Δε θέλω άλλο παιδικό πάρτι σε παιδότοπο
γράφει ο Γιάννης Καφάτος
Πριν απ’ όλα να πω ότι σέβομαι τον κόπο και το κέφι όσων μπαίνουν στο έξοδο –στις μέρες μας που όλα πρέπει να τα υπολογίζεις δεν είναι και μικρό- να οργανώσουν παιδικό πάρτι σε παιδότοπους.
Από την άλλη, όσο και να σέβομαι την ανάγκη των παιδιών να πηγαίνουν στα πάρτι των φίλων τους προκειμένου να αποκτήσουν παρέες κλπ, δεν μπορώ να αφήνω πλέον έξω από τα «θέλω» και τον εαυτό μου.
Πες με «εγωιστή μπαμπά» αλλά δεν μπορώ να ανεχτώ άλλο αυτό το απολύτως ψεύτικο, στημένο σκηνικό «χαράς» που τι κάνει; Μαθαίνει στα παιδιά έναν τύπο, μια διαδικασία και όχι την πραγματική διασκέδαση με τους φίλους τους.
Μη νομίζεις ότι σου μιλάει η «μητέρα Τερέζ». Το έχω κάνει κι εγώ …
Έλα τώρα να σου αποδομήσω όλη αυτή ψευτοδιασκέδαση που τελικά το μόνο που κάνει είναι να προκαλεί εκνευρισμό:
Φτάνεις, βάζεις το παιδί να βγάλει τα παπούτσια του (ναι, αυτά τα παπούτσια για τα οποία πριν φύγεις από το σπίτι μπορεί να σφάχτηκες με το καμάρι σου γιατί δεν τα ήθελε, ή δεν τα ήθελες εσύ –πέδιλα το καταχείμωνο… δε σου λέω τίποτα καινούρι …), περιμένουν να έρθουν όλα τα παιδάκια και μετά τα παραλαμβάνει ο μάγος. Εδώ έχω να γράψω πραγματεία… αλλά θα το κάνω άλλη φορά.
Μετά κόβουν την τούρτα, μετά φαί, μετά τρώνε την τουρτα και μετά φεύγουν –τα παιδιά– φωνάζοντας: πού είναι το δώρο μου;
Άλλος καρκίνος αυτή η θλιβερή συνήθεια να πρέπει να δωροδοκήσεις τους καλεσμένους στο πάρτυ σου! (και γι’ αυτό νομίζω ότι έχω να σου πω κάτι μια άλη φορά).
Και καλά, όλα τα παραπάνω μπορεί να ακούγονται υπερβολικά και να λες με το μυαλό σου ότι πάει, ο Καφάτος απλώς θέλει να γκρινιάξει.
Σου διαφεύγει η μικρή λεπτομέρεια ότι όσο συμβαίνουν αυτά που το παιδί σε τελευταία ανάλυση δεν τα καταλαβαίνει έτσι όπως εσύ ό ενήλικας… εσύ ο ενήλικας κάθεσαι στην ροτόντα που σου «κάθεται» κι αρχίζεις να φλυαρείς με τη γιαγιά, τη θεία, άλλον δόλιο πατέρα ή μάνα… για ό,τι παπαριά έρθει του καθενός στο μυαλό να πει. Στο top ten φυσικά το σχολείο και οι κακοί δάσκαλοι, μετά η κρίση και οι κακοί δημόσιοι υπάλληλοι –για τους πολιτικούς πάντα κρατείται μια πισινή αφού δεν είστε και κολλητοί οπότε μην «καρφωθούμε», μετά… μετά τέλος. Ξανα-μανά τα ίδια με ένα ιντερμέδιο για τον καιρό. Αν δεν υπήρχε κι αυτός ο καιρός, πόσες κουβέντες δεν θα είχαν ξεκινήσει ποτέ! (η τελευταία φράση είναι η αγαπημένη ατάκα των μετεωρολόγων, δεν είναι δική μου αλλά τη βρίσκω γεμάτη σοφία… σε σχέση με τις κοινοτυπίες των παρτι)
Πρέπει δε να σου πω ότι ειδικά για τα σχολεία, όταν τα παιδιά μου ήταν σε προνηπιο και νηπίο, στη γειτονιά μου η κουβέντα ήταν «εσείς σε ποιο ιδιωτικό θα πάτε», όχι αν «θα πάτε δημόσιο ή θα κοιτάξτε για ιδιωτικό». Εμείς έτσι κι αλλιώς –και προ κρίσεως εννοώ– είμαστε υπέρ του δημόσιου σχολείου, οπότε τι να πεις μετά από τέτοια δήλωση…
Σουξέ έχουν επίσης οι εμπειρίες από αρρώστειες, ατυχήματα, και άλλες φυσικές καταστροφές για τις οποίες όλοι φυσικά έχουν κάτι να πουν και να ταυτιστούν συνάμα. Επίσης την ώρα που κάποιος περιγράφει το πιο τρομερό πράγμα που έχει συμβεί στον ίδιο ή σε κάποιον γνωστό του… τσουπ στο κρίσιμο σημείο –φυσικά– πετάγεται ο άλλος: εμένα να δεις… (χειρότερο από πολιτικό πανελ: αφήστε με να ολοκληρώσω…)
Προφανώς τα πράγματα δεν είναι τόσο ακραία όσο τα περιγράφω –εκτός κι αν είναι αλλά δεν μπορώ να τα περιγράψω τόσο καλά, παίζει κι αυτό.
Εκείνο πάντως που θέλω να πω είναι τα πάρτι στον παιδότοπο είναι ένα τόσο στημένο πράμα, όσο στημένη ήταν και η ζωή μας στα τέλη των 90’ς και 00’ς. Τότε που το Lifestyle δεν άφηνε να δουν ότι το σπίτι σου δεν ήταν το Loft με θέα στο central park και άρα πώς θα κάνεις ρε κακομοίρη πάρτι για το παιδί σου στα 80 τετραγωνικά…
Το στήσιμο φέρνει ξιπασιά και τέλος πάντων κοίτα γύρω σου σήμερα να δεις τους ξιπασμένους πόσο σπασμένοι έχουν γίνει.
Βαριέμαι τα παρτι στους παιδοτόπους, γιατί πάνω απ΄ όλα τιμούν το δεύτερο συνθετικό τους «τόπους» και λιγότερο το «παιδί». Είναι αντίγραφα, κακέκτυπα παρακμιακών ballrooms που σκοτώνουν τον αυθορμητισμό. Ακόμη και η μουσική που «πρέπει» να είναι τόσο δυνατά ώστε να μην ακούγονται οι γεννήτριες που κρατάνε φουσκωμένα τα φουσκωτά… ακόμη κι αυτό δεν είναι παιδικό. Για να μη μιλήσω για την ίδια τη μουσική που μου έχει τύχει να ακούσω σε παιδότοπο (και γι’ αυτό θα σου πω άλλη φορά… όλο υποσχέσεις δίνω σήμερα).
Μακάρι να μπορούμε να περνάμε καλά με γιορτούλες σπίτι, με κέφι, κόλαση από παιδικές φωνές και πόνους στη μέση από τον τρίημερο καθαρισμό του παιδικού δωματίου που διαλύθηκε! Δεν πειράζει.
Γιάννη πρέπει να αλλαξεις παρέες
Εγώ πάντως ρωτάω το παιδί μου τι θέλει να κάνει στα γεννέθλιά του. Κάποιες φορές ήθελε παιδότοπο με καλεσμένους όλους τους συμμαθητές του, μια χρονιά ήθελε τους 2-3 κολλητούς του για πυτζάμα πάρτυ με χοτ ντογκς, DVD, ποπ κορν και γαριδάκια και πέρυσι ήθελε να τον πάμε μ' έναν μόνο φίλο του για πίτσα και σινεμα. Είναι η δική του μέρα κι αυτός αποφασίζει.
Θα συμφωνήσω απόλυτα!!! Κατανοώ τις μανούλες που δεν θέλουν να μπουν στη διαδικασία ενός πάρτυ στο σπίτι αλλά θα μου επιτρέψετε, τα χρήματα δεν είναι καθόλου τα ίδια!!! Σε παιδοτόπους στη γειτονιά μου (Κυψέλη, μη φανταστείτε!) ζητούσαν ποσά εξωφρενικά! Στο σπίτι με φαγητό κλπ κλπ κλπ ξοδέψαμε περίπου το 1/3 των χρημάτων που θα δίναμε σε παιδότοπο για να χοροπηδάνε αλαλάζοντας το καθένα μόνο του. Περάσαμε φανταστικά, με σπιτικό ΑΠΛΟ φαγητό που αρέσει στα παιδιά, χορό, μουσική και ομαδικό παιχνίδι αλλά και δωράκια, γλυκάκια στα παιδιά κλπ κλπ κλπ. Και αν οποιοσδήποτε είχε τη διάθεση να σχολιάσει/κουτσομπολέψει το αν ήταν τακτοποιημένο/ωραίο/άσχημο/μικρό/μεγάλο κ.ο.κ το σπίτι ή αν το φαγητό δεν ήταν αντάξιο των προσδοκιών του masterchef...απλά δεν έχει θέση στην παρέα μας! Το πάρτυ στο σπίτι απλά θέλει την οργάνωσή του ώστε να μην είναι ΟΛΑ τα παιχνίδια στη διάθεση των παιδιών αλλα και ώστε να υπάρχουν ομαδικές δραστηριότητες που θα τα κάνουν να περάσουν καλά σαν παρέα! Όσο για τα κλισέ των πάρτυ αυτό που βρίσκω απαράδεκτο είναι το γιατί πρέπει το τραγουδάκι των γενεθλίων να το πούμε εκτός από τα ελληνικά (που είναι αυτονόητο) ΚΑΙ στα αγγλικά ΚΑΙ στα κινέζικα.....
Λατρευω να κανω παρτυ για γενεθλια ,γιορτες κτλ σπιτι μας.Μπορει να θελω κανα μηνα πριν να βρω πραγματα σχετικα με το θεμα κτλ,μπορει μια εβδομαδα νωριτερα να θελω να τα ετοιμασω,να οργανωθω,αλλα ξερω οτι ολα θα τα επιμεληθω εγω και δε θα ειναι τυποποιημενα.Σαφως ο παιδοτοπος βοηθαει μια εργαζομενη μαμα και τη βγαζει απο τον κοπο και την κουραση,οπως και αν δεν υπαρχει χωρος επαρκης στο σπιτι,αλλα εγω δεν το αλλαζω..Τη βρισκω πιο ζεστη την ατμοσφαιρα στο σπιτι για να μοιραστουμε τις χαρες μας με φιλους μας και μ'αρεσει να τους περιποιουμαι.Δε με καιει πολυ που θελω 2 μερες σιγουρα να μαζεψω μετα το σπιτι,χαιρομαι να ακουω θετικα σχολια με το αποτελεσμα :-) . Οσο για τα δωρακια εγω προσωπικα δεν το θεωρω απαραιτητο,αν θες εχεις αν οχι και τι εγινε???Το θεμα ειναι να περνας καλα με αυτους που θες να μοιραζεσαι τις προσωπικες σου στιγμες...
Δεν θα συμφωνησω...Ναι,οι παιδοτοποι ειναι σε γενικες γραμμες ολοι ιδιοι και τα παρτυ στημενα.Απλα δεν με επεισαν τα επιχειρηματα σου.Δηλαδη στο σπιτι δεν θα βγαλουν τα παπουτσια τα παιδια, δεν θα συζητησεις με τη θεια κ τους αλλους μπαμπαδες τα του καιρου και δεν θα παρουν δωρακι στο τελος οι καλεσμενοι? Μηπως απλως εννοεις οχι αλλο παιδικο παρτυ γενικως? Και τι μας εμποδιζει να προσαρμοσουμε τον παιδοτοπο σε ο,τι ταιριαζει σε εμας? Εγω εκανα θεματικα τα παρτυ των παιδιων μου,π.χ. το θεμα ηταν ζουγκλα κ τους ειχα φτιαξει μασκες ζωων κ αναλογη διακοσμηση,πολυ ευκολα κ οικονομικα- να'ναι καλα το ιντερνετ! Μεχρι και αφρικανικη μουσικη ειχαμε,που επαιζε στην ενταση που ζητησα εγω. Τα παιδια το κατευχαριστηθηκαν κι εγω ειπα δυο κουβεντες με δυο φιλους μου αντι να σερβιρω και να κυνηγαω πιτσιρικια σκαρφαλωμενα στο ταβανι!