Η μαμά ρωτάει: Μήπως πρέπει να αρχίσω να την αφήνω και λίγο στη γιαγιά;
06/02/2013
Καλησπέρα,
η μικρή μου είναι 17 μηνών και δεν την έχω αφήσει ποτέ στη γιαγιά της και φοβάμαι ότι αν το κάνω, δεν θα προλάβω να πάω σπίτι… Θα γυρίσω να την πάρω! Και αυτό γιατί ΕΓΩ δεν θα μπορέσω να μπω σπίτι και να μην είναι εκεί!
Όμως μήπως θα ήταν καλό και για εκείνη να ξεκολλήσει από εμένα λίγο;
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Αν νιωθεις οτι "πρεπει" να την αφησεις αλλα δεν νιωθεις ανετα μ'αυτο τοτε να μην την αφησεις. Εγω τη μικρη μου την αφησα πρωτη φορα στη γιαγια για 2 ολοκληρες ωρες οταν ηταν 19 μηνων. Απ'οταν ηταν νεογεννητο μου πιπιλαγαν το κεφαλι να αρχισω να την αφηνω απο μικρη για να μαθει να μενει και με αλλους και αν χρειαστει δεν θα ξερει τη γιαγια θα κλαιει και διαφορα εκνευριστικα σχολια!!! Εγω δεν δουλευω και αφου δεν ενιωθα οτι θελω να την αφησω δεν την αφηνα. Μονη της η μικρη μου μου εδειξε οτι ηταν ετοιμη να μεινει και με καποιον αλλο εκτος απο τους γονεις της. Μας χαιρετησε και φυγαμε σαν να μην τρεχει τιποτα. Κι απο τοτε οσες φορες την εχουμε αφησει δεν εχει κανενα προβλημα. Οποτε ακου το ενστικτο σου και δες τι θελει και η μικρη σου.
Καλησπέρα κι από μένα. Το σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή αυτό το βήμα θα το κάνεις. Το ένστικτό σου πιστεύω ότι θα σε οδηγήσει πότε θα γίνει αυτό. Πάντως αν θες τη γνώμη μου αφού και εφόσον εμπιστεύεσαι τη γιαγιά καλό θα είναι σιγά σιγά έστω για λίγο να την αφήνεις. Στην αρχή για ένα τέταρτο κάνε το γύρω του τετραγώνου, να δει ότι θα επιστρέψεις. Επίσης η μικρή καταλαβαίνει πιο πολλά απ’αυτά που φαίνεται. Αγκάλιασε τη γιαγιά και πες της χαμογελαστά «Η μαμά έχει μια δουλίτσα, θα κάτσεις λίγο με τη γιαγιάκα που σ’αγαπά πολύ πολύ πολύ και σε λίγο η μανούλα θα είναι πίσω». Μη φύγεις χωρίς να τη χαιρετήσεις και της πεις ότι θα επιστρέψεις. Όταν έρθεις πίσω, έστω για την πρώτη φορά, πάρτης και ένα μικρό δωράκι.
Γενικά, ίσως από την καλή εμπειρία που είχα κι από τις 2 γιαγιάδες, θεωρώ – πάντα αφού τους εμπιστευόμαστε- ότι κάνει καλό στα μικρά μας να τα αφήνουμε και λίγο. Η αγάπη και η φροντίδα αυτών των ανθρώπων είναι συμπληρωματική στη δικιά μας και τα παιδάκια μας το χρειάζονται. Όσο πιο πολύ αγάπη πάρουν στη ζωή τους από περισσότερους ανθρώπους τόσο πιο πολύ θα μάθουν να αγαπούν!!!!!
Κοπέλα μου σε καταλαβαίνω γιατί και εγώ μια απο τα ίδια πέρασα και παλεύω με τον εαυτό μου να διώξω αυτές τις ανησυχίες. Νομίζω οτι δεν μπορείς να την αφήσεις γιατί νιώθεις οτι ξαφνικά η κόρη σου θα κάνει ολόκληρη πρόταση και θα σου πει με παράπονο: Γιατί μανούλα μου με άφησες σε ξένα χέρια; Αν κατανοήσεις οτι είναι άλλος ο ρόλος των γιαγιάδων και άλλος ο ρόλος των γονέων τότε θα ηρεμήσει το κεφάλι σου από τις ανησυχίες. Κανένας δεν προσπαθεί να σε αντικαταστήσει και να σου πάρει το δέσιμο που έχεις με τη κόρη σου. Εάν οι ρόλοι είναι ξεκάθαροι μέσα στην οικογένεια τότε είναι ότι πιο υγιές και φυσικό το κοριτσάκι σου να βλέπει τη γιαγιά της και θα δεις που θα στο ζητάειαπο μόνη της αργότερα. Κάνε την αρχή με το να βγεις για ένα φαγητό με τον άντρα σου και σιγά σιγά θα δεις που θα σου αρέσει κιόλας ;-)
aaaa kai ego to idio provlima tora p kaname metakomisi dinopathisa alla alles fores an eixame n pame se kamia douleia kathotan tora tsirizei k me zhtaei k einai 22 mhnwn prepei pistevo kamia fora n t afinoume k ego den thn afino sxedon pote
Δεν κατάλαβα κάτι...τίθεται θέμα απουσίας σου από το σπίτι λόγω δουλειάς?? Αν ναι, τότε αναγκαστικά θα την αφήσεις! Αν όχι και απλά καταπιέζεσαι από τρίτους (αχ,βαχ!) σε συνβουλεύω να μην ακούς κανέναν και εννοείται ότι δεν θα αφήσεις το μωρό σου μόνο του χωρίς εσένα σε κανέναν ακόμη κι ο Θεός να σου το ζητούσε! Τα μωρά μέχρι 3 ετών δεν καταλαβαίνουν ότι η μαμά θα ξαναγυρίσει και νιώθουν το άγχος του αποχωρισμού και της εγκατάλειψης κι εσύ δεν το θέλεις αυτό, ε??????
17 μηνών δεν είναι μικρή αλλά δεν είναι και μεγάλη. Εξαρτάται από το παιδί. Δεν μπορεί να σου απαντήσει κανείς σε αυτό. Νομίζω μόνο εσύ μπορείς. Αν δεν αισθάνεσαι έτοιμη ίσως να μην είναι και το μικρό έτοιμο να σε αποχωριστεί.
Ο ψυχίατρος Ματθαίος Γιωσαφάτ υποστηρίζει (εγώ συμφωνώ μαζί του) ότι ένα παιδί για να είναι καλυμένο συναισθματικά και ψυχολογικά πρέπει να είναι αποκλειστικά με την μητέρα του τον πρώτο χρόνο της ζωής του. Συμμετείχε και σε ομάδες εργασίας που προσπάθησαν να βελτιώσουν την εργασιακή κατάσταση των νέων μητέρων με πρόσθετες άδειες μητρότητας και προστασία της μητρότητας γενικότερα. Μετά τον χρόνο αλλάζει το πράγμα γιατί αρχίζει σιγά σιγά το ταξίδι προς την ανεξαρτησία...
Εγώ παντως κορίτσια, τον έχω αφήσει από 5,5 μηνών μια-δυο νύχτες στη γιαγιά του. Απλά τον κοιμίζουμε εκεί και την άλλη μέρα ξυπνάει και σε 2-3 ωρες μας βλέπει πάλι. Εγώ δε βλέπω που είναι το κακό σε αυτό. Πιστεύω οτι σημαντικό ειναι και το ΠΩΣ περνας τη ώρα σου με το παιδί, οχι μόνο το ΠΟΣΟ. Αυτό που λέμε quality time.
Από μικρός που ήταν ο δικός μου, νεογέννητος, έρχονταν οι γιαγιάδες και μου τον κρατούσαν κάποιες ώρες 3 φορές την εβδομάδα για να κάνω κάποιες δουλειές και για να χαλαρώσω λίγο (κι επειδη με τσακισε η καισαρική, δεν μπορουσα πολύ να τον έχω αγκαλιά όλη την ωρα). Ετσι όταν έρχεται η πεθερα μου π.χ. να τον βγάλει βόλτα απλά χαλαρώνω κι εγώ λίγο από την τσίτα και ειμαι φρέσκια-φρέσκια για να τον ξαναπάρω. Κι έχω παρατηρησει οτι είναι φιλικός και γελάει με όλους, γελάει συνεχεια και έχει γινει πολύ προσαρμοστικός σε άλλα περιβάλλοντα.
Επίσης έχω διαβάσει οτι όταν τα μωρά κοιμούνται πολλές ώρες το βράδυ από μόνα τους, ειναι επειδή αισθάνονται ασφάλεια και δεν τους λειπει η μαμά. Κι εμένα αυτό ακριβώς κάνει. Και να ξυπνήσει απλά κάθεται και περιμένει πότε θα έρθω, και δεν κλαίει καθόλου. (Γενικά έχει κόψει το κλάμα από μόνος του από 4,5 μηνών, τωρα ειναι 6,5). Κι όταν με βλέπει γελάει δυνατα. Αρα λοιπόν δεν νομίζω οτι έχει έλλειψη μαμάς, άρα μπορεί να καθίσει με τη γιαγιά & τον παππού. Ασε που και του γονείς και τα πεθερικά μου τους θεωρώ πολύ στενή οικογένεια του παιδιου και μου αρέσει η ιδέα να τους αισθάνεται κοντά του και να νιώθει πόσα πολλά άτομα τον αγαπούν.
Για να εξηγούμαι όμως, εγώ δεν δουλεύω έξω από το σπίτι οπότε είμαι 24 ωρες το 24ωρο μαζί του τον υπόλοιπο καιρό και όταν ειμαστε μαζί κυκλοφορούμε με ένα μάρσιππο συνέχεια, και του αλλάζω τα φώτα στο παιχνίδι.
Τωρα, η δικιά σου που είναι 1,5 χρονών και δεν την έχει κρατήσει άλλος δεν ξέρω πως θα αντιδράσει. Μπορεί να μη γουστάρει καθόλου. Δε χάνεις παντως τίποτε να δοκιμάσεις.
Η μικρή σου είναι πολύ μικρή για να "πρέπει να ξεκολλήσει από σένα" οπότε μην αγχώνεσαι.... Αν δεν υπάρχει λόγος (πχ δουλειά) δεν χρειάζεται να την αφήσεις σώνει και ντε στην γιαγιά αν δεν θέλεις να το κάνεις... Μήπως επειμένει και λίγο η γιαγιά;; Πχ οι δικοί μου (γονείς και πεθερικά) έχουν φαγωθεί πότε θα τους αφήσω την μικρή (24 μηνών) για κάποιες μέρες σπίτι τους, φυσικά η απάντηση μου είναι ότι αυτό θα συμβεί μόνο αν δεν έχω άλλη επιλογή!!! Άκου το ένστικτό σου και το παιδί σου, αυτά τα 2 θα σου πουν τι "πρέπει", "χρειαζεται" κλπ να κάνεις... Απόλαυσε τις στιγμές "αλληλοεξάρτησης" διαρκούν τόσο λίγο :ο)))))
Καλησπέρα και απο μένα!Το παν ειναι να νιώσουμε εμεις έτοιμες....πράγμα το οποίο δε θα γίνει ποτέ γιατι δεν μπορούμε χωρίς τα παιδιά μας.Κανε μια προσπάθεια όμως,αστη για λίγο,πήγαινε για ψώνια.... Και το παιδι θέλει το χρόνο του αλλα κ εμεις.θα δεις που σιγα σιγά θα θέλει να πηγαίνει,θα ανακαλύψει καινούργια πράγματα.εμενα ειναι 2,5 χρόνων κ πλέον ζητάει να πάμε στους παππούδες κ στις γιαγιάδες....
an h giagia thn krataei asthn thn arxh 8a trela8eis otan mpeis sto spiti kai den einai ekei 8a ka8ese se anamena karboyna alla meta apo 5-6 fores 8a to xeperaseis kai 8a sou aresh na lipei kanena 2wro gia na hremeis esti eixa pa8ei egw sthn arxh ase pou eperna thl ka8e ena tetarto mexrh pou mou eipe h giagia mhn xanaparei thn epomenh fora ela parthn!!! twra thn afhnw aperiorhsta opote 8elei na paei paei ka8ete oso 8elei kai ephstrefh otan 8elei!!!
φιλη ηδη η ερωτηση σου υποδηλωνει οτι δεν θελεις να το κανεις...
γιατι αλλιως θα τη διατυπωνες ως εξης ...ΘΕΛΩ να την αφησω αρα ..μαλλον δεν εισαι ετοιμη.
Ο γιος μου είναι 26 μηνών. Εργάζομαι οπότε αναγκαστικά τον αφήνω αρκετές ώρες της ημέρας στη γιαγιά και τον παππού. Τους έχει συνηθίσει, περνάει μια χαρά μαζί τους, κάνει τις βόλτες του με τον παππού κλπ κλπ.
Παρ' όλα αυτά, βράδυ δεν τον έχω αφήσει ποτέ. Νομίζω είναι αρκετά μικρός ακόμα για κάτι τέτοιο, άσε που ούτε εγώ νιώθω έτοιμη να τον αφήσω...
Αν νιωθεις οτι "πρεπει" να την αφησεις αλλα δεν νιωθεις ανετα μ'αυτο τοτε να μην την αφησεις. Εγω τη μικρη μου την αφησα πρωτη φορα στη γιαγια για 2 ολοκληρες ωρες οταν ηταν 19 μηνων. Απ'οταν ηταν νεογεννητο μου πιπιλαγαν το κεφαλι να αρχισω να την αφηνω απο μικρη για να μαθει να μενει και με αλλους και αν χρειαστει δεν θα ξερει τη γιαγια θα κλαιει και διαφορα εκνευριστικα σχολια!!! Εγω δεν δουλευω και αφου δεν ενιωθα οτι θελω να την αφησω δεν την αφηνα. Μονη της η μικρη μου μου εδειξε οτι ηταν ετοιμη να μεινει και με καποιον αλλο εκτος απο τους γονεις της. Μας χαιρετησε και φυγαμε σαν να μην τρεχει τιποτα. Κι απο τοτε οσες φορες την εχουμε αφησει δεν εχει κανενα προβλημα. Οποτε ακου το ενστικτο σου και δες τι θελει και η μικρη σου.
Καλησπέρα κι από μένα. Το σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή αυτό το βήμα θα το κάνεις. Το ένστικτό σου πιστεύω ότι θα σε οδηγήσει πότε θα γίνει αυτό. Πάντως αν θες τη γνώμη μου αφού και εφόσον εμπιστεύεσαι τη γιαγιά καλό θα είναι σιγά σιγά έστω για λίγο να την αφήνεις. Στην αρχή για ένα τέταρτο κάνε το γύρω του τετραγώνου, να δει ότι θα επιστρέψεις. Επίσης η μικρή καταλαβαίνει πιο πολλά απ’αυτά που φαίνεται. Αγκάλιασε τη γιαγιά και πες της χαμογελαστά «Η μαμά έχει μια δουλίτσα, θα κάτσεις λίγο με τη γιαγιάκα που σ’αγαπά πολύ πολύ πολύ και σε λίγο η μανούλα θα είναι πίσω». Μη φύγεις χωρίς να τη χαιρετήσεις και της πεις ότι θα επιστρέψεις. Όταν έρθεις πίσω, έστω για την πρώτη φορά, πάρτης και ένα μικρό δωράκι. Γενικά, ίσως από την καλή εμπειρία που είχα κι από τις 2 γιαγιάδες, θεωρώ – πάντα αφού τους εμπιστευόμαστε- ότι κάνει καλό στα μικρά μας να τα αφήνουμε και λίγο. Η αγάπη και η φροντίδα αυτών των ανθρώπων είναι συμπληρωματική στη δικιά μας και τα παιδάκια μας το χρειάζονται. Όσο πιο πολύ αγάπη πάρουν στη ζωή τους από περισσότερους ανθρώπους τόσο πιο πολύ θα μάθουν να αγαπούν!!!!!
Κοπέλα μου σε καταλαβαίνω γιατί και εγώ μια απο τα ίδια πέρασα και παλεύω με τον εαυτό μου να διώξω αυτές τις ανησυχίες. Νομίζω οτι δεν μπορείς να την αφήσεις γιατί νιώθεις οτι ξαφνικά η κόρη σου θα κάνει ολόκληρη πρόταση και θα σου πει με παράπονο: Γιατί μανούλα μου με άφησες σε ξένα χέρια; Αν κατανοήσεις οτι είναι άλλος ο ρόλος των γιαγιάδων και άλλος ο ρόλος των γονέων τότε θα ηρεμήσει το κεφάλι σου από τις ανησυχίες. Κανένας δεν προσπαθεί να σε αντικαταστήσει και να σου πάρει το δέσιμο που έχεις με τη κόρη σου. Εάν οι ρόλοι είναι ξεκάθαροι μέσα στην οικογένεια τότε είναι ότι πιο υγιές και φυσικό το κοριτσάκι σου να βλέπει τη γιαγιά της και θα δεις που θα στο ζητάειαπο μόνη της αργότερα. Κάνε την αρχή με το να βγεις για ένα φαγητό με τον άντρα σου και σιγά σιγά θα δεις που θα σου αρέσει κιόλας ;-)
aaaa kai ego to idio provlima tora p kaname metakomisi dinopathisa alla alles fores an eixame n pame se kamia douleia kathotan tora tsirizei k me zhtaei k einai 22 mhnwn prepei pistevo kamia fora n t afinoume k ego den thn afino sxedon pote
Δεν κατάλαβα κάτι...τίθεται θέμα απουσίας σου από το σπίτι λόγω δουλειάς?? Αν ναι, τότε αναγκαστικά θα την αφήσεις! Αν όχι και απλά καταπιέζεσαι από τρίτους (αχ,βαχ!) σε συνβουλεύω να μην ακούς κανέναν και εννοείται ότι δεν θα αφήσεις το μωρό σου μόνο του χωρίς εσένα σε κανέναν ακόμη κι ο Θεός να σου το ζητούσε! Τα μωρά μέχρι 3 ετών δεν καταλαβαίνουν ότι η μαμά θα ξαναγυρίσει και νιώθουν το άγχος του αποχωρισμού και της εγκατάλειψης κι εσύ δεν το θέλεις αυτό, ε??????
17 μηνών δεν είναι μικρή αλλά δεν είναι και μεγάλη. Εξαρτάται από το παιδί. Δεν μπορεί να σου απαντήσει κανείς σε αυτό. Νομίζω μόνο εσύ μπορείς. Αν δεν αισθάνεσαι έτοιμη ίσως να μην είναι και το μικρό έτοιμο να σε αποχωριστεί. Ο ψυχίατρος Ματθαίος Γιωσαφάτ υποστηρίζει (εγώ συμφωνώ μαζί του) ότι ένα παιδί για να είναι καλυμένο συναισθματικά και ψυχολογικά πρέπει να είναι αποκλειστικά με την μητέρα του τον πρώτο χρόνο της ζωής του. Συμμετείχε και σε ομάδες εργασίας που προσπάθησαν να βελτιώσουν την εργασιακή κατάσταση των νέων μητέρων με πρόσθετες άδειες μητρότητας και προστασία της μητρότητας γενικότερα. Μετά τον χρόνο αλλάζει το πράγμα γιατί αρχίζει σιγά σιγά το ταξίδι προς την ανεξαρτησία...
Εγώ παντως κορίτσια, τον έχω αφήσει από 5,5 μηνών μια-δυο νύχτες στη γιαγιά του. Απλά τον κοιμίζουμε εκεί και την άλλη μέρα ξυπνάει και σε 2-3 ωρες μας βλέπει πάλι. Εγώ δε βλέπω που είναι το κακό σε αυτό. Πιστεύω οτι σημαντικό ειναι και το ΠΩΣ περνας τη ώρα σου με το παιδί, οχι μόνο το ΠΟΣΟ. Αυτό που λέμε quality time. Από μικρός που ήταν ο δικός μου, νεογέννητος, έρχονταν οι γιαγιάδες και μου τον κρατούσαν κάποιες ώρες 3 φορές την εβδομάδα για να κάνω κάποιες δουλειές και για να χαλαρώσω λίγο (κι επειδη με τσακισε η καισαρική, δεν μπορουσα πολύ να τον έχω αγκαλιά όλη την ωρα). Ετσι όταν έρχεται η πεθερα μου π.χ. να τον βγάλει βόλτα απλά χαλαρώνω κι εγώ λίγο από την τσίτα και ειμαι φρέσκια-φρέσκια για να τον ξαναπάρω. Κι έχω παρατηρησει οτι είναι φιλικός και γελάει με όλους, γελάει συνεχεια και έχει γινει πολύ προσαρμοστικός σε άλλα περιβάλλοντα. Επίσης έχω διαβάσει οτι όταν τα μωρά κοιμούνται πολλές ώρες το βράδυ από μόνα τους, ειναι επειδή αισθάνονται ασφάλεια και δεν τους λειπει η μαμά. Κι εμένα αυτό ακριβώς κάνει. Και να ξυπνήσει απλά κάθεται και περιμένει πότε θα έρθω, και δεν κλαίει καθόλου. (Γενικά έχει κόψει το κλάμα από μόνος του από 4,5 μηνών, τωρα ειναι 6,5). Κι όταν με βλέπει γελάει δυνατα. Αρα λοιπόν δεν νομίζω οτι έχει έλλειψη μαμάς, άρα μπορεί να καθίσει με τη γιαγιά & τον παππού. Ασε που και του γονείς και τα πεθερικά μου τους θεωρώ πολύ στενή οικογένεια του παιδιου και μου αρέσει η ιδέα να τους αισθάνεται κοντά του και να νιώθει πόσα πολλά άτομα τον αγαπούν. Για να εξηγούμαι όμως, εγώ δεν δουλεύω έξω από το σπίτι οπότε είμαι 24 ωρες το 24ωρο μαζί του τον υπόλοιπο καιρό και όταν ειμαστε μαζί κυκλοφορούμε με ένα μάρσιππο συνέχεια, και του αλλάζω τα φώτα στο παιχνίδι. Τωρα, η δικιά σου που είναι 1,5 χρονών και δεν την έχει κρατήσει άλλος δεν ξέρω πως θα αντιδράσει. Μπορεί να μη γουστάρει καθόλου. Δε χάνεις παντως τίποτε να δοκιμάσεις.
Η μικρή σου είναι πολύ μικρή για να "πρέπει να ξεκολλήσει από σένα" οπότε μην αγχώνεσαι.... Αν δεν υπάρχει λόγος (πχ δουλειά) δεν χρειάζεται να την αφήσεις σώνει και ντε στην γιαγιά αν δεν θέλεις να το κάνεις... Μήπως επειμένει και λίγο η γιαγιά;; Πχ οι δικοί μου (γονείς και πεθερικά) έχουν φαγωθεί πότε θα τους αφήσω την μικρή (24 μηνών) για κάποιες μέρες σπίτι τους, φυσικά η απάντηση μου είναι ότι αυτό θα συμβεί μόνο αν δεν έχω άλλη επιλογή!!! Άκου το ένστικτό σου και το παιδί σου, αυτά τα 2 θα σου πουν τι "πρέπει", "χρειαζεται" κλπ να κάνεις... Απόλαυσε τις στιγμές "αλληλοεξάρτησης" διαρκούν τόσο λίγο :ο)))))
Καλησπέρα και απο μένα!Το παν ειναι να νιώσουμε εμεις έτοιμες....πράγμα το οποίο δε θα γίνει ποτέ γιατι δεν μπορούμε χωρίς τα παιδιά μας.Κανε μια προσπάθεια όμως,αστη για λίγο,πήγαινε για ψώνια.... Και το παιδι θέλει το χρόνο του αλλα κ εμεις.θα δεις που σιγα σιγά θα θέλει να πηγαίνει,θα ανακαλύψει καινούργια πράγματα.εμενα ειναι 2,5 χρόνων κ πλέον ζητάει να πάμε στους παππούδες κ στις γιαγιάδες....
an h giagia thn krataei asthn thn arxh 8a trela8eis otan mpeis sto spiti kai den einai ekei 8a ka8ese se anamena karboyna alla meta apo 5-6 fores 8a to xeperaseis kai 8a sou aresh na lipei kanena 2wro gia na hremeis esti eixa pa8ei egw sthn arxh ase pou eperna thl ka8e ena tetarto mexrh pou mou eipe h giagia mhn xanaparei thn epomenh fora ela parthn!!! twra thn afhnw aperiorhsta opote 8elei na paei paei ka8ete oso 8elei kai ephstrefh otan 8elei!!!
φιλη ηδη η ερωτηση σου υποδηλωνει οτι δεν θελεις να το κανεις... γιατι αλλιως θα τη διατυπωνες ως εξης ...ΘΕΛΩ να την αφησω αρα ..μαλλον δεν εισαι ετοιμη.
Ο γιος μου είναι 26 μηνών. Εργάζομαι οπότε αναγκαστικά τον αφήνω αρκετές ώρες της ημέρας στη γιαγιά και τον παππού. Τους έχει συνηθίσει, περνάει μια χαρά μαζί τους, κάνει τις βόλτες του με τον παππού κλπ κλπ. Παρ' όλα αυτά, βράδυ δεν τον έχω αφήσει ποτέ. Νομίζω είναι αρκετά μικρός ακόμα για κάτι τέτοιο, άσε που ούτε εγώ νιώθω έτοιμη να τον αφήσω...