιατί αυτό
το κομμάτι το εξάσκησε πολύ από τότε που το παιδί της ήταν μικρό. Και όλη αυτή η ικανότητα που ανέπτυξε χάρη στο παιδί της πιστεύω πως την κάνει άνθρωπο με μεγαλύτερη κατανόηση και πολύ περισσότερες ικανότητες στην επικοινωνία σε όλους τους τομείς της ζωής της.
Χρύσα σε ποιά ηλικία διαγνώστηκε το παιδί σου με Asperger; Τί συμπτώματα είδατε και το ψάξατε;
Ξέρεις πιο είναι το πρόβλημα με το να γράφουμε σημάδια εδώ? Το πρώτο είναι ότι τα σημάδια δεν είναι ίδια για όλα τα παιδιά, το δεύτερο είναι ότι πολλές περιπτώσεις είναι δύσκολα διαγνώσιμες (πας στον έναν γιατρό και σου λέει έχει και ο άλλος ότι δεν έχει....δεν υπάρχει τρόπος να μετρηθεί με ακρίβεια, έχει να κάνει λίγο και με την προσωπική γνώμη του γιατρού) και το κυριότερο πως αν ακούσεις κάποιο σημάδι μπορείς εύκολα να το μπερδέψεις με μια συμπεριφορά νευροτυπικού παιδιού. Δηλαδή, αν σου σου πω ότι σε ένα παιδί με Asperger δεν του αρέσει να του αλλάζεις τη σειρά των πραγμάτων, θα βρεις και άλλα παιδιά που επίσης δεν τους αρέσει αλλά δεν έχουν Asperger ή αν σου πω ότι μπορεί να έχει ανεξήγητες ή υπερβολικές εκρήξεις θυμού για πράγματα που εσένα μπορεί να φαίνονται ανούσια, θα βρεις και αλλα παιδιά χωρίς Asperger που έχουν τέτοιες εκρήξεις επειδή είναι χειριστικά (ενώ το παιδί με αυτισμό δεν το κάνει για να σε "παίξει", το κάνει γιατί πραγματικά κάτι το ενοχλεί) ή αν σου πω ότι μπορεί να κολλάει με συγκεκριμένο παιχνίδι θα βρεις πολλά παιδιά που πάνε πακέτο με το αγαπημένο τους παιχνίδι συνέχεια (η διαφορά είναι το πόσο κολλάει το ένα και πόσο το άλλο, που δεν μπορεί κανείς εύκολα να το προσδιορίσει εδώ). Θα σου έλεγα πως αν βλέπεις αρκετά πράγματα (όχι ένα ή δύο) που κάνουν το παιδί σου να μοιάζει λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα της ηλικίας του, να το δεις. Αλλά στις μικρές ηλικίες (γύρω στα 3-4) μερικές φορές και οι ίδιοι οι γιατροί δεν ξέρουν να σου πουν αν είναι Asperger, ΔΑΔ ή ψυχοκινητική καθυστέρηση. Για μενα όμως, δεν έχει και σημασία πως το ονομάζουν αυτό που μπορεί να συμβαίνει σε ένα παιδί, αλλά να σου δώσουν καθοδήγηση για το πως μπορείς να το βοηθήσεις σε συγκεκριμένα πράγματα που μπορεί να το δυσκολεύουν. Όχι να το αλλάξεις, γιατί δεν έχει νόημα αυτό είναι το παιδί και όλο αυτό που του συμβαίνει το καθορίζει και δημιουργεί την προσωπικότητα που έχει, απλώς αν κάπου δυσκολεύεται ή δυσκολεύεσαι εσύ να επικοινωνήσεις μαζί του ή να καταλάβεις τις ανάγκες του να μπορείς να βρεις αποδοτικότερους τρόπους. Ούτως ή άλλως είτε είναι απλή καθυστέρηση στην ανάπτυξη, είτε αυτισμός τα μικρά με τα ίδια βήματα ξεκινάνε (στους ίδιους ειδικούς τα παραπέμπουν), οπότε δε χάνεις τίποτα αν δεν ξέρεις ακριβώς τι συμβαίνει. Αυτό που ήθελα να πω με όλο αυτό είναι πως αν έχεις ένα παιδί που το βλέπεις ότι πραγματικά δυσφορεί με μερικά πράγματα (να μην το κάνει από κακομάθεια ή χειριστικότητα) και σου φαίνεται λίγο διαφορετικό από τα αλλα δες τι είναι για να βρεις πως θα το βοηθήσεις να αντιμετωπίζει αυτά που του φαίνονται δύσκολα. Μην ξεκινήσεις όμως ποτέ με τη λογική να το αλλάξεις το παιδί ή να το "θεραπεύσεις". Καταρχήν δεν είναι άρρωστο για να θέλει θεραπεία και το κυριότερο είναι πως αυτό είναι και οι όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει προέρχονται κυρίως από κακή επικοινωνία και έλλειψη κατανόησης. Αν δηλαδή δε θέλει να το πλύνεις επειδή το ενοχλεί το νερό, δεν έχει νόημα να του λες 50 φορές ότι όλοι κάνουμε μπάνιο και τι καλό που είναι το μπάνιο, αλλά να το καταλάβεις ότι πραγματικά δεν του αρέσει και να βρεις άλλο τρόπο να το κάνεις μπάνιο χωρίς να εξηγείς ότι είναι παράλογο που δεν του αρέσει. Και φυσικά πάρα πολλά παιδιά αντδρούν με το μπάνιο και δεν έχουν αυτισμό, για αυτό λέω πως είναι πολύ δύσκολο να πεις μερικά σημάδια και να είσαι σίγουρος οτι ο άλλος κατάλαβε τι λες χωρίς να τα αντιπαραβάλλει στο παιδί του και να θεωρήσει πως έχει ενώ δεν έχει. Βρες και όλα τα σημάδια στο internet και τσέκαρε αν έχει μερικά (βέβαια, με πιθανότητα να μπερδέψεις ένα νευροτυπικό παιδί με αυτιστικό), αλλά περισσότερο θα το καταλάβεις αν μπορεί να έχει γιατί θα το δεις λίγο διαφορετικό σε σχέση με τους υπόλοιπους.
χρυσα εχω και εγω εναν μικρο αινσταιν που λατρευω... κανεις κατι οσον αφορα τις κοινωνικες του επαφες? ειμαι λιγο μπερδεμενη
Aυτό το σύνδρομο και γενικότερα ο αυτισμός είναι μία από τις σοβαρές παρενέργειες των εμβολίων.
πως μπορω να ερθω σε εποικινωνια με την Κυρια Κατερινα?sos
Έγώ έχω πολλά από τα συμπτώματα για τα οποία διαβάζω, πλέον η ζωή μου είναι κανονική, με τη διαφορά ότι δυσκολεύομαι να κάνω φίλους. Ακόμα και με τους λίγους φίλους που έχω, αποφεύγω να συναντηθώ. Όταν λέω λίγους φίλους, εννοώ ότι στο πανεπιστήμιο είχα μόνο δύο φίλες...Αυτό εμένα δε με ενοχλεί καθόλου, αλλά η κατάσταση περιπλέκεται όταν ο σύζυγος θέλει να βρεθούμε με φίλους, στο σπίτι,π.χ. Εκεί αισθάνομαι φοβερή καταπίεση, σε σημείο πανικού και τσακωμών. Επιπλέον, θα ήθελα να γνωρίζω αν εμπίπτω στην κατηγορία ανθρώπων με ασπεργκερ, για να εξεταστεί και ο γιός μου, καθώς δεν θα ήθελα να περάσει αυτά που πέρασα στο δημοτικό με τους συμμαθητές μου να με χλευάζουν, απλά και μόνο επειδή δεν ήμουν σαν κι αυτούς. Να τονίσω ότι στη δουλειά μου, δεν αντιμετωπίζω κανένα πρόβλημα με τους άλλους ανθρώπους, γιατί εκεί οι σχέσεις είναι μάλλον τυπικές και με αυτά τα πάω καλά...οι προσωπικές σχέσεις είναι που με δυσκολεύουν...
Το γεγονός ότι μπορεί να είσαι απλώς περισσότερο κλειστή σαν άνθρωπος από το σύζυγό σου το σκέφτηκες? Γιατί αυτό που λέει το κείμενο και άνθρωποι με Asperger το διαψεύδουν είναι ότι όλοι όσοι έχουν Asperger δεν έχουν εύκολες τις κοινωνικές επαφές. Οι ίδιοι λένε πως πέρα από τον αυτισμό υπάρχει και ο χαρακτήρας τους, που άλλος είναι πιο κλειστός και δεν επιδιώκει ιδιαίτερα τις συναναστροφές με άλλους και άλλος πιο ανοιχτός. Ο αυτισμός δεν είναι πάντα συνώνυμο της απομόνωσης όπως μας έχουν περάσει. Δε σημαίνει ότι μπορεί να μην είσαι κι εσύ μέσα στο φάσμα. Πολλοί μεγάλοι μπορεί να είμαστε και να μην το ξέρουμε. Και για τον Bill Gates οι αυτιστικοί λένε πως πιθανότατα να έχει Asperger χωρίς ο ίδιος να τον ξέρει. Είναι όμως πολλά τα γνωρίσματα, που δεν είναι σε όλους τα ίδια, αλλά δε σε κατατάσσει σε αυτή την κατηγορία μόνο το γνώρισμα ότι ευχαριστιέσαι τις ολιγομελείς παρέες και δεν είσαι τόσο κοινωνική όσο ο άντρας σου. Και αν το παιδί σου έχει Asperger και δεν είναι κάτω των 3, πιστεύω πως θα το είχες ήδη καταλάβει από διάφορα δείγματα που θα έδειχνε και θα το είχες ήδη ψάξει. Οπότε μην αγχώνεσαι.
καλησπερα.τις τελευταιες μερες με προβληματιζει πολυ το συγκεκριμενο θεμα.εχω διαβασει πολλα αρθρα και ανακαλυψα πως πιθανοτατα εχω αυτο το συνδρομο.το προφιλ ενος ατομου asperger ταιριαζει απολυτα με εμενα.επισης εκανα τρια τεστ και το αποτελεσμα ηταν πως κατα πασα πιθανοτητα to εχω.τα ποσοστα ηταν 33/50,34/50 και το τριτο 156/200.το θεμα ειναι πως ειμαι σχεδον 30.ειναι δυνατον να μην το εχει καταλαβει κανεις τοσα χρονια?τι πρεπει να κανω τωρα?σε ποια ειδικοτητα γιατρου να παω ωστε να το επιβεβαιωσω και ιατρικα?
Αισθάνεσαι οτι χρειάζεσαι βοήθεια? Σε τι σε δυσκολεύει αυτό? Αν απλά είχες την υπόνοια και τα τεστ σου δίνουν μεγάλες πιθανότητες ενώ εσύ αν δεν το έψαχνες θα συνέχιζες τη ζωή σου όπως πριν τότε αυτό που ψάχνεις είναι απλά μια ετικέττα. Αν όμως έχεις δυσκολίες τότε ή ενας αναπτυξιολόγος ή ενας εργοθεραπευτής ίσως σε βοηθήσουν
Ιωάννα καλησπέρα, πιστεύω ότι η ειδικότητα που ψάχνεις είναι νευρολόγος/ψυχίατρος. Αν και στην Ελλάδα δεν έχουν γίνει σημαντικά βήματα στη διάγνωση και αντιμετώπιση ενηλίκων με Άσπεργκερ, ίσως αυτό το λινκ σε βοηθήσει: http://www.aspergerhellas.org/about.html
Βρε Κατερίνα, αφού τους έχει διαβάσει, πως κατάφερες να γράψεις ένα τέτοιο κείμενο για το Asperger. Kαι είναι κι άλλες ομάδες από το εξωτερικό που λένε τα ίδια πράγματα με αυτούς. Πολύ μονοδιάστατα μας τα παρουσίασες.
pou ekanes to test ???
kalispera eimai o tolis 30 kai exo adhd kai apo oso epsaxa prepei na eimai kai ego asperger to email mou einai roropoulos@gmail an 8es na epoikinonisoyme kalnuxta.