Ας πάρουμε -επιτέλους- την κατάσταση στα χέρια μας
Ας πάρουμε -επιτέλους- την κατάσταση στα χέρια μας
της Φραγκίσκας Μεγαλούδη
Αν και η δουλειά μου έχει άμεση σχέση με το γράψιμο, δυσκολεύτηκα να γράψω αυτο το κείμενο και είχα ομολογώ αρκετές ανησυχίες. Αποφάσισα όμως να αφήσω στην άκρη τις όποιες αναστολές και να μιλήσω ως μητέρα, ως γυναίκα αλλά κυρίως ως σκεπτόμενος πολίτης που πνίγεται στην δυσωδία της πολιτκής και κοινωνικής ζωής του τόπου.
Πρόσφατα όλοι διαβάσαμε την προσπάθεια της Ολίβιας να απαιτήσει το αυτονόητο, την επιλογή της να φέρει στον κόσμο το παιδί της όπως εκείνη επιθυμεί. Πολλές γυναίκες σχολίασαν, εδωσαν συγχαρητήρια, και την στήριξαν. Και δικαίως. Η ιστορία της Ολίβιας –και άλλων γυναικών που επέλξαν τον ίδιο δρόμο- με έκανε να αναρωτηθώ: ωραία όλοι συμφωνούμε, γιατί όμως δεν αλλάζει τίποτα; Γιατί σε τόσα σοβαρα ζητήματα, οι γυναίκες εμφανιζόμαστε αλληλέγγυες, δίνουμε συγχαρητήρια η μια στην άλλη, και την επόμενη ημέρα βρισκόμαστε πάλι στο σημείο εκκινησης;
Η απάντηση δυστυχώς δεν είναι και τόσο κολακευτική. Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να μας χαιδεύουν. Να αποφεύγουμε ευθύνες και να βρίσκουμε μονίμως κάποιον άλλο να κατηγορήσουμε. Ναι, είναι ένα μεγάλο εμπόριο οι καισαρικές στη χώρα μας και είναι και αυτό ένα απο τα εκατοντάδες «νοσήματα» του συστήματος υγείας. Μια ολόκληρη βιομηχανία η οποία έχει στηθεί στις πλάτες των γυναικών, η οποία όμως θα είχε καταρρεύσει, αν αυτές οι πλάτες δεν έδιναν το άλλοθι.
Ακούω συχνά γυναίκες να αναφέρονται στον μαιευτήρα τους ως τον γιατρο –ΜΟΥ-. Μια σχέση εξάρτησης και τυφλής εμπιστοσύνης για τον «κορυφαίο» επιστήμονα -σχεδόν κάθε ελληνίδα έχει και έναν ΚΟΡΥΦΑΙΟ επιστήμονα να συστήσει- τον γιατρό που είναι και φίλος και όλως τυχαία θα συστήσει την καισαρική, θα σε στείλει στο δικό του μαιευτήριο, θα σου πει αυτά που θέλεις να ακούσεις. Ή θα σου ζητήσει οσα χρήματα θέλει. Και θα τα δώσεις, διότι ο κορυφαίος επιστήμονας τα αξίζει, θα σε προσέξει, ταλαιπωρήθηκε (την δουλειά του έκανε -αν δεν ηθελε να ταλαιπωρηθεί ας διάλεγε άλλο επάγγελμα). Πρακτικές που στο εξωτερικό ανήκουν στην σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, στην Ελλάδα θεωρούνται αυτονότητες και συχνά οι ίδιοι με τη στάση μας τις νομιμοποιούμε.
Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στα θέματα του τοκετού, αλλά σε όλο τον κοινωνικό μας βίο. Παραπονιόμαστε για τις παιδικές χαρες (ένα θέμα για το οποίο εχουν γράψει πολύ και η Ολίβια και ο Μάνος), πάλι δεκάδες σχόλια αγανακτησης, συμφωνούμε, προσπαθούμε να διαφοροποιηθούμε. Την επόμενη ημέρα η πραγματικότητα μας προσγειώνει. Οι παιδικές χαρές παραμένουν παγίδες θανάτου, ο σκύλος μας θα μπει για την βόλτα του μέσα (μα δεν φταίμε εμείς, δεν υπαρχουν χώροι πράσινου κλπ κλπ), η γόπα απο το τσιγάρο μας θα καταλήξει δίπλα απο τον υπερχειλισμένο κάδο και ο δήμαρχος θα παραμείνει στη θέση του.
Δυστυχώς στην Ελλάδα η έννοια της κοινωνικής ευθύνης είναι άγνωστη. Μπορεί να διαμαρτυρόμαστε συνεχώς αλλά θα είμαστε οι πρώτες που θα τρέξουν να πιέσουν την νηπιαγωγό ή την υπεύθυνη του κρατικού σταθμού να πάρουν το παιδί μας και ας σημαίνει αυτό πως κάποιο άλλο παιδί που προηγείται θα αδικηθεί.
Η διαφθορά δεν είναι ποτέ μονοδρομη σχέση, χρειάζεται έναν αποδέκτη για να υπάρξει. Δεν δημιουργείται ποτέ σε κοινωνικό και πολιτικό κενό. Και μπορεί το σύστημα στην χώρα μας να την γεννάει, οι πολίτες όμως την τρέφουν και την διατηρούν.
Δεν έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε πως το ατομικό συμφέρον, όταν υπερισχύσει σε μια κοινωνία, την καταλύει. Θα ψηφίσουμε με τον ίδιο τρόπο που αντιδρούμε. Δεν έχουμε μάθει να αμφισβητούμε, να διεκδικούμε ένα καλύτερο μέλλον, να το απαιτούμε για όλους, όχι μόνο για τους εαυτούς μας.
Τώρα που ζούμε μια βαθιά κρίση, όλοι θέλουν απλώς να φύγουν. Δεν τους αφορά αυτό το κράτος που –μπορεί να μην τα φαγαμε μαζί- αλλά το δημιουργήσαμε μαζί, το αφήσαμε να γίνει το τέρας που μας κατασπαράζει.
Και όμως, εμείς ως μητέρες και ως γυναίκες έχουμε αυτή τη στιγμή διπλή ευθύνη να σπάσουμε τον αρρωστημένο αυτό κύκλο.
Οι αλλαγές δεν θα έρθουν ποτέ απο πάνω προς τα κάτω. Οι πολιτικοί, τα κανάλια, οι κυβερνώντες είναι αυτοί που είναι. Δεν θα αλλάξουν, δεν θα μας σώσουν. Οι αλλάγες θα έρθουν μόνο απο κάτω, απο τα θεμέλια.
Ας οργανωθούμε λοιπόν. Το φεμινιστικό κίνημα γεννήθηκε ως μια ιδέα αλληλεγγύης και υποστήριξης των γυναικών. Ας κάνουμε πράξη την ιδέα.
Απο εδω, απο αυτο το βήμα που δίνει η Ολίβια, ας οργανώσουμε –οπως ήδη γίνεται- ομάδες εργασίας. Οχι φιλανθρωπία -αυτη δεν λύνει τίποτα- αλλα αλληλοστήριξη.
Ιδέες υπάρχουν πολλές, τρόποι αμέτρητοι.
Ομάδες γυναικών που θα μπορούσαν να προσφέρουν φύλαξη παιδιών σε γυναίκες που δεν μπορούν να πληρώσουν σταθμό, αλλά πρέπει να ψάξουν για δουλειά. Και σε αντάλλαγμα, η γυναίκα που θα βοηθηθεί να προσφέρει κάτι άλλο, ανάλογα με την ανάγκη της ομάδας. Η καθηγήτρια αγγλικών να κάνει μια ώρα μάθημα σε ένα παιδί και η μητέρα του παιδιού να προσφέρει στην καθηγήτρια οικιακή βοήθεια ως αντάλλαγμα. Μια γιατρός να αναλάβει να ενημερώσει για ιατρικά θέματα, μια δικηγόρος να οργανώσει ομάδες οπου οι γυναίκες θα μαθαίνουν τα δικαιώματα τους. Δεν χρειάζεται φιλανθρωπία, για να αντιμετωπίσουμε την κρίση, χρειαζεται αυτογνωσία και οργάνωση.
Οι εποχές της αυθεντίας τελίωσαν. Ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Το χρωστάμε στα παιδιά μας.
—
Διαβάστε περισσότερα κείμενα της Φραγκίσκας στο http://www.franmeg.blogspot.gr
Εύγε Φραγκίσκα! Έτσι! Γράψε μου: mamastodromo@gmail.com
εγω το μεγαλυτερο προβλημα που βλεπω στην καπιταλιστικη [παγκοσμιοποιημενη κοινωνια μας ειναι η φορολογια. τρελενομαι. δουλευει μονο ο αντρας μου και δεν βγαινουμε καθολου, πληρωνουμε ενα σωρο φορους για αυτα που καποιοι φαγανε. εγω δεν εφαγα και οχι δε γουσταρω να πληρωνω δε μ ενδιαφερει που θα τα βρει το γ.... κρατος μας. να τα παρει απο αυτους που εφαγαν, καταχραστηκαν, δεν ξερω κι εγω τι εκαναν. ο αντρας μου εχει ενα σπιτι που το εχτισε ο ιδιος με τα χερια του μαζι με τον πατερα του. γι αυτο το σπιτι καθε χρονο δινουμε ενα καρο λεφτα στην εφορια. φανταζομαι θα ειδες και τα μετρα που ετοιμαζονται να ψηφισουν. πραγματικα δεν μπορω να κατανοησω πως αυτα τα τερατα ξεπουλανε μια χωρα και οδηγησαν τοσο κοσμο στην αυτοκτονια. δεν καταλαβαινω τι σοι πλασματα ειναι -ανθρωποι δεν ειναι παντως- που εχουν σαν μοναδικο σκοπο την εξαθλιωση του κοσμου, που μολις διαμαρτυρηθει τον σακατευουν και στο ξυλο κι απο πανω. δεν ειναι η ανεργια το προβλημα μου η ανεργια μπορει ευκολα να καταπολεμηθει με τον τροπο που λες, με την αυταρκεια και την ανταλλακτικη οικονομια και κυριως την στροφη στον πρωτογενη τομεα παραγωγης τροφιμων και πρωτων υλων. το προβλημα μου ειναι η βαναυση επιθεση που δεχεται ο λαος,ειδικα τα φτωχα και τα πρωην μεσαια οικονομικα στρωματα, οχι μονο στην ελλαδα αλλα παντου στη γη το ιδιο γινεται. ενα αλλο που θα επρεπε να μας καιει ειναι οι αλλαγες στο χωρο των τροφιμων, οπου τα μεταλλαγμενα κερδιζουν συνεχως εδαφος, σε πολελς χωρες απαγορευεται η σπορα με παραδοσιακους σπορους και ο αγροτης ειναι υποχρεωμενος να αγοραζει καθε χρονο τους μεταλλαγμενους σπορους καποιων μεγαλων πολυεθνικων. ειναι πολλα που θα πρεπει να μας απασχολησουν το επομενο διαστημα. ενα πραγμα παντως πιστευω, μετα απο 50 χρονια ΑΝ υπαρχει ανθρωποτητα, κατα πασα πιθανοτητα θα ζει ανταλασσοντας αγαθα και πολεμωντας με ξυλινα ροπαλα..
Ας μην ξεφύγουμε απο το θεμα, η ανάρτηση δεν είχε σκοπο ουτε να αλλάξει τον καπιταλισμό, ουτε πρότεινα άλλο τροπο διακυβέρνησης, ουτε μίλησα για αλλαγή συστήματος. Τα μεταλλαγμένα ειναι μεγάλο θεμα, το ίδιο και η κλιματική αλλαγή, και οι συμφωνίες του παγκόσμιου οργανισμού εμπορίου και οι πατεντες που δεν επιτρέπουν την πρόσβαση σε βασικά φάρμακα για τους φτωχούς. Ομως όλα αυτά ειναι άλλη ανάρτηση. Εγω έκανα μια πρόταση στις γυναίκες που υφίστανται την κρίση, για να μπορέσουν να οργανωθούν, και να απορροφήσουν λιγο τις συνέπειες των καταστάσεων, δεν ειναι ουτε ουτοπικό ουτε επαναστατικό οτι έγραψα και γίνεται ήδη εδω και πολλα χρόνια στο εξωτερικό. Παντού ο κόσμος οργανώνεται με πρωτοπόρες τις μητέρες διοτι η επιβίωση τις αφορά πρώτες. Εαν οι φτωχες αγραμματες γυναικες που ζουν σε μια παραγκουπολη στην Ουγκαντα μπροεσαν να οργανωσουν με επιτυχια ομαδες αυτοδιαχειρισης και δεν μπορούν οι γυναίκες της Ελλάδας, δεν έχω κατι επιπλέον να πω. Απο εκει και πέρα, ο καθένας κανει τις επιλογές του. Μου έκανε εντύπωση που όλοι είπαν α τι ωραία κ έτρεξαν να ακυρώσουν την ιδέα διοτι δεν θα γινει γιατι ετσι ειμαστε στην ελλαδα. Τότε λοιπόν ας καθίσουμε να περιμένουμε το τέλος ή τον - ανύπαρκτο- σωτήρα. Αααα και κάπου εκει στο μεσοδιάστημα ας βλέπουμε την φωτιά να καίει τα σπίτια μας, δεν πειράζει, ελλαδα ειμαστε, εδω οι ιδέες ειναι μονο για τους άλλους.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Εμείς οι γυναίκες, ειδικά εσείς οι νέες γυναίκες μπορείτε να αλλάξετε το κόσμο.Κα πρέπει να γίνει άμεσα γιατί δυστυχώς ζούμε σε μία ασθενή κοινωνία η οποία μας παρασύρει στη καταστροφή.Εγώ είμαι έτοιμη να βοηθήσω σ' ότι μου ζητηθεί. Και θέλω να κλείσω μ' αυτό που τελευταίο έγραψες"Ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Το χρωστάμε στα παιδιά μας."
Απαντώ σε όλα τα ερωτήματα και πιστεύω πως θα καλυψω και πολλα αλλα σχόλια που ειπώθηκαν στο fb. Ζητώ συγγνώμη προκαταβολικά για το τεράστιο σχόλιο. Μανο καταρχάς εγω δεν μίλησα για κατι εκτός συστήματος ουτε προτείνω ενα εναλλακτικό τροπο διαβίωσης. Υπάρχουν και τέτοιες προτάσεις αλλα δεν ειναι επι του παρόντος και προσωπικά δεν τις θεωρώ βιώσιμες για πολλούς λόγους. Μίλησα για αυτοδιαχείριση και οργάνωση. Η ανεργία ειναι ο μεγαλύτερος εχθρός κάθε οικονομικού συστήματος και κυριως του καπιταλισμου διοτι καμία κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει με μεγάλα ποσοστά ανέργων. Αυτο ειναι παράδοξο διοτι ενώ η ανεργία ειναι εχθρός τους καπιταλιστικού συστήματος, (και) ο καπιταλισμός τη γεννάει. Ειναι δεδομένο βέβαια πως ακομα και στις πιο λαμπρές οικονομίες κανένας δεν θα μπορούσε να απασχοληθει πλήρως και για αυτο υπάρχουν πάντοτε οι part time εργασίες , τα ευέλικτα σχήματα κλπ. Σε εποχες κρισης ομως υοαρχουν πολλες δουλειες που πρεπει να γινουν αλλα δεν υπαρχουν οι ποροι, Στην ελλαδα αυτή τη στιγμη ένας στους τρεις ειναι άνεργος. Αυτο ειναι καταστροφικό. Η εργασία δεν εχει μονο χρηματική αξία αλλα και τεράστια ψυχική αξία. Πάνω απο όλα ειναι μια εκτόνωση του ατόμου, ειναι διέξοδος, ειναι και δημιουργία. Οταν το άτομο δεν εργάζεται δεν χάνει μονο τα χρήματα του αλλα πάνω απο όλα χάνει την αυτοπεποίθηση του, την πίστη του, την αισιοδοξία του. Αν το πολλαπλασιασεις αυτο με τον πραγματικό αριθμό ανέργων στην ελλαδα έχεις μια κοινωνία σε κατάθλιψη, μια κοινωνία που γίνεται παθητική, δεν διεκδικεί τιποτα και κυρίως δίνει την ευκαιρία να νεκραναστηθουν τα ναζιστική κοράκια. Η φιλανθρωπία μπορεί να καλύπτει κάποια κενά αλλα δεν ειναι λύση διοτι και αυξάνει το συναίσθημα της αδυναμίας, και δεν λύνει τιποτα αλλα κυρίως δεν αμφισβητεί τιποτα, και ετσι οι κυβερνήσεις την προτιμούν. Στον αντίποδα βρίσκεται η αυτοδιαχειριση. Δουλειές λοιπόν δεν υπάρχουν, χρήματα δεν υπάρχουν, εάν ομως επενδύσουμε στον χρόνο τι θα γίνει? οταν λέω χρόνο εννοώ να πληρώνουμε με ώρα και οχι με χρήμα, μήπως τοτε οι αλλαγές που θα γίνουν θα ειναι απο τα θεμέλια? η αυτο οργάνωση απαιτεί ενα κράτος ουδέτερο η φιλικό προς την ιδέα - για να απαντήσω κ στο ερώτημα σου περι συστήματος- αλλα κυρίως απαιτεί δέσμευση απο τους συμμετέχοντες, όραμα, επιμονή, και βεβαια πίστη στην ιδέα του κοινωνικού συνόλου. Μια κυρία στο ΦΒ έγραψε πως δεν θελει δωρεάν εργασία θελει να πληρώνεται, συμφωνώ αλλα πρώτον δεν υποχωρούν χρηματα κ με τις παρούσες συνθήκες δεν θα εργαστεί και ποτε ικανοποιητικά. Μονο που εγω δεν μίλησα για δωρεάν εργασία, αυτο ειναι φιλανθρωπία και εγω δεν συμφωνώ. Μίλησα για ανταλλαγή υπηρεσιών διοτι ειναι η μόνη απάντηση αυτη τη στιγμη. Ουτε εγω έχω ανάγκη να μου καθάρισει κάποιος το σπίτι, έχω ανάγκη ομως να αισθάνομαι ακομα χρήσιμο μέλος, να ξερω πως οταν θα χρειαστω μια νομική συμβουλή που δεν μπορώ να πληρώσω σε χρήμα δεν θα περιμένω την φιλανθρωπία οποίων μπορούν αλλα θα έχω να προσφέρω κατι στην " τράπεζα ανταλλαγής" και θα μπορω να το διεκδικήσω και να το διαπραγματευτω. Αυτομάτως με βγάζει απο την θέση του αδύναμου παθητικού δείκτη και με κανει ενεργό μέλος. Η διάφορα ειναι τεράστια. Οποίος θεωρεί παλι πως ειναι κορόιδο σε κατι τέτοιο μπορεί να συνεχίσει να πληρώνεται με 300 ευρώ για το οκτάωρο, να παρακαλεί για βοήθεια, να εξευτελιζεται στις ουρές για τα αυτονόητα και να ανέχεται μια αστυνομία που δέρνει κάθε διαδηλωτή και ενα φασιστικό κόμμα που καραδοκει στη γωνία. Β. Το φεμινιστικο κίνημα ως ιδέα ξεκίνησε ως αλληλεγγύη και υποστήριξη. Στην πορεία πολιτικοποιηθηκε και συχνά εγινε ακραίο αλλα κέρδισε και πολλα. Μπορεί να μην κέρδισε τον πόλεμο αλλα κέρδισε πολλές μάχες τα αποτελέσματα των οποίων απολαμβάνουμε στον δυτικό κοσμο σημερα. Απο κει κ πέρα βέβαια σε ενα τοσο τεράστιο κ πολύσημαντο κίνημα φυσικά και θα υπάρξουν λάθος ερμηνείες, λάθος αντιδράσεις και λαθος πολιτικές.
Μιλας για κοινωνικη εργασια-αυτο που κανουν οι Τραπεζες Χρονου, ειναι σαφες. Ειναι ο δρομος αυτος για την επιβιωση μας τωρα, και επιλογη αλλα και αναγκη εγινε. Το προτιμω απο την επισφαλη εργασια που εχει γινει μαστιγα.
"Το φεμινιστικό κίνημα γεννήθηκε ως μια ιδέα αλληλεγγύης και υποστήριξης των γυναικών. Ας κάνουμε πράξη την ιδέα." Χωρίς να αμφισβητω τις καλες προθεσεις των φεμινιστριων, δεν συμφωνω μ' αυτο που κατεληξε να εκφράζουν, απο κει και πέρα, θεωρώ βέβαιο ότι η αλλαγη θα έρθει μέσα απο την αλλαγή της στασης των γυναικών, η δύναμη τους είναι τεράστια. Βασικά το μόνο που μπορει να κινητοποιησει καθε γυναικα είναι το μελλον των παιδιών, αν αυτό δεν μας ενεργοποιησει τώρα, δεν πρόκειται να μας ξεκουνήσει τίποτα. Αυτογνωσία, οργάνωση, αλληλοϋποστήριξη <---- ΝΑΙ σε όλα
Επειδη πιστευω και εγω ότι η σημερινή λύση μπορει να βρισκεται στην οργάνωση μικροκοινοτητων γεωγραφικών,πολιτιστικων ενδιαφερόντων, δράσεων κλπ.καθώς ορμώμενοι απο τα μαθηματικά τα πάντα αποτελούν μέρος συνόλων και υποσυνόλων/ναι πως μπορούμε να βοηθήσουμε και να αλληλοβοηθηθούμε? ναι χρειάζεται οργάνωση αλλά η οργάνωση θα έχει ένα αναπόφεκτο κόστος άρα ακολουθείς το σύστημα και τους κανόνες του...μέσω ποιού διαύλου επικοινωνίας ? κλπ. θα χαρώ νά διαβάσω την απάντηση σας
Το κείμενο σου είναι πραγματικά αφυπνιστικό και σου δίνει έναυσμα να ψαχτείς!! Δε το συζητώ ότι όλοι φταίμε για την κατάντια μας! Μπορέι να μην τα φάγαμε όλοι μαζί αλλά το λιθαράκι μας το βάλαμε... Από το πιο απλό(να μιλήσω στο διοικητή της τροχαίας να πάρω πίσω τις πινακίδες) μέχρι και το πιο σύνθετο... Δυστυχώς η γενιά μας γεννήθηκε και μεγάλωσε σε αυτό το σαπιο περιβάλλον το οποίο θεώρησε και ως φυσιολογικό...Κάπου διάβασα ότι είμαστε το 2ο πιο διεφθαρμενο κράτος μετά το Μεξικό. Ακόμα κι αν δεν είμαστε το δεύτερο είναι τόσο λυπηρό έχοντας ξεκινήσει "αμόλυντος" να βλέπεις το μέγεθος της διαφθοράς και της σαπίλας και να αγωνίζεσαι να επιβιώσεις σε αυτές τις συνθήκες. Γιατί? Δε ξέρω πόσο δυνατή είμαι να φέρω την αλλαγή και τη ανατροπή (θέλει πολύ κουβέντα αυτό) αλλά αυτό που έχω ξεκινήσει φανατικά είναι να βοηθώ ιδρύματα με παιδάκια που τόοοοοσο το έχουν ανάγκη. Ας προσφέρουμε όσο μπορούμε και ότι μπορούμε. Είναι το λιγότερο που κάνουμε!
Πολυ καλα τα λες!συμφωνω και επαυξανω! εγω πραγματικα ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να καταφερει η ολιβια να γεννησει φυσιολογικα, γιατι ακομα κι αυτο μπορει να ειναι η αρχη μιας αλλαγης αυτης της καταστασης. τοσες μαμαδες που ειναι εδω μεσα και την διαβαζουν καθημερινα, και μια να επηρεαστει και να θελησει να γεννησει φυσιολογικα, μετα απο καισαρικη, θα ειναι μεγαλη επιτυχια!
Όλα καλά και χαίρομαι που όλες συμφωνούμε. Πώς γίνεται όμως βρε παιδιά ενώ όλες συμφωνούμε να μην αλλάζει τίποτα; Κάθε φορά που μπαίνω σε τέτοιες συζητήσεις ή βρίσκω τόσο φανατικούς υποστηρικτές μιας άποψης, θέλω απλά να ρωτήσω, εσείς τι ψηφίσατε; Δεν θέλω να ακουστώ αγενής, μπορεί όσοι μπήκαμε στον κόπο να γράψουμε λίγες γραμμές να είμαστε "οι άλλοι, οι διαφορετικοί", αλλά τότε πρέπει να κάνουμε κάτι, έστω και κάτι μικρό. Εμείς ξεκινήσαμε! Είμαστε μια ομάδα γονέων, (http://www.facebook.com/groups/267737159999714/) που με αφορμή τα παιδιά μας και τον ρόλο που πλέον έχουμε αναλλάβει συναντιόμαστε, συζητάμε, οργανώνουμε δραστηριότητες για τα παιδιά μας με ελάχιστο κόστος (πχ θεατρικό παιχνίδι για 2€ τη φορά), οργανώνουμε δραστηριότητες και ενημερωτικές συναντήσεις για όλους τους γονείς, χωρίς να είναι το κέρδος ο πρωταρχικός μας στόχος. Απλά κουραστήκαμε να μας εκμεταλεύονται και να μας πουλάνε εξυπηρέτηση. Και θα το προχωρήσουμε ώστε να προσφέρουμε ακόμη περισσότερα. Από αυτό εδώ το βήμα λοιπόν ας πούμε ότο όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε πράγματα ουσιαστικά και χρήσιμα. Θα χαρώ πολύ να έρθουμε και σε επαφή και να τα πούμε και από κοντά!
Μαγδα αν απευθυνεις το ερωτημα και σε μενα, δεν θα απαντησω τι ψηφισα (αν κ οποιος παρακολουθει λιγο τη δουλεια μου θα το καταλαβει ευκολα) αλλα θα σου πω πως επειδη λογω δουλειας λειπω στο εξωτερικο (και οχι σε ευκολες χωρες, δεν ειμαι ουτε Ευρωπη, ουτε Αυστραλια ουτε ΗΠΑ) πηρα αδεια ανευ αποδοχων κ εμεινα στην Ελλαδα 2 μηνες για να ψηφισω στις εκλογες του Μαιου (ακριβως επειδη ηθελα να αλλαξει κατι). Υποστηριζω τετοιες δρασεις και θεωρητικα και πρακτικα αλλα εδω δεν ειναι συζητση αυτοπροβολης. Αυτο που δεν υποστηριζω παρα μονο ως επικουρικο στοιχειο, ειναι φιλανθρωπικες δρασεις. Τις θεωρω υπεροχες αλλα αυτη τη στιγμη η αυτοοργανωση με ανταλλαγη υπηρεσιων ειναι πιο αναγκαια. Προτεινω λοιπον απο αυτο εδω το βημα να κανονισουν γυναικες με παιδια που μενουν σε ιδιες η ομορες περιοχες (ειναι βασικο να μενουν κοντα για την βιωσιμοτητα του εγχειρηματος) να οργανωσουν ομαδες εργασιας. Να συζητησουν τις αναγκες τους να δουν ποια ειναι τα μελη, τι μπορουν να προσφερει η καθε μια στην αλλη. Προσοχη δεν μιλαω για εξυπηρετηση κ συμπαρασταση (αν κ υπαρχει κ αυτο) αλλα πρακτικες λυσεις..Οπως ειπα κ στο κειμενο, μια μαμα χωρις χρηματα χρειαζεται το παιδι της ιδιαιτερα, θα της τα προσφερει αλλη μαμα αλλα οχι ως φιλανθρωπια αλλα με ανταλλακτικη εργασια-θα θεσουν οι ιδιες τους ορους και τα ορια. Χρειαζεται ομως αφοσιωση, αν αναλαβεις ενα παιδι θα το παρεις αποφαση πως θα το αναλαβεις για ενα μεγαλο διαστημα κ παραλληλα η μητερα του θα προσφερει τις δικες της υπηρεσιες για αναλογο διαστημα. Χρειαζεται επισης μια ερευνα για να καλυφθουν πραγματικες αναγκες και τιποτα να μην λειτουργει εκτος ανταλλακτικων υπηρεσιων. Μπορω να πω πολλα αλλα θα γινω κουραστικη. Ευχαριστως να συζητησουμε ιδιωτικα με σενα και οποιονδηποτε ενδιαφερεται.
Χαίρομαι πολύ, καταρχήν, που μας δίνεται η δυνατότητα να κάνουμε αυτή την κουβέντα και υπό αυτούς τους όρους. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ειδικά όταν μιλάμε υπό την ίδια σκοπιά. Εγώ είμαι εδώ να βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορώ, όπου είμαι απαραίτητη (ελπίζω τα 2 μικρά μου παιδιά να μη μου το χαλάσουν). Μήπως θα έπρεπε κάποια στιγμή να μιλούσαμε, όσοι ενδιαφερόμαστε, και από κοντά; Μήπως να μην το καθυστερήσουμε άλλο;
poli oraio keimeno well said!!kata t alla den exo para na simfoniso mazi sou.
Οντως υπαρχουν ηδη ομαδες γυναικων και δικτυα αλληλεγγυης, γιατι δε ψαχνομαστε λιγο και να προτεινουμε κανενα απο τα ηδη υπαρχοντα; Να το ενισχυσουμε;
Αχ αν σκεφτόταν όλοι με τον ίδιο τρόπο δε θα είχε η Ελλάδα τα χάλια που έχει σήμερα, και δεν εννοώ την οικονομική κρίση αλλά την πολιτισμική. Αλλά δυστυχώς αυτοί είμαστε...Είμαστε ένα έθνος-συγγνώμη για την έκφραση αλλά είμαι τόσο απογοητευμένη από τον σύγχρονο Έλληνα που θα το πω- είμαστε ένα έθνος ατομιστών παρτάκηδων και τα παραδείγματα είναι καθημερινά άπειρα.Σήμερα με έπιασε καταρρακτώδης βροχή την ώρα που γυρνούσα από βόλτα με το καρότσι, περίμενα σε διάβαση (όχι στη μέση του δρόμου αλλά σε ΔΙΑΒΑΣΗ ΠΕΖΩΝ!) και πέρασαν 10 ΓΑΪΔΟΥΡΙΑ που δε σταμάτησαν για να αφήσουν ένα μωράκι που γίνεται μουσκεμα να περάσει. ΓαΪδούρια να τους πω ή κρετίνους; Είχε προηγηθεί καβγάς μου με ανεγκέφαλη μάνα που κάπνιζε και έσβηνε τα τσιγάρα της στο ταρτάν ενός υπαίθριου παιδότοπου, εκεί που κυλιούνται και παίζουν τα παιδούδια μας.Tι άνθρωποι είμαστε εμείς που δε σκεφτόμαστε και δεν πράτουμε αυτά που για αλλούς λαούς είναι αυτονόητα;Εύχομαι και ελπίζω οι επόμενες γενιές να έχουν την παιδεία που μας λείπει σήμερα και να καταφέρουν να αλλάξουν την κατάσταση ειδάλλως ο βούρκος μας δε θα έχει πάτο...
Θα σου πω, εχω δοντι μεγαλο που λενε... το παιδι μου ομως μπηκε σε κληρωση για να παει προνηπια και αν θα κληρωνοταν... οταν βγαζω το σκυλι βολτα δε το παω ποτε σε παιδικες χαρες, ειμαι με την σακουλα και τα καθαριζω...οταν παμε στις κουνιες παντα περνω και εγω και οι φιλες μου σακουλες για τα σκουπιδια και εχω μαζεψει πολλες φορες σκουπιδια αλλων... Επελεξα τον γιατρο μου γιατι προτιμουσε να μου το βγαλει απο την μυτη παρα να μου κανει καισαρικη, μιας και οταν γεννουσα την κορη μου 2 γιατροι μπηκαν μεσα στο θαλαμο και μου ειπαν δεν υπαρχει περιπτωση να γεννησεις φυσιολογικα και τι με κραταει τοσες ωρες και ομως γεννησα... αλλα δυστυχώς στην Ελλαδα παραπονιομαστε ολοι γιατι δε το κανει ο αλλος, οχι γιατι δε το κάνουμε εμεις και εκει σταματαμε την προσπαθεια που ειχαμε ξεκινησει. Μακαρι το αρθρο σου να βρει υποστηρικτες οχι στην θεωρεία αλλα στην πραξη...
Maggy το θεμα δεν ειναι αν εσυ ή εγω δεν χρησιμοποιουμε μεσο, δεν βγαζουμε τον σκυλο βολτα στις παιδικες χαρες κλπ. Ξεπερναει πολυ τα ορια του ατομικου και η εμπειρια στην Ελλαδα δειχνει οτι μαλλον αυτοι που πραγματικα εχουν συναισθηση του κοινωνικου συνολου ειναι μειοψηφια. Πρεπει να μαθουμε να το βλεπουμε συνολικα ως κοινωνια και εκει εχουμε αποτυχει τελειως. Πρεπει να διδαξουμε πλεον στη νεα γενια οτι υπαρχει και μια κοινωνια στην οποια ειμαστε υπολογοι και πως αν θελουμε να ζησουμε καλα πρεπει να την στηριξουμε επι της ουσιας. Δεν πιστευω απολυτα στη συλλογικη ευθυνη για τα σημερινα χαλια-υπαρχει αλλα ειναι διαβαθμισμενη- αλλα πιστευω στην συλλογικη υπευθυνοτητα. Δεν ξερω αν το κειμενο θα βρει πρακτικη αποδοχη αλλα στην τελικη στο χερι μας ειναι. Εγω δεν μενω στην Ελλαδα-αν κ ερχομαι συχνα. Δεν ειμαι απο αυτους που εφυγαν λογω κρισης, εφυγα πολυ πιο πριν και οχι για καποια χωρα της Ευρωπης αλλα για τον λεγομενο "τριτο κοσμο". Ειδα με τα ματια μου πολιτες που ζουσαν στις χειροτερες και πιο βρωμερες παραγκουπολεις της αφρικης να οργανωνονται και να αναλαμβανουν οι ιδιοι τις τυχες τους. Συχνα αυτο εγινε εφερε κ αλλαγη. Υποστηριζω με παθος τετοιες δρασεις και ειμαι ενεργο μελος σε πολλα κινηματα. Τα εχω υποστηριξει με δωρεαν εργασια, με χρηματικη υποστηριξη (σε συγκεκριμενες περιπτωσεις για διοικητικους λογους μονο), με παρουσια, με ενημερωση. Αυτο πρεπει να γινει κ στην Ελλαδα, τωρα.
Φραγκισκα , αυτο λεω οτι εγω ενω μπορω να κανω πραγματα λογο καταστασης δε τα εκμεταλευομαι... στην Ελλαδα ομως υπαρχει η νοοτροπια ελα μωρε σιγα και τι εγινε ελα μωρε αφου το εκανε ετσι αυτο θα το κανω και εγω, συμφωνω απολυτα με την αποψη σου, οπου μπορω να συμμετεχω το κανω και οποιον μπορω να βοηθησω επισης, και ετσι πρεπει να κανουμε ολοι, οχι μονο για τα παιδιακια μας αλλα και για μας, ειμαστε γυναικες στην πιο παραγωγικη μας φαση και τι κανουμε? περιμενουμε τους αλλους να αποφασισουν για εμας χωρις καμια αντιδραση για αυτα που γινονται
Συγχαρητήρια και πάλι για το άρθρο σου Φραν, η γνώμη μου είναι ότι σιγά σιγά ωριμάζει το συγκεκριμένο θέμα και στην Ελλάδα, σίγουρα η αλλαγή δεν γίνεται απο την μια μέρα στην άλλη και τα συμφέροντα οπωσδήποτε υπάρχουν αλλά πιστέυω ότι Θα έρθει ο καιρός που θα αλλάξουν όλα αυτά.
apoluta swsti!!na doume kai prakseis!egw megalwnw sxedon moni mou ti mikri mou kai exw anagi apo oikiaki voitheia!eimai filologos(ousiastika anergi)kanw idiaitera!prosferw dwrean mathimata..me antallagma diaforetikou eidous voitheia..as energisoume oles analogws!
Πόσο -μα πόσο!- συμφωνώ με αυτήν την άποψη οτι όλα ξεκινάνε από εμάς! Διαμαρτυρόμαστε για τα κακώς κείμενα, αλλά μόλις έρχεται η ώρα να "εκμεταλλευτούμε" κάτι κι εμείς το κάνουμε, ενώ αν το έκανε άλλος θα τον κατακρίναμε... Βολευόμαστε όπως μπορούμε και δε σκεφτόμαστε πως μερικές φορές, αυτό που κάνουμε απλώς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ! Ο Γκάντι είχε πει: "Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο". Αυτό νομίζω, τα λέεο όλα!
Μωρέ εσύ μια χαρά τα λες αλλα είμαι σίγουρη πως απο αύριο το πρωι θα ειμαστε παλι στο σημείο αφετηρίας !!!!! Απο εμένα πάντως έχετε την απεριόροστη υποστήριξή μου σε ότι μου είναι ικανό να προσφέρω απο το επάγγελμα μου !
Υπαρχουν ομαδες αλληλουποστηριξης γυναικων, υπαρχει Τραπεζα χρονου οπου ανταλλασσονται υπηρεσιες, υπαρχουν φεμινιστριες οργανωμενες ,υπαρχουν σοβαρα δικτυα ανταλλαγης/αλληλεγγυου εμποριου κ.α.,υπαρχουν στην Ελλαδα....Αυτο που υπαρχει επισης ειναι η σκοπιμη και συστηματικη απαξιωση προς ολα τα παραπανω (ακομη και απο γυναικες)... Ως γυναικα η ιδια το ευχομαι να διαβασουν το κειμενο αυτο πολλες (πολλες θα ειναι,ελπιζω πολλες να ακολουθησουν κ το μηνυμα) και να το ψαξουν παραπανω και να καταλαβουμε ολες οτι δεν θα μας χαρισει κανεις την ζωη και τα ισα δικαιωματα ,αλλα θα πρεπει να τα κερδισουν/κερδισουμε μονες μας.Και ειναι αγωνας αυτος, non stop αγωνας (για το δικαιωμα ψηφου,δικαιωμα στην παιδεια κ την εργασια,στην αυτονομια,στην αυτενεργεια κ την αυτοδιαθεση...δικαιωματα κ παροχες μητροτητας). Και οταν εχεις μια Αμερικη που ετοιμαζεται στις εκλογες να γυρισει την γυναικα πολυ πισω, να της στερησει τα διακιωματα της τοτε ο μονος δρομος ειναι η οργανωση.Γιατι αυτο που γινεται εκει ,εχει αρχισει να απλωνεται κ "εδω". "Ας πάρουμε -επιτέλους- την κατάσταση στα χέρια μας" λοιπον, ας ψαξουμε τις ομαδες που υπαρχουν να οργανωθουμε ;)
Λιτσακο φυσικα και υπαρχουν ολα αυτα. Και υπηρχαν και πριν ερθει η "κριση" αλλα τοτε οσοι μιλουσαμε για κινηματα αυτοδιαχειρισης, αυτοοργανωση, "τραπεζα" χρονου κλπ ειτε μας ελεγαν γραφικους ειτε μας κολλουσαν την ταμπελα του "αναρχο-αριστερου".Και φυσικα φροντιζαν παντα να μας συνδεουν με αντιεξουσιαστικα κινηματα αντι να βλεπουν πως ειμασταν απλα πολιτες που θελαμε μια καλυτερη καθημερινοτητα. Πλεον η κατασταση εχει αλλαξει, η κριση ηρθε και θα μεινει για παρα πολυ καιρο. Το θεμα ειναι να επιβιωσει ο λαος μας, τα παιδια μας, να διατηρησουμε την ψυχη μας διοτι ο φασισμος εξαπλωνεται και η οργη που δεν διοχετευεται δημιουργικα οδηγει σε προγκρομ. Ο πραγματικός εχθρός κάθε προσπάθειας για αλλαγή δεν είναι η αστυνομική καταστολή και η κρατούσα εξουσία, αλλά η δική μας απελπισία και η παραίτηση Και κυριως η αγνοια. Σημερα λοιπον που υπαρχουν ακομα αυτα τα κινηματα λιγοι ασχολουνται ενεργα, λιγοι τα γνωριζουν, η ακομα κ αν τα γνωριζουν περιοριζονται στο να πουν α τι καλα, κ μετα παμε παρακατω. Υπαρχει ενα εντονο κινημα φιλανθρωπιας το οποιο ως αρχη ειναι υπεροχο αλλα ειναι αναποτελεσματικο και σκεπαζει κατα τη γνωμη μου ολες τις δρασεις αυτοοργανωσης. Αυτο συμφερει φυσικα την εξουσια διοτι ετσι καποιος απορροφα τις κοινωνικες εντασεις χωρις τον κινδυνο της αμφισβητησης. Η φιλανθρωπια δεν αμφισβητει, απλα καλυπτει μια αναγκη που το κρατος αρνειται η αδιαφορει να καλυψει. Δεν ειναι ομως βιωσιμη. Οι πολιτες χρειαζονται αυτοδιαχειριση και ομαδες εργασιας..Ας μην το αφησουμε αυτο που υπαρχει. Οι γυναικες παντου στον κοσμο -εχω απειρα παραδειγματα απο την Αφρικη-πρωτοστατουν σε τετοιες δρασεις. Ας κανουμε το ιδιο.
(εγραψα κ το εχασα...το πιανω αλλη μια φορα). Συμφωνω μαζι σου -πρεπει να ειναι ανοητος κανεις για να μην βλεπει την απειλη του φασισμου στην Ελλαδα και Παγκοσμια. (οπως ειναι ζητημα η δραση των επονομαζομενων ακροαριστερων-αντιεξουσιαστων κ οπως αλλιως λεγονται, οπου ασκουν βια εχοντας σαν επιχειρημα την βια της Χ.Α. στην Ελλαδα). ΑΥτο που τιθεται ως ζητημα στην Ευρωπη απο καποιες φωνες της διανοησης ειναι το ζητημα της Ηγεμονιας της Δεξιας. Ειναι ζητημα πολιτικης. Το γυναικειο ζητημα ειναι κρισιμο και ειναι παντα επικαιρο, αυτο που πιστευω προσωπικα ειναι οτι πρεπει να γινει ισχυρο το φεμινιστικο κινημα στην Ελλαδα. Επιβιωση ειναι και τα ανθρωπινα δικαιωματα, οχι μονο το πιατο στο τραπεζι. Εχουμε τα προσφατα τρομακτικα παραδειγματα των Pussy Riot στην Μοσχα του Πουτιν, τον διασυρμο των οροθετικων "κοινων" γυναικων στην Αθηνα, τον τρομερο ορο legitimate rape στις ΗΠΑ (!). Αυτα δεν ειναι απλα καμπανακια,ειναι καμπανες!Και βαρανε στο κεφαλι μας. Προσωπικα δυσκολευομαι να το χωνεψω οτι υπαρχει 3η γενια φεμινισμου "εξω" κ εδω το φεμινιστικο κινημα το αντιλαμβανομαστε σε επιπεδο "αξυριστης μασχαλης" κ σε γενικευσεις ανουσιες. Οταν υπαρχουν δρασεις,υπαρχουν σοβαρες φωνες στην χωρα μας, απο ολα τα στρωματα , αλλα σαφως δεν εχουν θεση στα μαζικα μεσα. Υπαρχουν ομως,και εχουν εργο να επιδειξουν. Πως γινεται να μην γνωριζουμε ολες οτι η ελευθερια μας ηταν συνεπεια αγωνων των γυναικων? Και σαν μητερες -ενας λογος ακομα- θα επρεπε να ξερουμε οτι οι παροχες μητροτητας ειναι κεκτημενα του φεμινιστ.κινηματος.Και αυτες μας τις στερουν τωρα. Μας ωθουν στην ανεργια (ολους σαφως,και τα δυο φυλα πληττει η κριση,η γυναικα θα παει 100 χρονια πισω ομως..) Συμφωνω μαζι σου για την ξαφνικη φιλανθρωπικη δραση, δεν θα ειναι μακρας διαρκειας αν δεν εχει ιδεολογικο υποβαθρο , κανενα κινημα πολιτων δεν εχει διαρκεια αν δεν εχει ταυτοτητα. Και σιγουρα δεν θα μας σωσει το Greece Debt Free ¨:) Αυτοοργανωση,αυτοδιαχειριση και να γνωριζουμε με ποιον συντασσομαστε, να μην ειμαστε αδικως κ επικινδυνα "αγανακτισμενοι". Οσο για τους συσχετισμους των οργανωσεων και των δρασεων με τον αντιεξουσιαστικο χωρο αυτο δεν μπορει να μας εμποδιζει. Απο συστημικα μεσα μονο παραπλανητικες ταμπελες θα μπουν.