Πώς θα την αφήσω;
Υπάρχει ένα θέμα που με αγχώνει τις τελευταίες μέρες. Το είχα ακούσει και από άλλες μαμάδες, αλλά δεν το είχα επεξεργαστεί καλά. Τώρα όμως με βάρεσε κατακούτελα.
Πώς θα αφήσω την κόρη μου τόσες μέρες, όταν με το καλό πάω να γεννήσω;
Αυτό είναι κάτι που ζηλεύω σε άλλες χώρες με άλλα συστήματα. Έχω δει τόσα βίντεο στου Youtube που σκάει μύτη το αδερφάκι και βλέπει το μωρό λίγες μέρες μετά τη γέννησή του. Εδώ στην Ελλάδα τα παιδιά θεωρούνται τόσο μεγάλες πηγές μικροβίων που δεν τα αφήνουν να πλησιάσουν. Είναι σάμπως επιβεβαιωμένα όλοι οι συγγνείς και οι φίλοι που έρχονται στο μαιευτήριο πιο «ακίνδυνοι» για το νεογέννητο απ’ ότι ένα παιδί;
Στεναχωριέμαι, δεν σας το κρύβω. Σκέφτομαι ότι θα της λείψω πολύ και ότι όσο και να προσπαθήσουν να της εξηγήσουν ότι σύντομα θα είμαι κοντά της, δεν θα παρηγορηθεί. Αφήστε που τελικά θα σκάσω μύτη και με το νέο μέλος και ξέρω εγώ… Μήπως της κακοφανεί υπερβολικά πολύ;
Η σκέψη του να έρθει να με δει στο μαιευτήριο και εγώ να βγω έξω να τη συναντήσω επίσης δεν μου αρέσει. Γιατί μετά θα πρέπει να τη δω να φεύγει και να την ακούσω να με φωνάζει με λαχτάρα και πόνο.
Όπως και να ‘χει, δεν υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω… Θα το ζήσουμε και αυτό όπως τόσες και τόσες οικογένειες κάθε μέρα!
Απλά… να… θα μου λείψει! Και ναι, θα ήθελα πολύ να είναι από τους πρώτους ανθρώπους που θα δει τον αδερφό της! Το νινί που με τόση λαχτάρα περιμένει!
Περασαν κι ολας 2 χρονια που γεννησα τη δευτερη κορουλα μου. Η πρωτη ηταν τοτε 4,5 ετων προετημασμενη για τη γεννα τη περναμε στο γιατρο της εξηγουσαμε κ ειναι κ ενα παιδι πολυ κοινωνικο κ καθολου κολλημενο πανω μου,κι ομως ακομη κ τωρα αν την ρωτησουν να κανει κι αλλο παιδακι η μαμα?Η απαντηση ειναι οχι θα μεινει παλι στη κλινικη!!!!Το παραξενο ειναι οτι ερχοταν καθε μερα τη κερνουσαμε παγωτο επαιζε στο παιδοτοπο της κλινικης της δειχναμε τις φωτο του μωρου κι εδειχνε χαρουμενη..τι εφταιξε κ ακομη το θυμαται τοσο αρνητικα..δεν εκλαιγε δεν αντιδρουσε παντως της εμεινε κακη αναμνηση..
αυτο ηταν το πιο δυσκολο κομματι της γεννας μου και δεν το λεω με καμια υπερβολη δεν θα σου χαιδεψω τα αυτια θα σου πως αν και ερχοταν και μας επισκεπτοταν για αρκετες ωρες και καθημερινα (στην επαρχια τα πραγματα ειναι πιο χαλαρα)ο αποχωρησμος ηταν ο χειροτερος... ενα πραγμα θα σου πω αν μπορεσω να σε ηρεμησω λιγο ολο αυτο θα τελειωσει πολυ γρηγορα και θα ειστε και παλι ολοι μαζι και +1 στο σπιτι σας!!!με το καλο να ερθει το νεο μελος και καλη δυναμη στο να βρειτε μετα τις ισοροπιες σας!
Είναι ένα θεματακι, αλλά οχι τόσο μεγάλο όσο πιστεύουν κάποιες μαμάδες!! Τα παιδιά προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες κ καλό είναι να τα έχουμε προετοιμασμενα γι'αυτο. Η κόρη μου ήταν η πρώτη που είδε την μπέμπα μας όταν την έδειξαν στους συγγενείς μετά τη γέννα κ η πρώτη που της χαιδεψε το χεράκι!! Κ ήταν σαν να ζούσε μια ζωή μαζί της.....κι ακομ έτσι είναι! Δεν θέλει υπερβολές για 5 μέρες που θα αποχωριστειτε!!! Το παιδί δεν είναι κολλημένο πάνω μας....εμείς νομίζουμε οτι δεν περνάει καλά μακριά μας λόγω ανασφάλειας!!! Ξεπεραστε το!!! Κ εξάλλου υπάρχουν κ χειρότερα...σε λίγους μήνες τελειώνει η άδεια μου κ θα παω στη Ρόδο για δουλειά...με μια απο τις κόρες μου....την άλλη θα την δω σε πολύ περισσότερες απο 5 μέρες....
Δεν σου κρυβω οτι κ μονο που θυμαμαι την εικονα του μεγαλου μου γιου κλαιω.μεε πιασανε πονοι κ ηθελε ναρθει οπωσδηποτε στο νοσοκομειο δεν μπορουσαμε με τπτ να τον πεισουμε ηρθαν με τον παππου κ τη γιαγια κ φυγανε σε 1ωρα περιπου την επομενη μερα ρωτουσε γιατι δεν τον αφησανε να με δει εκλαιγα στο τηλ,την 2η μερα ηρθε κ βγηκα εξω εκλαιγα κ γω κ αυτος,οταν εφυγε του δωσαμε το δωρο που εφερε ο αδερφος του κ κοιμοτανε με αυτο μεχρι που γυρισαμε σπιτι ημουν κ γω καλυτερα αφου κ αυτος ηταν ηρεμος.ηταν 2,5 χρονων αλλα περασε κ αυτο.μπορει να ζοριστεις 1η μερα αλλα μετα ολα θα ναι καλα!με το καλο να τον υποδεχτεις!
Ολιβια με το καλο ο μπεμπακος σου, που καταφθάνει απο στιγμη σε στιγμη. Είμαι πάιδι πολυτέκνων και το πρώτο παιδι, δε θυμάμαι σε καμία γέννα της μαμάς μου να έχω κάτσει σπίτι, ήμουν κάθε μέρα σένα επισκεπτηριο,γενουσε πάντα στο Ιπποκράτειο . επίσης όταν γέννησε η συνυφαδα μου ο γιος μου ήταν εκει απ´ έξω κ περιμέναμε μαζι το "νινι" και μετα πήγαμε και στο δωμάτιο που ήταν η θεία μας για να την κάνουμε " μα "( φιλί). Όπως κ η διπλανή της συνηφαδας μου έφερε 2 φορές την κορη της για να δει το καινούριο αδελφάκι της. πάλι για το Ιπποκράτειο μιλάω, δεν μας έκανε κανείς παρατήρηση! εγω όταν γέννησα, είχαν έρθει σε αλλα δωμάτια βέβαια, επισκέπτες με τον υιο Η1Ν1, τα παιδια μας μας απαγορεύουν? για καλο κ για κακο ρωτα κ ολας με το καλο ολα να παν καλα σου ευχομαι
δεν ειναι τπτ η ιδεα ειναι τελικα... η μεγαλη μου ηταν 2 ετων οταν γεννησα!! περιμενε πως και πως την αδερφουλα της!! η μοναδικη στιγμη που τρομαξε λιγο ηταν οταν με βγαλανε στο δωματιο αλλα ημουν ακομα ναρκωμενη...δεν με ειχε δει ξανα ετσι και της φανηκε καπως!!! μετα ολα καλα...η μητερα μου την εφερνε συχνα στην κλινικη και καθοταν αρκετη ωρα....τα νεογνα ηταν σε αλλο θαλαμο και δεν ειχαν αμεση επαφη με τον κοσμο!!! μονο για θηλασμο μου την εφερναν και παντα οταν ημουν μονη μου!!!! δεν καταλαβα να μου λειψει ιδιαιτερα!!! :)))) με το καλο να γεννησεις και να πανε ολα καλα!!!!
καλησπέρα,ευχομαι να σου πανε ολα καλα και με εναν πονο.ειχα κι εγω τον ιδιο προβληματισμο και γι'αυτο αποφασισα να γεννησω σπιτι και ετσι βγήκαμε απο την δυσκολη θέση,φιλακια!!
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΣΚΕΨΕΙΣ!!!!ΣΕ 2 ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΘΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΗΝ ΜΠΟΥΜΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩ ΕΧΩ ΗΔΗ ΕΝΑ 3ΧΡΟΝΟ ΑΓΟΡΑΚΙ, ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ!Η ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΣΚΕΨΗ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΩ ΤΟΣΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΜΕΡΕΣ.....ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΚΑΙ 2 ΒΡΑΔΥΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΕΙΧΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΑΦΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΑΝΕΡΓΗ ΕΧΕΙ ΚΟΛΗΣΕΙ ΠΑΝΩ ΜΟΥ!!!!!ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΙ ΦΟΒΟΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΤΑ ΒΑΣΗ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ ΓΕΡΕΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΕΣ!!!!ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΝΟ...ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ!!!ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ!
Μαμα Ολιβια ψυχραιμια. Δεν ειναι τοσο τραγικα τα πραγματα.Εγω εκανα την κορη μου οταν ο γιος μου ηταν 3,5 χρονων.Ολη την εγκυμοσυνη την εζησε απο κοντα γιατροι, επισκεψεις, υπερηχοι, και φυσικα το φουσκωμα της κοιλιας κι ηξερε οτι καποια μερα η μαμα θα παει στο νοσοκομειο να γεννησει το μωρο. Σαν να ηταν προετιμασμενο αν μπορεις να το πεις. Εκλαψε λιγο την ωρα που εφυγα γιατι με επιασαν οι πονοι την νυχτα και ξυπνησε απο την αναστασωση [ πηγαινα για προγραμματισμενη καισαρικη 3 ημερες πιο μετα]αλλα μονο αυτο, την επομενη που γεννησα μολις συνηλθα εντελως τον εφερε ο ανδρας μου να μας δει και ηταν η πιο ωραια εικονα της ζωης μου. Ξαναρθε 1-2 φορες ακομη κι αυτο ηταν ολο.Οταν γυρισα στο σπιτι του πηγα κιενα φορτηγο - αυτοκινητακι και καλα δωρο απο το μωρο και το χαρηκε ακομα πιο πολυ. Μην αγχωνεσαι λοιπον προετοιμασε την οσο πιο καλα γινεται οτι θα πρεπει καποια στιγμη να λειψεις για να γεννησεις και να φερεις το μωρο σπιτι και ολα θα πανε καλα αρκει κι εσυ να ξεμπλοκαρεις λιγο γιατι απ'οτι καταλαβα πιο πολυ δικο σου ειναι το θεμα παρα της κορης σου.Ολα θα πανε καλα δεν εισαι η μονη - δεν εισαι μονη.
Βίντεοκλήση;;;;
Οταν γεννησα πρίν απο τεσσερις μηνες το δευτερο παληκαρακι μου, το ομολογώ οτι δεν είχα αποχωριστεί ουτε ενα βράδυ το 2χρονο μανάρι μου... Και το ειχα και εγώ πολύ αγχος, και εγω ηθελα να ρθει να δει το νινι μας απο τους πρωτους το αδερφακι του αλλα η παιδιατρος επεμενε οτι ειναι πολυ μικρουλης και οτι επισης να με δει σε ενα κρεββατι ξαπλα δεν ειναι και οτι καλυτερο. Σπάσανε τα νερά μου το μεσημέρι και τον φιλησα ενω κοιμοταν. Το πρωτο βραδυ δεν μου κακοφανηκε γιατι ημουν κουρασμενη και ειχα παρηγορια οτι κοιμουνται αγκαλιτσα με τον μπαμπα του. Την δευτερη μερα ομως μου ελειπε τρελα και οταν ηρθαν τα πεθερικα μου να μας δουν και μου ειπαν οτι ειναι απο κατω, αλλα καλυτερα να μην κατεβω γιατι ημουν ακομα χλωμη και να μην με δει ετσι( χαζαμαρες εγω λεω) εβαλα τα κλαμματα και τους αγνοησα ολους και κατεβηκα. Οταν με ειδε και τον ειδα καναμε τρελες αγκαλιτσες αλλα μετα τις αγκαλιτσες με κοιτουσε με ενα βλεμμα αποριας. Ακομα το θυμαμαι, αλλα δεν μετανιωνω που κατεβηκα να τον δω!
Σε νιωθω τοοοοσοοοο πολυ!!! Δε θελω να σε κανω να νιωσεις χαλια, αλλα οταν ημουν στο μαιευτηριο, μια μερα πριν επιστρεψω μιλαγα στο τηλεφωνο με το μεγαλο μου γιο και του λεω "Αυριο η μανουλα θα γυρισει. Τι θελεις αγαπη μου να σου φερω;" Και μου λεει αυθορμητα "Τιποτα! Μονο τη μαμα μου!!!!!!" Ενταξει!!! Απλα ΕΚΛΑΙΓΑ!!!!!! Ομως ολα πηγαν καλα. Ειχα ρωτησει που λες παιδοψυχολογο για το αν θα επρεπε να τον φερουν να με δει στο μαιευτηριο (κατω εννοειται). Και μου ειπε το εξης: Τα μικρα δεν εχουν την αισθηση του χρονου. Θα φυγεις, θα του λενε θα ερθει γρηγορα και απλα θα περιμενει. Και μετα θα γυρισεις. Και θα γινει μια φορα. Αν στον φερουν να σε δει και να σε αποχωριστει ξανα, οσες φορες στον φερουν τοσες φορες θα νιωσει οτι σε αποχωριζεται μετα. Καλυτερα λοιπον να μην ερθει. Να σε αποχωριστει μια φορα και οχι πολλες. Οταν γυρισα, σε πληροφορω, ουτε μουτρα μου κρατησε ουτε τπτ. Ηρθε τον αγκαλιασα, λες και δεν ειχα φυγει καθολου. Ενιωσε απλα οτι οκ η μαμα γυρισε. Για να δουμε και τι ειναι αυτο που μας εφερε. Και περιεργαζοταν το μικρο οπως τα σκυλακια κατι καινουριο και περιεργο. κύλησαν ολα ομαλα. Βεβαια του ειχα εκτυπωσει και ενα ημερολογιο και του ειχα μαρκαρει τις μερες περιπου που θα λειπω. Εχω ακομα το βιντεακι που τον ρωταω "Ποτε θα φυγει η μαμα;" Και δειχνει λεγοντας "Καπου εδω" "Και ποτε θα γυρισει;" "Καπου εδω" ... και απλα μετραγαμε τις μερες και ηξερε οτι πλησιαζει η μερα που θα φυγω και μετα ομως θα ξαναγυρισω. Ειναι ολα θεμα χειρισμου. Και πιστευω πως σε αυτο, τουλαχιστον με το παιδι σου, εισαι πολυ καλη. So don't worry!!!! Με το καλο!!!!
Ολιβια και αγαπημενες μαμαδες σας διαβαζω και θελω να σας πω κουραγιο δεν ειναι τιποτα αλλα ειναι Εγω εχω μια κορουλα 2 ετων και λειπω λογω δουλειας σε πολλα ταξιδια εξωτερικο συχνα μου λειπει τοσο πολυ το παιδι μου που δεν μπορω να σας το εξηγησω αλλα δουλεια να εχουμε για τα βγαλουμε περα Θα περασουν νερακι οι μερες της κλινικης αλλωστε πρωτα ο Θεος δεν θα χρειαστει να μεινετε ξανα μακρυα για μερες Φιλια σε ολες τις μανουλες και ειδικα σε εμας που χανουμε πραγματα απο τις ζωουλες τους ... αντε γεια γιατι παλι τα κλαματα θα με πιασουν
Για να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου, προφανώς η υπερβολή είναι χαρακτηριστικό της Ελληνίδας Μητέρας...Όλες εσείς οι κυρίες που αγωνιάτε πως θα αφήσετε τα παιδάκια σας 4-5 μέρες, δε νομίζω ότι είχατε την ίδια αγωνία όταν τα αφήνατε στους παπούδες να πάτε διακοπές και διήμερα και τριήμερα τα σ/κ!και μην πει καμία ότι δεν είναι το ίδιο, γιατί στα σχόλια δεν είδα καμία να αγωνιά για το πως θα γεννήσει, αν θα πάνε όλα καλά να γυρίσει σώα σπίτι της κτλ, αλλά και καλά πώς θα αντέξουν τα βλαστάρια τους 4 ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ μέρες!!όταν όμως τρέχατε στις θαλασσίτσες με το σύζυγο πώς αντέξανε??εδώ ξεσπιτώνονται οικογένειες για το εξωτερικό και αφήνουν τα παιδιά τους πίσω, πράγμα πολύ πιο σοβαρό. Και στο κάτω κάτω νομίζω μια μέλλουσα μαμά πρέπει να έχει στο μυαλό της περισσότερο το πώς θα πάει η γέννα παρά οτιδήποτε άλλο. Τόσα πρωτότοκα μείναν στο σπίτι χρόοονια τώρα και δε νομίζω να έπαθαν τίποτα.Σημειωτέων, περιμένω το δεύτερο παιδάκι μου και όχι, το μυαλό μου θα είναι στο πώς θα γεννήσω. Είμαι σίγουρη ότι σπίτι θα είναι όλα εντάξει...
Κατια...διαβαζω διαβαζω τα σχολια και σκεφτομαι ποση μα ποση ΥΣΤΕΡΙΑ και ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ!!! Εδω υπάρχει κοσμος που αντιμετωπιζει σοβαροτατα προβληματα-διαβασαμε προσφατα- σε αυτο εδω το blog για την κοπελα που αναγκαστηκε να αφησει το παιδι της και να ξενιτευτει και αλλα πολλα περιστατικα και η ελληνιδα μανα ανησυχει πως θα αφησει το παιδι της για να παει να γεννησει το...παιδι της! Εδω ο κοσμος χανεται και το-να μην πω ποιο- χτενιζεται. ΥΣΤΕΡΙΑ και ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. Αυτο.
Ωραια λογια!!!! Τα συναισθηματα του καθενος ειναι προσωπικα του και δεν επιδεχονται κριτικη. Οτι απασχολει εναν καποιον αλλον μπορει να τον αφηνει αδιαφορο. Ισχυε και θα ισχυει παντα, ασχετα με την οικονομικη κριση που περναμε. Θα μπορουσατε απλα να μην σχολιασετε παρα να βγαλετε τους προβληματισμους σας στο συγκεκριμενο Post. Ελεος!
Δεν το κατάλαβα το τελευταίο...τώρα δεν έχουμε και το δικαίωμα να πούμε τη γνώμη μας παρά μόνο αν είναι θετική για σας...?
Οπως εκρινες τις προηγουμενες μανουλες ετσι κρινανε και καποιες απο αυτες εσενα. Και δε νομιζω να μην σε αφησε καποιος να πεις την γνωμη σου, αν και εδω που τα λεμε δεν ηταν γνωμη αλλα κραξιμο (αλλο χαρακτηριστικο της "Ελληνιδας μανας", οπως λες)
KAI POIES EISTE ESEIS POU THA KRINETE PWS THA PREPEI NA NIWSEI MIA MANA LIGO PRIN GENNISEI GIA TO MIKRO THS POY AFHNEI STO SPITI. EIDIKA SE MIA PERIODO POU OI ORMONES THS KAI TA SYNAISTHIMATA THS VRISKONTAI STO APOGEIO TOUS? ESEIS APOKALEITE MIA TETOIA MANA YPOKRITRIA KAI YSTERIKIA. EGW APOKALW TA SXOLIA SAS ANAISTHITA KAI ME ELLEIPSI SEVASMOU! KAI DEN AFHNOYME TA PAIDAKIA MAS STOYS PAPPOUDES 5-6 MERES KAI TREXOYME STIS PARALIES. TA PAIRNOYME MAZI MAS STIS DIAKOPES OTAN MPOROYME. KAI STO KATW KATW KANEIS DEN EIPE OTI TO NA AFISOUME TO PRWTOTOKO PAIDI MAS KAI NA PAME NA GENNISOUME EINAI TO MEGALITERO PROVLIMA STON KOSMO. SIGOURA YPARXOYN, DYSTYXWS, KAI XEIROTERA ALLA KAI AYTO EINAI ENA THEMA POY MAS APASXOLEI!
Αχχχ αν κ δεν έχω δεύτερο παιδάκι νομίζω ότι ακριβώς έτσι θα ένιωθα κ εγώ!Έχε εμπιστοσύνη όμως στην Αθηνούλα,θα της εξηγήσεις,θα καταλάβει κ θα περιμένει υπομονετικά να γυρίσετε σπίτι με τον μπεμπούλη...
ΑΧ!!!ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΕΡΥΣΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΕΡΝΑΓΑ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΕΖΗΣΑ...ΠΓΑ ΝΑ ΓΕΝΝΣΩ ΤΗΝ ΕΛΕΘΕΡΙΤΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΠΟΥ ΑΦΗΝΩ ΠΙΣΩ....ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΤΡΕΛΑΝΩ ΜΕ ΤΙΣ ΧΑΖΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΡΙΞΑ ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ:ΤΟΝ ΕΦΕΡΑΝ ΤΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ!!!!!ΗΤΑΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΝΟΙΑΖΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!!Ε ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΑΝ ΛΕΧΩΝΑ ΕΚΛΑΙΓΑ ΣΑΝ ΧΑΖΗ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΘΕΛΕΙ!!!!!ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΛΕΟΝ ΜΕΤΑ ΤΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΓΕΛΩ!!!ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΧΑΖΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΡΚΟΥΝ 3ΜΕΡΕΣ!!! ΔΕΣ ΤΟ ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!!!ΜΕ ΤΟΚΑΛΟ!!!
ax oli oli!! einai pikra aytes oi meres !! alla tha perasoun.. emena mou efernan ton mikro kathe apogeyma k ton eblepa..... i pio megali pikra pou perasa vevaia itan sto spiti otan girisa giati me ton megalo eixame ena super programma -einai k polu kalo paidi k sinergasimos - se antithesi me tin mikri pou toys 3 prwtoys mines itan asta na pane!!! na min agxwnesai....ola tha mpoun se mia seira... sou eyxomai ola na pane kala k to moraki sou na einai kalo mwro k na min thelei agkalies sinexia giati egw kateliksa me mastitida ( den mporouse na thilasei k den mou afine xrono o megalos gia na asxolithw wste na tis mathw ) kai tenontitida apo tis agkalies k to kouna - kouna!!! ;-) ola kala.....!!!! filia anna
έχω μόνο μία κόρη.φέτος την ημέρα του Πάσχα,2 βδομάδες πριν το παιδί κλείσει τα 2 του χρόνια,μπήκα νοσηλεία 5 μέρες στο νοσοκομείο...με είχαν στην χειρουργική,αλλά ήμουν αρμοδιότητα του οδοντιατρικού,οπότε οι συγκάτοικοι μου στο δωμάτιο ήταν μη μεταδιδόμενα ή μικροβιολογικά φέροντα περιστατικά.Το παιδί ερχόταν κάθε απόγευμα και καθόταν,παίζαμε.Είχα ξενερώσει αφάνταστα που δεν την τάιζα,δεν την έκανα μπάνιο,δεν την έβαζα για ύπνο.Όσο για τη μικρή;Καθόταν το βράδυ μέχρι τις 3 στην εξώπορτα και έλεγε "μαμά,μαμά Μαρία,μαμά".Όταν επέστρεψα επιτέλους στο σπίτι και με είδε ξαφνικά στην πόρτα,μου έσκασε ένα χαμόγελο που όμοιο του δεν έχω ξαναδεί.Άποψη μου είναι ότι το παιδί πρέπει να έρθει στο μαιευτήριο και τη μέρα που θα γεννήσεις,αλλά και κάθε μέρα όσο θα μείνεις εκεί για να δει τι "παίζεται" από κοντά.και θα δει ότι υπάρχεις κάπου και δεν την έχεις αφήσει και θα δει τον αδερφό της από την αρχή.Όσο για τα μικρόβια,περισσότερα έχουν οι ενήλικες που πιάνουν ότι βρουν,από τα παιδιά.και μην ξεχνάς ότι σε 4 μέρες που θα γυρίσετε σπίτι,τα παιδιά θα είναι στον ίδιο χώρο συνέχεια.αυτά...άντε με το καλό να γεννήσεις φυσιολογικά που θες,καλή δύναμη και καλή ανατροφή που λέγανε κι οι παλιοί...
mporeis na bgeis apo to maieuthrio akomh kai thn hmera pou 8a gennhseis,psa3to ligo,dikaiwma sou einai.an pia ka8olou den antexeis makria ap'thn a8hna,guriste spiti thn idia mera.egw pantws ekmetalleuthka tis meres sto maieuthrio gia 3ekourash.allo na sto lene,ki allo na biwneis thn sunupar3h 2 paidiwn sto spiti..................
Ο δικος μου ηταν 19 μηνων οταν γεννησα την αδερφη του, του ειπα οτι θα παω στο γιατρο να βγαλει το μωρακι απο την κοιλιτσα ωστε να μπορουμε να το παίρνουμε αγκαλιτσα. εμεινε με την μαμα μου...η καλυτερη του. Ηρθε σε ενα επισκεπτηριο στο σαλονι της κλινικης αλλα ψηλοχεσμενη με ειχε, ειδε λιγο το μωρακι και μετα ηθελε να βγει εξω να παιξει. Γυρισαμε με πολλα μπαλονια και τον Boots απο την Ντορα δωρο απο την αδερφουλα του...ολα καλα...μια χαρα.... Αν ξερεις οτι ειναι σε καλη χερια το παιδακι σου...μην ανησυχεις..μια χαρα θα παιρναει και χωρις εσενα για λιγο....!!!! Με το καλοοοοο!!!
Αχχχχ και εγώ το ίδιο άγχος έχω πως θα αφήσω τον μονακριβο γιο μου, δεν τον έχω αφήσει ποτέ ούτε για μια μέρα... μόνο όταν πάω δουλειά που και πάλι αισθάνομαι άσχημα αλλά ξέρω πως σε λίγες ώρες θα τον δω... Τώρα 5 μέρες μακριά του???? Πως θα κοιμάται χωρίς εμένα??? Ειναι όμως για καλό σκοπό αυτό σκέφτομαι, θα γυρίσερι και θα έχει την αδερφούλα!!
Εγω παλι ειχα πλανταξει στο κλαμα.Αφου ο αντρας μου ηθελε να με δειρει,ειχα μπει σ αυτη τη σκεψη απο την μερα που εμαθα οτι ειμαι εγκυος...Κ οταν ηρθε η μερα τον εστειλα απο το πρωι στην πεθερα μου κ ειπα οτι δεν θα παω να τον δω θα φυγω και δεν θα τον φιλησω.Αλλα λυγησα κ εκεινη την στιγμη που εβαζα τα πραγματα στο αμαξι σκεφτηκα οτι μπορει να γινει κατι κ να μην τον ξανα δω (πολυ μελο)κ πηγα και μου το μαλωνανε τον αγκαλισα δυνατα και του ειπα οτι τον λατρευω τον αφησα και πηγα στην πορτα κ μου φωναζε μαμα γκαλια μαμακα γκλικα!Τον ηρεμησα κ εφυγα.Αφου να φαντασητε η γιατρος μου μ εβγαλε 1 μερα ποιο μπροστα.Θα περασουν οι μερες δεν ειναι τιποτα αλλωστε μασα στην κλινικη θα σε απασχολει ο μικρουλης σου κ θα ξεχνισαι (λεμε τωρα).Με το καλο!
Α καλά Ολίβια, να δεις όταν την ξαναδεις για πρώτη φορά μετά από το μωρό, πόσο μεγάλη θα σου φανεί. Σαν να πέρασαν μήνες και μεγάλωσε. Εγώ την είδα όταν μου την έφερε ο μπαμπάς στο μαιευτήριο στο σαλονάκι την τρίτη μέρα και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Νόμιζα οτι είχα χάσει πολλές μέρες από τη ζωή της...
Olivia auto to skeutomai kai ego sunexeia.. eimai 39 evdomades simera kai exei arxisei na me piezei trela to moraki mou gia na vgei... i alitheia einai oti nomiza oti tha eimai pio aneti se autin tin gena alla exo fovithei arketa giati pleon ksero ti me perimenei kai ti ponous exo na antimetopiso eno stin proti gena den ksereis ti se perimenei kai pas xalara... alla auto pou me anisixei einai ti tha kanei to agoraki mouy edo sto spiti me tin giagia.. mias kai eimaste autokolitoi kia eimaste oloi mera mazi nomizo tha tou leipso polu alla kai tha mou leipsei polu... elpizo na kulisoun ola anoduna ....... gia na doumee!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ολιβια οπως ολες οι μανουλες ετσι κι εγω την ιδια αγωνια για το πως θα αφησω το κοριτσακι μου. Το προηγουμενο βραδυ μαλιστα τραβηξα και video τη μικρη για να τη βλεπω οσο θα λειπω. Πραγματικα σου λεω οταν γεννηθηκε η μικρη επεσα τοσο με τα μουτρα στο νεο μωρο που δεν εμεινε χρονος παρα μια φορα να δω το video. Ημουν εκει αφοσιωμενη στη δευτερη. Κυριολεκτικα την ερωτευτηκα με την πρωτη ματια οπως και την πρωτη μου κορη. Μιλαγαμε καθε μερα στο τηλεφωνο (ηταν 2.5 χρονων) και μια φορα τη φερανε στο νοσοκομειο. Μεγα σφαλμα. Κλαιγαμε και οι δυο και σπαραξε οταν την πηρε ο μπαμπας της και φυγανε. Εκλαιγε σε ολη τη διαδρομη μεχρι το σπιτι. Oπως και να εχει με το καλο να γεννησεις και να επιστρεψεις στο κοριτσι σου
ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟ ΟΛΛΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΟΥΚΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΔΕΛΦΑΚΙ ΠΟΥ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΜΑΣ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ.ΑΝ ΘΑ ΜΕ ΖΗΤΑΕΙ ΚΛΑΕΙ.ΕΥΤΙΧΩΣ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΕΙΔΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΑ ΑΛΛΑ ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΔΕΩ ΗΘΕΑΝ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΚΛΑΜΑ .
Ax Olivia den ksereis poso to skeftomai auto!Me agxwnei h skepsi oti tha ton afisw spiti kai den einai oute 2 xronwn. Exei meinei vevaia me ti giagia k ti theia polles fores alla pote vradi den ton afisa mono tou!Twra ap thn allh den tha ithela na mou ton feroun sto maieuthrio opws les kai su kai meta pws tha ton apoxwristw pali?To mono pou mas menei nomizw einai na kanoume upomoni, na erthoun me to kalo ta mwrakia mas kai na gurisoun spiti me ena megaaaalo dwraki gia ta aderfakia tous!~!!!!!
Κι εγώ κορίτσια σκέφτομαι αυτές τις μέρες αλλά εγώ που θα γεννήσω στα Χανιά εκεί μας αφήνουν να έρχονται τα παιδιά ευτυχώς !!!!! Αλλά κ πάλι θα μου λείπει αλλά ελπίζω θα περάσουν γρήγορα Οι μέρες να Μάι σπίτι με τα δύο μου παιδάκια !
Και εγώ το είχα αυτό το αγχος αλλά την είχαμε στο μπλα μπλα οτι η μαμα θα πάει στο νοσοκομείο να φέρει τον μπεμπούλη κτλ και κύλησαν φυσιολογικά τα πράγματα.Εκατσε στην γιαγιά της 3 μέρες μαζί με τον μπαμπά της ,ήρθαν και επισκεπτήρια να με δούν και ούτε εγώ τελικά ένιωσα κάπως αλλά ουτε και η μικρή.Όλα καλά θα πάνε!
Δυστυχώς και εγώ αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο είναι που θα κλαίει όταν θα είναι ώρα να φύγει από την καφετέρια..... Δεν μπορώ να κλείσω μονόκλινο και δεν θα μπορώ να τον δω με το μωρό....
Εγώ γέννησα το δεύτερο γιο μου Ιούλιο στο Αλεξάνδρα (φυσιολογικά) και βέβαια απαγορευόταν να έρθει ο μεγάλος μου (τότε ήταν 4.5 χρόνων). Περιττό να πω ότι γέννησα στιθς 17:30 και στις 20:00 ήμουν στο προαύλιο με το μεγάλο που είχε έρθει. Τις δύο επόμενες μέρες που έμεινα ερχόταν κάθε απόγευμα και πηγαίναμε με το μπαμπά του στο πάρκο Ελευθερίας που είναι απέναντι από το Αλεξάνδρα, κανονικά σαν απογευματινή βόλτα (κανείς δε μπορεί να σου απαγορεύσει να βγεις από το νοσοκομείο αν είσαι καλά). Με το βρέφος έμενε η μαμά μου για ένα δίωρο και όταν έπρεπε να γυρίσουμε ανέβαινα μαζί με το μεγάλο μέχρι την είσοδο του θαλάμου και η μαμά μου έβγαζε το μικρό αδερφό να του πει γεια (πλησίαζε όσο πιο πολύ μπορούσαμε κάθε φορά ανάλογα ποιος μας έβλεπε). Μια φορά τον πήρε και αγκαλιά Αυτό που θέλω να πω είναι πως κατά τη γνώμη μου είναι καλύτερα να έρθει το παιδί στο μαιευτήριο ακόμα και αν δεν αντιδράσει καλά στον αποχαιρετισμό από το να μη δει τη μαμά του τρεις ολόκληρες μέρες. Μπορεί να στεναχωρηθεί η μαμά όταν πρέπει να χαιρετήσει το μεγάλο που θα φύγει ειδικά αν κλαίει αλλά 1) μπορεί να μην αντιδράσει άσχημα (εμένα έφευγε με χαρές και φιλιά και με την υπόσχεση ότι θα τα ξαναπούμε αύριο) 2) ακόμα και αν κλάψει θα έχει δει έστω και για λίγο τη μαμά του Με λίγη
Αν γεννήσεις με καισαρική όντως θα πρέπει να μείνεις ένα εύλογο διάστημα στη κλινική. Αν όχι δε χρειάζεται να μείνεις πάνω από μία μέρα εκτός βέβαια και αν υπάρχει ιατρικός λογος. Πάντως αν είναι να μείνεις μέρες η ιδέα του rooming in είναι καταπληκτική γιατί θα έχεις το νινί συνέχεια μαζί σου και μπορείς να φέρνεις και τη μικρή αν είναι λίγο ελαστικά τα πράγματα. Και μην ξεχάσεις το δωράκι από το νινί στην Αθηνούλα! Εμένα ακόμα το θυμάται ότι αυτό το δώρο το έφερε ο μπέμπης. όλα καλά λοιπόν με ένα πόνο!!!!!Αναμένουμε όλοιιιιιιιιιιι!
να σου πω την αληθεια οταν το 2009 γεννησα την κορη μου ζητησα μονοκλινο με rooming-in για να μπορω να βλεπω τον γιο μου.εμεινα 2 24ωρα ημουν μια χαρα και την πρωτη μερα ειπα σε κανεναν να μην ερθει ωστε να μη μου παρουν οι μαιες το μωρο στο επισκεπτηριο.ηρθαν μονο ο αντρας μου με τον γιο μου και ριξαμε πολυ γελιο!!!!!!!!ηταν απιστευτη η μουριτσα του κωνσταντινου οταν την πρωτοειδε!!!!τωρα που γεννησα την μικρη εμεινα ενα 24ωρο-και πολυ ηταν αφου μετα τις πρωτες ωρες ενιωθα υπεροχα!ετσι γεννησα ξημερωματα,μεχρι να ξυπνησουν τα παιδια σχεδον μεσημεριασε και το επομενο πρωι μολις ξυπνησαν μας βρηκαν σπιτι με την μπεμπα!!!εννοειται οτι το πιστιρικι σκαει μυτη με δωρα για τα αδερφακια του ετσι?κατι που εχαψε αμασητο ο γιος μου (6 χρονων) αλλα οχι η κορη μου (3 χρονων) αφου επιμενει οτι η μικρη δε ξερει ουτε παιχνιδι να κραταει πως ειχε λεφτα και ψωνισε???χαχαχαχα να υπολογισεις παντως και την ευστροφια της κορης σου!!!με το καλο και με εναν πονο!!!
Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΗΝ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ.ΓΝΩΡΙΣΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.
Ολίβια και εγώ το ίδιο άγχος είχα. Πως θα αφήσω τον Θοδωρή μου. Ώσπου στο τέλος μου τα "έψαλλε" ο σύζυγος και ηρέμησα. Ευτυχώς, όταν γέννησα, οι γονείς μου έφεραν το μικρό στην αίθουσα αναμονής και έτσι είδε το νινί. Μου τον έφεραν και την επόμενη μέρα. Βγήκα από τον δωμάτιο και περπατήσαμε μαζί στην κλινική. Μετά έφυγε με τον μπαμπά με την δικαιολογία να πάρει ένα δωράκι για το νινί. Θα περάσει και αυτό το άγχος, μην ανησυχείς (σημειωτέον είχα πάρει και φωτογραφία του μαζί στο μαιευτήριο).
Και γω πιο πολύ έννοια τον γιο μου είχα παρά τη γέννα. Τελικά έμεινα μόνο 2 μέρες στο μαιευτήριο για να μη του λείψω και επειδή είχα μονόκλινο τον έβαλα στη ζούλα μέσα και επεξεργαζόταν την αδελφούλα του. Επίσης μετά τον πήγε η μαμα μου σε ένα πάρκο δίπλα στο μαιευτήριο και ξεσσάλωσε. Αν την κρατάτε απασχολημένη και εξω από το σπίτι καλύτερα απο σένα θα περάσει! Ας την έχει ο μπαμπάς στη γύρα και θα είναι ζάχαρη! Τελικά και γω πιο πολύ ανησυχούσα. Το παιδί μια χαρά ήταν αφού του είχα εξηγήσει και πιο μπροστά ότι θα λείπω για να γεννήσω. Ό,τι κατάλαβε κατάλαβε!
Το ξέρω ότι έιναι πολυ δύσκολο να το σκέφτεσαι ολο Αυτό Ολιβια μου...και γω τα ίδια σκέφτομαι και ακομα είμαι στα μισά της διαδρομής...το παιδι μου δεν το έχω αφήσει ποτε σε άλλους περα απο το μπαμπά του...έιναι κολλημενος μαζι μας γιατί τον μεγαλωνουμε μόνοι μας...ακομα δεν έχω αρχίσει να τον προετοιμαζω για Αυτό που θα συμβεί εκείνες τις μέρες...έχει άλλους που λένε σιγά,δε θα πάθει τίποτα..θα το ξεπεράσει...εγω πιστεύω ότι η ψυχολογία των μωρων έιναι πιο περίπλοκη απο ότι νομίζουμε και θέλει πολυ προσοχή στο καθετί που τους λέμε..εδω για να του πούμε ότι θα αποκτήσει αδερφακι μπήκα στον τέταρτο μήνα...κι Αυτό γιατί δεν είχαμε υπολογίσει ότι θα ερχόταν τοσο γρήγορα για να του μιλάμε για Αυτό απο πριν κι έτσι όντας και λίγο ζηλιαρης,δεν ήθελε να ακούσει για άλλο μωρο...δεν τον πίεσαν να του πω π.χ θα αποκτήσεις αδερφακι και τέλος...προσπάθησα να του μιλάω λίγο μόνο για το πως θΑ έιναι και μετα άλλαζαν θεμα μόλις έβλεπα ότι ζοριζοταν...τώρα περνάμε και μεις πρώτα ο Θεός στην άλλη φάση της προετοιμασίας για το μαιευτήριο...δε ξέρω πως θα το περάσουμε και οι δυο μας...δεν έχω ρωτήσει το γιατρο σχετικά...το καλο έιναι ότι στην κλινικη που θα γεννησω όλα τα δωμάτια έιναι μονοκλινα. Το μόνο που μένει έιναι να μείνει το παιδι υγιές(αν Αυτό έιναι εφικτό Γενάρη μήνα) για να μπορούν να μου το φέρνουν...επίσης,πρέπει να πεις στο Μάνο να της τονίζει διαρκώς ότι είσαι καλα παρόλο που θα είσαι ξαπλωμενη...θυμάμαι στο πρωτο μου, είχαν έρθει οι κουμπάροι με το γιο τους γύρω στα 4 παρα κάτι να με δουν στην κλινικη και ο μικρός που είχαμε πολυ καλες σχέσεις και παίζαμε τοτε συνεχεια οποτε βρισκόμασταν, μόλις με είδε στο κρεβάτι πρέπει να φοβήθηκε πολυ και δε μιλούσε καθόλου...ήμουν και γω πρησμενη απο το χειρουργείο, ταλαιπωρημενη, αβαφη...τι να σκεφτεί το παιδάκι; Με το δίκιο του φοβήθηκε...τα λέω για να προετοιμαστω και γω... Προσπάθησε όσο μπορείς να της μιλάς αυτές τις μέρες που απέμειναν και ευχομαι όλα να πανε καλα!! Και γρήγορα να αναρτήσεις για να γυρίσεις σπίτι σου με τα παιδάκια και τον αντρουλη σου!!!
Εμείς έχουμε μετακομίσει Χανιά λόγω δουλιάς. Γέννησα και τις 2 μικρές λοιπόν σε ιδιωτική κλινική εδώ. Όταν γέννησα τη μεγάλη έβλεπα στο επισκεπτήριο πολλά παιδάκια κάθε μερα...και όχι απαραίτητα αδερφάκια. Μου είχε κάνει πολλή εντύπωση από αυτά που ήξερα στην Αθήνα. Στη δεύτερη μπέμπα όμως 13 μήνες μετά με βόλεψε το σύστημα πάρα πολύ. Η "μεγάλη" ερχόταν κάθε μέρα, το βραδάκι μετά το μπάνιο της, προς το τέλος του επισκεπτηρίου, έβλεπε το μωρό, παίζαμε λίγο μαζί και μετά πήγαινε για ύπνο. Ευτυχώς οι αποστάσεις είναι πολύ κοντινές εδώ και ήταν όλα πολύ απλά. Ήταν φοβερή συγκινηση την πρώτη φορά που της την έβαλα δίπλα της με το πυρέξ, ήθελε να βγάλει τα παπούτσια και να μπει μέσα χαχαχα. Με το καλό ο Αρχέλαος και όλα θα πάνε μια χαρά
εγω γεννησα σε ιδιωτικο νοσοκομειο κ πηρα μονοκλινο μονο κ μονο γιαυτο το λογο,ηθελα να ερθει ο γιος μου να δει τον αδερφο του κ μενα.το θεωρω πολυ σημαντικο να μην απομονωνεται το παιδι απο την μανα αυτες τις μερες.δυστυχως αυτο δεν μπορεις να το κανεις σε ολα τα νοσοκομεια.κ δεν ηταν ακριβο για μονοκλινο ευτυχως αλλιως θα ειχα θεμα.
Ρεβέκκα μου σε ποιο μαιευτήριο γέννησες και πόσο σου στοίχισε το μονόκλινο;;; Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου!
Αχ, τί μου θύμισες. Θα σου πω την ιστορία μου ως μεγάλης αδερφής σαν συμβουλή. Εγώ βέβαια ήμουν πιο μεγάλη απ' την Αθηνούλα, κλεισμένα τα τέσσερα, αλλά αν το παιδάκι σου είναι συζητήσιμο και καταλαβαίνει δεν νομίζω ότι έχει μεγάλη διαφορά. Η μαμά μου μού είχε εξηγήσει τα πάντα, πού θα πάει, τί θα γίνει, πόσο θα λείψει, και το είχα δεχτεί, της είπα μόνο "Μαμά, θέλω να με ξυπνήσεις πριν φύγεις για να σε φιλήσω", και το συμφωνήσαμε. Οι πόνοι την έπιασαν μεταμεσονυκτίως, και θεώρησε ως πιο σωστό να μην με ξυπνήσει μέσα στο βράδυ, παρά να με φιλήσει και να φύγει όσο κοιμόμουν. Αυτό που δεν ήξερε είναι ότι όλα εκείνα τα βράδια εγώ ξύπναγα και πήγαινα να τσεκάρω ότι είναι όλοι ακόμα στο κρεβάτι τους. Έτσι κι εκείνο το βράδυ σηκώθηκα, πήγα στην κρεβατοκάμαρά τους, κοίταξα απ' την πόρτα και μέσα στο σκοτάδι νόμισα ότι είδα τα μαλλιά της να απλώνονται στο στρώμα (είχε πάρα πολύ μακριά μαλλιά), ησύχασα και πήγα να ξαναξαπλώσω. Ωστόσο δεν με έπαιρνε ο ύπνος και μετά από λίγο ξανασηκώθηκα και πήγα στο κρεβάτι τους, και όσο πλησίαζα, το θυμάμαι σαν τώρα, τόσο καταλάβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά, κι όταν έφτασα δίπλα στο κρεβάτι κατάλαβα ότι κοιμόταν η γιαγιά μου εκεί, και αυτό που νόμισα για μαλλιά ήταν το μαύρο της σουτιέν που είχε απλωθεί πάνω στο στρώμα. Ε, έβαλα κάτι κλάματα ξεγυρισμένα και με μαζεύανε, έξι η ώρα το πρωί. Αλλά το πρόβλημά μου ήταν ότι δεν με ξύπνησε, τίποτα άλλο, ότι μου είχε υποσχεθεί ότι θα με ξυπνήσει και δεν με ξύπνησε, και εντελώς ειλικρινά στο λέω, έχουν περάσει είκοσι τρία χρόνια και -πες με κακομαθημένο- ακόμα με πληγώνει όταν το σκέφτομαι, μολονότι φυσικά καταλαβαίνω ότι δεν το έκανε για κακό. Θέλω να καταλήξω ότι το παιδί μπορεί να καταλάβει τί θα του πεις -φαντάζομαι ακόμα και στην ηλικία της Αθηνάς- αρκεί να μην αθετήσεις ό,τι υποσχεθείς γιατί θεωρείς εκείνη τη στιγμή ότι είναι καλύτερο για 'κείνη. Καλύτερο θα ήταν να έχει ταράξει τον ύπνο μου (σιγά που θα μ' έβγαζε απ' το πρόγραμμα) παρά αυτό που ακολούθησε. Είδα τη μαμά μου την μεθεπόμενη μέρα στην αυλή του Μητέρα, στο επισκεπτήριο (ούτε κουβέντα να πάω μέσα, όντως σαν μίασμα τ' αντιμετωπίζουν τα παιδιά), χωρίς το μωρό που βέβαια δεν μπορούσε να βγει στην αυλή. Την θυμάμαι να κατεβαίνει τη σκάλα μέσα σε άπειρο φως (ήταν Αύγουστος) με το άσπρο της νυχτικό, και μου φάνηκε σαν νεράιδα, αλλά δεν ήξερα πού να σταθώ, και τί να πω, και γενικά είχα μια αμηχανία γιατί μ' ενοχλούσε το θέμα της υπόσχεσης. Συγνώμη αν έγινα λίγο μελό, μου έχει μείνει λίγο σαν τραύμα το όλο πράγμα. Όμως εσύ να μην ανησυχείς, γιατί τα παιδιά καταλαβαίνουν, και αν τα έχεις προετοιμάσει επαρκώς δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην πάνε όλα καλά για όλους. Σας εύχομαι το καλύτερο και να ξέρεις ότι έχεις μαζί σου τις σκέψεις και την έγνοια πολλών ανθρώπων, κι ας μην σε γνωρίζουν προσωπικά.
kali lefteria kai me to kalo s efxomai!egw auto p exw na sou pw einai oti apo tin prwti stigmi p ematha oti eimai egios ston mpoumpouli m olo m to agxos itan p tha afisw tin mpempa m,trelenomoun,2,5 xronia pote den tin eixa apoxoristi oute gia misi wra...alla telika se pliroforo oti k sto meeutirio irthe kai itan ola kala adiko toso agxos!epevale to zitise to!ta aderfia leei epitreponte,ksaderfia anipsia ktl den epitreponte..kai pali kali lefteria!!
ΕΓω οταν γεννησα την δευτερη η μαμα μου μου ελεγε να μην φερουν την μεγαλη στο νοσοκομειο γιατι δε θα φευγει και θα κλαει κτλ. και εστι εκανα, ε λοιπον εκατσα μονο 2 μερες μεσα η μεγαλη ομου εκανε 4 μηνες να φυγει απο διπλα μου φοβουμενη οτι θα φυγω παλι με το μωρο και ακομη μου το λεει, μαμα θα φυγεις μς την μπεμπα και θα με αφησεις... μπορει να μην μπορεσει να δει το μωρο αλλα να την φερουν αν δει εσενα. Me to kalo me ena pono
Μην ανησυχείς και όλα θα πάνε καλά. Πέρυσι όταν ο Κωνσταντίνος ήταν 2 χρονών και πήγα να γεννήσω την Ελένη, εκτός του ότι κάποιες φορές ρώταγε που είναι η μαμά (ειδικά το βράδυ) μια χαρά την πέρασε με τον πατέρα του. ΄Όταν, δε, τον έφερε να τον δω στο μαιευτήριο, σημασία δεν μου έδωσε, ο νους του ήταν στα μαγαζιά του μαιευτηρίου και να ανεβοκατεβαίνει στους καναπέδες. Γενικά του μιλούσα πολύ πριν και εκείνος έδινε φιλάκια στην κοιλίτσα μου. Μια φορά έλεγε ότι έχει και εκείνος μωρό στην δική του κοιλιά. Γενικά το πριν μη σε αγχώνει. Εγώ είχα πρόβλημα μετά και ας του είχαμε πάρει δώρο. Μόλις με είδε να θηλάζω την Ελένη έβαλε τα κλάματα, ενώ έως τότε όλα κυλούσαν ομαλά. Πρόσεχε, γιατί ενώ τη μια μπορεί να χαϊδεύει το μωρό και να πλέεις σε πελάγη ευτυχίας, τί ωραία που παίζουν τώρα τα παιδάκια μου, μπορεί ανά πάσα στιγμή να την τσιμπήσει (όπως έκανε ο δικός μου). Ευτυχώς η ζήλια του δεν κράτησε πολύ και προσπαθούσα όποτε δεν θήλαζα να ασχολούμε μαζί του. Η ζήλια του πήγαζε κυρίως από το θηλασμό που με έβλεπε αγκαλιά με το μωρό. Εγώ τότε όταν ερχόταν του διηγόμουν ιστορίες από την εποχή που ήταν εκείνος μωρό και έπινε γάλα. Αυτά σας κούρασα. Οι αϋπνίες από τα δόντια και από την προσπάθεια να κόψω το θηλασμό φταίνε. Καλή λευτεριά και όλα θα πάνε καλά!
Εγω [αντως που γεννησα στ νοσοκομειο μια χαρα ερχοταν το παιδακι της διπλανης μαμας!τιποτα δεν παθαμε!!!εγω λεω να σου την φερει ο Μανος αν οχι οες τις μερες τουλαχιστον τις 2 πρωτες-κ στο κατω -κατω αν δεν εχεις που να την αφησεις τι θα κανεις/???καλη λευτερια Ολιβ!!
ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΑΙ ΕΧΩ ΤΡΕΙΣ ΓΙΟΥΣ 9 Ο ΜΕΓΑΛΟΣ 5 Ο ΜΕΣΑΙΟΣ ΚΑΙ 5ΜΗΝΩΝ Ο ΜΙΚΡΟΣ....ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΗΡΘΕ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΩΡΑΚΙ ΤΟΥ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΚΑΙ Ο ΤΡΙΤΟΣ ΗΡΘΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΔΥΟ ΝΑ ΔΟΥΝΕ ΤΟ ΑΔΕΡΦΑΚΙ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΜΕ ΛΑΧΤΑΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝΕ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΚΕΤΟΥ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑΚΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝΕ ΜΕ ΔΩΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΑΓΚΑΛΙΕΣ..ΝΑΙ ΗΤΑΝ ΑΠ ΕΞΩ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝΕ ΝΑ ΔΟΥΝΕ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΧΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΘΥΜΑΜΕ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ..ΟΣΟ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΑ ΜΙΚΡΟΒΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ??ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΦΟΒΗΘΟΥΜΕ???ΕΓΩ ΑΠΛΑ ΠΡΟΣΕΧΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΠΟΛΥ ΩΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΥΣΤΕΡΙΚΙΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ!!ΜΗΝ ΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΣΟΥ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ..ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ!!!!
Εγω τη δικη μου κορουλα την ειδα μετα αμεσως με το που γεννησα το δευτερο μωρο στο μαιευτηριο, ηρθε μαζι με τον μπαμπα, το περασαν "δηθεν" απαρατηρητα, αλλα επειδη το γλυκο μου ειχε τοση λαχταρα να δει το νινι και αυτο δεν γινοταν σιγουρα, προτιμησα να την ξαναφερουν την ημερα που θα πηγαινα στο σπιτι.....ειχε ερθει το καημενο 2 φορες και εφευγε απογοητευμενο επειδη δεν μπορουσε να δει το μικρο αδερφακι της....ετσι την ημερα που εβγαινα, την εφερε ο μπαμπακας και μαλιστα μας πετυχαν την ωρα που οι παιδιατροι εδιναν τις τελευταιες οδηγιες διπλα στο θαλαμο με τα νεογνα και την πηρα στην αγκαλια μου και σχεδον μαζι παραλαβαμε και το νεο μελος και πηγαμε ολοι μαζι στο σπιτι.............. Υ.Γ. ηλικια της μεγαλης κορης μου τοτε σχεδον 3χρονων!!!! M`ΕΝΑΝ ΠΟΝΟ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ!!!!!!
Sixnomi na rotiso kati epidi meno 20 xronia ollandia...poses meres katheste sto nosokomio otan exete genisi??? kai an exis genisi fisiologika kai ine mana kai pedi mia xara den kani na pate spiti?
Για να πετύχεις κάτι λιγότερο από 4 ημέρες πρέπει να κάνεις μέχρι και φασαρία :( :( :( Ειδικά σε ιδιωτική κλινική!!!
Με το καλό γλυκιά μου να δεχτείτε το μωράκι σας!!!Εγω γέννησα το δευτερο παιδάκι μου, τον Αντώνη πριν απο 11μήνες όταν η Υρώ ήταν 2,5 χρονών....είμαστε μακρια από γονεις, οποτε περνούσα ολη την μέρα μαζί της...την νυχτα αγκαλιά κοιμόμασταν....όταν γεννήθηκε το μωρό η Υρώ περιμενε απο εξω με τον μπαμπα της κ ηταν η πρωτη που το είδε-βγηκε κ φωτο οοοολο χαρά!!!Του έφερε κ δωρακια!!!Σε καθε επισκεψη ηταν απο εξω κ εγω μαζί με το μωρο εβγαινα απο το θαλαμο για να το δει...της το εδινε κ αγκαλια...νομίζω οτι απόλαυσε κ την προσοχη των παππούδων που ήρθαν για επίσκεψη!!!!Σίγουρα ήμουν πιο χαλαρή με την αποστείρωση, δεν μπορούσα να την αποκλείσω....σκέψου οτι ειχε ενα μικρο νινί κ θηλαζαμε μαζι....κοντα στο τρίμηνο τα πραγματα γίνονται πιο δύσκολα γιατι το μωρο μεγάλωσε κ η μικρή συνειδητοποίησε οτι δεν ειναι κούκλα...Τώρα που περπατησε κ ο Αντώνης τους βαζω τραγουδακια κ χορευουν μαζι!!!Μάλιστα πριν μια εβδομαδα αφήσαμε τον Αντωνη στον βρεφικο σταθμό για μια ώρα κ εκλαιγε η Υρώ....φοβηθηκε μη μας τον πάρουν.....Μπορεί να ζηλευει, τον σπρώχνει καμια φορα, αλλα δεν τον δίνει κιόλας!!!!!! Μην αγχώνεσαι στην αρχη θα νιώσει σαν μικρή μανουλα!!!!Οσο για την κλινική, 2-3 μερούλες θα περάσουν γρήγορα...αν ερθει κ η γιαγια ακομα καλύτερα!!!!Εσύ κοιμήσου οοοοοοσο μπορεις...προβλεπεται πολυ ξενυχτι μετα......φιλιαααααα!!!!
Δυστυχώς στα ελληνικά μαιευτήρια όλα γίνονται για τη διευκόλυνση των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, πάντα με την πρόφαση της διασφάλισης της υγείας της λεχώνας και του νεογνου!!!! Bollocks!!!!!!!!!!!!!!!!! Είμαι σίγουρη οτι αυτό http://www.birthchoices.gr/wp-content/uploads/2010/02/birth-plan.pdf το έχεις στο μυαλό σου, δεν χρειάζεσαι εμένα να στο δείξω :) Αν θες τύπωσέ το και συμπλήρωσε το κουτάκι που αναφέρεται στην επίσκεψη του παιδιού. Γνώμη μου πως πρέπει να εξηγήσετε στην Αθηνά, σε περίπτωη που τελικά έρθει, οτι η μαμά μπορεί να είναι ξαπλωμένη γιατί είναι κουρασμένη, για να μην τρομάξει ενδεχομένως το παιδί. Κι αν τελικά τα καταφέρετε, μπορεί να έρχεται για λίγο και κάθε μέρα για να μη φανεί βουνό και στις δυο σας!! Εικασίες κάνω τώρα γιατί όταν ήταν η δική μου σειρά εγώ ήμουν "στούρνος" επι του θέματος και έκανα οτι μου είπανε! Τα κατάπια αμάσητα όπως πολλά άλλα... Με το καλό όμορφούλα!!!!
η κόρη μου είναι πέντε χρονών και όταν πήγα να γεννήσω ένιωθα τόσο χάλια που αφήνω τον αδερφό της αλλά ήξερα ότι έπρεπε να γίνει΄αλλά το θυμάμαι ακόμα με πόνο Νομιζω ότι τώρα αφήνουν τα παιδιά να έρχονται και σε δημόσια νοσοκομεία, τις ώρες επισκεπτηρίου. Εμένα ο γιος μου όταν ήρθε αν και ήθελε το μπεμπε , του είχε κάνει τόσο εντύπωση το τεράστιο νοσοκομείο και τα ψηλά κρεβάτια, οι μεγάλοι διάδρομοι (ήταν 27 μηνών) και ούτε που μου έδωσε σημασία. Οταν δέ , ήρθε και βγήκα εγώ έξω να με δει , είδε μια τεράστια αυλή για παιχνίδι και πάλι έφυγε χαρούμενος. Οταν του είπαν ότι γεννήθηκε η αδερφή σου, τους απάντησε με μια γεμάτη πάνα !!! Δεν παθαίνει τίποτα η Αθηνά ούτε εσύ , οπότε μην αγχώνεσαι...ολα θα είναι τέλεια.
Κι εγώ νομιζω πως αν το ζητήσεις ευγενικά θα αφήσουν το Αθηνάκι να 'ρθει στο μαιευτήριο. Σε δημόσιο νοσοκομείο δεν θα γεννήσεις πάλι ; Σε κρατάνε κι εκεί τόσες πολλές μέρες, όπως στα ιδιωτικά, ακόμα κι αν έχεις μια φυσιολογική γέννα χωρίς περιπλοκές ; Και ισχύει κι εκεί το "εμπάργκο παιδιών" ; Εγώ γέννησα στην Αγγλία και τα 2 μου παιδιά με καισαρική. Ο μικρός μου γεννήθηκε στις 13:45 κι ο μεγάλος του αδερφός ήρθε να τον δει - συνοδευόμενος από τον παππού, την γιαγιά και 3 πολύ καλούς φίλους - στις 5 το απόγευμα, ενώ μας άφησαν να βγούμε - λεχώνα και βρέφος - το επόμενο βράδυ στις 9 (κι αυτό γιατί είχε αργήσει να έρθει η παιδίατρος να μας δει και να δώσει το ΟΚ). Είναι μαγική στιγμή όταν το μεγάλο αδέρφι πρωτοσυναντάει το μικρό, πάντως !!! :-)
akomh to thumamai k klaiw. duskolos o apoxwrismos alla aksizei. na skefteis oti ekana kaisarikh k efyga se 2 meres den antexa allo.... k fysika hrthe k me eide k sthn klinikh to koritsaki mou alla pou na mou ftasei!!!! tha perasoun grhgora oi meres makria apo thn athhna mhn to skeftesai!!! na pane ola kala
το βραδυ ξαφνικα σπασαν τα νερα μου κ εφυγα κλαιγοντας για την κλινικη γιατι δεν προλαβα να χαιρετησω την τριχρονη κορη μου και να της εξηγησω που θα παω. οι μαιες με ετοιμαζαν για τον τοκετο κ εγω ακομη εκλαιγα. οταν μου τη φεραν στην κλινικη δεν ηθελα να την αποχωριστω. οταν επεστρεψα δεν ηθελα να την αποχωριστω ποτε ξανα. οταν η μητερα μου την επαιρνε για να διευκολυνει εμενα, δεν το ηθελα καθολου αυτο.προτιμουσα να παρει τον μπεμπη. το ξεπερασα μετα 2 μηνες. τωρα σκεφτομαι οτι μαλλον ηταν ορμονικο το θεμα μου.
Πάντως εγώ θυμάμαι όταν γεννήθηκε ο μικρός αδερφός μας -το 92..ναι δεν είναι και τόσο "μικρός"- εγώ ήμουν 5 και ο άλλος αδερφός μου 3,5...και πήγαμε κανονικά στο μαιευτήριο, είδαμε το μωρό από μακριά και τη μαμά από κοντά...βέβαια άλλα χρόνια τότε...Τις πρώτες ώρες που έλειπε η μαμά στο μαιευτήριο θυμάμαι πως ευχόμουν να μην έχει πάθει τπτ κακό..όπως και να'χει, όσο κι αν της λείψεις της Αθηνούλας μόλις γυρίσεις πίσω με το νινί είμαι σίγουρη πως θα ξεχάσει τις μέρες της απουσίας σου και θα πέσει με τα μούτρα στο νινί..περιμένω με αγωνία φωτό Αθηνάς να είναι κολλημένη με τον μικρό Αρχέλαο!
Ακριβώς το ίδιο ένιωθα κι εγώ και μάλιστα από τη στιγμή που την γέννησα!!! Πως θα την αφήσω όταν γεννήσω το δεύτερο! Πήγα με προγραμματισμένη καισαρική, όλη την προηγούμενη μέρα έκλαιγα,η κόρη μου ήταν εκεί, με είδε όταν με παίρναν με το φορείο (τρελό άγχος), είδε τον αδερφό της από την πρώτη στιγμή και μετά ερχόταν στα επισκεπτήρια και έβγαινα έξω. Ήταν όλα μια χαρά τελικά, απλά την ώρα που αντίκρυσα το γιο μου συνειδητοποίησα τι ακριβώς έκανα... γεννούσα!!! Μέχρι εκείνη τη στιγμή άγχος, άγχος, άγχος για τη μεγάλη! Και μετά υπήρχε μόνο αυτός για μένα τις ημέρες που ήμουν στην κλινική! Όλα παίρνουν το δρόμο τους! Καλή προετοιμασία να έχεις κάνει στην Αθηνά και μήν φοβάσαι τίποτα. Τα παιδιά είναι πιο δυνατά από μας! Το καλύτερό της. Στο σπίτι μόνη με το μπαμπά, τη γιαγιά και τον παππού από μακριά. Το μόνο που ζήτησε ήταν ένα βράδυ να με δει στο skype!!! Φιλιά και με το καλό!
τοσο απλα κι ωραια αν το ζητησεις απο τους γιατρους,να ερχεται για λιγο καθε μερα ,πιστευω πως δε θα σου χαλασουν χατηρι . Αλλωστε εκτος απο τα μικροβια για το νινι ,υπαρχει και η ψυχολογια του αλλου παιδιου .Θα καταλαβουν πιστευω. Εγω εκανα το λαθος να τη στειλω στο σπιτι τοτε που γεννουσα τον αδερφο της ,γιατι ηταν η ωρα να φαει και να κοιμηθει για μεσημερι ,και το μετανιωσα οικτρα . Τι κι αν δε δεν τηρουσαμε το προγραμμα ενα μεσημερι? Μετα ερχοταν κανονικα στο μαιευτηριο ,καθε απογευμα για λιγο . Η αγωνια της ,μηπως εχω παθει κατι ..."και ποτε θε βγεις μαμα μου "? ηταν εντονα ζωγραφισμενα στη φατσουλα της ,κι ας εβλεπε πως ημουν καλα. Τι να πω? Προσπαθησε το .Αξιζει παρα πολυ
Se katalabaino Olivia, to ezisa prin apo ena xrono, min agxonesai i proti mera sto maiutirio tha einai diskoli kai gia tis duo sas. Pare mia fotografia tis mazi sou oposdipote. Kai otan giriseis spiti na tis exeis parei kai ena paixnidaki pou tha tis to ferei to moraki-kati poli ksexoristo, na tin glikaneis stin epistrofi :) Me to kalo euxomai pano apo ola kai ola ta ipoloipa mia sinitheia einai :)))
Το δωράκι το έχουμε ήδη παραγγείλει! :D
Eeeeetsi! ;)))
Αυτό ακριβώς σκεφτόμουνα και αγχωνόμουνα όταν θα έμπαινα να γεννούσα την κόρη μου. Πως θα άφηνα τον 3χρονο γιό μου... Και μάλιστα ο γιατρός μου έκανε εισαγωγή μία μέρα πριν την καισαρική, οπότε έλεγα ότι θα είναι η χειρότερη μέρα μου, μιας και δεν θα είχα το νινί να ασχολουμαι... ήτανε η καλύτερη!!! Έμεινα μόνη μου, διάβασα ένα βιβλίο, είδα τηλεόραση, μέχρι που έβγαλα τα φρύδια μου!!! Ο γιόκας μου περνούσε ζάχαρη με τον παππού και τη γιαγιά που του κάνανε όλα τα χατήρια!!! Μην ανησυχείς, μία χαρά θα είναι η Αθηνούλα!!! Και μετά ακόμη καλύτερα!!! Καλη λεφτεριά!!!
olivia kai egw ayto skeftomai pws tha afisw ton giannaki mou pou einai kremasmenos panw mou kai olo fonazei mamaaaaa