Γιατί αποφάσισες να γίνεις πατέρας;
Γιατί αποφάσισες να γίνεις πατέρας;
μαμά Μ.
Γιατί μ’ αφήνεις να μεγαλώνω τα παιδιά μας μόνη μου;
Γιατί θεωρείς πως εγώ πρέπει να είμαι πάντα εκεί γι αυτά, πάντα εκεί για σένα, για το σπίτι μας, για τους γονείς μας, για τους φίλους μας; Ποιος διόρισε εμένα υπεύθυνη και ποιος πήρε από σένα όλες τις ευθύνες;
Γιατί όταν σε χρειάζομαι δεν είσαι ποτέ κοντά μου; Κοντά στα παιδιά σου;
Γιατί θεωρείς πως έχεις εκπληρώσει την υποχρέωσή σου με το να μας «πετάξεις» με το αυτοκίνητο μέχρι τον παιδίατρο και να μας περιμένεις από κάτω, μέσα στο αυτοκίνητο, μέχρι να τελειώσουμε την εξέταση;
Γιατί δεν μπαίνεις στον κόπο να έρθεις μαζί μου στο σχολείο τους, να ρωτήσεις για τις επιδόσεις τους, να μάθεις για τις αδυναμίες ή για τις επιτυχίες τους;
Γιατί δεν έχεις μάθει ποτέ ποιοι είναι οι φίλοι τους;
Γιατί δεν έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί ο γιος σου δυσκολεύεται τόσο πολύ να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του σχολείου του;
Γιατί δεν βλέπεις πως σε κοιτάζει στα μάτια και περιμένει από σένα να του πεις «τα πας μια χαρά, συνέχισε και θα τα καταφέρεις»;
Γιατί δεν έψαξες ποτέ να μάθεις τι είναι αυτό που απασχολεί την κόρη σου και κάνει το βλέμμα της να συννεφιάζει κατά καιρούς;
Γιατί όταν πληγώθηκε από τον πρώτο εφηβικό της έρωτα δεν ήσουν εκεί να τη συμβουλέψεις, να τη στηρίξεις, να τη βοηθήσεις να σταθεί στα πόδια της;
Γιατί δεν ξέρεις ποια φαγητά τους αρέσουν;
Γιατί προτιμάς να βγεις με τους φίλους σου από το να περάσεις ένα βράδυ μαζί τους στην τηλεόραση με πίτσα και ποπκορν; Γιατί δεν τους δίνεις τη χαρά της οικογενειακής θαλπωρής;
Γιατί ξεκινάς να παίζεις μαζί τους και καταλήγεις να τους βάζεις τις φωνές γιατί πάνω στο παιχνίδι έτυχε να κάνουν κάτι που σε νευρίασε;
Γιατί δε νιώθεις πόσο πολύ έχουν την ανάγκη σου;
Γιατί δεν είσαι πρότυπο για αυτά; Γιατί δεν είσαι το καλό παράδειγμα αλλά έχεις από αυτά την απαίτηση να «χτίσουν χαρακτήρα»;
Γιατί δεν τους δείχνεις λίγη από τη φροντίδα που δείχνεις στον εκάστοτε φίλο που θα έρθει και θα σου ζητήσει τη βοήθειά σου;
Γιατί πιστεύεις ότι «κακομαθαίνουν» όταν είσαι τρυφερός μαζί τους; Ποιος σου είπε πως έχει μέτρο η αγάπη; Με τι μετράς τις αγκαλιές και τα χάδια;
Γιατί είσαι τόσο περήφανος για την απίστευτη θεωρία που θέλει τους γονείς να ρίχνουν ένα χέρι ξύλο στα παιδιά για να μη γίνουν κακομαθημένα;
Γιατί σου κακοφαίνεται όταν έρχονται σε μένα όταν θέλουν κάτι, όταν θέλουν να ανοίξουν την ψυχούλα τους ή έστω όταν θέλουν μια αγκαλίτσα;
Γιατί δε δίνεις;
Γιατί δεν πονάς;
Γιατί δε νιώθεις;
Γιατί δε δακρύζεις;
Γιατί αποφάσισες να γίνεις πατέρας;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Όπως κι εγώ δεν ήξερα τι σόι μάνα θα γίνω έτσι μέσα σε μια σχέση δεν μπορείς να ξέρεις τι σόι πατέρας θα γίνει κι αυτός... Νομίζω κάποιες φορές η συζήτηση μπορεί να βοηθήσει... Άλλες φορές απλά τον αφήνεις να τα βγάλει πέρα μόνος του (ναι μπορεί να τα μαλώσει αλλά δε χρειάζεται να επεμβαίνουμε πάντα). Πέρα από αυτά όμως μήπως δε σου αρκεί και σα σύζυγος? Κάποιες ας αφήσουμε το δριμύ κατηγορώ.....
Εχουμε μια απιστευτη κορούλα 10 μηνων, την οποία & λατρεύουμε !!! Με τον άντρα μου ειμαστε σχεδόν 17 χρονια μαζι... Ξερω οτι θα φανεί υπερβολικό αλλα σαν μπαμπάς αγγίζει την τελειότητα !!! Κανει για την μικρούλα μας τα παντα για να ειναι ευτυχισμενη & ασφαλής !!! Πλεον ειμαι σίγουρη οτι οταν νοιωθεις οτι εισαι με τον πιο υπεροχο & δοτικο αντρα , τοτε το παιδάκι σου καταλήγει με έναν επίσης εκπληκτικό μπαμπά !!!
Γιατι μενεις μ´αυτον τον ανθρωπο;;; Απαντησε αυτο το ερωτημα στον εαυτο σου και θα δεις ποσο αδικα φερεσαι σε εσενα και (χωρις να το θες ) στα παιδια σου. Δυστυχως καποιοι ανθρωποι δεν ειναι για οικογενεια... Το εχω ζησει...
Μαμά Μ , είχα και έχω εναν τέτοιο πατέρα ,αρα θα σου μιλήσω απο τη μεριά του παιδιού (όπως τα εχω πει και στη μητέρα μου ) : Γιατί ΕΣΥ τον έκανες πατέρα ;;;; γιατί τον διάλεξες ;;;; ΠΟΣΟ ΕΠΙΠΟΛΑΙΑ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ;;;;;;γιατί πάντα φταίει αυτός που είναι λίγος;;;; Μήπως αυτο το έχεις περάσει(χωρίς να το θέλεις )στα παιδιά σου και γιαυτό ΟΛΟΙ μαζί δεν αγκαλιάσατε αυτόν τον άνθρωπο;;;; Ξέρεις πάντα τα παιδιά καταλαβαίνουν τι γίνεται.....αλλα καταλαβαίνουν και τους δυό σας .....Νομίζω πως ολοι , όσο καλοί και να είναι , θέλουν ενα σπρώξιμο....Του ζήτησες να ανέβει στον παιδίατρο μαζί σας και δεν ήρθε;;;Του είπες πως τα παιδιά θέλουν να πας μια φορά και εσυ σχολείο τους;;;;Του είπες πως "Τώρα που θα μπει το παιδί πες του Μπράβο αγόρι μου....τα πας περίφημα ,συνέχισε ..και ας μην το πιστεύεις";;;Του είπες οτι η κόρη του είχε την πρώτη της ερωτική απογοήτευση ;;;;; Αν το έκανες ολο αυτό ΚΡΥΦΑ απο τα παιδιά σου και αυτός δεν ανταποκρίθηκε τότε συγχαρητήρια έχεις βρει τον πατέρα μου (τι να κάνουμε υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι ....έπρεπε να γίνεται στείρωση....και στις γυναίκες πιο πολύ μυαλό !!!!)Και ο χωρισμός δεν βοηθάει....χώρο του ανοίγεις περισσότερο , όλοι θα έχουν τον ρόλο του μ@@@ που τους αντιστοιχεί(αυτός θα είναι ο άκαρδος μ και εσυ η μ που τα τραβάει ολα)ΑΑΑ καιγια την υπέροχη συμβουλή που σου έδωσε μια φίλη ..να φύγεις ενα ΣΚ μόνη σου ....ΜΑΝΕΣ ΓΙΝΑΜΕ .....ΕΙΝΑΙ full time όχι part time !!!!Τα παιδάκια τα ρώτησε πόσο χαρούμενα είναι που η μαμά ξενοπηδιέται (γιατί τα παιδιά το έχουν καταλάβει....) Αν γίνεις μάνα δεν παύεις να είσαι γυναίκα ...αλλά όχι για τα παιδιά σου....για αυτά είσαι παντα μάνα ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.Ξενοπηδήματα και άνθρωπο να μας στηρίζει πριν κάνουμε παιδιά !!!!!!!
κατι αντοιστιχο περναω κ γω ο γιος μου 2, 5κ ο αντρας μου αφαντος ολο δουλεια δουλεια δουλεια κ τα λεφτα που βγαζει για τ αμαξι του η θα περνει την αδεια του μπαμπα του για να τα χρησιμοποιησει εχω κανει πααρα πολλες προσΠαθειες απ το.να.μαι ευγενικη κ γλυκια μεχρι να γκαριζω κ να απαιτω αλλα δν αλλαζει δυστηχως ειπα θα τα καταφερω μονη μου αλλα με φρεναρε η ψψυχολογος.που επισκεπτεται τν παιδικο που παει ο γιος μου λεγοντας μου οτι το παιδι εχει αναγκη τν πατερα του εχει περασει ενα τραυματικο γεγονος απ την απουσια του πατερα του τι να πω ξανα αρχισα να ψαχνω σπιτι για το καλο του μικρου αλλα τετοιες κατασταεεις ποτε δν αλλαζουν δυστηχως
.....
Πριν 17 χρόνια ταιριαζατε...τωρα πια οχι,δεν ειναι κακό, ο καθένας επιλέγει στην δεδομένη περίοδο που διανύει τι τον κάνει ευτυχισμένο.ΓΤ θα πρέπει να επωμιζωμαστε μια ζωή μια επιλογή που πλέον δεν μας κάνει?Μήπως μας έχουν μάθει πολλές γενιές τωρα να διεκδικούμε την ίδια μας την ζωή? Όσο αναφορά την σχέση του με τα παιδιά του,ότι δίνεις. ..θα παρεις, δεν μπορείς να είσαι εκεί μια ζωή να τον ξελασπωνεις.Δυστυχώς όταν το μετανιώσει(γτ σίγουρα θα το κάνει)θα ειναι πλέον αργά!!Απλά θα πρέπει να κάνεις διπλή δουλειά σε σχέση με τα παιδιά σου,αυτό εσύ δεν πρόκειται να το μετανιώσεις ποτέ!!!
γιατί δεν τολμάς να του τα πεις ευθέως; τι φοβάσαι ότι θα αλλάξει (προς το χειρότερο;)
Δεν έχω καμιά διάθεση να κρίνω απλά να επισημάνω κάποια πράγματα από τη μικρή μου εμπειρία καθώς η κόρη μου είναι 2 χρονών μόνο. Αυτό που παρατηρώ είναι ότι οι άντρες είναι έξω από τη διαδικασία του παιδιού. Μπορεί να φταίει και η φύση που κάνει τη μαμά να έχει τον πρώτο λόγο. Γι αυτό πιστεύω ότι εμείς είμαστε αυτές που πρέπει να τους βάλουμε στη διαδικασία της πατρότητας. Και εξηγώ:Πιάνω τον εαυτό μου να αφη΄νω τη μικρή στον άντρα μου για να πάω μια βόλτα. ΚΑι μόλιε γυρίσω αρχίζω τις ερωτήσεις:"την έκανες μπάνιο?Τι έφγε?Πως κοιμήθηκε?το της φόρεςσες?α, όχι δεν έπρεπε να βάλει αυτό."κ.α που προφανώς ακυρώνουν οποιαδήποτε συμμετοχή του πατέρα στην ανατροφή.Για υτό κι εγώ αποφάσισα ότι θα αφήνω τη μικρή στον μπαμπά της να κάνει ό,τι αυτός θεωρεί σωστό χωρίς να παρεμβαίνω. Μόνο έτσι θα έχει ίση συμμετοχή κι επομένως ίδιες ευθύνες και ίδιες ανησυχίες.Βεβαια είναι λίγο αργά για σένα που τα παιδιά εχουν μεγαλώσει. Απλά το θέτω σα γενικό προβληματισμό.
Matina exeis meriko dikio se auto pou les alla ekei pou diafwnw einai pws exw thn entupwsh pws auth h katastash tous voleuei apistefta!Giati na prospathisoun parapanw afou einai h mama edw?Sth dikh mou periptwsh auto sumvainei.Den exei idea ti prepei na trwei olh mera (oute kai frontizei na mathei oses fores kai na tou pw..)Den exei idea otan arrwstainei oute antipuretika oute na xenuxthsei oute ti farmaka na dwsei oute pote na to paei sto giatro(oute vlepw apo meros tou prospatheia na mathei kiolas..)mono na fwnazei xerei...E Lina to mwro etsi (einai 3,5 etwn) to mwro alliws twra ti tha kaneis?tha tou dwseis tipota?Ola EGW!Alla auto pou me tentwnei perissotero einai oti an prepei na ton malwsei pali emena fwnazei!TRAGIKO!Eimai h kakia tou spitiou!Panta apantaw vevaia ..ti me fwnazeis?malwston esu!Kai ekeinos afougrazetai kapws kai ennohte de to kanei!Kai nai kala mantepsate ola auta mprosta ston mikro!ELEOS! An me rwtousate prin gennhsw sigoura tha ekova to kefali mou pws tha ginei o kaluteroteros pateras tou kosmou!kai eimaste kai 12 xronia mazi kai ta 9 xwris paidi...An hxera oti tha eixame toso mperdemeno to paidi mas kai tha megalwne se ena spiti pou o enas apopoihte tis euthunes tou kai egw se rolo diaithth kai gw de xerw ti nomizw pws de tha to apofasiza na kanw!(alla kai auto fantasou dhladh ekeinos to piese na ginei!egw hthela alla apla de viazomoun!) Rwtw loipon eprepe na ton kanw patera?
E.Σ.,συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.Εγώ δε θα σε πω απόλυτη.Όπως στρώνεις,έτσι κοιμάσαι.Απλά,συνήθως,αυτό ισχύει και για μας.Πολύ μου άρεσε η σκέψη του παιδιού για τους βαθμούς! Να χαίρεσαι τα παλληκάρια σου.Χρόνια πολλά,καλά κι ευτυχισμένα!!!!
Δεν αλλάζουν αυτοί οι άνθρωποι!!!! Μπορεί να με πείτε απόλυτη, μπορεί να με πείτε όπως θέλετε, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια! Προσπάθησα πολύ, επισήμανα ανάγκες, καλόπιασα, έβαλα τα παιδιά να τον πλησιάσουν, μίλησα κι εγώ, αλλά... πάει από το κακό στο χειρότερο. Κι όσο μεγαλώνουν τα παιδιά και βλέποντας πως δεν έχουν ανάγκη από "ντάντεμα", τόσο πιο αδιάφορος γίνεται. Τι να το κάνω κυρίες μου αν ρωτήσει που είναι τα παιδιά ή αν ρωτήσει μετά από 3 μέρες πως ήταν οι βαθμοί τους, μόνο όταν έχει διαφημίσεις ή όταν δεν κοιμάται; Θα μου πείτε γιατί δεν του μιλήσαμε εμείς για τους βαθμούς μόλις τους πήραμε;. Γιατί ήξερε την μέρα που θα τους παίρναμε και το παιδί ζήτησε να μην τον πούμε για να δει πότε θα τον ρωτήσει. Τα παιδιά στην αρχή ζητάνε την παρουσία του πατέρα, μετά τον τσεκάρουν και στο τέλος τον απορρίπτουν δυστυχώς. Προσωπικά... δεν με ενοχλεί αυτό! Όπως έστρωσε ας κοιμηθεί!!!! Δεν άκουγε τα καμπανάκια... ας του έρθουν οι καμπανιές και ας μείνει με την δουλειά του, την ησυχία του και το μοναχικό κρεβάτι του. Πάλεψα πάρα πολλά χρόνια (19) να γίνει πατέρας στα παιδιά του και σύντροφος σε μένα μα... κουράστηκα!!!! Καταλαβαίνω απόλυτα την μανούλα που έγραψε το κείμενο και το μόνο που θα της πω είναι" φύγε όσο είναι νωρίς!!! βρες τρόπο, κάνε ότι μπορείς πριν είναι πολύ αργά". Τα χρόνια φεύγουν και από εμάς και από τα παιδιά μας.Βλέπω τα αγόρια μου, ολόκληρα παλικάρια πια και λέω πως αυτά είναι παιδιά ΜΟΥ. Μόνο δικά ΜΟΥ.
είμαι μια μαμά κοντα στα 40...κ ζω μια παρομοια φαση!!δεν κατηγορω την κοπελα που εγραψε το αρθρο αυτο!!γιατι το ζω εκ των έσω!!ειδικα στους καιρους που ζουμε,δεν ειναι ευκολο να κανουμε πολλα πράγματα όσες έχουμε τετοιους ''συντρόφους'' διπλα μας!!η λεξη "διαζύγιο" είναι δύσκολο να γίνει πραγματικότητα!!προσωπικα εγώ...εφόσον έχει κλείσει το κεφάλαιο "σύζυγος" (και είμαι 100% σίγουρη για αυτή μου την απόφαση...)έχω προχωρήσει τη ζωή μου λίγο παραπέρα!!έχω βρει έναν άνθρωπο που μπορω να νιώσω ο εαυτός μου διπλα του...που με στηρίζει σε πολλά!! κ γώ έχω μείνει μόνη να παλεύω με νοσοκομεία κ γιατρούς κ ο κυριούλης να είναι οχι απλά στο αυτοκίνητο...ούτε επίσκεψη!!!!!Πήγα με πόνους ανεξήγητους στα πλευρά μου στο νοσοκομειο κ επειδή βαρέθηκε να περιμένει μέσα στη νυχτα μαζί μου....ήθελε να φύγουμε επειδη νύσταξε!!!ειμαστε 16-17 χρόνια μαζί!!εχουμε ενα κορίτσι 13 ετών με το οποιο δεν εχει καλη σχέση!!δεν σέβεται τον προσωπικό της χώρο...γενικα δεν σεβεται τιποτα μεσα στο σπιτι!!η σχέση πλεον εχει γινει καθαρα τυπικη!!έχει 3 χρονια να με..."αγγίξει"!!Πλέον δεν γουστάρω!!Τεσπα...είναι μεγάλη ιστορια που χρονολογείται με προβλήματα απο το 2003!!κ επειδή έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι που λένε...κ γώ κοντά στα 40...κ δεν θελω άλλες στενοχώριες στη ζωή μου...έχω πάρει τις αποφάσεις μου κ θα τον φάει η μαμακα του στα μούτρα τώρα στα κοντά 50 του!!!Δεν με ενοχλεί καθόλου...έχω προσπαθήσει πολλές φορές να το σώσω όλο αυτό,αλλά πια νισάφι!! Φιλική συμβουλή προς τη μανούλα...??Κράτα το κεφάλι ψηλά...να χαίρεσαι που είσαι ΕΣΥ δίπλα στα παιδάκια σου!!κ όσο για το πατρικό πρότυπο..ο γιός σου θα είναι σκάλες καλύτερος του μπαμπά του!!αυτό στο υπογράφω!!!Κ όπως διαβασα που σου γράψανε οι άλλες οι μαμάδες....ξεκίνα να αγαπάς τον εαυτό σου!!δεν ξέρω τι ηλικία έχουν τα παιδιά σου...αλλά αν ειναι σε ηλικια να αυτοεξυπηρετηθούν....άφησε τα κ ενα σ/κ μόνα τους!!κ πήγαινε ένα ταξιδάκι με τις φίλες σου!!Ξεκίνα να έχεις ενδιαφέροντα κ έξω απο το σπίτι!!Ενα παιδί θέλει η μαμά του να είναι καλά....κ όταν είμαστε εμείς καλά...αυτο να ξερεις το λαμβάνουν τα παιδια μας!!στο λέω εκ πείρας... Σου εύχομαι Καλά Χριστούγεννα κ Καλή χρονιά!!
Παρόλο που δεν περνάω κάτι παρόμοιο, μπορώ να σε καταλάβω. Και πραγματικά λυπήθηκα με το κείμενό σου!! Διάβασα κάποια σχόλια, όχι όλα...δεν συμφωνώ με πολλές κοπέλες. Πολλοί άνθρωποι αλλάζουν όσο περνούν τα χρόνια, πως θα μπορούσες να ξέρεις πως θα εξελιχθούν τα πράγματα;; Επιπλέον, το να χωρίσεις δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο...στα λόγια όλα είναι εύκολα. Δεν ξέρω αν έχεις την δύναμη ή την οικονομική κατάσταση για να προχωρήσεις σε ένα διαζύγιο. Ελπίζω μόνο να καλυτερέψουν τα πράγματα στην ζωή σου γιατί όλη αυτή η κατάσταση εκτός από σένα επηρεάζει και τα παιδιά σου. Με έναν αδιάφορο πατέρα και μια λυπημένη μητέρα δεν θα νιώθουν και πολύ καλά. Αν δεν το έχεις κάνει ήδη προσπάθησε να συζητήσεις όλα αυτά που σε απασχολούν μαζί του, ίσως κάτι να αλλάξει. Κουράγιο μανούλα...προσπάθησε να είσαι δυνατή για χάρη των παιδιών σου αλλά και για ΣΕΝΑ!
Νομίζω οτι το σχόλιο της Χαράς ηταν απο τα πιο σωστά. Κι εμενα ο αντρας μου πα'ρόλο που τρελαινετε με τα παιδια μας (ειναι μικρα ακομα) καμια φορα "ξεχνιετε". Λειπει πολλες ωρες και ο μικρος τον ζηταει συνεχεια. Αλλα δεν τον αφηνω ετσι. Του λεω παρε το παιδι να πατε μια βολτα μαζι, πηγαινε στο κρεββατι του καιδωστου ενα φιλακι κι ας κοιμαται. Δεν ειναι οτι δεν θελει να τα κανει απλα δεν το σκεφτεται. Το μικρο του λεει 10 φορες "κοιτα μπαμπα τι εκανα" κι εκεινος βλεπει μπαλα μεχρι που του λεω "Κοιτα το παιδι". Και αναγνωριζω οτι κι εκεινος μεγαλωσε παρατημενος. Ο πατερας αφεντης και η μαμα του δουλευε και συντομα αρρωστησε βαρια και πεθανε μετα απο 10 χρονια στο κρεββατι. Δεν ειναι οτι δεν αγαπαει τα παιδια απλα όπως ειπα "ξεχνιετε". Ειμαι εγω ομως παντα εκει να του υπενθυμιζω τις υποχρεωσεις του. Οτι δεν ειναι μονο δουλεια και τελος. Οι υποχρώσεις τους δεν τελειώνουν με το να φερνουν λεφτα στο σπιτι. Ειναι πατεράδες και πρεπει να πληρουν ολες τις προυποθεσεις...
Κι όμως μπορεί να σε αιφνιδιάσω λίγο με αυτό που θα σου πω...αλλά πιστεύω οτι ο πατέρας αυτός δεν φταίει για την συμπεριφορά του. Είμαι σίγουρη οτι αν ανατρέξεις στο παρελθόν του θα διαπιστώσεις οτι και αυτός μεγάλωσε με ανάλογο τρόπο. Με αδιαφορία απο τον πατέρα, ίσως με ξύλο κτλ όπως μεγάλωσαν οι περισσότεροι μπαμπαδες της γενιάς μας. απλά άλλοι είπαν οτι δε κάνουν τα λάθη των γονιών τους και θα είναι κοντά στα παιδιά τους και άλλοι υιοθετούν ακριβώς την ίδια συμπεριφορά. ο άντρας σου δυστυχώς ανήκει στην δευτερη κατηγορία. το θεμα είναι τι κανεις εσυ απο δω και περα(φυσικα το διαζυγιο δεν ειναι παντα ευκολη λυση. μπορει να το λεμε ευκολα αλλα ποτε ενα διαζυγιο δεν ειναι ευκολο!)καταρχην αυτα τα ερωτηματα που εθεσες εδω θα μπορουσες να τα θεσεις στον ιδιο. οχι ολα μαζι και τον πανικοβαλεις!!! απλα οταν προκυπτει ενα θεμα να του το λες. πχ δεν νιωθει το παιδι για καποιο λογο καλα; μπορεις να του πεις: "μιλησε του και εσυ, σε εχει αναγκη αυτη την στιγμη". ειναι πολυ σημαντικο σε αυτούς τους ανθρωπους να τους τονιζεις οτι τους χρειαζεσαι, γιατί το πιο πιθανο ειναι να μην τους εχει δωσει κανεις αξια μεχρι τωρα. επισης βαλε και τα παιδια σε αυτό, αφου ειναι μεγαλα. μιλησε τους γι' αυτα που νιωθεις, πες τους οτι ο μπαμπας τους χρειαζεται την βοηθεια σας για να αλλαξει.καντε τον να νιωσει σημαντικος και ενεργος στον ρολο του. τα παιδια να ρωτανε και την δικη του γνωμη, να ζητησουν να πανε βολτα μαζι του, να συζητησουν ενα προβλημα που τα απασχολει κτλ. το ιδιο κανε και εσυ απο την δικια σου πλευρα. βάλτον στο "παιχνιδι", σιγα σιγα. θα ειναι πολυ δυσκολο, να το ξερεις, αλλα με προσπαθεια θα καταφερετε πολλα. επισης οτι νιωθεις να του λες! μην το κρατας μεσα σου. οτιδηποτε σε απασχολει! και αν αυτος αντιδραει και δεν θελει να ακουσει, μην απογοητευτεις... ειναι δυσκολο να αποβαλει απο μεσα του αυτα που εχει ζησει ως παιδι απο τη μια στιγμη στην αλλη... για καποιους ακατορθωτο... θελει υπομονη και επιμονη απο ολους σας... διεκδικηστε τον, δειξτε του αγαπη(που μαλλον εχει στερηθει ο ιδιος) αγκαλιαστε τον, και δειξτε του οτι ειναι σημαντικος στην ζωη σας... ισως ετσι βρει τον ρολο του που τον εχει χασει...
Κάτσε, μισό λεπτό. Θες να πεις οτι όλη η συμπεριφορά της θα γυρίζει γύρω από τον άντρα της μπας και του αλλάξει μυαλά τώρα "στα γεραματα"; Κι οτι θα βάλει και τα παιδια σ' αυτό; Δε μου φαίνεται πολύ λογικό μια μαμα και τα παιδιά να νταντεύουν το μπαμπά μπας και καταλάβει. Ο μπαμπάς ειναι ενήλικας και αν εχει κακά βιώματα πρόβλημά του και βεβαίως πρόβλημα και της κοπέλας που τον παντρεύτηκε, ενω κάτι θα έβλεπε (δε μπορει, κάτι θα ειχε δει πριν κανουν παιδια). Αλλά αφού τον παντρεύτηκε και δε γινεται τίποτε τώρα, καλύτερα να χωρίσουν, μπας και σωσουν και την ψυχολογια των παιδιών... Εξάλλου, αν όλα αυτά που γραφει η κοπέλα είναι αήθεια, σιγά μην έχει όρεξη ο άλλος να αλλάξει.
Γιατί είχε έναν ίδιο πατέρα ίσως;;;;;(απάντηση στην ερώτηση σου)
Καλή μου Μαμά, σου στέλνω όλη τη θετική μου σκέψη. Φαντάζομαι πόσο φορτισμένη ήσουν για να έγραψες αυτό και να το μοιράστηκες μαζί μας. Είμαι παιδί ενός ακριβώς ίδιου πατέρα και τα ίδια αναρωτιόμουν και εγώ ως παιδί. Είναι δύσκολο πολύ. Κάθε ιστορία έχει δικό της τέλος το ξέρω, αλλά εμείς απαντήσαμε στα ΓΙΑΤΙ μόλις έφυγε απο το σπίτι. Να είσαι ΠΑΝΤΑ κοντά στα παιδιά σου και να είστε ένα. Να αγαπάς τον εαυτό σου όσο και τα παιδιά σου. Όλα θα πάνε καλά, με ή χωρίς πατρική φιγούρα, όλοι οι πατέρες άλλωστε δεν κάνουν για μπαμπάδες. Όσο για τα πικρόχολα και χαζά σχόλια, ούτε μη δώσεις σημασία, στην Ελλάδα πάσχουμε απο πολλά άλυτα προβλήματα βλέπεις
και για να δεις το μέλλον παρόμοιων πατεράδων δες την ταινία Being Flynn. επίκαιρη και πραγματική! ως μητέρα (και σε αντίθεση με την ηρωίδα) να σταθείς μέχρι το τέλος στα παιδιά σου δυνατή!
γιατί είναι γαϊδούρι του κερατά και δεν αξίζει την αγάπη. γιατί όταν γίνει 60 ετών θα καταλάβει τις μαλακίες του αλλά θα είναι αργά. γιατί τα παιδιά του σε λίγα χρόνια δεν θα θέλουν ούτε να τον δουν. γιατί είναι κοπρόσκυλο της φύσης και καταδικασμένος να πεθάνει μόνος και έρημος. γιατί είναι κοπρίτης! δεν θα δημοσιευθεί αλλά whatever! it came from the heart!
Μαμά Μ., πολύ με συγκίνησες με το κείμενο σου. Δεν μπορώ να σου δώσω καμία έξυπνη ιδέα γιατί έχεις πολλά περισσότερα χρόνια μαμά από εμένα και σίγουρα ό,τι και να σου πω το έχεις σκεφτεί. Συγκινήθηκα γιατί μπήκα στη θέση σου. Ξέρεις δεν είσαι μόνη. Υπάρχουν αρκετές γυναίκες που είναι στη θέση σου. Στη γενιά μου το να είναι απών ο πατέρας είναι κατακριτέο. Οι υπόλοιποι σε αντιμετωπίζουν και λίγο σαν να φταις εσύ γι΄αυτή την κατάσταση...εσύ έκανες λάθος επιλογή, εσύ δεν πατάς πόδι, εσύ δεν αναζητάς αυτό που σου αξίζει κλπ. κλπ. Μπορεί να έχουν κάποιο δίκιο. Όμως, εμένα μου αρέσει να ακούω και λίγο τις παλιές και θα σου πω τι μου έχουν πει γυναίκες πολύ μεγαλύτερες από εσένα: "Ξύλινος, πύλινος αυτός είναι." και "Όταν είσαι μάνα μαθαίνεις να καταπίνεις πολλά (αδιαφορείς για πολλά, το ερμηνεύω εγώ)." Μαμά Μ., τα έχεις καταφέρει περίφημα, μη σε πιάνει τώρα το παράπονο. Και αν σε πιάνει να είναι για λίγο. Δε θα αλλάξει ο άλλος, αλλά και δε φταις εσύ γι΄αυτό. Δεν κάνεις εσύ κάτι στραβό. Πρόσεξε τον εαυτό σου, γιατί δε θα το κάνει κανένας άλλος και όλα θα είναι καλά. Αν μου επιτρέπεις να κάνω και μια υπόθεση...μάλλον τον αγαπάτε και σας αγαπάει γιατί αλλιώς δε θα ήσασταν τόσα χρόνια μαζί. Κάποιοι αγαπούν στα βουβά, δεν ξέρουν πως να το εξωτερικεύσουν. Πες τώρα ένα μπράβο στον εαυτό σου που μεγάλωσες δύο παιδιά χωρίς καμία βοήθεια και μετά κοίτα τον με συμπάθεια. Μάλλον έχεις πολύ περισσότερη δύναμη από αυτή που φαντάζεσαι και μπορεί να έχεις αρκετή δύναμη για να τον συγχωρήσεις (και δεν εννοώ συγχώρεση το να μείνετε μαζί...αυτό είναι δικό σου θέμα). Ευχαριστώ που το μοιράστηκες.
Αγαπητη μου μαμα Μ. εκανεσ πολυ καλα που επικοινωνησες το προβλημα σου! Ειμαι σιγουρη οτι δεν ψαχνεις μια λυση μεσα απο αυτη την πραξη σου, παρα μονο δυο λογια παρηγοριας. θεωρω οτι για να μην φυγεις τοσα χρονια απο μια κατασταση που σε προβληματιζει, σιγουρα θα ειχες τους λογους σου που μονο εσυ ξερεις κι ολοι εμεις δεν ειμαστε σε θεση να καταλαβουμε. Εγω με την σειρα μου θα ηθελα να σου γραψω τη δικη μου προταση. Ποτε δεν ξερεις! Ισωσ σου φανει στο μελλον χρησιμη. Βρες 10 λεπτα μεσα στη μερα σου και μεινε μονη σου ξαπλωμενη.Οραματισου τη ζωη σου πως θα ηθελες να ειναι απο δω και περα. Κανε επαναληψη της ασκησησ οσο πιο συχνα γινεται. Μαθε να αγαπας τον εαυτο σου. Δωστου λιγο χρονο και οταν αισθανθεις πιο δυνατη να εισαι σιγουρη οτι η απαντηση σε ολα τα ΓΙΑΤΙ που σε βασανιζουν θα ερθει απο μονη της! Καλη επιτυχια! Ειμαι σιγουρη οτι θα τα καταφερεις! Μην ξεχνας ποτε να φροντιζεις τον εαυτο σου. Μονο ετσι θα το δουν και οι γυρω σου και θα αντιληφθουν τα λαθη τους! Σε φιλω γλυκα! Ν α σαι παντα γερη και δυνατη οπως τωρα!
γιατι παντρεύτηκες??? η ερωτηση πάει και στους 2...
ειναι απλο καλη μου...γιατι..δεν τον στελνεις απο κει που ρθε;
Και αναφέρεται μόνο στα παράπονα της σε ότι αφορά στα παιδια.. φαντασου τα παράπονα της ως συζύγου και γυναίκας.... Μαλάκες..
Αχ βρε μαμά Μ., κάθε γιατί και μια πληγή!!!! Δύσκολο αυτό που περνάς....χρειάζεσαι δύναμη και κουράγιo, για να τα αντιμετωπίσει. Σου εύχομαι, σύντομα, σε αυτά σου τα ερωτηματικά να βρεθούν λύσεις.
ο καθε ανθρωπος εκφραζετε διαφορετικα...σιγουρα θα ηθελε παιδια αλλιως δεν θα εκανε..!μεταξυ σας ειστε καλα??εκτως απο το θεμα των ευθυνων..σαν ζευγαρι ειστε αγαπημενοι?γιατι αν δεν ειστε δικαιολογιται εν μερη η συμπεριφορα του.
Βασικα δεν νομίζω κάποια από εμάς να απάντησε με κακία, με χολή. Απλά ο καθένας λέει αυτό που πιστεύει με βάση αυτό που διάβασε. Δεν σημαίνει ότι κάποιες είμαστε απαισιες και κακιασμενες επειδή λέμε κάτι που δεν ακούγεται τόσο ευχάριστο όσο άλλα σχόλια. Ο κόσμος είναι ωραίος γιατί είναι πολύχρωμος.
Μια χαρά δικαιολογία έχεις βρει για τον εαυτό σου! Ναι, το να μην μπορεις να πεις μια καλή κουβέντα όταν ένας άνθρωπος μοιράζεται ένα πρόβλημά του και βρίσκεις βήμα για να τον κρίνεις, τότε όχι μόνο είσαι πικρόχολη και κακιά αλλά ταυτίζεις το θύμα με τον θύτη...Είναι σαν να λέμε " δεν φταίει ο βιαστής" Και by the way πολυχρωμία δεν συνιστά η αβίαστη κακία...Ελεος πια με τις ασυναρτησίες. Αν δεν έχετε ποτέ έναν καλό λόγο να πείτε προσπαθήστε για κάτι καλύτερο
για ονομα του χριστου και τησ παναγιασ αντι να πουν μια καλη κουβεντα στην κοπελα αν ειναι δυνατον κρινουν κιολασ... το γεγονοσ οτι τον αγαπησε αυτον τον ανθρωπο η οτι προσπαθσε να δωσειμια ευκαιρια καιδυο καιτρεισ και οσεσ θελει εκεινη προκειμενου να κρατησει την οικογενεια τησ μονο μπραβοαξιζουν σε μια τετοια κοπελα...εχουμε μαθει την ευκολη λυση να παρετουμαστε και να χωριζουμε λεσ και ειναι το πιο ευκολο πραγμα του κοσμου να διαλυσεισ και να γκρεμισεισ ετσι τα παντα... κοπελα μου μπραβο σου που ανοιξεσ την καρδια σου προσπαθησε να μιλησεισ γιαυτα που νιωθεισ στον αντρα σου...ευχομαι οτι καλυτερο
Ρε κορίτσια, είστε απαίσιες. Κάθε φορά που διαβάζω τα σχόλια εδώ μέσα φρικάρω κι αναρωτιέμαι πού τη βρίσκετε τόση χολή. Ούτε μια καλή κουβέντα, πάντα με το ζωνάρι απλωμένο, έτοιμες να φάτε όποιον δεν συμφωνεί με τις δικές σας αντιλήψεις. Τι να πω. Λυπάμαι.
Βασικα η γυναικα αυτη πρεπει μαλλον να απαντησει πρωτα στα παραπανω ερωτηματα της Kleo πριν αρθρωσει τα επομενα. Το "εσυ" ειναι καθρεφτης, ειδικα οταν ειναι κ πατερας των παιδιων σου. Οποτε επειδη ανθρωποι ειμαστε, εγω λεω να το στρεφουμε πρωτα στο "εγω¨" γιατι απο εκει ξεκιναν ολα.
Κατερίνα έγραψες ότι προφανώς η γυναίκα αυτή δεν φαντάστηκε έτσι τα παιδιά της κι ότι δε φταίει αυτή που κατέληξε έτσι...δεν συμφωνω καθόλου! Φταίει που επέλεξε να κάνει παιδιά με ένα μ@λ@κ@(συγγνώμη κιόλας). Όλοι κάνουμε λάθη στη ζωή μας, ναι. Όλοι μας επενδύουμε σε ανθρώπους και πολλές φορές απογοητευόμαστε...αλλά όταν κανείς παιδιά με κάποιον πρέπει να ξέρεις με ποιον, να έχεις επίγνωση του τι κάνεις και να είσαι σίγουρη για τον ανθρωπο που έχεις απέναντι σου. Είναι πολύ εύκολο να αναρωτιέσαι "γιατί έγινες πατέρας" αντί " γιατί σε διάλεξα για τονπατέρα των παιδιών μου; γιατί σε παντρεύτηκα; γιατί έκανα τέτοιο λάθος;"
Ας μη βιαστουμε να κρινουμε τη μανουλα που εγραψε τις σκεψεις της. Ολες μας βασανιζουν καποια γιατι, ισως οχι τοσο σημαντικα... Δουλεια μας ειναι να στηριζουμε η μια την αλλη. Μαμα Μ. κανε κουραγιο! Ψαξε να βρεις τι φταιει και συζητα με τον αντρα σου. Αν τον αγαπας προσπαθησε εσυ να φτιαξουν τα πραγματα. Ισως τον "ξυπνησεις"! Αν ειναι ανεπιδεκτος...σκεψου τι θα ειναι καλυτερο για ολους σας...
Γιατί τα παιδάκια σου να έχουν μια μαμά που κλαίει τη μοίρα της...και δεν γίνεται πρότυπο αγώνα και διεκδίκησης? Γιατί να μαθαίνουν ότι πρέπει να μένουμε και να υποφέρουμε, αντί να φεύγουμε για να πολεμήσουμε γι αυτό που αξίζει κάθε άνθρωπος? την ευτυχία? Αν δεν σε καλύπτει η ζωή σου...άλλαξε την! Μην λες όμως ότι μένεις για τα παιδιά σου...Τους αξίζει...η μιζέρια που βγάζεις?
ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΣΑΙ?
Γιατί επέλεξες αυτό ο άνθρωπος να γίνει πατέρας των παιδιών σου; Γιατί δεν είδες από την αρχή τις ενδείξεις; Γιατί ενώ είδες ότι αυτός ο άνθρωπος δεν κάνει για πατέρας, συνέχισες και έκανες κι άλλο παιδί μαζί του; Γιατί μένεις μαζί του και υποβάλλεις τον εαυτό σου και τα παιδιά σου σε αυτή τη διαδικασία; Γιατί δεν του τα λες; Γιατί δεν τον χωρίζεις;
Το θεμα δεν ειναι γιατι δεν χωριζει αλλα γιατι ειναι ετσι αρκετοι μπαμπαδες?Η μηπως δεν ειναι και ζουμε στην Νορβηγια και δεν το ξερω?
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΕ ΚΑΤΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΠΡΙΝ ΟΥΤΕ ΕΣΥ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΩΣ ΜΑΝΑ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΩΣ ΠΑΤΕΡΑΣ....ΑΠΛΑ ΛΕΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΙ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΙ ΜΙΛΑΣ ΣΕ ΤΟΙΧΟ ΣΥΜΒΙΒΑΖΕΣΑΙ ΚΑΙ ΓΙΝΕΣΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΜΠΑΜΠΑΣ ΚΑΙ ΜΑΜΑ ΜΑΖΙ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΙΥΣΗ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ...ΙΣΩΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ Η ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΑΜΑΚΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ...ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΠΟΚΛΕΙΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ ΤΟΥΣ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΟΣΟ ΠΙΟ ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΥΤΟΙ ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΝ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΦΤΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΚΙΟΛΑΣ.ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΙΟ ΕΙΔΙΚΟΣ.ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΛΥΣΗ...
Αυτό είναι ένα φόρουμ που γράφουνε τους προβληματισμούς τους και τις απόψεις τους καθημερινές μαμάδες. Αυτή η ερώτηση σχεδόν σε κάθε άρθρο που υπάρχει προβληματισμός "Γιατί έγραψες εδώ την ιστορία σου;" ή " Τί περιμένεις να ακούσεις και γράφεις στο φόρομ;" με βγάζουν από τα ρούχα μου. Ρε κορίτσια σε τί είδους φόρουμ νομίζετε ότι είσαστε; Άμα δε γράψει εδώ τους προβληματισμούς της η γυναίκα που θα τους γράψει σε φόρουμ για μαγειρική; Άντε πια, άμα δε θέλετε μην τα διαβάζετε. Μυστήριοι είμαστε τελικά!
Agapiti mama M, Bravo sou! Na sunexiseis na eisai konta sta paidia sou k na ta stirizeis opos toso kala k sosta ekanes tosa xronia. K emena i diki mou mama itan akrivos opos esu!!!! Tora pou egina k ego mana katalaba poso ma poso prospatheia xreiazete auto gia na gino ego k o aderfos mou auto pou eimaste simera. Sou euxomai na kaneis polu omorfes giortes me ta paidia sou!
Λυπάμαι πάρα πολύ για όσα έχεις μέσα στην καρδιά σου.......... έχεις μιλήσει μαζί του ; του έχεις πει όσα αισθάνεσαι και όσα βλέπεις ; Η απάντησή του ποιά είναι; Ίσως θα έπρεπε να διάβαζε αυτό σου γράμμα!!!!! Με συγκίνησες απίστευτα, εύχομαι να είσαι δυνατή και γερή για τα παιδάκια σου!
Trikori face kai mika ηρεμηστε λιγο... η γυναικα εγραψε κι εβγαλε αυτο που τη βασανιζει χρονια τωρα και ηθελε να την ακουσουν. αυτο θελουν οι γυναικες. να τις ακουν και να αναγνωριζουν την αξια και την προσπαθεια τους. δεν ανακαλυψατε τη φωτια οταν της λετε σηκω και φυγε. προφανως και δεν περιμενε εσας να της το πειτε. προφανως και θα του εχει μιλησει. προφανως και δεν φανταστηκε τη ζωη της εται κι αυτο δεν ειναι λαθος της; δηλαδη εσεις δεν κανετε ποτε λαθος επενδυσεις σε ανθρωπους; γιατι να εχει αυτη την ευθυνη για τα λαθη αυτου του ανθρωπου και για το τι θα νιωθουν τα παιδια σαν αποτελεσμα ολων αυτων; μην υποτιματε τα παιδια... Και τα συγκεκριμενα παιδια για να εχουν εφηβικους ερωτες δεν ειναι και μωρα... αρα γνωριζουν...εσεις δηλαδη οταν ενας γονιος σας εκανε ενα λαθος χρεωνατε την ευθυνη στον αλλο; και γιατι να πασχισει να τον αλλαξει; νομιζετε οτι μπορει; εσεις δηλαδη οριζετε τη συμπεριφορα των αλλων συμφωνα με τα θελω σας; οταν ανεβαζει κειμενο η ολιβια η ο μανος (ξεκαθαριζω οτι τους εκτιμω) απο κατω ολοι τους χειροκροτειτε. δεν τους αποπαιρνετε οπως την καθε γυναικα που απλως θελει να πει τον πονο της. ελεος. Ντρεπομαι που κατω απο ενα σοβαρο και τοσο κοινο προβλημα γραφω για τα αυτονοητα.
Τα ίδια σκέφτηκα και εγώ Κατερίνα. Αν υπάρχει μια απο εμάς που όλα αυτά τα ''Γιατί'' δεν τα έχει σκεφτεί ποτέ, να σηκώσει το χέρι. Τουλάχιστον για μένα, κάποια απο αυτά (2-3) τα έχω αναρωτηθεί. Όμως δεν σκέφτηκα ούτε μια φορά να χωρίσω. It takes two to tango καλά μου κορίτσια. Μαμά Μ. σε φιλώ πολύ!
Εσύ πώς είσαι ακόμη με έναν άνθρωπο που φανερά δεν ξέρει να αγαπάει;
αφου δεν μεγαλωσες με αγαπη θα πρεπει να σου λειπει..και να μην αφησεις κανενα γυρω σου να αισθανθει το ιδιο..δεν εχεις δικαιολογια..εισαι απλα ενα εγωκεντρικο ανθρωπαριο που ειμαι σιγουρη πως θα καυχιοταν που εκανε γιο χωρις να ρωτησει αν το παιδι ειναι καλα....
eh tipota swsto den kanei aytos o pateras?
γιατί δεν τον χωρίζεις?
Aποτο στόμα μου το πήρες..
Μηπως επειδή στην πραγματικότητα δεν ήθελε να γίνει πατέρας;
Γιατί σε αγαπήσανε ΤΥΠΙΚΑ αυτοί που σε μεγάλωσαν. Γιατί μεγαλώνοντας δεν είχες τα σωστά ερεθίσματα για να δεις την υπέροχη πλευρά της αγάπης. Γιατί ΝΟΜΙΖΕΙΣ οτι αγαπάς. Γιατί βιολογικά μπορεί να γίνεις πατέρας αλλά αυτό δεν λέει τίποτα. Γιατί είσαι πολύ εγωιστής και μάλλον δεν θα αλλάξεις. Παιδιά και εγωισμός δεν ταιριάζουν.
Μαμά Μ., χίλια κομμάτια με έκανες... Στο κείμενό σου είδα τη δική μας αντιμετώπιση από τον πατέρα μας. Ειλικρινής απορία, όμως: πριν αποφασίσετε να παντρευτείτε και να γίνετε γονείς, δεν είχες ενδείξεις; Σε κάθε περίπτωση εύχομαι να βρείτε το δρόμο σας σύντομα, είτε μαζί είτε χώρια γιατί είναι κρίμα για όλους.
Προς τι το κειμενο? Δεν ηξερες ποιον επελεξες για πατερα παιδιων σου? Μαλλον αν υπαρχουν θεματα πρεπει να απευθυνθεις στον ιδιο, οχι εδω. Αν ειναι αξεπεραστα η οχι εσυ το ξερεις... Νομιζω ομως οτι υπερβαλλεις λιγακι, προφανως λογω των ημερων εισαι λιγακι φορτισμενη παραπανω. Για να εσαι μαζι του τοσα χρονια -υποθετω- γιατι μιλας για παιδια στην εφηβεια και για να βρισκει χρονο να ασχοληθει με τα παιδια -με λαθος τροπο ισως, αλλα κανει την προσπαθεια, μαλλον δεν ειναι αδιαφορος σαν πατερας.
γιατι ??? μη βασανιζεις το μυαλο σου η απαντηση ειναι πολυ απλη... γιατι δεν πηρε αγαπη, αγκαλια, απλο ενδιαφερον απο τους δικους του γονεις... πηρε ξυλο, αδιαφορια ... πως να δωσεις οταν η ψυχη σου δεν εχει αποθεματα?
Λιώμα έγινα μεσημεριάτικα απλα κλαιω.............
Γιατί είσαι ακόμα με αυτόν τον άνθρωπο; Γιατί δεν προσπάθησες να τον διώξεις νωρίτερα μήπως και ξυπνήσει; Γιατί επιτρέπεις να κυκλοφοράει περήφανος για την θεωρία του να ρίχνει ένα χέρι ξύλο στα παιδιά;;; Γιατί επιμένεις να τα φέρνεις αντιμέτωπα με έναν άνθρωπο που πιθανότατα δεν τα αγαπάει όπως άλλοι πατέρες τα παιδιά τους; Γιατί επιμένεις να αγνοείς πως εσύ θα είσαι υπεύθυνη για οποιοδήποτε τραύμα φέρει η ψυχούλα τους αργότερα;
Πόσο ουσιαστικό και πραγματικό το κείμενό σου;; Τι κρίμα να υπάρχουν και σήμερα μπαμπάδες που σκέφτοναι και λειτουργούν έτσι;; Λυπάμαι πραγματικά και σε καταλαβαίνω γιατί υπήρξα ένα από τα παιδιά που μεγάλωσαν έτσι. Σήμεραοι γονείς θα πρεπε να ήταν αλλιώς....αλλά για στάσου. πώς να είναι αλλιώς; αυτόν τον άνθρωπο ένας τέτοιος πατέρας τον μεγάλωσε πιθανότατα. αυτό τον τρόπο έκφρασης αγάπης έχει διδαχθεί. πώς να ξέρει ότι μπορεί να είναι και αλλιώς;; Πόσο κρίμα να μην ξέρει τι χάνει!! Και τι κάνεις εσύ τώρα;;; Νομίζω ότι μπορείτε μαζί να βρείτε τρόπους όσο είναι ακόμη καιρός. Εκείνος έχει ερωτηθεί για όλα αυτά που μας παραθέτεις;;;Μήπως μέσα στην απόγνωσή σου του τα πετάς μόνο ως κατηγορίες χωρίς καθόλου κατανόηση;Το κάνουμε συνέχεια αυτό το λάθος οι άνθρωποι. Είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση και εσύ που την περνάς ξέρεις πόσο. Αλλά νομίζω αξίζει τον κόπο να του μιλήσεις με κατανόηση, χωρίς προστριβές όσο γίνεται, ίσως ακόμη και να του δώσεις αυτούσιο αυτό το γράμμα, δείχνοντας όμως αγάπη προς εκείνον. Και γιατί όχι να τον πείσεις να συμβουλευτείτε έναν ειδικό. Αξίζει τον κόπο να φτιάξει τη σχέση του με τα παιδιά του, και για εκείνον και για τα παιδιά του. Γιατί πολύ πιθανό, και μιλάω εκ πείρας, να φτάσει ο ίδιος σε μια ηλικία που δε θα μπορεί να συγχωρήσει τον εαυτό του για το παρελθόν και θα υποφέρει. Εύχομαι πραγματικά να βρείτε το κουράγιο να μιλήσετε ουσιαστικά και να αναζητήσετε όλους τους τρόπους που μπορεί να φανταστείτε για να λυθεί το πρόβλημα. Καλές γιορτές.
Μάλλον γιατί κάποιος θέλει να τα κάνει όλα αυτά μόνος του και δε δίνει στον άλλον την ευκαιρία να συμμετάσχει στο όλο σκηνικό, που χτίστηκε για 2 πρωταγωνιστές... κάποιες φορές οι γυναίκες είναι λίιιιιγο περίεργες, βρίσκουν λάθη, φωνάζουν, βρίζουν, νομίζουν ότι είναι τελειες, ότι μόνο αυτές ξέρουν, ότι δεν υπάρχει αληθινή φιλία, ενώ οι άντρες είναι σαν τα μωρά, τα δέχονται όλα, στεναχωριούνται και κάνουν πίσω ή περιμένουν στο αμάξι....(μερικοί όχι όλοι, κάποιοι φεύγουν και τρως και τη σκόνη απ το μαρσάρισμά τους!!) και κάθεσαι μετά και ανεβάζεις μονόλογο σε άδειο θέατρο....
Γιατί δεν τα ρωτάς αυτά τα πράγματα στον ίδιο; Και αν δεν καταλαβαίνει, Γιατί δεν παίρνεις τα παιδιά και να φύγεις από αυτό το άρρωστο περιβάλλον αλλά τα αφήνεις να μεγαλώνουν νομίζοντας πως αυτά φταίνε σε κάτι;
απλα συγκλονστικο ελα ντε γιατι? ενα κειμενο με μια πραγματικοτητα που ποναει , ειτε ανηκουμε ειτε οχι σε αυτη την κατηγορια ζευγαριου που περιγραφεται κριμα να υπαρχουν ακομα τετοιεσ καταστασεις
ποσο μα ποσο πολυ ταυτιστηκα μαζι σου... δεν ηταν ποτε παρων...ΠΟΤΕ...σε τιποτα...τα τελευταια 5 χρονι, ημουν μια οικογενεια μονη μου...εγω και οι κορες μου...κι αυτος απων...ουτε για τα στοιχειωδη...τωρα που χωρισαμε, θυμηθηκε να φροντιζει τα παιδια του και να το παιζει καλος πατερας τις μερες που τα βλεπει...τωρα ειναι αργα...