Είναι δύσκολο να είσαι μαμά και σύζυγος στρατιωτικού
Γεια σας! Eιμαι η Βιβιαν και σας διαβαζω καιρο τωρα. Δενομαι με τις ιστοριες σας, παιρνω θαρρος, κλαιω και γελαω μαζι τους… Ηρθε η ωρα να γραψω και εγω τη δικη μου μαμαδο-ιστορια..
Ειμαι 23 ετων και προσφατα (3 μηνες πριν) εγινα μανουλα μιας υπεροχης νεραιδας! Αχ!!! Ποσο αγαπω το γλυκο μου πλασματακι, το φαφουτικο χαμογελο της… Ολα ειναι τοσο τελεια πανω της… Ενας αγγελος που διαλεξε εμενα για μητερα του… Ειμαι φουλ ευτυχισμενη, νιωθω πληρης, αλλα δεν ειναι ομως κι ολα ροδινα.. Βλεπετε, ειμαι συζυγος στρατιωτικου και αυτο ωρες ωρες ειναι τοσο δυσκολο… Υπηρεσιες, ασκησεις και ολα τα καλα του στρατου που παίρνουν τον αντρα της ζωης μου μακρια και συνηθως -Αχ αυτο το συμπαν και ο Θεος μαζι εχουν μαυρο χιουμορ!- λειπει οταν ξαφνικα τον εχω αναγκη…
Ειμαι πανω απο 700 χλμ μακρια απο τους δικους μας λογω της μεταθεσης και αυτο το καθιστα ακομα πιο δυσκολο… Αλλες μου λενε »Δε χαιρεσε που εισαι μονη σου;», »Ελα μωρε σιγα, μηνας μπαινει μηνας βγαινει, εχετε ενα μισθο!» και αλλα διαφορα… Δεν ειναι το θεμα εκει ομως… Δεν εχω καταφερει να κανω ενα κυκλο, να βρω μια φιλη. Διακρινω ενα ρατσισμο προς τις νεες μανουλες εδω στο χωριο που ειμαι..
»Εισαι μαμα! Δεν μπορουμε να καπνισουμε σπιτι σου! Το μωρο κλαιει, δε μπορουμε να πουμε μια κουβεντα! Φοβαμαι μη κοιμαται το μωρο και το ξυπνησω, γι’ αυτο δεν ερχομαι!» και ενα σωρο αλλες δικαιολογιες… Ειμαι μαμα πλεον, δε μπορω να κανω οτι κανουν, κατα τη γνωμη τους…. Εγω δε το βλεπω ετσι ομως. Ως δια μαγειας εχουμε ενα προγραμμα με τη μικρη, μια ρουτινα χωρις να το θελουμε, κοιμαται συνηθεις ωρες και εχω χρονο για μενα να με περιποιηθω, να κανω το σπιτι και αργοτερα να ξεκλεψουμε λιγο χρονο με τον αντρα μου για εμας…
Δε καταλαβαινουν πως περα του οτι πλεον εχουμε παιδι -και ναι δε λεω, εχουν αλλαξει οι δραστηριοτητες μας- παραμενουμε ιδιοι… Με το ιδιο χιουμορ, τις ιδιες αποψεις και ιδεες, εκτος απο τα πλεον ονειρα που κανουμε για τη μικρη μας και αργοτερα αν μας αξιωσει ο Θεος, γιατι οχι και για το αδερφακι της. Εδω που ειμαστε δεν ειναι πολλοι γονεις με παιδακια ειναι οι περισσοτεροι ελευθεροι και δε θελω να κατηγορησω, αλλα ολοι κανουν αστατη ζωη, μεθυσια, τρακαρισματα και αλλα πολλα που κοκορευονται. Ο αντρας μου δεν ειναι ετσι, ειναι σπιτογατος, λεει πως μολις μπαινει μες στο σπιτι ξεχναει ολα τα προβληματα της δουλειας ή το ποσο καταπονημενος ειναι απο την πορεια που εκανε, κανει το μπανιο του και παιζει με τη μικρη μας και αφιερωνει χρονο σε μενα… Ειναι τελειος..!
Μεχρι πριν λιγο καιρο η νεραιδα μας ειχε κολικους και οχι δεν ειμαστε απο τους τυχερους να τους περασουμε ξοφαλτσα… Ο Χρηστος ελειπε.. Η μικρη πλανταζε στο κλαμα.. Εκανα οτι μπορουσα, κομπρεσες ζεστες, μαλαξεις στην κοιλιτσα, επινα χαμομηλι μπολικο για να παιρνει καταπραυντικα συστατικα η μικρη από το γαλα μου αλλα εκει… Να ποναει το κοριτσακι μου.. Αρχιζα να κλαιω.. Ειμαι απειρη, τωρα μαθαινω να ειμαι μαμα και στενοχωριομουν, ενιωθα πως δε κανω αρκετα για να μην ποναει και τοτε ξαφνικα στις 2 το πρωι χτυπαει το κινητο μου.. Ηταν ο αντρας μου ειχε τελειωσει τη φρουρα..
»Ελα εισαι καλα;»
»Οχι, η μικρη ποναει και εγω νιωθω απαισια, δε μπορω να τη βοηθησω, ειμαι αχρηστη!»
»Μη κλαις, ελα να μιλαμε μεχρι να ηρεμησει, δεν εισαι μονη σου, υπαρχω και εγω..»
Ποσο μαγικα ηταν τα λογια του, ποσο ομορφα ενιωσα που μεχρι και η μικρη ενιωσε πως ηρεμησα και αρχισε να ηρεμει και εκεινη…
Το επομενο πρωι οταν ηρθε σπιτι με την απαλλαγη ημουν ξυπνια… Φιαχνουμε καφε να πιουμε και του λεω
»Δε γινεται, δεν ειμαι καλη μαμα, δεν ειμαι αρκετη, τι θα κανω, ειμαι μονη μου! Οι περισσοτερες εχουν μια βοηθεια, εγω μονο εσενα! Κι οταν λειπεις.. Δε μπορεις να φανταστεις ποσο δυσκολο ειναι οταν λειπεις..»
»Θα τα καταφερουμε! Οι αλλοι ειναι καλυτεροι απο μας; Δεν το νομιζω!!! Εισαι υπεροχη μαμα, απλα ειναι ακομα νωρις, θα προσαρμοστουμε, θα τα καταφερουμε! Παντα τα καταφερνουμε!!!»
Και ετσι εγινε, βρηκα τους »κωδικους» κλαματος της μπεμπους μου και τροπους να την ηρεμω και εκτος απο αυτο εμαθα να ειμαι πιο υπομονετικη και πιο ψυχραιμη. Πλεον ειμαστε καλα, αλλα και παλι δεν εχω εναν ανθρωπο να πω δυο κουβεντες εδω στην ακρη του Θεου που ειμαι. Ευτυχως με τον αντρα μου εχουμε μια πολυ ομορφη σχεση που συμπεριλαμβανει και τη φιλια που ειχαμε καποτε πριν αρχισουμε τη σχεση μας , αλλα ωρες ωρες εχω αναγκη απο μια γυναικεια παρουσια, να πουμε δυο ψευτοκουβεντες, να κακαρισουμε παρεα… Οσες γνωρισα και τις εβαλα σπιτι μου με κατεκριναν που δεν ειχα χρονο να μαζεψω τις πανες απο το κρεβατι που την ειχα αλλαξει τη μικρη, αλλα δε τα προλαβαινω και ολα μονη μου και εκτος απο αυτο τη θηλαζω αποκλειστικα που αυτο σημαινει οτι ειναι μονιμως πανω μου. Οταν κοιμαται, τοτε ξεκιναω τα συμμαζεματα του σπιτιου. Δε μπορει να ειναι αυτες οι »Μις τελειες»! Νομιζουν οτι ειναι, γιατι δεν εχουν ενα γλυκο πλασμα να τους χαμογελαει και σπαζονται οταν τους ειχα πει τοτε που ειχαν ερθει και με κατεκριναν μες στο σπιτι μου »Εγω νιωθω πλεον οτι ολα ειναι σε μια ταξη»!
Αραγε υπαρχουν ανθρωποι πλεον που δε θελουν να τους στρωσεις το κοκκινο χαλι για να τους υποδεχτεις στο σπιτι σου ή οχι; Ευτυχως που υπαρχει και το eimaimama, εχω βρει παρηγορια και παρεα εδω μεσα και μακαρι καποια στιγμη να βρω και μια φιλη να μπορω να πω δυο κουβεντες, γυναικειες κουβεντες… Ειμαστε γονεις, αγαπαμε τα παιδια μας, αλλα δε μας αξιζει ο αποκλεισμος, μπορει να αλλαζουν οι προτεραιοτητες στη ζωη μας αλλα δε παυουμε να ειμαστε ανθρωποι..
Σε ευχαριστω αντρα της ζωης μου που στεκεσαι διπλα μου, η παρεα μου, ο φιλος μου, ο ανθρωπος μου…
Σε ευχαριστω γλυκια μου νεραιδα που ηρθες στη ζωη μου και την αλλαξες με μαγικο και ομορφο τροπο…
Σας αγαπω πολυ…
Σας ευχαριστω που με διαβασατε
να ειστε ολες καλα!
Σε ευχαριστω eimaimama για τη συντροφια!!!
Βιβιαν
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Απλά σε καταλαβαίνω. Ο άντρας μου είναι στην πολεμική αεροπορία. Υπηρεσίες φουλ...και συνήθως τότε αρρωσταινουν οι δύο μικροί άντρες της ζωής μου (4 χρόνων ο μεγάλος και 20μηνων ο μικρός)!!
Τα ιδια περναμε...μακαρι να ημασταν κοντα!
Συγνωμη που δεν σας καταλαβαινω. Ειμαι συζυγος στρατιωτικου και το λουλουδι μου ειναι 3 ετων. Γεννηθηκε αμεσως μετα την μεταθεση που πηρε. Μονη μου την μεγαλωσα και την μεγαλωνω. Καινουριους φιλες; εννοειται. Παρεες; ευκολο. Βολτες οπου ηθελα με το φασολακι μου. Καθολου δεν μ ενοχλει οταν λειπει ο συζυγος μου. Το αντιθετο μαλιστα. Εχω απειρο χρονο για μενα και την μπουμπου μου. Και γιατι πανες στο πατωμα και γιατι ακαταστατο σπιτι....και παλι συγνωμη....αδυνατω να σας καταλαβω. Κι επειτα....θα γυρισει κσποια στιγμη....και εινσι μαγικο το ποσο ανανεωνεται η σχεση....
Ο αντρας μου ειναι στο Πολεμικο Ναυτικο.....εχουμε ενα κοριτσακι 3 ετων......τον Οκτωβριο εκανα ενα πολυ σοβαρο ορθοπαιδικο χειρουργειο στο δεξι μου χερι-εχω ρευματοειδη αρθριτιδα-,μια βδομαδα μετα ο αντρας μου εφυγε ταξιδι για 2 μηνες,γυρισε για 3 βδομαδες και 27 Δεκεμβριου ξαναεφυγε και δεν εχει γυρισει ακομα.ευτυχως ειχα τη μαμα μου βοηθεια,αλλα τραβηξαμε μεγαλο ζορι,η μικρη αλλαξε συμπεριφορα γιατι απο τη μια δεν εβλεπε το μπαμπα της απο την αλλη εγω ξαπλα στο κρεββατι να μην μπορω να την παρω αγκαλια......το προηγουμενο Σ/Κ ηταν αρρωστη με 39,5 πυρετο και βηχα....τα'παιξα απο τη κουραση,και στο καπακι αρχισα και δουλεια και ξυπναω στις 5 το πρωι....φυσικα στον αντρα μου δεν ειπα οτι ηταν αρρωστη η μικρη γιατι δεν πρεπει να εχει και αυτη την εννοια μεσα στις φουρτουνες και στα 9 μποφορ......εγω εχω τους δικους μου,αλλα δεν εχω τον αντρα μου....και αυτο δυσκολο.εγω ειμαι 37 και πιστεψε με ειναι πολυ δυσκολο τωρα πια να εχεις τη μαμα σου μεσα στο σπιτι σου να κανει κουμαντο......ναι βοηθαει και φυσικα τα καταπινω ολα,αλλα θες τον αντρα σου πως να το κανουμε,εμεις εχουμε αλλη σειρα.....και το να μενεις πισω μονη σου ειναι δυσκολο,να εισαι υπευθυνη για ολα,να τα διαχειριζεσαι ολα μονη σου,να μην μιλας,να προσπαθεις να κανεις το παιδι να μην νιωθει την απουσια του μπαμπα,και να εχεις απολυτη αποκλειστικη ευθυνη για το παιδι. Παντως κουραγιο,υπομονη,θα βρεθουν ανθρωποι που θελουν να ερχονται σπιτι σου,να δουν και τη μπεμπα σου και να σε βοηθησουν κιολας.
Μετα απο 13 χρονια συζηγος στρατιωτικου και με δυο παιδια πλεον, σε καταλαβαινω απολυτα!!!!!!!!!!! Το οτι το συμπαν συνωμοτεί έτσι ώστε όλα τα ασχημα να γινουν οταν εκεινοι λειπουν... ισχυει!!!! Είναι πολυ σημαντικό που εχεις εναν τοσο υποστηρικτικό σύζηγο!!!! Να χαιρεστε το μωρακι σας και την οικογενεια σας!!!!
Σύζυγος στρατιωτικού κι εγώ με δύο παιδάκια, 16 μηνών κοριτσάκι (μάλιστα τη μικρή τη λένε κι αυτή Βίβιαν) και 3,5 ετών αγοράκι. Τους τελευταίους μήνες λείπει σε άλλη πόλη ο άντρας μου για εκπαίδευση. Μέχρι τώρα είχα βοήθεια τη μητέρα μου αλλά έφυγε κι αυτή για το εξωτερικό. Είναι δύσκολο να είσαι μόνη σου. Σε καταλαβαίνω... Μπορεί πράγματι μία νέα μαμά να νιώθει μοναξιά, ειδικά αν οι μέχρι τότε φίλοι της δεν έχουν παιδιά. Συνήθως δεν έχουν ιδέα τι θα πει τα μεγαλώνεις παιδί και τι θα πει να μην προλαβαίνεις να μαζέψεις ούτε μία πάνα από το πάτωμα. Πόσες και πόσες πάνες αργώ κι εγώ να μαζέψω... Πιστεύω ότι πρέπει να αρχίσεις να γνωρίζεις κι άλλες νέες μαμάδες και θα βρεις πολλά κοινά, καθώς και την επικοινωνία που τόσο σου λείπει! Όταν η μικρή σου ξεπεταχτεί λίγο ακόμα, γύρω στην άνοιξη δηλαδή, θα αρχίσετε τις βόλτες στις παιδικές χαρές! Ένα μωρό έξι μηνών απολαμβάνει την κούνια όσο δεν φαντάζεσαι! Εκεί πολύ γρήγορα θα διαπιστώσεις ότι υπάρχουν πολλές μαμάδες με τις οποίες θα μπορούσες να ταιριάξεις! Όσο για το αν τα καταφέρνεις ή όχι καλά ως μαμά, δεν πρέπει να είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου! Ήδη έχεις καταφέρει να θηλάζεις αποκλειστικά, κάτι που σημαίνει ότι ξεπέρασες αρκετές δυσκολίες που συμβαίνουν στην αρχή και αξίζεις πολλά μπράβο!... Όσο περνάει ο καιρός θα γίνεσαι όλο και πιο έμπειρη μητέρα και θα σου φαίνονται όλα πιο εύκολα! Επίσης σε λίγο καιρό θα αρχίσει και το μωρό να επικοινωνεί όλο και περισσότερο μαζί σου! Ο χρόνος με το παιδί σου θα γίνεται όλο και πιο απολαυστικός! Κάνε λίγη υπομονή και όλα θα φτιάξουν! Το καλό είναι ότι έχεις έναν άντρα που σε νοιάζεται και έχετε πολύ καλή σχέση οι δυο σας!
δεν ειμαι συζυγος στρατιωτικου-για την ακριβεια ειμαι κατα του στρατου αλλα αυτό είναι άλλο θεμα- αλλά είμαι μακρια απο τους δικους μου και καταλαβαινω πως νοιωθεις. παρεες εκανα μετα απο 3 χρόνια που ήρθα εδώ! πιο πριν τιποτα...
Μια απο τα ιδια φιλη μου,σε ακριτικο νησι με τεσσερα παιδια και αντρα στρατιωτικο,μονη εντελως,να χρειαζεται να πας το ενα παιδι στον γιατρο και να κουβαλας μαζι σου και ολα τα υπολοιπα.Ας ευχαριστουμε τον Θεο που εχουμε καλους αντρες που μας αγαπανε και καταλαβαινουν τον αγωνα μας!!!!
Εγω παλι ειμαι γυναικα καπετάνιου. Που άφησε ενα παιδι 2 χρονων κ θα το δει σχεδόν 3... Αλλού είδους μοναξιά. Χωρις τον άνθρωπο σου, χωρις να μπορείς να συναναστραφείς ούτε τους ελεύθερους ούτε τους παντρεμένους φίλους σου επι ίσοις όροις. Και ο αγαπημένος σου ήχος να ειναι το κουδούνισμα του skype. Και πάνω απο όλα να πρεπει να κανω όσο πιο ανώδυνη την απουσία του μπαμπα στο μικρο. Αλλα δε θα το άλλαζα με τίποτα.
Bibian geia soy!mia apo ta idia kai egw..koyragio!dystixos ayto einai na eisai syzigos stratiotikoy!na eisai moni sta dyskola!emeis prepei na pernoyme ta parasima!den exeis kanenan anagki,exei to koritsaki soy!exw 2 koritsakia 19 minwn kai 3,5etwn.eytixws poy yparxei to internet kai ta thlefona!dystixws me tis metathesis mas filies den yparxoyn!!!na kitane ta spitia toys aytes kai oxi to diko soy!den exoyn paidia gi ayto mallon!to mwro soy den tha thimate an eixes to spiti katharo,alla tha se eyxaristi gia thn afosiosi soy kai to mitriko gala poy ths prosferis!mprabw soy!
Σύζυγος στρατιωτικού και εγώ και μάλιστα αυτή την στιγμή ο άντρας μου είναι στο Κοσσοβο και μεγαλώνω μόνη μου την κόρη μου... Εγώ το μόνο που λέω είναι δόξα ο Θεός που τουλάχιστον βρέξει χιονίσει στο σπίτι μπαίνει ένας σταθερός μοισθός γιατί αλλιως τα πράματα θα ήταν τραγικά....
Μπραβο σου, ....και ψηλα το κεφαλι! Ευχομαι να ειστε μια ολοκληρη ζωη ετσι αγαπημενοι και δεμενοι! Η ιστορία σου μοιάζει πολύ με την δικιά μου πριν μια δεκαετία. Σήμερα μπορώ να πω ότι μετά από τόσα χρονιά ο άνδρας μου είναι ο μοναδικός βράχος που είναι πάντα διπλά μου! Όλοι οι υπόλοιποι είναι απλά γνωστοί και περαστικοί. Το μωράκι σου είναι ακόμα μικρό και δεν έχει κακές μητέρες, κάθε μητέρα νοιώθει τι είναι το καλύτερο για το παιδί της, ακολουθά απλά το ένστικτο σου! Σε 2 μήνες, με το καλό, θα φέρω στο κόσμο το δεύτερο κοριτσάκι μου και εννοείτε πάλι μόνοι μας, χωρίς καμιά βοήθεια ξανά! Δεν χρειάζομαι κανέναν και θα αντιμετωπίσουμε ξανά μαζί κάθε δυσκολία που μας περιμένει! Να είσαι δυνατή, έχεις τον άνδρα σου και το παιδάκι σου! Όταν περνάτε όμορφα όλοι μαζί όλα τα αλλά είναι ασήμαντα!!
ax mia apo ta idia exw ena agoraki 15 minwn me antra stratiotiko ta idia exw perasei kai pernaw akoma... einai polu duskolo na eisaimakria apo tous dikou sou... prin ginw mama ola itan teleia parea volta mazeuomastan sta spitia mas me filous sinexeia omws kai oloi i filoi mas me paidia mono emeis den eixame tote. kaiden me piraze na pigainw spitia tous na min kapnizw i na erxontai spti mou me ta paidia tous kai na ginetai enas xamos alla den me peirazei giati pernasoume wraia... ellaoatn irthe i dikia mas seira oloi eksafanistikan oloi omws... ta mono sto tilefwnw milame pleon kai as menoume oloi sto idio tetragwno oloi exoun polles douleies denprolavenoun oute giaena kafe dikaiologies tou stil na einai mpokomena exoun miksoules ta paidia na tha erthoun na sou kanoun anw anw katw taspiti kai tetoia... vlepoumast polu spania twra se giortes genethia kai tetoia mono... einai teleiws moni mou ektos tou antra mou merikes fores ta skeftomai ola auta kai stenaxwriemai alla meta lew den aksizeina xaliemai gia kanena... exw ton antramou pou ton letreuw kai ena uperoxo mwraki mou pername teleia oi 3 mas... an tixi tha vrethoume me tous filous mas an oxi kali kardia...
Βίβιαν,γεια σου.Διάβασα σήμερα την ιστορία σου.Βλέπεις,τους τελευταίους 4 μήνες ασχολούμαι με την σελίδα,γιατί τότε έμαθα ότι είμαι έγκυος.Παρόλο που ο δικός μου άντρας δεν είναι στρατιωτικός,αντιμετωπίζω τα ίδια προβλήματα,όχι μόνο από φίλους,αλλά κι από συγγενείς.Όλοι έχουν μια μόνιμη δικαιολογία ότι μένουμε μακρυά τους και δεν έχουν χρόνο και χρήμα για να μας επισκεφτούν..Μένουμε στα Προάστια του Πειραιά και οι λοιποί γονείς και φίλοι Βόρεια και Νότια.Η απόσταση δηλαδή είναι γελοία,αφού μιλάμε για 50χλμ. περίπου.Νιώθω ήδη πολύ μόνη και δυστηχώς το ζω από τον γάμο μας.Είχα ξαναμείνει έγκυος,αλλά είχαμε μια ατυχία,που ακόμη και τότε,πάλι δεν ήταν κανείς δίπλα μου.Οι πρώτοι μήνες της εγκυμοσύνης μου ήταν αρκετά δύσκολοι κι όμως,η μόνη βοήθεια που είχα ήταν αυτή του άντρα μου,που παρόλη του την κούραση από την δουλειά,προσπαθούσε να με βοηθήσει,αφού έβλεπε ότι από τους εμετούς και τις ζαλάδες δεν μπορούσα ουσιαστικά ούτε για την ανάγκη μου να πάω!!Κι όμως,οι 3 μήνες περάσανε,με κλάματα και στενοχώριες από μέρους μου,γιατί όπως και να το κάνουμε,ένιωθα άσχημα έτσι αβοήθητη που ήμουν και σκεφτόμουν τι θα κάνω όταν θα έρθει και το παιδί....??Τα οικονομικά μας είναι κι αυτά σε άθλια κατάσταση,μιας και το αφεντικό του άντρα μου δεν τον πληρώνει κι εγώ νιώθω ανήμπορη να τον βοηθήσω.Από την άλλη,μη νομίζεις κι αυτοί όταν μας βλέπουν απογοητευμένες,είναι λογικό να στενοχωριούνται γιατί μας αγαπάνε!Σκεφτόμενη και αυτό,προσπαθώ να συγκρατώ τον πόνο μου και τα παράπονά μου,για να μην τον ρίχνω και εκείνον.Στα λέω όλα αυτά για να σου δώσω μια εικόνα μιας γυναίκας διαφορετικής κατάστασης από την δική σου μεν,αλλά που βιώνει εξίσου τη μοναξιά από τους ήδη ανθρώπους που ήξερε.Κι αναφέρω παρελθόν,γιατί για'μενα αποτελούν παρελθόν,άνθρωποι που δεν θέλουν να μοιράζονται μαζί σου τέτοιες στιγμές,βρίσκοντας φτηνές δικαιολογίες!!!Δεν είναι λοιπόν θέμα περιοχών,αλλά ανθρώπων.Κι έχεις απόλυτο δίκιο,να λες ότι "γίναμε γονείς,δεν αλλάξαμε,είμαστε ακόμη άνθρωποι,με τις ίδιες αντιλήψεις που είχαμε και πριν".Πίστεψέ με,όλοι αυτοί,όταν και αν έρθουν ποτέ σε αυτή τη θέση,τότε ίσως να καταλάβουν την αξία της.Εύχομαι πάντως,μετά από όλο αυτό το διάστημα,που θα'χει μεγαλώσει κι η μπεμπούλα σου,να έχεις βρει έναν άνθρωπο που να μπορείς ν'ανταλλάξεις 10 κουβέντες κι όχι μόνο.Αλλά ναι,η Μαρία που έγραψε έχει δίκιο κι ας μην έχω κρατήσει ακόμη το δικό μου μωράκι στην αγκαλιά μου ακόμη,ότι η μπεμπούλα σου και το κάθε μωράκι για την κάθε μανούλα αντίστοιχα,της δίνει κουράγιο για πολλά πράγματα.....Δημιουργούμε ένα θαύμα της φύσης κι αυτό,αυτά τα πλασματάκια το καταλαβαίνουν πολύ καλά!!!!Τέλος,είσαι τυχερή με τον άντρα που έχεις,ο οποίος από ότι καταλαβαίνω σε στηρίζει!Να'στε καλά κι οι 3 και γιατί όχι κι αργότερα κι οι 4!!!!!
Καλησπέρα... ειλικρινά κορίτσι δεν ξέρεις πόσο σε καταλαβαίνω είμαι κ εγώ σύζυγος στρατιωτικού κ έχω 2 παιδάκια 30 μηνών και 6 μηνών η μικρή έχει 6 μήνες που πήραμε μετάθεση κ σε πληροφορώ ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα.... είναι πολλή δύσκολα κ ειδικά όταν είσαι μόνη σου....
Σύζυγος στρατιωτικού και εγω με δυο αγγελούδια 21 και 38 μηνών!! Σε νιώθω οσο δεν φαντάζεσαι!! Προβληματικές εγκυμοσύνες, δυσκολίες, αρρώστιες, χτυπήματα, νοσοκομεία να τρέχω μόνη μου με τα κορίτσια μου!! Ο ανδρας μου σε υπηρεσίες τρελαμένος και αυτός!! Είσαι ακόμα στην αρχή,η κορούλα σου θα σου δώσει την δύναμη να αντιμετωπίσεις τα πάντα!! θα το δεις!! Να ξέρεις πως σιγά σιγά φτιάχνουν τα πράγματα. Δυστυχώς σε κάποιες απο τις περιοχές που πηγαίνουμε οι ντόπιοι είναι περίεργοι απέναντι μας. Προσπάθησε για αρχή να κάνετε παρέα με ανθρώπους σαν εσάς, με τα ιδια προβλήματα, τις ίδιες ανάγκες. Μπορείς να κάνεις γνωριμίες, στο φειςμπουκ πχ υπάρχουν πολλές ομάδες συζύγων στρατιωτικών. Είσαι σε κάποια απο αυτές; Εγώ έτσι ανοίγω τον κύκλο μας!! Αλλοι φεύγουμε με μεταθέσεις αλλοι έρχονται ετσι ειναι η ζωή μας!! Μπορούμε ομως να την φτιάξουμε!!Μην περιμένεις κάποιον που δεν γνωρίζει την ζωή μας να μας καταλάβει. Οι περισσότεροι βλέπουν την επιφάνεια και δεν ξέρουν καν τι αγώνα κάνουν οι οικογένειες των στρατιωτικών. Σφίξε τα δόντια και μην χάνεις την ελπιδα σου!! Στο χέρι σου ειναι τα πάντα!! Ψάξε στο φεις τις ομάδες, ειναι μια καλή αρχη!!
ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ Η ΚΟΡΟΥΛΑ ΣΟΥ.Κ ΕΓΩ ΕΧΩ ΔΥΟ ΚΟΡΕΣ 3.5ΧΡ.Κ 18ΜΗΝΩΝ.ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ Κ ΕΓΩ ΕΔΩ Κ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΔΥΟ ΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ Κ ΑΥΤΗ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΤΑΘΕΣΗ Κ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ 750 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ.ΠΕΡΑΣΑ Κ ΕΓΩ ΠΟΛΥ ΜΟΝΑΞΙΑ.ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΝΑ ΑΝΟΙΧΤΟ,ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΕΝΑΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΕΥΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ Κ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΟΙΓΟΜΕ.ΟΜΩΣ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑ Κ ΕΚΑΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΦΙΛΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ.ΤΩΡΑ ΠΑΛΙ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ ΜΑΚΡΥΑ Κ ΕΔΩ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΩ ΦΙΛΕΣ...ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΕΝΟΥΡΙΑ ΜΕΡΗ Κ ΑΛΛΕΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ.ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΕ.ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΗ Η ΜΠΕΜΠΑ ΣΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ,Κ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΑΣ ΕΡΘΕΙ..NA ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ..
εισαι τυχερή στην ατυχία σου που ο άντρας σου δεν εχει και χαρακτήρα στρατιωτικού.. αυτοί ειναι άρρωστοι.. ειναι τοσο τρυφερά ολα αυτά που γράφεις, σε σχέση με τα λόγια στήριξής του άντρός σου που δύσκολα τα λένε οι άντρες.. μανούλες δεν γεννιόμαστε πάντα.. και να σου πω κατι.. καλύτερα κάποιες φορές να εισαι μόνη σου και να αφήνεις το ενστικτό σου να σε ακολουθει (χτύπα και κανενα τηλέφωνο σε κάποιον δικό σου που μπορεί να σε βοηθήσει εστω και τηλεφωνικά) παρά το να κλέει για κάποιο λογο το μωράκι χωρίς ακόμα να χεις βρει το λόγο και να χεις και τον άντρα σου να σε ρωτάει "τί εχει" λες και το ξέρεις ήδη και απλά μαζοχίζεσαι και το αφήνεις να κλεει.. δεν εισαι μονη σου.. πάντα υπάρχει κάποιος.. εστω και μεσα απο το τηλέφωνο ή το διαδίκτυο.. αν θες αντάλλαξε πριβε τηλέφωνα με κάποια απο εμάς για ανταλλαγή εμπειριών.. καλή συνέχεια και ολα θα πανε καλά!!
Νελλη μου ολες εμεις οι παραπανω γυναικες στρατιωτικων ευχαριστουμε που λες τους αντρες μας αρρωστους. for the record ειναι κοινη διαπιστωση οτι ειναι απο τους αντρες που φροντιζουν πολυ τη γυναικα τους,συμμετεχουν στο μεγαλωμα των παιδιων,πιανουν τα χερια τους σε ολες τις δουλειες του σπιτιου.
Δεν ανέφερε καν η κοπέλα για τις άλλες κοπέλες και τους άντρες τους εδω μέσα. Ξεκολλήστε επιτέλους. Βy the way για να μιλήσω στη γλώσσα των ελληνοαγγλικών που χρησιμοποιείς λανθασμένα οι περισσότεροι στρατιωτικοί είναι κολλημένοι, γκομενιαρηδες και πάρα πολλά άλλα. Στο λέει γυναίκα στρατιωτικού που έχει ζήσει σ ένα κωλονησο που γινόντουσαν τα όργια. Ο άντρας της είναι πραγματικό παράδειγμα. Μην ακούω τις γυναίκες στρατιωτικών που ο άντρας τους φεύγει στο εξωτερικό ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΦΑΣΗ για να βγάλει χρήμα και να καλοπεράσει λίγο να συγκρίνεται με τους στρατιωτικούς που είναι σε μέρη που δεν έχουν δηλώσει ή να κάνουν ασκήσεις παρά τη θέλησή τους. Μη τρελαθούμε.
Συγνώμη για τα αγγλικά μου αν τα βρίσκεις λάθος, δεν είναι αλλά δε θα επιμείνω. Οταν λέει η κοπέλα "ο άντρας σου δεν εχει και χαρακτήρα στρατιωτικού.. αυτοί ειναι άρρωστοι.." για μένα τους τσουβαλιάζει όλους. Και διαφωνώ με αυτό γενκότερα. Οπως διαφωνώ και όταν το κανεις εσύ. Αν συνάντησες αίσχη δεν σημαίνει οτι γίνονται παντού. Και τέλος αν αναφέρεσαι στη δική μου περίπτωση, δεν πήγε εξωτερικό με τη θέλησή του ο άντρας μου, πήγε αναγκαστικά, και δεν καλοπέρασε, εκτός αν θεωρείς θέρετρα μέρη σαν το Αφγανιστάν.
Μεγάλωσα κόρη στρατιωτικού, σε νέα πόλη κάθε δύο χρόνια, νέο σχολείο, με δυσκολία φτου κι από την αρχή νέοι φίλοι. Τότε θυμάμαι σκεφτόμασταν μόνο τα δικά μας με τον αδερφό μου. Τώρα που έχω δικά μου παιδάκια, θαυμάζω το κουράγιο της μάνας μου που κάθε δύο χρόνια μάζευε σπίτι και ιατρείο (ναι κάθε δύο χρόνια ξεκινούσε από την αρχή). Αφού από μωρό τη θυμάμαι να έχει κόψει και να ξαναρχίζει το κάπνισμα! Κοιτώντας πίσω μεγαλώσαμε με πολύ αγάπη, με τον πατέρα πάντα στο πλευρό μας και νομίζω τουλάχιστον πολύ καλύτερα από άλλα φιλαράκια μας παιδιά στρατιωτικών που μέναν σταθερά σε μια πόλη κι ο πατέρας περιφερόταν. Μανούλα, σ' αγαπώ πολύ, σε θαυμάζω, μακάρι να μπορέσω να προσφέρω στα παιδάκια μου όσα κι εσύ. (Κι εσένα μπαμπά- αν δε νομίζω ότι καταλαβαίνει τι ζόρι πέρασε η μάμα όλα αυτά τα χρόνια!)
καλημερα. αυτο που μπορω να πσου πω μεσα απο την προσωπικη μου εμπειρια σαν μαμα νεα και χωρις τους δικους μου ανθρωπους να με βοηθουν ειναι πως στο τελος θα τα καταφερεις. οσο μακρινο και αν φαινεται αυτο. με τον αντρα σου εισαι μια χαρα και αυτο μετραει. οσο για τον κοινωνικο σου περιγυρο αφου δεν σε δεχεται οπως εισαι δικο τους το θεμα. βεβαια θα μου πεις και τι να κανω, μονη μου θα μεινω? οχι, απλα θα χρειαστει να δουλεψεις με τον εαυτο σου και να αποδεχτεις το νεο σου ρολο (αυτον της μαμας) και θα τον επιβαλλεις σε οσους θελουν να ειναι μαζι σου. και πιστεψε με πιανει. μολις σταματησα να υπολογιζω το τι λενε οι αλλοι για μενα σε οτι αφορα εμενα και το παιδι μου και αρχισα να ακουω το ενστικτο μου ολες οι φωνες σταματησαν. απλα θελει χρονο γιατι σαν καινουρια και φοβασαι και δεν ξερεις και αμφιβαλλεις.. φιλια πολλα
Μπορει να μην εχω αντρα στρατιωτικο αλλα εμενα η δουλεια του τον κραταει 12 ωρες μακρια μας καθημερινα κ σαβ/κα, την ωρα που ερχεται η κοιμαται το παιδι η κοιμομαστε κ οι δυο η εγω ειμαι τοσο κουρασμενη που δεν εχω κουραγιο να του πω ουτε τα απλα τα καθημερινα κ οταν μια στις τοσες κατσει τι να πρωτοκανεις??? Κ εγω τοσες μερες αρρωστη 2 φορες τον πηρα να γυρισει σπιτι δεν μπορουσε κανεις να τον αλλαξει στη δουλεια... :( Ζω κ εγω 500 χιλ μακρια απο τους δικους μου δεν εχω ανθρωπο να μιλησω αλλα να σου πω...Ολα μια συνηθεια ειναι θα δεις!!!Μακαρι οι καταστασεις να μας φερουν κοντα στους δικους μας ως τοτε..υπομονη!!!
moore ti kala poy eisai ekei poy eisai k den ton ksereis! ego perasa poly oraia sthn prohgoymenh metathesh se nhsi thn proth xronia den eixa filoys thn deyterh eimastan kalytera apo filoys!k ego hmoyn monh moy k den eixa bohtheia k pragmatika den thn ithela!poly kalytera megalomoyn ta paidia xoris bohtheia giati otan mplekete olo to soi giagiades papoydes theies kai kai asta na pane!ayrio ama parei o dikos moy metathesh ayrio ta exo mazepsei toso poly thelo na fygo!!!!!!!!!
ΔΙΚΑΙΟ ΕΧΕΙΣ ΣΕ ΟΣΑ ΛΕΣ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ!!! ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΤΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ! ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΣΟΥ ΕΡΘΟΥΝ ΟΛΑ ΟΜΟΡΦΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΙΡΟ!! ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΠΟΣΟ ΣΥΣΚΟΛΑ ΑΚΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ!! ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ!! ΚΑΙ ΜΕ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ.....ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΔΕ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΜΟΝΟ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΜΙΛΙΑ!!! ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΛΟΙΠΟΝ!!!
Γεια σου και απο εμενα!και εδω τα ιδια με τη διαφορα οτι εγω ειμαι κοντα σε γονεις και φιλους αλλα με τον αντρα μου σε μεταθεση εξωτερικο.την πρωτη φορα που εφυγε για εξω εγω ημουν εγκυος και περασα ενα τετραμηνο της εγκυμοσυνης μονη μου χωρις να μπορουμε να το χαρουμε μαζι.ποσο με ειχε πειραξει οτι εκανα τον πρωτο μου υπερηχο μονη δε φανταζεσαι!τωρα κλεινουμε 7 μηνες που λειπει.εχουμε ενα γιο 2.5 ετων και η μεγαλυτερη φοβια μου ηταν φυσικα για το παιδι,πως θα το παρει,πως θα τον φροντισω μονη μου,οτι εχω διπλη ευθυνη κτλ.φαντασου οτι σκεφτομουν οτι θα κυκλοφορω δεμενη με το παιδι για να μην το χασω πουθενα :)..τελικα ο καιρος περασε,με κουραση και τρομερη ελλειψη υπνου(ολα πρπει να γινουν οταν το παιδι κοιμαται μεσημερι ή βραδυ) και κυριως με μοναξιες,πραγματικα σκεφτομουν οτι δεν ειχα ανθρωπο να αλλαξω μια κουβεντα.τελικα βρηκαμε και οι τρεις το ρυθμο μας,το skype ηταν μεγαλη παρηγορια, με το μικρο συνεργαστηκαμε αψογα,καναμε τις βολτες μας ,τα μπανια μας,νομιζω καταλαβαινει και εγινε και αυτος πιο 'ευκολος' και εφτασε ο καιρος που περιμενουμε να ξαναβρεθουμε οι τρεις μας. με το καλο οταν γυρισει ο αντρας μου μας περιμενει και μια μεταθεση αναγκαστικα μακριααα και ζοριζομαι παλι.σκεφτομαι αυτα που λες.τι θα κανω χωρις γονεις,φιλους και δουλεια. τι να πω,θελω να πιστευω οτι και αυτο θα το αντιμετωπισουμε καλα. (λες να συναντηθουμε ποτε στο ιδιο μερος?!. τα φιλια μου!!
Πρώτα από όλα να σου ζήσει το μωράκι σου και να είστε ευτυχισμένοι. Τελικά είμαστε πολλές γυναίκες στρατιωτικών και στην αρχή τουλάχιστον όλλες σκέφτόμαστε τα ίδια...Πίστεψε με όταν ωριμάζεις εσύ αλλάζει και ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα.Σαν εσένα σκεφτόμουν κι εγώ πριν 14 χρόνια όταν είχα την μεγάλη μου κόρη μωρό...Τώρα έχω τέσσερα παιδάκια και είμαι μια χαρά γιατί τα έχω βρει με τον εαυτό μου.Όταν ήμουν 23 δεν και τα ζούσα όλα για πρωτη φορά ήταν πραγματικά δύσκολο.Ξαφνικά παντρεύσαι και αλλάζει η ζωή σου και ταυτόχρονα μετάθεση και να μην ξέρεις κανέναν εκεί που πας ...και όταν έρχεται και το παιδί και λες...εγώ τώρα πρέπει να νοιώθω έτσι γιατί έγινα μάνα; Χιλιάδες οι απορίες κι εσύ απειρη στο να χειρίζεσαι καταστάσεις πού δεν είχες σκεφτεί...Τουλάχιστον εγώ έτσι ένοιωθα και ξαφνικά όταν έγινα 26 και έκανα το τρίτο μου παιδί...έγινε ένα κλικ μέσα μου και είπα:Εγώ είμαι αυτή και είμαι ευτυχισμένη, δεν πρόκειται να δίνω σημασία στο τί θέλει και περιμένει ο καθένας από μένα...Σ' όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε.Και τότε άρχισα να απολαμβάνω και τις παρέες μου και όλα...Γιατί όσες με πλησιάζανε με πλησιάζαν για μένα και δεχόντουσαν πως το σπίτι δεν θα είναι στα καλύτερα του και θα βγαίναμε έξω στο μπαλκόνι για τον καφέ μας, γιατί το κάπνισμα στο σπίτι ακόμα απαγορεύετε...Αλλά ακόμα κι αν δεν το δεχόντουσαν πάλι τις δικαιολογούσα και έλεγα δεν πείράζει.Ξέρεις λοιπόν κάτι μετά από τόσα χρόνια οι καλύτερες φίλες μου είναι αυτές που γνώρισα στις μεταθέσεις του άντρα μου...
Αχ,πόσο σε καταλαβαίνω,κι εγώ έχω άντρα στρατιωτικό,στο Πολεμικό Ναυτικό,έχω περάσει ατελείωτες μέρες μοναξιάς,πλήξης,στεναχώριας,ακόμα και στα όρια της κατάθλιψης έφτασα,(όταν γέννησα το πρώτο μας παιδάκι ο άντρας μου ήταν Ολλανδία και είδε το γιο του πρώτη φορά όταν ήταν 20 ημερών),αλλά όλα περνάνε,μένουνε μόνο οι αναμνήσεις και ίσως γινόμαστε πιο δυνατές.Σήμερα πια ζούμε Χανιά λόγω μετάθεσης,μακριά από όλους μας τους συγγενείς,πέρσι αποκτήσαμε και δεύτερο παιδάκι,δεν ήταν κανείς κοντά μας,ο γιος μου που τώρα έκλεισε τα 8,φαντάσου ότι γύρναγε στο μαιευτήριο με τις παντόφλες,αλλά αυτή τη φορά είχα κοντά μου τον άντρα μου κι έτσι δεν είχα κανένα θέμα.Όλα θα στη ζωή αλλάζουν τόσο γρήγορα..και γνωστές θα βρείς,αν είσαι τυχερή μπορεί και φίλες,το μωράκι σου θα μεγαλώσει θα αλλάξουν οι ρυθμοί αλλά η αγάπη και η οικογένεια δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ.Σας εύχομαι να είστε πάντα ευτυχισμένοι,αγαπημένοι,να χαίρεστε το μωράκι σας και όλα θα πάνε κατ'ευχήν.Καλό βράδυ από τα Χανιά!
Βίβιαν καλησπέρα!Και εγώ με στρατιωτικό είμαι αλλά προς το παρόν είμαστε κοντά στους δικούς μας ανθρώπους,τουλάχιστον για δύο χρονάκια ακόμη ελπίζω,γιατί μετά ετοιμαζόμαστε για μετάθεση.Να μην στεναχωριέσαι και να μην το βάζεις κάτω!Είναι ζόρικο αυτό αλλά όχι ακατόρθωτο.Θα μεγαλώσει και άλλο η μικρούλα σου και θα είναι πιο καλά τα πράγματα,θα δείς!Καλά κουράγια!
kalhspera vivian na sas zhsei to mwraki sas,....exw vrethei ki egw sth thesh sou mias kai o dikos mou antras einai stratiwtikos..(an kai kontevoume 20 xronia mazi me ton antroulh mou (apo ta 18 mou )kai oi dyo mikroi mikroi,exw na sou pw ta ekshs: den eisai h monh se olo afto..nakseres pooses fores ekana monh mou xristougenna, anastash, emeina me ena neogenhto vradya kai vradya.otan xreiasthke o antroulhs mou na fygei se askhseis ..kai oxi mia alla 4 fores .ta perasa ,mias kai eixa 4 egkymosynes kai genes enoeite ...,makrya apo tous dikous mou,megalwnontas ta paidakia mou se 4 diaforetikes poleis kathe fora,me monh voitheia mexri kai shmera ton antroulh mou na me sthrizei, opws o dikos sou kai na mou dinei dynamh, tharos, elpida, gnwrisa para polous diaforetikous anthrwpous,ezhsa kai zw diaforetikes koultoures, (fysika twra ligo poly megalwnontas kai ta paidia mou einai diaforetika...(dn eimai pia monh mou stis askhseis, stis yphresies tou)ki esy pistepseto einai arxh akomh ...siga siga tha "vreis" afto to magiko koumpaki tou na gnwrizeis to mwraki sou kai mhn ksanapeis pws den eisai kalh mama ,diwkse aftes tis....enoxes na to pw pou aisthanesai...kamia mas den genhthike empeirh sto thema mamas oles mas perasame afto to stadio kai ..mathame siga siga.....oso gia parees einai sto xeri sou..na kaneis emeis toulaxiston sto thema afto stathikame tyxeroi....kaname filous pou perasame kai polles koines katastaseis mazi, akomh kai shmera exoume epafes...estw ena, dyo dn thelete parapanw...apla nomizw pws epeidh einai poly mikro to mwraki sas akomh logiko einai na kratoun kapoioes epifylakseis oi anthrwpoi aftoi pou les pws dn theloun na erthoun spiti sas,,,siga siga kai megalwnontas to mikroulh sas tha deite ola tha alaksoun.....efxomai na pernas kala kai na eiste panta agaphmenoi!!
ΜΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ,ΗΡΩΙΔΑ ΕΙΣΑΙ.ΕΜΕΝΑ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ Κ ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΗ.ΠΑΡ'ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ ΠΕΡΑ ΑΠ'ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ.Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ Κ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ,ΟΤΑΝ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΒΡΕΙ Κ ΑΥΤΟΣ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ Κ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΑΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ!!ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΝΕ Κ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!!!
Αχ...Τι υπέροχη που είσαι...Τι γλυκιά...Μακάρι να ήμασταν κοντά και θα σου έκανα εγώ παρέα και βοήθεια....Να είστε πάντα γεροί και δυνατοί...Εμένα είναι 7 η κόρη μου τώρα.Φιλάκια πολλά υπέροχη Βίβιαν!
Βιβιαν μη στενοχωριεσαι!! Τα περασα κι εγω, 24 χρονων με ενα μωρακι 15 ημερων , φρεσκια μαμα σε μια εντελως αγνωστη πολη, αφου μολις ειχαμε παρει τη μεταθεση, χωρις καμια μα καμια βοηθεια... Με εναν ανδρα υποδειγματικο κι εγω αλλα με πολλες υποχρεωσεις. Τωρα, μετα απο 10 χρονια σχεδον, με 3 παιδια πια, με δουλεια και φυσικα χωρις καμια βοηθεια, χαιρομαι που απλα τα καταφερα!! Λοιπον, το μονο που χρειαζεσαι ειναι αισιοδοξια... Μη σε παιρνει απο κατω... Ψαξε πραγματα να κανεις. Κανε παρεε με οσες γυναικες σε θελουν και μη ζητας την τελεια. Παρεα κανεις, δεν ψαχνεις για κολλητη φιλη. Σιγουρα θα εχει ακι ο ανδρας σου συναδελφους εκει με γυναικες και παιδια. Πλησιασε τες. Δεν ειναι ευκολο γιατι ολοι ειναι κλειστοι στον κλαδο τους αλλα προσπαθησε... Μια καθε φορα. Κυριως να ξερεις σε αυτον τον κλαδο δεν πρεπει αν κουτσομπολευεις. Μαθαινονται τα παντα και γρηγορα βγαζεις ονομα!! Θα το ακνεις μονο οταν βρεις εμπιστο ατομο!! Γενικα, μην εισαι μιζερη... Ανοιξε το σπιτι σου, γελα και μην ψαχνεις το τελειο. Βρες και καποια δικη σου ασχολια, πχ να φτιαχνεις κοσμηματακια!! Και ποτε μα ποτε μην τα χαλασεις με τον αντρα σου... Πιστεψε με, το χειροτερο ειναι αν μην τα πηγαινεις καλα μαζι του... Εκει αισθανεσαι απεραντη μοναξια γιατι δεν υπαρχει κανεις αλλος δικος σου γυρω...
ΑΓΑΠΗΤΗ ΒΙΒΙΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΚΟΡΠΙΕΣ,ΟΠΩΣ ΣΥΝΗΘΙΖΩ ΝΑ ΛΕΩ..ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ,ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ,ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ,ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΝΑ ΣΥΖΥΓΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ!ΚΑΙ ΔΟΞΑΖΩ ΤΟ ΘΕΟ ΓΙΑΥΤΟ!ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΛΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕΣ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΑ. ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ..ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΙ Η ΦΙΛΗ.ΤΟ ΛΕΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ ΕΓΩ!ΧΑΧΑ! ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΜΑΝΟΥΛΑ!!!!!
Βιβιανάκι σε καταλαβαίνω πολύ! Είμαι κ εγώ στην ηλικία σου κ έχω μια μπουμπού 3 μηνών!Είμαι στο σπίτι όλη μέρα κ ο άντρας μου λείπει πολλές ώρες! (καταραμένη κρίση!!) Αν θες μπορούμε μα πιούμε κανένα καφεδάκι στο skype!
Γεια σας κοριτσια ευχαριστω πολυ για τη στηριξη!θελει μεγαλη υπομονη ολο αυτο το ξερω!εγραψα το κειμενο γιατι ηξερα πως θα υπηρχαν μανουλες σαν και μενα σε ενα ξενο μερος μονες τους κ το οτι μου γραφετε με τοση αισιοδοξια με κανει πιο δυνατη!Σαφεστατα κ χρησιμοποιω ηλεκτρονικα μεσα για να επικοινωνω με τους δικους μου απλα καμια φορα μου λειπει μια ανθρωπινη παρουσια!εννοειτε κ ευχαριστω το θεο που εχω εναν τετοιο ανθρωπο διπλα μου κ μια μπουμπου που με κανει να τα βλεπω ολα με χρωματα του ουρανιου τοξου!το ξερω πως δεν μπορουμε να τα χουμε ολα δικα μας.μια μανουλα μου εγραψε να πηγαινω πιο πολλες βολτες εδω αυτο ειναι δυσκολο η πιο ζεστη μερα ειναι 5 βαθμοι εξω εχει πολυ παγο κ υγρασια κ θα μου αρρωστησει το παιδι κ δυστυχως δεν υπαρχει ενας παιδοτοπος να παω να κατσω με τη μπεμπα μονο 2 καφετερειες πιυ μεσα καπνιζουν σα φουγαρα δυστυχως ειναι πολυ μικρο το χωριο που μενουμε γι αυτο με περνει κ το παραπονο.περιμενω πως κ πως να ανοιξει ο καιρος να παμε μια βολτουλα!Σας ευχαριστω πολυ κ παλι ειστε η παρεα μου κ η δυναμη μου!
Αγαπητη μανουλα!ειμαι κ γω νεα μαμα,23 χρονων με μια μπουμπου 16 μηνων.εμεις εχουμε μεταναστευσει αλλου μαζι με τον αντρα μου κ τη κορη μου.οπως καταλαβανεις κ μεις δεν εχουμε κανεναν εδω.κ εγω ειμαι ολη μερα με τη μικρη στο σπιτι κ ο αντρας μου στη δουλεια.τωρα εχω αρχισει κ βρισκω τους ρυθμους μου κ εγω.σιγα σιγα υπομονη χρειαζεται κ αισιοδοξια,γιατι ειναι μεν δυσκολα να εισαι μονη σου κ να μην εχεις καμια φιλη να πεις μια κουβεντα,αλλα τουλαχιστον εχες την οικογενεια σου.υπομονη!!
Ποσο σε καταλαβαινω,να ξερες.Και γω γυναικα στρατιωτικου με 2 παιδια χωρις καμια βοηθεια στην ακρη του πουθενα.Ειναι δυσκολο το ξερω ,και γω μετα απο 1 χρονο και εδω γνωρισα 2-3 ατομα και μπορω να πω μια κουβεντα.Αλλα ανθρωπο για τα παιδια δεν εχω και ολα τα κανουμε με τον ανδρα μου.Και οταν ,λειπει ειναι μεγαλο το ζορι. Καλη δυναμη κοριτσι μου, δεν εισαι μονη αλλα πανω απ ολα να ειναι γερα τα παιδια μας και εμεις για να τα προσεχουμε και θα ερθουν καλυτερες μερες για εμας.
Γλυκιά μου Βίβιαν,καλησπέρα κι από μένα! Μου άρεσε πολύ το γράμμα σου.Το βρήκα πολύ ανθρώπινο,αληθινό και γλυκύτατο!Καταλαβαίνω πολύ όσα λες,νιώθω τους προβληματισμούς σου και όσα σε ανησυχούν.Σίγουρα ο αποκλεισμός που αισθάνεσαι και ο ρατσισμός που πιστεύεις ότι βιώνεις,κλέβουν κάτι από τη χαρά σου και την ήρεμη αρμονία,που παίρνεις από την οικογένειά σου. Αλλά εγώ μέσα από το γράμμα σου,βλέπω πάρα πολλά καλά στη ζωή σου.Ο άντρας σου σε λατρεύει,είναι γλυκύτατος και υπέροχος,σου δείχνει με κάθε τρόπο την κατανόηση και τη στήριξή σου.Με τη μικρή,τα πάτε τέλεια,έχετε βρει το ρυθμό και το πρόγραμμά σας και μάλιστα περισσεύει χρόνος και για σένα και την περιποίησή σου.Έχετε σταθερή δουλειά και μόνιμο μισθό.Δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα στη ζωή μας.Πάντα κάτι θα χάσουμε και κάτι θα μας λείψει. Κατά τη γνώμη μου,άρχισε να κάνεις περισσότερες βόλτες,να πηγαίνεις τη μικρή σε παιδότοπους,πλατείες και εκδηλώσεις.΄Ετσι,θα γνωρίσεις πολύ κόσμο ,άλλες μαμάδες και θα δικτυωθείς. Πολλά φιλάκια και στη μικρούλα σου!!!! Να χαίρεσαι την πολύ όμορφη οικογένειά σου!!!!
Ειμαι παιδι στρατιωτικου. Το πιο δυσκολο επαγγελμα για μια οικογενεια! Εισαι ξενος παντου, εχει βεβαια κ τα θετικα, οτι σου δινεται η δυματοτητα να ανοιξουν οι οριζοντες σου, να γινεις προσαρμοστικος, ανθεκτικος στις δυσκολιες. Νομιζω οτι δεν επεσες σε καταλληλους ανθρωπους. Μην απογοητευεσαι κοριτσι μου, θα βρεις μια φιλη να σε καταλαβαινει. Οσοι μας κατακρινουν εξω απο την πορτα. Δεν τους χρειαζεσαι , να σου χαλαν την διαθεση, δεν αξιζουν.
Βίβιαν και μόνο που έχεις αυτή την υπέροχη σχέση με τον άντρα σου όλα τα άλλα είναι πραγματικά λεπτομέρειες, είναι πολύ σημαντικό η μικρή σας μπουμπού να μεγαλώνει σε ένα καλό οικογενειακό περιβάλλον!!! Σε καταλαβαίνω απόλυτα συμπάσχουσα και εγώ, μόνο που εγώ περιμένω και δεύτερο μωράκι :) αν θέλεις κουβεντούλα γράψε μου εδώ ή ζήτα απο το eimai mama.gr το εμαιλ μου!
ΑΓΑΠΗΤΗ ΦΙΛΗ ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ 22 ΕΤΩΝ ΚΙ ΕΧΩ ΜΙΑ ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ 2 ΕΤΩΝ.ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗ ΚΑΙ ΜΕΝΩ ΑΘΗΝΑ...ΚΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ.ΣΑΝ ΚΙ ΕΣΕΝΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΦΙΛΟ ΟΥΤΕ ΕΧΩ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑΝ ΚΥΚΛΟ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΜΟΥ.ΚΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΜΕΝΩ ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗ ΜΙΙΚΡΗ..ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΔΚΟΛ,Ο ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ..ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ 800 ΤΟΣΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΜΑΚΡΙΑ...ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ,ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΚΟΡΟΥΛΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΑΠΩ !!!!!!!!!!!
Μαμα Βιβιαν καλησπερα! Εχω μια υπεροχη οικογενεια και μια τελεια σχρση με τον αντρα μου! Η κορη μας ειναι το θαυματακι μας. Δεν διαφερουν καθολου οι ιστοριες μας.Μενουμε πολυ μακρια απο τις οικογενειες μας λογω επαγγελματος του αντρα μου.Δεν εχω κανεναν να μιλησω και οσες προσπαθειες κι αν εκανα να βρω μια φιλη πηγαν περιπατο. Ειμαι μεγαλυτερη απο εσενα αλλα αυτο δεν εχει σημασια. Βιωνω κι εγω τη μοναξια. Αλλα να σου πω κατι; Τις ωρες που λειπει ο αντρας μου βλεπω τη μικρη και αλλαζει η διαθεση μου. Το ξερω οτι καποοιες φορες αυτο μπορει να μη φτανει αλλα προσπαθω να περναω δημιουργικα τις ωρες μου. Δεν τα καταφερνω βεβαια παντα να σου πω την αληθεια. Βρισκω πραγματακια να κανω μεσα στο σπιτι και το εχω ριξει στις χειροτεχνιες. Βεβαια με βοηθαει παρα πολυ να παιρνω τη μικρη και να πηγαινουμε βολτιτσες. Βεβαια καλο μου κανει επισης να μιλαω μεσω skype με τους δικους μου. Το σημαντικο ειναι οτι εχουμε υπεροχες οικογενειες και υγεια. Αυτο μετραει πιο πολυ απο ολα. Παντα θετικη σκεψη! Εχεις την καλησπερα μου! Καλη συνεχεια!
Αχ, σε καταλαβαίνω! Κι εγώ στο εξωτερικό, μόνο τον άντρα μου εχω! Αυτα έλεγα κι εγώ... μια φιλη ρε παιδιά, μια κοπέλα να πιούμε ένα καφέ, τίποτα! Εσυ τουλάχιστον κάποιον κάλεσες σπίτι κι ας μην πήγε καλά, εγώ ούτε αυτό!5 φορές κάλεσα στο σπίτι κόσμο, δύο κοπέλες για την ακρίβεια, και δεν ήρθαν ούτε μια. Εννοειται δεν τις ξανακαλεσα! Από την πρώτη μέρα που έμεινα έγκυος έλεγα στο παιδάκι μου " είσαι το παρεακι μου! Μαζί θα καθόμαστε τ'απογεύματα και θα περιμένουμε τον μπαμπά να γυρίσει" και τελικά καλύτερη παρέα απο αυτή δεν υπάρχει!Εντάξει, δε λέω, με σώζουν οι αγαπημένες μου φίλες στην Ελλάδα που όταν γυρίζω μου φορτίζουν τις μπαταρίες, κατά τ' αλλά...δεν υπάρχει περίπτωση ση να χτυπήσει το τηλέφωνο και να ακούσω μια φιλη να μου λέει " είσαι σπίτι; να περάσω για έναν καφέ.." και πόσο θα μ'άρεσε! Σου στέλνω τα φιλια μου γλυκια μανούλα :-)
Αχ ! καλή μου πόσο πολύ σε καταλαβαίνω κ συμπάσχω μαζί σου. Ο άντρας μου είναι στρατιωτικός (πολεμικό ναυτικό) κ μένω πολλές φορές μόνη μου. Ακόμα πιο δύσκολα είναι τα πράγματα για μένα όταν λείπει εξωτερικό κ δεν έχω τη δυνατότητα ούτε τη φωνή του να ακούσω να παρηγορηθώ....Έχω τρία υπέροχα πλάσματα που με αγκαλιάζουν κ με φιλάνε αλλά όταν λείπει νιώθω πολύ μόνη. Είμαι εντελώς μόνη (οι γονείς μας κ τα αδερφια μας είναι επαρχία) κ δουλευω παράλληλα!Είναι αμέτρητες οι φορες που έχω αναρωτηθεί , αν πάθω κάτι κ λέιπει τι θα απογίνουν τα παιδιά μου, ποιος θα τα παραλάβει από τον παιδικό σταθμό.....Παίρνω κουραγιο από τα δώρα που μου πρόσφερε ο Θεός κ συνεχίζω ακάθεκτη με χαμόγελα κ υπομονή! καλό κουράγιο κ να χαίρεσαι καθημερινά την όμορφη οικογένεια σου.....
αχ... ποσο σε καταλαβαινω!!!! εμενα ο αντρας μου ειναι ναυτικος Ε.Ν. στους 3 μηνες αφησε εμενα και το γιο μας για 4μηνο ταξιδι. ευτυχως 8α ερθει τελη Μαρτη,θα φυγει αρχες μαη κ θα γυρισει σεπτεμβρη,οπου θα κανουμε κ τα βαφτισια του μικρουλη μας!!! καλο κουραγιο!!!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Κι εγώ κάπως έτσι νίωθω. Είμαι νέα μαμά, με μια μικρή 9 μηνών και όλη μέρα είμαι μαζί της. Έχω αναλάβει το αποκλειστικό μεγάλωμα της χωρίς καμμία βοήθεια, επομένω;ς αυτόματα ξεχνάω και την προ-μωρού ζωή. Είμαστε οι 3 μας αλλά δεν είναι απαραίτητα και κακό αυτό γνωρίζεις άλλα πράγματα πλέον. Κουράγιο και υπομονή θέλει και όλα με τον καιρό γίνονται πιο εύκολα. :)
Καταλαβαίνω ότι νιώθεις μόνη και ότι ειναι δύσκολα, αλλα να ξέρεις υπάρχουν και μάνες σε χειρότερη θέση. Χωρίς σύζυγο, χωρίς γονείς μόνο με μερικούς φίλους και όπως εγώ και χωρίς δουλειά. Καταλαβαίνω βέβαια ότι είσαι μικρή και δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις εύκολα. Καλή δύναμη , απο τα δύσκολα αποκτάμε τις εμπειρίες τις ζωής και μαθαίνουμε να εκτιμά με.