Κλειδωμένη η πόρτα της αίθουσας στο βρεφονηπιακό σταθμό
Σήμερα με σφιγμένη καρδιά πήγα το 16 μηνών αγοράκι μου στο δημοτικό βρεφονηπιακό σταθμό της περιοχής μου. Νιώθω τύψεις επειδή είναι μικρούλης για παιδικό σταθμό. Από την άλλη πέρσυ που πήγαινε ο μεγάλος στον ίδιο σταθμό ήμουν ικανοποιημένη από τις κοπέλες του σταθμού, ένιωθα ότι τον αγαπούσαν. Τελοσπάντων, η κυρία στο τμήμα των βρεφών που τον πήρε κάθε άλλο παρά στοργική μου φάνηκε, δεν φαινόταν «ανοιχτή» σε κάθε είδους συζήτηση.
Έφυγα με βαριά καρδιά για δύο ώρες και όταν επέστρεψα η πόρτα της τάξης ήταν κλειδωμένη. Χτύπησα τέσσερις φορές και μετά μου άνοιξαν, ξεκλείδωσαν. Ήταν μέσα οι δύο δασκάλες και τρία μωράκια, ταδύο από αυτά μέσα στα πάρκα έκλαιγαν με τις μύξες να τρέχουν και το 3ο, το παιδάκι μου έκλαιγε και ήταν μες τις μύξες στη μέση της τάξης… Δεν μπορούσαν να πάρουν αγκαλιά κάποιο από αυτά τα μωρά ή να τα σκουπίσουν τις μυτούλες; Μου είπαν ότι δεν σταμάτησε να κλαίει (δεν έπρεπε να με ειδοποιήσουν να πάω να τον πάρω;) αλλά θα προσαρμοστεί.
Αυτό που με ανησυχεί είναι που η πόρτα της τάξης ήταν κλειδωμένη. Σε όλες τις άλλες τάξεις οι πόρτες ξέρω (επειδή παέι εκεί ο μεγάλος) είναι ανοιχτές. Το αστείο είναι ότι για να πάρω μια εβδομάδα άδεια από τη δουλειά για την προσαρμογή έφτυσα αίμα… και τώρα με πονάει το στομάχι μου στη σκέψη να τον πάω ξανα εκεί. Πείτε μου είναι θεμιτό να κλειδώνουν την πόρτα; Το παιδί μου είναι αρκετά ανεξάρτητο, δεν το έχω βάλει ποτέ σε πάρκο, αλωνίζει όλη μέρα το σπίτι δεν θέλω να πάει εκεί και να νιώθω ότι είναι φυλακισμένο. Πέρσυ είχα τις καλύτερες εντυπώσεις από τον ίδιο σταθμό αλλά από άλλη τάξη.
Τι με συμβουλευετε;
Ο άντρας μου λέει ότι πάντα και παντού έτσι είναι, κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά και οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα παιδιά μας είναι η εξαίρεση. Δεν θέτω ως θέμα την επιλογή παιδικός σταθμός ή σπίτι, μέσα στη ψυχή μου ξέρω τι είναι το καλύτερο για ένα βρέφος, θέτω ως θέμα την ποιότητα ζωής των παιδιών όπως αυτή διαμορφώνεται στο σύστημα.
μαμά Στέλλα
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΗ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ 2-3 ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΠΑΙΔΙΚΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ.ΚΑΝΕΝΑ ΔΑΧΤΥΛΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙ.ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΑΣ ΝΗΣΙΟΥ ΒΓΗΚΑΝΕ ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΣΗ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΩΡΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑΝ ΟΤΙ ΞΕΧΑΣΑΝΕ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΠΟΥ ΚΟΙΜΟΤΑΝΕ ΠΙΣΩ.ΠΗΓΕ Η ΜΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΗΚΕ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ,ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΠΗΡΕ ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΓΕ ΑΓΚΑΛΙΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΤΑΥΠΟΛΟΙΠΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΠΑΝ ΠΟΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥΘΕΝΑ.ΣΕ ΑΛΛΟ ΜΕΓΑΛΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΦΥΣΙΚΑ ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ ΠΟΡΤΑ.ΧΤΥΠΑΣ,ΣΕ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΙ ΣΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΣΥΜΠΤΩΣΗ ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ.(ΤΙ ΩΡΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΛΕΣ),ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΠΑΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΒΡΟΜΙΚΟ,ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑ ΒΡΩΜΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΡΩΤΙΕΣΑΙ,ΜΑ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΜΟΥΝ ΟΤΑΝ ΣΧΟΛΟΥΣΕ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΕΝΤΑΞΕΙ...ΠΑΝΤΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΑΛΛ ΑΣ ΟΨΕΤΕ Η ΑΝΑΓΚΗ ΜΑΣ.ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΔΙΣΤΥΧΩΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΕΝΑΣ ΚΟΥΚΟΣ ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ,ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ 1-2 ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΒΓΑΖΕΙΣ ΠΕΡΑ ΕΚΕΙ ΜΕ 20 ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ??/ΘΑΥΜΑΤΑ??
Πώς σε καταλαβαίνω... Εμένα ο γιός μου πήγε μια μόνο φορά σε δημόσιο παιδικό σταθμό, και ενώ ήταν για τη μεγαλύτερη τάξη τον έβαλαν -τυχαία- όπως μου είπαν στην τάξη των βρεφών!! Ενώ το παιδί είχε κόψει την πάνα, με ανάγκασαν να του τη φοράω επειδή δε μιλούσε και δεν τους το έλεγε και αυτές βαριόταν να τον πηγαίνουν στην τουαλέτα. Αποτέλεσμα το παιδί κρατιόταν όλη τη μέρα και τα άφηνε στον ύπνο με αποτέλεσμα να ξεχειλίζουν από την πάνα. Τί να πρωτο-αναφέρω. Μία ολόκληρη χρονιά πήγε χαμένη, το παιδί καθυστέρησε στην ομιλία, δεν έμαθε τίποτα και το κατάλαβα αργά. Ευτυχώς την επόμενη και φέτος τον έχω σε ιδιωτικό με δέκα παιδάκια και όχι τριάντα και η εξέλιξή του ήταν τεράστια! Βέβαια, δεν έχουν όλοι οι γονείς την οικονομική δυνατότητα, και εμείς με το ζόρι τα καταφέρνουμε, όμως για το παιδί μας θα κάναμε τα πάντα! Μην το αφήσεις πάντως να περάσει έτσι, γιατί όσο δε μιλάμε θα μας κάνουν και χειρότερα. Και αλίμονο την "πληρώνουν" τα παιδιά μας!
ti den katalabaineis kiria maroulita? to agxos ths manas gia to an pernaei kala to paidi tis, pou ex anaghs to afhnei toso mikro gia na paei na doulepsei se mia xwra pou h prostasia ths mitrothtas einai aniparkth? h stella thelei na moirastei tin anisixia ths elpizontas kapoios apo edw mesa na thn kathisixasei. ex allou oi endeikseis den einai k oi kaluteres opws k na to kaneis... eprepe na thn eidopoihsoun oti to paidi ths klaiei astamathta 2 wres h oxi? edw anixixisa egw pou oute kan thn kserw thn kopela. eytyxws pou eisai k mana - eytyxws pou eisai k nipiagwgos.
ela,as xalarwsoume ligo epitelous..........
είμαι μανούλα ενός 3χρονου αγοριού. πέρσι ξεκινήσαμε βρεφονηπιακό σταθμό σε δημοτικό σταθμό, μετά απο πολύ ψάξιμο. στη δική μας περιοχή είναι απο τους καλύτερους που υπάρχουν, γι΄αυτό στεναχωριέμαι όταν ακούω να υποτιμούν και τους δημοτικούς σταθμούς και τις κοπέλες που δουλεύουν εκεί. όσο για την πόρτα το μόνο που μπορώ να σκεφτώ, είναι ότι την κλειδώνουν για να μην φύγει κανένα παιδάκι. και σ΄εμάς αυτό κάνανε και αυτό κάνουν και φέτος που πηγαίνουμε στον ίδιο σταθμό, αλλά στο παιδικό τμήμα πλέον. όσο για το κλάμα και τις μύξες, θα έλεγα να κάνεις μια συζήτηση με την υπεύθυνη του σταθμού. αυτό που έχω καταλάβει απο τη μικρή μου εμπειρία, είναι ότι υπάρχουν πάαααααρα πολλές μανούλες που δεν δίνουν καμία απολύτως σημασία σ' αυτά.... αν ήμουν στη θέση σου θα συζητούσα πρώτα με την υπεύθυνη και μετά με την δασκάλα.. ίσως έχεις πέσει σε περίπτωση δασκάλας...σε καμία περίπτωση πάντως δεν θα το άφηνα έτσι. επίσης θα μιλούσα με το παιδί, για να δω τι γίνεται μέσα στην τάξη.. πως του συμπεριφέρονται, τι κάνουνε. θα σε εκπλήξει!!!
Μανούλες καλησπέρα! Είμαι νηπιαγωγός σε δημόσιο νηπιαγωγείο και αγαπώ πολύ τα παιδάκια μου και τη δουλειά μου. Έχω 16 παιδιά και μετά την προσέλευση κλειδώνω την πόρτα, γιατί μου έχει τύχει 2 φορές να βγουν παιδιά έξω και να αναγκαστώ να αφήσω τα υπόλοιπα μόνα στην τάξη και να τα ψάχνω στην αυλή... Ευτυχώς τα πρόλαβα... Μπορεί, δηλαδή, να είσαι απασχολημένη με κάποιο παιδί και κάποιο άλλο να βγει έξω... Όσο για τα υπόλοιπα που περιγράφεις μαμά Στέλλα, σφίχτηκε η ψυχή μου... Δεν ξέρω, ίσως είναι η ηλικία των παιδιών, που είναι μικρά και δυσκολεύονται να αποχωριστούν τις μανούλες τους, ίσως το περιβάλλον και οι δασκάλες δεν είναι κατάλληλες... Εγώ θα σου πρότεινα να κάνεις λίγες μέρες υπομονή, να μην βγάλεις δηλαδή βιαστικά συμπεράσματα και να συζητήσεις κόσμια και χωρίς επιθετικότητα με τις δασκάλες. Εύχομαι όλα να πάνε καλά!