32 μήνες μαζί..!
(Oύτε να το χτενίσω το παιδί μου πρόλαβα…)
Το πρώτο κείμενο που γράφω για το κοριτσάκι μου ως μεγάλη αδερφή πια..!
32 μήνες στη ζωή μας (όχι, δεν νομίζω να πάψω ποτέ να γιορτάζω τον κάθε τη μήνα, αυτόματα πια το μυαλό μου παίζει εμβατήρια κάθε που ξημερώνει 24 του μήνα), οι 31 πρώτοι πέρασαν με την Αθηνά να είναι «μοναχοπαίδι» και τώρα ξεκινάει ένα νέο κεφάλαιο! Αθηνά, το μεγάλο παιδί του σπιτιού! Μου φαίνεται τόσο αστείο… Εγώ την έχω ακόμα για μωρό… Αν και όποτε στέκεται δίπλα στον αδερφό της, καταλαβαίνω πως δεν είναι πια τόσο μωράκι όσο θέλω να νομίζω…
Δυο βδομάδες πέρασαν από τη μέρα που ο αδερφός της ήρθε στο σπίτι και το αρχικό μούδιασμα έχει φύγει. Πλέον αισθάνομαι ότι τον νοιάζεται σιγά σιγά, όποτε κλαίει με φωνάζει να του δώσω γάλα, δεν θέλει να τον «πειράζει» κάποιος άλλος όταν παραπονιέται, μόνο η μαμά. Ακόμα βέβαια δυσκολεύεται να καταλάβει ότι η μαμά δεν μπορεί προς το παρόν να είναι διαθέσιμη ανά πάσα στιγμή και για ότι της έρθει, αλλά κάνουμε σημαντικά βήματα και σε αυτό.
Η καημενούλα περνάει και το ζόρι της με τη σπασμένη κλείδα, αλλά και το διήμερο πυρετό που μάς χτύπησε την πόρτα (μαζί και τον μπαμπά… αρρώστησαν τα δυο μου μεγάλα παιδιά, χεχε), όμως σήμερα επέστρεψε και στο σχολείο και όλα μπήκαν ξανά σε κανονικούς ρυθμούς.
Έχει μεταμορφωθεί σε μαστροχαλαστή, σε γκρινιαρίτσα και σε μεγάλη μαιμού βέβαια τώρα τελευταία, αλλά όλα αυτά τα περιμένει κανείς από ένα 2 1/2 χρονο που βαδίζει πια προς τα 3.
Η καθημερινότητά μας είναι ένα τεράστιο «Μαμααααααααααααααααααά!». Μαμά αυτό και μαμά εκείνο. Ώρες ώρες θέλω να αγοράσω ωτοασπίδες, όμως στο τέλος της μέρας, έτσι όπως αποκοιμιέται στην αγκαλιά μου, αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για τα 3948585868656 «μαμά» που άκουσα μέσα στη μέρα! Ειδικά εκείνα που λέει με τόνο τσαχπίνικο βάζοντας ένα γλυκό ερωτηματικό στο τέλος.
Μαμά; Μαμάκα;
Λιώνω…
Χαίρομαι που βλέπω τη φωτογραφία τους, αλλά εγώ ακόμη δεν αφήνω τον μεγάλο (κατά 26 μήνες) να τον "πασπατεύει" τον μικρό (δεν είναι ακόμη 3 μηνών) με πιάνει τρόμος στην ιδέα να αρρωστήσει τόσο νωρίς....αλλά βέβαια έχει νιώσει και στο κεφαλάκι του "κατά λάθος" ο μικρός τα χεράκια ή τα ποδαράκια του μεγάλου (ανάλογα που θα μας πετύχει να τρώμε)..... Είναι και τα 2 μωρά αναμφισβήτητα....αλλά στην προσπάθεια να προστατεύσω το νέο μέλος νομίζω ότι αδικώ το μεγαλύτερο μωρό....ελπίζω στην πορεία να ισορροπήσουμε όλοι μας.... για την ώρα οι αγαπημένες του προτάσεις είναι "δεν θέλω" και "αγκαλίτσα"..... :)
Λατρευω υφος περηφανειας (ειδες τι καλα τα καταφερμω μαμα). Αλλα λατρευω και υφος ταλαιπωριας του μικρου ( ε ρε τι εχω να τραβηξω ο κακομοιρης)
Ολιβια μου να εχεις υποψη σου οτι μπορει να ειναι υπεροχη με τον μικρο της αδεφουλη αλλα υποσυνειδητα να βγαζει σε εσενα παραξενιες. Τα δικα μου με 19 μηνες διαφορα, παρολο που ο 'μεγαλος' λατρευε και προσεχε την αδερφη του, ενα μηνα μετα την γέννησή της εκοψε το φαί. Τώρα μου βγαζει παραξενιες και γκρινιες για το παραμικρο (βεβαια ειναι και της ηλικιας των 3ων), αν παιρνω αγκαλια την μικρη κοιταει λιγο λοξά ή απομακρυνεται ή ερχεται και αυτος. Ακομη ειναι νωρις, οταν αρχισει να διεκδικει και ο Αρχελαος μεριδιο στα παιχνιδια και σε πολλα αλλα μεσα στο σπιτι ίσως να αντιδρασει καπως και η Αθηνουλα με τροπο που μπορει σε πρωτη φαση να μην μπορεις να τον εξηγησεις αλλα κατα βαθος να εχει βαθυτερη αιτια. Δεν ειναι κακά τα παιδακια μας, κι εμεις κανουμε οτι μπορουμε να μην νιωθει κανενα τους 'ρηγμενο' αλλα και αυτα καπως πρεπει να αντιδρασουν και δεν ξερουν πώς.... Να εισαστε παντα καλα και καλο κουραγιο και με τα 2...
Όλιβ είσαι παλαβιάρα, πάει και τελείωσε!! Πέθανα στο γέλιο με την περιγραφή και τα σχόλιά σου!! Τα μωρά σου από την άλλη είναι κουκλιά, να τα χαίρεσαι! Και εμένα ο δικός μου τον τελευταίο ενάμιση μήνα δεν μπορεί να συνέλθει από τις ιώσεις που κυκλοφορούν, πέσαμε και χτυπήσαμε και την μύτη μας (τίποτα σοβαρό ευτυχώς). Τώρα είμαστε 17 μηνών και είναι η φάση που αρχίζουμε και συνεννοούμαστε. Αφού πολλές φορές τον κοιτάζω και λέω πού είναι το μωρό μου που ήταν μικρό σαν φρατζολάκι, πότε μεγάλωσε και έγινε ολόκληρο παιδάκι!! Αααχ, γερά να είναι όλα τα παιδάκια του κόσμου, φιλάκια πολλά μανούλες!!! Καλημέρααα!!
Egw epeidi ta ekana konta konta eixa tromeri piesi to prwto 3mino... Fantasou oti me to ena xeri thilaza to mwro kai me to allo xeri taiza to allo "mwro" 19 minwn... Aisthanomoun oti 2 xeria einai liga... oi mamades prepei na exoun toulaxiston 8!!!!! Alla otan erxotan i nyxta kai koimontousan kai ta dyo stin agkalia mou .. i eftyxia itan aperigrapti... Den yparxoun logia na to perigrapsw... Oli i kourasi mou efeyge se 5 lepta kai epairna dynami gia tin epomeni mera.. ;-)
Καλά το Αθηνάκι είναι απίστευτο φατσόνι!!!!!! Πολύ όμορφη φωτογραφία! Είδες πόσο απότομα "μεγαλώνουν" τα πρώτα όταν έρχονται στο σπίτι τα μικρότερα????? Κ εμένα η μεγάλη μου είναι 34 μηνών (τον Δεκέμβριο θα γίνει 3 χρονών) και καμιά φορά ξεχνάω ότι είναι κι αυτή ακόμα μωρό.....μόνο τριών είναι η ψυχούλα μου...Να τα χαίρεσαι Ολίβια είναι κουκλιά!!!!
Να το και το πρώτο tag Αρχέλαος & Ολίβια
Λιώωωμααααααα η μαμάκα; αχχαχαχχχ Να τα χαιρόσαστε. Η καημενούλα ταλαιπωρείται τώρα με το δεμένο χεράκι και τα μακρυμάνικα; Περαστικά της
Εμένα ο μικρός την πρώτη φορά με φωνάζει μαμά, τη δεύτερη μαμάκα και αν δει ότι δεν του απαντάω φωνάζει την τρίτη φορά... μαμακάκι!!! Λιώνεις ή δε λιώνεις;;;;;;
απλα υπεροχο!
Είμαι σίγουρη ότι η Αθηνούλα θα είναι για πάντα η καλή αδερφούλα! Το βλέπω στο καλοσυνάτο της βλέμμα !!!
Τι γλυκια φωτογραφία, έχει και το βλέμμα σου η Αθηνά! Είναι σαν μια μινι-Ολίβια που έχει αγκαλίτσα έναν μίνι-Μάνο! Χρόνια πολλά Αθηνούλα, είσαι ήδη μια φανταστική μεγάλη αδερφούλα!