Ο μπαμπάς μας έχει πληγωμένη ψυχούλα
Ο μπαμπάς μας έχει πληγωμένη ψυχούλα
μαμά Εύα
Γνώρισα τον άντρα μου 8 χρόνια πριν. Απ’ την πρώτη στιγμή ήξερα ότι θα ζήσω μαζί του για πάντα! Ένας υπέροχος, χαμογελαστός άντρας, δυναμικός και γλυκός, τρυφερός και πάντα εκεί να με στηρίζει.
Παντρευτήκαμε, αγοράσαμε το σπίτι μας και μετά από λίγο ήρθε και η εγκυμοσύνη! Πανευτυχείς και οι 2 όταν μάθαμε ότι θα γίνουμε γονείς! Και ξαφνικά ο μπαμπάς μας άρχισε να αγχώνεται… τα οικονομικά, πώς θα γεννήσουμε σε ιδιωτικό μαιευτήριο, ο γιατρός θέλει πολλά λεφτά… και ποτέ δεν ήταν τσιγκούνης, ούτε είχαμε μεγάλο οικονομικό πρόβλημα. Έλεγα μέσα μου,»αντί να χαίρεται για το μωράκι μας που θα έρθει, ασχολείται τόσο πολύ με τα οικονομικά και τα πρακτικά θέματα; Γιατί;«
Ένα άγχος τον είχε κυριεύσει και η εγκυμοσύνη μου βγήκε ξινή….
Και το μωράκι μας ήρθε! Και, όσο ήμασταν στο μαιευτήριο, ήταν ενθουσιασμένος, ευτυχισμένος θα έλεγα! Όταν όμως πήγαμε σπίτι… άλλαξε… Δεν είχε διάθεση να ασχοληθεί πολύ με το παιδί, σα να έψαχνε λόγο να είναι μόνος…
Μετά από λίγο καιρό, άρχισαν οι ζαλάδες, οι ταχυκαρδίες, να τον λούζει στα καλά καθούμενα κρύος ιδρώτας! Έναν άντρα 2 μέτρα να τον βλέπεις ένα ράκος! Να μην μπορεί να δουλέψει, να αδυνατεί να πάει μια βόλτα, να θέλει να είναι συνέχεια σπίτι ξαπλωμένος! Κι εγώ μόνη με ένα μωράκι και ένα «μωρό», τον άντρα μου, να μην έχω που να δώσω απολογία! Με κυρίευσε ο φόβος! Αν πάθει κάτι; Δεν θα το αντέξω! Το παιδάκι μας τον έχει ανάγκη!
Πήγε σε ό,τι γιατρό μπορείτε να φανταστείτε! Όλα καλά, ντούρος από υγεία ο μπαμπάς! Όμως γιατί; Γιατί είναι έτσι; Τί του συμβαίνει; Αποφασίσαμε να επισκεφτεί έναν ψυχίατρο.
Και η διάγνωση: ΑΓΧΩΔΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ. Το άγχος, η ευθύνη που φέρνει ένα παιδί καταρράκωσε τον άντρα μου…
Ξεκίνησε θεραπεία και τώρα είναι καλά! Λατρεύει την κόρη μας και συνέχεια θέλει να παίζει μαζί της! Δεν τη χορταίνει! Πριν τη θεραπεία, του ήταν αδύνατο να τη χαρεί και αυτό τον πλήγωνε, τον σκότωνε… Τον κατέφαγε η ασθένειά του, χάθηκε κάπου μέσα του και τώρα ξαναβγήκε στην επιφάνεια! Ο άντρας που λατρεύω! Ο υπέροχος (πια) μπαμπάς μας!
Όλη μέρα μας αγκαλιάζει, μας φιλάει!
Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ που έφερες πίσω τον άντρα μου, τον μπαμπά της κόρης μου! Δεν μπορούμε χωρίς αυτόν. Τον λατρεύουμε!
μαμά Εύα
Πάλι συγκινηθηκα! Όλο κλαιω, αμάν! Εχω κι εγώ άντρα γλυκό κι ευσυγκινητο, τον εχω δει να φοβάται και να αγχώνεται σαν παιδί μπροστά στο άγνωστο...κάθε μέρα μας γεμίζει φιλιά κι αγκαλιές, όπως τα λες! αχ, δύσκολα βρίσκεις τέτοιους γλυκούς ανθρωπους! Να είστε καλά μαμα Ευα, κάθε μέρα όλο και πιο ευτυχισμένοι!
Εύα έχω βιώσει παρόμοια εμπειρία. Ο άντρας μου βίωνε αρκετό άγχος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου για τους ίδιους λόγους αλλά δεν το εξέφραζε και τόσο, ως επί το πλείστον το κρατούσε μέσα του. Το αποτέλεσμα ήταν να εκδηλώσει κρίσεις πανικού με συμπτώματα ταχυκαρδίες, να νιώθει ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει και άλλα τέτοια. Ευτυχώς τώρα και εμείς είμαστε σε καλό δρόμο, το αντιμετωπίσαμε σε μεγάλο βαθμό και όλα καλά. Θέλει πολλή υπομονή από τη μεριά μας και πολλή αγάπη και κατανόηση, γιατί, όπως ξέρεις, δεν είναι εύκολο. Να σου ζήσει το παιδάκι σου, καλή χρονιά! :)
Κουράγιο και σ'εσενα κοπέλα μου. Είναι ένας καθημερινός αγώνας, αλλά τον κερδίζουμε κάθε μέρα κι από λίγο. Καλή χρονια!