30 εβδομάδων: Πονάω, αλλά αντέχω!

Αυτή η βδομάδα ήταν η δυσκολότερη μέχρι στιγμής σ’ αυτή την εγκυμοσύνη. Και αυτό γιατί: ΠΟΝΑΩ!

Όλα ξεκίνησαν πριν αρκετές μέρες, όταν άρχισα να πονάω σαν να είχα κάνει… σπαγκάτο! Πονούσα στο εσωτερικό των μηρών, εκεί που ενώνονται τα πόδια με το σώμα. Υποφερτά θα έλεγα. Τις τελευταίες νύχτες όμως… όχι και τόσο υποφερτά πια!

Ρίξε και πονάκια πίσω στη μέση και το έχεις το θεματάκι!

Ειδικά το βράδυ το πράγμα φτάνει στο δυσκολότερό του: για να αλλάξω πλευρό πρέπει να ξυπνήσω και να πείσω τον εαυτό μου να κάνει το μεγάλο βήμα! Η αλλαγή πλευρού πονάει τόσο πολύ -ειδικά αν κάνω το λάθος και ανοίξω τα πόδια μου στη μετάβαση- που θέλω να κλάψω!

Φυσικά όλο αυτό δεν είναι κάτι που το έχω πάθει μόνο εγώ… Αντίθετα είναι άλλη μια σοφία της φύσης. Η ρελαξίνη, μία από τις ορμόνες που παράγονται κατά την εγκυμοσύνη, βοηθάει να μαλακώσει ο τράχηλος και οι σύνδεσμοι του σώματος, όσο η γυναίκα πλησιάζει στον τοκετό, ώστε να ετοιμάσει το σώμα όσο το δυνατόν περισσότερο για τη μεγάλη έξοδο του μωρού.

Eίναι αυτό το ωραίο που ακούμε συχνά «ανοίγει η λεκάνη«. Μόνο που για πολλές γυναίκες αυτή η αλλαγή στη θέση της λεκάνης συνοδεύεται από πόνους που μπορεί να είναι ανεκτοί, μπορεί όμως και όχι.

Πάμε στα δικά μου. Όπως ήδη έγραψα, το δυσκολότερο κομμάτι είναι ο ύπνος. Κοιμάμαι ήδη με μαξιλάρι ανάμεσα στα πόδια (μην σας πω και με δύο μαξιλάρια), ενώ για να σηκωθώ από το κρεβάτι κάνω ένα φοβερό ζογκλερικό. Όσες τραβάτε το ίδιο, να θυμάστε ότι στις κινήσεις που σας ζορίζουν (αλλαγή πλευρού, σήκωμα από την ξαπλωτή θέση), το μυστικό είναι να κρατάτε τα πόδια κλειστά. Και… υπομονή!

Από εκεί και πέρα δεν έχουμε φοβερά νέα, εκτός από τις καούρες που επέστρεψαν πια δυναμικά και την κοιλιά που μέσα σε μια νύχτα φούσκωσε κυριολεκτικά σαν μπαλόνι και έγινε αρκετά πιο σκληρή. Ε όσο να πεις, το μωρό έχει πια μεγαλώσει πολύ!

Επίσης, τις μέρες του μεγάλου καύσωνα, τα ποδαράκια μου είχαν πρηστεί σαν λουκανικάκια. Ο γιατρός μού είπε ότι εδώ των μη έγκυων πρήζονται με τέτοια ζέστη, τα δικά μου δεν θα πρήζονταν; Το αντιμετώπισα με κρύα ποδόλουτρα. Και τώρα που κάπως κόπασε η ζέστη, έφυγε και η λουκανικο-όψη.

Ο μικρός κουνιέται όλη μέρα και όλη νύχτα. Μπορεί να άργησε να δώσει δυναμικό παρόν, όμως τώρα δεν σταματάει ο άτιμος.

Αύριο μπαίνω στην 31η εβδομάδα. Έχω την εντύπωση ότι θα γεννήσω νωρίτερα απ’ ότι υπολογίζουμε. Βέβαια την ίδια εντύπωση είχα και με την Αθηνά και ίσως την ίδια εντύπωση έχουν και όλες οι έγκυες, χεχε!

Και κάτι ακόμα… Θέλω διακαώς να κάνω έναν υπέρηχο… Πώς θα αντέξω, Θεέ μου, μέχρι το τέλος Αυγούστου;;

Στα κιλά είμαι στα +6! Σαν να ξέφυγα λίγο…

Συν-εγκυούλες μου, πώς είστε;;;