Η Σχεδία
Δεν υπάρχει θηλαστικό στον κόσμο που τα μικρά του κοιμούνται μακριά από τους γονείς και ειδικά από τη μαμά.
Εξαιρείται ο άνθρωπος που για εντελώς άγνωστους λόγους μας μαθαίνουν (σχεδόν επιβάλουν) ότι τα μικρα μας πρέπει να κοιμούνται σε άλλο δωμάτιο… Επ’ ευκαιρία γνωρίζω και μερικές τηλε-σταρούμπες που τα μωρά τους κοιμούνται σε άλλον όροφο.
Δεν υπάρχει θηλαστικό στον κόσμο που όταν ενηλικιώνονται (μεγαλώνουν) τα παιδιά του, συνεχίζει να τα κρατά κοντά του. Πλην του ανθρώπου.
Και η Ολίβια και εγώ είχαμε την μεγάλη τύχη να μας μεγαλώσουν διαφορετικά από τα συνηθισμένα. Ηταν ακόμα μεγαλύτερη σύμπτωση που συναντηθήκαμε.
Ετσι χωρίς πολλές κουβέντες όταν γεννήθηκε η Αθηνά μας -αφού πρώτα δοκιμάσαμε να την βάλουμε να κοιμηθεί στο δωμάτιο της- αποφασίσαμε (ποοοοοοολύ γρήγορα) ότι δεν μας άρεσε που η μικρή ήταν το βράδι μακριά μας. Όχι επειδή γκρίνιαζε… κάθε άλλο… σε μας δεν αρεσε.
Ετσι ένα βράδυ η Ολιβ ήρθε στο κρεββάτι αγκαλιά με την Αθηνούλα που (σίγουρα) έκανε τον καλύτερο ύπνο της μέχρι τότε ζωής της αναμεσα στην μαμά της και τον μπαμπά της… Δεν είχα δει (μέχρι τότε) πιο ευτυχισμένο το φατσόνι της. Η ασφάλεια είναι απαραίτητη στο μεγάλωμα των παιδιών.
Εγω συνήθισα να κοιμάμαι με το πατουσίνι της στην φαλάκρα μου και η Ολιβ με τα χεράκια της να της χαϊδευει το πρόσωπο. Ποτέ (ή σχεδόν ποτέ) δεν ξύπνησε το βράδι, δεν έκλαψε, δεν διαμαρτυρήθηκε… ακόμα και τις λίγες φορές που ήταν αρρωστούλα.
Και ω του θαύματος…. Γιατί αυτο έχει τελικά αξία… η Αθηνά δεν έχει κανένα πρόβλημα να κοιμηθεί μόνη της… όπου και να τη βάλουμε… όταν εκείνη νυστάζει… Προφανώς κατάλαβε ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις…
Όταν γεννήθηκε ο Αρχέλαος φέραμε την καλαθούνα στο υπνοδωμάτιο μας… όμως όταν ξύπνησα το πρωί βρήκα την γυναίκα μου να κοιμάται αγκαλιά με τα δυο βλαστάρια της….
Η καλαθούνα παραμένει δίπλα μας και χρησιμοποιείται περίπου για αποθηκετευτικός χώρος… μωρομάντηλα, πάνες… κουβερτούλες κ.λ.π.
Ετσι κοιμόμαστε και οι 4 μας μαζί. Εγώ δεξιά, δίπλα μου η Αθηνά, πιο δίπλα η Ολιβ και κολλητά της ο Αρχέλαος….και αρκετές φορές τα δυο παιδιά δίπλα-δίπλα…
– Λοιπόν παιδιά, πάμε στη… ΣΧΕΔΙΑ… λέω όταν είναι η ώρα για ύπνο….
– Ναιιιιιιιιιιιι ζητωκραυγάζει η Αθηνά και σκαρφαλώνει στο κρεββάτι. Ο Αρχέλαος ακολουθεί με το μεγαλύτερο χαμόγελο της μέρας… Χωνόμαστε κάτω από τις κουβέρτες και αρχίζουμε κατ’ αρχήν τα παραμύθια…
– Αθηνά, ποιος θέλεις να πει παραμύθι πρώτος; Η μαμά η ο μπαμπάς;
9 στις 10 φορές θέλει να αρχίσει….
– Η μαμάαααα…. λέει η Αθηνά και χωνεται στην αγκαλιά μου…. Λιώνωωωωωωωωωωω….
Αρχίζει η λοιπόν η μαμά, που ταυτόχρονα θηλάζει πάνω στη ΣΧΕΔΙΑ τον μικρό μας γιό… που τρώει ακουγοντας τη μαμά τους να διηγείται…
– Ηταν ένα μικρό λιονταράκι που είχε μια μοτοσυκλέτα και κάθε μέρα πήγαινε να συναντήσει την αγαπημένη του καμηλοπαρδαλίνα….
Η Αθηνά με σκουντάει…
– Φορούσε και κράνος το λιονταράκι; ρωτάω εγώ…. και ζουπάω με νόημα την πατούσα της Αθηνάς… που με τη σειρά της σκάει ένα γελάκι….
– Βρε με κοροϊδευετε; Λέει ταχα μου προσβεβλημένη η Ολίβια
– Χεχεχεχεχεχεχε η μικρή…
– Χεχεχεχεχεχεχε ο μπαμπάς….
– Χεχεχεχε η μαμά….
– σλουρπππ.… σλουρπππππ ο μικρός….
Μετά αρχίζουμε τα τραγουδάκια…
– Φεγγαράκι μου λαμπρόοοοοο…..
– λαμπλοοοοοοοοο συνοδεύει η Αθηνά….
– Θες να πούμε τον Πέτρο;
– Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι…
– Ο Πέτρος καρφώνει με ένα σφυρί… με ένα σφυρίιιιιιι….
Η Αθηνά «καρφωνει» με το ένα της χεράκι…
– Ο Πέτρος καρφώνει με δυο σφυριάαααααα…. Με δυο σφυριά….
Η Αθηνά «καρφώνει» με τα δυο της χεράκια….
– Ο Πέτρος καρφώνει με τρία σφυριάαααααααα…..
Η Αθηνά «καρφώνει» με τα δυο χεράκια και με το ένα ποδαράκι….
– Ο Πέτρος πάει να κοιμηθεί… μέχρι το άλλο πρωίίιιιιιιιι…..
Η Αθηνά φέρνει τα δυο της χεράκια σας μαξιλάρι κάτω από το μάγουλό της και κοιμάται….
Και ω του θαύματος κοιμάται κι ο Αρχέλαος…
Και η η Ολιβ…. Και μετά εγώ…
Η ΣΧΕΔΙΑ πλέει μόνη της στο πέλαγο της ευτυχίας.
Είναι το ωραίοτερο ταξίδι της ζωής μου.
Mάνος
Υ.Γ. Μην νομίζετε ότι σας έγραψα αυτό το κείμενο για να σας πείσω να κοιμάστε με τα παιδιά σας. Εγώ αισθάνομαι ότι αυτό είναι το σωστό, όμως στην τελική ο καθένας ξέρει τι είναι καλύτερο για την οικογένειά του. Για εμένα όμως είναι μία από τις πιο όμορφες στιγμές της ημέρας. Για αυτό και μόνο σας το μεταφέρω…
Όπως λέει και στην κατακλείδα ο Μάνος, κάθε οικογένεια είναι διαφορετική και κάθε παιδί είναι μοναδικό. Για εμένα στο θεμα του ύπνου δεν υπάρχει λάθος και σωστό, υπάρχει ταιριάζει σε εμάς ή δεν μας ταιριάζει. Από την πρώτη μέρα που γυρίσαμε από το μαιευτήριο ο γιος μας κοιμόταν στο δωμάτιό του, ένα φωτεινό χαρούμενο δωμάτιο γεμάτο χρώματα, αυτοκόλλητα ζωάκια, χαρούμενες φατσούλες κλπ. Δεν ένιωθα καλά να τον βάλω στο δωμάτιό μας το οποίο είναι αρκετα μοντέρνο μεν αλλά με πολύ σκούρα χρώματα για ένα παιδάκι (καφέ σκούρο, μπεζ και ζαχαρί είναι τα χρώματα που επικρατούν). Με την ενδοεπικοινωνία ακούω το μωρό λες και το έχω ακριβώς δίπλα μου και ποτέ δεν έκλαψε περισσότερα από 10 δευτερόλεπτα μέχρι να βρεθώ κοντά του, στο διπλανό δωμάτιο. Άλλωστε εκεί είναι και η πολυθρόνα μας που καθόμαστε πάρα πολύ άνετα και θηλάζουμε. Από 2 μηνών κοιμάται όλη νύχτα και μόνο κατά τις 7 το πρωί που θα ξυπνήσει θα τον φέρουμε στο κρεβάτι μας για πρωινό χουζούρι. 1 ή 2 φορές που έτυχε να τον πάρουμε στο κρεβάτι τη νύχτα το μετάνιωσα γιατί από το άγχος μήπως τον πλακώσουμε ή μήπως τον ρίξουμε από το κρεβάτι, δεν έκλεισα μάτι. Δεν λέω ότι αυτό που κάνω εγώ είναι το σωστό, απλώς αυτό ταιριάζει σε εμάς και αφού το απολαμβάνουμε και οι τρεις δεν βλέπω το λόγο να το αλλάξουμε. Άλλωστε, εκτός από γονείς είμαστε και σύζυγοι, δεν βλέπω πού είναι το κακό να μένουμε και λίγο μόνοι μας, όσο ο μικρούλης μας είναι παραδομένος στην αγκαλιά του Μορφέα...
Oti to prospathisa na koimatai sto krevati tou to prospathisa....eimai enoxh?To thema einai pws eimai kai egw epireasmenh apo ta diafora pou diavazw kai me sumvouleuoun alles manoules..Sto telos omws panta ta paidia kanoun auto pou theloun.Opote katalavainetai pws o mikros erxetai to vradu kai sprwxnei ton mpampa tou kai kollaei panw mou!Pws mporeis na tou sterhseis thn agalitsa sou mes thn agria nuxta?Egw pantws den mporw na arnhthw...Pali enoxh...
Εμεις παλι εχουμε παθει το εξης:Η μικρη ειναι 15,5 μηνων και την εχουμε ακομη την κουνια στο δωματιο μας να κοιμαται διπλα μας γιατι ετσι μας αρεσει να την νοιωθουμε μαζι μας!!Πριν κανα 2μηνο περιπου μου αρρωστησε με πολυ πυρετο και αναγκαστικα την επαιρνα στο κρεββατι μαζι μας να της ελεγχω τον πυρετο.Ε,απο τοτε οποτε την βαζω για υπνο κοιμαται σχεδον ολο το βραδυ στην κουνια της και κατα τις 4-4:30 ξυπναει με γκρινιτσα και θελει αγκαλια και υπνο μαζι μας!!Εμενα να σας πω την αληθεια δε με χαλαει καθολου να κοιμομαστε αγκαλιτσα!!!!!Τον αντρα μου ομως τον χαλαει απιστευτα!!!Δουλευει πολλες ωρες και οταν πεφτει για υπνο θελει να ειναι ανετος,το τελευταιο 2μηνο ομως δεν ειναι γιατι εχει την εγνοια της μικρης μην την πλακωσει κατα λαθος!!Μου τη λεει σχεδον καθημερινα γι'αυτο αλλα εγω μυαλο δεν βαζω....Μ'αρεσει πολυυυυυυυυ να κοιμομαστε αγκαλιτσα!!!!!!
Εμεις ξεκινησαμε να παιρνουμε τον μικρο (2ετων) στο κρεβατι τον τελευταιο καιρο που ηταν αρρωστουλης .Λιγο καποια αρθρα που διαβασα ,λιγο το χαζο μυαλο μου που ξεμπλοκαρισε καταλαβα οτι αυτα τα ατιμα πρεπει καταστρεφουν την καθημερινοτητα μας, την ψυχολογια μας και την ψυχολογια των παιδιων μας. Ας τα ευχαριστηθουμε τα παιδακια μας τωρα που μπορουμε και ειναι μικρουλια γιατι πριν το καταλαβουμε θα εχουν μεγαλωσει και θα τα παρακαλαμε να μεινουν λιγο σπιτι.
Προσωπικά μπαίνω άπειρες φορές στον πειρασμό να πάρω το ζεστό μου αγοράκι στο κρεβάτι, αλλά δεν το κάνω ποτέ. Φοβάμαι πολύ μη μου πέσει ή μήπως το καταπλακώσω ενώ κοιμάμαι…Αφότου γέννησα είδα στο διαδίκτυο κάποια χαριτωμένα εξτένσιον του κρεβατιού των γονιών για ασφαλές bed sharing, αλλά είναι αργά, είχα ήδη πάρει κούνια. Οταν χρονίσει το μωρό μου ίσως το πάρω πια επιτέ΄λους στο κρεβάτι μου πιο ήσυχη.