Πάμε βόλτα!
Το να βγεις βόλτα με δυο παιδάκια, το ένα μάλιστα νεογέννητο και το άλλο νήπιο, απαιτεί μία άλφα προετοιμασία που μπορεί να πάρει πολλή ώρα.
Καταρχάς ο μικρός πρέπει να είναι ταισμένος, χορτασμένος, αλλαγμένος. Βέβαια ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις αν ένα νεογέννητο είναι χορτασμένο, ειδικά αν θηλάζει. Μπορεί να μοιάζει χορτασμένο, αλλά να ξαναπεινάσει πολύ γρήγορα. Ή απλά να θέλει λίγο μαμά-μεμέ, έτσι γιατί γουστάρει. Ας πούμε όμως ότι φαίνεται χορτασμένος. Εκτός αυτού πρέπει να περιμένεις και να «χωνέψει», αλλιώς ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί στο αυτοκίνητο, ενώ αυτό κινείται.
Αλλάζουμε πάνα και αφού το έχουμε ντύσει συνειδητοποιούμε ότι έκανε κακά. Φτου ξανά μανά αλλαγή.
Στο μεταξύ η αδερφή του «ζηλεύει» που έκανε αυτός κακά και νομιζει ότι θέλει και αυτή. Τώρα θέλει όντως; Δεν θέλει; Λίγα λεπτά αργότερα καταλαβαίνεις ότι δεν θέλει, οπότε αρχίζεις να την ντύνεις. Είναι σχεδόν 3 ετών και φυσικά εκφέρει άποψη για το τι θα βάλει. Αφού «μαλώνετε» λίγη ώρα μπροστά στην ντουλάπα, καταλήγετε σε ένα συνολάκι. Φτιάχνουμε τα κοτσιδάκια μας, κοιταζόμαστε στον καθρέφτη.
Διαλέγουμε ένα σκουφάκι για το μωρό, γιατί κάνει αρκετό κρυουλάκι και δεν έχει και μαλλί να το ζεσταίνει. Ξαφνικά με την άκρη του ματιού σου πιάνεις την αδερφή του να έχει στραβοφορέσει ένα δικό της σκούφο. Τι δηλαδή; Θα φοράει αυτός σκούφο και αυτή όχι; Πάνε τα κοτσιδάκια. Ο σκούφος που διάλεξε εν τω μεταξύ είναι για σκι στις Άλπεις. Εξηγείς ότι δεν χρειάζεται σκούφο, στρώνεις τα κοτσιδάκια και στρέφεσαι να ετοιμάσεις την τσάντα.
Πάνες, μωρομάντηλα, αλλαξιές, κουβερτάκι, κανένα παιχνίδι που αποφασίζει πως θελει να πάρει μαζι της η Αθηνά. Η τσάντα έρχεται και γίνεται δέκα κιλά.
Όλα φαίνονται έτοιμα -στο μεταξύ πρέπει να ετοιμαστούν και οι γονείς- όταν ο μικρός βγάζει μια τεράστια γουλιά που μουσκεύει τη ζακέτα και περνάει και στο φορμάκι, μην σου πω και στο κορμάκι. Αλλαγή ρούχων στα βιαστικά και προσπάθεια να εξηγήσεις στο νήπιο ότι δεν χρειάζεται να αλλάξει και αυτή ρούχα, γιατί τα δικά της είναι στεγνά.
Ουφ! Μωρό στο μάρσιπο, νήπιο χεράκι από τη μαμά και τον μπαμπά. Φτάνουμε στο αυτοκίνητο. Η πόρτα από τη μεριά του καθίσματος του μωρού βλέπει στο δρόμο απ’ όπου με βάση το νόμο του Μέρφυ τυχαίνει εκείνη την ώρα να περνάνε όλα τα αυτοκίνητα της Αθήνας. Ο μπαμπάς δεν μπορεί να βοηθήσει, γιατί κρατάει τη μικρή από το χέρι. Προσπαθεί να τη βάλει να κάτσει στο δικό της κάθισμα, αλλά η πόρτα βρίσκει στα κολωνάκια στο πεζοδρόμιο.
Αλλαγή σχεδίων.
Ο μπαμπάς μπαίνει στη θέση του οδηγού και βγάζει το αυτοκίνητο λίγο προς τα έξω για να ανοίξει χώρο να μπορεί να μπει η μικρή. Κατεβαίνει. Βγάζει το μπουφάν της μικρής. Βάζει τη μικρή στο κάθισμα, τη δένει.
Έρχεται από την άλλη μεριά και προστατεύει τη μαμά την ώρα που σκύβει να βαλει το μωρό στο δικό του κάθισμα.
Τα μπουφάν και η τσάντα φορτώνονται στο πορτ μπαγκάζ.
Η μαμά και ο μπαμπάς μπαίνουν στο αυτοκίνητο!
Ουφ! Μπορεί να χρειάστηκε μια ολόκληρη ώρα, αλλά τα καταφέραμε!
Λατρεύω να πηγαίνουμε βόλτα όλη η οικογένεια μαζί!
Για την ιστορία, στο γυρισμό όλα κύλησαν πολύ πιο εύκολα, με τη διαφορά ότι κάποιος μικρός τοσοδούλης στη διαδρομή έκανε κακά και… καταλαβαίνετε!
Και μερικές φωτογραφίες μας από τη βόλτα μας στο Ikea!!
Είσαι γεννημένη μάνα,το έχεις!Go for it!
Θα συμφωνήσω με την Λ.Υπάρχουν κ χειρότερα.Ο μπαμπάς δουλεύει μέχρι αργά κ εσύ με 2 παιδιά πρέπει να πάς σουπερ-μαρκετ,κλπ,κλπ,να τα πας κ στην παιδίατρο κ εννοείται να περάσετε κ από κούνιες.Όπου εκεί ξεκινάς το κυνηγητό του μεγάλου κ έχεις κ το μώρο.Κ αργότερα ξεκινάμε κ σχολείο κ τρέχεις πάλι με 2 παιδιά(4,5 κ 2 ετών) κ πάλι καλά που ο μικρός κάθεται ακόμη στο sling.Αλλά που θα πάει θα μεγαλώσουν δε θα μεγαλώσουν.Κ τότε ....
Χαχαχαχα!!!!! Υπάρχουν και χειρότερα!!!!! Ο μπαμπάς να δουλεύει όλη μέρα και η Μαμά με το βρέφος στον μάρσιπο και το 18 μηνών μωρό στο καρότσι ή απο το χέρι!!!!!!! Μπορεί να ήταν τότε πολυ ΔΥΣΚΟΛΑ αλλά έρχεται η στιγμή που αναπολεις εκείνες τις ηλικίες!!!! Τα βλαστάρια μου τώρα είναι 7 και 5.5 αντίστοιχα!
Αχ τι μου θύμισες... Τα αγοράκια μου έχουν 21 μήνες διαφορά :) Επειδή το 'μεγάλο' έπλητε στο σπίτι, φρόντιζα κάθε μέρα να τα πηγαίνω βόλτα για να ξεσκάνε. Επειδή ήταν και καταχείμωνο, οι βόλτες μας ήταν ή στη γειτονιά (μία άπόσταση 10', με ένα δίχρονο την κάνεις για πλάκα 1-1,5 ώρα), είτε σε κανένα εμπορικό. Ο μικρός στο sling, ο 'μεγάλος' χεράκι, τσαντα με τα απαραίτητα στην πλάτη και το ποδήλατο ανά χείρας :) Και φυσικά, μετά που άνοιξε ο καιρός, το ίδιο παρεάκι πηγαίναμε καθημερινά στις κούνιες. Το μικρό στο sling Κι εγώ να κάνω τραμπάλα, τσουλήθρα και να παίζω κυνηγητό! Όταν ήταν και ο μπαμπάς μαζί, τα πράγματα ήταν σαφώς πιο απλά
για να ειναι ηρεμα τα παιδακια θελει και ηρεμους γονεις και αν η ηρεμια βρισκεται σε μια βολτα στα ικεα δεν ειναι καθολου κακο...ισα ισα και εγω εχω μια μπουμπου 2,5 μηνων και μονο σε μεγαλα καταστηματα πηγαινουμε βολτιτσες και τρελαινεται ταυτοχρονα πινουμε και ενα καφεδακι με τον μπαμπα......
δεν νομίζω πως ειναι απαραίτητη η βόλτα με δυο μωρα σε καταστημα με επιπλα. και η μαμα κουραζεται, αλλα και τα μωρα. Επιπλέον δεν εχει να τους προσφέρει τιποτα μια τετοια έξοδος!
δηλαδη ρε συ λιλα εαν δεν εχεις να αφησεις τα παιδια καπου δεν θα πας να κανεις τις δουλειες σου εστω σε καταστημα επιπλων επειδη δεν εχει να τους προσφερει κατι η εξοδος?????? ελεος τι αλλο θα ακουσουμε ρε παιδια
αγαπητη efi,εφοσον μιλαμε για δουλειες τοτε δεν λεμε παμε βόλτα αλλά πάμε για δουλειές. και ναι θεωρω ότι τα ψωνια στα καταστηματα επιπλων δεν ειναι απαραιτητη δουλεια οταν εχω δυο παιδια , και μπορει να περιμενει για οταν θα εχω καποιον να τα κρατησει. όλα ειναι θεμα προτεραιοτήτων.
Αχ! Η καθυμερινότητα μας . . . Η "μεγάλη" 2,5χρονών η μικρή 9 μηνών και ο μπαμπάς εκτός Ελλάδος για δουλειά . . . . . . ουφ . . . . .
Ουτε που θυμαμαι πια πώς τα καταφερνα με 1 στο μαρσιπο, 1 στο καροτσι, 1 στο χερι και βουρρρ για καφεδακι σχεδον καθημερινα... Και χωρις το συζυγο...
Ναι!!!!!!!!!!!!!!! Αρχίζεις λίιιιγο και με καταλαβαίνεις!! Δεν μπορείς να φανταστείς τί περνάω, εγώ που έχω 3 κορίτσια...... (ευτυχώς το 2ο σου είναι αγόρι!!!)
μια απ τα ιδια...εμεις τα κανουμε με την εξης σειρα 1. ντυνομαστε οι γονεις πρωτα 2. ντυνουμε την ''μεγαλη'' εκτος απο μπουφαν και παπουτσια 3. ταιζουμε, αλλαζουμε το μικρο και περιμενοντας να ρευτει 4. ετοιμαζουμε την τσανταρα... 5. παπουτσια και φυγαμε... 6. τα μπουφαν στο χερι γιατι εχουμε υπογειο παρκινγκ...και ενιοτε τα αφηνουμε και στο αυτοκινητο...
Αχ καθε αρχή και δύσκολη Ολίβια...Θα το πάρεις το κολάι...εσυ ειχες και εχτρα βοήθεια...Εγω ημουν στην ίδια φάση με το νεογέννητο και ενα ουτε καν δίχρονο που επρεπε να παρω αγκαλια για να κατεβω τις σκάλες!Ο θεός να εχει καλά αυτον που ανακάλυψε τα sling και τα μωρομάντηλα...οι γουλίτσες δεν αφηνουν κανενα σημαδι στην μπλούζα αν το κανεις αμέσως! επίσης σιγα σιγα θα οργανωσεις καλυτερα την τσάντα και θα παιρνεις τα απολύτως απαραίτητα!Welcome to the club!
Τι μου θύμισες τώρα Ολίβια! Τα δικά μου είχαν 1,5 χρόνοα διαφορά, οπότε η βόλτα κάθε φορά,ήθελε σχεδόν 2 ώρες προετοιμασία και μια τσάντα για ταξίδι υπερατλαντικό! Η εξόρμηση στο ΙΚΕΑ με τα παιδιά είναι πάντα υπέροχη για μικρούς και μεγάλους! χε χε χε
eho didyma agorakia trion eton kai to flevari perimeno kai mia kori.opos to skeftomai mono me to moro se marsipo mporeis na vgeis volta.makari na katsei i mikri mou sto sling giati oi megaloi mou den kathontan me tipota oso itan mora!
πω,πω ολοκληρος γολγοθας για μια βολτα...ε ρε τι εχουμε να τραβηξουμε σε λιγο και εμεις με τον ερχομο του δευτερου μωρου και με ενα νηπιο....χαλαλι τους τι να κανουμε?
Πόσο σε νιώθω να'ξερες..... Που να το κάνεις και μόνη αυτό, γιατί ναι κυκλοφορούμε και χωρίς τον μπαμπά μας, αν και το μετανιώνω στο τέλος!
Ετσι μας φανταζομαι και εμας σε 3-4 μηνες με την μονη διαφορα οτι στη θεση του οδηγου θα καθομαι μονο εγω αφου ο μπαμπας μας ουτε να ακουσει θελει για οδηγηση αυτοκινητου σε αντιθεση με τις μηχανες...
Ποσο σε καταλαβαινω!κ μεις μια απ τα ιδια!
Oh, yes! Ετσι ακριβως!
Ενταξη εχω λιωσει στο γελιο ΛΑΤΡΕΥΩ να διαβαζω τα post τοσο τα δικα σου οσο και του Μανου σου!!!!!!love you guys!!!!
περιμενα να συμπληρωσεις οτι μεχρι να καταφερετε να ξεκινησετε θα εφτανε η ωρα να φαει-κανει κακα-κοιμηθει ο μικρος :) παντως εγω τωρα που ειναι 2,5 ο γιος μου εχω τη μεγαλυτερη δυσκολια απο ποτε να ετοιμαστουμε για εξω.θυμαται οτι διψαει/πειναει/θελει ενα μπισκοτο,φοραμε παντελονι,χαζευει για λιγο,φοραμε μπλουζα,αδειαζει στο πατωμα τα αυτοκινητακια να παιξει,φοραμε μια καλτσα,μαζευω αυτοκινητακια,θυμαται θελει τσισα,ανακαλυπτω οτι με το μπισκοτο λερωσε τη μπλουζα,βαζουμε καινουρια και δευτερη καλτσα,τσακωνομαστε και αποφασιζει να βαλει παπουτσια.αυτο εχει φαει 30-45 λεπτα.μετα παω να βαλω μια μπλουζα για να φυγουμε και τον εχω απο πισω μου να μου λεει 'αντε μαμα,γρηγορα,να παμε βολτα,βιασου,θα κλεισει ο παιδοτοπος".λιγο νευριαζω,λιγο γελαω,χτενιζομαι γρηγορα και ξεκιναμε. οταν βγαινουμε απο την πορτα μου λεει οτι θελει και κακα τελικα.
ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ!!! ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑ (ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕΙΡΑ - ΑΓΟΡΙ+ΚΟΡΙΤΣΙ!!).ΣΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΘΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΠΩΣ Ο "ΜΕΓΑΛΟΣ" ΜΟΥ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΗ ΜΙΚΡΗ, ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟ... ΑΛΛΑ ΧΑΛΑΛΙ ΤΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΦΑΓΩΜΑ!!!
Γιατί κάνουν ΠΑΝΤΑ κακά όταν είναι ντυμένα κι έτοιμα για βόλτα????!!! Χα, χα κι εγώ νόμιζα πως ήμασταν η μόνη οικογένεια που θέλαμε δέκα ώρες για να ετοιμαστούμε για όξω!!! Μονίμως αργούμε και φυσικά τα "ρίχνω" στην μεγάλη (=5 χρονών)..."βρε παιδιά άλλαξε ρούχα τρεις φορές και μας καθυστέρησε!!!" Με τον καιρό στρώνει Ολίβια...θα δεις πόσο εύκολα και γρήγορα θα προσαρμοστείς στην νέα πραγματικότητα της 4-μελούς οικογένειας και της προετοιμασίας αυτής όταν πρόκειται για έξοδο. Καλές βόλτες!!! :-)
Γεια σου ρε Ολίβια! Γέλασα μέσα από την ψυχή μου με τις περιγραφές σου! Μια την έχω, που θα κλείσει τα 2 τέλη Φλεβάρη και έχει άποψη για όλα! Πως την ¨παλεύετε¨ με 2 παιδάκια- μωράκια???