30 εβδομάδων θαύμα
30 εβδομάδων θαύμα
μαμά Μαρία
Σας γραφω για να μοιραστω μαζι σας, τους φοβους, την ανησυχια, την θλιψη μου.
Στις 24 Νοεμβριου το βραδυ ενιωσα καποια πονακια, ημουν 30 3βδομαδων και 1 ημερας εγκυος. Θεωρησα πως ηταν απο την κουραση και ξαπλωσα, το βραδυ στον υπνο μου συνεχιζα να νοιωθω πονους ωσπου στι 6.30 το πρωι καταλαβα οτι κατι δεν παει καλα. Οι πονοι εχονταν και εφευγαν ανα 5 λεπτα, γινονταν ολο και πιο δυνατοι, το μωρο ειχε κατεβει και ειχε γινει σαν μια μπαλα χαμηλα στην κοιλια μου και δεν κινουταν καθολου.
Μιλησα στον γιατρο μου ο οποιος μου ειπε να παω στο μαιευτηριο να με παρακολουθησουν στο ΝST και να τον ειδοποιησουν αν δουν κατι. 9 η ωρα ημουν στον καρδιοτοκογραφο χρονος παραμονης 40 λεπτα, τον ειδοποιουν οτι εχω πρωιμες αλλα και μερικες κανονικες συσπασεις, ζηταει να γινει υπερηχος μεχρι να ερθει και να μου κανουν κορτιζονη. Συνολικος χρονος αναμονης και υπερηχου 40 λεπτα. Ο υπερηχος εδειξε οτι ολα ειναι καλα με εξαίρεση την μειωμενη κινητικοτητα του παιδιου και λιγο μειωμενη ροη στην εγκεφαλικη αρτηρια.
Ο γυναικολογος μου μαζι με εκεινον που μου εκανε τον υπερηχο μου ειπαν οτι μεχρι το βραδυ θα το εχουν παρει το μωρο, θα με βαλουν στο NST να το παρακολουθουν για να δωσουν χρονο να δρασει η κορτιζονη να ανοξουν τα πνευμονια του.
Ξαφνικα στις 12:30 η μαια μου ανακοινωσε πως μπαινουμε χειρουργειο γιατι ο γιατρος βλεποντας τους παλμους του μωρου να ανεβοκατεβαινουν τρελα απο τους 185 στους 120 θεωρει οτι κατι δεν παει καλα. Ερχονται να μου κανουν επισκληριδιο, χρονος αναμονης πανω απο 45 λεπτα, 5 φορες με τρυπισαν για να καταφερουν να περασουν στους σπονδυλους, να μου πιεζουν το κεφαλι να φτασει στα γονατα για να ανοιξουν οι σπονδυλοι, αφορητος πονος, κλαμα, να παρακαλαω να μου κανουν ολικη και η μαια να παλευει να βρει τους παλμους του μωρου.
Οταν με ανοιξαν ακουσα το γιατρο να λεει «Ωπα!!!! Κεντρικη αποκολληση!!!«
1:20 ερχεται στον κοσμο το μωρο μου, κλαμα πουθενα, μονο ο ηχος απο το οξυγονο, ρωταω «Ζει;«
«Ναι» μου λεει η μαια «απλα θελει λιγο βοηθεια«
Δυο φορες του εκαναν ενεση αδρεναλινης στην καρδουλα για να ξεκινησει, μας ειπαν μετα.
Στις 26 το βραδυ παθαινει πνευμονικη αιμοραγια και στις 27 το πρωι εγκεφαλικη 4ου βαθμου στις κηλιες του εγκεφαλου, ο βοταλιος στην καρδια ανοιχτος, χαμηλα αιμοπεταλια και του εκαναν μεταγγιση, πολυ χαμηλα λευκα, ξεκινανε ενα φαρμακο να κλεισει ο βοταλιος… 3 μερες θεραπεια, μας λενε εκλεισε, την 9η μερα βγαινει κιολας απο τον αναπνευστηρα και αναπνεει μονος του, τα λευκα μεσα σε 24 ωρες που ηταν κατω απο το φυσιολογικο ανεβηκαν στα φυσιολογικα… Ξεκιναει να πινει γαλα 2 ml ανα 3 ωρες, το δεχεται, τοση δυναμη που τη βρισκει ενα τοσο δα πλασματακι;
Αυτη τη στιγμη μας ειδοποιησαν οτι ο βοταλιος δεν εχει κλεισει και πρεπει να ξαναπαρει 3 μερες το φαρμακο, να ξαναγινει υπερηχος και αν δεν κλεισει παλι ισως χρειαστει χειρουργειο… Για το θεμα του εγκεφαλου κανεις δεν ξερει τιποτα…. Ο χρονος θα δειξει λενε τι θα του αφησει, μπορει κατι πολυ σοβαρο, μπορει και κατι αντιμετωπισιμο, παντως στη Ελλαδα δεν υπαρχει παιδι που να εχει γινει εντελως καλα μετα απο τετοια εγκεφαλικη αιμορραγια…
Μα στο εξωτερικο, τους λες, ειδαμε οτι γινονται πραγματα με τα βλαστοκυτταρα με 95% επιτυχια…
Όχι ομως στην Ελλαδα, σου απαντανε!!!
Και αναρωτιεμαι ενα πλασματακι 1500 γραμμαρια εχει καταφερει να κανει τοσα πολλα μεσα σε 10 μερες ζωης, ουσιαστικα απο εκεινον παιρνω δυναμη! Ενω ξερω πως υπαρχει τροπος να γινει καλα, εγω θα μπορεσω να του δωσω τη βοηθεια που χρειαζεται; Κι αν οχι πως θα αντεξω να ζω μετα με αυτο;
Σας ευχαριστω πολυ που με ακουσατε, σας παρακαλω να προσευχηθειτε για το μωρακι μου, να μας στειλετε λιγη θετικη ενεργεια….
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 14/1/13:
Αγαπημενες μου μανουλες, σας ευχαριστω ολες για τη θετικη σας ενεργεια και τις ευχες σας… Σας γραφω τα νεα μας.
Μετα απο 47 μερες νοσηλειας στην ΜΕΝ νεογνων και 2 χειρουργεια για υδροκεφαλο, ειμαστε επιτελους σπιτι μας!!! Μεσα σε μια εβδομαδα καναμε οσα δεν χωρουσε ο νους μου..
1) Κυριακη με ρωτανε αν θελω να τον παρω αγκαλια (δεν τα ρωτανε αυτα!!!) και τον παιρνω για πρωτη φορα στα χερια μου τρεμοντας μην ακουμπησω την βαλβιδα και μην τον πονεσω, αφου ηταν 2 ολοκληρα κιλα
2) Δευτερα βγαινει απο την θερμοκοιτιδα
3) Τριτη ξεκινα να πινει γαλα με το μπιμπερο
4) Τεταρτη με ενημερωνουν οτι τρωει τριωρο και οτι πρεπει να τον ταισω κι εγω
5) Πεμπτη με καλουν να του δωσω 2 γευματα και το απογευμα μου ανακοινωνουν οτι
6) την Παρασκευη φυγαμε για το σπιτι μας!!!!!!!
Βαρος 2.200, ο αντρας μου σημερα τον πηρε αγκαλια με πολυ φοβο!!!!
Ο μεγαλος μου γιος (3 χρονων) μου ειπε οτι εκεινος δεν ηθελε τετοιο μωρο… οταν τον ρωτησα τι αδελφακι ηθελε η απαντηση ηταν «μεγαλυτερο»!!!
Φυσικα εχουμε μπροστα μας ενα γολγοθα απο εξετασεις και περιμενουμε με πολυ αγχος τη μαγνητικη που θα γινει 11 Φεβρουαριου, οταν θα ηταν το μωρο 40 εβδομαδων, για να ξερουμε περισσοτερα για το τι εχουμε να αντιμετωπισουμε, τι ζημιες εγιναν στον εγκεφαλο. Εχουμε τρομερο αγχος και για τη βαλβιδα στο κεφαλακι του αφου για 3 μηνες δεν πρεπει να τον ακουμπησουμε καν απο δεξια πλευρα, περιμενουμε σε 3 μηνες το πρωτο follow up να δουμε την εξελιξη του και αν θα ξεκινησει φυσιοθεραπειες, ομως ολα αυτα μου φαινονται ΤΙΠΟΤΑ πλεον…
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ: Το θαυματάκι βαπτίστηκε!
Σας γραφω αυτη τη στιγμη και τον ακουω απο την ενδοεπικοινωνια που εχει λοξιγγα, το μωρο μου ειναι ΕΔΩ!!! Και το διαλεξε εκεινος να ειναι! Παλεψε με νυχια και δοντια και τα καταφερε, ηρθε σπιτι του, τον εκανα επιτελους μπανιο, του εκανα μασαζακι, τον νανουριζω να κοιμηθει, τον ταιζω και με κοιταει στα ματια, αυτα εχουν σημασια για μενα και πλεον πιστευω πως αφου καταφερε να κρατηθει στη ζωη και ειχε τοση δυναμη, ολα τα υπολοιπα θα τα παλεψουμε, θα δουλεψουμε σκληρα, θα τον αγαπαμε με ολη μας την ψυχη και παλι το μωρο μου θα βγει νικητης!!!!!!!!
Και παλι σας ευχαριστω ολες για τα ομορφα σας λογια και τη δυναμη που μου δωσατε και επειδη εχω αποδεχτει πως 99% θα εχω ενα «ιδιαιτερο» παιδι, θελω να στειλω ενα μυνημα…
Καποιος μου ειπε «αν ειναι να σου βγει αρρωστο, καλυτερα να το παρει ο Θεος«. Φανταστειτε πως ενιωσα γνωρίζοντας πως αυτος ο ανθρωπος εχει παιδι με συνδρομο Down. Δεν ειμαστε ολοι ιδιοι… Το παιδι μου με διαλεξε για μαμα του και οτι και αν παρουσιαστει, οτι κι αν γινει, εγω ειμαι πολυ περηφανη που εχω για γιοκα μου ενα ΘΑΥΜΑ !!!!!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Mανουλες γλυκες οπως ειδατε βαπτιστικαμε,σας γραφω λοιπων να σας πω τα νεωτερα ,ο Νικολας-Στυλιανος αυτη τη στιγμη που μιλαμε ειναι ενα φυσιολογικο μωρακι,οι γιατροι που τον εξεταζουν εχουν μεινει αφωνοι με την εξελιξη του διοτι περιμεναν ασχημα πραγματα σε ποσοστο πανω απο 95%...και δεν του βρισκουν απολυτως τιποτα,το μονο θεματακι που ακομα μας αγχωνει ειναι η περιμετρος του κεφαλιου του που ειναι κατω απο τα φυσιολογικα αλλα μας λενε πως οσο το παιδι κανει αυτα που πρεπει για την ηλικια του να μην φοβομαστε ,προς το παρον ειναι ολα οχι απλα καλα αλλα ΤΕΛΕΙΑ!!! σε καποια πραγματα ειμαστε και πιο μπροστα ! σας γραφω για να πω σε ολες τις μανουλες με αντιστοιχα προβληματα να μην σκεφτονται ποτε αρνητικα,να εχουν πιστη στο παιδι τους και στο Θεο γιατι ΘΑΥΜΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ κι εμεις ειμαστε ενα απο αυτα !!!
μαμα Μαρια να ειστε καλα ! διαβασα τα λογια σου και συγκινηθηκα πολυ ! να σε χαιρεται και το μωρακι σου που εχει τοσο δυνατη μανουλα ! να ειναι παντα γερο και τυχερο στη ζωουλα του ! να αφησετε πισω τις δυσκολιες και να απολαυσετε την ζωη σας με τα παιδακια σας ! μονο υγεια ! και ολες τις προσευχουλες γιατο μικρουλι σου ! καλες γιορτες να εχετε !
Πρώτα από όλα θέλω να σας ευχηθώ να είσαστε και εσείς και τα δύο παιδάκια σας πάντα καλά και ευτυχισμένοι.Η ιστορία σας με συγκίνησε ιδιαίτερα και με άγγιξε ιδιαίτερα διότι πρίν 4 μήνες έχασα παιδί στον πέμπτο μήνα εγκυμοσύνης. Πήγα στην γιατρό μου για το τυπικό μηνιαίο ραντεβού και απλά διαπιστώσαμε ότι το έμβρυο δεν ζούσε. Η εικόνα που αντικρύσαμε στον υπέρηχο ήταν τραγική όπως και οι στιγμές που ακολούθησαν διότι έκανα κανονικό τοκετό 8-10 ωρών, χωρίς αναισθησία ούτε καν παυσίπονο οπότε το έζησα σε όλο του το μεγαλείο. Μπορείτε λοιπόν να καταλάβετε (έχοντας ζήσει και εσείς όλη αυτή την κατάσταση) πως μπορεί να αισθάνομαι για την περίπτωσή σας. Εν πάσει περιπτώσει, τα άσχημα για εσάς είναι παρελθόν, από εδώ και εμπρός μόνο θετικά σκεπτόμαστε και εύχομαι με όλη την δύναμη της ψυχής μου από εδώ και στο εξής μόνο όμορφες στιγμές να ζείτε με την οικογένεια σας, να είστε πάντα γεροί όλοι και με χαμόγελο και ο θεός να σας δίνει πάντα δύναμη και κουράγιο για να αντιμετωπίσετε τυχόν δυσκολίες που θα προκύψουν. Η σκέψη μου και οι ευχές μου θα είναι πάντα μαζί σας! Να χαίρεστε τα αγγελούδια σας.
τρομερή καθυστέρηση!!αντίστοιχη δική μου περίπτωση και οι διαφορές που οδήγησαν σε σάφώς ευτυχέςστερη κατάληξη. 10 η ωρα το βραδυ,ξαπλώνω και νιωθω ήπια πονάκια,σφιξίματα περισσοτερο,που έμοιαζαν με πόνο περιοδου,.πήρα το γιατρό που μου είπε να σπέυσω αμεσα στο μαιευτηριο!στις 11 ημουν απο μισάωρο στον καρδιοτοκογράφο,έφτασε ο γιατρος,έκανε έλεγχο τραχήλου και έβαλε αμέσως ορό με τοκολυτικά φάρμακα,δηλαδη φάρμακα που αναστέλλουν τις μητρικες συσπάσεις,οι οποιες ηταν όντως παρούσες και κατα τα λεγόμενά του το αργοτερο μεχρι το πρωι θα ειχαν οδηγησει σε πληρη διαστολή!με το φαρμακο σταματησαν εντελως.συνεχισα την αγωγη για δυο μερες και επεστρεψα σπιτι,οπου έπαιρνα το φαρμακο αυτο απ το στομα για ενα μηνα.η εγγυμοσυνη εφτασε αισιως και χωρις να σταματησω τις δραστηριοτητες μου μεχρι τις 40 εβδομαδες.αρα το κλειδι ειναι η ταχυτητα,προτου οι συσπασεις προκαλεσουν διαστολη ή αποκόλληση πλακούντα.
Ioanna,εχουν περασει δυο και μισο χρόνια και δεν πιστευω οτι υπαρχει περιπτωση να διαβασετε το σχολιο μου, αλλα πραγματικα , ειστε εντελώς ανοητη ή απλώς κακιά;
Εύχομαι τα καλύτερα για το μικρούλη σου. Συγκινήθηκα πολύ με τα λόγια σου. Είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά. Όταν υπάρχει θετική σκέψη όλα είναι αλλιώς.
Νιώθω τον πόνο σου και την αγωνία σου, σαν μάνα που ήδη είμαι αλλά και σαν έγκυος που είμαι τώρα (26εβδομάδων). Εύχομαι μέσα από την ψυχή μου να γίνει καλά το μωράκι σου και να σφίγγεις γερό στην αγκαλιά σου.Εύχομαι το χέρι Του ΘΕΟΥ να το χαϊδέψει και να το χαρίσει στην αγκαλιά σου γερό και δυνατό..Αναμένουμε νεότερα για το αγγελούδι σου.Οι προσευχές όλως μας κοντά σας......................