Δύο πεινασμένα γκρι μάτια (Η δική μου ιστορία θηλασμού)
Είμαι η μαμά Σοφία και σας χρωστούσα μια ιστορία θηλασμού. Εδώ είναι λοιπόν!
Ήταν απόγευμα 27 Οκτωβρίου όταν ξεκίνησα με ένα φυσιολογικό τοκετό που κατέληξε σε καισαρική.
Δε το περίμενα να πάει τόσο στραβά ο τοκετός, αλλά ήμουν ήρεμη στην καισαρική, καθώς είχα εμπιστοσύνη στο γιατρό μου.
Είχα στο μυαλό μου να ζητήσω τη μικρή όσο θα ήμουν στην ανάνηψη για τον πρώτο θηλασμό αλλά και αυτό μας πήγε στραβά. Μετά τις επιπλέον δόσεις επισκληριδίου και διαφόρων άλλων φαρμάκων γιατί οι παλμοί μου ήταν χαμηλοί, ένιωθα ανίκανη να κουνηθώ.
Με το που μου την έφεραν να τη δω, ήθελα τόσο πολύ να την αγκαλιάσω και να τη βάλω πάνω μου να τη νιώσω αλλά δε μπορούσα… αισθανόμουν τόσο αδύναμη.
Στην ανάνηψη με έπιασαν ισχυρά ρίγη, δε μπορούσα ούτε να μιλήσω πόσο μάλλον να ζητήσω να πάρω αγκαλιά την κορούλα μου και να τη θηλάσω. Προσπαθούσα να το παλέψω, να δω αν μπορώ να σηκωθώ αλλά μάταια.
Μετά από περίπου 1,5 ώρα αφέθηκα απογοητευμένη και με πήρε ο ύπνος.
Περίπου 3 ώρες μετά τη γέννα με πήγαν στο δωμάτιο και μου έφεραν τη μικρή. Με βοήθησε η μαία να τη βάλω στο στήθος και η μικρή άρχισε να ρουφάει με μανία. Το ίδιο και στο άλλο στήθος και έβλεπα πόσο πολύ πεινούσε. Ήξερα ότι το πύαρ ήταν αρκετό για τις πρώτες μέρες αλλά η πείνα της ήταν το κάτι άλλο. Έμενε σε κάθε στήθος μια ώρα, κοιμόταν άλλη μια και πάλι από την αρχή. Εκνευριζόταν πολύ (λόγω χαμηλής ροής φαντάζομαι) τραβιόταν με φόρα και άρχιζε τη γκρίνια. Το αποτέλεσμα ήταν να δοκιμάζοναι οι θηλές μου άσχημα σε κάθε θηλασμό.
Πέρασαν περίπου 36 ώρες για να μου έρθει το γάλα. Ξεκίνησε στις 3 τα ξημερώματα που κάναμε ένα καλό θηλασμό και μετά με πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησα 5 ώρες αργότερα, το στήθος μου είχε τουμπανιάσει και τη μικρή την είχαν πάρει για μπάνιο και παιδίατρο. Αμέσως μετά τη χαρά που αισθάνθηκα για το γάλα που είχε έρθει επιτέλους, η απογοήτευση ότι έπρεπε να περιμένω μέχρι το μεσημέρι για να μου τη φέρουν.
Το στήθος μου είχε αρχίσει να πονάει και να καίει και μέχρι να μου φέρουν πάλι τη μικρουλα πήγα να παρακολουθήσω ενα σεμινάριο θηλασμού και περιποίησης βρεφους σε άλλο όροφο. Η μαία που έκανε το σεμινάριο μου επέστησε την προσοχή λέγοντας «τρέξε να βάλεις σουτιέν θηλασμού και να κάνεις μαλλάξεις και ζεστές κομπρέσες!«
Στο δωμάτιο μπήκα στο ντουζάκι έκανα μερικές μαλάξεις με ζεστο νερό και αισθάνθηκα λίγο καλύτερα και μου έφεραν τη μικρή. Η μικρή μου ήταν πολύ νεύρική, έμπαινε και έβγαινε από το στήθος συνέχεια, έκλαιγε και χτυπιόταν. Την άφηνα έως και 2 ώρες σε κάθε στήθος αλλά δεν έπαυε να είναι μέσα στη γκρίνια και το στήθος μου γεμάτο γάλα! Δε μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε και οι θηλές μου είχαν ήδη αρχίσει να ματώνουν. Δοκίμασα αλατόνερο, θηλές σιλικόνης, έβαζα κρέμα λανολίνης, άφηνα το στήθος να αερίζεται… μάταια! Ρωτόντας μια μαία όταν είχα απογοητευτεί από την προσπάθεια η απάντησή της μόνο να με εκνευρίσει μπορούσε«Βάλε το παιδί στο στήθος, πεινάει!»
«Γιατί κυρά μου, που νομίζεις ότι το είχα 2 ώρες;« σκέφτηκα!
Να ‘ναι καλά το ίντερνετ, ζήτησα τη βοήθεια των πιο έμπειρων μαμάδων και η απάντηση που έλαβα «Το παιδί δεν πιάνει καλά τη θηλή« Γκρούμπφφφ!!! «Αφού με βοηθούν και οι μαίες στο πιάσιμο και πάλι τα ίδια!» αναρωτιόμουν!
Μετά κάναμε και ίκτερο… αν και η παιδίατρος του μαιευτηρίου δε το πρότεινε εγώ έβλεπα το παιδί να ζορίζεται και για να μη μείνει μέσα περισσότερο καιρό ζητούσα 1-2 γεύματα την ημέρα να είναι ξένο αλλά δε μου έκανε καρδιά να το δίνω εγώ.
Ο θηλασμός δεν πήγαινε καλά, η μικρή ήταν νευρική, οι θηλές μου πονούσαν υπερβολικά αλλά επιτέλους θα πηγαίναμε σπίτι μας. Από την ώρα που φτάσαμε σπίτι μέχρι και το απόγευμα της επόμενης μέρας η μικρή εκλαιγε συνέχεια. Την πήρε ο ύπνος σύνολο 3-4 ώρες απο την κούραση. Την είχα ατελείωτες ώρες στο στήθος και ας πονούσα αφόρητα.
Όταν ήρθε επιτέλους η παιδίατρος, εξέτασε 15′ τη μικρούλα. Όλα καλά αλλά είχε χάσει 10% του βάρους της και οριόταν γιατί πεινούσε! Μετά το «σοκ» που ειδε στα πρόσωπά μας, ζήτησε να κοιτάξει το στήθος μου «Το γάλα έχει πετρώσει!« αναφώνησε και ειπε στον άντρα μου να τρεξει να πάρει θήλαστρο, μπιμπερό και σκόνη γάλα. Έμεινε μαζί μου 2 ώρες παλεύοντας να ανακουφίσει το στήθος μου με καυτές κομπρέσες και πολύ δυνατές επίπονες μαλλάξεις. Όταν τελειώσαμε με το ένα στήθος έβαλα τη μικρή να φάει… χόρτασε και κοιμήθηκε… επιτέλους σιγή στο σπίτι!
Για τις επόμενες 4 μέρες έβγαζα πρωτόγαλα… τόσο πίσω είχα μείνει! Σαν ξεροκέφαλη και πεισματάρα που είμαι όμως δε θα το άφηνα έτσι το θέμα… δε μου αρέσει να χάνω στοιχήματα, ιδίως με τον εαυτό μου!
Η καλή μας παιδίατρος μου έδωσε οδηγίες για επαναγαλακτισμό και αύξηση παραγωγής. Δώσαμε και ξένο γάλα γιατί ο ίκτερος της μικρής αναπόφευκτα είχε ανέβει πολύ. Σε 2 εβδομάδες ρίξαμε τον ίκτερο και κλείνοντας τον 1ο μήνα ζωής είχαμε μάθει πια να θηλάζουμε καλά και αποκλειστικά! Σε αυτό τον ένα μήνα μιλούσαμε με την παιδίατρο σχεδόν κάθε μέρα, ήταν πάντα διαθέσιμη όχι μόνο για τα πρακτικά προβλήματα αλλά και για να μου φτιάχνει την ψυχολογία όταν με έπαιρνε από κάτω!
Πόνεσα πολύ, έφτασα και ξεπέρασα τα όρια του πόνου και της ψυχολογίας μου… δεν ενέδωσα και πέτυχα το στόχο μου… τόσους μήνες μετά το βλέπω ξεκάθαρα πόσο πολύ άξιζε!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
egw koritsia den eixa katholou gala, den xreiastike oute xapia na parw gia na stamathsei oute pristike to sththos mou oute petrwse to gala. Otan h korh mou tsirize apo thn peina ithela na dw ti ginetai kai evgala ligo me to thilastro gia na dw.Kserete ti htan? ena tholo nero oute kan xrwma galaktos den eixe. prospathisa ligo akomh alla meta apo 10 meres apo to peristatiko stamathse to sththos mou na vgazei gala. H giatros mpu mou eipe oti sumvainei se kapoies spanies periptwseis ti na pw den 3erw.Ithela polu na thilasw alla mallon to sththos mou den ithele.
δυστυχώς στην Ελλάδα και στα περισσότερα νοσοκομεία δεν υπάρχει σωστή ενημέρωση. Εγώ γέννησα σε δημόσιο πανεπιστημιακό νοσοκομείο με καισαρική και τα πρώτα γεύματα του παιδιού ήταν φόρμουλα με οδηγίες του νοσοκομείου, παρόλο που η κατάστασή μου μετά την καισαρική ήταν καλή (μετά από 5 ώρες από το χειρουργείο έκοβα βόλτες στο διάδρομο στράτα- στράτα). Η πρώτη προσπάθεια θηλασμού έγινε την επόμενη ημέρα (αποτυχημένη). Την τρίτη ημέρα κατάφερε σιγά σιγά να θηλάζει και κατάλαβα ότι είχε κατεβει το γάλα. Όμως, φεύγοντας από το νοσοκομείο και έχοντας δικό μου θήλαστρο, δεν κατάλαβα πως, το γάλα μου πέτρωσε σιγά σιγά από το ένα στήθος. Φοβερός πόνος, πυρετό σχεδόν 40 (είχα να κάνω τόσο πυρετό από 14 χρονών) και μετά από 10 μέρες ένα τεράστιο σπυρί στο στήθος να βγαίνει σαν πύον το πετρωμένο γάλα. Από τα δικά μου παθήματα εγώ συστήνω αμέσως μόλις νιώσετε έτοιμες να βάλετε το μωρό στο στήθος, μόλις φάει και αποκοιμηθεί να βγαίνει το υπόλοιπο με θήλαστρο (ειδικά τις πρώτες μέρες που είναι πηχτό και πετρώνει εύκολα).
a kai fysika den eimai kata tou ksenou galaktos giati uparxoun kai periptwseis pou fusika kai xreiazetai kai swzei paidakia klp klp(k gw tha dina sto paidi mou an eprepe ennoeite de tha riskara thn ugeia tou, k gw me bibero megalwsa) apla kalo einai na xrhsimopoieite sthn anakgh kai oxi na einai auto o kanonas kai o thilasmos h eksairesh logw lathos plhroforiwn kai allwn sumferodwn.me tosh plhroforhsh sthn epoxh mas kairos na allaksoun ta pragmata pros ton swsto dromo,auto gia na mh pareksigithw apo kamia manoula h mellousa manoula :-)
to lathos htan sthn arxh pou ekanes panw apo 5 wres na thilaseis to mwro.ta thilazoda vrefh prepei na thilazoun toulaxiston ana triwro k nanai kata apaithsh tous sto sththos(akoma kai 24 wres to 24 kai as pipilan mono) giati etsi ruthmizoun th paragwgh tou galatos apth prwth stigmh mexri kai mhnes meta.to oti emeines toses wres xwris na vgei to gala htan logiko na petrosei to stithos eidika afou molis eixe katevei kai tis prwtes meres polles mamades pathainoun to legomeno spargoma, dhladh edonh roh galatos mexri na ruthmistei apto vrefosh paragwgh.akomh to oti to mwro htan toses wres makrua sou shmainei pws an oxi sto triwro sto tetrawro (ektos aptis prwtes wres pou den hsoun kala kai sigoura to taisan) ksanadwsan gala me bibero kati pou odhgei se sugxish thilwn kathws kai se xortato mwro pou meta ekneurizetai pou den erxetai to gala ouranokateuato opws me to bibero.fusika den einai diko sou to lathos afou de gnwrizes alla dysthxws den uparxoun polloi epaggelmaties ygeias pou na kseroun na sumvouleusoun swsta tis nees mamades + ta sumferoda pou paizode stis klinikes pou exoun sumvaseis me etaireies galatos kai pou kseroun oti ena mwro apth stigmh pou tha piei me bibero exei perissoteres apo 50% pithanothtes na pathei syngxish thilwn kai na mh petyxei etsi o thilasmos. opote kapou oi giatroi giauto ithelimena sunexizoun na exoun ''agnoia'' epi tou thematos kseroun oti o thilasmos einai duskolos kai thelei polu epimonh kai upomonh alla kai plhrofories swstes alliws se mia mama pou tha kourastei h tha nomizei oti kati den kanei swsta me to tropo auto ths kovoun ta ftera kai ekeinoi kerdizoun ta pososta san kaloi plasie twn biomhxaniwn pou einai.bravo sou padws pou eixes tosh dunamh na to palepseis kai den ptoithikes kai bravo sth giatro sou pou stathike dipla sou kai den se sabotarise sth prospatheia sou opws polu eukola tha borouse.na sai kala kai sy kai to aggeloydi sou :-)
Anna (και όποια αλλη κοπέλα θέλει) για να αποφύγουμε τη διαφήμιση στείλε μου mail για το όνομα της παιδιάτρου. Είναι στη Γλυφάδα το ιατρείο της για όποιον είναι κοντά. caramellenia@yahoo.com Ατλίς αμέσως μετά όλο το τουρ των μωρών, καπάκι είναι και το επισκεπτήριο που δύσκολα σου φέρνουν μωρό ιδίως αν άλλη μαμά από το θάλαμο έχει επισκέψεις... πάλι καλά που στο δικό μας θάλαμο ήταν μόνο 2 άτομα σε κάθε λεχώνα... σε άλλους θαλάμους γινόταν της τρελής μερικές φορές και με τα μωρά "ξεχασμένα" μέσα(αν δε τους ξέχεζε καμιά μαία) Τελικά ότι και να έχεις διαβάσει και δεί για το θηλασμό το θέμα είναι τι κάνεις εσύ εκείνη τη στιγμή με το δικό σου μωρό!
Συγχαρητήρια!!! Για το πείσμα και τον παναγαλακτισμό!! Μπορεί να είναι δύσκολος ο θηλασμός ναι, αλλά όπως λες αξίζει, απολάυσέ το! Μακάρι να ξαναθήλαζα κι εγώ χιιχ. 'Ενα μικρό σχόλιο γιατί τ'ακούω συνεχώς και δεν καταλαβαίνω... Λες: "Ξεκίνησε στις 3 τα ξημερώματα που κάναμε ένα καλό θηλασμό και μετά με πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησα 5 ώρες αργότερα, το στήθος μου είχε τουμπανιάσει και τη μικρή την είχαν πάρει για μπάνιο και παιδίατρο. .Αμέσως μετά τη χαρά που αισθάνθηκα για το γάλα που είχε έρθει επιτέλους, η απογοήτευση ότι έπρεπε να περιμένω μέχρι το μεσημέρι για να μου τη φέρουν." Δηλαδή σου πήραν την κορούλα σου από τις 8 μέχρι τις 12 για μπάνιο και παιδίατρο??? Τι πράγμα είναι αυτό να σου παίρνουν το μωρό??? Ειδικά να θηλάζεις! Στενοχωριόμουν που γέννησα μακριά απ'την Ελλάδα αλλά τελικά είχε και τα καλά του. Εμένα 5 λεπτά μου το πήραν (1 μέτρο μακριά μου) μόλις γεννήθηκε για τα πρώτα τεστ και μετά δεν το αποχωρίστηκα ξανά! Στο παιδίατρο εγώ το πήγαινα και μπάνιο εγώ κι ο μπαμπάς του του κάναμε! Δεν ξέρω, δεν μ'αρέσει αυτό που με το που γεννιέται το μωράκι το παίρνουν άγνωστα χέρια για μπάνια και τέτοια... =(
Και εγώ με τα ίδια προβλήματα, και το μωρό να μην πιάνει καθόλου το στήθος, καθώς στην αρχή το έπαιρνε ο ύπνος. Χωρίς βοήθεια, και με άγνοια, όλοι επέμεναν να του δώσω ξένο, γιατί πεινάει! Μόλις ήπιε το ξένο, δεν καθόταν στο στήθος να τραβήξει... Εγώ στεναχωριόμουν και έκλαιγα, και η απάντηση της μαίας μου ήταν...μην στεναχωριέσαι, δεν μπορούν όλες οι γυναίκες να θηλάσουν! Τελικά ένα μήνα άντεξα περίπου, και με βοήθεια ομοιοπαθητικών για να μην μου κοπεί το γάλα, μέχρι που μου κόπηκε τελείως. Θέλω να πως πως στην αρχή θέλει επιμονή και βοήθεια από μια καλή μαία. Τώρα το ξέρω, στο δεύτερο, δεν θα αφήσω κανέναν να του δώσει ξένο ή να μου πει τι να κάνω...
Ο θηλασμός είναι επίπονος στην αρχή και θέλει commitment. Εδραιώνεται μετά τον πρώτο μήνα και θέλει υπομονή και επιμονή. Αν η γυναίκα έχει έλλειψη γνώσεων, έλλειψη βοήθειας και πολλές εύκολες επιλογές (συμπλήρωμα κλπ), είναι πολύ εύκολο να σταματήσει τον θηλασμό πιστεύοντας διάφορα λανθασμένα πράγματα: από το ότι δεν έχει γάλα το στήθος της (δεν γίνεται αυτό με τίποτα) μέχρι το ότι δεν τρωει το μωρό για χ,ψ,ω λόγους (ούτε αυτό γίνεται αν το μωρό είναι υγιές και πεινασμένο)! Έχω ακούσει διάφορα κουλά κατά καιρούς που κυρίως φανερώνουν άγνοια, με κορυφαίο το πρόσφατό μιας φίλης: «Σταμάτησα γιατί δεν είχα καθόλου γάλα και το παιδί έμενε νηστικό. Μόνο 65ml από κάθε στήθος έβγαζα... που να χορτάσει??!!!!» (την 5η μέρα ζωής του παιδιού.. έβγαζε 130ml γάλα και της φαινόταν ελάχιστο... και σταμάτησε τον θηλασμό! Πείτε μου.. δεν είναι άγνοια αυτό?)
ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΞΑΝΑΜΑΝΑ ΜΠΡΑΒΟ!!! Ο δρόμος του θηλασμού είναι δύσκολος και επίπονος πολλές φορές αλλά αξίζει όσο τίποτα!!! Εύχομαι όλες οι μανούλες του κόσμου να είναι τυχερές και να καταφέρνουν να θηλάσουν(άμα το θέλουν).Σαν το θηλασμό δεν έχει, πραγματικά!!!
Onona paidiatrou?perioxi.simantiko na exeis paidiatro pou endiaferetai pragmatika
η απωλεια 10% του βαρους γεννησης ειναι απολυτα φυσιολογικη. Ακομα και τα προωρα το χανουν ποσο μαλλον τα τελειομηνα... γενικα απο οτι φανηκε δν σε βοηθησαν καθολου στο μαιευτηριο... τουλαχιστον η παιδιατρος σας φαινεται αστερι και γνωστης του αντικειμενου...