Η γέννηση του Απόλλωνα (το μωρό του Αγίου Βαλεντίνου)

Γεια σας μανουλες! Η ιστορια μου ειναι ιστορια αγαπης και τοκετου μαζι!!!

Λοιπον, απο μικρη θυμαμαι που η μαμα μου μου ελεγε «Αντρες θα γνωρισεις, μπορει και πολλους, αλλα οταν θα εμφανιστει ο ενας θα το καταλαβεις αμεσως!«

Ετσι και εγινε! Πριν απο 3 χρονια τον γνωρισα στο Παρισι. Εγω 24, υπερ ρομαντικη και περιμενοντας τον μεγαλο ερωτα. Αυτος 31, Γαλλος, ψηλος, ξανθος, γενικα ωραιος αντρας (αντικειμενικα παντα, οχι επειδη ειναι δικος μου, χεχε). Ερωτας με την πρωτη ματια! Δεν με απασχολησε ουτε η αποσταση, ουτε το οτι δεν ηξερα γρι γαλλικα ή αυτος ελληνικα (να ειναι καλα η μανουλα μου με τα φροντιστηρια αγγλικων τοσα χρονια!)

2 χρονια μετα μου κανει προταση γαμου μεσω σκαιπ παρακαλω και ερχεται να με »ζητησει» απο τη μαμα μου με μια κουμουτσα μονοπετρο! Κλαμα η μαμα, απο τη μια χαιροταν γιατι ημουν απολυτα ευτυχισμενη και απο την αλλη που θα εφευγα *στα ξενα* και να μουρμουριζει συνεχεια «Εγω φταιω που πληρωνα τοσα χρονια με τις ξενες σου γλωσσες!» Και ετσι επειδη σχεση με αποσταση στο εξωτερικο ειναι τρομερα δυσκολη και πλεον και επισημα μαζι με τον Δ. αποφασισαμε να συγκατοικησουμε και εγω να μετακομισω στη Γαλλια. Μου κακοφανηκε λιγο, αφησα δουλεια, σπιτι,φιλους, οικογενεια, την πολη μου αλλα δεν μπορεις να τα εχεις ολα…

Αμεσως ειπαμε οτι θελουμε παιδακι και μολις ερχοταν θα παντρευομασταν. Μου λεγανε και ολοι «Βαλε μπροστα γιατι δεν σου ερχεται οποτε το θελεις!» Ετσι και εμεις το πηραμε στο χαλαρο και χωρις καθολου αγχος και οποτε ερχοταν!

Σε λιγοτερο απο 2 μηνες μετα, με ημερομηνια τελευταιας περιοδου 31/1/2012, ναι, ημουν εγκυος! Στην πρωτη μου ημερα καθυστερησης και ενω αδιαθετω παντα λιγες μερες νωριτερα, με κυκλο 28 ημερων, λεω στον Δ. «Κλεισε ραντεβου με τον γυναικολογο, κατι γινεται, ποτε μου δεν ειχα καθυστερηση!» Αυτος χαμογελωντας μου απανταει «Εγκυος εισαι!!!!«

Εγω οντας απαισιοδοξη σκεφτομουν οτιδηποτε αλλο εκτος απο αυτο! Στις 7 μερες καναμε μαζι με τον Δ. το τεστ (δεν ειχα ξανακανει ποτε μου, μαζι μου μεσα στο μπανιο και αυτος!) αλλα στον γυναικολογο στην 10η μερα επιβεβαιωθηκε! Το ωραιο της ιστοριας ειναι οτι η ωορηξια μου ηταν στις 14/2/2012 οπου ειχαμε φαει σοκολατακια και σουσι με τον Δ. (αφροδισιακα και τα 2 τελικα!!!) 

Τεραστια η χαρα μας, παντρευτηκαμε οταν ημουν στον 3ο μηνα. Πολυ καλη εγκυμοσυνη με μονο λιγες ζαλαδες στο πρωτο 3μηνο και με τελευταια ημερομηνια τοκετου στις 14 Νοεμβρη στις 41 εβδομαδες. Μου ειχε πει ο γυναικολογος μου οτι αν το παιδι δεν ερθει και μεχρι 2 μερες μετα, στις 16, θα παμε με τεχνητους πονους!

Περνουσαν οι μερες, τιποτα εγω, 14/11 πλεον παμε στο νοσοκομειο (γεννησα σε δημοσιο, ολα υπεροχα με μονοκλινα δωματια, δεν πληρωσα ουτε 1 ευρω απο την τσεπη μου και το προσωπικο φανταστικο)

Μου λεει η μαια «Εχεις διαστολη 2 και ο μπεμπης ειναι οσο χαμηλα δεν παει, απο στιγμη σε στιγμη γεννας! Πηγαινε σπιτι και αυριο παλι να σε εξετασω!«

Εγω ουτε πονους ουτε τιποτα, λιγα πονακια που ηταν φυσιολογικα τον τελευταιο μηνα! Στις 15 το πρωι που ξυπναω νιωθω λιγα υγρα, παω στο μπανιο και ηταν λιγα και ροζ! Παιρνω τον Δ. τηλεφωνο, η μαια ειπε να δεις ποσα χανεις και ελα το απογευμα!

Οποτε καθομουν και μετα σηκωνομουν, τσουπ και απο λιγο εφευγαν! Αλλα εγω κυρια, εκανα μπανιο, ειχα κανει και γεμιστα και περιμενα πως και πως το βραδυ να φαμε!!!! Το απογευματακι μετα τη δουλεια του Δ, παλι νοσοκομειο, με την βαλιτσα αυτη τη φορα, με βαζει στον καρδιοτοκογραφο, ειχα μικρες συσπασεις και η καρδουλα του μπεμπη μου δεν ηταν σταθερη. ετσι μου λεει «Για προληπτικους λογους σε κραταμε αποψε και αυριο πρωι πρωι παμε με τεχνητους πονους!«

Μου εβαλε τον φλεβοκαθετηρα (Παναγια μου, τα ειδα ολα, το χερι μου ηταν λες και το χτυπησε ηλεκτρικο ρευμα, ποοοοονος!!) και με πηγε στο δωματιο μου! Κατα τις 11 το βραδυ και αφου το ειχα παρει πια αποφαση οτι τιποτα φυσιολογικο δε γινεται σε μενα και οτι στις 5 το χαραμα θα εμπαινα χειρουργειο (και αφου ειχα φαει τα γεμιστα τα οποια εφερε η μαμα με ταπερ/θα εσκαγα αμα δεν τα ετρωγα!) αρχισανε κατι πονακια!

Λεω στον Δ. «Τιποτα δεν ειναι, οπως τις αλλες φορες!«

Ερχεται η γιατρος, μου λεει «Ακομα διαστολη 2, πηγαινε περπατα μπας και σπασουν τα νερα!«

Περπαταγα λοιπον, στο μισαωρο τα πονακια γινανε πονοι και στην ωρα δυνατοι πονοι καθε 1.5 λεπτο! Ω ναι, ηταν οι συσπασεις της γεννας, ο αγγελος μου επιτελους ερχοταν στις 41εβδ+2 μερες! Αλλα τα νερα τιποτα! Οταν πια δεν μπορουσα να περπατησω αλλο, εκλαιγα απο τον πονο, κατα τις 12μιση με στελνει για επισκληριδιο η οποια δεν με πονεσε στο ελαχιστο (απο εδω το περιμενα, απο αλλου μου ηρθε~~>φλεβοκαθετηρας!)!!

Μετα ημουν σε νιρβανα, επιτελους δεν ποναγα, μονο λιγακι για να καταλαβαινω ποτε ερχεται η συσπαση! Ο Δ. συνεχεια μαζι μου ,στις 1 μου σπανε τα νερα, στις 2 διαστολη 3! Λεω «Α καλα, μεχρι διαστολη 10 εχουμε πολυ μελλον μπροστα μας!!«

Που να ξερα η κακομοιρα!! 3 η ωρα του λεω «Βγες εσυ και πες λιγο στη μαμα μου να μπει!«

Πιασαμε την κουβεντα πηγε 4! Αλλαγη παλι με τον Δ! 4 και τεταρτο ερχεται η γιατρος, με εξεταζει, «Γεννας» μου λεει «πλησιαζεις την 10!«

Τι;; Σε τοσες λιγες ωρες;; Ημουν επισης προετοιμασμενη για πολυωρη αναμονη, μιας και ολες οι πρωταρες φιλες κανανε πανω απο 10 ωρες! 5 παρα 20 ξεκινησε η διαδικασια του τοκετου, φυσιολογικος και 5 παρα 5 μου βαλανε πανω μου τον κουκλο μου, 3.100, στις 16/11!

Εβγαλε μονο μια φωνουλα και θηλασε αμεσως για 2 ωρες!!! Η ωραιοτερη στιγμη μιας μανας ειναι αυτη! Τωρα ειμαστε σχεδον 3 μηνων!!!

Ευχαριστω τον Θεο που με αξιωσε να βιωσω αυτο το θαυμα, τον Δ. που μου εδειχνε παντα ποσο πολυ με αγαπαει και το προσωπικο του νοσοκομειου για την τελειοτητα του. Συγνωμη αν σας κουρασα με το μεγαλο κειμενο, να ειστε ολες καλα και να χαιροσαστε τα αγγελουδια σας!

Μαμα Ιωαννα