Η Σχεδία

Δεν υπάρχει θηλαστικό στον κόσμο που τα μικρά του κοιμούνται μακριά από τους γονείς και ειδικά από τη μαμά.

Εξαιρείται ο άνθρωπος που για εντελώς άγνωστους λόγους μας μαθαίνουν (σχεδόν επιβάλουν) ότι τα μικρα μας πρέπει να κοιμούνται σε άλλο δωμάτιο… Επ’ ευκαιρία γνωρίζω και μερικές τηλε-σταρούμπες που τα μωρά τους κοιμούνται σε άλλον όροφο.

Δεν υπάρχει θηλαστικό στον κόσμο που όταν ενηλικιώνονται (μεγαλώνουν) τα παιδιά του, συνεχίζει να τα κρατά κοντά του. Πλην του ανθρώπου.

Και η Ολίβια και εγώ είχαμε την μεγάλη τύχη να μας μεγαλώσουν διαφορετικά από τα συνηθισμένα.  Ηταν ακόμα μεγαλύτερη σύμπτωση που συναντηθήκαμε.

Ετσι χωρίς πολλές κουβέντες όταν γεννήθηκε η Αθηνά μας  -αφού πρώτα δοκιμάσαμε να την βάλουμε να κοιμηθεί στο δωμάτιο της- αποφασίσαμε  (ποοοοοοολύ γρήγορα) ότι δεν μας άρεσε που η μικρή ήταν το βράδι μακριά μας. Όχι επειδή γκρίνιαζε… κάθε άλλο… σε μας δεν αρεσε.

Ετσι ένα βράδυ η Ολιβ ήρθε στο κρεββάτι αγκαλιά με την Αθηνούλα που (σίγουρα) έκανε τον καλύτερο ύπνο της μέχρι τότε ζωής της αναμεσα στην μαμά της και τον μπαμπά της… Δεν είχα δει (μέχρι τότε) πιο ευτυχισμένο το φατσόνι της.  Η ασφάλεια είναι απαραίτητη στο μεγάλωμα των παιδιών.

Εγω συνήθισα να κοιμάμαι με το πατουσίνι της στην φαλάκρα μου και η Ολιβ με τα χεράκια της να της χαϊδευει το πρόσωπο. Ποτέ (ή σχεδόν ποτέ) δεν ξύπνησε το βράδι, δεν έκλαψε, δεν διαμαρτυρήθηκε… ακόμα και τις λίγες φορές που ήταν αρρωστούλα.

Και ω του θαύματος…. Γιατί αυτο έχει τελικά αξία… η Αθηνά δεν έχει κανένα πρόβλημα να κοιμηθεί μόνη της… όπου και να τη βάλουμε… όταν εκείνη νυστάζει… Προφανώς κατάλαβε ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις…

Όταν γεννήθηκε ο Αρχέλαος φέραμε την καλαθούνα στο υπνοδωμάτιο μας… όμως όταν ξύπνησα το πρωί βρήκα την γυναίκα μου να κοιμάται αγκαλιά με τα δυο βλαστάρια της….

Η καλαθούνα παραμένει δίπλα μας και χρησιμοποιείται περίπου για αποθηκετευτικός χώρος… μωρομάντηλα, πάνες… κουβερτούλες κ.λ.π.

Ετσι κοιμόμαστε και οι 4 μας μαζί. Εγώ δεξιά, δίπλα μου η Αθηνά, πιο δίπλα η Ολιβ και κολλητά της ο Αρχέλαος….και αρκετές φορές τα δυο παιδιά δίπλα-δίπλα…

– Λοιπόν παιδιά, πάμε στη… ΣΧΕΔΙΑ… λέω όταν είναι η ώρα για ύπνο….

– Ναιιιιιιιιιιιι ζητωκραυγάζει η Αθηνά και σκαρφαλώνει στο κρεββάτι.  Ο Αρχέλαος ακολουθεί με το μεγαλύτερο χαμόγελο της μέρας… Χωνόμαστε κάτω από τις κουβέρτες και αρχίζουμε κατ’ αρχήν τα παραμύθια…

– Αθηνά, ποιος θέλεις να πει παραμύθι πρώτος; Η μαμά η ο μπαμπάς;

9 στις 10 φορές θέλει να αρχίσει….

– Η μαμάαααα…. λέει η Αθηνά και χωνεται στην αγκαλιά μου…. Λιώνωωωωωωωωωωω….

Αρχίζει η λοιπόν η μαμά, που ταυτόχρονα θηλάζει πάνω στη  ΣΧΕΔΙΑ τον μικρό μας γιό… που τρώει ακουγοντας τη μαμά τους να διηγείται…

– Ηταν ένα μικρό λιονταράκι που είχε μια μοτοσυκλέτα και κάθε μέρα πήγαινε να συναντήσει την αγαπημένη του καμηλοπαρδαλίνα….

Η Αθηνά με σκουντάει…

– Φορούσε και κράνος το λιονταράκι; ρωτάω εγώ…. και ζουπάω με νόημα την πατούσα της Αθηνάς… που με τη σειρά της σκάει ένα γελάκι….

– Βρε με κοροϊδευετε; Λέει ταχα μου προσβεβλημένη η Ολίβια

– Χεχεχεχεχεχεχε η μικρή…

– Χεχεχεχεχεχεχε ο μπαμπάς….

– Χεχεχεχε η μαμά….

– σλουρπππ.… σλουρπππππ ο μικρός….

Μετά αρχίζουμε τα τραγουδάκια…

– Φεγγαράκι μου λαμπρόοοοοο…..

– λαμπλοοοοοοοοο συνοδεύει η Αθηνά….

– Θες να πούμε τον Πέτρο;

– Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι…

– Ο Πέτρος καρφώνει με ένα σφυρί… με ένα σφυρίιιιιιι….

Η Αθηνά «καρφωνει» με το ένα της χεράκι…

– Ο Πέτρος καρφώνει με δυο σφυριάαααααα…. Με δυο σφυριά….

Η Αθηνά «καρφώνει» με τα δυο της χεράκια….

– Ο Πέτρος καρφώνει με τρία σφυριάαααααααα…..

Η Αθηνά «καρφώνει» με τα δυο χεράκια και με το ένα ποδαράκι….

– Ο Πέτρος πάει να κοιμηθεί… μέχρι το άλλο πρωίίιιιιιιιι…..

Η Αθηνά φέρνει τα δυο της χεράκια σας μαξιλάρι κάτω από το μάγουλό της και κοιμάται….

Και ω του θαύματος κοιμάται κι ο Αρχέλαος…

Και η η Ολιβ…. Και μετά εγώ…

Η ΣΧΕΔΙΑ πλέει μόνη της στο πέλαγο της ευτυχίας.

Είναι το ωραίοτερο ταξίδι της ζωής μου.

Mάνος

Υ.Γ. Μην νομίζετε ότι σας έγραψα αυτό το κείμενο για να σας πείσω να κοιμάστε με τα παιδιά σας. Εγώ αισθάνομαι ότι αυτό είναι το σωστό, όμως στην τελική ο καθένας ξέρει τι είναι καλύτερο για την οικογένειά του. Για εμένα όμως είναι μία από τις πιο όμορφες στιγμές της ημέρας. Για αυτό και μόνο σας το μεταφέρω…