Η μαμά ρωτάει: Πώς θα σταματήσει να είναι τόσο πεισματάρα;
Καλημέρα! Έχω μια μικρή γύρω στα τρία, η οποία τώρα ένα μήνα έχει αλλάξει τραγικά.
Δεν ακούει τίποτα, με αποτέλεσμα να με κάνει να φωνάζω συνέχεια… Δεν ξέρω τι να κάνω για να με ακούει…
Μαλώνουμε για τα ρούχα που θα βάλει, μαλώνουμε για το πότε θα πάει για ύπνο, για τα παπούτσια, για τις κάλτσες. Θέλει πάντα να γίνεται το δικό της με αποτέλεσμα να με βγάζει από τα ρούχα μου και να πηγαίνει στην αγκαλιά του μπαμπά της, ο οποίος δεν ξέρει τι σημαίνει τιμωρία. Την έχει μαλώσει μετρημένες φορές και αυτό επειδή του το έχω πει εγώ.
Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ, ειδικά, όταν δεν έχουμε χρόνο, όπως το πρωί που πάμε στον παιδικό και εγώ στη δουλειά και μαλώνουμε για τα ρούχα μια ώρα… Μέχρι να με κάνει έξαλλη και να αρχίσω να φωνάζω. Όχι βέβαια ότι αλλάζει κάτι με τις φωνές. Απλά μετά κάθομαι και κλαίω που της φώναξα…
Τι μπορώ να κάνω για να σταματήσει να είναι τόσο πεισματάρα;
Στέλλα
Σας ευχαριστω ολεσ πολυ μπηκατε στο κοπο να απαντησετε ευχομαι να πιασουν και σε εμασ αυτα τα κολπα...
Κι η δική μου τόσο είναι κ αντιμετωπίζουμε παρόμοια προβλήματα. Καταρχήν θέλει κοινή στρατηγική κ αντιμετώπιση κ απο τους δυο γονείς, γιατί όσο βρίσκει παρηγοριά στον έναν εννοείται οτι δε θα συμβιβαστεί με τίποτα. Μια καλή λύση που τουλάχιστον δέχεται η δική μου είναι οτι υπάρχουν θέματα που επιδέχονται συζήτηση κ υποχώρηση απο μέρους μας κ άλλα που είναι αδιαπραγμάτευτα. Π.χ. μπορείς να της δώσεις επιλογή ανάμεσα σε δυο ρούχα, ποιό βιβλίο θα διαβάσετε πριν να κοιμηθει κτλ. Και κάθε φορά που επιμένει πολύ να κάνει κάτι με το οποίο είμαι εντελώς αντίθετη, της υπενθυμίζω πόσα πράγματα την αφήνω να κάνει κ να επιλέξει τώρα που μεγάλωσε, αλλά ότι τα υπόλοιπα δεν είναι προς διαπραγμάτευση. Επίσης το να είναι όλα έτοιμα από το βράδυ σε γλιτώνει από πολύ χρόνο(κ κόπο)το πρωί. Οπλίσου με υπομονή κ σταθερότητα πάνω απ' ολα!!! Και κυρίως να χεις με το μέρος σου το μπαμπά! Αν δε μπορεί να τη μαλώσει τουλάχιστον να μην τη χαϊδεύει! Καλό κουράγιο...
ΑΑΑΑΑ Στέλλα, join the joyride!!!! H κορη μου είναι 10 χρονών και ακόμα τσακωνόμαστε γι αυτό, η αλήθεια είναι ότι πλέον είναι ελάχιστες οι φορές αλλά καλά κρατεί. Τώρα μου τι λέει ότι δεν έχει πολλά ρούχα (μια ντουλάπα φισκα έχει αλλά τεσπα) Θα συμφωνήσω κ γω ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό. Μεγαλώνουν τα άτιμα... και γρήγορα μάλιστα. Για μένα η λύση είναι μια: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ!!! ναι τα σκατα, πρέπει για πάρτη τους να ασκούμε την τέχνη της διπλωματίας. Δωσε της επίλογές αλλά συγχρόνως να είσαι ντουβάρι στις θέσεις σου κ στους κανόνες που έχεις θέσει. Όσες φορές η Λευκοθέα μ' έχει πιάσει να είμαι πιο χαλαρη σε θέματα όπως "πλύνε τα δόντια σου κοριτσάκι μου, σε παρακαλώ" κπλ με έχει συνδέσει κανονικότατα, όταν όμως είμαι αυστηρή του στυλ "πλύνε τα δόντια σου τώρα" χωρίς φωνές έχει φύγει σφαίρα... Επίσης αυτό το ετοιμάζομαι από το βράδυ είναι σωτήριο!!! Πρώτα ετοιμάζει τσαντα και ρούχα για την άλλη μέρα και μέτα χαλαρώνει, παίζει ή ότι άλλο της αρέσει να κάνει πριν τον ύπνο. Καλό κουράγιο και καλή αρχή...
νομιζω πως η ηλικια των 3ων ειναι η ηλικια που το παιδι απο μωρο γινεται νηπιο...οδευει προς την ανεξαρτησια...το καλυτερο που μπορεις να κανεις ειναι να επενδυσεις χρονο στην πρόληψη των κρίσεων και λιγοτερο στην καταστολη αυτών... δωσε στην κορη σου την ψευδαισθηση της ''επιλογης'' πχ διαλεξε εσυ 2 outfits και ασε εκεινη να διαλεξει τι θα βαλει αναμεσα στα 2... το ιδιο και με το φαγητο, επελεξε 2 menu και ρωτα τι θελει να μαγειρεψεις... αν θες μπορεις να της δώσεις μια ημέρα για ελευθερη επιλογη, πχ μια κυριακη που θα πατε στη γιαγια κλπ επισης, αντι να εστιαζεις και να κατακρινεις την κακη συμπεριφορα, δοκιμασε να επιβραβευεις την καλή συμπεριφορα και να κανεις το παιδι να νιωθει ισοτιμο μελος της ομάδας...πχ αν δεν θες να φαει γλυκο, μην φας κι εσυ μπροστα της κλπ τέλος, μιλαμε τον πατερα της για κοινη στρατηγικη...γιατι το κόλπο ''good cop - bad cop '' πιάνει μόνο στις ταινίες!!!
Αλλο ένα κόλπο που πιάνει τουλάχιστον στη δική μου κόρη είναι να την ντύνω ήρεμα και να της λέω άσχετα πράγματα. Δηλαδή μου λέει ότι θέλει να φορέσει φούστα και εγώ τις λέω ότι η γιαγιά σήμερα θα φτιάζει φασολάκια για να φάμε που σου αρέσουν, και να μου θυμήσει την ώρα που φεύγουμε να πετάξω τα σκουπίδια που θα μοιρήσουν..... (την μπλοκάρει αυτό, δεν μπορεί να το διαχειριστεί) ταυτόχρονα όμως την ντύνω. Πρέπει να είσαι ήρεμη (όσο μπορείς δηλάδή)γενικά άλλαξε τρόπο αντιμετώπισης για να δεί κάτι διαφορετικό και να μην πετύχει το στόχο της που μπορεί να είναι καθυστέρηση για το σχολείο, να σου κεντρίσει την προσοχή, να δει μέχρι που φτάνουν τα όρια σου.... φιλιά τα κορίτσια πολλές φορές έχουν κόντρες με τις μανούλες (επειδή ακριβώς πιάνουμε τον τρόπο σκέψης τους)
Α και όσον αφορά το θέμα του μπαμπά... ένα έχω να πω. παλιά έλεγαν χάθηκαν οι άντρες... τώρα πρέπει να λέμε χάθηκαν οι μπαμπάδες! η συντριπτική πλειοψηφία είναι έτσι. δύσκολα θα δεις ένα μπαμπά να προσπαθεί να βάλει το παιδί σε τάξη.
εγώ πριν κοιμηθεί σήμερα την άφησα να διαλέξει τα ρούχα για αύριο.είναι μια καλή ιδέα. επίσης το θέμα με τα φορέματα και τις φούστες που έχουν πολλά κοριτσάκια, αν όχι όλα, το έλυσα εξηγώντας της ότι δεν μπορεί να φοράει κάθε μέρα φούστα και ότι θα την αφήνω να φοράει μόνο δύο φορές την εβδομάδα π.χ Δευτέρα και Πέμπτη. βέβαια κάθε πρωϊ με ρώταγε αν ήρθαν οι μέρες αυτές αλλά συμβιβάστηκε εύκολα. επίσης ένας παιδοψυχολόγος μου είχε πει ότι όλα αυτά τα κάνουν για να κερδίσουν το χρόνο μας και να πιάσουμε τη συζήτηση και την διαπραγμάτευση, οπότε θέλει όσο το δυνατόν λιγότερη συζήτηση το θέμα. έχεις αυτές τις επιλογές, της λες και αν δεν το κάνει την ντύνεις εσύ και ας κλαίει. έτσι θα καταλάβει με τον καιρό ότι δεν θα μπορεί να κερδίσει χρόνο με αυτό τον τρόπο.
Δεν νομίζω να σταματήσει ποτέ. Οσο μεγαλώνει θα γίνεται πιο έντονο. Ίσως θα μπορούσε να σε παρηγορήσει το γεγονός ότι αισθάνεται σίγουρη για τον εαυτό της και για τις επιλογές της. Αυτό δεν είναι κακό...Από την άλλη είναι δύσκολο να πρέπει να το περνάς κάθε μέρα αυτό. Προσπάθησε να μην μπαίνεις σε καυγά μαζί της και να της εξηγείς με ήρεμη φωνή ότι κάποια πράγματα δεν είναι επιλογή της σε όλες τις στιγμές.Να μένεις φυσικά πιστή σε αυτά που λες και να μην υποχωρείς. Εγώ πάντως όσες φορές έχω συνεχίσει ή έχω ξεκινήσει έναν καυγά, τα νεύρα μου σπάω αλλά και τα δικά του. Και αν δεν πιάσουν όλα αυτά...χαχαχαχα να της επαναλαμβάνεις πολλές φορές την μέρα και σε κάθε ευκαιρία ότι "Η μαμά είναι σοφή" Που ξέρεις? Κάτι μπορεί να γίνει με την επανάληψη...
Μολις εζησα μια σκηνη υστεριας απο την σχεδον τριχρονη κορη μου επειδη δεν ηθελε να πλυνει χερια και να φαει...και μπαινω και διαβαζω τα δικια σου καπως παρηγοριεμαι να λεμε την αληθεια. Προσωπικα η δικια μου τα κανει απο αντιδραση λογω του νεογεννητου αδερφου της πιστευω. Προσεχε την τιμωρια πρεπει να βρεις κατι να την ποναει. Εμας πχ πλεον το καρεκλακι της σκεψης δεν πιανει αλλα αν της παρω το αγαπημενο της παιχνιδι την ποναει. Επισης οντως θελει παααρα πολυ κουβεντα και συζητηση.Εχω προσεξει οτι αν καταλαβουν οτι βιαζεσαι να ετοιμαστεις και να φυγεις για καποιο λογο αντιδρουν. Εγω την ντυνω οση ωρα ειναι απασχολημενη με κατι πχ πλενει τα δοντια του μπαμπα και τα δικα της...Τι να πω καλα μας κουραγιαααα και υπομονη...παραλιγω να κλαιω απο τα νευρα μου πριν...
Εγω περασα μια φαση με γκρινιες με τον γιο μου προσφατα που ξεκινησαμε τον παιδικο και επειδη δεν ηθελε να παει σχολειο και εκλαιγε εκει αποφασισα να μην του φωναζω καθολου στο σπιτι...Γκρινια εκεινος, ηρεμιιιιια εγω. Αφου καποια στιγμη λεω δεν υπαρχει, ειμαι τερας ηρεμιας..αν φανταστεις οτι εχω και μια πεισματαρα μικρη 20μηνων. Τελικα καποια στιγμη οι κουβεντα, η συζητηση επιασαν και ηρεμησε και στο σχολειο και στο σπιτι. Η σταση του αντρα μου η ιδια με εσενα. Του εχω ζητησει πολλες φορες απλα να υφωσει λιγο την φωνη για να καταλαβουν οτι οταν μιλαει ο μπαμπας τελος...Αλλα λιγες φορες κι αυτος το εχει κανει. Επισης εκανα και τον πινακα μιας κοπελας μου μας το ειχε ανεβασει η Ολιβια με το τι κανουμε πριν τον υπνο, πριν το σχολειο κτλ. και επιασε. Κανω και αυτο με τον δεικτη του ρολογιου πχ οταν ο μικρος δεικτης παει στο 8 και ο μεγαλος στον 12 θα παμε για μπανιο. Προσφατα πηγα να του βαλω φορμα το πρωι και μου ζητησε τζιν. Οποτε απο το ιδιο βραδυ κιολας τους εβγαλα 2 επιλογες ρουχων για το πρωι και διαλεξε εκεινος πιο ηθελε και ολα καλα το πρωι λοιπόν. Ελπιζω να τα καταφερετε γιατι πραγματικα δεν παλευετε η συνεχης γκρινια. Και εγω αναμενω να τα περασω με την τσαούσα την κορη μου...!!
Εμένα με βοήθησε παρα πολύ ενα βιβλίο που αν δεν κάνω λάθος το είχε αναφέρει και η Ολίβια στο site. Εκδόσεις Μινωας, "Απο το ΟΧΙ στο ΝΑΙ". Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ, όχι μόνο στο αν βρω λύσεις στους τρόπους συμπεριφοράς των παιδιών μου , αλλα και στο πως πρεπει να σκέφτομαι.
gia des auto... http://mikroimegaloi.gr/content/oi-καθημερινεσ-ρουτινεσ-στο-σπιτι-ή-πιο-απλά-πως-να-κάνετε-τη-ζωή-σας-πιο-εύκολη
Αχ πολύ καλόοο!!!
Νομίζω πώς όλες οι προλαλήσασες τα γράφουν πολύ σωστά και ωραία. Συνοψίζοντας: 1) πρέπει να σταματήσει ο φαύλος κύκλος με τις φωνές, τους καυγάδες και τις τιμωρίες, γιατί όσο φωνάζεις εσύ τόσο θα αντιδρά αυτή. Πρέπει να δείξεις και λίγη αδιαφορία ή τέλος πάντων να αντιδράς ήρεμα. 2) Για να λύσεις το θέμα με τα ρούχα θα της ανακοινώσεις μια ωραία πρωία: "από σήμερα θα ετοιμάζουμε τα ρούχα σου από το βράδυ και το πρωί θα φοράς αυτά που κανονίσαμε και τίποτα άλλο." Θα κάνεις δηλαδή συμφωνία με την κόρη σου την οποία συμφωνία αυτή θα πρέπει να τηρεί πάντα. Έτσι θα κερδίζεις λίγο χρόνο το πρωί. Για την πρωινή προετοιμασία δες κι αυτό: http://www.eimaimama.gr/2012/01/pws-na-apofugete-tis-prwines-fwnes-kai-ta-agxi.html Για το θέμα του ύπνου επίσης θα πρέπει να εφαρμόσεις κάποιο κόλπο όπως αυτό με τα 10 λεπτά που αναφέρει η sofia πιο πάνω. Ή θα της λες από πριν ότι όταν ο δείκτης πάει στο τάδε σημείο θα πρέπει να πάει για ύπνο.Και πάλι δηλαδή θα κάνεις συμφωνία από πριν. 3) Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει κοινή στάση των δύο γονέων απέναντι σε οποιαδήποτε επιλήψιμη συμπεριφορά του παιδιού. Θα πρέπει να γίνεις λίγο πιο πιεστική απέναντι στον άντρα σου για να μην την καλομαθαίνει και να την μαλώνει κι αυτός όταν χρειάζεται. Αλλιώς γίνεσαι εσύ η κακιά της υπόθεσης και αναιρείται όλη η προσπάθεια που κάνεις εσύ να την συνετίσεις. 4) Κάνε υπομονή, είναι μάλλον μια φάση που θα περάσει. Είναι όμως πολύ πολύ σημαντικό να μαθαίνει το παιδί ήδη από αυτήν ήδη την ηλικία ότι δεν μπορεί να περνάει πάντα το δικό του και ότι υπάρχουν κανόνες και συμφωνίες που όλοι πρέπει να τηρούμε. Ειδάλλως γίνεται ένα εγωιστικό και κακομαθημένο πλάσμα. Ελπίζω να σε βοήθησα!
ΚΟΡΙΤΣΙΑ κουραγιο, απο ότι κατάλαβα ειναι το πρωτο παιδί σας, όμως μην φανταστείτε ότι έχει καμμιά διαφορά. Εμένα η κόρη μου που είναι δεύτερο παιδί και ο γιός μου το τρίτο παιδί τα ίδια μου κάνουν. Κοντεύουν να με τρελάνουν, δεν μπορώ ποτέ να προγραμματιστώ και να είμαι έτοιμη την ώρα που πρέπει. Η αλήθεια είναι ότι μόνο με υπομονή και ηρεμία τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΕΣ.!!!!!!!!!!! ΘΑ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΜΕ.
κι εγω στην ιδια φαση ειμαι,και χειροτερα μπορω να πω,με την κορη μου που σε 2 μηνες κλεινει τα 4.δεν θελει να κανει μπανιο,δεν θελει να πλυνει τα δοντια της,ουτε τα μαλλια της,θελει να φοραει μονο φορεματα,καθε μερα θελει αλλο ζευγαρι παπουτσια,το ενα της ξινιζει και το αλλο της βρωμαει! απ'οτι εχω δει κι απο αλλες μαμαδες με κοριτσακια,ετσι ειναι τα πιο πολλα.θελει πολυ υπομονη,πολλη συζητηση και πολλα τεχνασματα.προσπαθεις,μια μερα,δυο,τρεις,ε,καθε μερα κατανταει κουραστικο και καποια στιγμη θα φωναξεις,αναποφευκτα.. με τον μπαμπα τα ιδια κι εμεις.σπανιες φορες θα της χαλασει χατηρι,γιατι ειναι κουρασμενος και δεν αντεχει την γκρινια,γιατι βιαζεται να παει στη δουλεια,κτλ. ας μας πουνε οι μανουλες που τα εχουν περασει, κανενα κολπο δραστικο,μπας και βρουμε καμμια λυση..
Αχ Στέλλα μου....Σε καταλαβαίνω...Εμένα έχει πάει έξι και έχουμε τέτοιαααα...Καταρχήν προσωπική μου άποψη, ο μπάμπας κάνει μια μικρή ζημιά...Η στάση του...Αυτό που λες εσύ πρέπει να το λέει και ο μπαμπάς. Μπροστά στη μικρή τουλάχιστον πρέπει να εκπέμπετε στο ίδιο μήκος κύμματος...Τα ξέρεις αυτά υποθέτω..Παντως με τα κοριτσακια ειναι γεγονος...Ειδικα με τα ρουχα.Καθε πρωι το τραβαω...Αστα...
Τα κοριτσάκια πάντα είναι πιο πεισματάρικα. Έχε υπομονή. Να θυμάσαι: 1)Να είσαι σταθερή στις αποφάσεις σου, (η σταθερότητα σου της δημιουργεί σιγουριά, ακόμα και αν δεν συμφωνεί) 2) Μην βάζεις τιμωρίες που δεν μπορείς να πραγματοποιήσεις, (δεν λαμβάνει σωστό μήνυμα περί σωστού και λάθους) 3) Ζήτα την συμμετοχή του μπαμπά, αλλά ας μην είναι αυτή απαραίτητη (αποδυναμώνεις την πειθώ σου) 4) Μήπως αποζητά περισσότερο την προσοχή σου; (κανείς δεν θέλει να είναι αντιπαθείς στους άλλους). 5) Όσου σου είναι εύκολο να φωνάζεις, από το να βρεις άλλους τρόπους πειθαρχίας, τόσο εύκολο της είναι να πεισμώνει από το να βρει άλλους τρόπους για να τραβήξει την προσοχή σου 6) Βάλε κανόνες, απλούς και σαφείς που θα ακολουθήτε από κοινού (μην τους παραβιάζεις εσύ γιατί ίσως δεν προλαβαίνεις ή .....) 7) Βρες άλλους τρόπους πχ: ετοιμάστε μαζί από το βράδυ τα ρούχα της επόμενης μέρας, εξήγησε γιατί πρέπει να πάει την τάδε ώρα για ύπνο και μείνε σταθερά σε αυτό ακόμα και όταν εσένα δεν σε βολεύει (στα παιδιά αρέσει η συνήθεια) Εσύ είσαι η μαμά, εσύ έχεις την ευθύνη, εσύ βάζεις τους κανόνες και όλοι τους ακολουθούν.
Αχ πόσο σε καταλαβαίνω!!! Έχω ένα γιο ίδιας ηλικίας και αντιμετωπίζω ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια θέματα! Σίγουρα οι φωνές δεν πιάνουν και τις περισσότερες φορές δεν ξερω πως να τον χειριστώ... Αν υπάρχει κάποια πιο έμπειρη μανούλα στο θέμα ας μας δώσει τα φώτα της... Απλα να ξερεις ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ!!
καλησπερα στελλα μια λυση ειναι να βαλεις 2 επιλογες ρουχων να διαλεξει αναμεσα σε 2 φορμες 2 ζευγαρια καλτσες για να νομιζει οτι αυτη αποφασισε αλλα αυτα τα 2 ρουχα θα ειναι δικες σου επιλογες...συνηθως διαλεγει αυτα τα ρουχα που θα ηθελες και εσυ...οποτε σταματαει η γκρινια επι του θεματος...ενας αλλος τροπος ειναι να διαλεγετε τα ρουχα απο το βραδυ που εχετε σιγουρα πιο χαλαρο χρονο ετσι ωστε να ειστε προετοιμασμενοι για το πρωι.
Είσαι λίγο στη φάση του "terrible three". Νομίζω ότι με τις φωνές απλά χειροτερεύει η κατάσταση (τα λέω σε σένα για να τα ακούω εγώ)... Σε ένα άρθρο πριν από λίγες μέρες είχε μια μαμα μια πολύ ωραία ιδέα, να ετοιμάζετε από το σαββατοκύριακο μαζί τα ρούχα τις εβδομαδας μέσα σε σακουλάκια που πάνω γράφουν Δευτέρα κλπ.. και να μην σκοτωνεστε κάθε πρωί.... Ίσως αν η μέρα σας ξεκινάει πιο ήρεμα να βρεις κουράγιο να αντεξεις την υπόλοιπη μέρα... Ψυχραιμία...Δημιουργείτε χάσμα με τις φωνές που φοβάμαι μήπως δεν μπορέσουμε να το καλύψουμε αργότερα...
Στέλλα καλησπέρα.Καταλαβαίνω την...ταραχή σου αλλά εμένα προσωπικά θα μου φαινόταν περίεργο αν ΔΕΝ τα έκανε αυτά το παιδί μου. Από αυτά που λες θα ήθελα καταρχήν να σταθώ στη φράση σου "έχει αλλάξει τραγικά".Δεν έχει αλλάξει "τραγικά",απλά έχει αλλάξει γιατί έχει μεγαλώσει.Μεγαλώνει κ ανεξαρτητοποιείται και θέλει να ελέγχει το σώμα της,ανακαλύπτει την ξεχωριστή προσωπικότητά της και θέλει να κάνει τις δικές της επιλογές καθώς τώρα έχει την δική της άποψη πια. Κατά τη γνώμη μου είναι λάθος οι τσακωμοί για τα ρούχα,τις κάλτσες κλπ Ας βάλει αυτά που της αρέσουν μέσα από μια σειρά επιλογών κατάλληλων για την εποχή βεβαίως...όχι ας πούμε να θέλει να πάει με το μαγιό στο σχολείο! Θεωρώ ότι αν συνειδητοποιήσεις ότι το παιδί σου ανεξαρτητοποιείται και μέσω αυτών των ανώδυνων τρόπων δοκιμάζει στην πράξη αυτήν την ανεξαρτησία ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα την προσωπικότητά της και αντί να τσακώνεσαι μαζί της την ενθαρρύνεις κ της επιτρέπεις να έχει άποψη...όλα θα αλλάξουν! Δεν χάλασε ο κόσμος να διαλέξει τα ρούχα της.Αλλά θα χαλάσει -πιστεύω- ο κόσμος (της)αν δεν την αφήνεις να έχει την άποψή της και της επιβάλεις συνέχεια κ με τιμωρίες κιόλας την δική σου άποψη. Θα έλεγα να εύχεσαι να μην σταματήσει να είναι πεισματάρα και να βρεις εσύ άλλον τρόπο να συνεργαστείτε. Κάλεσέ την από το προηγούμενο βράδυ να διαλέξει μόνη της τα ρούχα που θα βάλει στον σταθμό. Αλλά ακόμα κ αυτή η πρωινή άρνηση κ καθυστέρηση εκ μέρους της μπορεί κάτι να κρύβει,μπορεί να αγχώνεται με τον διαθέσιμο χρόνο προετοιμασίας,μπορεί να την αγχώνει ο σταθμός...δεν ξέρω!Πάντως τα παιδιά δεν "τρελαίνονται" ξαφνικά!Αλλάζουν μεγαλώνοντας ή κάτι δεν τους αρέσει κ το εκφράζουν με αυτούς τους τρόπους.
Καλημέρα, νομίζω ότι στο θέμα που έχω παραθέσει παρακάτω αν και δεν είναι το ίδιο ακριβώς με το δικό σου, τα σχόλια της αντιμετώπισης θα βοηθήσουν αρκετά! Υπομονή και επιμονή! http://www.eimaimama.gr/2011/09/o-gios-einai-polu-zwiros.html
καλημερα!! Σε αυτη την ηλικια τα μικρακια δοκιμαζουν τις αντοχες μας!!! Οποτε υπομονη καταρχην!! Εχεις δοκιμασει να της δωσεις δυο επιλογες για τα ρουχα η για την ωρα που θα παει για υπνο? Σε εμας επιασε !!(πχ θελεις να πας για υπνο τωρα η σε 10 λεπτα??) ετσι νομιζουν οτι εχουν το "πανω χερι"!!! Και φυσικα τιμωριες αλλα και απο τους 2 γονεις!!!
Με βάση ένα βιβλίο ψυχολογίας που έχω διαβάσει (Η Τέχνη να είσαι γονιός - Μυρτώ Γεωργίου-Νιλσεν, εκδ: Καστανιώτη) η κόρη σου περνάει μια φάση που περνάνε τα περισσότερα παιδάκια σε αυτή την ηλικία. Αντιλαμβάνεται τη δύναμη που έχει και προσπαθεί να κερδίσει το χώρο της. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις λοιπόν, είναι φυσικά να μην φωνάζεις αλλά να προσπαθήσεις να της δώσεις χώρο και να δεις ποιός είναι ο λόγος που είνια έτσι. Πχ μπορείς να της δώσεις το περιθώριο επιλογής των ρούχων που θέλει να βάλει το πρωί. Αν θεωρείς πως δεν μπορεί να κυκλοφορήσει το παιδί έτσι, τότε μπορείς να της πεις πως έχει αυτές τις 2 επιλογές και να επιλέξει ποιό από τα 2-3 θέλει να βάλει. Έτσι και εκείνη θα θεωρεί πως έχει το δικαίωμα της επιλογής και εσύ θα έχεις ένα πιο ήρεμο παιδί. Όσο για τον άντρα σου εννοείται πως πρέπει να του μιλήσεις για να έχετε μια κοινή γραμμή. Αλλιώς να είσαι σίγουρη πως η μικρή σου θα εκμεταλλευτεί το κενό όσο δεν πάει!!!!
Γεια σου Στέλλα.... Λοιπόν, ειδική δεν είμαι αλλά αυτά τα θεματάκια με τα ρούχα ειδικά, τα έχουμε κι εμείς, οπότε θα σου πω τη γνώμη μου... 1) Πρέπει να μην ξεχνάς ότι είναι παιδάκι 2) Πρέπει να θυμάσαι συνέχεια ότι πλέον έχει άποψη, ότι είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα και φυσικά θα πρέπει να γίνεται και το δικό της μερικές φορές (ή έτσι να νομίζει τουλάχιστον) 3) Βρες το ...κουμπί της! Με μαλαγανιά, πονηριά, νάζια... Δώστης δύο επιλογές από κάθε τι κι ας διαλέξει μόνη της... π.χ. -σήμερα θα βάλεις το ροζ ή το μωβ κολάν -όχι εγώ θέλω το πορτοκαλί -το πορτοκαλί είναι στα άπλυτα. Διάλεξε όποιο θέλεις ΕΣΥ από αυτά τα δύο (πες το καμμιά 3-4 φορές μέχρι να το χωνέψει. Στο τέλος θα έχει διαλέξει ... μόνη της!) 4) Μη φωνάζεις! Κατάπιε το, μέτρα, τσιμπήσου.... κάνε ότι θέλεις αλλά μη φωνάζεις... Αν σου ξεφύγει, ζήτα συγγνώμη. Όταν φωνάζουμε και δεν μας ακούν και φοβούνται και πεισμώνουν.... 5) Υπομονή... Βλέπει πόσο και που την παίρνει. Γι'αυτό βάλε κανόνες και τήρησέ τους με ευλάβεια! (όταν η γραμμούλα στο ρολόι πάει στο 9 θα κοιμηθούμε. Να μου πεις εσύ πότε θα πάει) 6) Μην ξεχνάς ότι τα παδιά γκρινιάζουν πιο πολύ όταν είναι κουρασμένα ή αγουροξυπνημένα... Κι εγώ θέλω να μη μου μιλάνε το πρωί μέχρι να πιω καφέ! 7) Φυσικά κι ο μπαμπάς είναι το alterego τους.... Πες του όμως να σε υποστηρίζει στα μάτια της και να σας αφήνει να το λύσετε μόνες σας. Άστον να το αναλάβει μόνος του εξ'ολοκλήρου καμμιά φορά... Ξαναλέω ότι ειδική δεν είμαι, αλλά σου μιλάω εκ πείρας..... Μάνα κουράγιο!!
δεν υπάρχει κοινή γραμμή μέσα στο σπίτι για αυτό βρίσκει και τα κάνει. Θα πρέπει και οι 2 γονείς να τις λένε το ίδιο πράγμα, ώστε όταν θα θέλει να πάει να κουρνιάσει και να βρει το δίκιο της να βρίσκει τοίχο. Με αυτό το τρόπο θα αντιληφθεί ότι δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για νάζια και ότι μάλλον δεν την παίρνει πια...........
ένας επικοινωνιολόγος είχε πει ότι όταν δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τον απέναντι μας πάντα φταίμε εμείς, και αυτό γιατί ο κάθε άνθρωπος ανάλογα με το "τι είναι" θέλει τον δικό του χειρισμό, πόσο μάλλον ένα παιδί. Είναι και σε ηλικία που αρχίζει η "παιδική εφηβεία" και είναι λογικό. Επίσης σε δοκιμάζει, έτσι κάνουν τα παιδιά για να δουν μέχρι που είναι οι αντοχές σου. Θα σου έλεγα να ηρεμήσεις και να μην της δείχνεις ότι ενοχλείσαι, κανόνισε μαζί της τα ρούχα που θα φορέσει την επόμενη μέρα και δηλώστε "σύμφωνες" για αυτό. Αν το πρωί σου κάνει κόλπα εξήγησε της πως πρέπει να κρατάει τις συμφωνίες και τις υποσχέσεις της και μην υποχωρήσεις, αν χρειαστεί ντύσε την αμίλητη και αυστηρή (χωρίς θυμό) να ξέρει ότι είσαι αποφασισμένη.