Eπιτέλους ερωτευμένη (με άλλον όμως άντρα)
Γεια σας,
Έφτασε η ώρα να γράψω και την δική μου ιστορία. …
Το όνομα μου είναι Λ. μητέρα μιας 5χρονης κόρης και παντρεμένη 8 χρόνια -σύνολο όμως μαζί είμαστε 13 χρόνια.
Όταν γνώρισα τον σύζυγο, ενθουσιάστηκα μαζί του, δεν ήταν αυτό που ήθελα σαν στυλ άντρα αλλά πέρναγα καλά (πρώτο λάθος)
Μετά ψιλοβαρεθηκα, αλλά με τρόμαζε η μοναξιά (δεύτερο λάθος) και έτσι τα χρόνια πέρναγαν απλά. Ο χωρισμος των γονιων μου και ένα προβλημα υγειας οικογενειακο δεν με αφησε να να εχω χρονο για μενα. Να σκεφτω αν πραγματικα πρεπει να προχωρήσω σε γαμο…
Σαν το προβατο στην σφαγη προχωρησα και παντρεύτηκα. Η ζωη μας, ειδικα η ερωτικη, από πλευρα μου δεν ηταν αυτό που ηθελα να είναι.
Δεν τρελαινομουν, απλα υποκρινομουν….
Και ηρθε η μπεμπα μας…. Και επεσα με τα μουτρα πανω της…. Ολος μου ο κόσμος το παιδι μου 5 χρονια… Δεν την αφηνα ποτε, δεν μπορουσα να την αφησω, ηταν σαν να μου εσφαζες την καρδια…. Πήγαινα στην δουλεια και ενιωθα τυψεις, περιμενα πώς και πώς να ερθει η Παρασκευη να πάμε στις κουνιες, να κανουμε ποδηλατο, να περπατησουμε μαζι…
Και ξαφνικα… πριν από 4 μηνες η ζωη μου αλλαξε μεσα σε ένα δευτερολεπτο… Ένα δευτερολεπτο ηταν αρκετο για να μου αλλαξει την ζωη μου όλη: Ερωτεύτηκα! Ναι ναι εγω, ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ !!!
Είναι ο αντρας που ηθελα πάντα… εμφανισιακα…. με κανει και νιωθω γυναικα. Για πρωτη φορα στα 35 μου χρονια ενιωσα γυναικα…. ΖΩ! Ναι, ειμαι ΖΩΝΤΑΝΗ!
Δεν προσποιούμαι, νιωθω και το εκφραζω αληθινα, δεν προσποιούμαι…
Και τωρα τι κανω;; Εχω Χ Α Σ Ε Ι το μυαλό μου…. Δεν μπορω να συγκεντρωθω, όλη μου η ζωη πλέον… το κινητο μου… το αψυχο αυτό αντικειμενο που με φερνει κοντα του, διπλα του, βραδυ πρωι… μ’ ένα τηλεφωνο στο χερι… Δεν μπορω να εργαστω, δεν μπορω να κανω τιποτα, χαμενη στον κόσμο μου, ενας εκνευρισμος, κλαμματα και η θλιψη στο μεγαλειο της….
Εχω ‘’φυγει’’ εδώ και 4 μηνες, κυκλοφορω μεσα στο σπίτι μου χωρις να ζω, σαν ένα ρομποτ…..
Και όμως το επαθα… και στεναχωριεμαι και κλαιω γιατι θελω να ζησω μαζι του… ΝΑΙ ειμαι απαισια, θελω να ζήσω ΜΑΖΙ του, θελω να καταστρεψω την ζωη του παιδιου μου, να του γκρεμισω τον κόσμο όλο και να βαλω μεσα στο σπίτι μου έναν ξενο αντρα… Ο οποιος εχει και αυτος οικογενεια με μικρα παιδια.
Αν τα διαβαζα όλα αυτά που ζω σ’ άλλη κοπελα πριν τα ζησω, θα την γέμιζα με κοσμητικά επίθετα… Για αυτό: ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΛΕΣ ΠΟΤΕ.
Και δεν ξερω τι να κανω, μπρος γκρεμος και πίσω ρέμα….. Δεν μπορω να ζησω χωρις αυτόν τον αντρα…. Δεν μπορω να ζησω με τον συζυγο….
Δεν μπορω να καταστρεψω την ζωη των παιδιων… Η δικη μου όμως;;; ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ;;;
Με έναν ανθρωπο που δεν νιωθω ΤΙΠΟΤΑ….
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Συζήτησε το με τον σύζυγό σου και μπορεί να βρεις την λύση που επιθυμείς, αυτό είναι το σωστό.!!!
Ασε τον χρονο να δειξει τι υπαρχει μεταξυ σας. Μπορει να ειναι ενας ενθουσιασμός γιατι απ οτι καταλαβα πιεζεις χρονια τον ευατο σου και δεν θα ηταν σωστο για το παθος μιας στιγμης τοσα παιδια να στερηθουν την οικογενειακη θαλπωρη. Και κατι ακομη λες θελεις να ζησεις αυτον τον ερωτα εχετε καθησει ποτε να μηλισετε με τον άνθρωπο που αγαπας για το τι περιμενει απο αυτη την σχεση; Θελει να διαλυσει τον γαμο του; Ειναι περιπλοκο το θεμα και θελει προσεκτικους χειρισμους. Προσεχε μην παρασυρθεις στο τελος εσυ δυστηχως θα βγεις χαμενη.
συμφωνω κι εγω για τα σχολια. Δε χρειαζεται κριτικη η κοπελα, συμβουλη μονο. Αλλωστε την εχει κανει την αυτοκριτικη της.
ειναι πολυ νωρις ... πρεπει να περιμενεις.... μηπως ηταν απλα ενας ενθουσιασμος??? ειμαι περιεργη να μαθω τι εγινε τελικα
Σε όλα τα παραπάνω που διαβασα εκτος απο μία αναφορά δεν είδα πουθενά σχόλια για αυτό τον έρμο τον σύζυγο που μέχρι τώρα έχει φερθεί καλά και που δημιουργήσε μια οικογένεια με όνειρα και αγάπη να γυρίζει σπίτι του και να βλέπει, ζει με το παιδί του. Πόσο εγωιστική συμπεριφορά, απο την αρχή μιας σχέσης επείδη μόνο και μόνο περναει καλά, σε ένα λάθος που συνεχίζεται 13 χρόνια τώρα;;;;;; Και ένα παιδί γιατι κτυπαει και το βιολογικό ρολοι, που τώρα πρέπει να γίνει ο τελικός αποδέκτης μιας επιλογής που απο την αρχή είανι καταδικασμένη. Και κάπου εκεί μπερδεύεται και μία δεύτερη οικογενεία, με δύο ακόμα παιδάκια και μία σύζυγο που κοιμάται ήρεμη χωρίς να ξέρει οτι το μέλλον της οικογενειας της ισσοροπεί στο κενό, για έναν αγνώστου ποιότητος έρωτα. Σίγουρα το εγώ σου είναι πάνω απο όλα, γιατί ναι διαβάσαμε και περιπτώσεις που οι γονείς πίεσαν γι αένα γάμο, που οι μία ξαφνική εγκυμοσύνη έγινε η αιτία, που οι γυναίκες αυτές προσπάθησαν αλλά δεν τα κατάφεραν, αλλά εδώ μιλάμε για επιλογή, που ξαφνικά αλλάζει γιατί νομίζει οτί αυτή η νέα κατάσταση είναι καλύτερη απο την προηγούμενη. Οχι γιατί ο γάμος ήταν προβληματικός, αλλά απλά το εγώ ικανοποιείται με κάτι φαινομενικά καλύτερο. Συμφωνώ απόλυτα με την Ελένη. Σε ένα γάμο το εγώ γίνεται εμείς..... Επίσης δεν πιστεύω οτι εδω μέσα έγραψες μόνο και μόνο για λόγια συμπαράστασης, αλλά και για τη φωνή της λογικής και της αλήθειας που πολλοί απο το περιββάλον σου δεν έχουν σκοπό ή δεν έχουν πρόθεση ή την διάθεση να στην πουν και που εσύ έχεις ανάγκη να ακούσεις. Μπηκες σε αυτό το γάμο γιατι σου έδινε ασφάλεια, και σιγουριά, αυτό ζητησες, αυτό πηρες. Η ευτυχία δεν βρίσκεται σε απρόσμενους εφήμερους έρωτες, αλλά σε βαθιά μεστωμένη αγάπη, αυτή που ανιδιοτελώς θα σου προσφέρει και θα σε συντροφεύει για όλη σου τη ζωή. Προσπάθησε να δεις με άλλο το μάτι αυτόν τον ανθρωπο που δίπλα σου εδω και 13 χρονια συμπαραστέκεται και υπομένει. Γιατί σίγουρα κάτι νοιώθει απο όλα αυτά που αίσθάνεσαι, και που σίγουρα η ανασφάλεια και η απόρριψη που του δημιουργείς, δεν το αφήνουν να ευτυχήσει, και να λειτουργήσει....
Πολυ σωστα τα ειπες Σωτηρια!
tha sou po kai ego thn apopsh mou........meta apo polh piesh ton diko mou sta 20 mou xronia pantreftika auton pou thelane oi goneis mou kai afhsa auton pou hthela ego.anteksa mazi tou molis 2 xronia.kai ego skeftomoun ta paidia mou, tous goneis mou kai ton kosmo........telika de anteksa.xorisa.eimai me ton anthropo pou ego agapousa, o opoios kai ekeinos apo thn pleura tou eixe oikogeneia kai paidi.me latreuei kai ton latreuo.....to idia kai ta paidia mas.ta agapaei kai keina.to idio kai ego thn dikh tou korh......eimaste mia oikogeneia.....me olh thn sumasia.kai pistepse me epeidh episkeutika kai psixologo gia na eimai sigourh gia thn kinhsh mou gia ta paidia,mou eipe oti einai kalutero na exoun ena hremo oikegeniako peribalon para na megalonoun mesa se entaseis......giati oso periergo kai na akouge ta paidia ta niothoun kai ta katalabenoun ola.ola omos.........aplos tha prepei na ksereis pos tha sumperiferete aftos(o neos syntrofos) sta paidia sou prin mhnete mazi......kai afou perasoune ta melia sas..........
Θα συμφωνήσω με τη Σοφία!!κ γω έχω έναν αποτυχημενο γάμο στο ενεργητικό μου...μετά απο 18 χρόνια μαζί!!Κ γω βρήκα τον άνθρωπο μου!!κ ειμαι πολυ καλά μαζί του!!έχει γνωρίσει ήδη την κόρη μου...κ σε λίγο καιρό θα γνωρίσω κ γω τις δικές του κόρες!!!Η κόρη μου τον λατρευει!!!φυσικα δεν την εχω αποκοψει απο το μπαμπα της κ δεν προκειται να το κανω!!απο το να ζουν τα παιδάκια μας μεσα στη μιζερια κ στη γκρινια...καλύτερα μέσα σε ενα περιβαλλον πιο ηρεμο!!γιατι οταν η μαμα ειναι ηρεμη....ολα ειναι ηρεμα μεσα στο σπιτι!!κακα τα ψεμματα!!!Μην στέκεσαι στο τι θα πει ο κοσμος!!αυτος...ακομα κ τιποτα να μην κανεις....κατι θα εχει να πει!!Αφου δεν περνας καλα...κοιτας κ λίγο τον εαυτο σου!!!η ζωη ειναι μικρή..........με πολύ αγάπη!!!!!!! <3
Σαν να διαβάζω τη ζωή μου.Με τη μόνη διαφορα οτι εγω παντρεύτηκα γιατι η μικρή μου αποφάσισε οτι θέλει μα έρθει στον κόσμο.Όλοι μου έλεγαν να το ρίξω και ναην παντρευτώ γιατι αυτός ο άνθρωπος δεν έκανε για'μενα.Προτιμησα το δύσκολο δρόμο πιστεύοντας πως θα τα καταφέρω.Ο έρωτας ήρθε στη ζωή μου και ένιωσα να ξανά γεννήθηκα.Αυτο όμως δεν επηρέασε την οικογένεια μου.Τα προβλήματα υπήρχαν απο την αρχή.Ψυχολογικη βία,προσβολές και πολλα ακόμα.Προσπαθούσα 4 χρόνια να το σώσω ο έρωτας μου όμως ενα αλλο κομμάτι της ζωής μου.Ανεξαρτητο.Φτασαμε πλέον στο σημείο μηδέν.Και λεω στον εαυτό μου: το για πάντα ειναι παρά μα παρά πολύ.Μπορώ να ζήσω έτσι για πάντα;Φτάνοντας στα 50 τι απολογισμό θα κάνω της ζωής μου;Όταν γίνεσαι γονιός δεν σταματάς να έχεις ανθρώπινη υπόσταση...εξακολουθείς να είσαι γυναίκα,άνθρωπος.Και το παράδειγμα θα δώσω στην κόρη μου & στο γιό μου;Ενός ανθρώπου που καταπιέζει τον εαυτό του,δεν εχει ελευθερία να αποφασίζει,οτι το φυσιολογικό ειναι να ζεις δυστυχισμένα;Σε καμία περίπτωση!Η άποψη η δική μου για τη δική σου περίπτωση: εάν έχεις θέματα με τον άντρα σου εκτός του σεξ (ξερω οτι ειναι σημαντικό πίστεψε με σε νιώθω απόλυτα αλλά μπορεί να μπει σε δεύτερη μοίρα) προσπάθησε να τα λύσεις.Εαν δεν υπάρχουν αλλά θέματα μεταξύ σας και αποφασίσεις να το λήξεις (όσο μπορείς απέφυγε το!) τότε καλύτερα να μην αναφέρεις την ύπαρξη αλλού ατόμου γιατι μόνο κακό θα προκαλέσει σε'σενα.Μην τον πληγωσεις.δεν υπάρχει λόγος.Εαν οι γονείς έχουν καλές σχέσεις και ειναι πανω απο τα παιδια τους αυτα δεν θα καταλάβουν τη διαφορά.Προσπαθησε όμως να τα λύσεις τα θέματα.Εγω έβαλα στην άκρη τον έρωτα μου όσον αφορά το γάμο μου γιατι δεν ήταν αυτός που μου δημιουργούσε τα προβλήματα.Το πάλεψα 4 χρόνια δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα και ήδη τη μικρή την τρέχω σε λογοθεραπείες γιατι μπεμπεκιζει και αυτός ειναι ο τρόπος της να αποβάλει την όλη κατάσταση.Η συμβουλή της ψυχολόγου ειναι τα πάντα με γνομωνα οτι ειναι καλύτερο για τα παιδιά.Η τελική απόφαση δική σου.Και επειδή διάβασα κατι περίεργα...όταν κάποιος γράφει το πρόβλημα του έδω μέσα το κανει για να ξαλαφρώσει,να παρηγορηθεί,να βρει λύση...σε αυτή τη φάση το μόνο που χρειάζεται ειναι υποστήριξη,συμπόνια,κατανόηση και μια καλή κουβέντα.Εαν κάποιος εχει κατι απο αυτά να προσφέρει τότε να το κανει.Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται ειναι επικριτικά και πικρόχολα σχόλια.Αυτο το οτι ορισμένοι πρέπει να τριβουνε στη μούρη του αλλού,ειδικά αν ειναι σε προβληματική σχεση,το πόσο τέλεια ζωή έχουνε και πόσο καλές επιλογές κάνουνε πρέπει να το κοιτάξουν λίγο.Τονώνει το εγώ σας;Σας κανει καλύτερους ανθρώπους;Αν χρειαζόταν πικρόχολα σχόλια θα πήγαινε στην κυρα Τούλα τη γειτόνισα και θα τα έλεγε...οπερ εγενετο,εγενετο το θέμα ειναι πως το διορθώνουμε!Τα παιδια δεν ειναι χαζά...οτι και να διαλέξεις αυτά θα καταλάβουν...καλή τύχη!
Egw tha sou kanw mia erwthsh pou prepei na kaneis esu ston eauto sou...An den gnwrizes auton ton allon tha skeftosouna na xwriseis?????????An nai tote kanto.An oxi kai apla tha sumvivazosoun kai tha megalwnate mazi to paidi sas tote mhn to kaneis giati sigoura tha to metaniwseis...
as ta paroume loipon apo thn arxhhhhhhhhhhhhhhhh!!!!!!!!!!! a)den se dwsan me to zori...apo oti upologhsa 8 xronia pantremenh alla 13 mazi ara sxesh 5 xronia dhladh ton hxeres polu kala!!! b) apo oti les pernouses kala alla den htan tou stul sou..( den yparxei teleio) c)meta varethhkes alla den htheles na meineis kai monh!!!( as epsaxnes kati allo) alla ton pantrefthkes xwris na sou valei kapoios to maxairi sto laimo apo oti katalava... kai sto telos telos to mono provlhma einai oti den kanei kalo sex!!!kata ta alla prepei na einai kalos pateras ergatikos kai evgenikos.kai an katalava kala den exete tsakomous kai fwnes! kai gnwrises kapoion ton erwteythkes alla den exeis provlhma na zhseis mazi tou. ok exeis dikaiwma antrwpos eisai alla kai to paidi paidi einai! skepsou ligo prin apofasiseis pws tha einai aytos o anthrwpos me to paidi sou an tha einai kalos me to paidi sou kai mhn krineis apo thn prwth fora pou sigoura tha einai evgenikos....borei vevaia na einai kai o kalhteros anthrwpos alla den einai o pateras ths... kai sto telos telos skepsou oti exeis korh kai na to skefteis PARA POLY SOVARA!!!!!!!!!!!!! vevaia o antras sou den vlepw na ftaiei pouthena kai fysika den gnwrizei kai tipota apo ola ayta!!! to mono sigouro einai oti to paidaki tha plhgwthei giati hdh prin xwriseis yparxei allos antras kai oti o antras sou dystixws tha stehthei thn korh tou...sorry alla etsi einai ta pragmata! makari na ginoun ola pros to kalhtero...
Ευτυχισμενοι γονεις μεγαλωνουν ευτυχισμενα παιδια! Αν δεν εισαι εσυ καλα δεν θα ειναι και το παιδι σου! Κατα τη γνωμη μου πρέπει να χωρίσεις αφού δεν εισαι ευτυχισμενη στο γάμο σου γιατι η δυστυχία σου σιγουρα μεταφερεται στο παιδι. Οσο για την αλλη σχέση ... θα δείξει! Προέχει να ξεμπερδέψεις πρώτα με αυτον που είσαι!!! Ο 'αλλος' πρεπει και αυτος να κανει τις επιλογές του και αν δεν σκοπευει να χωρίσει δεν έχει νοημα να έχετε αυτη τη σχέση! Πάντα να θυμάσαι οτι αμα χωρίσεις δεν χωρίζεις για τον 'αλλο' αλλα για τον εαυτό σου και το παιδί σου!
Η πιο ορθα κατ' εμέ εκφρασμενη γνωμη και αποψη....
Και εγώ συμφωνώ πως είναι ό,τι ποιο λογικό διάβασα. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν τριών, όχι λόγω τρίτου προσώπου, αλλά γιατί ενώ η μητέρα μου πέρασε ένα πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας και πήγε και στο εξωτερικό για θεραπείες ο πατέρας μου δεν της συμπαραστάθηκε ποτέ. Αποφάσισε λοιπόν πως δεν γίνεται να ζήσει όλη της την ζωή με έναν άντρα που δεν της στάθηκε στα δύσκολα. Για εμένα σαν παιδί αυτή η απόφαση ήταν απολύτως σωστή. Και εγώ δεν μπορώ να πω πως είμαι ευτυχισένη στον γάμο μου, ο έρωτας μας έχει τελειώσει, και είμαστε τελείως διαφορετικοί άνθρωποι. Κακά τα ψέμματα μετά τα 10 χρόνια γάμου τίποτα σχεδόν δεν είναι όπως ήταν στην αρχή. Δεν χωρίζω όμως γιατί βλέπω πόσο αγαπάει τα παιδιά μας. Αν κάνεις κάτι κάντο για σενα, κανένας έρωτας δεν κρατάει για πάντα, όσο κι αν πνίγεσαι και νοιώθεις μισή χωρίς αυτόν να ξέρεις ότι δεν είναι κατι που σίγουρα θα συνεχίσει. Τώρα δεν υπάρχει η τριβή της καθημερινότητας, ποιός θα κάνει δουλειές, πως θα τα βγάλετε πέρα οικονομικά, πως θα είναι ο καθένας μετά από μια δύσκολη μέρα στην δουλειά. Αν χωρίσεις κάντο γιατί το έχεις σκεφτεί σοβαρά, σκέψου ένα μέλλον που ούτε ο καινούργιος έρωτας δεν θα υπάρχει -και τότε πως θα νοιώθεις, κάντο γιατί εσύ δεν καλύπτεσαι από αυτόν τον γάμο όχι γιατί βλέπεις τα πάντα μέσα από τα ροζ γυαλιά μιας ερωτευμένης
Χωρις παρεξηγηση... να το σκεφτοσουνα νωριτερα. Κριμα να διαλυθει η οικογενεια απο ενα καπριτσιο. Κι αν δεν σου ταιριαζει τελικα ο νεος, τι θα κανεις? θα επιστρεψεις στον παλιο? τι παραδειγμα θα δωσεις στην κορη σου?δεν σε κατακρινω κι ας φαινεται ετσι....αληθεια σε συμπονω αλλα σκεψου καλα τι θα κανεις γιατι οσο καλα και να τα εξηγησεις αργοτερα στα παιδια σου το μονο σιγουρο ειναι οτι η μιμιση τους βγαινει πιο φυσικα.
ερωτας...μηπως να κοιταξεις λιγο παραπερα απο αυτον???? ξερεις το απαγορευμενο οσο κλισε και να σου ακουστει αυτο φανταζει και το καλυτερο!!!! για μενα αν δεν ειχα παιδι θα το εκανα με κλειστα ματια... και ασ ετρωγα τα μουτρα μου!!!!!! τωρα ομως??? φαντασου την καθημερινη σου ζωη μ αυτον...τωρα ζειτε σαν ερωτευμενα πιτσουνακια μετα θα εχετε και τις υποχρεωσεις απο κοινου και το παιδι σου να μεγαλωσει και να αγαπησει τον αντρα αυτο...εχει τις αντοχες και τις πιθανες απορριψεις που μπορει να δεχθει απο το παιδι σου???
συμφωνω απολυτα με την απαντηση της Ελενης που τοσο ωραια και σωστα ειπε.Αυτες οι ιστοριες μονο πληγωμενες ψυχουλες αφηνουν και καθως ειμαι και εγω παιδι χωρισμενων γονιων το τι εχω περασει απο μικρη ηλικια για τα καπριτσια της ας την πουμε μανα μου οταν εφυγε με τον αλλο και παρατησε 3 παιδια δεν λεγεται.Δεν λεω σε εναν χωρισμο φταινε και οι δυο,ισως ο ενας περισσοτερο,ισως λιγοτερο,αλλα φταινε.Η ουσια ειναι πως τα παιδια την πληρωνουν παντα ειδικα οταν ειναι και σε μικρη ηλικια οπως ειναι και εσενα η κορουλα σου.Φουσκα ειναι θα περασει ο ερωτας σου με τον αλλο,λυπαμαι που στο λεω ωμα αλλα ετσι ειναι,ομως οι πληγες που θα αφησεις στο κοριτσακι σου και που θα μετανιωσεις εκατο φορες γι'αυτες δεν ειναι φουσκα και θα μεινουν παντα μεσα της.
Δύσκολα πράγματα. Καλός ο έρωτας αλλά πάνω απ΄όλα το παιδί σου! Εάν είσαι δυστυχισμένη με τον άντρα σου, χώρισε. Εάν όχι και μπορείς να το παλέψεις, κάντο. Δε μπορείς ούτε να φανταστείς πώς αισθάνεται ένα παιδί όταν χωρίζουν οι γονείς του. Πόσω μάλλον εάν η/ο μαμα/μπαμπας εγκαταλείπει τον άλλο για έναν άλλο άντρα/γυναίκα. Χάνεται το σύμπαν! Σόρρυ που το λέω έτσι, αλλά έτσι είναι. Ο έρωτας, είναι ένα ακαταμάχητο, δυνατό, τρελό συναίσθημα, όμως περνάει. Η αγάπη της μάνας για το παιδί της δεν περνάει ποτε. Εννοείεται, βέβαια αυτά ισχύουν με την προϋπόθεση ότι μπορείς να ζήσεις με τον σύζυγό σου. Εάν όχι, σιγά - σιγά χωρίστε, αφού πρώτα συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό για το πώς θα το χειριστείτε. Δυστυχώς, στην δουλειά μου, βλέπω πολλά διαζύγια και τα θύματα είναι πάντα τα παιδιά, όμως με προσοχή και την σωστή βοήθεια, μπορεί ακόμη και ένας χωρισμός, να γίνει όσο πιο ανώδυνος γίνεται. Το άρθρο είναι παλιό, οπότε ευχομαι να έχεις ήδη ξεκαθαρίσει την κατάσταση.
Θα σου πω και εγώ την άποψή μου, όχι ως παιδί χωρισμένων γονιών, αλλά ως παιδί γονιών που δεν ερωτεύτηκαν. Μπορεί να είναι ακόμα μαζί, αλλά θα προτιμούσα να είχαν χωρίσει. Υπάρχουν καλές μέρες, υπάρχουν όμως και άσχημες με τσακωμούς για μικροπράγματα, που αν είσαι/ήσουν ευτυχισμένη με κάποιον δεν τα αναλύεις τόσο. Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, ανακάλυψα ότι η μαμά μου, είχε άλλη σχέση. Έχασα τον κόσμο όλο! Την ρώτησα αλλά το αρνήθηκε. Τη μισούσα!!!Δεν μπορούσα να διανοηθώ την κοροϊδία και τα ψέματα!!! Ηρωοποίησα τον πατέρα μου!! Απέκτησα πολύ αντιδραστική συμπεριφορά, ήταν και η εφηβεία... ήρθε και έδεσε που λένε! Με τον καιρό ηρέμησα και το ξέχασα. Τώρα, στα 26 μου, την καταλαβαίνω και την δικαιολογώ. Όταν ζεις με έναν άντρα που δεν σε υπολογίζει και σε υποβιβάζει λογικό δεν είναι να ψάξεις την αγάπη και την φροντίδα αλλού?? Μπορεί να είναι δύσκολο για ένα παιδί όταν χωρίζουν οι γονείς του, αλλά πίστεψέ με είναι καλύτερο να είναι ευτυχισμένοι χώρια, παρά δυστυχισμένοι μαζί.
ΕΜΕΝΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΦΡΑΣΗ.."ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΗΡΘΕ Η ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ...".......
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΩ :"ΠΡΟΣΕΧΕ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΦΑΣ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΟΥ"ΑΠΟ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΙΝΗΣΕ ΠΑΛΙ...ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΣΟΥ ΘΑ ΧΩΡΙΖΑ ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΠΕΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ...ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΝΑΞΑΡΤΗΤΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ...ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΤΕ ΣΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΙΣ ΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΓΑΜΟ ΣΟΥ ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΠΩΘΗΜΕΝΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΠΑΛΙ ΘΑ ΠΛΗΓΩΝΕΤΑΙ...ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ...ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ...ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΑΝΑ...ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΓΚΟΜΕΝΑ!ΦΙΛΙΑ ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!
Εγώ θα ήθελα να σε ρωτήσω με πόση βεβαιότητα ξέρεις ότι όταν περάσει ο έρωτας (γιατίμ περνάει) δεν θα είσαι με εκείνον στο ίδιο σημείο που είσαι τώρα με τον σύζυγό σου; Όπως κάποια μανούλα είπε, όλες οι σχέσεις περνάνε κρίση. Μπορει στην δική σου περίπτωση με τον σύζυγό σου να μην περνάτε απλώς κρίση, αλλά σκέψου πως αυτό συμβαίνει σε όλα τα ζευγάρια. ΄Αντε λοιπόν και χωρίζεις, γιατί-το πιστεύω- αξίζει η κορούλα σου να σε έχει ευτυχισμένη δίπλα της. Όμως ο άντρας που ερωτεύτηκες και για τον οποίο ξέρεις μόνο όσα μοιράζεστε στα κρυφά (ξέρεις πολύ καλά πόσο η συγακτοίκηση αλλάζει τα πάντα) δεν θα είναι πάντα ο ίδιος (τι μας κάνουν αυτές οι ταινίες!!!!!). Σκέψου να υπάρχει ένταση κι εκεί και να έχεις ήδη στο μυαλό σου ένα διαζύγιο και ένα παιδί να κρέμεται ανάμεσα σε εσένα και τον πρώην. Μπορεί να είμαι υπέρ του να ζει καθένας ευτυχισμένος για να κάνει τους άλλους ευτυχισμένους γύρω του, αλλά είμαι και υπερ του "ποτέ δεν είναι αργά". Οι άντρες (κλισέ το ξέρω) είναι σαν τα λεωφορεία. Φεύγει το ένα έρχεται το άλλο. Θα βρεις κάποιον να περάσεις υπέροχα μαζί του (μπορεί και όχι) στο μέλλον, όταν θα μπορείς να εξηγήσεις στην κορούλα σου πως νιώθεις και γιατί θες να ζήσεις...
Εγω θα σου πω να χωρισεις, για τον εαυτο σου και την ευτυχια σου. Επισης θα σου πω, να μην ακους διαφορες κοπελες που σου ειπαν καποιες συμβουλες οτι να ΄ναι. Ναι, το καλο των παιδιων μπαινει πρωτο αλλα οταν μια γυναικα εκανε λαθος επιλογες (ανθρωποι ειμαστε, δεν εχουμε το αλανθαστο) και θελει να τις αλλαξει, πρεπει να το κανει. Οταν θα ειναι σπιτι με το παιδι της, μεσα στη μιζερια και την λυπη και την καταθλιψη, ποσο μπορει να κοιταξει σωστα το παιδι της? Πως μπορει να ειναι καλη μαμα ενω μεσα της πεθαινει? Ποσο κρατιετε αυτο το συναισθημα μεσα? Καποια στιγμη, θα ξεσπασει, ισως σωματικα και ισως ψυχικα. Και πιθανοτατα να ξεσπασει σε ασχετη στιγμη, απο ασχετο, μικρο λογο και το πιο πιθανο ειναι, πανω στο παιδι. Δε θα το θελει, απλα ετσι γινετε συνηθως. Η συμβουλη μου ειναι, να αρχισεις να κανεις συζητησεις μαζι με τον ανδρα σου για διαζυγιο. Αν με το καλο καταφερεις να φτασεις εκει -και γιατι οχι-, τοτε θα σου ελεγα να μεινεις μονη σου για αρχη και αν θελεις να συνεχισεις να εχεις επαφη με τον αλλο ανδρα, να εχεις, απλα μη προχωρησεις τα πραγματα στο επομενο επιπεδο. Να βρισκεστε, κτλ αλλα ΜΗ το πας σοβαρα. Να εχεις τον χωρο και τον χρονο σου και μη βαζεις αλλον ανδρα στη ζωη σου και στο σπιτι/χωρο σου ακομη. Ενα βημα τη φορα - πρωτα διαζυγιο και μετα, βρες τα με τον εαυτο σου. Και να θυμασαι : Το παιδι σου και εσυ πρωτα απο ολα, ολοι οι αλλοι μετα απο σας. Εσεις να ειστε καλα.
Επισης, μην κατακρινετε τη γυναικα επειδη ερωτευτηκε αλλον αντρα! Που ολες υποκρινεστε τις σεμνες! τα συναισθηματα δεν ελεγχονται!
Καλό μου παιδί δεν υποκρινόμαστε!!!!!!!!!! Στα 17 σου έτη θεωρείς τον έρωτα σπουδαίο, λυπάμαι που θα σου το χαλάσω αλλά δεν συγκρίνεται με την ύπαρξη ενός παιδιού, κατά αρχάς οι γονείς είναι πάντα γονείς, ενώ οι σημερινά ερωτευμένοι γίνονται ξένοι ίσως και εχθροί μελλοντικά, έχω μία κόρη που δεν την αλλάζω με τίποτα, πολύ περισσότερο που λόγω ηλικίας (46) γνωρίζω το βραχύβιον του έρωτα, νομίζω ότι τώρα που ψάχνεσαι ερωτικά λες καλύτερα να χώριζαν οι γονείς μου, αν όμως είχαν χωρίσει τότε πως θα ήσουν τώρα; νομίζεις ότι ξέρεις, όμως ούτε καν μπορείς να φανταστείς, για μένα το λάθος δεν είναι που δεν χώρισαν αλλά που δεν διαπραγματεύτηκαν από την αρχή τη σχέση τους για να την κάνουν καλύτερη. Σαν μητέρα σου λέω ότι όποιος κάνει παιδιά αναλαμβάνει μια ευθύνη τουλάχιστον ως την ενηλικίωση τους, αλλιώς αν γουστάρει να ερωτεύεται σήμερα από εδώ και αύριο από εκεί ας μην κάνει παιδιά, δεν του φταίνε. Τελειώνω λέγοντας ότι δεν κατακρίνω κανένα αλλά κυρίως ενδιαφέρομαι για το συμφέρον των αδύνατων κρίκων ενός γάμου, των παιδιών μπροστά στο συμφέρον τους αδιαφορώ για τα αισθήματα των ενηλίκων, μιας που μπορούν να εκλογικεύσουν τις καταστάσεις και να αντιμετωπίσουν λογικά; ότι τους απασχολεί. Καλή πρόοδο σε ότι κάνεις!!!!!!!!!!
Ελένη, θέλω να εκφράσω τον θαυμασμό μου για τα λόγια σου, που νομίζω ότι βοήθησαν πολύ την κοπέλα που περνάει αυτή τη δοκιμασία. Σε ένιωσα σαν τη φωνή της λογικής που ήρθε να ενισχύσει και τις δικές μου σκέψεις. Όσο για τη φίλη μας που μας έγραψε το πρόβλημά της, μην αυταπατάσαι. Όλες οι σχέσεις περνάνε κρίσεις. Το θέμα είναι αν θα αφήσουμε τον εαυτό μας να απαξιώσει τον άντρα μας και να ωραιοποιήσει κάποιον τρίτο. Γι' αυτό καλό είναι να μην αφήνουμε τη φαντασία μας εξαρχής να πλανάτε γύρω από κάποιον τρίτο άντρα. Μπορείς να φτιάξεις τη σχέση σου με τον άντρα σου. Δούλεψέ το. Δες το αλλιώς. Όχι για το παιδί τόσο, όσο για να ζήσεις μια καλύτερη ζωή μαζί του. Τώρα ξέρεις τα προβλήματα που υπάρχουν. Πάλεψέ τα. Όσο αφήνεσαι, θα σε αφήσει κι ο γάμος σου. Εγώ πιστεύω ότι έχεις μεγαλοποιήσει τα αρνητικά του άντρα σου και έχεις εξιδανικεύσει τον άλλο. Αν μπορούσε να ακούσεις τη δική του γυναίκα, θα είχε σίγουρα να σου πει πολλά αρνητικά. Και αν ζήσεις μαζί του εν τέλει, θα τα εντοπίσεις κι εσύ μόνη σου. Τότε τι θα κάνεις; Θα χωρίσεις πάλι; Δώσε αγάπη στην οικογένειά σου...
οι πραξεις ομως ελεγχονται.οταν παντρευομαστε δεν υποκυπτουμε σε οτιδηποτε νιωσουμε καταστροφικο για το γαμο μας.αν δεν μπορουμε ,δεν παντρευομαστε.
Γλυκό μου κοριτσάκι μπράβο για τον τρόπο σκέψης σου.... Ακριβώς την ίδια κατάσταση με σένα βίωσα και εγώ στα παιδικά μου χρόνια,στα εφηβικά μου χρόνια,στα φοιτητικά μου χρόνια....κλπ κλπ κλπ... Το αποτέλεσμα???? Μεγάλωσα μαθαίνοντας ότι πρέπει να υπομένουμε τα πάντα, να σκύβουμε το κεφάλι σε όλα γιατί έτσι είναι το φυσιολογικό!!! Πόσο τραγικό για την ψυχούλα μου...... Για το καλό των παιδιών...... Ποιό καλό???? Που το είδαν το καλό???? Για να μην μακρυγορώ, παντρεύτηκα για να "δραπετεύσω" από αυτή την κατάσταση καθώς ένιωσα ερωτευμένη και περνούσα καλά όπως μας είπε και η μαμά Λ. Ελα όμως, που μετά από πολλά χρόνια, χτύπησε ο έρωτας την πόρτα μου.... Τρελλάθηκα. Χάθηκα. Διαλύθηκα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο κατάφερα να πάρω διαζύγιο, και σήμερα, μετά από 6 χρόνια, είμαι ακόμη με αυτόν τον άνθρωπο και πολύ ερωτευμένοι. Δεν συγκατοικούμε, αλλά περνάμε πολύ χρόνο μαζί όλη την εβδομάδα...... Τα παιδιά μου??? Επιτέλους με βλέπουν χαμογελαστή, και με ευχαριστούν, ναι καλά ακούσατε, με ευχαριστούν που πλέον είμαι ευτυχισμένη και περνώ ποιοτικό χρόνο μαζί τους..... Με γέλιο, με χαρά, με διάθεση, με αγάπη..... μακάρι και οι δικοί μου γονείς να είχαν κάνει το ίδιο και για μένα..... Ξεχάστε επιτέλους την "καραμέλα" ..για τα παιδιά !!!! Δεν αγαπάω τα παιδιά μου λιγότερο από εσάς όλες που εναντιωθήκατε!!!!! Σκεφτείτε ότι τα παιδιά μας αγαπούν και για να μπορούμε να είμαστε σωστοί γονείς, χρειάζονται ψυχικά υγιείς γονείς!!!!!! Τι πιο άρρωστο από το να διδάσκουμε στα παιδιά μας το θέατρο, τη προσποίηση, τη μιζέρια κλπ.... Στο χέρι του καθένα είναι να βοηθήσει τα παιδιά να βιώσουν το διαζύγιο όσο πιο εύκολα γίνεται...... καλή σας μέρα!!!!!
Διαβασα το αρθρο σου και θα θελα να σου απαντησω, αν και το εχεις αναρτησει πολυ καιρο.καταρχας ειμαι 17 χρονων. Οι γονεις μου θα χωριζαν οταν εγω βρισκομουν στην ηλικια των 6 χρονων. Θυμαμαι ποσο εκλαιγα, ποσο στεναχωρημενη ημουν και οταν αποφασισαν να μεινουν μαζι ολα στη ζωη μου ηρεμησαν. Στη δικη μου ζωη ομως. Με το περασμα των χρονων οι γονεις μου απομακρυνονταν ο ενας απ τον αλλον και αυτο ηταν χειροτερο γ μενα.βρισκομουν μαζι τους και ενιωθα αμηχανια. Με τον καιρο σταματησαν να επικοινωνουν στο ιδιο μας το σπιτι και για τα μονα θεματα που θα συζητουσαν ηταν οι λογαριασμοι και εγω. Με το περασμα των χρονων συνηθισα την κατασταση στο σπιτι, αλλα ακομη ζηλευω τις ευτυχισμενες οικογενειες. Οι γονεις μου τωρα εχουν φτασει σ ενα σημειο που το διαζυγιο ειναι αναποφευκτο. Πρεπει να καταλαβουμε λοιπον πως δεν μπορουμε να τα εχουμε ολα ουτε εσυ,ουτε η μικρη σου, ουτε κανεις αλλος στη ζωη. Αν χωρισεις με το συζυγο θα καταλαβει σε λιγα χρονια τα πλεονεκτηματα αυτου του διαζυγιου και ισως πλ πιο συντομα απ ο,τι πιστευεις.. Εγω το εχω μετανιωσει που ημουν τοσο αντιθετη για το χωρισμο των γονιων μου και τωρα πια στεναχωριεμαι πολυ περισσοτερο που δεν τους βλεπω ευτυχισμενους. Ελπιζω να βοηθησα :-)
KALA talete... simfono me esas....oles... alla eksigiste mou GIATI SONY KAI KALA THA TIN PLIROSEI TO PAIDI????????? ZOUME STO 2013 OXI STO 1821!!!!!!!!!!!! pote kai pou akoustike auto/>???? nai tha einai diskola.... tipota den einai eukolo stin zoi!!! theoreite pio timio...pio sosto ...pio alithino na meinei me ton antra tis kai na tou poulaei....agapi????? skefteite tha thelate na simbei auto stin koris sas???(osoi exete!) diladi...esu pou tha eisai eroteumenio me allon.....kai tha dineis to kormi sou allou ...psixologika tha eisia kala??????? kai to paidi sou tha se blepei kala???????????ola oraia???? nai ...logiki...alla me metro.... kai o erotas einai mesa stin zoi!!!! auto pou prepei na kaneis kata tin tapeini mou apopsi einai aplo..... na deis an pragmatika....se agapei o ertotas tis zois sou... na deis pos tha einai me to paidi... na deis pragmata pera ...apo tin logiki...alla kai mazi tis!!! kai na krineis....an pragmati iparxei mellon....me ton mpampa...i me ton erota!!! to simantikotero .... den xorizeis pote...gia kapion allo erota... alla kai den kathese....kapou pou ....den mporeis kai kaneis ipoxoriseis etsi ...pithanon tha "tsekareis" polla sto neo sou erota...poso antexei poso ...se thelei ...poso mporei na antapekselthei se sxesi ousiastiki kai oxi paranomi... ola omos theloun to xrono tous!!!! merikes fores o xrismos ....kanei kalitero sta paidia.... giati apla ....mporei na dei tous goneis tou perissotero xaroumenous kai eutixismenous!!!!! auta ta liga... MIN FOBASTE GINAIKES...EXETE DINAMI..... takis
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟΨΕΙΣ ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΠΛΗΓΩΘΕΙ Η ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ.... ΑΛΛΑ ΕΠΙΣΗΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ ΝΑ ΧΑΘΕΙ ΕΝΑΣ ΕΡΩΤΑΣ....ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑΣ ΣΟΥ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΕΠΑΦΗ Η ΜΙΚΡΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.... ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ Η ΜΙΚΡΗ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΗΝ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ.......... ΑΛΛΑ ΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΙΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΠΡΟΤΑΙΡΕΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ.......... ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΕΟ ΣΟΥ ΕΡΩΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΩΡΙΝΟ ΣΟΥ ΣΥΖΗΓΟ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΝΕΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΧΑΡΑΜΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.... Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ.........ΕΞΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΟΥΤΕ Η ΠΡΩΤΗ ΟΥΤΕ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ......
ενας αντρας που εχει σχεση με μια παντρεμενη δεν ειναι καλος και τιμιος αντρας.αν ηταν θα την ηθελε μονο για κεινον.δεν θα ανεχοταν την αρρωστη αυτη κατασταση.οταν λοιπον περασει αυτο το παθος(σιγουρα θα περασει)θα μεινει ενας ανηθικος ανθρωπος(οπως εξαρχης ηταν αλλα δεν το εβλεπες) που δε θα σεβεται εσενα,το παιδι σου,τις θυσιες σου για κεινον και θα περασει σε μια αλλη πιο νεα,πιο ομορφη και καλυτερη σου γυναικα.θα μου πεις:αυτο δεν εκανες κι εσυ στον αντρα σου;;μα δεν εφταιγες εσυ!ουτε αυτος θα φταιει,γιατι πραγματικα η αλλη θα ειναι καλυτερη απο σενα....ολα αυτα να σε οδηγησουν να δωσεις την αξια που πρεπει στην ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ που εχεις δημιουργησει κι οχι στο παιδιαστικο παθος που θα αφησει πισω του συντριμια
Παρόλο που τώρα μόλις είδα την ανάρτηση σου αρκετά μετά είναι αλήθεια γράφω από την πλευρά της συζύγου που χώρισε λόγω τρίτου προσώπου γυναίκας που αδίστακτα μπήκε στη σχέση μας (όταν ήμουν πολυτραυματίας λόγω ατυχήματος) διότι λέει ερωτεύτηκε τον πρώην μου και ήθελε να το ζήσει, αυτός ο ηλίθιος μετά από 1,5 έτη που τον κυνηγούσε ενέδωσε και αυτό που πέτυχε ήταν ένα οδυνηρό διαζύγιο και μια πληγωμένη παιδική ψυχούλα την κορούλα μας που εμφάνισε ψυχοσωματικά και πισωγύρισε στην εξέλιξη της, τα έκανε πάνω της και ήταν πρώτη δημοτικού, αυτό που πέρασα δεν περιγράφεται....... Για να μη μακρυγορώ. Μεταξύ ενός παιδιού και ενός έρωτα το παιδί πρέπει πάντα να κερδίζει και γιατί αδυνατεί να συλλάβει τις αιτίες της αλλαγής της ζωής του και διότι η γονική σχέση είναι μόνιμη ενώ οι ερωτικές κάθε άλλο. Ο άνθρωπος που τώρα ερωτεύτηκες αύριο μπορεί να μη σε καλύπτει, πως μπορείς να είσαι σίγουρη για ένα τυχαίο συναίσθημα; Πολύ αξία δε δίνουμε σα κοινωνία σε κάτι που είναι ΒΕΒΑΙΟ ότι θα περάσει; Λυπάμαι που απαξιώνω το συναίσθημα σου αλλά δεν είμαι σίγουρη ούτε για το βάθος ούτε για τη διάρκεια του ( η βιολογία θεωρεί τον έρωτα μια μορφή χημικής ανισορροπίας του εγκεφάλου και μάλιστα ψυχίατροι αστειεύονται λέγοντας - είσαι ερωτευμένος; πάρε πρόζακ να σου περάσει). Αν θεωρείς βαθιά τα αισθήματα και των δύο πλευρών είναι τόσο δυνατά ώστε να αντέξουν τους κραδασμούς δύο διαζυγίων; και καλά εσύ δε θα χάσεις την κορούλα σου που θα μείνει μαζί σου, ο άλλος πως θα δεχτεί να βλέπει τα παιδιά του κάθε Τετάρτη και δεύτερο Σκ για χατήρι σου; νομίζεις ότι όταν περάσει ο αρχικός ενθουσιασμός και απομυθοποιηθείς στα μάτια του λόγω συγκατοίκησης δεν υπάρχει περίπτωση να σε "μισήσει" και να σκεφτεί ότι έχασα τόσα πολλά για κάτι που δεν ήταν τόσο σπουδαίο τελικά, είσαι σίγουρη ότι θα το αντέξεις; Αλλά και για τη σχέση σας τι νομίζεις, ήσουν έρωτας ή απλά μια από τις πολλές με τις οποίες κεράτωσε τη γυναίκα του, αν το έκανε να ξέρεις ότι θα το κάνει και σε σένα κάποια στιγνμή στο μέλλον.......... Ζητώ μια συγνώμη για την απαξίωση του έρωτα αλλά οι πικρές προσωπικές εμπειρίες* και οι 12 ετείς σπουδές σε θετικές επιστήμες με έχουν κάνει να βλέπω πίσω από την κουρτίνα και να μην χαιδεύω τα αυτιά κανενός. Σα συμβουλή αν δεν αγαπάς το σύζυγο σου χώρισε ήρεμα και σταδιακά ώστε να μην πληγωθεί η κόρη σου μείνε ΜΟΝΗ σου να βρεις τον εαυτό σου και τότε ίσως δεις ότι ο έρωτας σου ήταν απλά η απελπισία σου καμουφλαρισμένη. Εύχομαι να υλοποιήσεις την απόφαση που θα σε κάνει ευτυχισμένη *μην είστε οπαδοί της λογικής ότι μια σχέση χαλάει λόγω κενών και απλά το τρίτο πρόσωπο μπαίνει, ένα ηθικό τρίτο πρόσωπο δεν μπαίνει γιατί γνωρίζει ότι τίποτα δεν είναι πλήρες και σε κάθε σχέση θα έρθουν στιγμές (και χωρίς να φταίει κανείς) που το ζευγάρι θα ζοριστεί, προβλήματα με τα παδιά, ασθένειες οικονομικά προβλήματα , θάνατοι γονέων κτλ, μη μασάτε ένα άτομο που μπαίνει σε μια σχέση που ζορίζεται, απλά είναι εγωιστικό και κάποτε θα δείξει και σε σας το αληθινό του πρόσωπο, όταν του περάσει το πάθος ή το καπρίτσιο του
Eλένη μου Μπορεις να επικοινωνησεις μαζι μου ? Μπορεις να μου στειλεις το email σου ? Θελω τοσο πολυ να σου μιλήσω. Εχεις πολύ δικιο σε όλα οσα λες ... Θα ακουσω την συμβουλη σου... δεν υπαρχει αλλος δρομος δεν μπορω το διπορτο αυτο που ζω ...εχεις δικιο η παιδικη ψυχουλα και στην περιπτωση μου ειναι 3 παιδικες ψυχουλες δεν φταινε σε τιποτα. Θα την διαλυσω την σχεση αυτη την παραλληλη απλα ψαχνω δυναμη να βρω να το τελειωσω. Εχεις δικιο σε όλα. Ο τριτος αυτος ανθρωπος ειναι πολύ καλός πατερας και ειμαι σιγουρη πλέον οτι δεν προκειται να χωρισει και μπραβο του. Γιατι εγω η ελαφρομυαλλη με μιας να τα τιναξω όλα στον αερα. Το προβλημα μου ειναι οτι ειμαι ΚΟΤΑ και ενω δεν αγαπάω ττον συζυγο μου δεν τον χωριζω...βεβαια ειναι και το παιδι στην μεση. ΘΑ ΒΡΩ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΘΑ ΓΥΡΙΣΩ ΠΑΛΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ...ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΕ ....ΑΛΛΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΟΛΟΥΣ .
Πολύ ευχαρίστως,modia1970@yahoo.com Όποτε θες μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου. Τα φιλιά μου!!!!!!!!
Εξαιρετικά λόγια Ελένη, σε ευχαριστώ πολύ για τη διαύγειά σου!
Είμαι βέβαιη πως κι ο δικός σου πρώην σύζυγος, εάν είναι σώφρων, θα συγκλονίστηκε εκ των υστέρων μόλις συνειδητοποίησε το γελοίο της έκτασης της απερισκεψίας του, ε?
ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΤΡΕΛΑΙΝΕΣΑΙ.ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΕΣ; ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΟ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ; ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΘΑ ΔΙΑΛΥΘΟΥΝ 2 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΥΡΙΑΚΟ. ΜΗΝ ΑΚΡΟΒΑΤΕΙΣ.ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΑΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙΣ ΜΕΤΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΚΕΨΟΥ ΠΩΣ ΑΝ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΝΑ ΑΡΙΘΜΗΣΕΙΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΥΨΟΥΝ ΑΛΛΕΣ ΤΟΣΕΣ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΕΣ (ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ). ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΘΕΙΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ (Ή ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΕΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ).ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΚΑΡΔΙΑ ΟΔΗΓΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ.
egw tha sou pw mono oti einai kruma to paidi sou na plhrwsei ta dika sou lathoi!
Να φυγεις απο την σχεση οχι μονο επειδη εισαι ερωτευμενη με καποιον αλλο, αλλα επειδη δεν αξιζει στον ανδρα σου να ειναι με καποια που δεν τον αγαπαει. 35 εσυ ,δεν ξερω ποσο ο αντρας σου να δουμε ποιος θα βρει καλυτερο ταιρΙ αν τον αφησεις....μακαρι να βρει καποια χιλιες φορες καλυτερη απο σενα να τον αγαπαει πραγματικα...ο αλλος θα περασει καλα και θα σε παρατησει μετα θα παει στην γυναικα του γιατι δυσκολα ανδρας αφηνει την γυναικα του. εσυ ομως το αντιθετο..
ουπς...μου ξέφυγε αυτό το αρθρο... Εγώ πάλι δεν ξέρω από αυτά, δε μου χει τύχει. Αλλά έχω την περιέργεια α) να δω γιατί ανάρτησες αυτό το κείμενο εδώ και β) τι τελικά θα κάνεις από αυτά που πρότειναν οι αναγνώστριες... Γιατί εγώ ξέρω οτι συνήθως σε τόοοοσο προσωπικά ζητήματα όλες κάνουμε το χαβά της καρα..νάρας μας. Το πολύ-πολύ να ακολουθούμε συμβουλές που συμφωνούσαν με ...αυτό που θέλαμε να κάνουμε από την αρχη.
Το παιδι μου εχει καλη σχεση με τον μπαμπα του. Ειναι καλός πατερας . Γιαυτο δεν τολμησα τοσα χρονια χωρισω . Απλα βρε κοριτσια δεν μπορω αλλο με εναν ανθρωπο που δεν με γεμιζει που δεν θελω να με ακουμπαει και οχι τωρα αλλα απο χρονια...
Στο κείμενό σου μας αναφέρεις για το πως αισθάνεσαι εσύ, για τη σχέση σου με το σύζυγό σου, που ποτέ δε σε κάλυπτε ερωτικά και συναισθηματικά, δεν μας λες όμως τίποτα για τη σχέση του παιδιού με τον πατέρα, αν είναι καλός αν της αφιερώνη χρόνο, αν είναι δεμένη μαζί του -τα κοριτσάκια έχουν μια σχέση λατρείας με το μπαμπά τους-, αν αυτός σ'αγαπάει και είναι ερωτευμένος, όπως επίσης δεν μας λες αν έκανες κάτι για να αλλάξεις αυτά που δεν σου αρέσουν: έχεις συζητήσει μαζί του για το ερωτικό; γιατί αυτό πιστεύω είναι που σ'έχει πιο πολύ αναστατώσει στη νέα σου γνωριμία. Να θυμάσαι πάντα ότι ο έρωτας δεν κρατάει για πάντα, ότι μπορεί να είναι έντονος αλλά η αγάπη είναι πιο δυνατή. Είμαι παντρεμένη και εγώ 7 χρόνια στη σχέση αυτή 13, όχι δεν υπάρχει ο έρωτας της πρώτης γνωριμίας, υπάρχει όμως αγάπη πολύ δυνατή τόσο δυνατή που πια είμαστε ένα. Η σχέση μας πάντα ήταν γεμάτη με πολύ έντονους καβγάδες σκοτωνόμασταν, μας άκουγε όλη η γειτονιά...Σκέφτηκα να χωρήσω δεν ήθελα όμως να στερήσω από το παιδί μου τον πατέρα του, ίσως γιατί εγώ σαν παιδί είχα πολύ καλή σχέση με τον μπαμπά μου και θα ήθελα να δώσω και στα παιδιά μου αυτήν την ευκαιρία. Το πάλεψα/-ψαμε και τα πράγματα σιγά σιγά άλλαξαν. Όχι με τρόπο μαγικό, ήταν επίπονο και πέρασα δύσκολα όμως άξιζε...Τώρα πια έχουμε αλλάξει και οι δυο και απολαμβάνουμε την όμορφη οικογένειά μας. Επίσης πρεσβεύω στη ζωή μου "μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν" θα σκεφτόσουν το ίδιο εύκολα το διαζύγιο αν την επιμέλεια του παιδιού την έπερνε ο πατέρας; Ο άντρας σου σ'αγαπάει;Θα σου άρεζε να βρισκόσουν στη θέση του; Έχω στο περιβάλλον μου περίπτωση παρόμοια με τη δική σου, το κοριτσάκι είναι τόσο δεμένο με τον μπαμπά του που κλαίει και οδύρεται ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που τον αποχωρίζεται για να πάει στη μαμά του...σκέψου καλά, μην παρασύρεσαι από τη "μόδα" της εποχής, ατάκες του τύπου "σε ποια δεκαετία ζεις" δεν αρμόζουν όταν υπάρχουν παιδικές ψυχούλες που πληγώνονται. Δεν ξέρω για ενοχικά, ξέρω όμως πολλά παραμελημένα παιδιά "παρκαρισμένα" στην τηλεόραση, στη γιαγιά, στο pc γιατί οι γονείς θέλουν τα θέλω τους (άλλο μεγάλο κεφάλαιο). Συμβουλέψου και κάποιον ειδικό: σύμβουλο γάμου, παιδοψυχολόγο, πνευματικό αν θέλεις. Κλέινοντας να σου πω πως "όποιος θέλει βρίσκει τρόπο, όποιος δεν θέλει βρίσκει δικαιολογίες". Εύχομαι το καλύτερο.
Συμφωνώ μαζί σου! Απόλυτα!
Δεν έχω διαβάσει τα υπόλοιπα σχόλια και δε ξέρω τι σου είπαν οι υπόλοιποι. Εγώ θα σου πω την πρώτη μου σκέψη. Έχεις ζήσει 13 ολόκληρα χρόνια με τον άντρα σου, τον οποίο δεν ερωτεύτηκες και τώρα που βρήκες τον "έρωτα" θέλεις να τα αλλάξεις όλα τόσο απλά. Θεωρώ πως τόσα χρόνια απλά φοβόσουν να φύγεις και χρειαζόσουν μία αφορμή. Να φύγεις για σένα, όχι επειδή βρήκες άλλον.Έκανες τόσα χρόνια να καταλάβεις ότι θες να φύγεις από το γάμο σου, αλλά πήρες την απόφαση στο ΕΛΑΧΙΣΤΟ διάστημα των 4 μηνών και αυτό επειδή βρήκες άλλον;;; Μου φαίνεται τρομερά επιπόλαιο. Είσαι έτοιμη να καταστρέψεις, ίσως, τη ζωή της 5χρονης κόρης σου, να τη βάλεις σε μια οδυνηρή διαδικασία, για έναν άνθρωπο που γνωρίζεις 4 μήνες μόνο μήνες; Και αν χωρίσεις γι' αυτόν τον άνθρωπο και μετά αυτός σε παρατήσει τι ακριβώς θα κάνεις μου λες;; Θα γυρίσεις στον πατέρα της κόρης σου φαντάζομαι γιατί δε μπορείς τη μοναξιά. Δεν είμαι υπέρ του να μείνεις σε ένα γάμο που δεν σε κάνει χαρούμενη, αλλά ούτε να χωρίσεις για τον άλλο. Χώρισε, αλλά μη περιμένεις να χωρίσει και ο καινούριος και να ζήσουν αυτοί καλά κι εσείς καλύτερα. Γιατί μπορεί να γίνει και αυτό. Είσαι έτοιμη να το αντιμετωπίσεις;; Εσυ δε μπορούσες να φύγεις από μία απλή σχέση, θα αντιμετωπίσεις κάτι τέτοιο μόνη με ένα παιδί;;
Συμφωνώ 100% μαζί σου. Δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα.
Εχεις απόλυτο δικιο αυτα σκεφτομαι και εγω για μενα!
ΣΥΓΝΩΜΗ???? ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ ΤΕΛΕΙΩΣ?! ΣΕ ΠΟΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΖΕΙΤΕ???? ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ??? ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ??? ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΗΣ ΑΜΑ ΧΩΡΙΣΕΙ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΤΗ ΚΑΝΕΙ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΗ??? ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ? Κ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΕΡΗΘΕΙΣ ΠΡΑΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ?! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΞΙΟΛΥΠΗΤΗ ΔΙΚΑΟΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΜΑΝΑΔΩΝ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΕΝΟΧΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ! Κ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΠΑΛΛΙΜΠΑΙΔΙΖΕΙΣ??? Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΛΙΜΠΑΙΔΙΣΜΟΣ? ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ?
Δεν έχω προλάβει να διαβάσω όλα τα σχόλια, οπότε δεν ξέρω αν έχει τεθεί και σαν θέμα αυτό που θέλω να πω!!! Είπες οτι ο άντρας με τον οποίο είσαι ερωτευμένη έχει κι αυτός μικρά παιδιά. Οπότε εγώ ρωτάω... εντάξει εσύ σκέφτεσαι να χωρίσεις και να ξεκινήσεις μια καινούργια ζωή πλάι του. Η άλλη πλευρά όμως τι λέει? Αυτός είναι διατεθειμένος να χωρίσει? Είναι διατεθιμένος να βλέπει τα παιδιά του ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ή κάθε 15 μέρες ενώ θα έχει το ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙ κάθε μέρα στο σπίτι σας??? Γιατί ως γνωστόν τα παιδιά μένουν με τη μάνα. Βέβαια δεν ξέρω πόσο χρονών είναι αυτός ο κύριος και πόσο μεγάλα είναι τα παιδιά του κτλ, αλλά σίγουρα υπάρχουν κάποια θέματα που θα σας δυσκολέψουν αρκετά στο μέλλον. Συμβουλή μου είναι να ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ. Τον άνθρωπο αυτόν τον ξέρεις πολύ λίγο. Που ξέρεις ότι δεν είναι μια παρόρμηση, ένα πάθος. Μόνη σου μας είπες ότι τόσα χρόνια ήσουν αδιάφορη! Λογικό είναι τώρα να έχεις χάσει το μυαλό σου και να έχεις ξεμυαλιστεί. ΠΕΡΙΜΕΝΕ και ο καιρός θα δείξει αν αυτός ο καινούργιος άντρας είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ο άντρας της ζωής σου. Μην ανατρέπεις τις ισσοροπίες της ζωής σου τόσο γρήγορα και χωρίς δεύτερη σκέψη. Είσαι 35 χρονών κι όχι 20. Στα 20 τέτοια λάθη δικαιολογούνται. Στα 35 κι εφόσον υπάρχει παιδί οι κινήσεις μας πρέπει να είναι πιο μελετημένες. Και να προχωρήσεις σε διαζύγιο αυτό πρέπει να γίνει ήρεμα και πολιτισμένα. Πρέπει να είναι προετοιμασμένος και ο άντρας σου να δεχτεί αυτή την κατάσταση. Όχι σηκωθήκαμε ένα πρωί και τι κάνουμε σήμερα??? Ε δεν χωρίζουμε γιατί πολλά τα είπαμε.. ;;; Δεν πάει ετσι!
Εχεις δικιο , η αλλη πλευρα θελει να ειμαστε μαζι αλλα με τα λόγια χτίζεις ανώγια ... Σαφως και θα δωσω ενα περιθωριο να δω . Το προβλημα μου σας το εγραψα γιατι νιωθω οτι πνιγομαι και ηθελα να το μοιραστω, και δεν αντεχω την όλη αυτη κατασταση .
Αμαρτίες γονέων παιδευουσι τέκνα...μια γυναίκα με απωθημένα που στα 35 της βρήκε τον έρωτα στα ματιά ενός παντρεμένου άντρα κ επειδή η ίδια δεν περνάει καλα με τον άντρα της θα καταστρέψει τη ζωή του παιδιού της...ελπίζω τουλάχιστον κ ο εραστης να μην είναι τόσο ανωριμος κ να μην τινάξει κ την δικη του οικογένεια στον αέρα κ να είσαι απλώς μια απερισκεψία για εκείνον....αν δεν περνάς καλα στο γάμο σου χώρισε....αλλα το τραγικό για μένα είναι που τόσο καιρό περιμένες να βρεις εναν άλλο άντρα για να φύγεις...κ το σίγουρο είναι ότι θα την ξανακανεις....
Δεν εψαχνα εναν αλλο αντρα ΠΟΤΕ δεν μου ειχε περασει απο το μυαλλο να απατησω ΠΟΤΕ !!!
Εγώ θα σου πώ οτι αν δεν εισαι ευτυχισμένη και εισαι αποφασισμένη να το αλλαξεις αυτό να χωρίσεις.. αλλα να χωρίσεις για σένα όχι για να κανεις μια νεα σχεση.. εχεις ένα παιδι να σκεφτείς και τα συναισθήματά του.. Θα σου πώ επίσης ομως οτι και ένας δυστυχισμένος γονέας δεν μεγαλωνει ευτυχισμένα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα απο όσα νομίζουμε, καικαμια φορα τα ερμηνεύουν ενοχικά (μη πω συνηθως). Οσο για τους υπόλοιπους αυτο που θελω να πω ειναι οτι ΕΛΕΟΣ πια η κοπέλα μια συμβουλή ζήτησε και οχι να την κατακρίνετε ετσι με λεκτικές επιθέσεις!
Όλοι έχουν άσχημες στιγμές μέσα στο γάμο τους αλλά εδώ μιλάμε για κάτι τελείως διαφορετικό Προσωπικά θεωρώ πως πρέπει να αφήσεις αυτό τον άνθρωπο όχι για τον "άλλο" άντρα αλλά για σένα! Ίσως ο "άλλος" να ήταν το σπρώξιμο που χρειαζόσουν Κορίτσια ηρεμήστε λίγο, όταν μπαίνει μπροστά το συναίσθημα και απλά βολευόμαστε σε μια κατάσταση δεν είναι εύκολο να φύγεις -και πραγματικά μην μου πείτε να μην παντρευόταν κλπ - γιατί απλά στήνεις μια παγίδα μόνος-η σου. Χαίρομαι που έχετε ιδανικούς γάμους γιατί από τα λεγόμενα σας αυτό φαίνεται αλλά δεν γίνεται πάντα μια γυναίκα να είναι απόλυτα ικανοποιημένη με τις επιλογές τις. Πολλοί θα σε κατακρίνουν , πολλοί θα σου πουν πως πρέπει να φύγεις αλλά τελικά μόνο εσύ ξέρεις τι θα κάνεις! Σταμάτα να απελπίζεσαι και σκέψου με τη λογική , για σένα και το παιδί σου. Τόσοι άντρες παρατάνε κάθε μέρα τις οικογένειες τους και απλά λέμε "άλλος ένας μαλάκας" -και το ξεπερνάμε- Γιατί τώρα που βρίσκεται μια μαμά πέφτετε με τα μούτρα? Η μάνα πρέπει να είναι πάντα πιο δυνατή αλλά βρε κορίτσια εσείς δεν κάνατε λάθος επιλογές? Όλες έχετε κάνει τις ιδανικές σχέσεις? Όλες κάνατε τους τέλειους γάμους? Δεν μπορεί να είστε σε όλα τέλειες. Προσωπικά δεν είμαι τέλεια. Έχω έναν άντρα που τον αγαπάω , έναν γιό που είναι η ανάσα μου και έχουμε έναν γάμο με τα όλα του, το εννοώ. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχουμε "ιδανικη" ζωή αλλά που να ξέρω που θα είμαστε σε δέκα χρόνια? Ελπίζω μαζί και ερωτευμένοι...αλλά αυτό είναι κάτι που δεν ξέρει κανείς!
Στέλλα μου όπως το είπες : Ίσως ο “άλλος” να ήταν το σπρώξιμο που χρειαζόσουν. Τα παρουσιαζα όλα ωραια στον εαυτο μου τον ξεγελαγα ...και τωρα που ΑΓΑΠΗΣΑ... καταλαβα ...
xeretai... mia koybenta tha pw .. prin kaneis oti apofasiseis skepsoy kala.. aksizei aytos o antras poy ervteythkes na xalasei ton gamo soy kai thn sxesh toy mpampa me thn korh an xvrisete??? skepsoy kala.. den tha po akoy thn karisa soy.. h kardia kanei ta xeirotera lathi.. skepsoy gt den eisai monh sto kosmo ayto exeis mia korh ksereis pos tha thn antimetopizei o neos antras???..... o erotas einai tyflos gt einai kai glykos,, isos na eisai enthoysiasmenh pros to paron. skepsoy kapoia pragmnata prin kaneis orismenes kinhshs!!!
εαν δεν αισθανεσαι τπτ γ τον αντρα σου να χωρίσεις ,θα ηταν το πιο σωστο απεναντι του κ για σένα ..να πεσεις ομως με τα μουτρα σε μια αλλη σχεση το θεωρω λάθος ...κατσε μονη να κατασταλαξεις ,να βρεις τον εαυτο σου και στην πορεια πράξε αναλόγως...γτ φαινεται σαν να ψαχνεις σωσιβιο γ να γαντζωθεις...
ΑΧ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΙ ΓΩ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΦΑΣΗ ΒΡΗΣΚΟΜΕ!!!!!!!!!!
Είσαι ένας κινούμενος εγωισμός.Να χωρίσεις,όχι για ζήσεις τον έρωτά σου,μα για να γλιτώσει ο άντρας σου από μια γυναίκα σαν κι εσένα και να βρει επιτέλους κι εκείνος πραγματική αγάπη.
καλησπερα,δε γνωριζω τι σου εχουν γραψει οι παραπανω,θα σου πω ενα πραγμα.πριν γνωρισεις αυτον τον ανθρωπο γιατι δεν χωρισες;μηπως απλα αυτη τη στιγμη βρηκες ενα αποκουμπι κ τιναζεις τη ζωη των δικων σου στον αερα γι'αυτο;δε σε κρινω για τη σχεση σου,αλλα θεωρω πως ο χωρισμος θα μπορουσε να εχει ερθει πριν τη σχεση σου,κ οχι να ειναι η αφορμη.κ πιστεψε με...αυτος δεν προκειται να αφησει ποτε τη γυναικα του.κ αν κανεις το λαθος κ χωρισεις τελικα κ ειναι αυτος η αιτια,θα χασεις κ το παιδι σου.δε θα στο συγχωρησει ποτε.νομιζω οτι καμια μας πια,κ κανενας μας δε δινει μια δευτερη ζωη στον γαμο του.βρισκουμε την ευκολη λυση,την φυγη.ας παλεψουμε για τα παιδια μας τους γαμους μας.εκτος βεβαια εαν υπαρχει βια.εκει δεν χωραει κουβεντα.μακαρι να κανεις την επιλογη της λογικης κ οχι του αυθορμητισμού του ερωτα.
Συμφωνώ, πολύ μικρή η ζωή μας να μην την ζούμε, αλλά πολύ μα πολύ μεγάλη όταν οι επιλογές μας δεν είναι σωστές. Νομίζω πως έχεις θεοποιήσει τον καινούργιο αυτόν άντρα χωρίς να βλέπεις κανένα απο τα αρνητικά της συμπεριφοράς του. Τι εννοώ? Πως τον γνώρισες? Είναι οικογενειακός φίλος? Ξέρεις την γυναίκα του? Ξέρει τον άντρα σου? Βασικά εκεί που θέλω να καταλήξω είναι το εξής: Λυπάμαι, αλλά κανείς εκ των δυό σας δεν εκτιμά την οικογένειά του. Ούτε τους συζύγους σας, ούτε τα παιδιά σας. Και είναι κρίμα. Μεγάλο κρίμα. Συμφωνώ πως πρέπει να τον ζήσεις τον έρωτα, αυτό το σαρωτικό συναίσθημα που βλέπεις παντού ρόζ ελέφαντάκια να πετάνε, αλλά με τι κόστος? Επίσης είναι και το άλλο, οι άντρες είναι πολύ πιο απλοί απο τις γυναίκες. Εμείς ερωτευόμαστε, οι άντρες μπορεί απλά να το κάνουν για το σέξ. Και αφού το κάνουν για το σέξ, για ποιό λίγο να συμβιβαστεί σε μία γυναίκα ενώ μπορεί να έχει δύο?
anorimi kai epipolaia sumperifora....edo einai pou kollaei to as prosexes!
γεια σου! μεγάλο κεφάλαιο ο έρωτας. στο πέρασμα του χαμός. όμως μην χωρίσεις για ένα άλλο άνθρωπο αλλά επειδή θέλεις να χωρίσεις. δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις αλλά ειναι δυο διαφορετικά πράγματα. χώρισε επειδή ο γάμος σου δεν πάει άλλο και τα υπόλοιπα θα βρουν τον δρόμο τους. καλή συνέχεια
Τα συνασθήματά σου θυμίζουν κοριτσάκι και όχι ενήλικη γυναίκα.Παλιπαιδίζεις. Πρέπει να στερήθηκες πολλά πράγματα συνασθηματικά(το λες άλλωστε κι εσύ).Έτσι είναι, όταν δεν ζεις τα πράγματα στην ώρα τους αλλά ετεροχρονισμένα τότε το συναίσθημα σε παρεσέρνει και σίγουρα θα κάνεις άλογες κινήσεις. Καλή τύχη, ελπίζω αυτός ο νέος άντρας να μην σε απογοητεύσει.
Για μένα δεν είναι το φλέγον ζήτημα αν θα χωρίσεις ή όχι.Αλλά οτι και να αποφασίσεις να κανεις το πως θα το κάνεις!Θες να μείνεις με τον άντρα σου κάντε κάτι να επαναπροσδιορίσετε την σχέση σας,τα κέντρα ψυχικής υγείας σε καθε πόλη κάνουν φανταστική δουλειά.Ο άντρας σου πως λειτουργεί στη σχέση σας; Μήπως ζει βολεμένα δίχως πια να προσπαθεί;Μήπως σε αγαπάει και απλά κάνει υπομονή;2ο σενάριο αν αποφασίσεις να χωρίσεις πρέπει να το κάνεις σεβόμενη το παιδί και τον άντρα σου γιατί ακόμη και να χωρίσετε δεν παύετε να είστε γονείς αρα και παντοτινά δεμένοι.Δεν συμφωνώ και γω να μείνεις κατευθείαν με τον άλλον.Ζήσε μόνη με το παιδί,επαναπροσδιόρισε την ζωή σου με εσένα και το παιδί μόνοι σας και μετά βάλε κάποιον στην ζωή σου.Επίσης σαν τελευταία ήθελα να σου πω οτι μπορεί να αγάπησες αλλά πρέπει να σκεφτείς οτι αφήνεις έναν άνθρωπο που παντρευτήκατε και επένδυσε στην σχέση σας.Δώσε χρόνο και κάντα όλα ομαλά χωρίς να θήξεις τον άντρα σου.Θα σου άρεσε εσένα να σε χώριζε ο άντρας σου και σε λίγο καιρό να γνώριζε το παιδί σου την νεα του σχέση;;Με λιγα λόγια να του φερθείς όπως θα ήθελες να σου φερθουν!Είμαι σίγουρη οτι μέσα σου πήρες την απόφαση σου!Πρόσεξε μην αφήσεις πολλά συντρίμια και εννοώ τις παιδικές ψυχές και από τα δυο σπίτια
Πραγματικά μου κάνει εντύπωση το με πόση ευκολία λέτε πολλές το «χώρισε», «ζήσε τον έρωτά σου», «πάρε το παιδί και φύγε». Αν οι όροι ήταν αντεστραμμένοι, αν ο άντρας της, της έλεγε «δεν είμαι ερωτευμένος μαζί σου, δεν νιώθω τίποτα για εσένα, είμαι ερωτευμένος με κάποια άλλη τα ίδια θα λέγατε; Ή μήπως στην δική του περίπτωση θα ήταν ένας εγωιστής που θα του σέρνατε χίλια δύο και στην ερωμένη του άλλα τόσα; Και να ήταν ο «άλλος» χωρίς οικογένεια, να το δεχτώ ας πούμε.... Αλλά να διαλυθούν δύο οικογένειες για μια καψούρα (μην το πω αλλιώς) που μπορεί σε ένα χρόνο να ξεφουσκώσει όχι ρε παιδιά, αμαρτία. Εγώ θα σου έλεγα να κλείσεις το κινητό σου και να προσπαθήσεις να σώσεις την οικογένειά σου. Προσωπικά, το «χωρίζω» θα το έλεγα για πιο σοβαρούς λόγους και όχι γιατί ρουτίνιασα ή με χτύπησε στο κεφάλι ο έρωτας για κάποιον άλλον. Αλήθεια, ο σύζυγος ξέρει κάτι από όλα αυτά που αισθάνεσαι (ή μάλλον δεν αισθάνεσαι) για τον ίδιο; Εκείνος πως νιώθει; Του έχεις μιλήσει; Ξέρει κάτι ή θα του έρθει κεραμίδα;
Συμφωνώ απόλυτα!!! Ας μπούμε και στην θέση του άλλου..... Πάρτο αλλιώς και σκέψου μόνο την κόρη σου! ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΕΠΙΛΟΓΕΣ - έτσι αισθάνεσαι εσυ!! ΕΚΕΙΝΟΣ???-
επειδή έχω ζήσει και εξακολουθώ να ζω ακριβώς την ίδια κατάσταση έχω να σου πω ένα πράγμα από προσωπική εμπειρία... δεν έχει νόημα να υπομένεις και να επιμένεις σε έναν τελειωμένο γάμο. το έκανα για έναν χρόνο και με διέλυσε. κόντεψα να τρελαθώ. και εμένα ήταν ο γιος μου πάνω απο όλα, αλλά μέσα άπό αυτή την κατάσταση και με τόσα μέτωπα ανοιχτά δεν μπορούσα να του δώσω την "μαμά" που του αξίζει. τώρα που είμαι μόνη στο σπίτι εδώ και 2 μήνες είμαι σαφώς πιο ανακουφισμένη και του αφιερώνομαι ολοκληρωτικά. αυτό όμως ποθυ δεν καταλαβαίνω από το γράμμα σου είναι το ποια στάση κρατάει ο άλλος άνθρωπος. σου λέει ότι θέλει να ζήσει μαζί σου? είναι διατεθειμμένος να χωρίσει για να είστε μαζί. γιατί στην δική μου περίπτωση, παρόλο που λέει ότι με αγαπάει και δεν μπορεί χωρίς εμένα,όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες να είμαστε μαζί. τον λατρέυω και πιστέυω ότι είναι ο άνδρας που είχα ονειρευτεί. αλλά, όσο και να με αγαπάει, δεν έχει επιλέξει να είναι δίπλα μου...και δεν κάνει και τίποτα για να το πετύχει... οι υποχρεώσεις του απέναντι στη γυναίκα και τα παιδιά του παίρνουν προτεραιότητα πάντα σε βάρος δικό μου. δεν μπορούμε να βγούμε, να κάνουμε διακοπές μαζί, έστω και το πιο απλό... να μιλήσω μαζί του στο τηλέφωνο όποτε το επιθυμήσω... βρισκόμαστε πάντα με άγχος και δεν μπορούμε να κάνουμε όνειρα και σχέδια μαζί...και παρόλο που λιώνω για εκείνον, έχω αρχίσει και κουράζομαι αφάνταστα με αυτή την κατάσταση, γιατί δεν μου αξίζει να έρχομαι δεύτερη. δεν μου αξίζει να έχω κάνει τόσες θυσίες και να έχω το θάρρος να προχωρήσω στη ζωή μου, χωρίζοντας έναν άντρα που δεν με καλύπτει και από την άλλη να "περιμένω" κάποιον χωρίς να ξέρω το για πόσο καιρό θα πρέπει να κάνω υπόμονή και να ανέχομαι καταστάσεις. εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι μην δένεις τα δύο πράγματα μεταξύ τους. καλό θα ήταν να διαχώριζες στο μυαλό σου το θέμα του χωρισμού από το θέμα του να ζήσεις με τον άλλο άνθρωπο τη ζωή σου. από ότι φαίνεται οι άντρες πολλές φορές είναι λιγότερο δυνατοί και τολμηροί από εμάς...
Δεν έχω διαβάσει τα παραπάνω σχόλια. Δεν ξέρω τι σου είπαν οι υπόλοιποι αναγνώστες. I will not judge at all. Όπως το βλέπω έχεις δύο προβλήματα και όχι ένα. Δύο θέματα να αντιμετωπίσεις: Α) θέλεις να χωρίσεις τον σύζυγό σου γιατί δεν τον αγαπάς πια, Β) έχεις ερωτευτεί και θέλεις να δημιουργήσεις μια νέα σχέση με τον άνθρωπο που ερωτεύτηκες. Αυτό θέλω να σου πω. Αντιμετώπισε αρχικά το πρώτο γιατί είναι σημαντικό για την ψυχική σου ισορροπία και του παιδιού σου. Και όταν επικρατήσει αυτή η ισορροπία ασχολήσου με το δεύτερο. Μην τα μπερδέψεις. Είναι άσκοπο. Επίσης όσο πιο σύντομα τα ξεμπερδέψεις τόσο καλύτερο για όλους! Good luck.
Και γιατί σκας???? Ζήσε τον έρωτά σου, αλλά όχι γάμους και αηδίες!! Μην μπλέκετε παιδιά και ρουτινιάσετε!! Ζήστο, αλλά με τρόπο!!!
καλημέρα!!! Εγω θα σου έλεγα αν είναι να χωρίσεις, να το κάνεις γιατί δεν περνάς καλά εκεί που είσαι, όχι για κάποιον άλλον. Κάντο για σένα καταρχήν και το παιδί σου. Ξέρεις, τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα πάντα!!! Ο χωρισμός είναι πολύ δύσκολη κατάσταση αλλά μετά έρχεται μια ανακούφιση... (το έχω ζήσει γι αυτό στο λέω έτσι). Το παν για μένα σε τέτοιες περιπτώσεις (χωρισμού) είναι να διατηρείς μια κόσμια σχέση με τον πατέρα, όσον αφορά στα θέματα του παιδιού. Όλα τα άλλα λύνονται. Ασε που νομίζω ότι να μένει κάποιος σε μια συμβίωση μόνο για τα παιδιά, είναι λυπηρό. Στερούνται έτσι, όλα τα μέλη, την πιθανότητα στην ευτυχία. Τώρα όσον αφορά στο ότι είσαι ερωτευμένη... και πολύ καλά κάνεις!!! Ζήσε το μέχρι εκεί που δεν παιρνει... Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να σε κατακλύζει ο έρωτας, μόνο κοίτα να μην στερείς εσένα απο το παιδί σου, κράτα - όσο μπορείς - λίιιιγο κάποια όρια. Τέλος θα ήθελα να σου πω, αν αποφασίσεις να τελειώσεις το γάμο σου, μη προχωρήσεις αμέσως σε μια άλλη συμβίωση. Κοίτα να χαρείς τη μοναχικότητά σου (μεγάλο πράγμα να νιώθεις απόλυτα καλά μόνο με σένα), φλέρταρε με τον έρωτά σου, παίξε, κάνε πράγματα που ενδεχομένως να στερήθηκες, κάνε, κάνε, κάνε.... κ μετά άραξε με αυτόν που έχεις επιλέξει. Και μη στενοχωριέσαι για το πως θα το πάρει το παιδί σου... Αν εσύ είσαι σίγουρη για τις κινήσεις σου και ειλικρινής απέναντι σε αυτό κ στον εαυτό σου, δε θα έχει κανένα πρόβλημα με όποια καινούρια κατάσταση. Να σαι καλά!!
Εγώ θα σου πω ότι ανεξάρτητα με το τι θα γίνιε με το νέο σύντροφο, να χωρίσεις. Δεν είναι ο καινούριος που σε κάνει φάντασμα αλλά το λάθος που έκανες να φτιάξεις οικογένεια με έναν άντρα που δεν τον έχεις ερωτευτεί. Και ναι τα μέλια φεύγουν κι οι δυσκολίες της ζωής αλλάζουν τη σχέση, αλλά αν τα συναισθηματικά θεμέλια δεν είναι γερά τότε μας πήρε και μας σήκωσε. Εγώ παντρεύτηκα από τρελό έρωτα. Έφυγα από τη χώρα μου και πήγα να ζήσω μαζί του. Κάναμε το παιδάκι μας κι πραγματικά οι δυσκολίες είναι πολλές. Όμως κάθε φορά που κάνουμε έρωτα, που ξυπνάμε αγκαλιά, που χαλαρώνουμε μαζί επιβεβαιώνεται η επιλογή μου. Κάθε φορά που οι δυσκολίες μας χτυπάνε την πόρτα κι είμαστε μες στα νεύρα, που το άγχος μας κάνει νευρικούς κι απότομους, σκέφτομαι αν έκανα σωστή επιλογή. Και τα συναισθήματά μου μου δίνουν την απάντηση.ΝΑΙ, για΄τι ο έρωτας σε φέρνει κοντά, αυτός ενώνει τις ζωές μας και με αυτόν γίνοτναι όλα δυνατά. Δεν εννοώ βέβαια ότι αν χωρίσεςι σίγουρα θα ζήσεις τον απόλυτο έρωτα μα τον καιννούριο. Μπορεί να είναι μια φούσκα που θα ξεφουσκώσει. Αλλά είναι κρίμα να είσαι σε έναν γάμο που δε σε γεμίζει ανεξάρτητα με το αν θα ζήσεις με το νέο σύντροφο.Σου εύχομαι να τα κατφέρεις.
Δε διάβασα κανένα απο τα άλλα σχόλια...Εγώ θέλω να σου πω, έχω χωρίσει απο τον πρώην σύζυγο απο τότε που η κόρη μου ήταν 3 χρονών,ότι εάν δεν είσαι εσύ καλά, δε θα είναι και το παιδί...Δε το λέω για τη σχέση που έχεις, γενικώς το λέω...Επειδή κι εγώ τη πάτησα με το γάμο μου και έφυγα πριν κοπανάω το κεφάλι μου στο τοίχο,πρώτα το παιδί και πάνω απο όλους και όλα το παιδί εννοείται αλλά επειδή ΕΣΥ είσαι η μάνα του και εσένα χρειάζεται περισσότερο, εάν δεν είσαι εσύ καλά μέσα σου δε θα είναι και το παιδί και αν κρατήσετε και καλή σχέση με το πατέρα-επιβάλλεται-θα είναι ακόμα καλύτερα....
ΧΩΡΙΣΕ! ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΤΩΡΑ! Και μην σας φανεί απόλυτο και εγωιστικό αυτό που λέω αλλά εστιάζω αλλού. Ξέρετε τι είναι να μεγαλώνουν τα παιδιά, να βγαίνουν τα Παρασκευοσαββατοκύριακα και να μένεις μόνη στο σπίτι με έναν άνθρωπο με ελάχιστα κοινά; Να ζεις χρόνια με κάποιον που δεν σε γεμίζει πουθενά; Να τον βλέπεις σαν αδερφό σου και σίγουρα αυτά να είναι και αμοιβαία; Γιατί άσχετα από που ξεκινάνε τα προβλήματα, σίγουρα το ζευγάρι απομακρίνεται και καταλήγει μια απλή και χωρίς νόημα συμβίωση. Μια flat ζωή που παίρνεις χαμπάρι την ύπαρξη της όταν περάσουν τα χρόνια και ελαφρύνουν οι υποχρεώσεις απένατι στα παιδιά.Και τα χρόνια περνάνε... και οι δυνατότητες να "ζήσεις" λιγοστεύουν... και οι τύψεις απέναντι στον εαυτό σου πληθαίνουν. Και τα παιδιά; Βλέπουν την δυστυχία των γονιών τους κρυμμένη πίσω από καθωπρεπισμούς, δήθεν και υποκρισίες και θυμώνουν και στεναχωριούνται! Σας ακούγονται σκληρά όλα αυτά; Δυστυχώς είναι ωμή πραγματικότητα! Τα κενά του κρεβατιού μπορεί να αναπληρωθούν οποιαδήποτε ώρα και από τον οποιονδήποτε. Τα κενά την ψυχής όμως;;;;;; Χώρισε καλή μου να σώσεις την ψυχή σου, γέμισε αν θες το κρεβάτι σου και την ζωή σου αλλά δώσε χρόνο στον εαυτό σου να σιγουρευτείς πριν βάλεις επίσημα άλλον άντρα στην καρδιά σου! Και μην ξεχνάς τα τρία στάδια μιας σχέσης! Καψούρα-Έρωτας-Αγάπη!!! όταν είσαι ελεύθερη και φτάσεις με κάποιον στο τρίτο στάδιο δώστα όλα! Ίσως σας κούρασα, ίσως σας μπέρδεψα,αλλά έτσι κουραστική και μπερδεμένη είναι η ζωή μου. Από πείρα σας είπα ότι είπα και μετανιώνω που δεν χώρισα και δεν έδωσα ευκαιρία στον εαυτό μου να "ζήσω", κρυμμένη πίσω από πρέπει και δεν πρέπει!23 χρόνια γάμου(;) δίχως το θάρρος να φύγω από αυτόν. Φύγε εσύ που προλαβαίνεις, μην έχεις την κατάντια μου!
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΟΥ,ΦΑΝΗΚΑΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ...ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΞΙΖΟΥΝ ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΙΟΥΝΤΑΙ ΔΙΧΩΣ ΚΑΜΜΙΑ ΕΚΠΤΩΣΗ...ΜΑΚΑΡΙ Η ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΑ ΛΑΒΕΙ ΥΠΟΨΙΝ ΤΗΣ ΣΟΒΑΡΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΓΡΑΨΕΣ...
Σκέψου πάρα πολύ καλά το επόμενο βήμα γιατι δεν θα ναι καθόλου εύκολα τα πράγματα!!!! Ερωτευτηκες έναν ανθρωπο τον οποιο βλέπεις αυτη τη στιγμη εξιδανικευμένα , σαν τον πριγκηπα πανω στο άλογο,μιλάτε απο το κίνητο, τον σκέφτεσαι σιγουρα καθε δευτερόλεπτο, οταν ειστε μαζι πετάς!! Πόσο νομίζεις οτι θα διαρκέσει όλη αυτή η φουσκα αγαπης οταν θα χωρίσεις εσυ θα χωρίσει εκείνος και θα χρειαστεί να αντιμετωπίσετε μαζί τα καθημερινά προβλήματα?? που η σχέση δεν θα ειναι απλά χαχα χα και χουχουχου? Σου έχει υποσχεθεί αιώνια αφοσίωση? Σου έχει εγγυηθεί οτι θα είναι δίπλα σου? Σου είπε άφησε τον ανδρα σου πάρε το παιδί και έλα σε μένα?? Τι αντίκτυπο έχει όλο αυτό στο παιδί σου? Το έχει επιρρεάσει καθόλου?Οπως λές εχεις ήδη "φύγει" απο το σπίτι και απο την οικογένεια!Δεν ειναι λίγο εγωιστικό? Αποφάσισες να κάνεις οικογένεια και να παντρευτείς , γιατί αμφισβητείς τωρα το γάμο σου? Πως είναι δυνατόν να παντρευτείς τον άνθρωπο που σου αρέσει λίγο, και σε καλύπτει λιγότερο και κάνεις και οικογένεια μαζί του?? Μίλα με τον άνδρα σου , είναι ο πατέρας του παιδιού σου! Μιλήστε και ξεκαθαρίστε πως νιώθετε!Αν μπορείτε να το παλέψετε και να διορθώσετε καταστάσεις να το κάνετε!!Αλλιώς αγαπητή μανούλα μην χωρίσεις για έναν άλλο άνδρα!!! Μόνο οταν δεις οτι ολη αυτή η κατάσταση μεσα στο σπίτι επιρρεάζει το παιδί σου και εσένα φυσικά να κάνεις το μεγάλο βήμα!! Δεν θα είναι ευκολο!!! Έυχομαι μεσα απο την ψυχη μου να κάνεις το σωστό βήμα!!!
Σιγουρα ο ερωτας φευγει αλλα οταν τον ζουμε ειναι σαρωτικος...Ζηστο οσο παει οσο μπορεις και αν δε φυγει και για τους 2 σας το ξανασκεφτεστε...Αν δεν ειχατε παιδια θα ηταν διαφορετικα.Αλλα σκεψου τωρα που νιωθετε τοσο εντονα να χαλασετε τα σπιτια σας για κατι που απλα ξεφουσκωσε ..Θα μισησετε ο ενας τον αλλον...Θελει χρονο ολο αυτο.... Μην αφησεις ομως αποθημενα μεσα σου θα σε στοιχειωνουν μια ζωη...Ειναι ατιμο πραγμα το αποθημενο...Ξερω τι σου λεω... Δωσε χρονο και η λυση θα ερθει απο μονη της...
Δεν διαβασα τις αλλες απαντησεις. Θα πω απλα μια γνωμη με καθε επιφυλαξη βεβαια διοτι σε ενα φορουμ δυσκολο να δωσεις συμβουλη. Κοιταξε εφοσον εχεις τη δουλεια σου και δεν τιθεται θεμα να εισαι οικονομικα εξαρτημενη, εφοσον θα παρεις το παιδακι σου να ζησει μαζι σου και εισαι σιγουρη οτι δεν εισαι ευτυχισμενη στο γαμο σου, εγω λεω να χωρισεις. Δεν υπαρχει λογος να βασανιζεσαι, ουτε να ζεις μια ζωη με ακυρωμενα συναισθηματα, μια ζωη μιση...Το παιδι,εφοσον το διαζυγιο ειναι φιλικο κ χωρις καυγαδες θα προσπαρμοστει. Διαφορετικα θα ζει παντα με μια μαμα που νιωθει ακυρωμενη, που πνιγεται..Οχι δεν αξιζει αυτο σε κανεναν ανθρωπο..Γνωμη μου επισης, ειναι αν χωρισεις να μην προχωρησεις απευθειας σε γαμο η συμβιωση με τον νεο ανθρωπο, να περιμενεις να ζησετε τη σχεση, να εχετε μια ανεξαρτησια κλπ Μην μπεις απο την μια κατασταση στην αλλη. Δωσε χρονο στον εαυτο σου και ολα θα πανε καλα...Να θυμασαι ομως σε κανεναν ανθρωπο δεν αξιζει να ζει σα να ειναι "νεκρος" απο συναισθηματα...
Πραγματικά δεν έχω ιδέα τι συμβουλή να σου δώσω...Θα σου ευχηθώ μόνο καλά ξεμπερδέματα.
καλησπερα.συναιχισει η οχι αυτη η σχεση δεν εχει καμια σημασια.το λαθοσ σου ειναι οτι γεννησεσ μια ζωη σε μια σχεση που δε παει πουθενα.το παιδι ειναι παιδι και θελει τουσ γονεισ του μαζι.ολα τα παιδια.θα σου πω την ιστορια μου.η μητερα μου παντερυτηκε απο προξενιο (16 μερεσ γνωρημιασ)εκαναν τεσσερα παιδια.33 χρονια μαζι.οταν ημουν 8 και πηρε την αποφαση να χωρησει ηθελα τουσ γονεισ μου μαζι.εμεινε.και καταστρεφει τη ζωη τησ.ειμαι 22 .απο τα 15 που γνωρησα τον σημερινο μου αντρα...καταλαβα σιγα σιγα πωσ ειναι οι σχεσεισ.ποση προσπαθεια θελουν.τωρα βλεπω και πωσ ειναι η οικογενεια τα προβληματα και οι χαρεσ.οταν ομωσ δεν θελεισ τον αλλον ειναι πολυ δυσκολα 5τα πραγματα.οταν το καταλάβα η μητερα απο οικονομικουσ παραγοντεσ και μια σειρα γεγονοτων εκατσε και μεινει ακομα.ομσ τα παιδια ειναι πουλια και πεταν οταν μεγαλωσει θα καταλαβει και εκεινη οτι το μυαλο θελει ερωτα αγαπη και κατανοηση.και το σωμα αγκαλια και οχι μονο.ζηταει το ατιμο.....εξαλου και αν χωρησετε δε θα παψετε να ειστε γονεισ.να μην παψετε να ειστε γονεισ......νομιζω οτι η μητερα μου εχει βρει εναν ανθρωπο δεν ειμαι συ=ιγουρη.και φυσικα δεν την κατηγορω.μπορω να την κατανοησω.οσο αναπνεουμε πρεπει α ζουμε....ειναι πολυ μικρη η ζωη για να περιοριζομαστε [παντα στα πρεπει και στη κατακραυγη του αλλου...απο την αλλη ειναι πολυ κριμα ο ανθρωοποσ που στηριζει την ζωη του επανω σου.αστον να βρει αλλου την ευτυχια και εκινοσ.μπεσ στη θεση του...αν δεσ αλλαζει η κατασταση τελειωσε την .αυτη ειναι η γνωμη μου.καλο βραδυ μαμα Λ.
Αν νιωθεις ετσι για το συζυγο σου,κι αφου αυτο σε κανει δυστυχισμενη,χωρισε,και προσπαθησε να βρεις τον εαυτο σου,για να εισαι καλα κι εσυ κ το παιδι σου.Οχι ομως περιμενοντας να κανει απαραιτητα κ ο αλλος το ιδιο.Κατι τετοιο ειναι λιγο γυναικουλιστικο νομιζω,οσο σκληρο κι αν ακουγεται
Ακριβως τα ιδια εζησα και εγω, λες και εγραψες την ιστορια μου. Εχω και εγω ενα παιδακι 3 ετων και ο αλλος ειχε οικογενεια. Ζησαμε παρανομα τον ερωτα μας. Σιγουρα ηταν ερωτας και οχι ενθουσιασμος και κρατησε αρκετα χρονια, τεσσερα περιπου. Με τα ιδια συμπτωματα που περιγραφεις. Τωρα μετα απο πεντε χρονια που μας εχει περασει ο ερωτας δεν νιωθω τιποτα ιδιαιτερο για αυτον και συνεχιζω να ειμαι στον γαμο μου. Πριν παρεις οποια αποφαση να εχεις στο μυαλο σου οτι ολο αυτο που νιωθεις για τον αλλο καποια στιγμη θα ξεθωριασει. Στο λεω με σιγουρια αυτο.
Νομίζω είναι καλό να διαχωρίσεις στο μυαλό σου, το ότι η σχέση σου με τον άντρα σου έχει βαλτώσει, με τον ερχομό του νέου άντρα στη ζωή σου. Προφανώς και κάποιο παραθυράκι υπήρχε στη σχέση σας που επέτρεψε αυτή την είσοδο όμως ανεξάρτητα από ποια απόφαση θα πάρεις σκέψου ποιά είναι αυτά που σε κράτησαν με το σύζυγο σου, 13 χρόνια,γιατί δεν είναι και λίγα...είναι όλα όσα θα χάσεις...θα έλεγα να δώσεις λίγο χρόνο στη νέα σου σχέση πρότου προχωρήσεις σε μεγάλες αλλαγές,που ίσως αργότερα μετανοιώσεις.Πιστεύεις ότι 4 μήνες σχέσης και μάλιστα υπό επήρεια σφοδρού έρωτα, είναι αρκετοί για να σου δώσουν όλη τη σιγουρία,τη στήριξη και την ασφάλεια που χρειάζεσαι για να προχωρήσεις...είναι και εκείνος εξίσου διατεθειμένος να αφήσει τη δική του οικογένεια ή θα είναι μια μονόπλευρη θυσία;Συχνά όταν το πάθος και ο ερωτάς εξατμιστεί μας φαίρνει αντιμέτωπους με μια πραγματικότητα τελείως διαφορετική από αυτή που φανταζόμασταν και συχνά οδυνηρή, ειδικά όταν εμπλέκονται παιδιά. Η ρουτίνα και η καθημερινότητα διαλύει τα νέφη του διεγερτικού απαγορευμένου. Καλή τύχη!
ΦΙΛΗ ΜΟΥ, ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΡΩ, ΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΩ ΕΔΩ ΚΑΙ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ SITE, ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ... ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΔΥΟ ΛΟΓΟΥΣ: ΠΡΩΤΟΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΟ ΤΟΣΟ ΚΟΙΝΟΤΥΠΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ, ΟΤΙ ...Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΣΥΝΤΟΜΗ ΚΑΛΗ ΜΟΥ, ΤΟΣΟ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ, ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ ΝΑ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ, ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΩΡΑ ΤΗΣ... ΝΑΙ,ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ... ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΛΟΘΕΛΗΤΗΣ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΡΙΝΕΙ, ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ." ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΘΕΙΤΕ". ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΑΝ ΑΚΟΥΓΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑ ΕΓΩ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ, ΘΑ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΑ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ... ΑΚΑΡΔΟ ΚΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟ. ΚΑΙ ΟΜΩΣ! Η ΖΩΗ, ΜΟΥ ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ. ΗΜΟΥΝ 30 ΕΤΩΝ ΟΤΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 8 ΧΡΟΝΙΑ ΣΧΕΣΗΣ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ 1ΧΡΟΝΟ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ, ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ, ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙ ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ, ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ.. Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ 23 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑΝ ΓΙΟ 19 ΕΤΩΝ. ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ ΟΜΩΣ; Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΟ... Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ, ΚΙΝΕΙ ΓΗ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟ... ΜΕΤΑ ΑΠΟ 4 ΜΗΝΕΣ, ΧΩΡΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΑΣ ΓΕΡΝΟΥΣΑΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ... ΣΕ 6 ΜΗΝΕΣ ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ... ΚΑΙ ΣΕ 8 ΜΗΝΕΣ ΗΜΟΥΝ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ, ΣΤΟΝ ΚΑΡΠΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΜΑΣ... ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΨΕΜΑΤΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΥΚΟΛΟ. ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΙΓΥΡΟ, ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ, ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ ΠΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΩ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΕΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΓΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ... ΚΑΙ ΟΜΩΣ! ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΙΣΩ, ΠΑΛΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΕΚΑΝΑ! ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΙΩΘΩ ΖΩΝΤΑΝΗ, ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΙΩΝΩ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ, ΠΑΡΑ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ, ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΘΕΛΕΙ ΡΙΣΚΟ, ΘΕΛΕΙ ΜΑΓΚΙΑ, ΓΙΑΤΙ... ΟΠΩΣ ΕΙΧΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΤΟΙΧΟ... "ΔΡΑΣΕ Η' ΣΚΑΣΕ"...
ευχαριστο ολο αυτο ,πρεπει ομως πραγματικα να μη σε νοιαζει για τους γυρω σου ,πρωην συζυγους και παιδια ,και να εισαι ατομιστης και παρτακιας .Ετσι ναι ,ολα αυτα γινονται .Επισης με την ιδια ευκολια ,το θεματακι μπορει να ξαναγινει ξερεις ,ο χαρακτηρας των ανθρωπων δεν αλλαζει .Και για να εξηγηθω ,εμενα ο πρωην μου ερωτευτηκε τρελλα ,το εκρυβε [νομιζε]καλα,αλλα οταν του ειπα να παρει αποφασεις ,ηταν τοσο σιγουρος για την καλη του ,που εφυγε απο το σπιτι ,[με λιγοτερα βρακια απ οτι ηρθε βεβαια].Η καλη του ομως δε χωριζε με το συζυγο .Εγινε τουρλουμπουκι ,τη χωρισε για να εχει κι αυτος ενα αλλοθι [τον ερωτα ] για τη βλακεια που εκανε και το αποτελεσμα ? Αυτη δεν τον βαζει μεσα στο σπιτι της ,διοτι εχει και παιδια .Πληγωθηκαν 6 ανθρωποι και διαλυθηκαν 2 σπιτια για να συνευρισκονται ερωτικως 2 καταπιεσμενες προσωπικοτητες .Οτι αισθανομαι υπεροχα δεν το συζητω ,δεδομενου οτι η ζωη προχωραει τελεια πια για μενα .Ευτυχως μας εκανε τη χαρη και ερωτευτηκε
κοιτα, εχω βρεθει σε μια παρομοια κατασταση και λιγο χειροτερη απο την δικη σου,, απο τη μια ο αντρας μου που με λατρευει, που μου κανει ολα τα χατηρια και απο την αλλη ο αντρας των ονειρων μου, ο απολυτος εραστης, ο "παρε με μαζι σου και οπου θες πηγενε με"... το διλλημμα μεγαλο, ενα παιδι στη μεση και το ερωτημα: μενω με εναν αντρα που με αγαπαει, και απλα προσποιουμαι για τα υπολοιπα χρονια μου στο σεξ και στην αγαπη η τα παρατω ολα και φετγω με τον ερωτα της ζωης μου? επιλογη καμια... αλλα αποφασισα οτι κανενας αντρας εκτος απο τον συζυγο μου δεν προκειται ποτε μα ποτε να αγαπησει ανυ ορων το παιδι μου.. σκεφτηκα οτι ο Θεος ξερει τι κανει και τι πρεπει να γινει.. σκεφτηκα οτι ειναι στο χερι μου να αλλαξω εγω και να γινω η γυναικα που θα κρατησει ενωμενη την οικογενεια γερα.. σκεφτηκα οτι θα ειμαι προτυπο στο παιδι μου... αλλα... παντα υπαρχει ενα αλλα... μια ζωη θα μετανιωνω που δεν εζησα τον ερωτα, τον απολυτο ερωτα.. δεν σου λεω να κανεις το ιδιο.. σου λεω απλα τι σκεφτομαι... υπομονη, καθαρο μυαλο, εξαντλησε τα περιθωρια σου και τα ορια σου..η αποφαση ειναι δικη σου..αλλωστε κ το παιδι σου θελει να εισαι ευτυχισμενη, οχι καταδικασμενη...ευχομαι να εισαι σιγουρη γι οτι κανεις...
Μη μετανιώνεις. Είμαι σίγουρη πως είσαι πολύ καλύτερα έτσι. Εγώ έζησα τον απόλυτο έρωτα και πολύ γρήγορα δημιούργησα και οικογένεια μαζί του. Όμως, ο απόλυτός μου έρωτας ούτε όλα τα χατήρια μου κάνει, ούτε μου διευκολύνει πάντα την καθημερινότητα. Τον αγαπώ και πιστεύω μ΄αγαπάει κι αυτός ακόμη, αλλά οι δυσκολίες της καθημερινότητας έχουν σβήσει εκείνο τον απόλυτο έρωτα που υπήρξε κάποτε. Αυτό που λέω στις φίλες μου είναι πως αν γυρνούσα πίσω μάλλον τα ίδια θα έκανα ξανά, αλλά εκείνες τις συμβουλεύω να βρουν έναν άνθρωπο που θα τις βοηθάει και θα τις στηρίζει στο μεγάλωμα των παιδιών. Να ψάξουν πρώτα για ένα σύντροφο-συνοδοιπόρο και μετά αν προκύψει και ο απόλυτος έρωτας έχει καλώς. Μεταξύ απόλυτου έρωτα και απόλυτης αγάπης (σεβαστός, αλληλοβοήθεια και να νοιάζεσαι για τον άλλο)ψηφίζω το δεύτερο. Κι εσύ μάλλον το έχεις βρει αυτό. Να έχετε μια καλή ζωή!
Δεν εχω βρεθει στη θεση σου αλλα εστω κ λιγο μπορω να σε καταλαβω.Γνωμη μου ειναι να περιμενεις..καμια φορα ενα φλερτ με καποιον,γνωριζοντας τον αλλον καλυτερα μας βοηθα να συνειδητοποιησουμε ποσο πολυ αξιζει ο συντροφος μας.Πιστευω πως δεν ειναι ερωτας αυτο που νιωθεις αλλα ενθουσιασμος επειδη σε κανει να νιωθεις γυναικα οπως λες,κατι που ο συζυγος λογω ρουτινας κ κλπ σταματησε.Εχεις σκεφτει το ενδεχομενο να περασσεις λιγες μερες με τον αντρα σου οι δυο σας κ να του μιλησεις(οχι βεβαια για τον αλλον)για τα παραπονα κ τις αναγκες σου?που ξερεις..ισως σε ακουσει.Ενας γαμος δεν ειναι ευκολη υποθεση κ πολυ συχνα λογω ρουτινας αφηνουμε τον ερωτισμο που καποτε νιωθαμε στην ακρη κ μας τρωει η καθημερινοτητα.Ειναι κριμα να χωρισεις απο τη στιγμη που αν του μιλησεις κ προσπαθησει να κανει πραγματα,μπορει να αλλαξεις γνωμη.Κανε μια τελευταια προσπαθεια με τον αντρα σου...
εμένα μου συνέβη το αντίθετο, ο άντρας μου ερωτεύτηκε πριν 2 χρόνια και φοβόταν να το παραδεχτεί. Ήταν σαν σκια στο σπίτι, κινητή δυστυχία. Αρρωστήσαμε όλοι ψυχικά. Πριν λίγο καιρό το παραδεχτηκε και είμαστε χώρια και ήρεμοι πια. Τι καλά να μου το έλεγε πιο πριν, ήταν πραγματική κόλαση αυτή η κατάσταση!
Βασικά αν χωρίσεις είτε είσαι με τον εν λόγω κύριο είτε δεν είσαι στο τέλος, θα βρεις τον εαυτό σου. Αυτό που σε πιέζει περισσότερο είναι το κενό συναισθημάτων σπίτι σου παρά ο έρωτας για κάποιον άλλο. Μείνε λίγο μόνη χωρίς να περιμένεις να χωρίσει και ο άλλος.. ίσως δεις αλλιώς τα πράγματα. Το να χωρίσεις δε σημαίνει ότι θα πληγώσεις το παιδί σου, αν φυσικά διαχειριστείς σωστά και υπεύθυνα την κατάσταση. Αν και δε μου αρέσει να λέω τη γνώμη μου για τις ζωές των άλλων, αυτό που έχω εμπεδώσει από τη μικρή μου εμπειρία στη ζωή είναι ότι όποια απόφαση παίρνεται χωρίς νηφάλιο και καθαρό μυαλό είναι 95% λάθος.
Καλά, περίμενε πια και εσύ που βρήκες τον θεό στη γη! Κάτσε σκέψου λίγο ώριμα, γιατί δε νομίζω να το έχεις κάνει ποτέ στα 35 σου χρόνια. Κοίτα να μην κυκλοφορείς σαν ρομπότ στο σπίτι, γιατί το παιδί θέλει μάνα και όχι ρομπότ. Και όλοι οι γκόμενοι, αν γίνουν σύζυγοι αποκτούν άπλυτα, άσχημες συνήθειες που δε θα σου αρέσουν, θα έρθει και η ρουτίνα, ίσως πει τίποτα και για την κόρη σου (ο φοβερός αυτός άντρας) και τότε να δεις τί ωραία! Εγώ, πες με συντηρητική, δεν θα άλλαζα τον άντρα μου και πατέρα του παιδιού μου για κανέναν που μου την έπεσε ούσα κιόλας παντρεμένη (και το ήξερε).
ουφφφ... δυσκολη αποφαση... ενα θα σου πω και ειναι αποδεδιγμενο.... ενας τετιος ερωτας δεν μπορει να εχει μελλον, καλυτερα να μεινεις μονη σου εντελως ενα διαστημα και θα ερθουν ολλα οπως πρεπει... τα εχω περασει αλλα εγω συνεχιζω τα λαθη!!!!!
Οταν οι κινήσεις μας πληγώνουν άλλους αθώους,πρέπει να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου,να είσαι σίγουρη ότι είναι πραγματικά τα αισθήματά σου και όχι άλλος ένας ενθούσιασμός.Ο χρόνος θα δείξει και αν είναι έρωτας θα αντέξει.
για μενα μεινε μονη σου να σκεφτεις.....
η ζωη ειναι μια,εσυ εισαι μοναδικη και το παιδι σου θα ειναι ευτυχισμενο αν θα εισαι και συ! μακαρι και οι δικοι μου γονεις να χωριζαν τοτε που επρεπε
να θυμισω βεβαια πως δεν υπαρχεις μονο εσυ και τα συναισθηματα σου ,τα απωθημενα σου ,ο κατεστραμμενος γαμος σου κλπ κλπ .Υπαρχει και μια αλλη κυρια απεναντι ,ισως ανυποπτη ,για το σιφουνα που ερχεται να της διαλυσει το σπιτι στα καλα καθουμενα .Ας εκανες προσεκτκοτερη επιλογη ,δε φταινε τιποτα τοσοι ανθρωποι να χαλασουν τη ζωη τους για ενα μεγαλο ερωτα .Πνιξτο ,ή βρες κανεναν ελευθερο
Και άντε εσύ πες ότι χωρίζεις. Ο εραστής σου θα κάνει το ίδιο? Όπως και να' χει...ελπίζω το παιδί να μην υποστεί καμία συνέπεια.
Συμφωνώ απόλυτα! Εσύ είσαι τρελά ερωτευμένη.... εκείνος;;; Υ.Γ: Ό,τι κι αν σου λέμε εμείς να κάνεις αυτό που ΕΣΥ πιστεύεις ότι είναι καλύτερο για το παιδάκι σου πρωτίστως και τον εαυτό σου!
αχ βρε κοριτσι μου τι να σου πω τωρα?για δυο λογους θα χωριζα αν ερωτευομουν αλλον και αν εβλεπα τον αντρα μου σαν αδεφο μου πια...το εχουμε πει κιολας μεταξυ μας...(καλα τα αυτονοητα απιστια ,ξυλο κτλ δεν τα λεμε εννοουνται πως ειναι αφορμη χωρισμου με την πρωτη)απο κει και περα οταν μιλαει η καρδια ειναι δυσκολα τα πραγματα...να σου πω να ζησεις τον ερωτα σου μεχρι να βαρεθεις και να χωρισεις ?μπορει το δεσιμο να ναι μεγαλυτερο στο μελλον και αν οπως λες με τον αντρα σου δεν εχεις αυτο το κατι,τοτε σιγουρα θα βρεις στο μελλον και παλι κατι αλλο γιατι ισως υποσυνειδητα να ψαχνεσε ..και οπως και να το κανεις το να μην εισαι τιμια στον ανθρωπο που μαζι φερατε ενα παιδι στον κοσμο δεν ειναι και οτι πιο ομορφο...δε θα σε χαρακτηρισω γιατι ειναι κατι που δεν ελεχγεις ετσι κι αλλιως...ο ερωτας δεν ειναι επιλογη μας...ερχεται απο μονος του...θα ελεγα να σκεφτεις οχι μονο το παρον αλλα και το μελλον.αν αυτος ο νεος αντρας δειχνει ναναι κατι ξεχωριστο θα ελεγα να πας οπου λεει η καρδια σου..το να μενεις καπου που δεν περνας ευτυχισμενα δεν ειναι σωστο για σενα και τους υπολοιπους...αν δεν σωζεται η κατασταση με τον αντρα σου δηλαδη..σκεψου μονο οτι θα τον χασεις για παντα,αυτο θα το αντεξεις?εκει θα δεις ποσο αληθινα τον αγαπας...και αν φυγει ο ερωτας με τον νεο αντρα και ζησεις χειροτερες καταστασεις?αν ο νεος αντρας δεν θελει μπλεξιματα μεγαλυτερα επειδη εχει ηδη οικογενεια?σκεψου καλα πριν κανεις τις κινησεις σου..ευχομαι παντως οτι αποφασισεις ναναι αυτο που θα σε εχει ευτυχισμενη εσενα και το παιδι σου..τωρα για τον δολιο τον αντρα σου τι να πω..τσιγαρο ουισκι και παολα!!!εχουν συνηθισει και αυτοι με μας τις γυναικες που εμπλεξαν.. :-p
είναι* (γλώττα λανθάνουσα αλήθειαν λέγει!!)
Τα παιδιά θέλουν να είμαι οι γονείς τους ευτυχισμένοι. Τελεία και παύλα.