Ξαφνικά οστεοπόρωση

Καλησπέρα, θα ήθελα να σας διηγήθω και εγω την δική μου ιστορία. Πριν ένα χρόνο έγινα πρώτη φορά μανούλα, απέκτησα ένα κοριτσάκι… Αλλά ας τα πάρουμε απο την αρχή….

Ημουν 39 εβδομάδων όταν μπήκα για πρόκληση τοκετού, ο οποίος τελικά δεν προκλήθηκε ποτέ και γέννησα με καισαρικη. Θα ήθελα φυσιολογικά αλλά… Λιγο η ανυπομονησία μου, λιγο οι παλμοι του μωρού που δεν ήταν καλοί… Αλλα τέλος καλο, όλα καλα! Κρατάω στην αγκαλιά μου το αγγελουδι μου και όλα τα αλλα δεν έχουν σημασία!

Με μεγάλη μου χαρά καταφερνω να θηλασω. Περνάνε οι πρώτοι μήνες… Ολα τέλεια.

Ενα ωραίο πρωινό λοιπόν και ενώ κάνω μπάνιο τη μικρή μου, παθαινω κάτι σαν λουμπαγκο… Θεέ μου, δεν μπορούσα ούτε να την σηκωσω! Οι μέρες περνούσαν, ο πόνος εκεί… Μου έλεγαν ότι είναι απο την επισκληριδιο μάλλον (το τι άκουσα , Θεέ μου). Αφού έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να περπατησω καλα καλα, πάω στο γιατρό, ο οποίος με έστειλε σπίτι μου λέγοντας μου ότι θηλαζω λάθος και σκυβω πολύ και ότι θα μου περάσει…

Ο πόνος εκεί όμως, δεν μπορούσα να γυρίσω ούτε πλευρό… Δεν μπορουσα να σηκωθω απο το κρεβατι… ηταν αφορητος!Την μικρή μου με πατεντες την αλλαζα… (άλλη ιστορια)

Πάω σε άλλο γιατρό, λοιπόν, ο οποίος με στέλνει για μαγνητική… Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το άσπρο κουτί, αλλα έλεγα απο μέσα μου «Για την μικρή μου..!«

Επειδή θηλαζα δεν μπορούσα να κάνω αξονικη…

Βγαίνουν τα αποτελέσματα και ο γιατρός έκπληκτος μου λέει: «Επεσες απο ταράτσα;;;«

Είχα κάταγμα στην σπονδυλική στήλη… Και δυο πιο μικρά…

Με στέλνει για μια εξέταση που λέγεται μέτρηση οστικης πυκνοτητας για να δούμε αν έχω οστεοπόρωση. Μετα απο δυο μέρες κρατάω τα αποτελέσματα… Έξω απο το ιατρείο του, καθώς έριχνα μια ματιά, είδα ότι ήταν χάλια… όσο μπορούσα να καταλάβω δηλαδή… Τα ματια μου τρέχαν δάκρυα, πονουσα και είχα κουραστεί.

Με φωνάζει μέσα, βλέπει τα αποτελέσματα και όπως το περίμενε, είχα οστεοπόρωση και μάλιστα σοβαρή. Είχα μόνο 60% πυκνότητα. Σχεδόν το μισό, για αυτο είχα σπάσει την σπονδυλική μου στήλη. Ο γιατρός πήρε την γυναικολογο μου αμέσως, αποφάσισαν ότι έπρεπε να σταματήσω να θηλαζω άμεσα όπως και έγινε. Αυτο ήταν και το χειρότερο… Απο όλους τους πόνους του κόσμου… Δεν μπορούσα πια να θηλασω την μικρή μου.

Γύρισα σπίτι με μια τεράστια ζώνη στη πλάτη μου σταμάτησα να θηλαζω και περίμενα 2 με 3 μήνες για να δέσει το κάταγμα… Επαιρνα -και παιρνω ακόμα δηλαδή- βιταμίνη D και ασβέστιο κάθε μέρα. Κάνω κάθε τρεις μήνες την εξέταση οστικης πυκνοτητας, ανεβαίνει σιγά σιγά.. Σε λίγες μέρες έχω την επόμενη ελπίζω να έχει ανεβει, γιατι θέλω και άλλο παιδάκι.

Ο πόνος τώρα έχει περάσει. Το ιδιο και ο φόβος! Έκανα ένα σωρό εξετάσεις για δούμε ότι προέρχεται καθαρά απο την εγκυμοσύνη και όχι απο άλλο λόγο.

Εύχομαι όλες οι μανούλες να είναι καλα μαζί με τα παιδάκια τους, γιατι τελικά η υγεία είναι πάνω απο όλα… Κλισέ, αλλα αλήθεια!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com