Αξίζω τέτοια συμπεριφορά από την οικογένειά μου;
Aποφάσισα να απευθυνθώ σε εσάς γιατί είστε μια μεγάλη, τεράστια μάλλον, ομάδα που μοιράζεστε σκέψεις, προβληματισμούς, ανησυχίες, χαρές, ευτυχία, λύπες και όλα τα απλά και όχι μόνο πράγματα της καθημερινότητας.
Ονομάζομαι Ελένη και είμαι από την Κύπρο, είμαι παντρεμένη εδώ και 1 χρόνο με ένα άνθρωπο που σημαίνει τόσα πολλά για μένα, που είναι ο έρωτας της ζωής μου, είναι ο φίλος μου, ο συμβουλάτορας μου, ο ήρωας μου τα πάντα μου και περιμένω την ηλιαχτίδα μου, την Δομνίκη, να γεννηθεί σε λίγες μέρες, 18 για την ακρίβεια μέχρι την ΠΗΤ που έχουμε 19/3/2013. Μέχρι εδώ θα μου πείτε όλα καλά, που είναι το πρόβλημα;
Το πρόβλημα είναι με τους γονείς και την οικογένεια μου που δεν θέλουν τον Αλέξη, λόγω της διαφοράς ηλικίας που έχουμε, εγώ 25 και ο άντρας μου 49. Ήταν κάθετοι από την πρώτη στιγμή αυτής της σχέσης, με έδιωξαν από το σπίτι και ούτε στο γάμο μου ήρθαν, μια από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου με βρήκε με κλάματα. Η οικογένεια του Αλέξη από την άλλη με υποδέχτηκε με πολlή αγάπη, έχει δύο γλυκύτατους γονείς και 3 απίθανα αδέρφια που με αγκάλιασαν αμέσως.
Όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος τηλεφώνησα στην αδερφή μου να της το πω ήθελα να μοιραστώ την χαρά μου μαζί της. Λέω οκ στο γάμο δεν ήρθατε, το μωράκι μου όμως δεν φταίει σε κάτι θα το αγαπήσουν, σκέφτηκα. Αντί αυτού η απάντηση της αδερφής μου ήταν μαχαίρι στην καρδιά μου: «Καλά δεν ντρέπεσαι που πηγαίνεις με κάποιον που έχει σχεδόν την ηλικία του πατέρα μας, γκαστρώθηκες κιόλας;» και μου έκλεισε το τηλέφωνο.
Έκλαιγα μέρες ολόκληρες με αναφιλητά, ο καλός μου πάντα δίπλα μου σε όλα, να μην λέει ένα λόγο κακό για κανένα τους να τους σέβεται όλους και καπάκι μετά από 3-4 μέρες με παίρνει η μαμά μου και μου λέει «Αυτές τις αρχές σου δώσαμε; Πρέπει να ντρέπεσαι, μην προσπαθήσεις να μας πάρεις ποτέ, πέθανες για εμάς«
Και όλα αυτά γιατί; Γιατί να ντρέπομαι; Επειδή ερωτεύτηκα κάποιον μεγαλύτερο μου, επειδή τον παντρεύτηκα; Επειδή περιμένω το παιδί του;
Από εκείνη την στιγμή πάγωσαν όλα μέσα μου. Μετά από κανένα μήνα από την τελευταία φορά που μιλήσαμε στο τηλέφωνο τους συνάντησα τυχαία σε ένα εμπορικό, την μαμά μου, τον μπαμπά μου, την αδερφή μου και τα 2 παιδιά της. Κανένας δεν μου μίλησε, έκαναν ότι δεν με είδαν, έσφιξα το χέρι του Αλέξη και προχωρήσαμε. Όμως τώρα που θα γεννήσω, τώρα που θα έρθει η μικρή Δομνίκη στο κόσμο, τους σκέφτομαι έντονα.
Τι να κάνω; Αξίζω τέτοια συμπεριφορά, επειδή αγάπησα;
Σας παρακαλώ βοηθήστε με… Ευχαριστώ πολύ και συγνώμη εάν σας κούρασα..
η οικογενεια σου είναι απαράδεκτη και εγώ στην θέση σου θα τους ξέχεζα πατώκορφα και απλά θα τους έκλεινα έγω την πόρτα όχι αυτοί μια για πάντα!!! δεν έκανες κάτι κακό.. μου ανεβηκε το αίμα στο κεφάλι! εμένα ο άντρας μου καλη μου με περνάει 15 χρόνια και παντρευτηκαμε μετά απο 2 μηνες σχέσης χωρις να υπάρχει κάποιος λόγος απλά έρωτας .. ο πατέρας μου μου είπε γιατι θες να παντρευτείς έγκυος είσαι και του λεει κοιτα να δεις εγώ αυτόν θα πάρω και αμα σου αρεσει αν δεν σου αρέσει ξυδι!! το δέχτηκαν !! μην στεναχωριεσαι και μην αναλώσαι για τέτοια άτομα και ας είναι γονεις σου. γονεις τερατα όπως τα λέω εγώ... φιλία και καλό κουραγιο καλή μου δες τον άντρα σου το σπίτι σου και γραψτους εκεί που δεν ποιανει η μελάνι ..
κοριτσαρα μου μην σκας...το μωρακι σου εχει προτεραιοτητα...αντε οι γονεις εχουν κολλημα...αλλα και η αδερφη σου??ελεος....γνωμη μου, οταν με το καλο γεννησεις, βαλε τον αντρα σου να παρει τηλ την μανα σου (οχι αλλον) να της πει τα ευχαριστα...και αν και τοτε δεν συγκινηθουν, τοτε γραψτους....και να δεις που καποτε η μαμα σου θα θελησει να σε δει....ευχομαι μονο να μην ειναι αργα για σενα και να μπορεσεις να την συγχωρεσεις...αναφερομαι στην μαμα σου γιατι οι πατεραδες ειναι πιο σκληροι και εχουμε περιστατικο στην οικογενεια οπου ο πατερας κρατουσε με το ζορι την γυναικα του σπιτι για να μην παει στην βαφτιση του εγγονου της....επειδη εκεινος ηταν θυμωμενος για το ονομα...
Αγάπησα κι εγώ κάποτε έναν άνδρα στην ηλικία του πατέρα μου κι ήταν τα πάντα για 'μένα. Ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να είναι ο άνθρωπός μου, πάντα θα είναι. 1,5 χρόνο αντέξαμε μαζί. Δεν είχαμε την δική σας δύναμη, ώστε να προχωρήσουμε... Μην τα παρατάς, κούκλα μου! Στο κάτω κάτω αυτός και το παιδάκι σου είναι τώρα η οικογένειά σου, όχι οι γονείς σου. Και φυσικά να μην αισθάνεσαι καμία ενοχή! Εκείνοι θα πρέπει να ντρέπονται, γιατί ο σωστός γονιός το μόνο που θέλει είναι να βλέπει το παιδί του ευτυχισμένο. Αν δεν μπορούν να χαρούν με την ευτυχία σου, είναι λόγω του εγωισμού τους. Ζεις όμως για 'σένα, όχι για 'κείνους. Και φυσικά για την μικρή νεράιδα σου από 'δω και πέρα. :) Να είστε όλοι γεροί κι ευτυχισμένοι!
k egw t eixa me ena poio megalo m arketa me pernouse ala distixws kratise 3.5 xronia..gt eixa poli piesi......apo t mana m me xitimaze proxwra..
Εγώ λυπάμαι πάρα πολύ για τους γονείς,που έφυγαν νωρίς.Που είχαν όλη τη διάθεση να είναι με τα παιδιά τους,να τα στηρίξουν,τα τα χαρούν,να είναι κοντά με τα εγγόνια τους.Και δεν τα κατάφεραν,γιατί πια έχουν φύγει. Δεν είχαν επιλογή και δεν τους ρώτησε κανείς.Και τόσοι γονείς,γιατί τελικά είναι μπόλικοι,είναι γεροί και δυνατοί και οικοιθελώς αποφάσισαν να απέχουν από τη ζωή των παιδιών τους και να τα ξεγράψουν. Γονείς,που είστε γεροί και δυνατοί,αλλά διαφωνείτε με τις επιλογές,που έκαναν τα παιδιά σας,ξανασκεφτείτε το.Ο Θεός σας δίνει μια ευκαιρία.Φροντίστε να την εκμεταλλευτείτε.
Μα καλά,είναι δυνατόν;Δεν έχεις κάνει απολύτως κανένα κακό.Απλά αγάπησες.Η διαφορά ηλικίας δε λέει τίποτα.Καλά, αντί να χαίρονται που είσαι ευτυχισμένη δε ντρέπονται λιγάκι να φέρονται έτσι;Τι να πω...Γιά εμένα δεν αξίζει καν να ασχολείσαι μαζί τους.Είναι οι δικοί σου βέβαια και σε στενοχωρεί πολύ αλλά πλέον έχεις δική σου οικογένεια και δεν είσαι μόνη σου κούκλα μου. Με το καλό να έρθει το μωράκι σου.Θα το καταλάβουν αργά ή γρήγορα πόσο λάθος κάνουν.
min akous kanena k eghw eimai apo kipro..an thes na mlm apo konta stile m email afou einai ta panta g sena k tha erthi t mwraki sas twra..oxi den s axizi auti i simperifora..proxwra me t antra s...twra exis diki s oikogenia...min stenaxwriese den axizoun..otan tha t katalavoun tha einai arga
Μην σκέφτεσαι τίποτα.... εσύ , ο αγαπημένος σου και το μωρό σας να είστε καλά... Μην κάνεις ποτέ πίσω σε τίποτα.... Ακολούθα την καρδιά σου... Ζήσε την ζωή σου γιατί είναι μόνο μία και οι αληθινοί , δυνατοί και ΑΜΟΙΒΑΙΟΙ έρωτες σπάνιοι.... Παρόμοια ιστορία έχω ζήσει και εγώ.... μας χώρισαν για 10κατι χρόνια διαφοράς... τρελή πίεση.... έχω μετανιώσει όσα τίποτα άλλο που δεν τόλμησα να φύγω , να κάνω την επανάσταση μου.... που δεν έζησα τον έρωτα αυτό.... γιατί θα είχαμε μέλλον ... όσο πέρασε ο καιρός ανακάλυψα πράγματα για τους "δικούς" μου που έκαναν στα μουλωχτά.... Τώρα πληγωμένη , πληγωμένος και δεν μπορώ να τους εμπιστευτώ ξανά... Πάρε το αίμα πίσω για εμάς που δεν τα καταφέραμε.... (για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ τίποτα κακό-εχθρικό εναντίον σε κανέναν)
σιγουρα θα σε πειραζη θα σου λειπουν οι δικοι, σου οταν κανεισ με το καλο το μωρακι σου θα ξεχαστησ και θα δεισ τη χανουν οι δικοι σου και παλι θα θελεισ να ειναι διπλα σου αλλα θα σε ολοκληρωνη οι οικογενεια σου, να ξερεισ οτι η γιαγια μου ειχε 23 χρονια διαφορα με τον παπου μουη μαμα μου 25 χρονια με τον μπαμπα μου την ειχε το λουλουδι του σπιτιου μασ ΕΡΩΤΑΣ εγω εχω 13 χρονιαδιαφορα με τον αντρα μου και η αδελφη μου 10 χρονια διαφορα[ σοι παει το βασιλειο χαχα]δεν εχουν σχεσει τα χρονια εχει σχεσει το αν εισαι γεματη αγαπη ηρεμια για να δωσησ αυτα στον αντρα σου και στα παιδια σου σου ευχωμαι με ενα πονοκαι μια ζωη γεματη με υγεια, αγαπη,ερωτα,και χαρεσ
κι ας υποθεσουμε οτι οι γονεις της εχουν δικιο. η λυση ειναι να διαγραψουν το παιδιτους; εδω εγκληματιες κι εχουν την μανα τους στο πλευρο τους. τι γονεις ειναι αυτοι που διαγραφουν τοσο ευκολα το παιδι που γεννησαν και δεν τους νοιαζει ουτε καν το μωρουδακι που θα ερθει στο κοσμο. και τι ωραιοι γονεις και αδερφη που της ειπαν βαριες κουβεντες μην υπολογιζοντας οτι μπορει και να αποβαλλει! καλη μου οπως σε αγνοησαν αγνοησε τους κι εσυ.θα ρθειη ωρα που θα θελουν ενα ποτηρι νερο και να γηροκομηθουν. ας τα βγαλει περα η αδερφη σου που τους υποστηριζει .
Εχουν ένα μικρό δίκιο και οι γονείς σου γιατί σε 10 χρόνια που αυτός θα είναι 59 και εσύ 35 θα είναι αλλιώς τα πράγματα .Μια γυναίκα στα 35 είναι πολύ νέα ακόμα ενώ ένας άντρας στα 59 του δεν είναι . .Ελπίζω να αποτελέσεις την εξαίρεση και να πάνε όλα καλά μεταξύ σας.
.....ΜΙΚΡΟ ΔΙΚΙΟ ???????????????????? που φαρμακωνουν το παιδι τους? ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ , δεν υπάρχει καμια δικαιολογια για τετοια συμπεριφορα. ΚΑΜΪΑ!
εμενα η μητερα μου εχει να μου μιλησει 2 χρονια, το εγγονακι της δεν το εχει δει ποτε. κι εγω στεναχωριεμαι πολλες φορες αλλα σημασια εχει να ειναι καλα το παιδακι μου κι οαντρας μου. ελπιζω καποτε να καταλαβουν το λαθος τους
τι να πω...κ ζουμε στον 21 αιωνα..η οικογενεια σου,ειναι αυτη που διαλεγεις εσυ,παει κ τελειωσε,να εισαι με τον αντρα σου κ με το παιδακι σου,με τοκαλο να ερθει,κ να μη σε στεναχωρει τπτ.απορω...οκ οι γονεις σου,τους κατανοω μεχρι ενα σημειο,αλλα κ η αδερφη σου τετοια συμπεριφορα;;;αυτο ειναι μαχαιρια στην καρδια.εγω εχω 4 αδελφια κ δεν το φανταζομαι ουτε καν αυτο που περνας εσυ!να χαμογελας,κ η ευτυχια ερχεται σε λιγο καιρο στα χερια σου..κ μπραβο στα πεθερικα σου.αξια!!να μην σκας γιατι το μωρο τα καταλαβαινει ολα!βαλτα πισω πισω στο μερος του μυαλου σου κ ανεσυρε μονο τις ομορφες αναμνησεις.οταν γεννηθει το μωρο με το καλο,στειλε τους μια φωτογραφια της κ γραψ'τους κ ενα γραμμα κ πες οτι σε βασανιζει.κ ας το σκισουν.οταν σε ρωτησει το παιδι σου για τους παππουδες του θα ειναι το δυσκολο..να εισαι δυνατη!παρε δυναμεις απο ολες τις πονεμενες (για διαφορους λογους) εδω μεσα μανουλες..καλο τοκετο!!!
οπως σου εγραψαν και τα κοριτσια παραπανω η οικογενεια σου εισαι πλεον εσυ,ο αντρας σου και το κοριτσακι σας αποστασιοποιησου κ μην τους αναζητας πια δεν υπαρχει περιπτωση να γεννηθει και να μην τρωγονται να τη γνωρισουν και να την κρατησουν αγκαλια αργα ή γρηγορα,με τον εναν ή αλλο τροπο θα προσπαθησουν να σε πλησιασουν, αρκει εσυ να καταλαβουν οτι δεν τους χρειαζεσαι πια και δεν προσπαθεις να τους προσεγγισεις (το θεμα θα ειναι τι θα θες εσυ τοτε να κανεις..) σου ευχομαι τα καλυτερα, καλο τοκετο!
ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ ΕΛΕΝΗ. ΛΥΠΗΘΗΚΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΟΤΙ ΠΕΡΝΑΣ!! ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ. ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟ??? ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΑΒΩ. ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΩ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥΣ. ΕΠΕΙΔΗ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ 24 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΟΥ? ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΝ? ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ? ΣΕ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ? ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ? ΣΟΥ ΦΕΡΕΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΒΕΤΑΙ? ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΙΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΟΥ? ΣΙΓΑ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑ. ΕΦ'ΟΣΟΝ ΕΣΥ ΕΛΕΝΗ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΟΜΑΛΥΝΘΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΔΕΙΝΕΙΣ ΠΛΕΟΝ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ. ΓΡΑΨΕ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ ΣΕ ΕΓΡΑΨΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ. ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΕΥΚΟΛΟ. ΕΚΑΝΕΣ ΟΜΩΣ ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ. ΘΑ ΦΕΡΕΙΣ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΑΥΤΟ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΣΟΥ Η ΖΩΗ. ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΝΑ ΑΦΙΕΡΩΝΕΙΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΟΥ. ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΜΠΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΑΣ. ΑΥΤΟΙ ΕΧΑΣΑΝ!!! ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ Η ΜΠΕΜΠΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΗ. ΝΑ ΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΜΑΡΩΣΕΙΣ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ ΟΠΩΣ ΕΣΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ... μΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΝ ΚΟΡΙΤΣΑΡΑ ΣΟΥ
καλησπερα γλυκια μανουλα.μπορω να σε καταλαβω γιατι κατι παρομοιο περασα κι εγω.ο αντρας μου 15 χρονια μεγαλυτερος μου και οι οικογενειακοι καβγαδες ομηρικοι.βεβαια,στην πορεια,λογω εγωισμου μη γινουν ρεζιλι στο χωριο και μετα απο 5 χρονια,ηρεμησαν και πια εχω ενα πανεμορφο αγορακι 14 μηνων που παντα βοηθανε. το θεμα ειναι οτι οσο καλα και να μας φερονται πια,οσο κι αν το εχω ξεχασει,δεν το εχω ξεπερασει παντα το κουβαλαω μεσα μου και παντα νιωθω πικρια,χωρις να το θελω. στην πορεια της ζωης μου ο αντρας μου αποδειχτηκε αυτος που απο την πρωτη στιγμη ειχα καταλαβει,ο ανθρωπος μου!η οικογενεια μου πια ειναι ο αντρας μου και το παιδακι μου. γνωμη μου ειναι να μην αφησεις ΠΟΤΕ κανεναν απο καμια οικογενεια να μπει αναμεσα σας γιατι πολυ ευκολα μπορει να διαλυθει ο,τι με κοπο εχετε χτισει. καλως να δεχτειτε το μωρακι σας και να αγαπατε ο ενας τον αλλον!!!
Αγαπητή μανούλα, ίσως εγω να είμαι ένα απο τα άτομα που μπορούν να σε καταλάβουν καλύτερα. Πέρασα και εγώ τα ίδια με εσένα μόνο που το πρόβλημα της μητέρας και αδερφής μου (ο πατέρας μου μας έχει εγκαταλείψει απ'όταν ήμουν 8) δεν ήταν ο ίδιος ο άντρας μου αλλά το γεγονός οτι εγώ θα παντρευόμουν και θα έφευγα απο το πατρικό (και το ενδεχόμενο ενος μωρού) θα σταματούσε την δική μου "χρηματοδότηση" προς το πατρικό. Και για να το πω πιο χοντροκομμένα (γιατί έτσι είναι) η μητέρα μου απο την στιγμή που χώρισε είδε και εμένα και την αδερφή μου ως εργατες που φέρνουν χρήματα. Ετσι, όταν εγω αποφάσισα να παντρευτώ θα έχανε έναν "εργάτη"¨. Εκείνη δεν κουνιόταν απο τον καναπε, μας είχε βάλει ενα πλαφόν πόσα χρήματα θα πρέπει να της δίνουμε και μαζί με ένα ενοίκιο που έπαιρνε τα εβγαζε μια χαρά. Και τα ψώνια της και η συντήρηση του σπιτιού και όλα... Δεν δούλεψε ποτε... Όταν λοιπόν ανακοίνωσα οτι με τον άντρα μου θα παντρευτούμε, πέσανε να με φάνε και οι 2. Η μεν μάνα μου γιατί θα έχανε τον "εργάτη" η μεν αδερφή μου γιατί θα της αναλογούσε μεγαλύτερο μερίδιο πληρωμής στο χαράτσι ΜΑΜΑ. Μετά λοιπόν απο απανωτά meetings και για να μ'αφήσουν ήσυχη τις διαβεβαίωσα οτι παρόλο που θα παντρευτώ θα συνεχίζω να πληρώνω, Αμέσως (μεσα σε ένα μήνα δηλαδή)αποφασίσαμε για μωρό και έμεινα αμέσως έγκυος. Μεγάλη η χαρά μας!!! Εγώ πέταγα, ήταν αυτό που πάντα ήθελα γιατί δεν ειχα ποτέ την σωστή οικογένεια που ζητούσα και έτσι ένα παιδί θα ολοκλήρωνε την ευτυχία μας. Οταν πήγα να τους το ανακοινώσω έγινε χαμος!!! Ναι, ναι! Χαμός! Πώς μπόρεσα να κάνω κάτι τέτοιο την στιγμή που η μάνα μου είχε τόσα έξοδα; (Επρεπε να πληρώσει την εφορία). Μετά απο λίγο σκάει μύτη ο άντρας μου μόλις σχόλασε με μια τούρτα και με ενα παιχνιδάκι, πάντα σίγουρος οτι το νέο μας θα έφερνε χαρά! Και μένει με την τούρτα στο χέρι... Το τι ακολούθησε είναι μια ολόκληρη ταινία: Meeting στο meeting (χωρίς βέβαια τον άντρα μου) για το αν θα εξακολουθήσω να δίνω χρήματα και πως θα τα βγάζω πέρα και με το μωρό; Πώς θα δουλεύω για να την πληρώνω; Της λέω λοιπόν, αφού δεν δουλεύεις θα κρατάς το μωρό και θα δουλεύω εγώ. ΕΜΕΝΑ ΞΕΓΡΑΨΕ ΜΕ! Δική σου απόφαση ήταν να κάνεις παιδί. Δεν θα κλειστώ εγώ μεσα σε ενα σπίτι με ενα μωρο. ΒΓΑΛΤΑ ΠΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΟΥ. Και έτσι πέρασαν οι μήνες της εγκυμοσύνης. Δεν ήρθε ούτε μια μέρα στο σπίτι μου να δεί πως είμαι, αν χρειάζομαι βοήθεια λόγω εγκυμοσύνης, να έρθει μια μέρα μαζί μου στο γιατρό να δεί το υπερηχογράφημα... τίποτα... 2 μέρες πριν γεννήσω μου είπε οτι δεν με έχει πια ανάγκη (είχε βρει ενα γκόμενο που της τα ακουμπούσε) και απο τότε δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ. Δεν ήρθε στο μαιευτήριο, δεν με πήρε ποτέ τηλέφωνο, δεν είδε ποτέ το μωρό μου. Η αδερφή μου με πήρε τηλέφωνο 36 ώρες μετά την γέννα να με ρωτήσει πώς πήγαν όλα και δεν ήρθε ούτε αυτή στο μαιευτήριο ούτε στη γέννα αλλά ούτε και τις επόμενες μέρες... Η δικαιολογία ήταν οτι δούλευε. Μιλήσαμε εκείνη την ημέρα στο τηλέφωνο και στη συνέχεια ξαναμιλήσαμε την επόμενη μέρα που βγήκαμε απο το μαιευτήριο. Της έιπα να έρθει να δεί το μωρό και ήρθε μια Κυριακή για 1,5ώρα, έκατσε το είδε και απο΄τότε ποτέ ξανά. Δεν είχε ποτέ χρόνο για μας. Αφού πέρασαν 6 μήνες και δεν είχε έρθει καθόλου και είχαμε μιλήσει όλες όλες 3 φορές στο τηλέφωνο, της είπα να μην με ξαναπάρει. Δεν άντεχα άλλο. Άλλωστε τι νόημα είχε; Αφού ούτως ή άλλως ήταν μακριά... Ο γιός μου φέτος τον Ιούλιο θα κλείσει τα 9! Και δεν τον έχουν δει ποτέ! Και δεν τους νοιάζει... Μετά λοιπόν απο όλα αυτά, έχω να σου πώ οτι δεν θα περάσει... Δεν θέλω να σε απογοητεύσω, όμως είναι ένα κενό που δεν θα γεμίσει ποτε. Μια πληγή που δεν θα κλείσει ποτέ. Οπωσδήποτε ο άντρας σου και το παιδί σου είναι όλος σου ο κόσμος και πραγματικά είσαι ευλογημένη που τους έχεις, όμως αυτό το κενό θα παραμείνει... κενό... Λυπάμαι πραγματικά, και για σενα και για μένα. Σίγουρα καμμιά μας δεν άξιζε τέτοια συμπεριφορά, όποιος και αν είναι ο λόγος. Ξέρεις όμως που κατέληξα; Οτι δεν μας αγάπησαν ποτέ πραγματικά! Θα μου πείς: πώς γίνεται αυτό; έιμαι παιδί της, με μεγάλωσε (πιθανότατα δεν σου έλειψε τίποτα - όχι στη δική μου περίπτωση) Την απάντηση θα την πάρεις όταν θα κρατήσεις το μωράκι σου στα χέρια σου σε λίγες μέρες. Και εγώ τότε το κατάλαβα. Για σκέψου, θα το έκανες εσύ ποτέ αυτό;;; Θα άντεχες να μην ξέρεις πώς είναι το παιδί σου; Αν είναι καλά, αν είναι ευτυχισμένο; ΘΑ ΑΝΤΕΧΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ;;;;; Εμένα μου λείπει ακομα και τις ώρες που είναι στο σχολείο. Οταν χτυπαει το κουδούνι και περιμένω να το δώ στην πόρτα η καρδιά μου παντα πάει να σπάσει. Κάθε μέρα... Κουράγιο... Μια πληγωμένη μανούλα
* ο πατέρας μου μας είχε εγκαταλείψει όταν εγώ ήμουν 8 ) δεν ήταν ο ίδιος ο άντρας μου
Γεια σου και από εμένα. Αυτό που βιώνεις νομίζω είναι από τα πιο σκληρά συναισθήματα που μπορεί να προκαλέσει ένας γονιός στο παιδί του. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Έχω περάσει κι εγώ περίοδο που οι δικοί μου δεν ήθελαν το σύντροφό μου, βέβαια εγώ τότε, και για άλλους λόγους, επέλεξα να χωρίσω, αλλά σίγουρα συνέβαλαν κι εκείνοι. 2 Χρόνια μετά, αφού πέρασα μια γερή κατάθλιψη, αποφάσισα ότι εγώ αποφασίζω για τη ζωή μου και πήρα την κατάσταση στα χέρια μου. Σήμερα είμαιξανά με τον αγαπημένο μου, τον έχουν αποδεχθεί οι δικοί μου και όταν τους βλέπω μαζί, μου φαίνεται απίστευτο ότι τα βρήκαν. Από εκεί που η μητέρα μου τον χαρακτήριζε καθημερινά με πολύ άσχημα λόγια, τώρα είναι ο αγαπημένος της γαμπρός. Θεωρώ ότι αυτό που σου κάνουν οι γονείς σου είναι απάνθρωπο και σκληρό. Αν όμως δεν τους ενδιαφέρει το πόσο σε στενοχωρούν, νομίζω πως διπλά δεν θα πρέπει να σε ενδιαφέρει κι εσένα η γνώμη τους. Εγώ θα πρότεινα να συνεχίσεις να τους αγαπάς και να τους δώσεις χρόνο να καταλάβουν το σφάλμα τους. Αν συνεχίσουν αυτή τους τη στάση, οι χαμένοι της υπόθεσης θα είναι εκείνοι. Καταρχήν επειδή θα έχουν χάσει ανεπανάληπτες στιγμές με το παιδί και το εγγόνι τους, και κατά δεύτερον γιατί κανένας άνθρωπος που πληγώνει τους άλλους δεν είναι μέσα του χαρούμενος. Πιστεύω ότι αν δεν αλλάξουν σύντομα στάση, θα έρθει μια ώρα που θα υποφέρουν από φοβερές τύψεις και αυτή θα είναι η τιμωρία τους. Εύχομαι σύντομα να επανέλθουν οι σχέσεις σας. Κράτησε αυτό το μήνυμα που μας έστειλες, γιατί μπορεί σε λίγο καιρό να το διαβάζεις και να σου φαίνεται απίστευτο το πώς αλλάζουν οι σχέσεις μέσα στο χρόνο. Ακόμη όμως και να μην αλλάξουν, δεν είναι κρίμα να χάνεις στιγμές από την καθημερινή σου ευτυχία;; Δεν έχεις κάνει κάτι κακό και σου αξίζει να απολαύσεις στο έπακρο την όμορφη οικογένειά σου. Να είσαι πάντα καλά.
Ξέρω ότι μια ζωή θα σε πνίγει το γιατί;;;;; να ξερεις οτι μέσα τους πονάνε κ πολύ μάλιστα πάρα πολύ αλλά μην το σκέφτεσαι . Σημασία έχει ότι έχεις ένα υπέροχο άντρα που σε αγαπάει κ το μωρό θα σού αλλάξει τελείως τη ζωή. Δεν έχουμε καθόλου διαφορά ηλικίας με τον άντρα μου αλλά τον λατρεύω τρελα κ αυτόν κ το αγοράκι μας ότι κ να μου έλεγαν οι δικοί μου εγώ θα τον παντρευομουνα , αλλά ευτυχώς δεν είχα κάποιο πρόβλημα. Έχεις την δικη σού οικογένεια πλέον κ ζήσει την ζωή σού γιατί είναι τόσο μικρή η ζωή που δεν πρέπει κανεις να μας την χαλάσει. Φιλιά κ με έναν πόνο.
Είναι πολύ σκληρή αυτή η συμπεριφορά... και απορώ με κάτι τετοιους γονείς... Ωστόσο θα πρέπει να προχωρήσεις παρακάτω... Έχεις να φροντίσεις την δική σου οικογένια απο δω κ πέρα και με την αγάπη τους θα επουλωθούν οι πληγές σου.. Και ποτε δεν ξέρεις πως τα φέρνει καμιά φορά η ζωή.. τροχός είναι και γυρίζει...και ίσως μια μέρα καταλάβουν...
Κορίτσι μου γλυκό ! Ξέρω οτι η αγάπη των γονιών είναι ανιδιοτελής! Δεν περιμένουν κάτι για να αγαπήσουν τα παιδιά τους, πόσο μάλλον οτι δεν πρέπει να περιμένουν να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες και τα δικά τους θέλω! Μεγαλώνεις ένα παιδί και του δίνεις όσο καλύτερες βάσεις μπορείς για να κάνει τις επιλογές που θα το κάνουν να προχωρήσει στη ζωή του και να είναι ευτυχισμένο! Αν ρωτήσεις εμένα θέλω ο γιός μου να είναι ευτυχισμένος! Με την όποια του επιλογή! Θέλω μόνο αυτό να είναι υγιής σωματικά και ψυχικά και να είναι ευτυχισμένος! Θέλω να είμαι κοντά του κυρίως όταν θεωρώ οτι αυτό που επιλέγει είναι λάθος για να μπορώ να τον σηκώσω όταν θα πέσει! Εγώ τις δικές μου επιλογές τις έχω κάνει! Πιθανά να ταίριαζαν στους δικούς μου γονείς πιθανά και όχι ! Δεν μου έδειξαν ποτέ αν συμφωνούν ή όχι για να μην με επηρεάσουν απλώς με άφησαν να επιλέξω! Όχι δεν καταλαβαίνω τους δικούς σου πραγματικά! Δεν ξέρω πως σκέφτονται! Δεν ξέρω πως είναι να απορρίπτεις το παιδί σου για την όποια του επιλογή! Το παιδί σου είναι κομμάτι σου πως μπορείς να απορρίψεις ένα κομμάτι σου ? Θα ήθελα πολύ να τους γνωρίσω για να τους ρωτήσω πως το αντέχουν ?
Εγώ ένα πράγμα θέλω μόνο να πω,(επειδή είμαι κι εγώ μάνα με 2 κόρες 24 και 21 ετών), οι γονείς πρέπει να θέλουν να είναι τα παιδιά τους ευτυχισμένα με τις δικές τους επιλογές και όχι με τις επιλογές των γονιών τους. Αυτό είναι η πραγματική αγάπη, αλλιώς εμείς οι γονείς προβάλλουμε τις δικές μας επιθυμίες και τα δικά μας όνειρα (ανεκπλήρωτα ενδεχομένως), στα παιδιά μας. Δώσε άλλη μια ευκαιρία όταν γεννηθεί το μωρό,γιατί οι δικοί σου δεν είναι εύκολο να χωνέψουν ότι έκανες διαφορετικά από αυτό που ονειρεύονταν για σένα. Αν ακόμα και τότε έχουν την ίδια στάση, προσπάθησε να τους αφήσεις σε μια άκρη της καρδιάς σου (γιατί δε θα μπορέσεις να τους ξεχάσεις) και προχώρα με τη δική σου πια οικογένεια.
πωπω... πολύ σκληρό αυτό δε θα το άντεχα.... αλλά έτσι σκληρά που σου φέρονται πρέπει να βρεις δύναμη να τους αντιμετωπίσεις κ να προχωρήσεις τη ζωή σου... η ζωή σου από δω κ πέρα είναι εσύ , ο άντρας σου κ το μωρό σας κ κανένας άλλος.... προχωρα κ μη κοιτάς πίσω όσο κ να σε πονά...
Καλή σου μέρα Ελένη! Πραγματικά πολύμορφες λυπήθηκα με τηνιστοδια σου....γιατί απλά μου θύμησες σχεδόν αυτά που βίωναν κΙ εγώ επί τουλάχιστον μια δεκαετία από την μάνα μου. 7 χρόνια παντρεμένη, 9 αποτυχημένες εξωσωματικής και 1 αγοράκι που υιοθετήσΑμε ....δεν βγήκαν το δει....και μονίμως είχε γκρίνια στο σπίτι....λόγια εμένα για τον άνδρα μου....κι εμένα ν Α με λέει στείρα . Το κακό είναι ότι και ο αναβρασμού είναι αδιάφορος .Ούτε με τον παιδιών θελεινασχολειται. Το καλό είναι ότι τη μάνα μου την έχασα πριν ένα χρόνο -ξαφνικά από καρκίνο στομάχου-....και τουλάχιστον εξαπολύσει παιδί!!!! Γι'αυτό δώσε βάση στον άνδρα σου που είστε ερωτευμένοι .....με το καλό να έρθει και το μωράκι σας και θα είστε οι 3 σας ευτυχισμένοι.Οι γονείς σου φαίνονται 'σκληροπυρηνικοί'....όπως και μητέρας μου -εμένα με απειλούσε και με ολοκλήρωση αν χωριζα .άστα......-έχεις σκεφτεί μήπως και η αδερφή σου φέρεται έτσι για κληρονομικους λόγους?? Ήσέχασα....από την κακία της-και με είχε υιοθετήσει να σκεφτείς- και ήμουν από τα καλά παιδι. Λοιπόν, την οικογένεια σου και άσε τους άλλους και ας σε πληγώνει αυτό. Καλή ΛΕΥΤΕΡΙΑ! Σαντυ
Λοιπόν, έχουμε πολλά κοινά... όταν γνώρισα τον άντρα μου ήμουν 22 και εκείνος 40. Οι γονείς μου γίνανε πυρ και μανία. Τι κλάματα, τι καυγάδες... δεν μπορείς να φανταστείς. Όταν, όμως, κατάλαβαν ότι είμαι αποφασισμένη να ζήσω μαζί του (σ.σ. στο νησί του, που είναι στην άλλη άκρη της Ελλάδας) και ότι θα με έχαναν οριστικά, έκαναν πίσω. Πολύ πίσω. Τον δέχτηκαν, τον αγάπησαν, είναι δίπλα μας στα δύσκολα, οργάνωσαν (και στήριξαν οικονομικά) το γάμο μας και υπεραγαπούν το 2χρονο γιο μας. Πιστεύω ότι στην αρχή το δέχτηκαν λέγοντας από μέσα τους "ας κάνουμε ότι δε μας νοιάζει και θα το καταλάβει και θα τον αφήσει μόνη της", αλλά δεν έγινε έτσι και όταν είδαν ότι ήμουν ευτυχισμένη, δεν ξαναμίλησαν. Άσε που έγιναν ρεζίλι, γιατί είχαν κλαφτεί σε όλους τους φίλους και συγγενείς για το "κακό" που βρήκε την κόρη τους και τώρα κυκλοφορούν μια χαρά με το γαμπρό τους. Να προσθέσω εδώ ότι εμένα ο αδερφός μου ήταν από την πρώτη στιγμή δίπλα μου. Τέλος πάντων, εγώ σε νιώθω... αν είσαι σίγουρη ότι είναι ο άνθρωπος σου, μην κάνεις πίσω. Πρόσεχε όμως, πρέπει να είσαι πολύ σίγουρη, φαντάζεσαι τι έχεις να ακούσεις, αν (ελπίζω όχι) σε λίγα χρόνια κάτι πάει στραβά και αναγκαστείς να γυρίσεις πίσω σε αυτούς; Δεν αμφιβάλλω ότι είναι γονείς μας και μας αγαπάνε, κάνουν όμως ένα λάθος που ελπίζω να μην κάνω ποτέ με τα παιδιά μου. Έχουν κάνει όνειρα για τη ζωή μας σαν να ειναι δική τους. Τρομάζουν όταν συνειδητοποιούν ότι είμαστε ξεχωριστές προσωπικότητες και πορευόμαστε στη ζωή με οδηγό τη δική μας λογική και συναισθήματα. Δώσε τους λίγο χρόνο ακόμα και πρότεινέ τους να έχουν σχέσεις με την εγγονή τους μόνο, αν δε θέλουν τον πατέρα της. Έτσι θα είσαι εντάξει και ήσυχη ότι δεν της στέρησες εσύ τους παππούδες της. Αν αρνηθούν, θα πρέπει να το πάρεις απόφαση. Εγώ ήμουν προετοιμασμένη να τους ξεκόψω, αν δεν έκαναν πίσω. Ξέρω ότι θα σε πονάει πάντα, αλλά αν τον αγαπάς δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΕΝΗ!ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΑΣ!!!ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΡΤΡΑ ΜΟΥ,ΕΓΩ ΕΧΩ 17 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ...Ε ΚΑΙ?ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ?ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΤΟΥΜΕ?ΝΑ ΑΓΑΠΗΘΟΥΜΕ?ΝΑ ΤΑΙΡΙΑΞΟΥΜΕ?ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ,ΠΕΡΝΑΜΕ ΥΠΕΡΟΧΑ ΜΑΖΙ,ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ?ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ...ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΩ Η ΑΥΤΟΥΣ Η ΕΚΕΙΝΟΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΙΑΛΕΞΑ....ΕΚΕΙΝΟΝ!!ΕΚΑΝΑ ΟΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ...ΕΠΕΛΕΞΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΑ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ 2ΠΛΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ!!ΕΚΑΝΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΟΥΝ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΕΚΕΙ...ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΑΣ ΠΗΓΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΩΞΟΥΝ ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΦΑΓΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΜΕ,ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΕΚΕΙ,ΣΥΝΕΧΙΖΑΜΕ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΒΑΛΑΜΕ ΚΑΤΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ...ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ...ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ ΖΩΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΑΞΙΖΕ!!ΚΟΙΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΗ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ,ΤΙΠΟΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΟ,ΜΗ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ...ΑΝ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΟΥ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ.ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΟΥΝ,ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΚΑΙ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΤΕΒΑΣΜΕΝΟ..ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ,ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ?ΑΥΤΟ ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟ ΑΠΑΝΤΗΣΩ!!!!
Η ζωή είναι μια ρόδα και γυρίζει, και γυρίζει, και γυρίζει.... Όταν με το καλό αγκαλιάσεις το μωράκι σου θα συνειδητοποιήσεις ότι πλέον μόνο αυτό κ ο άντρας σου είστε "η οικογένεια σου"... Τίποτα δεν θα υπάρχει στον κόσμο όλο εκτός από εσάς τους 3... Πάντα προσπαθώ να κρατάω ισορροπίες σε όλες τις σχέσεις, όμως στην ιστορία σου δεν μπορώ να σου πω "κάνε κάτι" γιατί δεν πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο μετά από τέτοιες συμπεριφορές... Εσύ φρόντισε από όλο αυτό να βγεις πιο δυνατή, να μάθεις ώστε να αποφύγεις ανάλογες συμπεριφορές στο μέλλον για το θαυματακι σου κ προκάλεσε τους όλους ώντας κάθε μέρα κ πιο ερωτευμένη με τον άντρα σου... Κ σε παρακαλώ όταν έρθει η στιγμή που θα είστε οι 3 σας στο εμπορικό κ πετύχεις τους συγγενείς σου, σταματά μπροστά τους πάρε αγκαλιά το παιδί σου, φίλα το κ στριψε τον δρόμο σου... Με το καλό να έρθει η μικρή σας κοπελίτσα μου.... Έχεις να ζήσεις μοναδικά υπέροχες στιγμές... Μην τις χαλάς με άγονες σκέψεις....
se ligo kairo tha erthei ston kosmo i mikroula sou kai opos eipes ki esu to moraki sou den ftaiei se tipota. na eisai loipon dunati giati tha einai mia duskoli fasi sti zoi sou alla sigourotata i pio omorfi kai ego tha sou elega na min afiseis kanena na tin katastrepsei. ase pou ta zouzounakia mas katalavainoun ta panta opote de nomizo na theleis na erthei ston kosmo i koroula sou me stenoxoria. exeis ti diki sou oikogeneia tora kai gi'auti na agonizesai.
λοιπον, θα σου πω μια ιστορια που εγινε στο χωριο μου και τα συμπερασματα δικα σου. πριν αρκετα χρονια υπηρξε μια αναλογη ιστορια, απλα απ την αντιθετη πλευρα... δηλαδη η γυναικα 32 και ο αντρας 17! ερωτευτηκαν τρελα, απο το ιδιο χωριο και φυσικα οταν το εμαθαν οι δικοι τους σαστισαν! αποφασισαν λοιπον να κλεφτουν και να παντρευτουν. οι γονεις της γυναικας μετα απο λιγο καιρο το αποδεχτηκαν. οι γονεις ομως του αντρα δεν καταφεραν ποτε να το δεχτουν! αποτελεσμα ηταν να τον συναντουν καθημερινα στον δρομο και να του γυρνανε την πλατη, να τον αποκληρωσουν και γενικα να μην θελουν καμια σχεση μαζι του, ουτε αυτοι αλλα ουτε και τα αδερφια του, εκ των οποιων ο ενας ειναι και παπας! ομως το να χωρισουν ηταν πανω απο τις δυναμεις τους γιατι αγαπιοντουσαν πολυ. ετσι αποφασισαν να κλεισουν την πορτα του σπιτιου τους και να κοιταξουν την οικογενεια τους. εκαναν δυο κοριτσακια, τα κοριτσακια μεγαλωσαν (εκ των οποιων η μια ειναι φιλη μου) παντρευτηκαν, εκαναν δικα τους παιδια και οι συγκεκριμενοι εξακολουθουσαν να μην τους μιλανε... ουτε καν στα εγγονια τους! τα εβλεπαν που περνουσαν απ τον δρομο και τα εβριζαν!τετοια κακια! η οικογενεια αυτη ειναι πολυ αγαπημενη και δεμενη, εξαρτημενη μπορω να πω ο ενας απο τον αλλο, αλλα η ολη κατασταση αυτη τους εκανε να απομονωθουν και απο την υπολοιπη κοινωνια. αυτο δεν ηταν καλο για τα παιδια τους γιατι μεγαλωναν σαν να ειχαν καποιο στιγμα. ενιωθαν εξαιτιας της συμπεριφορας των γονιων τους οτι ειναι ανεπιθυμητοι και αυτο τους εβγαινε σε καταθλιψη και σε μια μονιμη μελαγχολια που στην αρχη δεν την καταλαβαινα μεχρι που μου μιλησε η φιλη μου γι' αυτα που νιωθει... η οποια παρεμπιπτοντως δεν εκανε ευκολα φιλιες γιατι δεν εμπιστευοταν τους ανθρωπους. σου ειπα αυτη την ιστορια για να μην κανεις τα ιδια λαθη.. να εχεις στο πισω μερος του μυαλου σου οτι οι γονεις σου ισως να μην το αποδεχτουν ποτε... εσυ ομως δεν θα πρεπει να περασεις στα παιδια σου ολες αυτες τις στεναχωρες καταστασεις. το παιδι θελει να βλεπει ευτυχισμενους τους γονεις του και αφου αγαπιεστε αυτο δεν ειναι δυσκολο... οπως σου ειπαν τα κοριτσια παραπανω, το σπιτι σου ειναι μεχρι εκει που κλεινει η πορτα σου... αυτοι θα μετανιωσουν, οχι εσυ...
Κοιτα τον αντρα σου και το μωρο σας. Εχασες μια οικογενεια αλλα βρηκες μια νεα που οπως λες σε αγκαλιασε και σε δεχτηκε. Μην επιτρεψεις στους δικους σου να δηλητηριασου την νεα οικογενεια που κανεις. Και για το παιδι καλυτερα να μην εχει τους παππουδες του απο το να τους εχει και με την κακια τους και την σταση τους να το δηλητηριαζουν. Καμενη απο παππουδες ειμαι. Κοιτα να το ξεπερασεις για το παιδι σου. Δεν ειναι ωραιο να σε βλεπει αργοτερα να εισαι χαλιαεξαιτιας του. Πιστεψε με μονο κακο θα του κανει. Γιατι να νιωσει απο μικρο αρνητικα συναισθηματα (θυμο,μισος); Ξεπερασε το δεν τους αξιζεις απ'την στιγμη που εβαλαν τους εαυτους του πανω απο εσενα.
AX KARDOULA MOU !!! SAN NA TA EGRAPSA EGW NIW8W! EGW PERIMENW TO 2 PAIDAKI MOU K OI GONEIS MOU AFANTOI.. OUTE EGGONIA TOUS SUGGINOYN OYTE TPT.. K OLA AYTA EPIDI DEN TOUS EKANA THN XARH NA XORISW TON AN8ROPO M. OXI!!!!!! EXW DIKH MOU OIKOGENEIA PIA. KAI KOITAW MONO AYTHN! TO IDIO NA KANEIS K ESU!! ME TO KALO TO MWROULAKI SOU!!
Να΄ξερες τι μου θύμισες...Για το τώρα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Μόνο να ξεχάσεις το γεγονός και να επικεντρωθείς στη νέα σου οικογένεια. Ξέρω ότι σε πληγώνει αφάνταστα, ξέρω ότι σκέφτεσαι πως είναι άδικοι, ξέρω ότι κλαις μέρα-νύχτα, αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό. Μια μέρα (πιθανότατα) θα αλλάξουν όλα και σχεδόν θα τα έχεις ξεχάσει. Αυτά μου έλεγαν κι εμένα τότε όποιοι άκουγαν τον πόνο μου, αλλά δεν μπορούσα καν να το φανταστώ. Κι όμως τα πράγματα άλλαξαν. 3,5 χρόνια μετά σχεδόν δε θυμάμαι την πίεση που ένιωθα τότε. Δεν γίναμε και οι καλύτεροι φίλοι, αλλά λέμε καλημέρες,συναντιόμαστε,γιορτάζουμε μαζί σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα. Πραγματικά, αν με γυρίσεις πίσω θα σου πω πως δε συνέβησαν σε μενα όλα αυτά. Υπάρχουν περιστατικά που μου θυμίζουν φίλες μου και έχουν διαγραφεί εντελώς από τη μνήμη μου. Σαν να μην τα είχα ζήσει εγώ. Μόλις γεννήσεις θα αλλάξουν όλα. Θα πάρεις τόση δύναμη από το μωρό που δε θα σε νοιάζει τίποτα άλλο. Επίσης δεν κάνεις κι ένα δεύτερο τον επόμενο χρόνο για να ξεμπερδέψεις μια και καλή με τις γκρίνιες? Στη δεύτερη εγκυμοσύνη το μόνο που άκουγα ήταν ότι τους έχω απογοητεύσει πλήρως, πως είμαι επιπόλαιη, πως θα τους πεθάνω, πως τους έχω οδηγήσει στον ψυχίατρο, πως ευτυχώς που έχουν κι ακόμα ένα παιδί και από εκείνο παίρνουν όλες τις χαρές και άλλες τέτοιες μπούρδες που με στενοχωρούσαν μεν, αλλά τις διέγραφα γρήγορα. Στην 1η εγκυμοσύνη είχα ζήσει πολύ πιο βάρβαρες καταστάσεις. Τώρα με δύο παιδιά 2,5 και 1,5 χρονών δεν τολμάει κανείς να μου πει τίποτα. Ίσα-ίσα όλοι κάνουν τους φίλους. Θα πάρεις τόση δύναμη από τη καινούρια σου οικογένεια που τώρα δεν μπορείς να το φανταστείς. Όλα αυτά θα σου φαίνονται τότε μικρότητες και ασήμαντα. Αλήθεια στο λέω μια μέρα θα τα ξεχάσεις όλα. Συγνώμη αν σε κούρασα. Θέλω τόσο πολύ να σου δώσω κουράγιο, γιατί το πέρασα και είδα ότι ένα παιδί τα αλλάζει όλα. Σου στέλνω αγάπη, δύναμη και ευχές για τη γέννα σου.
Βρε Ελένη, δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου όλο το βράδυ. Ξαφνικά όλα όσα είχα ξεχάσει, ξαναέρχονται ένα-ένα. Μάλλον τα απώθησα γιατί μου 'πέσαν πολύ βαριά για να τα κρατήσω μέσα μου. Κατάλαβα, όμως, πως δεν τους έχω συγχωρήσει. Αν θες να προχωρήσεις μην τους φοβάσαι, αγάπησέ τους παρόλο που ήταν πολύ σκληροί μαζί σου, συγχώρεσέ τους και προχώρα. Εγώ απλά τους έγραψα στα παλιά μου τα παπούτσια και νόμισα πως έτσι προχώρησα. Αλλά να τώρα ήρθες εσύ και όλα όσα είχα επίτηδες (μάλλον) ξεχάσει τα ξαναθυμήθηκα και με πονέσαν πάλι το ίδιο. Μπορεί ένας γονιός να ξεγράψει το παιδί του όταν περιμένει να γεννήσει? Ναι, μπορεί όταν τυφλωθεί από εγωισμό. Μπορεί ένας γονιός που δεν έχει απλώσει ποτέ χέρι στο παιδί του να απλώσει τη στιγμή που εκείνο έχει μέσα του μια άλλη ζωή. Ναι,μπορεί αν είναι άρρωστος από εγωισμό. Μπορούν δύο αδέρφια να σταματήσουν να μιλιούνται? Ου! Αυτό κι αν γίνεται. Αυτά και άλλα τόσα που φαίνονται (και είναι) τόσο παλαβά μπορεί να συμβούν όταν κάποιον τον έχει κυριεύσει ο εγωισμός. Δεν είναι η διαφορά ηλικίας το πρόβλημα, αλλά η εξουσία που έχουν οι γονείς στα παιδιά τους και τρελαίνονται όταν τη χάνουν. Συγχώρεσε για να σωθείς εσύ, για να λυτρωθείς από όλα τα κακά συναισθήματα. Δεν ξέρω πως...εγώ τώρα θα το ξεκινήσω, άργησα. Δεν είμαι καθόλου της Εκκλησίας, αλλά αυτό το συγχώρεσε μάλλον είναι η μόνη λύση. Το ότι μπορεί κι εσείς αύριο να μιλιέστε δε λέει τίποτα για την ηρεμία της ψυχής σου.
Ax vre koukla mou... kane oti thelei i psyxoula sou. An thes na ksanaprospathiseis dwse alli mia teleytaia eykairia gia esena, gia tin kori sou gia tin zwi sas. Alla as einai i teleftaia. Oloi kanoume lathoi k oi goneis mas ofeiloun na mas sygxwroun. Den einai ypoxrewmenoi na mas katalavainoun aplws na mas dexontai opws eimaste k emeis to idio. An thes kane alli mia prospatheia gia na iremisei i psyxi sou k meta tha exeis tin apantisi sou. Eyxomai oti kalytero!!!
εγω α συφωησω με τα κοριτσια πιο πανω! μια μικρη φρασουλα θα σου πω κ να την βαλεισ καλα στο μυαλο σου! ΟΣΟ ΣΚΛΗΡΑ ΣΟΥ ΦΕΡΘΗΚΑΝ, ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ Κ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ! μην ασχοληθεισ μαζι τουσ! κανε την καρδια σου πετρα κ προχωρα μποροστα! αν δεν σκληρυνεισ θα πεσεις πολυ ψυχολογικα κ δεν πρεπει!
Με το καλό να φέρετε στον κόσμο το παιδάκι σας! Και εύχομαι να είστε μαζί, με υγεία κι αγάπη. Εύχομαι επίσης να μπορέσεις παρόλη την συγκυρία να απολαύσεις το τελευταίο κομμάτι της εγγύμοσυνης σου αλλά και το θαύμα της γεννας και της μητρότητας. Είναι ανεπανάληπτο, δώσε σε αυτό βάση με το σύντροφο της ζωής σου. Εμένα με βοήθησε πολύ το "Toxic Parents" της Susan Forward Με το καλό!
στενοχωριέμαι - λυπάμαι... έχω ένα κοριτσάκι.. πως... πέστε μου πως.... μια μαμά δε χαίρετε με τη χαρά του παιδιού της...!!!!
Κοπελα μου εγω δεν εχω τετοια εμπειρια στη ζωη μου,αυτο που θελω να σου πω ειναι πως τωρα ερχεται στη ζωη σου το μεγαλητερο δωρο και καλα θα ηταν να ζεις αυτες τις ευτυχισμενες στιγμες με τον ανδρα σου.Αφησε "αυτους" να πνιγουν στη κακια τους και δεξου την αγαπη που σου προσφερουν οι συγγενοις του ανδρα που σε κανει ευτυχισμενη.Σας ευχομαι καθε ευτυχια και με το καλο να υποδεχτητε την κορουλα σας.....
ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ ΚΟΙΤΑΞΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ,ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ .ΕΓΩ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΑΣΑ ΑΠΟ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ,ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΕΧΩ 21 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΧΕΙ ΚΟΡΗ 8 ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΟ 1Ο ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ.ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΠΕΡΑΣΑ ΠΟΛΛΑ ,ΔΕΝ ΤΟΝ ΗΘΕΛΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΤΟΥΝ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΨΟΥΝ .ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΗΡΘΑΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΝΙΩΘΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟ ΤΟ ΣΟΙ ,ΣΧΟΛΙΑΣΑΝ ΑΝΤΕΔΡΑΣΑΝ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΕΚΕΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΩ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.ΣΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 16 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΨΟΥΝ ΚΑΙ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ .ΕΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ Η ΗΛΙΚΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΥΝΟΜΙΛΙΚΗ ΕΧΕΙ ΧΩΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΝΩ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ !!!! ΕΧΩ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ 2,5 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ !!!!! ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΙΣΩΣ ΛΙΓΟ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΟ ΔΕΧΤΟΥΝ ΠΟΤΕ !! ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΘΑ ΖΗΣΕΙΣ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΣΤΙΓΜΗ ,ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΗΝ ΚΑΙ ΑΦΗΣΕ ΤΟΥΣ ,ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΜΕΤΑΝΙΩΝΟΥΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΗΜΕΡΑ !!!!!
Agaphth mou!prwta ap ola prepei na hremhseis k na sugentrw8eis sto mwro sou k ston antra sou.Eimai 32xronwn.Exw to idio sxedon provlhma me sena,o antras mou (h agaph mou) einai 57 k h allh agaph mou to mwro mas einai 6 mhnwn.Oi goneis mou trela8hkan molis to ema8an.Eidika h mhtera mou.Den milaei tou antra mou.Agapane polu omws to eggonaki tous.Metakomisa prin 3 xronia Amerikh k etsi gnwristhkame me ton antra mou.H mhtera mou mou eipe otan katevoume Ellada fetos to kalokairi gia diakopes na mhn pame na meinoume sto spiti tous giati den dexetai ton antra mou.Ola auta mou ta eipe otan hmoun lexwna...polu sklhro apo thn meria ths.Den to perimena pote alla dustuxws etsi einai ta pragmata.Esu twra omws 8a dhmiourghseis thn dikh sou oikogeneia,prepei na skeftesai mono auto,to mwraki sou k ton antra sou,oi goneis xanoun to kalutero pragma ston kosmo,na agaliasoun to eggonaki tous alla...autoi xanoun,esu eisai kerdismenh k panw apo olous giati agapas xwris egwismous k xazonootropies,apolause to!!!!!einai uperoxo sunais8hma h mhtrothta.Sou euxomai na exeis kalh leuteria!!!ola 8a pane kala afou uparxei agaph.
ΕΛΕΝΑΚΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΗ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΘΑΜΑΤΑ ΓΟΝΟΙΣ ΠΟΥ ΔΕ ΣΥΜΕΡΙΖΟΝΤΑΙ ΔΕ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕ ΠΟΝΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΔΕ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΓΟΝΕΙΣ,ΟΤΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ Κ ΑΝ ΚΑΝΕΙ.ΜΑΛΛΟΝ ΕΣΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΟΥΣ ΑΠΑΚΛΗΡΩΣΕΙΣ ΠΡΩΤΗ.ΕΑΝ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ Κ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΗΧΙΣΜΕΝΗ ΓΡΑΨΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ. ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ Κ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ .ΜΗ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΥΤΟΙ ΧΑΝΟΥΝ!ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ......ΚΙ Η ΑΔΕΡΦΗ ΣΟΥ? ΤΑ ΣΥΝΧΑΡΙΤΗΡΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΤΗΣ ΠΕΙΣ.ΜΡΑΒΟ ΤΗΣ! ΣΥΝΕΧΕΙΣΕ ΤΗ ΖΩΟΥΛΑ ΣΟΥ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΕΧΕΙ Κ ΠΟΛΛΕΣ ΧΑΡΕΣ!ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΗΚΗ ΜΗΤΕΡΑ,don t warry by happy!
tha sto pw me oso ligotera logia ginete .... prepei na giriseis ton tropo pou skeftere 180 mires ..... DEN MOU AKSIZOUN TETIOI GONIS DEN TOUS AKSIZW EGW GIATI EIMAI POLI ANOTERI TO PEDI MOU DEN THELW NA EXEI TETIOUS PAPOUDES egw exw na milisw stin mana mou XROOOONIA ... giati den tis aksizei na me exei ...
κοπελα μ να μην ταραζεσαι τωρα γιατι το νιωθει το παιδακι..θα σου μιλησω ωσ την αδελφη σε μια παρομοια ιστορια.18 η αδελφη πιανει δουλεια σε ενα μαγαζι και το αφεντικο 37 με ενα παιδακι 1,5 σε διασταση.εγω πιο μικρη δεν εκρινα και δεν ασχολιθηκα στην αρχη οτσν αρχησα να καταλαβαινω απο τουσ καβγαδεσ αρχικα τησ μαμασ εφυγε και απο το σπιτι η αδελφη μου την εδιωξε γιατι ετσι νομιζε οτι θα την φοβησει σε δυο μερεσ την παρακαλουσε παλι να γυρησει δεν γυρησε.στο μηνα η σχεση αναθερμανθηκε και περασαν 2 χρονια για να το χωνεψει.9 χρονια μετα περιμενουν το πρωτο παιδακι τουσ,ενταξυ ασ πουμε πωσ ο γονιοσ εχει αλλα σχεδια για τη τυχη του παιδιου του αλλα απο πειρα να πω οτι αγαπασ τον δικο σου ανθρωπο με τισ επιλογεσ του.ειτε σου αρεσουν ειτε οχι.αν εισαι καλα και ευτυχιισμενη μαζι του αυτο μετραει.αυτοι χανουν ψυχραιμια....στη τελικη να εισαι καλα με τον συντροφο σου με αυτον θα ζησεισ ...απο την αδελφη σου ντροπη τησ.ασ πουμε η μανα σου σκευτηκε γιατι δεν μπορουσε να κανει σχεση με μικροτερο?ενταξυ αλλα μυαλα παλια.......μη δινεισ σημασια.....
Γνωρίζω πολύ καλά το πως νιώθεις... η μόνη συμβουλή μου ειναι να κοιτάξεις τον εαυτό σου, το μωρό σου και τον αντρα σου. Προσπάθησε να ζήσεις αυτες τις μοναδικές στιγμές εντονα και με πολυ πολύ χαρά. Ο χρόνος γιατρευει πληγές... Το γιατί φέρθηκαν ετσι θα το εχεις απορία μια ζωη και κανενας δεν θα στην λύσει ποτε, ουτε οι ίδιοι. Με τον ερχομο του μωρού μάλιστα θα αναρωτηθείς πως ειναι δυνατον να έκαναν κατι τετοιο... Απλα μαθε απο τα λάθη τους, και κοίτα με αισιοδοξία το μέλλον. Η ΖΩη είναι μπροστά σας... Με το καλό να δεχτείτε το μωράκι σας. ΥΣ. Οσο και να σε πληγώσει αυτο που θα σου πω, τετοιες συμπεριφορές ανθρώπων, εστω και γονιών μας, δεν αλλάζουν, και με τον καιρό, αν και εφοσον ανοιξετε ξανα επαφές, θα πρεπει να προστατεψεις εσενα και την οικογενεια σου και να μην ειστε εκτεθειμένοι απεναντι τους....
Απλά θα σου πω, ότι μετά απο 12 χρόνια σχέσης με τον άντρα μου, (όλα μαζί), εχουμε τον Αλέξανδρο μας (3ετων), με έδιωξαν απο το σπίτι στα 19 μου γιατί δεν τον ήθελαν. Όσο και αν προσπάθησα, οσο και αν προσπαθήσαμε, που νομίζαμε ότι κάποια στιγμή θα ισορροπήσουν λόγω του παιδιού οι καταστάσεις, κάναμε λάθος. Πάντα θα υπάρχει η αρνητική τους πλευρα και πάντα θα ψάχνουν τον τρόπο να σε κουρελιάζουν ψυχολογικά. Καλύτερα μακριά σου γιατί κοντά σου με το παραμικρό είτε έχει να κάνει με σένα, είτε με το παιδάκι σου, είτε με τις καταστάσεις της ζωής σου, πάντα θα φταίει η επιλογή σου. Για αυτό να θυμάσαι το εξής. Η οικογένειά σου είναι ο άντρας σου και το παιδί σου κρύψου πίσω απο τις πλάτες του συζύγου σου και δε θα χάσεις αφού αγαπιέστε. Είχε έρθει η μαμά μου στην γέννα μου, αλλά εγώ ζήτησα τον άντρα μου , πάρτον απο το χέρι και πηγαίντε να φέρετε στον κόσμο το υπέροχο δώρο που προέρχεται απο τα σώματα και τις ψυχές σας. Με το καλό και με ένα πόνο !
κουκλίτσα μου προφανώς δεν αξίζεις τέτοια συμπεριφορά και ειδικά την στιγμή που δεν έχεις κάνει απολύτως τίποτα!!Να είσαι ευτυχισμένη με τον ανθρωπό σου και μην μικρή κουκλίτσα σας!!Και αν και εγώ δεν αντιμετώπισα τέτοια προβλήματα θα σου πω κάτι που έλεγε η μαμά μου όταν ήμουν μικρή οικογένεια είναι αυτοί που όταν κλείνει η πόρτα είναι μέσα στο σπίτι!!Τώρα έχεις φτιάξει την δική σου οικογένεια που θα συμπληρωθεί πολύ σύντομα!Χαμογέλα για αυτούς που το αξίζουν!!!Οι υπόλοιποι κάποια στιγμή θα καταλάβουν το λάθος τους και θα μετανιώσουν για τις στιγμές που έχασαν μένοντας μακριά σου!!Με το καλό να δεχτείς το μωράκι σου!!!Μην αφήνεις κανέναν να σου χαλάει αυτές τις όμορφες στιγμές γιατί δεν γυρίζουν πίσω!
Γεια σου Ελένη, με το καλο το μωρακι σου :-) αυτη η συμπεριφορα των γονιων σου ειναι αισχρη και απαραδεκτη...θα επρεπε να ντρεπονται και μαζι και η αδερφη σου... εχω θυμωσει τοσο πολυ που θελω να τους παρω τηλεφωνο να τους βρισω ... προσπαθησε να διαχωρισεις την θεση σου και να τους 'συγχωρεσεις' με καποιον τροπο...οχι για αυτους...αλλα για εσενα...γιατι τα λαθη των αλλων δεν πρεπει να τα πληρωνουμε εμεις και να δηλητηριαζουν την ζωη μας... καλη δυναμη... και παλι με το καλο :-) ντροπη τους και παλι....
Όχι μόνο δεν αξίζεις τέτοια συμπεριφορά, αλλά κατ' εμέ αυτοί είναι εντελώς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ απέναντί σου, και στη θέση σου θα τους είχα ΕΓΩ ξεγράψει κι όχι "αυτοί" όπως σου είπαν. Λοιπόν, γλυκιά μου, εγώ θα σου πρότεινα να μη ξανασχοληθείς μαζί τους και ακόμα και να σε προσεγγίσουν αυτοί μελλοντικά, θα πρέπει να σκεφτείς πολύ αν θα τους δώσεις δεύτερη ευκαιρία με τις συμπεριφορές και τη στάση που έχουν. Δε μπορεί να έχουν κάποιοι ψυχολογικά και κολλήματα και να θέλουν να μας τα μεταδώσουν, στο όνομα μάλιστα της "αγάπης τους" προς εμάς. Όχι, δε το δέχομαι αυτό. Ακόμα κι αν πρόκειται για στενούς συγγενείς. Κι εγώ σε παρόμοια φάση βρέθηκα, κι έβαλα τα όριά μου, δε γίνεται να έρχομαι σε δύσκολη ψυχολογική φάση γιατί κάποιοι έχουν τις όποιες απόψεις και κολλήματα στον εγκέφαλο. Αυτό πάλι που είπε η αδερφή σου, οτι είσαι με κάποιον στην ηλικία του πατέρα μας, σε ποιό βαθμό στέκει; Τι σε νοιάζει εσένα και τον καθένα με ποιόν θα είμαι εγώ; Θα μου βάλεις και κανόνες στη προσωπική μου ζωή;; ΕΕ όχι!!! Και δε κατάλαβα, πού είναι το κακό δηλ; Στην ηλικία; Ε και;;;;; Ε ρε κάτι κολλημένα 'ατομα, μετά συγχωρήσεως. ΖΗΣΕ τη ζωή σου κοπέλα μου, να είσαι ευτυχισμένη με τον άντρα σου και το μωράκι σας που έρχεται, και άσε τα υπόλοιπα πίσω σου... ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣΑΙ!!! Πίστεψέ με !!
σα να βλεπω τη δικια μου ιστορια! εγω με τον αντρα μου εχω 16 χρ. διαφορα ερωτευτηκαμε αμεσως και μολις ακουσαν οι δικοι μου την διαφορα ηλικιας φρικαραν! με τη μικρη εχουν αριστες σσχεσεις αλλα η μανα μου που ειναι ξαναπαντρεμνη δε θελει να τη φωναζει γιαγια αλλα με το μικρο της! τελος παντων γαμπρος και πεθερα οποτε συναντιουνται ειναι και οι 2 ετοιμοι για καυγα! να φανταστειτε οταν πεθανε ο παππους μου δε μιλιοντουσαν στη κηδεια! και ο καημενος ο αντρας μου ηταν αυτος που τον κοιταξε περισσοτερο και λογω της δουλειας του ! α και μεις ειμαστε επαρχια συγκεκριμμενα βολο και οι δικοι μου αθηνα!
diskoli fasi kai nomizo pos kanenas mas den tha mporoyse na se symboylepsi gia ena toso lepto zitima alla nomizo pos kalo einai na min ta paratiseis to aima nero den ginete ....tora an deis kai apo ideis ti na soy po asto !!
ΤοΚαλη μου μην ταραζεσαι κ νιωθει κ το μωρουλι σου..η οικογενεια σου ειναι μεχρι εκει που κλεινει η πορτα του σπιτου σου...εκεινοι θα μετανιωσουν...κοιτα να εισαι εσυ ευτυχισμενη με τον αντρα σου κ οι υπολοιποι να κοιταξουν την δικη τους τη ζωη.. Με το καλο να ερθει η Δομνικη κ να ειστε γεροι...ακολουθησες την καρδια σου κ η καρδια δεν κανει λαθη..
Ελενη με το καλο να υποδεχτεις τη γκυκια σου ηλιαχτιδα οντας κ εγω μανουλα της δικης μου ηλιαχτιδας εχοντας κ εγω τα...μικροπροβληματακια μου εχω να σου πω ενα πραγμα.Δεν αξιζεις τετοια συμπεριφορα σταματα να σφιγκεις τα δοντια σου αν πεσεις πανω τους σηκωσε εναν αορατο τοιχο να μη πειραξει κανεις εσενα κ την οικογενεια σου κ θα δεις πως δε μπορει καποια στιγνη θα λυγισουν θα δουν πως κανουν λαθος!Ο ερωτας δεν εχει ηλικια ειμαι αυτης της αποψης.Αφιερωσου στην οικογενεια σου κ στη Δομινικη σου δε σου φταιει σε κατι το μικρακι αυτο να σε νιωθει λυπημενη τωρα στη κοιλιτσα που ειναι ακομα.Γινε δυνατη για το παιδι σου χαρισε χαμογελα στον αντρα σου που σε στηριζει κ σου δινει κ αυτος κ η οικογενεια του αγαπη απλοχερα στο κατω κατω με τοσο καλα πεθερικα καπως υπαρχει μια ισοροπια!Και παλι καλη λευτερια κουκλα μου κ αφιερωσου στα σημαντικα κ ουσιαδη διοτι τωρα ειναι που ξεκινας πραγματικα τη ζωη σου!!!
κοριτσι μου,ειναι πολυ δυσκολο να σε απαρνιεται η οικογενεια σου,το αιμα σου.δυστυχως ειναι επιλογη τους και δεν μπορεις να κανεις τιποτα εσυ γι αυτο.φροντισε να εισαι καλα με τον αντρα σου και το κοριτσακι σας και δωσε την αγαπη σου ολη σ αυτους.φροντισε την οικογενεια σου διχως τυψεις και ενοχες.προσπαθησε να απαλλαγεις απο αρνητικα συναισθηματα και προχωρα με το κεφαλι ψηλα γιατι το μεγαλυτερο δωρο του κοσμου σε περιμενει!!!και μην ξεχνας....ροδα ειναι και γυρνα.....φιλια
Χωρις να θελω να γινομαι προσβλητική, απόλυτη ή δεν ξερω κ εγω τι...ούσα 28 χρονών κ μαμά μιας κορούλας 15 μηνων...θελοντας το καλυτερο για τη κορουλα μου δεν μπορω να φανταστω τον εαυτο μου ΠΟΤΕ να ΜΗΝ ΜΙΛΑΩ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!!με τι καρδια?δεν ποναει αυτη η μανα?ο πατερας? η αδερφη? Δε μπορω δυστυχως να σου δωσω καμοια συμβουλη γιατι πρεπει να μιλησει η δικη σου καρδούλα.το μονο που θα σου ευχηθω απο τα βαθυμου ειναι ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ για εσενα κ τη οικογενεια που εχεις φτιαξει...κ μακαρι οι σχεσεις με τους ανθρωπους σου να φτιαξουν γιατι ειναι κριμα κ αδικη τετοια συμπεριφορα!Αδικη κ εγωιστική..πολλα φιλια!!
Και εγώ απο Κύπρο είμαι. Επειδή ξέρω καλά την ηλίθια νοτροπία που βολοδέρνει τους συμπατριώτες μας θα σε συμβούλευα να ηρεμήσεις, να απολάυσεις το υπέροχο θαύμα που έρχεται στη ζωή σου και να μην αφήσεις κανένα να επηρεάζει τη διάθεση σου αυτές τις τελευταίες υπέροχες μέρες της εγκυμοσύνης σου... Σίγουρα την ώρα που γεννάς θες τη μαμά σου δίπλα σου αλλά τον πιο σημαντικό ρόλο τον παίζει ο άντρας σου! Σκέψου πως πολλές κοπέλες γεννάνε μακριά απο την οικογένεια τους λόγω απόστασης κλπ. Βάλε νοητά στο μυαλό σου πως οι δικοί σου είναι κάπου μακρυά και δεν μπορούν να έρθουν. Και όταν με το καλό επιστρέψεις στο σπίτι πιστεύω πως θα είσαι τόσο αφιερωμένη στο θαυματάκι που δεν θα σκέφτεσαι καν τους άδικους ανθρώπους αυτούς. Και κοιτάζοντας το λίγο και απο τη ρομαντική μου πλευρά πιστεύω πως η ηλιαχτίδα σου θα φροντίσει με το μαγικό τρόπο που έχουν τα νινάκια μας να τους φέρει ξανά κοντά σου!!!! Καλή ελευθερία κοπέλα μου!! Μην σκας για τίποτα!!!