Και όμως… γέννησα φυσιολογικά το ισχιακό μωρό μου!
Οι ιστορίες της Δέσποινας
Και ολο διάβαζα τις ιστορίες τοκετου και όλο έλεγα τώρα θα κατσω να γραψω και τις δικές μου… Και όλο ξεκινούσα, και όλο μου φαινόντουσταν φτωχές οι λέξεις,…. Τι να πρωτοπω τι να πρωτογραψω..
Ας ξεκινήσουμε λοιπον απο την αρχή…. Απρίλιος 2006…. Πριν το Πάσχα… Τεστ εγκυμοσύνης θετικό και εμείς ακομα ανύπαντροι να χοροπηδάμε απο την χαρά μας….
Υπέροχη εγκυμοσύνη… απο αυτές που απλά αλλάζεις νουμερο παντελονιου χωρις να καταλαβαίνεις πως περνάει ο καιρός…..
ΠΗΤ 13.12.2006…
Και χωρίς να το καταλάβω φτάνει ο Δεκεμβρης… ολα κατ ευχήν… το παιδι μια χαρα… το ίδιο και εγω…. Μαθήματα γονεικότητας και τοκετού στην Ευτοκία και όλα τέλεια… Ο γιατρός υπέρμαχος του φτ ψυχραιμότατος… μεχρι και τις 18.12.2006..
Μου λεει «Λοιπον αυριο θα ερθεις να κανουμε πρόκληση… το παιδι έχει φτάσει 4 κιλά… πόσο πια να την περιμενουμε…«
Κοιταζω την μαια μου… σιωπή… φευγω απο το μαιευτηριο με αναμεικτα συναισθήματα και ενα ραντεβου για την επομένη το πρωι στις 8.00… θελω πολυ να την συναντήσω επιτέλους απο την μία και απο την άλλη θελω να την περιμενω οσο χρειαστεί εκεινη…
Πέφτω να κοιμηθώ το βράδυ και οταν ξυπναω το πρωι βλέπω λιγο αίμα… να τα μας λεω… έρχεται… και δεν θελω να παω στο μαιευτηριο… θελω να αρχισουν οι πονοι μονοι τους… να γινει κατι ακομα… να δω οτι έρχεται επειδη το θέλει και όχι επειδη κάποιο φάρμακο θα της το επιβάλλει… Με τα πολλά και με τον γιατρό να μας περιμένει απο τις 8.00 ξεκινησαμε.. Φτασαμε 10.30 στο μαιευτηριο με εναν εξαλλο γιατρό απο την αναμονη… καναμε εισαγωγη… ευτυχως ο γιατρός, η μαια (και εγω φυσικά) δεν ειναι υπερ του «beaute»… οπότε γλύτωσα ξύρισμα, κλίσμα κλπ ..
Μπήκε το “απαραίτητο” κολπικό υπόθετο… ο “απαραίτητος” όρος για τους πόνους… και εμεις τιποτα… Η Αναστασία πολύ ψηλά.. και αποφασιζει ο γιατρός κατα τις 18.00 το απόγευμα να μου σπάσει τα νερά…. Και απο εκει και πέρα εγινε το σωσε… η οκυτωκίνη να μην με αφήνει να παρω ανασα και η Αναστασία να έχει γυρίσει το κεφάλι πλάγια και να μην λεει να το κατεβάσει… εγω να κόβω χιλιόμετρα μεσα στο δωματιο και να μην αντεχω τους πονους… μου κάνουν επισκληρίδιο και η μήτρα σταματά να κανει συσπάσεις…
Μου λεει ο γιατρός «Λοιπόν αν συνεχίσουμε με την επισκληρήδιο το πιθανότερο ειναι η καισαρική….«
«Φτανει» του λεω.. «αφου δεν υπαρχει πρόβλημα με το παιδι καισαρική δεν κανω.. θα αντεξω τους πόνους…«
Και οντως μετα απο λίγες ώρες κρατούσα την κοράκλα μου αγκαλιά… 3800 με προσωρινα πλακουτσωμενη λιγο την μύτη απο το στριμωγμα αλλα υπέροχη…. Εγω τρισευτυχιοσμένη.. παρόλο που μας πηρε συνολικα 17-18 ώρες… χωρις ουτε ενα ραμα.. χαρη στο υπέροχο μασαζ που μου εκανε η Λαμπρινή, η μαία μου, σε όλο τον τοκετό… και στην υπομονη τους.. Η κόρη μου θηλασε αμεσως… κατσαμε όλοι μαζι στο δωματιο που γεννηθηκε… και μετα απο 1 ωρα… ανεβηκαμε στο δωματιο… οχι με ασανσερ… αλλα με ενα ροζ συνεφακι που μας περιμενε εκει εξω…
Η εγκυμοσύνη της Θεοφανίας ήρθε μετα απο σχεδον 5 χρόνια… με πολλή θέληση και αποφασιστικότητα και αφου ξεπερασαμε σοβαρα προβλήματα υγείας δικά μου που καθιστουσαν απαγορευτική καθε σκεψη για δευτερο παιδί.
Η εγκυμοσύνη και αυτη την φορά υπέροχη… αν εξαιρεσεις κάτι ναυτίες το πρωτο τρίμηνο.. ιδια με την πρωτη….. ονειρεμενη..
ΠΗΤ 01.10.11..
Ευτυχισμένοι όλοι, μα πιο πολύ η πρώτη μου κόρη που το ζητούσε χρόνια… Και φτανει ο 8ος μήνας… Η μικρή εχει παρει θεση.. όλα υπέροχα…. Στο επόμενο υπέρηχο το κεφαλι πανω.. ωωωππςςςςς… νατα μας… και ο γιατρός να μιλαει για μονόδρομο καιαρικής…. Και εκει αρχιζει η δική μου περιπέτεια…..
Αρχιζω να μιλάω με την υπέροχη Λαμπρινή μου.. που μου εξηγει οτι τα παιδια γεννιουνται και έτσι… οχι συχνα… αλλα γεννιουνται… και έτσι…. Ισχιακα… και θες που ειχα στο μυαλο μου οτι δεν θελω να ξανακανω πρόκληση… θες που αρχισε να μου μιλαει γαι μονοδρομο καισαρικής…. Αποφασιζω να αλλάξω γιατρό…. Αμεσα…. Χωρις να το εχω πει καν στον αντρα μου που το ακουει την στιγμη που το εξομολογούμαι στην μαια μου για πρωτη φορα… μα στον 8ο μήνα; Ναι! στον 8ο! Ακόμα και την τελευταια στιγμή..
Στα μαθήματα που παρακολουθούσαμε συναντάμε τυχαία ένα ζευγαρι που μας μιλάει για τον υπέροχο γιατρό του… μιας και η μαια μου δεν μπορουσε να λαβει θέση και να μου προτείνει κάποιον ενω συνεργαζοταν με το προηγουμενο γυναικολόγο μου.. κανω έρευνα για αυτον και μαθαίνω απο παντού τα καλύτερα… Ετσι αποφασιζω να παω να τον συναντησω απο κοντά! Θεε μου, ακόμα δεν πιστευω οτι ειμαι τόσο μα τοσο τυχερη‼!
Μιλάμε με τον γιατρό για τα ισχυακά και ειναι τοσο μα τοσο ήρεμος‼
«Πιστευω πρωτα απο όλα» μου λεει «οτι εστω και τελευταια στιγμή θα γυρίσει…. Αλλα και να μην γυρισει… οι ισχυακοι ειναι οι πιο ωραιοι τοκετοι… αρκει να τους σεβαστείς… και να μην παρεμβεις.. να μην τραβηξεις… αυτοι οι τοκετοι δεν θελουν «βία»«
Και περναει ο καιρος υπο στενη παρακολουθηση… καθε εβδομαδα υπέρηχο.. γιατι ειχε και 2 περιτυλίξεις…
«Μην ανυσηχεις, τα περισσότερα μωρα εχουν…» Ηρεμια μα ποσο ηρεμια…και με τοση θετικη ενεργεια…. Βεβαια το ονειρο για να γεννησω στο σπιτι οπως ήθελα ειχε σβησει, αλλα τουλαχιστον οχι αυτο του φτ…
Μιλαω με το μαιευτηριο «Ελενα» που κανουν εκεινο το καιρό μια ερευνα για τα ισχυακα και την επιδραση του ομοιοπαθητικου φαρμακου Pulsatilla ωστε τα παιδιά να παρουν κανονική θέση.. και κανω ενα κύκλο αγωγης…. Τιποτα…. Οι μαια μου να μου δειχνει ασκήσεις για το σωμα, για την αναπνοη, αυτοσυγκεντρωσης…. Παλι τιποτα… Η μικρή εκει.. το κεφαλι της στο στομαχι μου.. Μιλάω και με μια μαια που ειναι βελονίστρια…. Και αρχίζω συνεδριες… χαμος μεσα στην κοιλια μου… αλλα να μην λεει να γυρίσει….
«Πρεπει να την σεβαστουμε«, μου λεει η Λαμπρινή μου… «ετσι εχει επιλεξει να γεννηθει.. αστην ησυχη!»
Και αυτο κανω…
Και με αυτα φτανει 28.09.2011.. 3 ημερες πριν την πιθανη ημερομηνια τοκετου…
Κανουμε υπέρηχο…. το κεφαλι εκει… στην θέση του… και όχι μόνο…
Τα πόδια ορθάνοιχτα….(οχι οκλαδον όπως θα έπρεπε) και με το σαγονι ψηλα… (άλλο μειον)…
Μεχρι να ντυθώ εγω ο γυναικολογος λεει στον αντρα μου όλους τους πιθανους κινδύνους ενος ισχυακου… εγω δεν ξερω τιποτα… αλλα βλέπω ενα Χρίστο κιτρινο μόλις βγαινω απο το εξεταστήριο…
– Τι εγινε; λεω
Μου λενε και μενα λιγα πραγματα (όχι όλα ευτυχως….).. και προτεινω να κλεισουμε ενα ραντεβου για καισαρική… δεν ρισκαρω με τιποτα…. (φαντάσου να ήξερα και όλα τα ενδεχόμενα…)
«Περίμενε» μου λεει ο γιατρός «να ξεκινήσει ο τοκετός και θα μας δείξει πως θα παει… σε καθε περιπτωση εγω θα εχω ετοιμο το χειρουργειο… και αν σου πω παμε για καισαρική σημαινει οτι αυτο βλεπω… οτι δεν παει…«
«Δεν ξερω» του λεω «Ασε με να το σκεφτω… φοβαμαι.. ας παμε σε καισαρική κατ’ ευθειαν…«
Και ο γιατρός μου να επιμενει… θα περιμενουμε μεχρι 03.10.11 και μετα βλεπουμε..
Ο δρόμος μέχρι το σπίτι μια κολαση αυτοκινήτων.. τοση κίνηση… και εγω μεσα στο αμαξι σιωπηλη… ο Χρήστος το ιδιο… μιλαω με την Λαμπρινή (την μαια μου) στο τηλεφωνο…
«Σου ειπα» μου λεει «τα παιδια γεννιουνται και ισχυακα…. Μπορει να μην το διδασκουν πια στις σχολες, ομως παντα γεννιοντουσαν και θα γεννιουνται παιδια ισχυακα με φυσιολογικο τοκετο.. αρκει να τα αφήσουμε…«
Φτανουμε στο σπιτι της μαμας μου για να φαμε ολοι μαζι… μπαρμπουνακια… Μου λεει η μαμα μου «Η γιαγια σου ετρωγε ψαρια και την επιασαν οι πονοι.. με το ψαρι στο στομα με γεννησε…. Λες και η εγγονη που θα έχουμε και το ίδιο όνομα να γεννηθει σημερα;«
Τελειώνουμε το φαγητο και γυρίζουμε επιτέλους σπιτι μας… να ξεκουραστουμε…..
Κανω ενα ντουζακι και βαζω την κορη μου για υπνο…. Λεω απο μεσα μου… σημερα δεν θα σκεφτω τιποτα…. Θα πεσω να κοιμηθω…και απο αυριο θα αποφασισω…αν θα παω κατ’ευθειαν με ραντεβου η όχι… το αγχος στο ζενιθ….αλλα οχι… σημερα θα κλεισω διακόπτες και απλα θα ξεκουραστω και θα την ονειρευτω..
Ξαπλώνω στις 10,30 και πριν καλα καλα ακουμπισω την κοιλια μου στο στρωμα… νιωθω ενα χτυπηματακι χαμηλα….. ωωωπππ… πριν προλαβω να το πω στον Χρήστο… ξανα.. πεταγομαι επανω… και νοιωθω να σπανε τα νερα…
«Χρήστο‼ Σπασανε τα νερα και δεν εχω σκεφτει τι θα κανω… θα παω στο μαιευτηριο και τι θα πω;;; Ηρθα για καισαρική;;;»
«Θα πεις, ήρθαμε να γεννησουμε‼!» Μου λεει ο Χρήστος… «τα υπολοιπα να τα αφησεις στην μαια και τον γιατρο…«
Μπαινω στην μπανιέρα να κανω ενα ντους.. Βλεπω τα νερα, δεν ειναι ασπρα και βρισκω αλλον ενα λόγο ανησυχίας…. Παίρνουμε τον γιατρό την μαια…μεχρι και τον Θεο θα επαιρνα αν μπορουσα…. οι πονοι εχουν ξεκινησει…
«Ξεκινα σιγα σιγα» μου λενε και οι δυο…. Κανει ενα ντουζακι και ο αντρας μου, φτανουν και οι γιαγιαδες, παππουδες να κατσουν με την μεγαλη που κοιμόταν και ξεκιναμε για το μαιευτηριο… πονοι ανα 6’ λεπτα…. Αλλα τι ωραιοι πόνοι… καμια σχεση με τους τεχνητους…. Καμια ομως‼!
Φτανουμε στο μαιευτηριο και μας περιμενει ηδη η μαια μας… Και αυτη την φορα ζηταω να μην μου κανουν το παραδοσιακο beaute και ευτυχως ετσι και γίνεται. Με εξεταζει και όλα ειναι μια χαρα..
«Τέλεια» μου λεει..
Ημαια του μαιευτηριου παθαινει κρίση πανικου οταν ακουει ισχυακο.. βγαινει εξω και λεει στον υπάλληλο που εξυπηρετουσε τον αντρα μου για την εισαγωγη: Γραψε καισαρική…
Ο αντρας μου το ακουει και σκεφτεται οτι τελικα κατι δεν παει καλα…. Περιμενει να του πουν να μπει μεσα… Εν τω μεταξυ μπαινουμε στο δωματιο και περιμενουμε και τον γιατρό μας… Ο αντρας μου απ εξω…. Χτυπαει το κινητο μου…. Εεε με ξεχασατε… του φανηκε αιωνας αλλα ημουν μεσα μονο 15 λεπτα… ερχεται και εκεινος… οι πονοι να ερχονται όλο και πιο συχνα… ο τοκετος να εξελισσεται πολυ γρήγορα…
Μου λεει ο γιατρός και η μαια «Καλο θα ηταν να κανουμε επισκληρίδιο για να εισαι πολυ χαλαρη.. το μωρο ερχεται με τα ισχυα και πρεπει να εισαι οσο το δυνατον πιο χαλαρη γίνεται ετσι ωστε να περασει απο τον γενετικο σωληνα οσο πιο ήρεμα γινεται…«
Ετσι και εγινε… με προχωρημενη διαστολη καναμε την επισκληρίδιο… το προσωπικο του μαιευτηριου να μην το πιστευει… να πηγαινοερχεται με τον καρδιοτοκογραφο… νομίζω οτι στο δωματιο πρεπει να μπηκε όποιος εφημερευε εκεινη την νυχτα… για να δουν το ισχιακο…. και ο γιατρός μου εκει… με τα χερια του πισω απο την πλατη του…
«Δεν σε ακουμπαω… ολα πανε υπέροχα…» Με την μαια μου διπλα να μας στελνουν κυματα θετικής ενεργειας… «Λιγο ακομα και θα την εχεις αγκαλια…» δεν το πιστευα… τοσο γρηγορα;;
«Πιασε» μου λεει και οδηγει το χερι μου και πιανω όχι το κεφαλι της, αλλά τον πωπο της… τα λογια ειναι πολυ φτωχα…. Ο αντρας μου εκστασιασμενος….
Βγαζει και το αριστερο της ποδι… και μετα σιγα σιγα το δεξι…. και σιγα σιγα γλυστραει προς τα εξω… τι να πω….
Ο γιατρος μου της χαιδευει την πλατη και της μιλαει… δεν την τραβαει…. Μονο την χαιδευει και της μιλαει…. Με το επομενο σπρωξιμο βρισκεται στην αγκαλια μου… με τα υπεροχα μεγαλα ματια της…
Δεν της κοβουν τον λωρο… την αφηνουν πανω μου… εκει… αγκαλια… και τα ροζ συναφακια πληθαινουν και πληθαινουν…
Ολα πηγαν κατ ευχην… το μωρο ειναι μια χαρα… εγω χωρις ουτε ενα ραμμα, χωρις τραυματισμους….
Στους διαδρομους του μαιευτηριου συζητουσαν για το ιχσχυακο που γεννηθηκε φυσιολογικα… και ήταν και 3560 και εφυγε και απο το μαιευτηριο την επομένη το πρωι..
Ευχαριστω τον Θεο που έστειλε στην ζωη μου εκτος απο τον υπέροχο αντρα μου και τις κορες μας, αυτους τους δυο υπέροχους ανθρώπους… τον γιατρό μου Χρήστο Χατζηδακη, και την μαια μου Λαμπρινή Παλληκαρά!
Μπορει να μην γεννησα στο σπιτι οπως επιθυμουσα.. αλλα δεν με νοιαζει καθόλου… η κορη μου ειναι υγιεστατη.. και που ξερεις… μπορει να καταφέρω στο τριτο να ζήσω εναν φυσικό τοκετό…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ποιος είναι ο γιατρός σΑς;
Εγω παλι δεν θα εβαζα σε κινδυνο το μωρο μου. Θα προτιμουσα το μαχαιρι. Να σου ζησουν τα παιδακια σου.
Γέννησα με κ.τ. επειδή μόλις μπήκα στο μήνα μου πήγαινα στο γιατρό κάθε εβδομάδα και τη μία εβδομάδα ήτανε κανονικά με το κεφάλι κάτω την άλλη πάνω.Και ο γιατρός μου είπε ότι δεν πρόκειτε να γυρίσει οπότε πάμε καισαρική.Διαβάζω πολύ καιρό τις ιστορίες εδώ στο site και όσο τις διαβάζω τόσο περισσότερο το μετανοιώνω.Όλα τα μωρά χρειάζοντε το χρόνο τους.......Και επειδή είμαι από επαρχία και δεν υπάρχει κανένας γιατρός να αναλαμβάνει φυσιολογικό τοκετό μετά από καισαρική πάλι τα ίδια θα γίνουνε και στις επόμενες εγκυμοσύνες μου.Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και να τα καμαρώνεις!!!
Ποσο σε ζηλεύω που τα κατάφερες! Κι εγω το πρωτο το γέννησα με φυσιολογικό τοκετό και ηταν μια υπεροχη εμπειρία. Τωρα στο δευτερο ειμαι 34 εβδομαδων και ειναι ισχυακο και με δυο περιτυλιξεις γυρω απο το λαιμό του και γι αυτο δεν μπορει να γυρισει. Αδύνατον να αποφύγω τη καισαρικη και εχω στεναχωρήσει παρα πολυ. Σε 10 μερες θα παω στο γιατρό για υπερηχο μπάς και εχει γινει κανά θαύμα. Μου είπε οτι παρόλο που ειναι λωροδεμενο υπαρχει πιθανότητα να γυρισει, να ξετυλιχτεί δύσκολο. Αν ηταν μονο ισχυακο ή μονο λωροδεμενο το ξεγελάσει με φυσιολογικό ... Ειναι υπέρ του φυσιολογικού ο γιατρός μου δόξα το θεό. Άντε να δούμε .... Ελπιζω ακόμα :)
Αγαπητή Δέσποινα ελπίζω να κρατάς ήδη αγκαλιά το τρίτο σου παιδάκι και όλα να πήγαν όπως τα ονειρευόσουν σε αυτόν τον τοκετό. Το άρθρο σου με γέμησε ελπίδα για το ότι το δικαώμά μας για έναν φυσικό τοκετό μπορεί να γίνει πραγματικότητα με τους σωστούς ανθρώπους δίπλα σου. Περιμένω το δεύτερο μωράκι μου και ελπίζω να τα καταφέρω να ζήσω τον τοκετό σαν μια όμορφη εμπειρία. Και το πρώτο παιδάκι μου το γέννησα φυσιολογικά αλλά με παρεμβάσεις που με άγχωσαν και χωρίς την σωστή υποστήριξη από την μαία που είχα επιλέξει.
Αγαπητη Μαρία... Απορω πως πεφτεις απο τα συννεφα ενω παραλληλα λες πως το ειχες ψαξει το θεμα του ισχιακου.... Επειδη το εψαξα λοιπον και εγω πολυ καλα να σε ενημερωσω για τα εξης.,.... ο φυσιολογικο τοκετος ισχιακου μωρου γίνεται σε όλο τον κοσμο απο γιατρους εμπειρους με ολα τα απαραιτητα μετρα ασφαλειας,.. μονο στην Ελλαδα τα πανε σε καισαρικη εν ψυχρω χωρις καν να αφησουν τον τοκετο να ξεκινησει...(αλλα εδω που τα λεμε στην Ελλαδα δεν αφηνουν να γεννηθουν τα κεφαλικα μωρα φυσιολογικα....) Απαραιτητη προυποθεση λοιπον ειναι να υπαρχει χειρουργειο σε ετοιμοτητα και ο γιατρος να μην παρεμβει στον τοκετο... απαγορευεται σε καθε περιπτωση να τραβηξει το μωρο.... οπως και να χορηγησει ωκυτοκινη... Το οτι οι φοβεροι επιστημονες μας γεμιζουν φόβους για να τους εχουμε Θεους ειναι επισης αλλο ενα μεγαλο κεφαλαιο... Σαφως και η καισαρικη εχει σωσει ζωες και ειναι απαραιτητη σε καποιες περιπτωσεις...αλλα σε καποιες... οχι στο 80% που ειναι στην Ελλαδα.... ξαφνικα ολες οι Ελληνιδες ειμαστε ανικανες να γεννησουμε και τα παιδια μας δεν ειναι αξια να γεννηθουν,,,,.. και το πιο τραγικο απο ολα ειναι οτι δεν αφηνουν καν τους τοκετους να ξεκινησουν... ακυρωνουν τα θελω των παιδιων (πιστευω οτι ξερεις οτι η διαδικασια του τοκετου ξεκιναει απο το ιδιο το μωρο...) και το απαξιωνουν μη αφηνοντας το να κανει αυτο που ξερει πιο καλα απο ολους μας.. να γεννηθει....Οσον αφορα τον εγωισμο που αναφερεις σιγουρα θα επρεπε να λαβεις υπ οψιν τον εγωισμο των γιατρων να μην χαλασουν τα βραδυα τους και τις διακοπες τους.... και δεν λαμβανουν υπ οψιν τους το ποσο σημαντικο ειναι να αφησουν εναν ανθρωπο να γεννηθει οπως και οποτε αυτος επιλεξει...
Διαβάζω τα σχόλια σας και ειλικρινά πέφτω από τα σύννεφα! Γέννησα με καισαρική για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Ισχιακό μωρό. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως ο φ.τ με ισχιακο μωρό μπορεί να αποβεί μοιραίος για το μωρό. Στην προκειμένη περίπτωση της Δήμητρας, απ' ότι καταλαβαίνω ήταν μία πανεύκολη γέννα κ όλα κύλησαν πιο ομαλά από την ομαλότερη γέννα. Ωστόσο, ειλικρινά ρε κορίτσια, δεν μπορώ να καταλάβω και βέβαια ούτε κ να δικαιολογήσω μία γυναίκα που βάζει πάνω από όλα την επιθυμία της για τον τρόπο που θα γεννήσει βάζοντας σε δεύτερη μοίρα όλα τα υπόλοιπα; Και για να μην παρεξηγηθώ, όταν ο γιατρός μου μου είπε ότι το μωρό (που γύρισε τελευταία στιγμή) είναι ισχιακό κ θα πρέπει να πάμε σε καισαρική εξηγώντας μου τους λόγους τους οποίους προφανώς και διασταύρωσα αργότερα, πετάχτηκα κ είπα αποκλείεται! Εγώ θα γεννήσω φυσιολογικά! Μου είπε ότι η ευθύνη θα είναι μόνο δική μου. Έτσι, και αφού το έψαξα πολύ, κατέληξα στο ότι προφανώς το μωρό μου θέλει να γεννηθεί έτσι και στο κατω κάτω ο Θεός που μου το έστειλε ας αποφάσιζε. Αν γυρνούσε, θα γεννούσα φυσιολογικά, αν όχι, κανένα πρόβλημα. Το μόνο που ήθελα και προσευχόμουν ήταν ένα υγιές μωρό κ θα έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου γι' αυτό. Άφησα λοιπόν τους εγωισμούς και αφέθηκα. Δεν πόνεσα, έζησα τη γέννα όσο μπορούσα μιας κ ο γιατρός μου τράβηξε το σεντόνι και είδα να βγαίνουν πρώτα τα ποδαράκια, μετά ο πωπός και στο τέλος το κεφαλάκι. Να κλαίει κ ταυτοχρόνως να κάνει τα πρώτα του τσισάκια μέσα στην τομή. Ε και; Έχω ένα παιδί που είναι όλη μου η ζωή και για εμένα εδώ τελειώνει το θέμα μητρότητα! Αν θα γεννούσα φυσιολογικά, θα το αγαπούσα περισσότερο; Θα ήμουν καλύτερη μάνα; Ή θα ένιωθα πιο πλήρης; Τίποτα απ' αυτά!
Συγχαρητήρια Δέσποινα και με το καλό να κρατήσεις στην αγκαλιά σου το τρίτο κοριτσάκι σου...Εγώ γεννήθηκα ισχιακά με φ.τ. Το δεύτερο παιδάκι όμως της μαμάς μου ένα αγοράκι δυστυχώς δεν τα κατάφερε...Ερχόταν επίσης ισχιακά και είχε διπλή περιτύλιξη..Ο γιατρός, διαφορετικός από τον πρώτο που ξεγέννησε εμένα, έκανε το λάθος και τράβηξε απότομα το παιδί μόλις βγήκαν τα ποδαράκια του...Το αποτέλεσμα μοιραίο....πιστεύω ότι η μαμά μου δεν το ξεπέρασε ποτέ...Στο τρίτο της παιδάκι, στην αδελφή μου επέλεξε ωστόσο και πάλι φ.τ...Εγώ δυστυχώς δεν είχα την τύχη να ζήσω ένα φ.τ...Γέννησα και τα 2 παιδάκια μου με καισαρική και χωρίς προφανή λόγο...δεν ήξερα τότε...τώρα δεν θα ξαναέκανα το ίδιο λάθος με τίποτα...
Δε θα είναι ο μεγάλος Χατζηδάκης, ε; Είχε ξεγεννήσει τα ξαδέλφια μου στο Έλενα πριν 35 χρόνια και είχα ακούσει από τις θείες μου τα καλύτερα!
η Λαμπρινή είναι ενας καταπληκτικός άνθρωπος!!!! Ηταν η μαία μου στην πρώτη μου γέννα και την αγαπώ πολύ... στο δευτερο παιδάκι μου λόγω οικονομικών γεννησα σε δημόσιο νοσοκομείο και αλλαξα γιατρο... ο καινουριος μου γιατρος είναι πολυ καλος αλλα εχει δικια του μαια και εγω απο ντροπη δεν του είπα οτι θα ηθελα την Λαμπρινη και ετσι το αφησα.... Θα την ευγνωμωνώ για πάντα για τον τρόπο που με βοήθησε να φερω στον κόσμο τον Νικόλα μου... αυτη εκανε τα πάντα, αυτη και ο αντρας μου... ο γιατρος ηρθε μόνο στις τελευταιες ωθήσεις... με την ιστορια σου μου δίνεις την ευκαιρια να την ευχαριστησω και εγω!!!
Σας ευχαριστώ όλες για τα σχόλια σας!! Απο μέρα σε μερα περιμενουμε την τρίτη μας κόρη και αυτη την φορα πρώτα ο Θεός θελω να γεννησω στο σπιτι μας!!
μα τι υπέροχη ιστορία!! μακάρι και εδώ στην επαρχία να είχαμε τόσο καλούς γιατρούς και νοσηλευτές που σέβονται το σώμα σου και την επιθυμία σου για φυσιολογικό τοκετό, αφού φυσικά δεν υπάρχει κίνδυνος για το μωρό ή την μανούλα. :(
Καταπληκτικο!!!!Μαγευτικο!!!!!!Μπραβο σου στην επιλογη του γιατρου και της μαιας φυσικα!!!!!Και εγω και η αδερφη μου γεννηθηκαμε ισχιακα και μεσα σε δυο ωρες!!!!!Ο,τι και να πω ειναι λιγο!!!!! Να ειστε ολοι παντα καλα και να χαιρεστε ο ενας τον αλλο!!!!!
Να χαίρεσαι τις κορούλες σου! Γεννήσαμε ταυτόχρονα, ίδια μέρα- ίδια ώρα!!! Μπραβο και σ΄εσενα και στο γιατρό σου! ΠΟιόν είχες πριν, μπορείς να αναφέρεις?
Απο τις ωραιότερες ιστορίες τοκετού...φοβερή περιγραφή...μοναδική εμπειρία...Εύχομαι το τρίτο να το γεννήσεις στο σπίτι,ώστε να πεις τα έζησα ΟΛΑ...
Να τα χαίρεσαι! Φανταστικές και οι εμπειρίες σου! Ο άντρας μου γεννήθηκε ισχιακος όπως και ο δίδυμος αδερφός του με φυσιολογικό τοκετό!
Τι ωραία ιστορία βρε Δέσποινα... Οσες φορές και να την ακούσω ανατριχιαζω... Ειναι που αγαπώ και Λαμπρινή :))) Ένα μεγάλο μπράβο που τα κατάφερες να φέρεις στον κόσμο την Θεοφανία με φ.τ. Να τα χαίρεσαι και τα 2 αγγελούδια σου!
Η ιστορία σου και το καθαρό μυαλό στις επιλογές σου(να αλλάξεις γιατρό) σύμφωνα με τα θέλω σου είναι παράδειγμα προς μίμηση. Εύγε! Είναι σπάνιο και ελπιδοφόρο να υπάρχουν ακόμη γιατροί-υπέρμαχοι της φυσικής διαδικασίας της γέννησης.
καταπληκτικό!!!! αυτό είναι μεγαλείο... εγώ γεννησα την κορούλα μου με Κ.... κ καλά κοντός λώρος..ποιός ξέρει.. θα ήθελα πολύ έναν φτ πρώτα ο Θεός στο επόμενο αλλα νομίζω στοιχίζει μια περιουσία ενας καλός γιατρός κ μια μαία.. ετσι δεν είναι::: γέννησα σε δημόσιο νοσοκομείο με 0 έξοδα.. αλλά σας είπα........
πόσο τυχερή είσαι, μπράβο σε όλους σας!!! Και αυτή η ηρεμία του γιατρού και της μαίας...σίγουρα Θέλω τον γιατρό σου και τη μαία σου στην επόμενη γέννα μου :)
Υπέροχη η ιστορία σου...Ειμαι βεβαιη πως τον ιδιο σεβασμό θα δειχνεις σε καθε βήμα, σε καθε επιθυμία ...που θα εχουν τα παιδια σου!Να εισαι ευτυχισμενη!!!