Πονάς; Όχι λέμεεεεε!!

Η ιστορία της Σπυριδούλας

Θυμαμαι που τον Ιουνιο του 2007 αποφασισα να μετακομισω απο την Αθηνα στη Πρεβεζα υστερα απο 4 χρονια σχεσης εξ’ αποστασεως οπου κι εμενε ο αντρας μου για να αρχισουμε τη κοινη μας ζωη…

Αρχες Φεβρουαριου 2008 μου λεει «Δε… βρισκομαστε χωρις προφυλαξεις;;; Ποιος ξερει ποτε θα μεινεις εγκυος;!!!«

«Ε καλα» λεω κι εγω χωρις να το πολυσκεφτω «μεχρι να μεινω εγκυος, θα εχει περασει στανταρ ενας χρονος, θα εχουμε κανει και τον γαμο, μια χαρα θα ειναι…«

Και ξεκινησαμε… (τι χαρα εχουν οι αντρες στη συγκεκριμενη ελευθερια….!!!)

Αδιαθετω κανονικα 24 Μαρτιου και λιγο αργοτερα ηταν το Πασχα και ειχαμε κανονισει να παμε Αγρινιο στους δικους μου, οπου περασαμε υπεροχα με μεγαλη παρεα, ηπιαμε κατι παραπανω και απο τον ενθουσιασμο μου θυμαμαι οτι ειχα σηκωσει στη πλατη τον αντρα μου 90 κιλα!!!! Πως δεν εχασα το μωρο μου, απορω!!!

Μη τα πολυλογω, γυριζουμε πισω και μετα απο λιγες μερες να εχω αδιαθεσια τρομερη, ναυτια, εμετο, πονοκεφαλο. Ενα με το κρεββατι ειχα γινει, να λεω στη μανα μου καθε τρεις και λιγο να με ξεματιασει….

Και μου λεει ο μπαμπας μου (ναι ναι ο μπαμπας μου γιατι εγω η αδαης ελεγα θα περασουν αιωνες να μεινω εγκυος….!!! χαχαχα) «Βρε μπας και μας ετοιμαζεις τον διαδοχο και ντρεπεσαι να το πεις;; Και ιωση να ειχες 10 μερες τωρα θα ειχε περασει!!!«

Παω κανω μια χοριακη και βγηκε θετικη… 7εβδομαδων εγκυος!!!!!!!!

Παιρνω τηλεφωνο τους παντες χαρα και ευτυχια…. μια εγκυμοσυνη φυσιολογικοτατη!

Παρασκευη 19 Δεκεμβριου παω στον γυναικολογο να με δει, εχοντας ΠΗΤ εως 31/12, με κοιταει και λεει «Πονας λιγο ε;«

«Οχι, καθολου«

«Ε, δε πειραζει, μεχρι αυριο θα εχεις πονεσει αρκετα… Το μωρο εχει κατεβει, εισαι σε 3 εκατοστα διαστολη, πηγαινε σπιτι σου και εκτος απροοπτου αυριο στις 8 να εισαι εδω… ΓΕΝΝΑΣ!!!«

Χαρα εγω… να γενναω και να μη ποναω… παω σπιτι, κανω μπανιο, ξαπλωνουμε, περιμενουμε να πονεσω… τιποτα!!!!

Πεσαμε ξεροι για υπνο, σηκωνομαι στις 7 και  φευγουμε για νοσοκομειο…

– Πονας; λεει η μαια

– Οχι καθολου…

Με βαζουν στο προθαλαμο, μου κανουν κλισμα και παω στον καρδιοτοκογραφο…

Ερχεται ο  γιατρος λεει «Πονας;;«

ΟΧΙ λεμε!!!!!

Με κοιταει, 4 εκατοστα η διαστολη και ξαναμανα ρωτανε «Πονας;;«

Οχι λεμεεεε!!!

Φερνουν τον αντρα μου μεσα για παρεα, η ωρα ειχε παει 10:30…

Πονας;

ΟΧΙ!!

Ειχε αρχισει να με εκνευριζει η ερωτηση!!! Μεσα εξω ο αντρας μου, η κουνιαδα μου, η μανα μου…

– Δεν πονας βρε παιδι μου;

– Ε οχι ρε παιδια!!!!

12:00 η ωρα και διαστολη στο 6 και ειχα αρχισει κατι ενοχλησεις… Ευτυχως πονουσα μονο στην κοιλια… Με την ωρα πονουσα ολο και περισοτερο -επιτελους απαντουσα «ναι ποναω»….

Κατα τη 13:00 μου λεει η μαια «Ελα να αρχισουμε εξωθησεις… οταν ερχεται ο πονος (ερχοταν στο 5λεπτο) θα σπρωχνεις…«

Και πριν το καταλαβω λεει «Ειναι ετοιμη παμε μεσα…!«

Με σηκωνουν, με ξαναξαπλωνουν στο μπουμ, με δενουν και εκει νιωθω οντως να ποναω και λεω «Σας παρακαλω, καντε μου μια καισαρικη, δεν αντεχω…» και πριν προλαβω να απαντησω στην ερωτηση της μαιας «Ελα βρε, θελεις να μαχαιρωθεις τωρα και να ξαναμαιχαιρωθεις στο επομενο;;;»  οτι δε προκειται να κανω αλλο παιδι, μου βγαινει ενα αααααααααααααααααααααα στις 13:25 και αισθανομαι μια ανακουφιση, μια ζεστασια, ενα ξεφουσκωμα, μια χωνεψη… ολα μαζι!!!

Και βλεπω ενα μελαχρινο μαλλιαρο πανεμορφο αγορακι και να σκεφτομαι «Χριστε μου, σ’ ευχαριστω, ειναι πανεμορφος και μοιαζει στον μπαμπα του!!!!«

3,940 και 52εκ!!!!!!! Αγοραρος!!!!

Ηρθε ο αντρας μου, η κουνιαδα μου, η μανα μου στην αιθουσα μετα και μεσα στη συγκινηση ολοι να κλαιμε και να λεμε ειναι πανεμορφος, ειναι κουκλος… και μετα οταν μπηκα στο δωματιο… μπαλονια, λουλουδια γλυκα, αγκαλιες απ’ ολους!!!!!!!!

Ηταν η πιο ομορφη ημερα της ζωης μου και οχι δε ταλαιπωρηθηκα καθολου!! Μακαρι να ηταν ολες οι γεννες ετσι!!

Βεβαια στη δευτερη γεννα, αν και κρατησε μολις μιαμιση ωρα, τα ειδα ολα!!!!!!!!!!! Περασα ολους τους πονους μαζεμενους και ηταν αβασταχτο!!! Δεν περιμενα να γεννησω και τοσο νωρις, πηρα μολις 7 ημερες απο το μηνα μου…

Τωρα περιμενω τον τριτο μου γιο… Ευχομαι να γεννησω καλα και γρηγορα ενα γερο μωρακι…. Αυτα!!!!!!!!!

Και θελω να ευχαριστησω θερμοτατα το μαιευτηρα μου κ. Χασεμακη που με προσεξε πολυ περισσοτερο απ’ οτι περιμενα για δημοσιο νοσοκομειο επαρχιας και δε μου ζητησε ουτε ενα ευρω!!!!!!!!!

Το ξερω ειπα πολλα, αλλα δε μπορεσα να το περιορισω σε λιγοτερες γραμμες!!

Φιλια πολλα!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com