29 λοιπόν!
Δεν συνηθίζω να απαντώ σε «κακόβουλα» σχόλια (μάταιος κόπος), πόσο μάλλον να τα χρησιμοποιήσω σε ένα κείμενό μου. Όμως το ακόλουθο σχόλιο που άφησε τις προάλλες σε ένα κείμενό μου κάποιος/α μου δίνει ωραιότατη πάσα για να γράψω σήμερα, ανήμερα των 29ων γενεθλιων μου.
Αυτός ο κάποιος έγραψε λοιπόν:
«ΖΝΤΟΥΠ! Εισαι ΜΟΛΙΣ 29 και εχεις ΗΔΗ 2 παιδι’α?? :Ο Το απολυτο fail. Εχεις προλαβει να ζησεις τπτ στη ζωη σου ή η ιδιοτητα της μανας ειναι για σενα αυτοσκοπος?«
Για το συγκεκριμένο άνθρωπο και για αρκετούς ακόμα της ίδιας λογικής, το να είμαι 29 και να έχω δύο παιδιά είναι fail. Για εμένα είναι ευλογία. Και επιτυχία. Είναι κάτι που δεν το είχα φανταστεί μικρότερη. Ότι δηλαδη πριν καν κλείσω τα 30, όχι μόνο θα είμαι μαμά, αλλά θα είμαι μαμά δυο παιδιών.
Βρίσκομαι ένα βήμα πριν τα 30 και παραδόξως δεν αγχώνομαι που μεγαλώνω (μακάρι να αισθάνομαι έτσι και του χρόνου, γιατί καλά είμαστε τώρα με το δυάρι ως πρώτο ψηφίο, χεχε). Θα έλεγα ότι τα 29 μου χρόνια ήταν γεμαααααααάτα. Πολύ γεμάτα. Και κύλησαν όμορφα και πολύ απολαυστικά. Είχα υπεροχα παιδικά χρόνια και ακόμα πιο όμορφα χρόνια μέχρι να γνωρίσω τον Μάνο μου και να κάνουμε οικογένεια. Ε από εκεί και πέρα ήρθε η απόλυτη ομορφιά. Μπορεί η ζωή με παιδιά να μην είναι πια μια μεγάλη περιπέτεια, μπορεί να μην είναι τόσο… αυθόρμητη, όμως είναι όμορφη. Είναι όμορφο να ξυπνάς πλάι σε τρεις φανταστικούς ανθρώπους (έναν που έχεις επιλέξει και δύο που έχεις δημιουργήσει μαζί του) και είναι σούπερ το να απολαμβάνεις και την πιο απλή καθημερινή στιγμή. Μαθαίνεις να ξαναμετράς τα πράγματα από την αρχή. Να εκτιμάς τα λίγα και βασικά και όχι να «καίγεσαι» για τα -σχεδόν- περιττά.
Είμαι 29 χρονων και είμαι πολύ χαρούμενη που η ζωη μου χαμογελάει από τη μερα που γεννήθηκα. Μα πάνω απ’ όλα είμαι πολύ χαρούμενη για το ότι είμαι τόσο μα τοσο γεμάτη που νιώθω πως αγαπώ -σχεδόν- όλο τον κόσμο με τα καλά και τα στραβά του. Γιατί είναι το σπιτικό μας γεμάτο ευτυχία και χαμόγελα. Και αν περνάς καλά στο σπίτι σου, τότε δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.
Fail λοιπόν ή όχι… Ναι, είμαι 29 και έχω δυο παιδιά και γουστάρω τρελαααααααά!!
Χρόνια μου πολλά λοιπον!
There is no fail... η λέξη αυτή νομίζω πως άδικα χρησιμοποιείτε...και όχι καλή μου kapoia δεν το γράφω για "γλύψω" την Ολίβια. Θέλω να πιστεύω πως όλοι μας κάνουμε συνηδειτές επιλογές...όποιες και αν είναι αυτές...είτε είναι να παντρευτούμε και να δημιουργήσουμε οικογένεια, είτε είναι το να απέχουμε από αυτό και να κοιτάμε καριέρα και καλή ζωή (όπως η νονά της κόρης μου). Σκοπός είναι να γουστάρουμε αυτό που είμαστε και κάνουμε και να μην είμαστε μίζεροι και το κάνουμε με βαριά καρδιά...Ναι όλοι ζήσαμε τα "ανέμελα χρόνια"..ωραία ήταν δεν λέω αλλά από εκεί και πέρα θες να κάνεις και κάτι άλλο. Ακόμα και τα παιδιά τα θεωρώ μια περιπέτεια... Έχοντας 9 χρόνια σπουδών, καριέρα και πόλλα ταξίδια στο εξωτερικό, η κόρη μου και το μελλοντικό μου μωρό είναι ακόμα μια εμπειρία της ζωής ενδιαφέρουσα και αρκετά δύσκολη πολλές φορές. Δεν έπεται ούτε το τέλος της σεξουαλικής ζωής, ούτε το να βγείς και να διασκεδάσεις ούτε το τέλος της ζωής σου γενικά...ναι θα γίνονται αυτά ποιό δύσκολα αλλά so what όπως λένε και οι Άγγλοι.... Λίγος σεβασμός λοιπόν για τις επιλογές του άλλου που μπορεί να μην ταιριάζουν με τις δικές μας οι με τα γούστα μας... Φιλιά σε όλες και όλους και χρόνια πολλά Ολίβια
είμαι 35 χρονών και έχω 3 κόρες από τις οποίες η μεγάλη πηγαίνει 1η γυμνασίου και δεν μετανιώνω στιγμή γι'αυτό ......είναι υπέροχο να είσαι νέα μαμά να έχεις παιδιά με τον άνθρωπο που έχεις ερωτευτεί και να έχεισ μια υπέροχη οικογένεια !αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να το καταλάβεις....ζήσε την κάθε στιγμή που δεν γυρίζει και άφησε να λένε ότι θέλουν. να τα εκατοστήσεις λοιπόν και να είστε όλοι καλά και ευτυχισμένοι!
ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΣΤΑ 20 ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ ΣΤΑ 25 ΔΕΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΑ ΠΟΤΕ ....ΕΙΜΑΙ 32 ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΙΩΘΩ ΥΠΕΡΟΧΑ .ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΚΑΙ ΚΑΤΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΣΤΑ 33 ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΥΠΗΡΧΕ ΧΑΣΜΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΓΑ ΕΓΩ ΘΑ ΚΑΝΩ ΠΙΟ ΜΙΚΡΗ ΠΑΙΔΙΑ.ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΣΑ ΕΚΑΝΑ ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ Κ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ ΒΟΛΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΟΙ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΖΗΣΕΙ...ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΤΡΕΛΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΝΕΟΙ ΓΟΝΕΙΣ.ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΠΑΩ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΥΚΟΛΑ ΣΤΑ 8 ΧΡΟΝΑ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΤΩ ΤΟΝ 40....
Ανήκω στην άλλη πλευρά του δρόμου. Τα παιδιά μου τα έκανα σε μεγάλη (???) ηλικία, στα 35 μου. Από επιλογή μου. Και διαπίστωσα με το που γεννήθηκαν ότι η επιλογή μου ήταν λάθος. Θα ήθελα πάρα πολύ να είχα κάνει νωρίτερα παιδιά με τον άντρα μου. Κάθομαι και υπολογίζω ότι όταν παιδιά μου θα είναι 25 εγώ θα είμαι 60. Και πολλούς τέτοιους υπολογισμούς. Με τον άντρα μου δεν έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας. Όμως Ολίβια η διαφορά ηλικίας είναι μόνο σωματική. Όχι στην ψυχή και στη διάθεση. Έχω δει πολλούς σαραντάρηδες που έχουν την ψυχή 60αρη. Και δεν ασχολούνται με τα παιδιά τους όσο ο Μάνος σου. Επειδή για τον καθένα μας δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο ζήσε με τον οικογένειά σου, στο σύννεφό σας και μην κατέβετε από εκεί για κανένα μας. Χρόνια σου Πολλά!
Δεν ξερω αν υπαρχει ηλικια για την μητροτητα ειλικρινα....Ειμαι 30 ετων,μ εναν γιο 4 ετων κ απορω με την λογικη καποιων ανθρωπων.Εγω δηλαδη που δουλευα απο 16 ετων κ σπουδασα παραλληλα,που εκανα μια υπεροχη ζωη γεματη εμπειριες κ καλοπεραση δεν επρεπε στα 26 μου να κανω παιδι?Επρεπε να ζησω κ αλλο?Ευχαριστηθηκα τα παντα κ εζησα οπως ειχα ονειρευτει αλλα μου ελειπε μια οικογενεια μεχρι που αποφασισα να κανω δικη μου.Τωρα μπορω να πω πως ειμαι πληρης,κ θελω φυσικα κ αλλο ενα παιδακι γιατι εχω ακομα τον χρονο ν΄ασχοληθω κ να αφιερωθω σε αυτο οπως κ στον γιο μου.Οσο για την διαφορα ηλικιας τι να πω?Εχω 10 χρονια διαφορα με τον αντρα μου.Καποιες φορες μ ενοχλει δεν λεω,αλλα επι το πλειστον οταν ταιριαζεις με καποιον ταυτιζονται κ τα ενδιαφεροντα σου κ ο χαρακτηρας σου αρα παυει να σ ενοχλει.Αλλωστε τα παιδια δεν θελουν νταντεμα μεχρι τα 20!Σωστα?