Η κακιά στιγμή (ή μάλλον, η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ)
Νομίζω ότι η Κυριακή ήταν μακράν η χειρότερη μέρα της ζωής μου… Ήταν από εκείνες τις μέρες που ξυπνάς μέσα στο χαμόγελο και την ευτυχία και αυτό που σου συμβαίνει μετά απλά δεν το πιστεύεις…
Ξυπνήσαμε πήγαμε να δούμε τον μεγάλο μας γιο στην παρέλαση και μετά έμεινα για λίγη ώρα μόνη στο σπίτι με τον Κωνσταντίνο, τη Λυδία και το Συλιάκι μου. Πράγμα που συμβαίνει καθημερινά δηλαδή!
Τα παιδιά έπαιζαν ήσυχα και έτσι αποφάσισα να φτιάξω ένα κέικ, το έβαλα στον φούρνο και συνέχισα να παίζω με τα μικρά. Κάποια στιγμή χρειάστηκε να αλλάξω πάνα στην μεγάλη μου την κόρη και τότε έγινε το κακό…
Μέσα σε κλάσματα δευτερόλεπτου πραγματικά έφυγε η μικρή από το σαλόνι, πήγε στην κουζίνα και δυστυχώς έπιασε την πόρτα του φούρνου, με αποτέλεσμα να κάψει το χεράκι της!
Τι και εάν την είδα αμέσως και την τράβηξα… Το κακό είχε ήδη γίνει!
Ξέρετε πάντα όταν μου έλεγε κάποια φίλη μου μανούλα ότι κάποιο ατύχημα έπαθε το παιδάκι της έλεγα «Έλα μην στεναχωριέσαι, όλα καλά θα είναι, ηρέμησε»
Ορκίζομαι ότι αυτήν την βλακεία δεν θα την ξαναπώ ποτέ! Γιατί πολύ απλά την Κυριακή κατάλαβα ότι μετά από ένα ατύχημα μέχρι να δεις τι έχει το παιδί σου απλά ΔΕΝ ΖΕΙΣ!
Βλέπετε είμαι 3 χρόνια μαμά, έχω τρία παιδάκια και καλώς ή κακώς ποτέ δεν είχε πάθει τίποτα κανένα τους.
Μέχρι να πάμε στον νοσοκομείο ήμουν σε κατάσταση πανικού! Έτρεμα και βέβαια αισθανόμουν και αισθάνομαι υπεύθυνη για ότι έπαθε το ζαχαρωτακι μου.
Το κοριτσάκι μου έκαψε πολύ (όχι όσο φοβόμουν, αλλά και πάλι πολύ) το αριστερό της χεράκι, συγκεκριμένα την παλάμη της!
Οι γιατροί είπαν ότι θα γίνει πολύ γρήγορα καλά και ήδη είναι πολύ καλύτερα!
Είμαι πολύ περήφανη για το κοριτσάκι μου, ακόμα και όταν πονάει χαμογελάει πλατιά!
Αλλά μεταξύ μας… δεν θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου! ΕΠΡΕΠΕ να είχα προσέξει πιο πολύ!
Βίβιαν
Γεια σας κι από εμένα!!!Επειδή κι εμένα η κόρη όταν ήταν μικρότερη (18 μηνών τώρα είναι 4,5 χρ) είχε παρόμοιο περιστατικό αλλά με την από μέσα μεριά της πόρτας του φούρνου, ανοίξαμε την πόρτα του φούρνου να δούμε αν είναι έτοιμο το φαγητό και πέρασε τρέχοντας ανάμεσά μας χωρίς να την καταλάβουμε, μιλάμε για πάαααααρα πολύ κακιά στιγμή κι έβαλε το χεράκι της, ακόμα θυμάμαι τον πόνο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της και κάηκε!!!τι bepanthol, τι οδοντόκρεμες, τίποτα. Κι επειδή η τύχη μας συνεχίστηκε την επόμενη ημέρα έπεσε και πήγαμε για ράμματα στο Παίδων, οπότε ζήτησα από το χειρουργό να δει και την παλάμη της και μου είπε μόνο bepanthol, η οποία όμως δεν έκανε τίποτα. Ο αδερφός μου όμως, που έχει μαγαζί με κρητικά και βιολογικά προϊόντα μου είπε τη μαγική λέξη:κεραλοιφή!!!Εγώ αρχικά ήμουν όχι απλά διστακτική, μπορώ να πω και τελείως αντίθετη, τη δοκίμασα σκεπτόμενη ότι δεν είχα τίποτα να χάσω. ΄΄Ενα θα σας πω, μέσα σε τρεις ώρες το κάψιμο εξαφανίστηκε (κι ασ είχε περάσει ήδη 1 1/2 ημέρα από το συμβάν και δεν έμεινε κανένα απολύτως σημάδι!!!Δεν πίστευα στα μάτια μου κι από τότε ακόμα κι εμείς όταν καιγόμαστε τη χρησιμοποιούμε κι όλα εξαφανίζονται!!!
Αχ κοριτσακι μου γλυκο φανταζομαι την τρομαρα σου τελος καλο ομως ευχομαι ολα να ειναι καλα για την ομορφη οικογενεια σας!!!!Φιλια πολλα
Το ίδιο ακριβώς έπαθε κ η κορούλα μιας φίλης μου στον φούρνο (καινούργιος.. όχι παλιός) της γιαγιάς της! Βρε παιδιά.. μου κάνει εντύπωση τι είδος φούρνοι είν' αυτοί που καίει το τζάμι τους απ' έξω;;!!! Εμένα κ ο δικός μου κ της μαμάς μου εχουν διπλό τζάμι κ ενω μπορει να καιει στους 200 βαθμους απ' εξω να ειναι απλά χλιαρό... Τι να πω, περαστικά σας κ μην αισθάνεσαι τύψεις γιατί δεν μπορούμε να αποφύγουμε τα πάντα αλλά αυτό που μετράει ειναι να αποφεύγουμε τα... χειρότερα & τα ανεπανόρθωτα!
αχ ποσο σε νοιωθω! ειχαμε παρομοιο ατυχημα οταν ο μικρος μου ηταν 1 ετους! κατι εκανα σε τηγανι και τον ειχα διπλα μου πανω στον παγκο της κουζινας, ανακατεψα το φαγητο και ριχνω το κουταλι στο νεροχυτη , ομως αυτος τεντωσε το χερακι του, το επιασε και εκαψε το ποδαρακι του! τυ εβαλα αλοιφη φλαμιτζελ και δεν εκαν εφουσκαλα αλαλ εκανε πολυ καιρο να περασει! απο ατυχηματα αλλο τιποπτα και τα περισσοτερα και στα δυο παιδια μπροστα στα ματια μας! ελεαννα ο πανικος κανει τα πραγματα χειροτερα! πριν εναμησι χρονο ημουν ακοαμ εγκυος στο μικρο και η κορη μου κι ο αντρας μου ηταν κατω στα πεθερικα, εκει που επαιζε λοιπον η μικρη χτυπαει με φορα στη γωνια απο το τραπεζακι κι εκανε ενα καρουμπαλο να! ακουω το κλαμα κατεβαινω, ο αντρας μου φωναζε κι εβριζε και η μικρη να κλαει ακομα πιο πολυ! του λεω τι φωναζεις? αν νομιζεις οτι χτυπησε πολυ να την παμε στο γιατρο αλλιως σταματα να ηρεμησει, οντως μολις σταματησε τις φωνες το παιδι ηρεμησε, βαλαμε παγο στο καρουμπαλο και ολα καλα.
Φωναζε κι εβριζε???ελεος!!!να μη συμπεριφερεται ετσι στα παιδια!αν ειναι δυνατον!
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΕΝΟΣ ΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΕ ΑΡΧΙΣΕΙ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥ ΒΗΜΑΤΑΚΙΑ.ΠΙΑΝΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΚΑΙ ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΕ.ΚΑΘΟΜΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΙ ΕΡΧΟΤΑΝ.ΓΙΑ 2 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΡΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΥΩ ΕΝΑ ΓΔΟΥΠΟ.ΕΙΧΕ ΚΟΥΤΟΥΛΗΣΕΙ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΑΚΙ ΤΟΥ ΣΑΛΟΝΙΟΥ.ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΩ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΜΑΡΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΡΠΑΖΩ ΑΓΚΑΛΙΑ (ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΚΛΑΙΓΕ) ΚΑΙ ΤΡΕΧΩ ΓΡΗΓΟΡΑ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΩ ΠΑΓΟ ΣΤΟ ΚΑΡΟΥΜΠΑΛΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ.ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΟΠΩΣ ΓΥΡΝΑΩ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟ ΤΟΝ ΠΑΓΟ ΒΛΕΠΩ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ,ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΠΛΟΥΖΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΙΜΑΤΑ.ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΝΑ ΖΟΥΣΑ ΣΕ ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ.ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΑΥΤΟ ΣΕ ΕΜΕΝΑ..ΣΑΝ ΝΑ ΕΒΛΕΠΑ ΕΝΑΝ ΕΦΙΑΛΤΗ..ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ.ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΩ ΣΑΝ ΤΡΕΛΗ ..ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ..ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΙ ΕΚΑΝΑ..ΚΑΙ ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΑΓΚΑΛΙΑ ΠΑΩ ΣΤΟΝ ΚΑΤΩ ΟΡΟΦΟ ΟΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ..(ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΡΟΣ)..ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΧΕ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ..ΜΠΑΙΝΩ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΦΩΝΑΖΩ..ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ..ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ.ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΙΟ ΨΥΧΡΙΑΜΟΣ ΦΥΣΙΚΑ ΑΡΠΑΖΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ,ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΜΕ ΓΑΖΕΣ ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΕΤΣΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΦΟΒΑΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ..ΕΓΩ ΦΥΣΙΚΑ ΠΟΥ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ.ΕΚΑΤΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΡΕΚΛΑ ΣΕ ΗΜΙΛΥΠΟΘΥΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΙΔΩΝ ΟΠΟΥ ΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ 3 ΡΑΜΜΑΤΑΚΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΤΗ-ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ.ΣΗΜΕΡΑ (3 ΕΤΩΝ) ΤΟ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑΚΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΤΙΠΟΤΑ.ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ..ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ!!
περαστικα Βιβιαν!!δεν φταις εσυ,δυστυχως αποκλειεται να μην χτυπησει ποτε το παιδακι μας οσο κ αν το προσεχουμε...να χαιρεσαι τα παιδακια σου!!
ΝΑ ΞΕΡΕΣ ΠΟΣΟ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ.ΕΧΩ ΕΝΑ ΓΙΟ 4 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ 1 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΕ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ!ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΡΩΙΝΟ ΝΑ ΠΑΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΨΗΝΕ ΓΕΜΙΣΤΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΣΕ CAMPING.ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΚΑΙ ΧΑΖΟΛΟΓΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΕΠΑΙΖΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ!ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΜΙΑ ΤΣΙΡΙΔΑ!!!ΕΙΧΕ ΑΚΟΥΜΠΗΣΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΛΑΜΗ ΣΤΟΝ ΦΟΥΡΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΕΚΕΙ!ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ!ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΕΦΗΜΕΡΕΥΕ ΕΙΧΑ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΡΕΧΟΥΜΕΝΟ ΚΡΥΟ ΝΕΡΟ!ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΟΥ ΕΒΑΛΑΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΟ ΤΥΛΙΞΑΝ.ΕΙΧΕ ΦΥΓΕΙ ΟΛΗ Η ΠΕΤΣΑ ΤΟΥ!ΠΗΓΑΜΕ ΑΛΛΕΣ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΣΤΟ ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ 2 ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΤΙΣ ΕΚΑΝΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ!ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΚΑΛΑ!ΦΥΣΙΚΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΔΕΝ ΠΗΓΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ!ΕΙΧΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΟΤΙ ΣΑΝ ΠΑΙΔΑΚΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΑΛΛΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ???ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΗΠΑΝ ΟΤΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΔΕΝ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ!ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΑΡΑ ΠΟΥ ΠΗΡΑ!!!
ουφ!!! και πάλι περαστικά και δεν είναι πως φταις εσύ...μην το βλέπεις έτσι! <3
Αχ κορίτσι μου πραγματικά όλα τα κακά είναι ζήτημα δευτερολέπτου!!!!!!!!! Δεν χρειάζεται περισσότερο για να γίνει η "στραβή"!!!!! Κ φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να νιώθεις τύψεις ότι δεν πρόσεξες ή δεν πρόσεξες αρκετά το μικράκι σου! Έχω βρεθεί αρκετές φορές σ'αυτή την θέση (δυστυχώς) γιατί έχω δύο παιδάκια/κοριτσάκια πραγματικά θηριάκια!!!! Κι έχω νιώσει κι εγώ τύψεις αλλά τελικά ατυχήματα συμβαίνουν (όσο κι αν έχουμε τα μάτια μας 10000000014) κ απλά παρακαλώ τον Θεό να μην είναι σοβαρά! Το χειρότερό μου ήταν όταν η μικρή μου βούτηξε τα τσιγάρα από την τσέπη του μπαμπά της μπροστά στα μάτια μας, την ώρα που της άλλαζα πάνα...έκανε έναν ελιγμό προς τα πίσω κ τα βούτηξε!!!!!! Φυσικά τρέχαμε κ δεν φτάναμε...ευτυχώς δεν πρόλαβε να τα μασήσει αλλά εγώ "πήγα κ γύρισα" (που λένε) μέχρι να σιγουρευτώ ότι το παιδί μου ήταν καλά! Κ να σκεφτείς ότι εγώ δεν καπνίζω κ από τότε που έκανα παιδιά δεν επιτρέπω σε κανέναν να τα φέρνει μέσα στο σπίτι.......ήταν πραγματικά η κακιά στιγμή.... Περαστικούλια σας!!!!!!!!!!!!
perastika sas!!alle bre koritsi mou siga to pragma!!entaxei esena sou fanike poli giati opos eipes den exoun pathei tipota.emena mou fainete mikro giati o gios mou itan k einai poli poli zoiros!pantos na xereis an xanasimbei kati me kapsimo(pou na min simbei)na bazeis kateythian bitam!nai bitam tha anakoufistei kateythian!
ΕΓΩ ΕΧΩ ΔΙΔΥΜΑ.ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΟΛΙΣ ΑΝΑΒΑ ΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΕΤΡΕΧΑΝ ΝΑ ΚΟΛΛΗΣΟΥΝ ΤΗ ΜΟΥΡΙΤΣΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ Ο ΕΝΑΣ 2 ΦΟΡΕΣ ΠΗΓΕ ΝΑ ΠΙΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΦΟΥΡΝΟΥ (ΣΑΝ ΤΟ ΜΑΙΜΟΥΔΑΚΙ) ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ Η ΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΙ ΕΠΕΣΕ!!!ΟΠΟΤΕ ΠΑΡΗΓΓΕΙΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΜΑΖΟΝ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΟ ΠΟΡΤΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΜΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΓΕΙ Η ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΙΜΑΙ ΗΣΥΧΗ!!ΤΩΡΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΩ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΟ ΜΑΤΙΩΝ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΧΘΕΣ ΠΟΥ ΜΑΓΕΙΡΕΥΑ ΑΚΟΥΜΠΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑ.ΕΥΤΥΧΩΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΕΙ!!!ΑΝ ΨΑΞΕΙΣ ΣΤΟ ΑΜΑΖΟΝ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ...
Μανούλες, πρώτον υπάρχουν ασφάλειες για τις κουζίνες κ έτσι δεν μπορούν τα μικρά μας ν ανοίξουν το φούρνο (είμαι κ εγώ παθούσα) και δεύτερον στο κάψιμο βάλτε μέλι!!!! Κάνει δουλειά!!!!! Καλημέρα και καλό μήνα σε όλες!
Λέω να σου πω τα χειρότερα για να σου φτιάξω τη διαθεση λίγο: Εγώ ως παιδάκι συνέχεια πάθαινα πράγματα (και χοντρά πράματα) γιατί συνέχεια έκανα μαλ...ες: Κομμένο δάχτυλο (ευτυχως ημουν 4 και κόλλησε μετα), δυο φορές σπασμένα δόντια, σπασμένα μούτρα, καμμένα μαλλιά, καμμένα μπράτσα από λάδι, και χιλιοχτυπημένα πόδια. Αν λοιπόν η μαμά μου δε συγχωρούσε τον εαυτό της για κάθε μαλ...κια που έκανα, τώρα θα ήταν σε μοναστηρι και θα ετρωγε ακρίδες για να συγχωρεθεί!
καλε Beatrice τι παιδι ησουν εσυ;;χαχα εγκεφαλικα η μαμα σου θα παθαινε!!!
Εντελώς! και προετοιμάζομαι κι εγώ για το γιοκα μου όταν μεγαλώσει να μου μοιάσει (ελπίζω να μη μου μοιάσει).
μαλλον το ειχε η μερα!!!βιβιαν μου περαστικα κ απο εδω το σαββατο το βραδυ ειμουν διπλα με τον μπεμπη μου 7 μηνων στον καναπε τον ειχα βαλει σε τετοιο σημειο που λεω αποκλειτε να πεσει κ μεχρι στιγμης δνε ειχε πεσει!!!γυρναω για δευτερολεπτα να παρω το pc μεγα λαθος αλλα το εχω κανει πολλες φορες κ καθομαι διπλα του κ ακουω ενα ντουπ νομιζα εριξε το παιχνιδη κατω γυρναω να δω στον καναπε κ το μωρο πουθενα ,επεσε με το κεφαλη κατω καρφομενο στο ματωμα (ευτηχως ειχα στρωσει χαλι κ ειχα κανει το γυαλινο τραπεζη ποιο περα ))μολλις τον ειδα θολοσα απο τα δακρυα,ειχε γυρισει η μεσουλα του λυγησε κ ο λαιμος του κ τα ποδια πανω (νομιζα ) οτι ολα τελειωσαν οτι εσπασε η το λαιμο η την μεσουλα του φρικαρα εδωσα ενα χαστουκι σε μενα γιατι εγω εφταιγα κ εκλαιγα συνεχεια ο μπεμπη δνε μπορουσε να παρει ανασα για 1 λεπτο περιπου απο το αγχος μου δνε ηξερα τη να κανω κ τον χτυπουσα στην πλατη του ενω επρεπε να τον φυσιξο μετα εκλαψε η ζωη μου τον φιλησα τον πηρα αγκαλιααα κ μετα χαμογελασε .εκανε ενα καρουμπαλο στο μετοπο κ αναμεσα στα μαλλια του την επομενη μερα ειχε φυγει ειδη....απο εκεινη την στιγμη δνε τον αφηνω πουθενα μονο του παντου μαζη,..........
Δάκρυσα... Δε θά'ταν ακόμα 1,5 το γιοκαρίνι μου, όταν ακριβώς δίπλα μου, στα 20 εκατοστά τράβηξε το μπρίκι όπου κρύωνε το αυγουλάκι του, όσο εγώ έπλενα τα πιάτα!!! (Δεν είχα καταλάβει ότι είχε ψηλώσει και φτάνει τον πάγκο της κουζίνας!!!) Όλο το καυτό νερό έπεσε στο φρυδάκι του και στο χεράκι του... Τί κλάμαααα και οι δυο μας!!! Και ήμουν μόνη στο σπίτι και δεν ήξερα τί να κάνω.... Ευτυχώς μόνο στο χεράκι έμεινε το σημάδι, εκεί που θα έμπαινε το ρολόϊ (είναι όμως το δεξί) Η πεθερά μου, είπε στον άντρα μου ότι το έπαθε στο δικό της σπίτι, γιατί φοβήθηκε ότι θα τσακωνόμασταν.... Ναι καλά διαβάσατε η πεθερά μου!!! Κάποια μέρα θα σας τα γράψω... Ως τότε κουράγιο μανούλες!!!
Είσαι λίγο υπερβολική. Δεν είσαι και ο super man!
Η απλα να ειχες παρει καλυμα για τον φουρνο και ειδικο πλαστικο που ενσωματωνεται στην κουζινα και κλειδωνει την πορτα του φουρνου. Σημερα συγκεκριμενα τα κοιτουσα σε γνωστο πολυκαταστημα (πανακριβα ειναι εννοειται κ θα τα παρω απο amazon). Σε οτι αφορα το μικρο σου, ολα καλα θα πανε, μην στεναχωριεσαι....η αδελφη μου ειχε βαλει το χερι μεσα στο πορτακι της αναμενης σομπας κ εγινε καλα το χερακι. Περαστικουλια.
Δυστυχως γλυκια μου Βιβιαν, δεν μπορουμε να ειμαστε διπλα τους καθε δευτερολεπτο και δεν μπορουμε να προβλεψουμε τιποτα.Μην αισθανεσαι ασχημα οτι και καλα επρεπε να προσεχεις περοσσοτερο.Αυτα συμβαινουν.Ο γιος μου 3 ετων ηταν διπλα μας στο ενα μετρο και οπως πηγε να σηκωθει απο το πατωμα , επεσε και ξεριζωσε το ενα του μπροστινο δοντι. Ασ τα! Δωσε ενα φιλακι στο ηρωικο σου ζαχαρωτακι.
Λοιπον, να σου πω κι εγω την ιστορια μου για να δεις οτι δεν εισαι η μονη και οτι αυτα ειναι μεσα στη ζωη οοοσο κι αν προσεχεις. Εμενα οταν η κορη μου ηταν σχεδον ενος ετους, μολις ειχε αρχισει να σηκωνεται, ηρθε στο δωματιο μου μπουσουλοντας και προσπαθησε να ανεβει στο κρεββατι μου. Για κακη της τυχη στηριχτηκε σε ενα χαρτινο φωτιστικο αμπαζουρ που ειχα στο πατωμα με αποτελεσμα το χαρτι να υποχωρισει και να ακουμπησει ολη την παλαμη της στην καυτη λαμπα. Δε σου συζητω πως ενιωσα, πού να το φανταζομουν! Τρεξαμε κατευθειαν στο Παιδων, ολη η παλαμη ειχε γινει μια τεραστια φουσκαλα. Οι γιατροι μας κοιτουσαν με μισο ματι λες και το καναμε επιτηδες στο μωρο μας αυτο. Μετα για βδομαδες επειδη η μικρη ειχε δεμενο το χερακι της ηταν λες και της ειχαμε βαλει κανενα καρυδι στη γαζα μεσα και μπουσουλουσε με το πλαϊνο του χεριου της. Δε σου συζητω πως ενιωθα... Καιγοταν η καρδια μου να την βλεπω να ταλαιπωρειται. Σημερα που ειναι 6,5 ετων δεν θυμαται τιποτα, δεν εχει ουτε ενα σημαδι, σαν να μην συνεβει ποτε... Θα περασει πιστεψε με... Περαστικα σας!
Χαιρομαι που η μικρουλα ειναι καλα!!! Θα σου πω μια ¨αλοιφη¨ κι αχριαστη να ναι. Αλοιφεις την καμενη περιοχη με μπολικο ασπραδι αυγου, το κολαγονο που περιεχει κανει πολυ καλη δουλεια. Αν ομως τυχαινει να μην εχεις αυγα, τοτε ριχνεις μπολικο δροσερο τρεχουμενο νερακι. Και ειπαμε, αχριαστη να ναι η συνταγη. Να χαιρεσαι ολα σου τα παιδακια και μην αισθανεσαι τυψεις, συμβαινουν και στις καλυτερες οικογενειες !!!!!!!!!
εδω παθουσα !οταν και εμενα η μανουλα μου( οταν ημουν μικρη οτι θα περπαταγα)μαγειρευε, εγω πηγα στο φουρνο και εκαψα και τα δυο μου χερια, ουτε που το θυμαμαι! ποτε φυσικα δεν την κατηγορησα γι'αυτο, τωρα που την εχω χασει το μικρο σημαδι στην παλαμη μου την θυμιζει τοσο γλυκα!οσο σκεφτομαι την τρομαρα και την στεναχωρια που θα πηρε!μην κατηγορεις τον εαυτο σου, ενα ατυχημα ηταν!
Χτές και εμάς η μικρή μας 3 ετών χτύπησε στις κούνιες.Έσκισε τα χείλη της σε 3 σημεία και μέχρι να τη πάμε νοσοκομείο νόμιζα ότι είχαν φύγει δόντια και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, το πρόσωπο της ήταν κόκκινο από τα αίματα και δεν με άφηνε να την αγγίξω, πρήστηκαν αμέσως τα χειλάκια της... κατηγορώ τον εαυτό μου, μου έλεγε δεν μπορώ να ανέβω και δεν πήγα να την βοηθήσω με την πεποίθηση ότι θα εγκατέλειπε...αλλά η επιμονή της και η δική μου άρνηση είχαν σαν επακόλουθο ένα πέσιμο από το ίδιο της το ύψος και η προσγείωση της στα μυτερά χαλίκια της παιδικής χαράς και ενός σίδερου που υπήρχε. Την βλέπω με τα πρησμένα μαύρα χείλη και πιάνεται η ψυχή μου... σκέφτομαι συνέχεια το άν, αν είχα κάνει αυτό... Τι να πω, τώρα καταλαβαίνω πως αισθάνεται μια μάνα όταν το παιδί της έχει χτυπήσει πόσο πονάει η ψυχή της είτε φταίει είτε δεν φταίει.
Κοριτσακι μου γλυκο μην νιωθεις υπευθυνη για οτι εγινε ηταν η κακια στιγμη.τα μικρα παιδακια ακομα και τα μεγαλα ακομα και να τα κοιτας στα ματια αν ειναι να γινει θα γινει!Παει περασε και μη μου στεναχωριεσαι σημασια ειναι οτι το Ζαχαροτακι μας ειναι καλα!!!ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ!!!
Πραγματικά σε καταλαβαίνω απόλυτα......Την Πέμπτη έπεσε βραστό νερό στο προσωπάκι της μικρής μου την ώρα που σούρωνα τα μακαρόνια.....Είμαι 8,5 μηνών έγκυος και πραγματικά είπα ότι "σήμερα θα γεννήσω".... Δεν θα μπορέσω να συγχωρήσω τον εαυτό μου ποτέ γι'αυτό που έγινε...αν και η μικρή μου ήδη με έχει συγχωρέσει με τον τρόπο της.... και ήδη το πρόσωπο της είναι καλύτερα... Αλλά κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου...βλέπω την ίδια σκηνή μπροστά μου.... Νομίζω όμως ότι ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός....και για εμάς και για τα παιδιά μας...