Μπραβο γι αυτο το ενδιαφερον αρθρο! ειναι ενα θεμα που μ εχει βασανισει αρκετα..Καθως ειμαι διγλωσση απο μητερα Γερμανιδα και καθηγητρια Γερμανικων. Γνωριζοντας τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ πλεονεκτηματα της διγλωσσιας ημουν αποφασισμενη να τη μεταδωσω στα παιδια μου. Ωστοσο στην πραξη δεν ειναι καθολου τοσο ευκολο. Οπως ειπε παραπανω μια μανουλα πρεπει να σου βγαινει αβιαστα και να ειναι στο πολιτισμικο πλαισιο της χωρας και της κουλτουρας. Προσπαθησα καποιες φορες να τους μιλησω Γερμανικα και με κοιταζαν τα παιδια σαν να ειμαι Αλιεν! κι εγω ενιωθα αβολα και δεν εβρισκα μερικες φορες τις λεξεις και τα τραγουδακια..γιατι ξερω μεν την γλωσσα, αλλα ειμαι Ελληνιδα, μεγαλωμενη εδω, και η κυριαρχη γλωσσα στο μυαλο μου ειναι η Ελληνικη. Η μαμα μ αντιθετα μας μεγαλωσε με Γερμανικα, γιατι αυτη ηταν η γλωσσα της. Επισης θελω να πω οτι συμφωνα με την Γλωσσολογια κ Ψυχογλωσσολογια (μαθηματα του Παν/μιου) και συμφωνα με την επισης διγλωσση παιδιατρο μου ενα ατομο πρεπει να μιλαει ΜΙΑ και μονο γλωσσα στο παιδι. Αλλιως μπορει το παιδι να μπερδευτει και να εκλαβει ολο το συνολο των ομιλιων ως μια γλωσσα. Υπαρχουν παραδειγματα δυσλεκτικων παιδιων στην βιβλιογραφια, που οφειλονται σε ανακατωμενη χρηση γλωσσων. Γι αυτο παντα ο χρυσος κανονας ειναι οι γονεις να μιλανε στα παιδια τους αυτο που τους βγαινει πηγαια.

Sorry, I do speak and write Greek but am on an English computer and it would take forever to type in Greek. I also was taught Greek exclusively by my migrant parents and went to kindergarden speaking only Greek. I learnt English at school. I was born in Australia. Now I am more fluent in English and my Greek is spoken at home with my parents and GreEnglish with my fellow Australian/American/British Greeks. I also was taught French and Italian at highschool and through no formal training learnt to understand Spanish from my mother-in-law (they are also similar based languages). I do agree some people have the ear for languages (my husband speaks both English,Greek and Spanish) but has a hard time with people speaking in other heavy english accents (Australian, British, Scottish. We have a little girl almost 20 months now and my mother-in-law speaks to her almost exclusively in Spanish - though I would say she has learnt more English words from her than Spanish, NO, nice, don't touch etc LOL. She does understand every word her grandma says to her, even though she does not speak Spanish yet. I speak to her in Greek as much as I am able. It is not natural for me to do so, but I want her to be able to at least speak with her yiayia and papou and know some of her heritage. And she really understands alot of words and will speak them back to me. She says papou for papoutsi, avgo, nero, nani, apano and picks up her english from tv and everyone else speaking to her (we live in the US). I even read her the learner English books I have in Greek. As many of you have said, if you make it playful, sing songs and use it in everyday speech it comes naturally to me. For me it is more natural to baby talk in Greek and sing songs that I make up or my dad used to sing to me, though I identify myself more as Austrlian speaker. I find it sad when the mother does not speak to her child in her mother tongue and tries to fit into the country she is in. When the child goes to school it will learn that language. In the mean time, let them learn about their culture. :)

Ευχαριστούμε για το άρθρο, με βρίσκει σύμφωνη σε όλα. Και εγώ και η αδελφή μου έχουμε τελειώσει ξένες φιλολογίες και η μικρή ακούει αγγλικά από τη μέρα που γεννήθηκε. Δεν είναι ασφαλώς στο ίδιο επίπεδο με τα ελληνικά, αλλά καταλαβαίνει τα πάντα και όταν μιλάμε αρκετή ώρα στην αγγλική, μετά από λίγο ξεκινά και απαντά και μόνο αγγλικά. Σκέφτομαι και τα ιταλικά να ξεκινήσω σιγά σιγά μιας και αυτό το χειμώνα θα είμαστε χωρίς παιδικό σταθμό. Ό,τι "πιάσει" καλό είναι. Αλλο να ξεκινάς από το 0 και άλλο να έχεις κάποιες βάσεις. Και ναι, δεν είναι διάνοιες τα παιδιά που μιλάνε 2 και 3 γλώσσες, απλά τις έμαθαν επειδή τις άκουγαν.

Όπως έγραψα και πριν από λίγο στην Ολίβια στο FB, ήμουν έξω για ψώνια και σκεφτόμουν ακριβώς αυτό το θέμα, γυρνάω σπίτι και πέφτω πάνω στο άρθρο, οπότε θεωρώ μοιραίο το να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας. Και βιβλιογραφικά και από την εμπειρία μου από γνωστούς και συγγενείς που μεγάλωσαν ως bilingual πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις σε ένα παιδί, χωρίς να κοστίσει τίποτα σε κανέναν (εφόσον φυσικά μπορείς). Τα ξαδέρφια μου μεγάλωσαν στην Αθήνα με μητέρα Ελληνίδα και πατέρα Αυστριακό ο οποίος τους μιλούσε μόνο Γερμανικά (το ζευγάρι μεταξύ του μιλάει ελληνικά) και αργότερα όταν μεγάλωσε λίγο το δεύτερο αγοράκι μιλούσαν τα παιδιά μεταξύ τους και εξοικειώνονταν ακόμα περισσότερο. Έτσι τώρα που είναι 18 και 16 χρονών μιλάνε τρεις γλώσσες (ελληνικά, γερμανικά ως μητρικές και αγγλικά ως επίκτητη), με ελάχιστο κόπο, πράγμα που όπως καταλαβαίνετε είναι τεράστιο προσόν. Δεν δυσανασχέτησαν ποτέ γιατί αυτός ο διακανονισμός ήταν δεδομένους στο σπίτι τους καθώς μεγάλωναν. Δεν θα σας κρύψω ότι τα ζηλεύω υπέρμετρα! Το ίδιο ισχύει και για άλλα παιδιά που ένας απ' τους δυο γονείς είναι αλλόγλωσσος. Αν τώρα αυτή η εκπαίδευση δεν ξεκινήσει από την βρεφική ηλικία τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Μου ζήτησαν να κάνω κάποια μαθήματα (πιο πολύ παιχνίδι για επαφή με τη γλώσσα) σε ένα εξάχρονο αγοράκι από Έλληνα μπαμπά και Κορεάτισσα μαμά που ζει στην Αγγλία. Το παιδί μιλάει Αγγλικά κατά βάση και λίγα Κορεάτικα, αλλά ενώ καταλαβαίνει κάπως τα Ελληνικά δεν θέλει καθόλου να ανταποκριθεί μιλώντας τα. Σ' αυτή την ηλικία νιώθει ότι η γλώσσα του επιβάλλεται σαν ξένη και τσινάει, γιατί οι γονείς δεν κατάφεραν να αναπτύξουν το σωστό πολύγλωσσο περιβάλλον από την αρχή (που στην προκειμένη περίπτωση θα ήταν η μαμά να του μιλάει Κορεάτικα, ο μπαμπάς αποκλειστικά Ελληνικά και να παίρνει τα Αγγλικά απ' το περιβάλλον και ακούγοντας τους γονείς να συζητούν μεταξύ τους). Είναι πιο φιλόδοξο το εγχείρημα με τις τρεις γλώσσες, αλλά και αυτό γίνεται. Όταν και οι δυο γονείς μιλάνε μια γλώσσα, Ελληνικά σε αυτή την περίπτωση, είναι πιο περίπλοκο, γιατί ο ένας ή και οι δυο γονείς πρέπει να πάρουν απόφαση ότι θα μεγαλώσουν το παιδί τους μιλώντας του μόνο ή κυρίως μια γλώσσα ξένη για τους ίδιους. Εγώ (παιδιά δεν έχω ακόμα, αλλά ελπίζω μέσα στην τριετία...) ξέρω ότι δεν θα έχω πρόβλημα να μιλάω αποκλειστικά αγγλικά σε περίπτωση που μεγαλώσω τα παιδιά μου στην Ελλάδα (αν είμαι στο εξωτερικό φυσικά τα πράγματα αλλάζουν) γιατί για μένα τα Αγγλικά έχουν γίνει "γλώσσα της καρδιάς" και τα μιλάω όχι με γλωσσική άνεση, αλλά κυρίως με ψυχολογική άνεση, που είναι και το μεγάλο θέμα κι αυτό που αποτρέπει πολλούς γονείς απ' το να μπουν στη διαδικασία (πολλοί άνθρωποι ξέρουν όλη την τυπολογία της γλώσσας και το σχετικό λεξιλόγιο, αλλά δεν την έχουν συνδέσει με εμπειρίες και βιώματα τέτοια που να τους εμπνεύσει τη ζεστασιά και την τρυφερότητα με την οποία επιθυμούν να μιλήσουν στο παιδί τους). Εν είδει συμβουλής λοιπόν τρία πράγματα: 1. Ακόμα κι αν η ξένη γλώσσα που θέλετε να περάσετε στο παιδί σας δεν είναι η "γλώσσα της καρδιάς" σας, σύντομα θα γίνει, αν αφοσιωθείτε στο να μιλάτε σ' αυτή στο μωράκι απ' τις πρώτες στιγμές που θα το κρατήσετε αγκαλιά. Και εσείς μ' αυτό τον τρόπο θα δημιουργήσετε δεσμούς μ' αυτή τη γλώσσα που ούτε θα τους φανταζόσασταν διαφορετικά. 2. Ακόμα κι αν μιλάτε μέτρια αγγλικά -ή άλλη γλώσσα- δεν πρέπει να ανησυχείτε ότι "θα του τα μάθετε λάθος" γιατί το παιδί έχει την βιολογική ικανότητα να μαθαίνει τη γλώσσα ΣΩΣΤΑ συνδέοντας όλα τα γλωσσικά στοιχεία που λαμβάνει απ' το περιβάλλον (ταινίες, τραγούδια, βιβλία, ταξίδια). 3. Αν στο μέλλον το παιδί αποκτήσει αδερφάκι το εγχείρημα θα γίνει ακόμα πιο εύκολο. Κλείνοντας, θα ήθελα να προτείνω σε όποιον έχει σχετικό ενδιαφέρον το σημαντικό βιβλίο "Το Γλωσσικό Ένστικτο" του Καναδού γλωσσολόγου Στήβεν Πίνκερ, που είναι αρκετά εύληπτο για ακαδημαϊκό βιβλίο, και κάνει τα πάντα κατανοητά με ενδιαφέροντα παραδείγματα.

Συμφωνώ μαζί σου!Επειδή κι εγώ είμαι καθηγήτρια αγγλικών αλλά μαμά δεν έγινα ακόμα θα ήθελα να μου πεις κάποιους τρόπους που χρησιμοποιησες εσυ στο παιδάκι σου για να έρθει σε επαφή με τη γλώσσα!!Θα ήθελα να κάνω κι εγώ το ίδιο με τα παιδια μου στο μέλλον κυρίως για να μην δουν την αγγλική γλώσσα σαν ένα 'αναγκαιο κακό' όπως συμβαίνει με τους μαθητές μου!