Από το 0.01% σε ένα υγιέστατο μωράκι!

Από το 0.01% σε ένα υγιέστατο μωράκι!

μαμά Σοφία

Θέλω να σας πω και εγώ την ιστορία του τοκετού μου. Ή μάλλον καλύτερα θα σας πω για όλη την εγκυμοσύνης μου.

Στις 7 Απριλίου του 2011 παίρνω τα αποτελέσματα του προγεννητικού ελέγχου. Ένας φίλος γυναικολόγος μου συστήνει εκτός των τυπικών εξετάσεων, να κάνω μια εξειδικευμένη ορμονική εξέταση (ΑΜΗ). Αυτό γιατί πριν από 17 χρόνια είχα κάνει χημειοθεραπεία. Η ορμόνη αυτή θα φανέρωνε την ποιότητα και την ποσότητα των ωαρίων που είχαν απομείνει. Το αποτέλεσμα δραματικό!!

Ο φίλος γιατρός στην κυριολεξία κόντεψε να πέσει από την καρέκλα. Ποσοστό για εγκυμοσύνη 0,01%. Για να το αντιληφθώ σκεφτόμουν: δηλαδή ενώ εγώ έχω μόνο 1 λεπτό, πρέπει να μαζέψω 100 €.

Ο σύντροφός μου πάντα κοντά μου. Στην εβδομάδα που ακολούθησε πήγα σε 3 γιατρούς.

Ο ένας μου λέει ‘Μην απελπίζεσαι. Οι υπόλοιπες εξετάσεις σου είναι καλές. Προσπάθησε αλλά να ξέρεις ότι υπάρχει και η λύση της δωρεάς ωαρίων’.

Μέσα σε ένα βράδυ έμαθα τα πάντα για τη μέθοδο αυτή.

Ο δεύτερος μου λέει ακριβώς τα ίδια.

Ο τρίτος έχει μεγαλύτερη φαντασία και μου λέει ‘Εσύ από τις τόσο χαμηλές τιμές της ΑΜΗ, είμαι σίγουρος ότι δεν έχεις καν περίοδο’ (αυτός είναι και ο πιο μεγάλος γιατρός της πόλης μου).

Δεν ξέρω πως έγινε αλλά ένιωθα ότι  όλα τα παραπάνω ήταν σαν να τα έλεγαν για κάποια άλλη και όχι για μένα. Το μυαλό καμιά φορά σε βοηθάει να σωθείς!

Δύο τρείς μέρες μετά τα άσχημα αποτελέσματα, συναντώ στο δρόμο μια φίλη φίλης. Καταλαβαίνει ότι δεν είμαι και πολύ καλά και με παίρνει τηλέφωνο. Μέχρι τότε δεν είχαμε τέτοιου είδους σχέση. Πιστεύω όμως ότι ήταν ο άγγελός μου. Έτσι την βλέπω στα μάτια μου από εκείνη τη στιγμή. Πήρα  θάρρος και κουράγιο από τα λόγια της. Μου προτείνει να πάρω το τηλέφωνο μιας φίλης της από τη Βέροια. Θυμόταν ότι και αυτή είχε ανάλογα προβλήματα και τώρα έχει τρίδυμα. Ταλαιπωρήθηκε πολλά χρόνια και μάλλον θα με κατευθύνει σωστά μου είπε.

Την άλλη μέρα το πρωί της τηλεφώνησα. Αφού και αυτή παιδεύτηκε για δύο χρόνια ανεβοκατεβαίνοντας στην Αθήνα, βρήκε ένα ιατρικό κέντρο στη Θεσσαλονίκη. «Ο επιστήμων που θα σου δώσει τη λύση είναι ο βιολόγος – γενετιστής και όχι ο γυναικολόγος» μου είπε. Σε αυτήν χρησιμοποίησαν τη μέθοδο της συλλογής ωαρίων σε φυσικό κύκλο και μετά την κατάψυξη και την εξωσωματική.

Έκλεισα ραντεβού ευτυχώς για την ίδια μέρα. Όταν πήγαμε η βιολόγος μας ρωτάει «Πόσο καιρό προσπαθείτε και πότε μάθατε τα άσχημα αποτελέσματα;«

Της εξηγώ ότι δεν έχουμε προσπαθήσει καθόλου γιατί θέλαμε να γίνει μετά τον προγεννητικό και ότι έχουμε μία εβδομάδα που πήραμε τα αποτελέσματα της ΑΜΗ.

«Αααα ήδη ζούμε ένα μικρό θαύμα» απαντά «Άλλες γυναίκες και ζευγάρια με τέτοια νέα παθαίνουν κατάθλιψη και έρχονται σε εμάς μετά από ταλαιπωρία ετών. Αφού είσαι σε θέση να μιλήσουμε ψύχραιμα, όλα θα πάνε καλά«

Με ενημέρωσε βέβαια για τη μέθοδο με δωρεά ωαρίων, μου είπε να περάσω ένα όμορφο καλοκαίρι και αν ωστόσο θέλω, να πάω σε λίγες μέρες να με εξετάσει ο γυναικολόγος του κέντρου.

Προσπάθησα να βάλω τον εαυτό μου νοερά σε μια διαδικασία δωρεάς ωαρίων. Τα συναισθήματα είναι πρωτόγνωρα. Κοιτούσα όλες τις γυναίκες που συναντούσα στο δρόμο μέσα στα μάτια και σκεφτόμουν αν ήθελα τα δικά τους ωάρια!! Δεν ήθελα το ωάριο καμίας. Από την άλλη όμως σκεφτόμουν ότι μια άλλη γυναίκα θα μου κάνει τιμή να μου το δώσει. Σκεφτόμουν τα σποράκια  από τα φασόλια και τις φακές στο σχολείο που μας μάθαιναν να φυτεύουμε. Έλεγα πως το σποράκι θα σου το δώσει κάποιος άλλος, όμως εσύ θα το μεγαλώσεις. Αν δεν το φροντίζεις εσύ, αυτό θα μαραθεί. Στη δική μου μήτρα το ωάριο μιας γυναίκας που θα χανόταν, θα αναπτυχθεί και θα γίνει μωράκι.

Τι να σας πω, μεγάλο δίλλημα είναι αυτό στη ζωή ενός ανθρώπου. Ευτυχώς ο θεός με βοήθησε να μη το ζήσω.

Προσπάθησα να συνεχίσω τη ζωή μου. Ακολούθησα μία συμβουλή που έγραφε σε ένα φυλλάδιο του ιατρικού κέντρου: Ασχοληθείτε με το πρόβλημά σας μόνο για μισή ώρα την ημέρα. Τα λόγια του συντρόφου μου ήταν συγκινητικά και αυτά, αλλά και η γενναιόδωρη  προσφορά από μία φίλη για ωάριο που ωστόσο απαγορεύεται, με έκαναν να νιώθω πολύ καλά.

Πήγα στο γιατρό την ημέρα που μου πρότεινε να ελέγξουμε την ωορρηξία. Ακόμη τον θυμάμαι να μου χαμογελά και να λέει «Βλέπω ένα καλό ωάριο. Σήμερα είναι μια μέρα για να προσπαθήσετε και ελπίζω να μου τηλεφωνήσετε για τα καλά νέα«

Το πιστεύεται ότι έτσι έγινε; Μετά από δέκα μέρες καθυστέρηση την οποία απέδωσα σε άγχος, έκανα ένα τεστ. Δεν πίστευα ότι θα είναι θετικό και γι΄ αυτό το απέφευγα. Τον πήρα αμέσως τηλέφωνο.

«Κάνε μία χοριακή και τα λέμε«

Και ναι. Μεγάλωνε ένα μπεμπεδάκι μέσα μου. Πήγαμε και ήμουν ήδη έξι εβδομάδων. Ακούσαμε την καρδούλα του. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε επιτέλους στο πρόσωπο μου.

Μετά από μία δύσκολη εγκυμοσύνη στην οποία μου συνέβησαν αρκετά (αιμορραγία, φλεγμονές, κολικοί, αμνιοπαρακέντηση με γκρίζες ενδείξεις, χαμηλά αιμοπετάλια τα οποία σου απαγορεύουν να γεννήσεις φυσιολογικά λόγω αιμορραγίας), έφτασα στην 41η εβδομάδα κύησης.

Ο γιατρός αλλά και εγώ αφού ξεπεράστηκαν τα προβλήματα με τα αιμοπετάλια, ήμασταν υπέρ του φ.τ. Ωστόσο το μωρό ήταν αρκετά μεγάλο σύμφωνα με τον υπέρηχο (περίπου 4 κιλά)  και ζήτησα σε περίπτωση ανάγκης να προχωρήσουμε σε καισαρική.

Τις τελευταίες ημέρες όσο και να ονειρεύεσαι έναν φ.τ. νομίζω ότι χάνεις λίγο το θάρρος και το κουράγιο σου, ειδικά όταν ξεπερνάς κατά πολύ την ΠΗΤ.

Μπήκα με πρόκληση τα ξημερώματα μιας χιονισμένης νύχτας.

Χρειάστηκαν δύο αναισθησιολόγοι, 11 δόσεις επισκληρίδίου (οι οποίες όμως δεν με έπιασαν) πέντε μαίες, 8 ώρες αφόρητου πόνου και η συμπαράσταση του άντρα μου για να γεννηθεί ο Μάνος μας.

Ο γιατρός χρησιμοποίησε από την αρχή βεντούζα, μετά εμβρυουλκό και τη στιγμή που τον ακούμε να λεει «Δεν γίνεται» και μας πιάνει κρύος ιδρώτας, το μωράκι μου έκανε μία στροφή και τα κατάφερε να βγεί..

5.120kg τεράστιος, ζορισμένος αλλά ευτυχώς γερός.

Δεν έζησα, βλέπετε, αυτόν το φυσιολογικό τοκετό που σου δίνουν το μωρό αγκαλιά, που κλαίς από χαρά και συγκίνηση. Ήταν δύσκολα και τα δύσκολα συνεχίστηκαν. Την επόμενη μέρα ο αιματοκρίτης μου έπεσε στο 17 και χρειάστηκα δύο μεταγγίσεις. Σε 20 μέρες από τη γέννα τα ράμματα (που ήταν άπειρα) άνοιξαν και ξαναμπήκα χειρουργείο.

Και εκεί που η ζωή μας άρχισε να αποκτά χαμόγελο και όνειρα, συνέβη κάτι επίσης δύσκολο και πολύ πικρό. Ετοιμάζοντας τον θρησκευτικό γάμο και τη βάφτιση του μωρού μας, μία παρεξήγηση με την πεθερά μου μας οδήγησε στο χωρισμό.

Με ένα μωρό 2,5 μηνών έμεινα μόνη μου με τα όνειρα μου σπασμένα. Όλοι λένε ένα μωρό σου δίνει κουράγιο. Ίσως έχετε δίκιο, αλλά η χαρά μεγαλώνει όταν μοιράζεται. Και τώρα που δεν μπορώ να το κάνω μαζί με τον άντρα μου πονώ πολύ. Το ξέρω πονάει και αυτός, αλλά ο εγωισμός φαίνεται να κερδίζει.

Δεν έχω δει πιο όμορφο πράγμα στη ζωή μου από το μουτράκι του μωρού μου. Έχει γίνει 8 μηνών και κάνω πολύ κόπο για να μην το αδικήσω με την άσχημη ψυχολογία μου.

Ευτυχώς μου  χαμογελάει συνεχώς και νιώθω ότι αυτό τουλάχιστον είναι ευτυχισμένο.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com