Η Σχεδία
Δεν υπάρχει θηλαστικό στον κόσμο που τα μικρά του κοιμούνται μακριά από τους γονείς και ειδικά από τη μαμά.
Εξαιρείται ο άνθρωπος που για εντελώς άγνωστους λόγους μας μαθαίνουν (σχεδόν επιβάλουν) ότι τα μικρα μας πρέπει να κοιμούνται σε άλλο δωμάτιο… Επ’ ευκαιρία γνωρίζω και μερικές τηλε-σταρούμπες που τα μωρά τους κοιμούνται σε άλλον όροφο.
Δεν υπάρχει θηλαστικό στον κόσμο που όταν ενηλικιώνονται (μεγαλώνουν) τα παιδιά του, συνεχίζει να τα κρατά κοντά του. Πλην του ανθρώπου.
Και η Ολίβια και εγώ είχαμε την μεγάλη τύχη να μας μεγαλώσουν διαφορετικά από τα συνηθισμένα. Ηταν ακόμα μεγαλύτερη σύμπτωση που συναντηθήκαμε.
Ετσι χωρίς πολλές κουβέντες όταν γεννήθηκε η Αθηνά μας -αφού πρώτα δοκιμάσαμε να την βάλουμε να κοιμηθεί στο δωμάτιο της- αποφασίσαμε (ποοοοοοολύ γρήγορα) ότι δεν μας άρεσε που η μικρή ήταν το βράδι μακριά μας. Όχι επειδή γκρίνιαζε… κάθε άλλο… σε μας δεν αρεσε.
Ετσι ένα βράδυ η Ολιβ ήρθε στο κρεββάτι αγκαλιά με την Αθηνούλα που (σίγουρα) έκανε τον καλύτερο ύπνο της μέχρι τότε ζωής της αναμεσα στην μαμά της και τον μπαμπά της… Δεν είχα δει (μέχρι τότε) πιο ευτυχισμένο το φατσόνι της. Η ασφάλεια είναι απαραίτητη στο μεγάλωμα των παιδιών.
Εγω συνήθισα να κοιμάμαι με το πατουσίνι της στην φαλάκρα μου και η Ολιβ με τα χεράκια της να της χαϊδευει το πρόσωπο. Ποτέ (ή σχεδόν ποτέ) δεν ξύπνησε το βράδι, δεν έκλαψε, δεν διαμαρτυρήθηκε… ακόμα και τις λίγες φορές που ήταν αρρωστούλα.
Και ω του θαύματος…. Γιατί αυτο έχει τελικά αξία… η Αθηνά δεν έχει κανένα πρόβλημα να κοιμηθεί μόνη της… όπου και να τη βάλουμε… όταν εκείνη νυστάζει… Προφανώς κατάλαβε ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις…
Όταν γεννήθηκε ο Αρχέλαος φέραμε την καλαθούνα στο υπνοδωμάτιο μας… όμως όταν ξύπνησα το πρωί βρήκα την γυναίκα μου να κοιμάται αγκαλιά με τα δυο βλαστάρια της….
Η καλαθούνα παραμένει δίπλα μας και χρησιμοποιείται περίπου για αποθηκετευτικός χώρος… μωρομάντηλα, πάνες… κουβερτούλες κ.λ.π.
Ετσι κοιμόμαστε και οι 4 μας μαζί. Εγώ δεξιά, δίπλα μου η Αθηνά, πιο δίπλα η Ολιβ και κολλητά της ο Αρχέλαος….και αρκετές φορές τα δυο παιδιά δίπλα-δίπλα…
– Λοιπόν παιδιά, πάμε στη… ΣΧΕΔΙΑ… λέω όταν είναι η ώρα για ύπνο….
– Ναιιιιιιιιιιιι ζητωκραυγάζει η Αθηνά και σκαρφαλώνει στο κρεββάτι. Ο Αρχέλαος ακολουθεί με το μεγαλύτερο χαμόγελο της μέρας… Χωνόμαστε κάτω από τις κουβέρτες και αρχίζουμε κατ’ αρχήν τα παραμύθια…
– Αθηνά, ποιος θέλεις να πει παραμύθι πρώτος; Η μαμά η ο μπαμπάς;
9 στις 10 φορές θέλει να αρχίσει….
– Η μαμάαααα…. λέει η Αθηνά και χωνεται στην αγκαλιά μου…. Λιώνωωωωωωωωωωω….
Αρχίζει η λοιπόν η μαμά, που ταυτόχρονα θηλάζει πάνω στη ΣΧΕΔΙΑ τον μικρό μας γιό… που τρώει ακουγοντας τη μαμά τους να διηγείται…
– Ηταν ένα μικρό λιονταράκι που είχε μια μοτοσυκλέτα και κάθε μέρα πήγαινε να συναντήσει την αγαπημένη του καμηλοπαρδαλίνα….
Η Αθηνά με σκουντάει…
– Φορούσε και κράνος το λιονταράκι; ρωτάω εγώ…. και ζουπάω με νόημα την πατούσα της Αθηνάς… που με τη σειρά της σκάει ένα γελάκι….
– Βρε με κοροϊδευετε; Λέει ταχα μου προσβεβλημένη η Ολίβια
– Χεχεχεχεχεχεχε η μικρή…
– Χεχεχεχεχεχεχε ο μπαμπάς….
– Χεχεχεχε η μαμά….
– σλουρπππ.… σλουρπππππ ο μικρός….
Μετά αρχίζουμε τα τραγουδάκια…
– Φεγγαράκι μου λαμπρόοοοοο…..
– λαμπλοοοοοοοοο συνοδεύει η Αθηνά….
– Θες να πούμε τον Πέτρο;
– Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι…
– Ο Πέτρος καρφώνει με ένα σφυρί… με ένα σφυρίιιιιιι….
Η Αθηνά «καρφωνει» με το ένα της χεράκι…
– Ο Πέτρος καρφώνει με δυο σφυριάαααααα…. Με δυο σφυριά….
Η Αθηνά «καρφώνει» με τα δυο της χεράκια….
– Ο Πέτρος καρφώνει με τρία σφυριάαααααααα…..
Η Αθηνά «καρφώνει» με τα δυο χεράκια και με το ένα ποδαράκι….
– Ο Πέτρος πάει να κοιμηθεί… μέχρι το άλλο πρωίίιιιιιιιι…..
Η Αθηνά φέρνει τα δυο της χεράκια σας μαξιλάρι κάτω από το μάγουλό της και κοιμάται….
Και ω του θαύματος κοιμάται κι ο Αρχέλαος…
Και η η Ολιβ…. Και μετά εγώ…
Η ΣΧΕΔΙΑ πλέει μόνη της στο πέλαγο της ευτυχίας.
Είναι το ωραίοτερο ταξίδι της ζωής μου.
Mάνος
Υ.Γ. Μην νομίζετε ότι σας έγραψα αυτό το κείμενο για να σας πείσω να κοιμάστε με τα παιδιά σας. Εγώ αισθάνομαι ότι αυτό είναι το σωστό, όμως στην τελική ο καθένας ξέρει τι είναι καλύτερο για την οικογένειά του. Για εμένα όμως είναι μία από τις πιο όμορφες στιγμές της ημέρας. Για αυτό και μόνο σας το μεταφέρω…
Όπως λέει και στην κατακλείδα ο Μάνος, κάθε οικογένεια είναι διαφορετική και κάθε παιδί είναι μοναδικό. Για εμένα στο θεμα του ύπνου δεν υπάρχει λάθος και σωστό, υπάρχει ταιριάζει σε εμάς ή δεν μας ταιριάζει. Από την πρώτη μέρα που γυρίσαμε από το μαιευτήριο ο γιος μας κοιμόταν στο δωμάτιό του, ένα φωτεινό χαρούμενο δωμάτιο γεμάτο χρώματα, αυτοκόλλητα ζωάκια, χαρούμενες φατσούλες κλπ. Δεν ένιωθα καλά να τον βάλω στο δωμάτιό μας το οποίο είναι αρκετα μοντέρνο μεν αλλά με πολύ σκούρα χρώματα για ένα παιδάκι (καφέ σκούρο, μπεζ και ζαχαρί είναι τα χρώματα που επικρατούν). Με την ενδοεπικοινωνία ακούω το μωρό λες και το έχω ακριβώς δίπλα μου και ποτέ δεν έκλαψε περισσότερα από 10 δευτερόλεπτα μέχρι να βρεθώ κοντά του, στο διπλανό δωμάτιο. Άλλωστε εκεί είναι και η πολυθρόνα μας που καθόμαστε πάρα πολύ άνετα και θηλάζουμε. Από 2 μηνών κοιμάται όλη νύχτα και μόνο κατά τις 7 το πρωί που θα ξυπνήσει θα τον φέρουμε στο κρεβάτι μας για πρωινό χουζούρι. 1 ή 2 φορές που έτυχε να τον πάρουμε στο κρεβάτι τη νύχτα το μετάνιωσα γιατί από το άγχος μήπως τον πλακώσουμε ή μήπως τον ρίξουμε από το κρεβάτι, δεν έκλεισα μάτι. Δεν λέω ότι αυτό που κάνω εγώ είναι το σωστό, απλώς αυτό ταιριάζει σε εμάς και αφού το απολαμβάνουμε και οι τρεις δεν βλέπω το λόγο να το αλλάξουμε. Άλλωστε, εκτός από γονείς είμαστε και σύζυγοι, δεν βλέπω πού είναι το κακό να μένουμε και λίγο μόνοι μας, όσο ο μικρούλης μας είναι παραδομένος στην αγκαλιά του Μορφέα...
Oti to prospathisa na koimatai sto krevati tou to prospathisa....eimai enoxh?To thema einai pws eimai kai egw epireasmenh apo ta diafora pou diavazw kai me sumvouleuoun alles manoules..Sto telos omws panta ta paidia kanoun auto pou theloun.Opote katalavainetai pws o mikros erxetai to vradu kai sprwxnei ton mpampa tou kai kollaei panw mou!Pws mporeis na tou sterhseis thn agalitsa sou mes thn agria nuxta?Egw pantws den mporw na arnhthw...Pali enoxh...
Εμεις παλι εχουμε παθει το εξης:Η μικρη ειναι 15,5 μηνων και την εχουμε ακομη την κουνια στο δωματιο μας να κοιμαται διπλα μας γιατι ετσι μας αρεσει να την νοιωθουμε μαζι μας!!Πριν κανα 2μηνο περιπου μου αρρωστησε με πολυ πυρετο και αναγκαστικα την επαιρνα στο κρεββατι μαζι μας να της ελεγχω τον πυρετο.Ε,απο τοτε οποτε την βαζω για υπνο κοιμαται σχεδον ολο το βραδυ στην κουνια της και κατα τις 4-4:30 ξυπναει με γκρινιτσα και θελει αγκαλια και υπνο μαζι μας!!Εμενα να σας πω την αληθεια δε με χαλαει καθολου να κοιμομαστε αγκαλιτσα!!!!!Τον αντρα μου ομως τον χαλαει απιστευτα!!!Δουλευει πολλες ωρες και οταν πεφτει για υπνο θελει να ειναι ανετος,το τελευταιο 2μηνο ομως δεν ειναι γιατι εχει την εγνοια της μικρης μην την πλακωσει κατα λαθος!!Μου τη λεει σχεδον καθημερινα γι'αυτο αλλα εγω μυαλο δεν βαζω....Μ'αρεσει πολυυυυυυυυ να κοιμομαστε αγκαλιτσα!!!!!!
Εμεις ξεκινησαμε να παιρνουμε τον μικρο (2ετων) στο κρεβατι τον τελευταιο καιρο που ηταν αρρωστουλης .Λιγο καποια αρθρα που διαβασα ,λιγο το χαζο μυαλο μου που ξεμπλοκαρισε καταλαβα οτι αυτα τα ατιμα πρεπει καταστρεφουν την καθημερινοτητα μας, την ψυχολογια μας και την ψυχολογια των παιδιων μας. Ας τα ευχαριστηθουμε τα παιδακια μας τωρα που μπορουμε και ειναι μικρουλια γιατι πριν το καταλαβουμε θα εχουν μεγαλωσει και θα τα παρακαλαμε να μεινουν λιγο σπιτι.
Προσωπικά μπαίνω άπειρες φορές στον πειρασμό να πάρω το ζεστό μου αγοράκι στο κρεβάτι, αλλά δεν το κάνω ποτέ. Φοβάμαι πολύ μη μου πέσει ή μήπως το καταπλακώσω ενώ κοιμάμαι…Αφότου γέννησα είδα στο διαδίκτυο κάποια χαριτωμένα εξτένσιον του κρεβατιού των γονιών για ασφαλές bed sharing, αλλά είναι αργά, είχα ήδη πάρει κούνια. Οταν χρονίσει το μωρό μου ίσως το πάρω πια επιτέ΄λους στο κρεβάτι μου πιο ήσυχη.
Τι γλυκό και τρυφερό άρθρο όπως όλα του Μάνου και ειδικά όταν κάτι τέτοια γράφονται από άντρα ξεμπλοκάρουμε και εμείς και λέμε ναι!!! Διάβασα με προσοχή και τις προηγούμενες κυρίες και συμφωνώ με όλες, ήθελα να πω ένα μεγάλο μπράβο στις single μανούλες που τις θαυμάζω γιατί θέλει τεράστια κότσια όλο αυτό! Επίσης στην Ηρώ να πω ότι εμείς θα προτιμήσουμε το στρίμωγμα από τη μοναξιά και την άπλα του μεγάλου κρεββατιού κρίμα που ο άντρας σου τα έχασε όλα αυτά! Ακούω συνέχεια αυτές τις βλακείες του τύπου μην κακομάθει το παιδί και μην παραμελείται ο άντρας - πρώτον λοιπόν γουστάρω να αγκαλιάζω το παιδί μου τώρα που μπορώ γιατί αργότερα θα την παρακαλάω και μπορεί να μη θέλει εκείνη και δεύτερον όποιος άντρας συνειδητά κάνει παιδί και μετά τον ενοχλεί το στρίμωγμα ή που χάνει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο, ε ας πάει να το κοιτάξει....γιατί δεν είναι έτσι η αγάπη....
Πραγματικά ήταν ο,τι πιο γλυκό και λυτρωτικό διάβασα για να ξεκινήσει η μέρα μου! Εχω ένα αγοράκι 2,5 χρονών και μια χαδιάρα μπεμπούλα 10 μηνών την οποία ακόμα θηλα΄ζω φυσικά. Όπως και το μεγάλο μου το θήλαζα 15 μήνες. Είμαι υπέρ της αγκαλιάς και της τρυφερότητας. Είναι τα πιο όμορφα χαδάκια του κόσμου αυτά. Και το δικό μας κρεβάτι είναι μια σχεδία με παραμύθια και αγκαλιές και τραγούδια και "βυζάκια", αλλά η άντρας μου διαφωνεί πάντα μαζί μου. Πλέον έχουμε χωρίσει και πάντα βάζει στους λόγους που χωρίσαμε ότι "δεν μπορούσε να κοιμηθεί καλά στο κρεβάτι", ότι "είμαι υπερβολική μάνα", ότι δεν τον πρόσεχα αρκετά" και άλλα τέτοιες δικαιλογίες. Η πραγματικότητα είναι ότι εκείνος δεν είχε ποτέ τρυφερούς γονείς που δίνουν αγκαλιές και κατέληξα ότι μπορεί να ζήλευε κιόλας... Πάντως η σχεδία μου κάθε βράδυ και μεσημέρι σαλπάρει με πολλά γέλια και παραμύθια με τα δύο αγγελούδια μου που λατρέυω και θέλω να ρουφήξω κάθε δευτερόλεπτο της ζωής του.... Εκείνος πάντως από ότι ξέρω κοιμάται αρκετά ξεκούραστα τα βράδια και καθόλου στριμωγμένα... Ενοχές και αμφιβιλίες έχω.... αλλά όταν γνωρίζω άτομα όπως ο Μάνος και η Όλιβια ξαναθυμάμαι πώς είναι η αγάπη!
Ως αγχωμένη singlemam παρακολουθώ σχολή γονέων για να μπορώ να αντιμετωπίζω καλύτερα τις ανάγκες και της απαιτήσεις της της μικρής μου αλλακυρίως τη δική μου ανασφάλεια στο να μεγαλώνω μόνη μου απότη γέννησή της τη νεράιδα μου! Κάποια στιγμή λοιπόν αναφερθήκαμε στις συνήθεις ύπνου καιστο πόσο σημαντικό είναι να κοιμάται μόνο του το παιδί... Με αυτά που άκουγα η ανασφάλεια μου χτύπησε κόκκινο!!! ΚΑΤΑΣΤΡΈΦΩ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΜΟΥ... μαθησιακές δυσκολίες, παλιμπαιδισμοί, ανασφάλεια και άλλες δυσκολίες που θεωρούνται συνέπειες του να κοιμάται ένα παιδί με τους γονείς...εν προκειμένω με τη μαμά που η μονογονεϊκότητα της οικογένειας διόγκονε όλες αυτές τις συνέπειες... Γιατίόχι τόσοαπό επιλογή αλλά από ανάγκη μοιραζόμασταν μέχρικαι πριν λίγους μήνες το μονό παιδικό μου κρεβάτι. Μόλις το Μάρτιο απέκτησε η μικρή δικό της δωμάτιο και μάλιστα φαρδ΄θ κι όχι απλά παιδικό ώστε να μπορώ να κοιμάμαι κι εγώ μαζί της όποτε χρειάζεται χωρίς να στριμωχνόμαστε πια... Ακούγοντας λοιπόν αυτά...πάγωσα...και δειλά δειλά, από ανάγκη περισσότερο δικαιολόγησης τψν διαμορφωμένων ήδη συνθηκών ψέλλισα στην ομήγυρη την έκφραση "αλλά υπάρχει και η θεωρία του co-sleeping..." Η ψυχολόγος αναγνώρισε αυτή την ύπαρξη αυτής της θεωρίας και η κουβέντα σταμάτησε εκεί...μαλλον την έφερε σε δύσκολη θέση...και δεν ξαναέγινε κουβέντα για τις συνήθεις ύπνου!!! Ο καθένας κάνει αυτό που νομίζει καλύτερο γιατο παιδί του και αυτό που του επιβάλλουν οι ανάγκες της ζωής...άλλωστε με το χειμώνα που μας περιμένει...θα κοιμόμαστε αγκαλιά καιμε τους γείτονες για να ζεσταθούμε!!! Και δεν υπάρχει πιο γλυκιά στιγμή από τπ να νιώθεις το βλαστάρι σου να βυθίζεται στον ύπνομε το χεράκι τουσ το λαιμό σου... αυτά τα χρόνια δεν ξαναγυρνάνε...θα έρθει η στιγμή που θα χρειαζόμαστε άδεια για να μπούμε στο "άβατο" των εφηβικών τους εδαφών... Ας το απολαύσουμε λοιπόν!!! Η μόνη απορία που έχω και δεν έχω τη δυνατότητα να τη λύσω από προσωπική εμπειρία είναι τι γίνεται με τις σχέσεις του ζευγαριού... ΄ςχω ακούσει μπαμπάδες να δυσανασχετούν γιατί χάνουν τις γυναίκες τους με ένα μωρό στη μέση... αποξενώνεται το ζευγάρι;;; χάνεται ο ερωτισμός;;;
Γεια σου! Ως πρώην singlemom, θα σε συμβούλευα να μην κοιμάσαι με την μικρή σου παρά κάποιες φορές έτσι σαν εξτραδάκι κι αυτό γιατί δε θα είσαι για πάντα single... Θα έρθει η ώρα που θα βρεις έναν σύντροφο με τον οποίο θα γουστάρεις να ξανακάνεις σπιτικό. Τι θα πεις στο παιδί σου τότε? Φυγε εσύ έρχεται άλλος? Ακόμα κι αν αυτός έχει όλες τις προϋποθέσεις για να μπει και στην καρδιά της κόρης σου, θα είναι αυτός που την "έδιωξε" από το κρεβάτι της μαμας. Είναι πολύ λεπτό θέμα. Σ εμένα λειτούργησε πολύ καλά όλο αυτό και η υποδοχή του συντρόφου μου στο σπίτι πολύ ομαλή και ευχάριστη. Βέβαια ποτέ δεν της στέρησα τα εξτραδάκια. Ακόμα και τώρα που έχω κάνει μωράκι, δεν ξεχνάμε τις "δικές μας στιγμές". Καλά να περνάς
συμφωνω μαζι σου !!!εχω 3 παιδια τα 2 μεγαλα 15 και 13 και προσπαθησα να τα μεγαλωσω με ολα τα πρεπει ,να κοιμουνται μονα τους να μην τα εχω στο κρεβατι μας και ολα τα σχετικα!!ο γιος μου μεχρι 9 χρονων ερχοταν καθε βραδυ στο κρεβατι μας οταν τον ξαναπηγαινα στο κρεβατι του δεν προλαβαιανα να ανεβω τις σκαλα τσουπ απο πισω μου .μετα απο καιρο με κουρασε το πανω κατω οποτε τον αφησα να ερχεται κοιμοταν παντα αναμεσα μας και επιανε το μαλλι μου. μετα μακρυναμε το μαλλι του και σταματησε.η κορη μου δεν ηρθε σχεδον ποτε να κοιμηθει μαζι μας εκτος απο τις περιπτωσεις που ηταν αρρωστη.και φτανω στο καλο στην μικρη μου κορη που ειναι 8,5 μηνων.απο τηνν ωρα που την εφερα στο σπιτι την κοιμιζω μαζι μας,στην μεση δεν ξυπνησε ποτε το βραδυ εγω ξυπναω και την θηλαζω μονο την τελευταια εβδομαδα που μαλλον την ενοχλουν τα δοντακια και λιγο κλαιει την νυχτα.το στερνοπαιδι μου το μεγαλωνω με αυτα που δεν πρεπει ολα τα απαγορευτικα και τα σχετικα,ολες οι θεωριες ειναι καλες η πραξη ομως απεχει πολυ απο την πραγματικοτητα.τα παιδια μεγαλωνουν γρηγορα και δεν θα ξαναγυρισει πισω ο χρονος που ηταν μικρα και ισως δεν τα χαρηκαμε να τα παιρνουμε αγκαλια να μην κακομαθουν.ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ.θα μαθουν οταν θα ειναι η ωρα τωρα ζηστε την στιγμη καιμετα θα ερθουν τα αλλα.εγω καθε βραδυ τωρα με το μωρο το εχω αγκαλια το πιανω το χερακι το προσωπο της ειναι κολλημενο με το δικο μου και αυτο με αρεσει τρελα δεν το αλλαζω,πιστευω οτι αισθανεται ασφαλεια το μωρο μαζι μας με το χαμογελο ξυπναει με το χαμογελο κοιμαται και αυτο μου φτανει και μου περισσευει.στο 3 επρεπε να κανω την επανασταση μου και να μεγαλωσει οπως εγω θελω και οχι οπως πρεπει .για αυτο πιστευω οτι και η ψυχολογια μου ειναι σε καλη κατασταση και ακομα την θηλαζω ενω στα αλλα απο το αχγος να ειναι ολα στην ωρα της κοβοταν το γαλα .παρολο που σε αυτο επρεπε να παω στην δουλεια στις 10 μερες μετα απο καισαρικη νομιζω οτι δικαιουμαι να την κακομαθω.για αυτο με την πειρα που εχω στα μεγαλυτερα σας λεω καντε οτι λεει η καρδια σας οπωσ αισθανεστε και αφηστε τους αλλους να λενε οτι δεν πρεπει και τα σχετικα.αυτες οι στιγμες δεν θα ξαναερθουν ΠΟΤΕ .να χαιρεστε τα παιδακια σας να ειναι γερα και εσεις επισης.
...πολύυυυυυυυυ ωραίο κείμενο!αν και μιλάει για χουζούρι και ύπνο είναι εντελώς "ταξιδιάρικο"!μου γλύκανε την ψυχή. εμείς...στους 29 μήνες πια...είμαστε χαλαρά και όμορφα κυρίως στο δωμάτιό της η αστερίνα,χωρίς να της έχουμε ποτέ απαγορεύσει το "μεγάλο κρεβάτι", της αρέσει και στα δύο,αλλά αγαπά τον χώρο της πολύ.το "μεγάλο κρεβάτι" το έχει συνδέσει κυρίως με παιχνίδι,γι'αυτό σπάνια (όταν λόγω δουλειάς λείπει ο μπαμπάς ή η μαμά) τρυπώνει και χουζουρεύει στην άδεια πλευρά του κρεβατιού και κάτι υπέροχα μεσημέρια στην μέση της "σχεδίας" σαλπάρουμε και οι τρεις! όπως καταλάβατε δεν βάλαμε και δεν έχουμε αυστηρούς κανόνες για το πως θα γίνει...μας προέκυψε.και είμαστε καλά!το παν είναι να είναι όλοι καλά...όσο και να την θέλω δίπλα μου και όσο και να θέλει κι αυτή, στις 6 ή στις 7 που ετοιμαζόμαστε για δουλειά και την ξυπνάμε αν είναι στο ίδιο δωμάτιο,κυρίως ενοχλεί αυτήν...οπότε δεν επιλέξαμε εμείς μόνο ούτε με βάση τι προτιμάμε...επέλεξε και το μικρό και μεις και επιλέγουμε κατά διαστήματα με βάση αυτό που μας κάνει χαλαρούς και άνετους κάθε στιγμή.τώρα πια όλα αυτά γίνονται με μια φυσιολογική διαδικασία.κι έγιναν όταν έπαψα να είμαι αγχωμένη με το τι πρέπει να κάνω και με το να κουράζομαι λιγότερο και σωματικά και ψυχολογικά ώστε να έχω το περιθώριο να είμαι χαλαρή και υπομονετική μέχρι η σχεδία η δική μας να μην γέρνει!!!τα καταφέραμε νομίζω...!
στην ηλικια των 9 μηνων,λογω ενος πολυ ασχημου χωρισμου,το μικιο μου εμεινε μονο με την μανουλιτσα του.παρ΄ολο που ειχε το δικο του δωματιο,το οποιο δεν ειχε χρησιμοποιηθει μεχρι τοτε μιας κι ειχα διαβασει προσφατη ερευνα πως το ποσοστο της βρεφικης και παιδικης θνησιμοτητας εχει ανεβει στα 2 χρονια,μετεφερα ενα κρεββατακι στο δωματιο του,κι εγκατασταθηκα προσωρινα. φροντιζω βεβαια να μην τον παιρνει ο υπνος με εμενα παρουσα στο δωματιο, αλλα ξαπλωνω αργοτερα.και ναι,δουλευω,και ναι,δεν ειναι παντα ευκολα τα πραγματα.αλλα αν ηθελα να ειμαι μονη μου,αν δεν ηθελα να "βασανιζομαι" απο βρεφικες υστεριες και γκρινιες,θα εμενα μονη μου.η μανα ειναι μανα,πρωτ΄απ΄ολα.κι αφηνω ολες μου τις αλλες ιδιοτητες στην ακρη,για οσο με χρειαζεται το παιδι μου.δεν ειμαι καμμια πιτσιρικα,ειμαι στα 41,οι αντοχες ειναι οι αναλογες,αλλα προς θεου αν βαλω τη βολη μου πανω απο του παιδιου μου.αλλωστε αυτα δουλευονται.κι οταν μαθεις να τα δουλευεις με το παιδι σου,τα ορια μπαινουν,χωρις να στενοχωριεται κανεις.και δεν ακουω κανεναν.το ενστικτο μου ειναι ο καλυτερος συμβουλατορας.και το χαμογελο του παιδιου μου,το καλυτερο γιατρικο.ακομα και μετα απο ενα δυσκολο βραδυ.οσο για τις αναπνοες,ας σκεφτουμε απο που βγηκαν τα βλασταρια μας,κι οτι εχουν αναπτυξει αντισωματα σε εμας.κι οσο για ανεξαρτησια,θα ερθει συντομα,με τη σειρα της.οταν θα θελησει το ιδιο να το κανει.γιατι ο ανθρωπος εχει μαθει να ειναι ανεξαρτητος.κι ας μου κακοφανει.αυτος ειναι ο ρολος της μανας.
Μα πόσο υπέροχο κείμενο!!!!Κάπως έτσι πλέουμε κ εμεις στα δικά μας πελάγη ευτυχίας!!!!Με εκφράζετε απόλυτα!!!Αυτη την ευτυχία εύχομαι κ στην καλύτερή μου φίλη,Πελαγία!!!
Μπράβο!
Τέλειο κείμενο!!! μελωσα κ εγώ πρωί πρωί... νομίζω το νόημα είναι να μην καταπιέζεσαι με " πρέπει", " μην" και " δεν" κι αυτό έχω σκοπό να κάνω κ εγώ.. επειδή ο άντρας μου λείπει συχνά πολλές φορές θα ειμαι εγώ κ το παιδί μόνοι μας... Ε δε θα κοιμόμαστε κ χωριστά σε ένα σπίτι... το μαζί θα μας φέρει πιο κοντά κ πέρα από την ασφάλεια θέλω πιο πολύ το μωρό μου να με εμπιστεύεται... κι ότι ποτέ δε θα του πω ένα δήθεν " πρέπει" κ ένα δήθεν " μη" αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος θέλω να εμπιστεύεται τη ζωή του κ το περιβάλλον του... αυτό. πολύ καλό κείμενο Μάνο ... το πέρασες το μνμ.!
Ρε παιδιά συγνώμη κιόλας αλλά το βρίσκετε υγιεινό να αναπνέουν(και ό,τι άλλο) 4 και 5 άτομα σε μια κρεβατοκάμαρα?Ειδικά τον χειμώνα που είναι όλα κλειστά?Και δεν μιλάω για 4 5 παιδάκια-μωράκια αλλά για μωράκια μαζί με ενήλικες??
Εγώ διάβασα ένα πολύ τρυφερό κείμενο για τις όμορφες στιγμές μιας οικογένειας! Όλα τα άλλα είναι φιλολογίες. Εμάς η σχεδία μας μας αρέσει πολύ για να ξαπλώνουμε όλοι μαζί, να κάνουμε αγκαλίτσες, γαργαλητά και να διαβάζουμε παραμύθια. Στον ύπνο προτιμώ εγώ να είμαστε χώρια γιατί πιάνομαι από το στρίμωγμα, αλλά τα άλλα τρία μέλη της οικογένειας δεν θα είχαν πρόβλημα να κοιμόμαστε και μαζί!
Βιώνουμε την ίδια πραγματικότητα και είμαστε πολύ πολύ ευτυχισμένοι με αυτήν την επιλογή. Μπράβο Μάνο και Ολίβια που ακολουθείτε αυτό που σας λέει η καρδιά σας και αυτό που χρειάζονται οι ψυχές των παιδιών σας.
καλά κάνετε βρε παιδια..ομώς μπορει να το βρειτε αργοτερα μπροστα σας, οταν το ενα θα ειναι 4 και το αλλο 7 και δεν θα θελουν να κοιμηθουν αλλου...(το παθε μια φιλη)... παντως ολα τα θηλαστικα κοιμουνται με τα μικρα τους γιατι δεν εχουν σπιτια αλλα φωλιες και τρυπες και λακουβες για να κοιμουνται...και δεν εχουν οι μαμαδες να πανε στις δουλειες τους και τα μικρα δεν χρειαζεται να πανε σχολειο...κλπκλπ ασε που στις φωλιες δεν εχουν θερμανση οποτε αναγκαστικα κουλουριαζονται ολα μαζι για να ζεσταθουν....μην γελατε,,,ειμαστε το κυριαρχο θηλαστικο στον πλανητη γιατι εχουμε νοημοσυνη ανωτερη (οχι παντα) καλο και το ενστικτο αλλα σε μας κυριαρχει η λογικη...και γω θελω να κοιμαμαι με τρυφερα πατουσακια στην μυτη μου αλλα γιατι τα παιδακια μου να αναπνεουν τον αερα της δικης μας κρεβατκαμαρας, που βηχουμε, κλανουμε (ολοι το κανετε, μην γελατε) κλπ αντι να κοιμουνται ησυχα στον δικο τους προσωπικο χωρο... (ταπεινη μου γνωμη) σιγουρα ο καλυτερος τροπος για να κοιμουνται τα παιδια ειναι εκεινος που τα κανει να...κοιμουνται!
ολα ωραια ειναι οπως νιωθει ο καθενας κανει και οπως τον βολευει.το σπιτι μας εχει 4 κρεβατοκαμαρες αλλα εμεις κοιμομαστε ολοι σε μια.εγω και ο αντρας μου στο κρεβατι μας και η μικρη 1,5 στην κουυνια και ο μεγαλος 4αρων στο κρεβατι του το οποιο την ημερα μπαινει κατω απο το δικο μας κρεβατι.χαχαχα το καναμε ετσι για να εχουμε χωρο για φιλοξενουμενους αλλα εγκατασταθηκαμε εμεις.και οι λογοι πολλοι.ο ενας ειναι οτι γουσταρω ολο αυτο μετα εχω αρκετο φοβο μην παθουν κατι και απο την αλλη το ξεκινησαμε για λιγο ωσπου να μεγαλωσει η μικρη και απο τοτε που πεσαμε θυματα διαρηξης φοβαμαι ακομα πιο πολυ εαν δεν το περασεις δεν ξερεις φοβασαι τα παντα απο το πως θα κλειδωσεις την πορτα αν την κλειδωσες καλα εως και μηπως σου παρουν τα παιδια και δεν παρεις χαμπαρι.τωρα για το σεξ πολυ απλα περναμε ακομα ποιο καλα κλεινουμε ραντεβουδακι σε οποιο δωματιο γουσταρουμε!!!!ενα εχω να πω οπως μπορει και οπως νιωθει ο καθενας μας κανει.θα σχολιασω κατι που διαβασα παραπανω ''δεν κοιμαμαι με το παιδι μην γινει και μαμακιας κιολας δεν μαρεσει'' χαχαχα αν παντρευτει ομως θα θελαμε να ειναι μαμακιας ε?οπως μας συμφερει λειτουργουμε καμια φορα.
Ωραίο κείμενο, ωραίες εικόνες που της ζω καθημερινά με τον 11 μηνών πλέον γιοκα μου. Το σπιτι διαθέτει 3 κρεβατοκάμαρες. Χρησιμοποιούμε μόνο την master. Για διακοσμητικους λόγους έχουμε βάλει μια κούνια. Εύχομαι να την χρησιμοποιησει το δεύτερο νινακι που περιμένω. Βέβαια ο σύζυγος μου είναι της άποψης να πάρουμε king size κρεβάτι για να χωράμε και οι 4! Τέλος πάντων,έχω μάθει ότι δεν υπάρχει "πρέπει" σε ότι έχει σχέση με το πως να μεγαλώνεις και μαθαίνεις το παιδι σου. Εχω διαβασει απειρα βιβλια απο παιδοψυχολογους, κτλ κτλ. Οι περισσότεροι ήταν αρνητικοί στο να κοιμούνται γονείς και μωρα, βασικά όλοι, το θέμα με εμένα και τον πατέρα του ότι τα δικα μας παιδια θελουμε να μεγαλώσουν χωρίς οδηγίες χρήσεως. Θελουμε να μην έχουν καμμια ανασφάλεια και να ακούμε μόνο γέλια. Όσο για το σεξ, που έγραψε μια κυρία. Ημαρτον! Οεο! Ας μην μπω σε λεπτομέρειες...
Θα μου αρεσε να κοιμαμαι με τα παιδια μου και πολλες φορες το εχω σκεφτει αλλα φοβαμαι,τρεμω.Εχουμε περιστατικο στο φιλικο περιβαλλον της μητερας μου, οπου η μαμα πλακωσε στον υπνο της το 3 μηνων μωρο της και το εσκασε.Παντα αυτο εχω στο μυαλο μου και δεν το κανω.Τον γιο μου μεχρι 26 μηνων περιπου τον ειχα σε κουνια στο δωματιο μας και μετα τον εβαλα στο δωματιο του.Στις αρχες ερχοταν στο κρεβατι μας,τον αφηνα να ξανακοιμηθει και μετα τον πηγαινα στο κρεβατι του...Που να κλεισω ματι. Τωρα η κορη μου ειναι 19 μηνων ,ειναι στην κουνια της στο δωματιο μας ακομη και μια φορα που χρειαστηκε λογω δοντιων να κοιμηθω μαζιτης,απλα δεν κοιμηθηκα οοοοοοοοοοοολη νυχτα. Καμια φορα βεβαια φερνω κολλητα την κουνια διπλα μου και ετσι νιωθω οτι καπως κοιμομαστε μαζι ;)))
Εγώ δεν ήθελα να τα έχω ανάμεσά μας, να αναπνέουν τα χνώτα μας (ναι τα πλένω τα δόντια μου πριν κοιμηθώ και δεν καπνίζουμε), ή να σκεπάζομαι εγώ και να κουκουλώνω και το μωρό. Ο γιος μας άλλωστε, από 40 ημερών κοιμόταν σερί ολόκληρη νύχτα στο καλαθάκι ή στο κρεββατάκι του. Το ίδιο και η κόρη μας. Αν ξυπνούσαν το βράδυ και ήθελαν αγκαλιά, τα παίρναμε στο κρεβάτι μας και μόλις κοιμοντουσταν τα ξαναπηγαίναμε στο κρεβάτι τους. Ή όταν μεγάλωσαν και βγήκαν από την κούνια, πήγαινα εγώ στο κρεββάτι τους μαζί τους μέχρι να τα ξαναπάρει ο ύπνος και μετά ξαναπήγαινα στο κρεβάτι μου. Ναι, κουραστικό το πήγαινε - έλα και καθόλου βολικό για το βραδινό τάισμα, αλλά νομίζω δεν θα τους έκανε καλό να κοιμόμαστε όλοι μαζί. Άλλωστε, όπως όλες οι μαμάδες, κοιμάμαι με το ένα αυτί και το ένα μάτι ανοιχτό! Κοιμουνται στο διπλανό δωμάτιο και αλλάζουν πλευρό και ακούω στον ύπνο μου το "χριτς χριτς" από τα σεντόνια!
Παιδια οταν εμενα ο γιος μου κουνιώταν ολη νυχτα οσο τον ειχα στο κρεββατακι διπλα μου κι εγω δεν κοιμομουν καθόλου εσωσα να κλεισω ματι οταν πηγε στο δωματιο του. Η κορη μου απο την αλλη ακομη πιο κολλημενη μαζι μου κατεληγε μεχρι και 15 μηνων την μιση νυχτα να ειναι στο κρεββατι μας και τώρα το εκοψε εκεινη και ερχεται που και που ο μεγαλος που ειναι 3ων. Τα θελω κοντα μου στον υπνο, μου αρεσει αλλα οχι σαν συνηθεια γιατι τα εχω εννοια και δεν κοιμαμαι καλα τελικα. Και για μενα αυτες οι λιγες ωρες υπνου ειναι πολυ πολυτιμες και σημαντικες.
Εγώ ένα έχω να πω: Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα! Ο κάθε γονέας κάνει αυτό που κρίνει καλύτερο για τα παιδιά και την οικογένειά του. Γιατί τα βάζετε με όσους κοιμούνται με τα μικρά τους ή γιατί όσοι κοιμούνται με τα μικρά τους πρέπει να αποδείξουν ότι το αντίθετο είναι λάθος? Εγώ έχω κάνει και τα δύο κατά καιρούς και γενικώς συνεχίζω να λειτουργώ με όποιον τρόπο θεωρώ ότι έχει να μας προσφέρει το καλύτερο κάθε φορά. Υπάρχει κάποιο εγχειρίδιο καλού γονέα που έχετε αποστηθίσει και μου έχει ξεφύγει? Και στο κάτω κάτω τί άλλο μπορεί να αποδείξει την αποτελεσματικότητα μιας "τεχνικής" πέραν της ομαλής κι ευτυχισμένης λειτουργίας της κάθε οικογένειας ξεχωριστά?
RESPECT ελενη μ. ΜΕ ΚΑΛΥΨΕΣ ΠΛΗΡΩΣ!!!
Ελένη , είναι το ίδιο εγχειρίδιο που μιλάει για καισαρικές , θηλασμούς , vbac και αφορίζει όλους όσους βρίσκει απέναντι κάθε φορά !.. respect too...
Aκριβώς όπως τα λες Ελένη μ. Και εμείς κοιμηθήκαμε και μαζί και χώρια με τον μαϊμουδάκο ανάλογα με τις ανάγκες. Και επιτέλους κάθε οικογένεια έχει τον δικό της τρόπο λειτουργίας. Αφού κάτι λειτουργεί, γιατί να προσπαθείς να το αλλάξεις??
Όλα είναι σχετικά. Κι εγώ είμαι από αυτές που θέλουν το κρεβάτι για τον εαυτό τους - για το ζευγάρι! Όλη την ημέρα είμαστε χωριστά λόγο εργασίας, μετά είμαστε με το νινί, με παιχνίδια, χορούς, παραμύθια και τα σχετικά που αρέσουν σε ένα παιδί, οκ οκ και σε εμάς. ε θέλω κι εγώ μια αγκαλιά χωρίς παιδί ανάμεσα. Α συγνώμη κιόλας, σεξ πως κάνετε όλοι εσείς που έχετε τα παιδιά μαζί σας?
Συγγνώμη κιόλας για την αδιάκριτη ερώτηση, αλλά εσείς σέξ κάνετε μόνο στο συζυγικό κρεβάτι;;;;; Αν βάλεις λίγο τη φαντασία σου να δουλέψει θα δεις ότι εναλλακτικές υπάρχουν πολλές και ενδιαφέρουσες ;)
o δικος μας ηρθε με το ζορι στο κρεβατι μας παρόλο που απο 2,5 μηνων κοιμοταν μονος του...σε πληροφορω οτι ενακκακτικες στο σεξ δεν υπαρχουν...οταν φοβασαι μην τυχων γυρισει το παιδι κ σου πεσει απ το κρεβατι...
*εναλλακτικες
Πολύ ωραίο κείμενο πραγματικά, αλλά διαβάζοντας τα σχόλια που προηγήθηκαν έιδα οτι κάθε οικογενεια έχει τον δικό της τρόπο.Για άλλους είναι φυσιολογικό να κοιμουνται με το παιδάκι τους στο ίδιο κρεβάτι, για άλλους πάλι το χειρότερο πράγμα! Εγώ απο οταν ήμουν έγκυος είχα πει οτι το μωρο θα κοιμάται μεν στο δωματιο μας λόγω ελλειψης χώρου (δεν υπαρχει παιδικο) αλλά οχι στο κρεβάτι μας.... Κουνια που με κούναγε!!!! Μετά την πρώτη εβδομάδα το μπουλουκάκι μας μετακόμισε για το κρεβάτι μας κ μάλιστα αν κανένα βραδυ πήγαινα να το βάλω στην κουνίτσα του ο άντρας μου δυσανασχετούσε και επέμενε να κοιμηθούμε όλοι μαζι! Επίσης θέλω να αναφέρω οτι το co-sleeping με βοήθησε (και με βοηθάει) στον θηλασμό και νιώθω κ εγώ πιο σίγουρη για το μωρό αν το έχω δίπλα μου. Τώρα οτι τι λένε οι άλλοι δεν με αφορά καθόλου! Ο καθένας κανεί για την οικογένεια του οτι θεωρεί ο ίδιος σωστό!
Έτσι!!!!!Αυτό είναι το σωστό. Μακάρι να το καταλάβαιναν όλοι....μέγα θέμα η ασφάλεια! Και μην αρχίσουν και λένε για ανεξαρτητοποίηση νηπίων και μαμακιαση.... Εγώ απαντώ στους 'καλοθελητές'εσείς κοιμάστε έχοντας υπό μάλης το τηλεκοντρόλ και τα παιδιά μου έχοντας αγκαλιά τους γονείς τους....
"Μακάρι να το καταλάβουν όλοι" ;;;;;; Πολύ δημοκρατικό μου ακούστηκε αυτό... Αυτό είναι το σωστό επειδή το κάνεις εσύ; Λυπάμαι αλλά τη χαρά του να κοιμάται ο καθένας στο κρεβάτι του χωρίς στεναχώριες κλάματα αλλά με απόλυτη ηρεμία και γαλήνη δεν την αλλάζω με τίποτα!!! Και εσύ κάνε εκστρατεία και προσπάθησε να περάσεις και κανένα νόμο που να υποχρεώνει όλους παιδια σκυλιά γατιά να κοιμούνται αγκαλιά... εμείς και τότε θα αντισταθούμε ακόμα και αν αναγκαστούμε να βγούμε στην παρανομία :)
Το "μακάρι να το καταλάβαιναν όλοι" είναι ευχή, όχι προσταγή. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η επίθεση.
Ακριβώς!! Ευχαριστώ!! ;-)
Ακριβως το ιδιο κανουμε και εμεις με τον πλεον 5 μηνων γιο μας!Σχεδον απο την πρωτη μερα που ηρθαμε σπιτι κοιμαται αναμεσα μας(κ ας ειναι η κουνια του ακριβως διπλα μου)κ Ω ΝΑΙ δεν υπαρχει μεγαλυτερη ευτυχια!!Οσο κ αν εδω στην Αμερικη οι γιατροι επιμενουν ΟΧΙ για το Συνδρομο Αιφνιδιου Θανατου (που ισως καπου να εχουν δικιο)εμεις καναμε αυτο που μας προσταζε ι καρδια μας!Σκεφτομαι αν κοιμαμαι τοσο ευτυχισμενα εγω που τον εχω διπλα μου ποση ευτυχια μπορει να νιωθει ο ιδιος!Εκτος απο τους γονεις μου που το θεωρουν πολυ γλυκο να κοιμαται αγκαλιτσα με τους γονεις του με οσους συζηταμε περι υπνου και ξενυχτιων με κοιτουν με μισο ματι λες και κατσικοθηκαμε στο δικο τους κρεββατι αλλα εγω προσωπικα αδιαφορω!οσα παιδακια κ να κανω ολοι μαζι (και ο σκυλος εννοειτε) στο κρεββατι μας κ ας χρειαστει να εχω κρεββατι γηπεδο!δεν υπαρχει πιο ομορφο πραγμα απο τη χουρχουλιαρικη καληνυχτα και το γεματο ζεστασια πρωινο τους χαμογελο!
Μου αρέσει που μερικές γράφετε "ωραία τώρα θα συνεχίσουμε να κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι με τα μικρά μας χωρίς ενοχές". Γιατί; Επειδή αυτό κάνουν ο Μάνος και η Ολίβια; Προφανώς τους έχετε σαν πρότυπο για να λέτε κάτι τέτοιο. Μου έκανε εντύπωση αυτό γι' αυτό το αναφέρω, δεν το κατακρίνω...ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Το κείμενο είναι πολύ ωραία γραμμένο και σου δημιουργεί την επιθυμία να θέλεις να ζήσεις και εσύ ο ίδιος κάτι τέτοιο. Εμείς παρολαυτά έχουμε τον μικρό μας στο δωμάτιό του από 3 μηνών(τώρα είναι 5 μηνών) και μέχρι στιγμής κοιμάται μια χαρά εκεί. Δεν το επιλέξαμε για την ερωτική ζωή μας και για να γίνει ανεξάρτητος αλλά για να κοιμηθούμε επιτέλους και εμείς(εγώ δηλαδή)...έκανε πολλούς ήχους στον ύπνο του με αποτέλεσμα να ξυπνάω συνέχεια(ο άντρας μου δεν ακούει τίποτα όταν κοιμάται)...βέβαια πλέον δεν τους κάνει, είναι αθορυβούλης και δεν θα με πείραζε καθόλου να κοιμάται μαζί μας! Όμως επειδή έχουμε δυο περιστατικά στο οικογενειακό μου περιβάλλον με γιούς να κοιμούνται έως τα 14 και 15 ετών με τις μητέρες τους και οι πατεράδες στα παιδικά δωμάτια επειδή πλέον δεν χωρούσαν και οι τρεις στα διπλά κρεβάτια αφού τα παιδιά ήταν 1,80 και 1,83 ύψος αντίστοιχα, ολόκληροι άντρες!! Τότε καταλήγω να σκέφτομαι ότι μια χαρά είναι στην κουνίτσα του, πόσο κακό να του κάνει πια που κοιμάται μόνος του;; Εγώ σαν παιδί δεν ήθελα με τίποτα να κοιμάμαι με τους γονείς μου ο αδερφός μου από την άλλη τους παρακαλούσε και τελικά τον έπαιρναν...είναι και στο παιδί πιστεύω.
Μανο ειναι απο τα καλυτερα κειμενα σου!Συμφωνω απολυτα μαζι σου!Εγω βεβαια τον μικρουλη μου(17 μηνων) δεν τον περνω στο κρεβατι μας οχι για να μην κακομαθει αλλα απο φοβο μην πεσει και χτυπησει.Οταν καμια φορα τον περνω για λιγο (μετα απο λιγο τον επιστρεφω στο δικο του)για να τον ζουπιξω λιγακι,το προσωπακι του δεν περιγραφεται...
Ναι... καλή η σχεδία. Αλλά όχι για εμένα. Τα 3,5 χρόνια που κοιμόταν η μεγάλη μου στο κρεβάτι μας σιχάθηκα την κάθε μέρα, ή μάλλον νύχτα. Δεν άντεχα να κοιμάμαι σε 30 εκατοστά χώρο (Είμαι και XXL όχι καμία συλφίδα). Να είμαι με την κοιλιά τούρλα και η μικρή να με κλωτσάει μες στον υπνο. Να ξυπνάω σαν να μην κοιμήθηκα. Δεν το άντεξα και δεν το αντέχω. Είμαι γονιός αλλά κάποια πράγματα είναι για τον εαυτό μου. Ένα είναι ο ύπνος. Το δεύτερο παιδί δεν πέρασε ούτε μία μέρα στο δωμάτιο μας, είχε πάντα τον δικό της χώρο και δεν μετανιωσα στιγμή. Το co-sleeping ήταν το λάθος μου στην μεγάλη μου κόρη που με έκανε ζόμπι, ζόμπι με μωρό, ζόμπι εγκυο, ζόμπι λεχώνα. Στο Δεύτερο παιδί ήξερα ότι αφού θηλάσω-ταΐσω-νανουρίσω μετά θα απλωθώ στο κρεβάτι όπως θέλω και θα ροχαλίσω όσο θέλω και θα στριφογυρίσω όσο θέλω. Αλλά κυρίως θα ξεκουραστώ.
Εγω διαφωνώ με αυτήν την τακτική και δεν καταλαβαίνω το λόγο που πρέπει να τα "απενοχοποιήσουμε" όλα. Ο καθένας να κάνει ότι κρίνει καλύτερο για το παιδί του. Αλλά μέσα σε όλα να σκεφτόμαστε λίγο και ότι το ζευγάρι πρέπει να έχει το χώρο του και το χρόνο του.
Προφανώς Μάνο μου εσύ δε ροχαλίζεις... Ειπαμε στα μωρα αρεσει το white noise, αλλά το ροχαλητο, ειδικά το δυνατό, όχι απλά white δεν το λες, αλλά red καρα-red noise!.
Κανένα θηλαστικό δεν αποχωρίζεται τα μωρά του κλπ κλπ, όπως επίσης κανένα θηλαστικό δε διαθέτει εγκέφαλο, νου και κοινή λογική (και μάλλον αυτό μας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα όντα νομίζω...) Χωρίς να σταθώ στο επιχείρημα περί θηλαστικών θέλω απλώς να περιγράψω και το δικό μας bedtime που γίνεται σε συγκεκριμμένη ώρα κάθε βράδυ και τα παιδιά μας κοιμούνται στο κρεβάτι τους και είναι εξίσου αγαπησιάρικο και γλυκό απλώς και μόνο για να δείξω και την άλλη πλευρά του νομίσματος Εμείς επιλέξαμε να διδάξουμε στα παιδιά μας τον τρόπο να κοιμούνται μόνα τους και μετά από τα τρία βράδυα που χρειάστηκε ο μεγάλος (όταν ήταν 14 μηνών) και ο μικρός (όταν ήταν σχεδόν 6 μηνών) που είχαν μια σχετική δυσκολία (το πραγματικά δύσκολο βράδυ ήταν το πρώτο) όλα κυλούν υπέροχα και αρμονικά στο σπίτι μας. Κατά τις 8 λοιπόν το βράδυ πέρνουμε το μικρό μας γιο 17 μηνών τώρα στην κρεβατοκάμαρά μας με χαμηλό φωτισμό και απαλή μουσική, του δίνουμε το γάλα του, τον ετοιμάζουμε για ύπνο (πυτζάμες, υπνόσακος κλπ) και περνάμε μαζί κανένα τεταρτάκι με τραγουδάκια παραμύθια χαδάκια αγκαλίτσες και όλα τα ζουζουνοτέτοια... Μετά τον παίρνουμε αγκαλίά είτε και οι δύο είτε μόνο ο μπαμπάς ή η μαμά και πηγαίνουμε στο δωμάτιό του, λέμε τις καληνύχτες μας και τον βάζουμε στο κρεβάτι του, στο οποίο ξαπλώνει με το πλατύτερο χαμόγελο του κόσμου, γυρίζει το πλάι εμείς σβήνουμε το φως, κλέινουμε την πόρτα και αυτό ήταν! Το παιδί κοιμάται χωρίς διακοπή από τις 20:30 ως τις 8 - 8:30 το άλλο πρωί. Το ίδιο γίνεται και με το μεγάλο 6 χρονών πια, με λίγες λιγότερες περιπτύξεις γιατί μας το παίζει αντράκι, ο οποίος μπαίνει στο δωμάτιο κατά τις δέκα παρά (χωρίς να ξυπνήσει το μικρό). Κοιμούνται και τα δύο περίπου 2 ώρες το μεσημέρι, πάλι με την ίδια ευκολία και ΠΟΤΕ δεν ξυπνάνε με κλάματα ή τρόμο. Η ώρα του ύπνου είναι για μας μια γλυκειά ιεροτελεστία αλλά ο καθένας καταλήγει στο κρεβάτι του και είμαστε πανευτυχείς γιαυτό. Έχουμε όλη τη μέρα να αγαπάμε τα παιδιά μας το βράδυ τα αφήνουμε να κοιμηθούν (χωρίς κανένα υποβοήθημα - ο ύπνος είναι ευτυχία όχι κάτεργο). Όλοι ξυπνάμε ξεκούραστοι και ήρεμοι και μπορώ να πω περήφανα ότι ποτέ δεν ένοιωσα τι θα πει αυπνία και κούραση, κάτι που ακούω να είναι αυτονόητο αν όχι προϋπόθεση σχεδόν για τους περισσότερους γονείς. ΥΓ Για όσους ενδιαφέρονται ακολουθήσαμε τη μέθοδο του Δρ. Εστιβίλ, Ισπανού παιδιάτρου που ειδικεύεται στις υπνικές διαταραχές (δεν γράφω τίτλο βιβλίου, δεν έχω πρόθεση να κάνω διαφήμιση, άλλωστε όποιος θέλει να τον βρει μπορεί να τον googlάρει).
Θήλασα τα παιδιά μου μέχρι όσο μου το επέτρεπε η άδεια από την εργασία μου (6 μήνες), τα φιλώ και τα παίζω σε κάθε στιγμή, κάνω τις δουλειές του σπιτιού μετά τον ύπνο τους για να μην χάνω ούτε λεπτό από αυτά, αλλά το υπνοδωμάτιο μου είναι δικό μου και του συζύγου μου. Πόσο μάλλον το κρεβάτι μας. Συγνώμη αλλά εκεί δεν υπάρχει χώρος για τα παιδιά κατά την διάρκεια του νυχτερινού ύπνου. Μπορεί να παίζουμε το απόγευμα, να ξαπλώνουν να δουν κάτι στην τηλεόραση ή να έρχονται Σάββατο και Κυριακή πρωί να κάνουμε ζουζουνιές αλλά θα το θέμα του ύπνου είμαι απόλυτη. Ας μην συγκρίνουμε τα άκρα. Πάντα υπάρχει και η μέση οδός....
Στενοχωρέθηκα διαβάζοντας αυτό το κείμενο... δηλαδή χάρηκα για'σας, μην παρεξηγηθώ! Αλλά να... από τότε που βάλαμε τον μικρό στο δωμάτιό του, όταν ήταν 1.5 μηνών, κάθε βράδυ που πάω στο κρεβάτι σκέφτομαι πόσο θα μου άρεσε να τον έχω δίπλα μου. 'Οχι στο ίδιο κρεβάτι αλλά να, δίπλα στο κρεβάτι μας όπως όταν ήταν μωράκι. Αν και τότε ήθελα να το κάνω αυτό διότι δεν κοιμόμασταν εμείς οι γονείς όλη νύχτα κι επίσης μια χαρά άρχισε κι αυτός να κοιμάται μόνος του, τώρα μου λείπει πάρα πολυ, έστω ν'ακούω την αναπνοούλα του. Ε, και διαβάζοντάς αυτές τις γραμμές, πώς να το κάνουμε, ζήλέψα λίγο!
Ξαναδιαβάζοντας το σχόλιό μου είδα ότι είχα γράψει "όπως όταν ήταν μωράκι" και θα νομίζετε ότι τώρα είναι μεγάλο παιδί και τον θέλω ακόμα δίπλα μου! 'Οχι, εννοούσα "όπως όταν ήταν νεογέννητο", ακόμα 6 μηνών είναι το μικρούλι μου!
Καλά, μη σκάς κι εγω κοιμάμαι μαζί του πότε-πότε, απλά ο άντρας μου όταν κοιμαμαι μαζί του κοιμαται στον καναπέ γιατί ροχαλίζει. Και δεν παραπονιέται γιατι αν ξυπνήσει ο μικρός το βραδυ, εγω τον φροντιζω κι ο συζυγος κοιμαται αμέριμνα στον καναπε. Οπότε πατσίζουμε! Εγώ ξαναρχισα να κοιμαμαι μαζί του 1-2 φορες τη βδομαδα μετά τους 4 μηνες και παρόλο που ξερει το κρεβάτι του καραγουστάρει μαζί μου και κοιμαται περισσότερο και βαριεται να ξυπνήσει για να φαει. Δεν το δοκιμαζεις; Δεν εχεις να χασεις τιποτε...
Αλήθεια? Τέλεια! =) Γιατί όχι?? 'Ηδη χθες το μεσημέρι που γύρισα νωρίς κάναμε 2 μας μια ωραιότατη σιέστα στο μεγάλο κρεβάτι =)
Αχ τι μου θύμισε το κείμενο...Οταν ήμουν μικρη ετρεχα να χωθω στο κρεββατι των γονιών μου...συνηθως με έστελναν πισω αλλα επέμενα και με έπαιρναν....και μια μερα μια έξυπνη θεία μου λεει πως αν ξαναπαω στο κρεββατι των γονιών μου τοτε η μαμα μου θα πεθάνει....Μα πείτε μου, το λες αυτο σε ενα παιδι 5 χρονων? Εννοείται το πίστεψα και ακομα θυμάμαι νύχτες ολόκληρες να τρεμω κ να κλαίω σκεπάσμενη με το σεντόνι κ να θέλω να παω στους γονεις μου για ασφάλεια αλλα να ειμαι σίγουρη οτι θα πεθάνουν αν παω...Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι μαρτύριο και μαλιστα ή έξυπνη θεία μου ειχε να μην το πω ποτε στοςυ γονεις μου τι μου ειπε γιατι τοτε θα πέθαινε κ ο πατέρας μου...Ετσι δεν έμαθαν ποτε γιατι σταμάτησα να πηγαίνω.. Ομως ειλικρινα με σημάδεψε, κ σημερα ειμαι 37 κ το θυμάμαι ακομα..Περιττό να πω πως έχω μια αντιπαθεια για αυτη τη θεία, κ δεν τη συμπαθησα ποτε.... Εγω πάντως τον γιο μου τον έχω και κοιμάται μαζι μου απο τοτε που γεννήθηκε, μεχρι τωρα που ειναι 3.5 κ περιμένω να αποφασίσει μονος του ποτε θα φύγει,...Δεν με απασχολεί καθολου κ ουτε με νοιάζει η γνώμη των άλλων...
Ρε συ Μάνο, καλά για τον κοινό ύπνο είναι δεδομένο για μένα ότι μόνο αυτό παίζει... δεν το συζητάω. Αλλά θίγεις κάτι άλλο: ρε συ, άπειροι της γενιάς μου (γύρω στα 40) είναι τύποι που μείνανε στο σπίτι των γονιών τους εξαρτημένοι μέχρι ... τώρα. Ταυτόχρονα, με μερικές μανάδες αυτών των φίλων μου που έχω συζητήσει, έχω εισπράξει τις ατάκες (με περηφάνια να το δηλώνουν, έτσι;) "α, εγώ δε θήλασα ούτε μια μέρα", "α, εγώ του τα'κοψα τα ξυπνήματα την νύχτα όταν ήταν μικρός και το να'ρχεται στο κρεβάτι μας: τον άφησα να πλαντάξει στο κλάμα δύο-τρεις μέρες (!) και μετά το 'κοψε μαχαίρι και κοιμόταν μια χαρά μόνος του". Ρε συ, λες να συνδέονται τώρα κάπως όλα αυτά, λέω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό;;; Δηλαδή, με τις μοντερνιές τότε "μη θηλάζεις/μην το παίρνεις αγκαλιά/αστο να κοιμάται μόνο του στο δωμάτιό του", μήπως γι' αυτό μετά τους βγήκε ολονών, γονέων και τέκνων αυτή η ... εξάρτηση, και προσπαθήσανε, μένοντας με τους γονείς μέχρι τα ... ήντα, να ξαναβρούν αυτή την πρώτη στοργή που δεν εισέπραξαν ως μωρά;;; Λέω τώρα εγώ...
Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή για μένα όταν μετά από μια δύσκολη και κουραστική μέρα ξαπλώνω στο κρεβάτι (στο παιδικό δωμάτιο) με το βλαστάρι μου και με αγκαλιάζει μέχρι να την πάρει ο ύπνος! Μόλις αποκοιμηθεί για τα καλά, γλιστράω με βαριά καρδιά έξω από το πάπλωμά της και οδεύω προς το δικό μου κρύο κρεβάτι (ο άντρας μου δεν ξαπλώνει ποτέ πριν από μένα). Μέσα στη νύχτα ωωω... τι ευτυχία! Με ξυπνάει στην προσπάθειά της να βολευτεί δίπλα μου, ανάμεσα σε εμένα και τον μπαμπά της. Και ξημερώνει έτσι γλυκά η μέρα!
Ετσι κι εγω...πλεον ξαπλωνω μαζι της στο δωματιο της,μου πιανει το χερι απαραιτητως,λεμε κανενα τραγουδακι,κανενα παραμυθακι και μετα την παιρνει γλυκα ο υπνος...πολλες φορες με εχει παρει κι εμενα διπλα της απο την κουραση..!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχα το΄ξερα ότι πολλοί/ες απενοχοποιηθήκατε. Α μα πιά... Για να είμαι ειλικρινής το κατάλαβα στα σίγουρα ότι πολλοί φίλοι μας με μισόλογα έλεγαν ότι λατρεύουν να κοιμούνται μαζί με τα παιδιά τους...
Iperoxo keimeno..iperoxes oikogeniakes stigmes mpravo sas!! Kai emeis koimomastan me tn mikro mas kai as mas elegan oti dn prepei ktl..o mikros itan iremos k koimotan kala to idio kai emeis mexri pou otan itan ekei girw 15 minwn pou apofasisame oti isws einai etoimos na koimate monos,tou pirame kanoniko krevataki kai xwris kamia grinia oute parapono apo tote koimate ekei(nwmizw oti eixe arxisei na strimoxnete oso megalwne sto diko mas ksevati)emena stin arxi mou kakofenotan mou arese na koimate mazi mas k mou fainotan adio to krevati mas mexri na to sinithisw alla prepei skeftomoun ton mikro kata ti gnwmi mou mou prepei kapia na mathoun na koimounte kai mona tous kai oso to argeis toso pio diskolo einai gia afta..kalavenw oti san mwra einai diskolo k to thewrw kai anousio pos kai giati na eksigiseis se ena mwro na mi koimate me ti mama alla ekei girw sta 1-2 pou katalavenoun ta panta k akoma sinithizoun efkola tis alages pistevw einai i idaniki ilikia ,ti ksafnika sta 6-7tha tou peis oti ksereis twra einai kairos na koimase monos? Kai oso gia ti sexoualiki zwi min akouw vlakies arkei na theleis kai to spiti exei k alous xwrous!!
ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΜΙΚΡΗ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΥΠΝΑΩ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΝΑ ΜΕ ΜΑΘΟΥΝ ΝΑ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΙΘΑΝΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ.. ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΤΥΧΗ ΟΜΩΣ ΕΜΕΝΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ.. ΚΙ ΕΤΣΙ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΡΥΠΩΝΑ ΣΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΜΕ ΕΔΙΩΞΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΣΚΕΠΑΖΕ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ.. ΚΑΛΑ ΛΕΓΑΝΕ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΣΟΥ ΚΙ ΑΓΑΠΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ... ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΡΝΗΘΩ ΣΤΑ ΒΛΑΣΤΑΡΙΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΥΠΝΟ ΓΙΑΤΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ..
ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ! ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΝΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ...ΑΠΛΩΣ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΦΟΒΟ, ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΜΩΡΑ, ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΤΗΣΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ...ΩΣΤΟΣΟ ΤΟ ΕΠΑΙΡΝΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΤΑΙΣΜΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΙΩΘΑ Ο ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ! ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΟ 1ο ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΜΕΧΡΙ 12 ΜΗΝΩΝ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΑΣ ΣΕ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΡΕΒΑΤΑΚΙ, ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ ΠΗΓΑ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΑΙΜΑΚΤΑ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΑΚΙ (ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΓΥΡΩ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΑΚΙ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ) ΤΟ 2ο ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΥΛΙ ΤΟ ΕΧΩ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΑΣ.... ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΧΩ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΛΛΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΚΙΟΛΑΣ... ΒΕΒΑΙΑ Ο ΚΑΘΕ ΓΟΝΙΟΣ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΚΡΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ!!
αχ να ρωτησω κατι επειδη παιδευομαι λιγακι με τον υπνο της ενω κοιμοταν μια χαρα στο κρεβατι της ξαφνικα με θελει μαζι.οταν πατε για υπνο ειναι η ωρα που κοιμαστε ολοι;δηλ μπορει να ειναι 11-11.30;ή μολις κοιμηθουν τα παιδια σηκωνεστε;ειστε δηλ κατα του προγραμματος,οχι απαραιτητα αυστηρου προγραμματος αλλα πχ 9-9.30 να κοιμουνται. παντως πολυ γλυκια περιγραφη!!!!
Αναλογα Αλεξάνδρα...εμείς έτσι κι αλλιώς δεν είμαστε υπέρ του σφικτού προγράμματος... αλλες φορές κοιμόμαστε όλοι μαζί κι άλλες τα αφήνουμε να κοιμηθούν και αμέσως μετα σηκωνόμαστε εμείς... αν και μεταξύ μας είναι τόση η γλύκα που δεν θέλουμε να σηκωθούμε.
Μπράβο ρε Μάνο!!! Από δω και πέρα θα κοιμόμαστε χωρίς τύψεις με τον αλητάκο μας!...Είναι 2 χρονών..και ενώ από 4 μηνών κοιμόταν μόνος του στο δωμάτιο χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς προσπάθεια...με έπιασε μια φοβία, (όχι άδικα, κάτι έιχε συμβεί) 2 μήνες μετά, και πεταγόμουν στον ύπνο μου με τον παραμικρό θόρυβο νομίζοντας ότι κάποιος μπήκε στο σπίτι, άρπαζα τον μικρό και κλειδωνόμουν στο δωμάτιο!! 1-2-3..συνήθισε το σκατούλι..από την άλλη είχαμε και τον πορωμένο μπαμπά μας, που τρελαινόταν να κοιμόμαστε όλοι μαζί..Και για μένα είναι απόλαυση να τον νίωθω και να τον μυρίζω δίπλα μου..με τρελαίνει η ικανοποιημένη έκφραση που έχει όταν κοιμάται, με τρελαίνει όταν απλώνει το χεράκι του και με χαιδεύει!..Με τρελαίνει όταν χώνει την μουρίτσα του μέσα στα μαλλιά μου και τα μυρίζει με λαχτάρα και ικανοποίηση!!...Απόλαμβάνω κάθε ύπνο μαζί του όλο αυτό το καιρό..με λίγες τύψεις όμως..ότι ίσως δεν είναι σωστό....Μετά το κείμενό σου όμως θα ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ σκέτο! ΧΩΡΙΣ ΤΥΨΕΙΣ!!! ΝΑ ΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ...ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΥΠΕΡΟΧΗ ΥΠΕΡΟΧΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ!!!
με απενοχοποιησες!!
ουφ ειμαι 3 μερες αυπνη και μ ε πονοκεφαλο βεβαιως γιατι παιζουμε πολεμο με το 4 ετων παιδακι μου μηπως παει στο κρεβατι του και διαβαζω αυτο το κειμενο και αισθανομαι χαλια αληθεια θελουμε να τον εχουμε μαζι αλλα γινετε ενας χαμος το βραδυ κλωτσαει μας τραβαει κλπ και τελικα ειδικα ο μπαμπας του ξυπναει απ το μαυρο χαραμα και δεν εχει κοιμηθει και καλα και συνεχιζω να αισθανομαι χαλια και οι ατακες απιστευετες να του λες και να του εξηγεις οτι ολοι κοιμουνται στα κρεβατια τους και κλπ κλπ να τον ρωτας αν καταλαβαινει και να σου απανταει "εσυ δεν καταλαβαινεις ειμαι μονος μου " να προσπαθησεις να τον δωροδοκησεις με κατι και να απανταει "δεν θα ειμαι ευτιχισμενος " και αλλα τετοια που γινεσαι χωμα και μετα σκεφτεσαι και τον αλλο που πρεπει να παει στην δουλεια και δεν κοιματε ολο το βραδυ και ετσι οπως εχω γινει ενας πονοκεφαλος πεφτω σε αυτο το πανεμορφο ποστ και ο πονοκεφαλος μεγαλωνει γιατι ειλικρινα δεν υπαρχει τιποτα πιο ομορφο απτο να ξυπνας και να ειναι διπλα σου ασε που ειναι απιστευτα δυσκολο να σηκωθεις με την αισθηση ηρεμιας και γαληνης που σου δινει ελα μου ομως που υπαρχουν και οι πρακτικοι λογοι συγνωμη αν παταω πανω στο ποστ αλλα ηθελα να πω καπου τον πονο μου και αν ηταν πιο ηρεμος το βραδυ θα συμφωνουσα 100% πονοκεφαλος ουφ
Πανέμορφες στιγμές..ευλογημένες!!!Έτσι ακριβως είναι..ο καθένας βρισκει μονος του τι ειναι σωστο και τι οχι.Ο μπέμπης μου είναι 7 μηνών.Καθε μερα σκεφτομαι οτι καποια στιγμη..αυριο..χμ μεθαυριο πρεπει να τον μεταφερω στο δωματιο του..αλλα δεν μου παει η καρδια..ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ..ΔΕΝ ΘΕΛΩ..ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ..ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ!!!Τον εχω διπλα μου στη κουνια του..κολλητά στο κρεββατι μου..και καθε βραδυ που πεφτουμε για υπνο μεχρι να τον παρει ο υπνος κανει κωλοτουμπες και σηκωνεται,αρπαζει την παντα με βλεπει ξεκαρδιζεται στα γελια και ξαναπεφτει!Αυτο γινεται συνεχεια μεχρι να κοιμηθει..τρελενομαι οταν ακουω αυτο το γελιο χαρας και ασφαλειας που του προσφέρω..και μου προσφερει κι αυτος..πανω απ'όλα!
χαίρομαι που διαβάζω ότι υπάρχουν κ άλλοι χαζογονείς που παίρνουν τα νινάκια τους στο κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά!!!! εμείς λοιπόν είμαστε 5!!! ναι ναι είμαστε η μαμά ο μπαμπάς κ τα τρία γουρουνάκια (τα αγορίνια μου). η ώρα του ύπνου είναι η ομορφότερη της ημέρας και για μας γιατί μαζευόμαστε όλοι στο κρεβάτι, αγγίζοντας ο ένας την πατούσα του άλλου για να νιώθουμε την δερματική επαφή κ καταλήγω εγώ η μαμα να γίνομαι χταπόδι για να χωρέσω και τους τρεις στην αγκαλιά μου. να πώ ότι σηκώνομαι σαν 'ς' κάθε πρωί??? ΝΑΙ σηκώνομαι σαν 'ς' κάθε μα κάθε πρωί!!! ΕΕΕ και????? αξίζει γιατί νιώθει ο ένας τον άλλον κ δεν χορτένεται αυτό όσα βράδια κ να επαναλαμβάνεται!!!! Λέω στον άντρα μου ότι γίναμε σαν τους μαροκινούς!!! με την εξαίρεση ότι οι μαροκινοί ζούνε πολλά ατομα σε ένα σπίτι ενώ εμείς πολλοί σε 1 κρεβάτι:) και τα περί ανασφάλειας των παιδιών που κοιμούνται με τους γονείς δεν τα πολυ πιστεύω μιας κ εγώ η ίδια κοιμόμουν με τη μαμά μου έως τα 17 που έφυγα από το σπίτι. Ποτέ μου δεν ένιωσα ανασφαλής κ πάντα ήμουν σίγουρη για τον εαυτό μου. θυμάμαι τη ζεστασιά του κορμιού της ακόμη κ τώρα κ παίρνω δύναμη!!!! και τα μωράκια μου έτσι θέλω να νιώθουνε αργότερα, ότι αγαπήθηκαν κ θα συνεχίσουν να αγαπιούνται στο έπακρο. ΦΙΛΑΚΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ(-ΕΣ)
είναι υπέροχο συναίσθημα να κοιμάσαι με τα παιδιά σου!!αυτή η οικογενειακή φωλιά γεμάτη αγάπη είναι το μεγαλύτερο δώρο της ζωής!!!ο γιος μου που είναι 5 δεν θελει να κοιμάται πια μαζί μας αλλά το πρωί έρχεται για την καθιερωμένη αγκαλιά!!η κορούλα μου όμως που είναι 18 μηνών κοιμάται όλο το βραδυ ανάμεσα σε εμένα και το μπαμπά της και μουρμουραέι μαμούλι, μπαμπάκα!!!πως να στερήσεις σε αυτό το πλάσμα αυτή την ασφάλεια που νιώθει εκείνη την στιγμή...εγω γενικά δεν ταυτίζομαι με το τι κάνουν τα άλλα θηλαστικά γιατί θεωρώ ότι ο άνθρωπος είναι ένα πολύ ιδιαίτερο ων που αν εξαιρέσεις τον τρόπο συλληψης του και της βρεφικής διατροφής του δεν μοιάζει και πολύ με τα άλλα θηλαστικά!!Ο οδηγός μου όμως για την ανατροφή των παιδιών μας είναι ότι από την πολύ αγάπη και το αίσθημα της απόλυτης ασφάλειας ποτέ δεν έπαθε κανείς κάτι!!!όσο πιο πολύ αγάπη πάρεις τόση θα δώσεις και όσο πιο ασφαλής αισθάνεσαι στην οικογένειά σου τόσο πιο δυνατός άνθρωπος θα γίνεισ...co-sleeeping για όσο έχει ανάγκη το παιδί έρχεται η ώρα που θα φτιάξει τη δική του "σχεδία" και η ώρα αυτή δεν αργεί!!!
Μονο εμενα και την ξαδερφη μου γνωριζα που κοιμομαστε με τα παιδια..... Τι ευτυχια που το κανουν κι αλλοι...... Θα εκτυπωσω το κειμενο με ολα τα σχολια απο οικογενειες που κανουν το ιδιο και θα το ταχυδρομησω σε ολους τους επικριτες μας. Ασ'το καλο πια..... Ο καθεις οπως νομιζει.... Κι εμεις νομιζουμε ΕΤΣΙ !!!!
Κ ΓΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΙΣΤΩ ΤΟΝ 11 ΜΗΝΩΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΝ ΚΟΥΝΙΑ ΣΤΝ ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΟΠΟΤΕ ΝΙΩΣΩ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΤΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΤΝ ΠΕΡΝΩ!Κ ΝΑΙ ΝΙΩΘΩΟΥΜΕ ΤΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ `Κ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΑΣ Κ ΜΑΣ ΦΙΛΑΕΙ :)
uperoxo keimeno!!!na sas pw thn alh8eia eixa tis amfivolies mou gia to kata poso prepei na koimountai mazi mas ta paidia mas.to mwro mou einai molis 18 hmerwn alla sxedon apo thn prwth mera ton phre o antras mou sto krevati mas k eniwsa tooooso uperoxa pou hmastan oloi mazi!!!vevaia oloi mou lene,8a ton kakoma8eis,paei h erwtikh sas zwh,de 8a 8elei na paei sto krevati/dwmatio tou meta alla de tous akouw.twra sumfwnw apoluta mazi sas!!!
Mανο μου,πολυ συγκινητικο το αρθρο σου... Κ γω θελω ο 2 μηνων γιος μου να ειναι απολυτα λιωμενος πανω μου μες στην αγκαλια μου, προτου τον ακουμπησω στην κουνια του.Η διαδικασια του υπνου ειναι μια ιεροτελεστια κ ειναι πολυ σημαντικη για την ψυχολογια του παιδιου.Οπως επισης κ η στιγμη που ανοιγει τα ματια του το πρωι.Πολλες φορες τον παιρνω αγκαλια για εναν υπνακο πριν σηκωθουμε.Θελω το παιδι μου να αποκοιμιεται κ να ξυπναει με χαμογελα. Κ τωρα ακομα δεν μπορω να βαλω στο κειμενο ουτε ενα θαυμαστικο, γιατι τον κοιμιζω στον ωμο μου... Δεν μπορω να φανταστω με τιποτα το παιδι μου να κλαιει στο λικνο κ γω να το αφηνω να κοιμηθει μες στα κλαματα ,μην τυχον το κακομαθω. Δεν ξερω αν οι αλλοι το θεωρουν σωστο,εγω ετσι νιωθω!!!!!!(τα καταφερα,με το θαυμαστικο!!) Να ειστε παντα αγαπημενοι.
Τόσο όμορφο κείμενο και τόσο αληθινό! Το έστειλα στον άντρα μου και μου απάντησε: Και τι θέλεις τώρα... να έρθει και ο Μάνος;
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα. Σωστός. Να του το πείς... Χαχαχαχαχαχαχαχαχα.
τέλειο είναι αυτό!για τον πρωτο καιρό,που ξυπνάνε συχνά για θηλασμο...μετα δημιουργουνται καποια πρακτικα προβληματακια,καθως η μονιμη παρουσια των παιδιων στο υπνοδωματιο των γονιων,καθιστά αδύνατη τη λειτουργία τους ως ζευγάρι.ολη ,μερα τρεχεις γιατι μετα απο τα 2 ή 3 συνηθως δεν κοιμουνται μεσημερι,τριγυρνανε ΟΛΗ ΜΕΡΑ!αν τις νυχτες ειμαστε ολοι μαζι,τι ζευγαρι θα ειμαστε;;;;
Οι νυχτοφύλακες ,οι μπαρμαν , οι σερβιτοροι, οι καπετάνιοι , οι ανθρωποι που δουλευουν με βάρδιες ή συχνα νύχτα , πιστεψε με εχουν και αυτοι χαρουμενες οικογενειες , καλη σεξουαλική ζωή και ευτυχισμένο γάμο . Αν το ζευγάρι αγαπιεται και θέλει θα βρει τον τρόπο να κρατήσει την σεξουαλική του ζωή εντονη και την σχέση του δυνατή ;)
αν και για τους δικους μου λόγους δεν συμφωνων απόλυτα με αυτή την πρακτική, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω πόσο γλυκεια, ευτυχισμένη και πλήρης είναι η εικόνα που περιγράφεις :)
Τέλειο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΕΝΟΙΩΣΑ ΚΑΠΩΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΟΧΗ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΡΑΦΑΙΛΑΚΗ ΜΟΥ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΓΕΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΕΝΟΧΗ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΕΙΧΑΝ ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΕΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΥΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ.ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΝΟΙΩΘΕΙ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΝΟΙΩΘΕΙ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ ΚΑΙ Ο ΥΠΝΟΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΓΑΛΗΝΙΟΣ....ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
Αχ, κύριε Μάνο! Μέλωσα πρωί πρωί!!!