Όταν είναι ο κατάλληλος, θα το καταλάβεις!

Όταν είναι ο κατάλληλος, θα το καταλάβεις!

μαμά Εύη

Μαμάδες μου γλυκές γεια σας!

Σας γράφω και τη δική μου ιστορία για να δώσω το κουράγιο ίσως σε όποιες φίλες δεν είναι ακόμα μανούλες και πιστεύουν ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να βρουν το άλλο τους μισό…

Λέγομαι Εύη και είμαι 34 χρονών… Όλη μου τη ζωή είχα στο μυαλό μου το πώς θέλω να είναι η οικογένεια που θα φτιάξω μεγαλώνοντας. Σαν εκείνη που μεγάλωσα εγώ! Οι γονείς μου είναι δικηγόροι και έγιναν ζευγάρι από το 1ο έτος του Πανεπιστημίου! Μέχρι και σήμερα είναι σχεδόν 40 χρόνια μαζί, ερωτευμένοι και πάρα πολύ ευτυχισμένοι! Δεν χρειάζεται να σας πω λοιπόν ότι κάτι τέτοιο, ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ έψαχνα σε όλη μου τη ζωη. Το πώς θα το έβρισκα δεν ήξερα… είχα μόνο τη συμβουλή της μητέρας μου: «όταν είναι ο κατάλληλος θα το καταλάβεις»

Πώς άραγε;

Για αυτό το θέμα προβληματιζόμουν έντονα από μικρή και η αλήθεια είναι πως στο θέμα σχέσεις δεν είχα και πολύ τύχη, στο μόνο που τα είχα καταφέρει είναι να έχω 3 αδελφικούς φίλους (τη Μίκα, τον Αρίστο και το Στέφανο) που ήταν μεγάλη σταθερά στη ζωή μου από τα νηπιακά μας χρόνια…

Περνούσαν τα χρόνια και ενώ είχα κάνει (ελάχιστες βέβαια) σχέσεις με αξιόλογους ανθρώπους ποτέ δεν ένιωσα για κάποιον πραγματικά ότι θέλω να είμαι μαζί του για ΟΛΗ μου τη ζωή, να γίνει ο πατέρας των παιδιών μου… Σκεφτόμουν ότι μπορεί να έχω κάποιο πρόβλημα…. αλλά και πάλι δεν το έψαχνα και πολύ, θεωρούσα ότι ήμουν πολύ μικρή για να ανησυχώ για σχέσεις ζωής και παιδιά…

Έγινα κουμπάρα στο γάμο της κολλητής μας της Μίκας, παντρέψαμε με το Στέφανο και τον έτερο κολλητό και μείναμε οι δυο μας στα 30 να κάνουμε αυτά που κάναμε σαν φοιτητές της νομικής… Αχ πόσο με βοήθησε αυτό! Πόσο καλά περνούσα με έναν φίλο! Που δεν ήταν σύντροφος και δεν αγχωνόμουν για να με δει ωραία, ή δεν  μιλούσαμε επι ώρες για να λύσουμε τα τυχόν προβλήματα της σχέσεις μας… ήταν ο Στέφανος που τον ήξερα από τα 5 μου, που ήταν εκεί όταν είχα αρρωστήσει με ανεμοβλογιά και δεν με πλησίαζε κανείς  και αυτός αν και δεν την είχε περάσει δεν ξεκολλούσε από δίπλα μου… Ο καλύτερος μου φίλος!

Παραμονές  Χριστουγέννων, όταν  έκλεινα τα 31 και πριν το παρτυ που είχαμε οργανώσει με την παρέα, ήρθε ο Στέφανος σπίτι για να μου δώσει το δώρο του… μια χρυσή καρδούλα με ροζ πέτρα για το λαιμό… ότι πιο όμορφο είχα πάρει ποτε…. και μια καρτούλα με ευχές και με το πόσο με αγαπάει! Έβαλα τα κλάματα και τον αγκάλιασα… και ξαφνικά από το πουθενά φιληθήκαμε… ήταν λες και φιλούσα κάποιον για πρώτη φορά! Οι πεταλούδες στην κοιλιά μου έκαναν πάρτυ και…. τι παράξενο συναίσθημα ένιωθα…. ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ! Δεν ήξερα πώς να το πω!

Το ίδιο βράδυ κοιμηθήκαμε μαζί…. και μετά ο φόβος… κι αν είναι ένα ακόμα λάθος; Και θα χάσω αυτόν που είχα σαν αδελφό μου; Ευτυχώς που εκείνος ήταν εκεί να μου καταπραύνει κάθε φόβο και να είναι τόσο σίγουρος για μας που δεν το πίστευα ούτε εγώ… ήταν τόσο σίγουρος ενώ εγώ ήθελα να το βάλω στα πόδια από φόβο μην χαλάσει κάτι.

Να μην σας κουράζω άλλο… Μετά από 7 μήνες σχέσεις ανακάλυψα ότι είμαι έγκυος! Κατά βάθος το ήξερα από πριν και το επιθυμούσα όσο τίποτα… Βλέπετε εκείνο το «όταν είναι ο κατάλληλος, θα το καταλάβεις» της μαμάς μου ήταν πέρα για πέρα αληθινό… Το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή που ενωθήκαμε σαν ζευγάρι και το ίδιο και εκείνος! Κάναμε ελεύθερα έρωτα με μια «μυστική συμφωνία» χωρίς καν να το έχουμε συζητήσει φωναχτά!

Με μια υπέροχη εγκυμοσύνη στην αρχή αλλά δύσκολη στο τέλος, με φόβο για το σποράκι, εκείνος ήταν εκεί… Να με κοιτά στα μάτια και να μου υπόσχεται ότι όλα θα πάνε καλά… και πήγαν!

Φέτος κλείνουμε 3 χρόνια ευτυχίας, με ένα υπέροχο κοριτσάκι και ένα κούτσικο αγοράκι στην κοιλιά!

Δεν λέω πως στη ζωή μας είναι όλα ρόδινα, όπως σε κάθε ζευγάρι έτσι και εμείς έχουμε κατά καιρούς τις διαφωνίες μας αλλά ειλικρινά δεν με νοιάζει! Ας τσακωνόμαστε και κάθε μέρα,  αρκεί το βράδυ να ξαπλώνει δίπλα μου και να περνάει το χέρι του γύρω μου για να κοιμάμαι ήρεμα!

Είναι ο άντρας της ζωής μου και τον είχα δίπλα μου σχεδόν 30 χρόνια χωρίς να το καταλάβω! Κοιτάξτε δίπλα σας, κορίτσια! Η ευτυχία είναι πολύ πιο κοντά απ’ ότι νομίζετε!

Σας φιλώ!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com