Πώς κατάφερα να θηλάσω το γιο μου!

Πώς κατάφερα να θηλάσω το γιο μου!

μαμά Ιωάννα

Περιμέναμε τον ερχομό του Διονυσάκη με ανυπομονησία. Ήταν ήδη τέλος Σεπτέμβρη και πέρα από την λαχτάρα να κρατήσω στην αγκαλιά μου το μικρό μου αγοράκι, είχα κουραστεί με την ζέστη. Ήμασταν όλοι έτοιμοι, είχαμε παρακολουθήσει τα μαθήματα ψυχοπροφυλακτικής και το σεμινάριο για τον θηλασμό.

Τελικά το αγοράκι μας ήρθε 3 Οκτωβρίου. Όλα πήγαν τέλεια, ο τοκετός μου ήταν πολύ σύντομος, μόλις 3 ώρες, χωρίς καθόλου ταλαιπωρία. Στο μαιευτήριο (δημόσιο) είχα το αγοράκι μου συνεχώς μαζί μου από την πρώτη στιγμή. Θήλαζε κανονικά, το στήθος μου “γεμάτο” γάλα παρόλα αυτά την τρίτη μέρα διαπίστωσαν ότι δεν παίρνει το αναμενόμενο βάρος. Το ίδιο και την τέταρτη μέρα και για αυτό το πρωί δεν μας επέτρεψαν να φύγουμε όπως επιθυμούσαμε αφού ήμουν σε πολύ καλή κατάσταση και προτιμούσαμε να πάμε σπίτι μας το συντομότερο. Τελικά με προτροπή του γιατρού μου “αναλάβαμε” την ευθύνη και φύγαμε το απόγευμα της τέταρτης μέρας. Για καλό και για κακό καλέσαμε την παιδίατρο μας την ίδια μέρα για να εξετάσει το μωρό. Μας καθησύχασε για το βάρος, μας έδωσε συμβουλές και μάλιστα είπε στον άντρα μου ότι εντυπωσιάστηκε που αν και πρώτη φορά μαμά είχα μεγάλη σιγουριά και αυτοπεποίθηση όταν μας είδε να τον θηλάζω. Ήμασταν λοιπόν όλοι πολύ χαρούμενοι, όλα είχαν πάει τελεία και ήμασταν σπίτι μας με το αγοράκι μας.

Την πέμπτη μέρα το βραδάκι ο Διονύσης «αποφάσισε» ότι δεν ήθελε να θηλάσει άλλο… Αρνούταν να πιάσει το στήθος μου, έκλαιγε γοερά όταν το πλησίαζε. Το ίδιο και μια ώρα αργότερα, το ίδιο και δυο. Είχαν ήδη περάσει κάμποσες ώρες από την ώρα που έπρεπε να φάει και έτσι αναγκαστήκαμε να του δώσουμε γάλα σε σκόνη. Το ίδιο και στο επόμενο γεύμα του, γοερό κλάμα όταν προσπαθούσα να τον βάλω στο στήθος μου και αναγκαστικά ξένο γάλα.

Η παιδίατρος συνέστησε να προσπαθώ να τον βάζω να στήθος μου αλλά για να μην σταματήσει η παραγωγή μου και για να μην πίνει ξένο γάλα να χρησιμοποιήσω θήλαστρο. Έτσι και έκανα αλλά το γάλα που έβγαζα ήταν λίγο, οπότε του δίναμε και συμπλήρωμα. Ο Διονύσης συνέχιζε να μην θέλει το στήθος μου και μόνο με το θήλαστρο το γάλα μου συνέχισε να μειώνεται.

Πέρασα μια εφιαλτική βδομάδα, με πολύ κακή διάθεση, με τύψεις, με στεναχώρια… ήταν κρίμα ήθελα τόσο πολύ να θηλάσω το αγοράκι μου, είχα προετοιμαστεί, ήμουν σίγουρη πως θα τα καταφέρναμε. Μάταια ο καλός μου προσπαθούσε να με παρηγορήσει. Προσπαθούσα να καταλάβω τι είχα πάει στραβά, ίσως δεν τον κρατούσαν σωστά, ίσως έφταιγε ότι του δώσαμε πιπίλα νωρίς, πριν εδραιωθεί ο θηλασμός, ίσως δεν ήταν αρκετό το γάλα μου, ίσως ίσως ίσως.

Διάβαζα διάφορα στο internet, αλλά πουθενά πως να πείσεις ένα μωρό ημερών να μην κλαίει στην θέα του στήθους της μάνας του… Διάβασα και την ιστορία της Ολίβιας και εκεί έμαθα ότι υπάρχουν σύμβουλοι θηλασμού. Πήρα τηλέφωνο τη Μαρία και την επόμενη μέρα ήρθε σπίτι μας. Για να μην τα πολυλογώ η Μαρία εξέτασε τον Διονύση για να σιγουρεύει ότι δεν έχει κάποιο ανατομικό πρόβλημα, μου έδωσε συμβουλές για το πως να αυξήσω την παραγωγή μου (συχνές αντλήσεις, επαφή δέρμα με δέρμα και ερεθισμός του στήθους), μου πρότεινε να χρησιμοποιήσω θηλές σιλικόνης, γιατί ο Διονύσης φαινόταν να μην αντιδρά τόσο άσχημα σε αυτές και να πάρω μια συσκευή SNS (Supplemental Nursing System) ώστε σε συνδυασμό με τις θηλές σιλικόνης να συνηθίσει ο Διονύσης να τρέφετε ξανά από το στήθος μου.

Επί 2 μήνες σχεδόν έκανα περίπου 6 αντλήσεις την ημέρα. Σιγά σιγά αυξήθηκε το γάλα μου και φτάσαμε να δίνω στον Διονύση σχεδόν αποκλειστικά δικό μου. Εκτός από τα νυχτερινά γεύματα προσπαθούσα να χρησιμοποιώ το SNS αντί για μπιμπερό, στην αρχή με τις θηλές σιλικόνης μετά χωρίς. Σιγά σιγά οι αντλήσεις μειώθηκαν, δεν χρειαζόταν να χρησιμοποιώ το SNS. Όταν ο Διονύσης έγινε 2,5 μηνών πλέον δεν χρειαζόμασταν καμία βοήθεια, θήλαζε κανονικότατα!!!

Τον θήλασα μέχρι που το γάλα μου μειώθηκε πολύ, περίπου μέχρι 9 μηνών, αλλά πραγματικά δεν ήθελα να σταματήσω. Κάθε φορά που τον έπαιρνα στην αγκαλιά μου πλημμύριζα από συναισθήματα, καμιά φορά έκλαιγα από συγκίνηση, συνήθως του μιλούσα, πάντα τον χάιδευα. Αυτές τις στιγμές τις είχαμε κερδίσει με κόπο και τις απολάμβανα διπλά.

Σας διηγήθηκα την ιστορία μας για να δώσω κουράγιο στις νέες και άπειρες μανούλες. Ελπίζω να σας απέδειξα ότι με θέληση και σωστές συμβουλές μπορούμε να λύσουμε τέτοιου είδους προβλήματα. Μην τα παρατάτε, αν θέλετε πραγματικά να θηλάσετε και αντιμετωπίζετε κάποιο πρόβλημα μην διστάσετε να μιλήσετε με κάποιον σύμβουλο θηλασμού. Και κάντε το σύντομα γιατί ο χαμένος χρόνος είναι σε βάρος του θηλασμού. Τις περισσότερες φορές υπάρχει λύση, απλά θέλει υπομονή και επιμονή.

Ευχαριστώ πολύ την Μαρία Φερτάκη για την ανεκτίμητη βοήθειά της, Μαρία σου χρωστάμε ευγνωμοσύνη.

Επίσης θέλω να ευχαριστήσω την Ολίβια και να την συγχαρώ για το θάρρος της να γράψει για την δική της εμπειρία με τον θηλασμό. Ίσως αν δεν διάβαζα αυτή την ιστορία να μην μάθαινα εγκαίρως για τους σύμβουλους θηλασμού και να χάναμε πολύτιμο χρόνο.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com