«Είμαι άρρωστος» – Πώς να καταλάβετε αν το παιδί σας λέει ψέματα

Ο τετράχρονος γιος μου ανακάλυψε την τέχνη της υποκριτικής. Παριστάνει τον άρρωστο. Το κάνει αθώα και όχι πολύ πειστικά: έρχεται όλο χαμόγελο και μου λέει πως είναι πολύ άρρωστος και πως πρέπει να δει τηλεόραση άλλη μια μέρα ή πως του πονάει η κοιλιά και γι’ αυτό δεν μπορεί να φάει άλλο, αλλά αν έχουμε γλυκό τρώει και με το παραπάνω.

Αυτό που πρέπει να προσέξουν οι γονείς δεν έχει να κάνει τόσο με την «υποκρισία» – είναι πολύ βαθύτερο. Η επικοινωνία με ένα νήπιο μπορεί να είναι δύσκολη, ιδίως όταν έχει να κάνει με την υγεία και το σώμα. Για παράδειγμα, ο γιος μου επέμενε χθες καθώς γυρνούσαμε σπίτι από τον παιδικό πως «δεν είχε στομαχόπονο. Απλά του πονούσε η κοιλιά του«.

Με λίγα λόγια, είναι συχνά δύσκολο να αποκωδικοποιήσεις αυτό που σου λέει ένα μικρό παιδί και να καταλάβεις αν είναι τελικά άρρωστο ή όχι και ποια είναι τα συμπτώματα. Ακολουθούν ορισμένοι τρόποι που θα σας βοηθήσουν να σιγουρευτείτε πώς πρέπει να πράξετε όταν το μικράκι σας λέει πως δεν είναι καλά.

Παρακολουθήστε τα «συμπτώματα»

Τα μικρά παιδιά που δεν είναι πραγματικά άρρωστα έχουν συμπτώματα τα οποία μυστηριωδώς… αλλάζουν: μου πονάει το κεφάλι… όχι, η κοιλιά… όχι, ο λαιμός. Φυσικά υπάρχουν ιοί που μπορεί να προκαλέσουν όλα τα παραπάνω συμπτώματα, γι’ αυτό δεν πρέπει να αποκλείσετε μια πραγματική ασθένεια όταν τα συμπτώματα είναι εξαπλωμένα. Παρ’ όλ’ αυτά, θα πρέπει να αναθεωρήσετε αν τα συμπτώματα αυτά είναι ιδιαίτερα ταξιδιάρικα (το παιδί σας σας δείχνει πως του πονάει το δεξί του πόδι και αργότερα ο πόνος μεταφέρεται στο αριστερό). Αν προσπαθείτε να αποκλείσετε ένα κρύωμα ή μια γρίπη, βάλτε του θερμόμετρο για να είστε σίγουροι (οι περισσότεροι παιδίατροι θεωρούν πυρετό μια θερμοκρασία 38 C και άνω).

Αποσπάστε του την προσοχή

Μια από τις καλύτερες μεθόδους να αξιολογήσετε μια «ασθένεια» είναι να αποσπάσετε την προσοχή του παιδιού για μια στιγμή και να το απασχολήσετε με μια άλλη δραστηριότητα, παρακολουθώντας τη συμπεριφορά του. Αντί να βομβαρδίζετε το παιδί με ερωτήσεις προσπαθώντας να ανακαλύψετε την αλήθεια γύρω από το αν είναι ή δεν είναι άρρωστο, δείξτε πως κατανοείτε το πρόβλημα και προτείνετέ του να ζωγραφίσει, να παίξει ένα παιχνίδι ή απλά να συνεχίσει τη μέρα του. Αν αρχίσει να τραγουδάει όλο χαρά παίζοντας με τα Lego του, αν του βάλετε φαγητό και το καταβροχθίσει μεμιάς, αν ξεχάσει πως «είναι πολύ κουρασμένο για να κουνηθεί» και το δείτε να τρέχει στον κήπο, μάλλον δεν είναι τόσο άρρωστο τελικά.

Αποκωδικοποιήστε τα λόγια του

Όταν ο γιος μου λέει πως πονάει η κοιλιά του, του ζητώ συνήθως να μου το περιγράψει: Είναι μια αίσθηση αηδίας ή πόνος; Είναι οξύς ή σαν πεταλούδες; Αυτό τον βοηθά να γίνει πιο συγκεκριμένος, βοηθά εμένα να προσδιορίσω τον στομαχόπονο και μας βοηθά να βρούμε τρόπους να αναφερόμαστε στα διαφορετικά είδη πόνου. Μπορείτε επίσης να το ρωτήσετε πόσο πονάει σε μια κλίμακα από το 1 ως το 10, έτσι ώστε να σας πει το ίδιο το παιδί αν είναι ήπιος, μέτριος ή σοβαρός ο πόνος.

Ευθεία αντιμετώπιση

Λέω στο γιο μου πως υπάρχουν φορές που δεν με πειράζει να με ξεγελά (και μερικές φορές έχει και την πλάκα του), αλλά όταν έχει να κάνει με το σώμα του και μια πιθανή ασθένεια, δεν είναι φρόνιμο να το κάνει. Του λέω πως είναι η δουλειά μου να είναι καλά στην υγεία του και γι’ αυτό χρειάζομαι από αυτόν τις κατάλληλες πληροφορίες. Όπως και να το επικοινωνήσετε αυτό με το παιδί σας, κάντε του να καταλάβει πως οι γονείς χρειάζεται να γνωρίζουν την αλήθεια όταν έχει να κάνει με συμπτώματα για να μπορούν να το φροντίσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Σκεφτείτε και το ψυχολογικό

Θυμηθείτε πως το να είναι κανείς άρρωστος δε σημαίνει πάντα πως έχει κάποια σωματική ασθένεια – υπάρχουν ψυχολογικά ζητήματα που αναδύονται στην επιφάνεια με τη μορφή σωματικών συμπτωμάτων. Υπάρχουν πολλές κοινωνικές και συναισθηματικές ανησυχίες που μπορεί να κάνουν την εμφάνισή τους δίνοντας την αίσθηση του πόνου στο σώμα: το άγχος για τους φίλους, το να είναι μακριά από τη μαμά ή τον μπαμπά, η στενοχώρια ή ακόμη και ο ενθουσιασμός – όλα αυτά τα αισθάνεται κανείς στο σώμα. Σκεφτείτε πώς σας κάνει να αισθάνεστε το άγχος και θυμηθείτε πως τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται τα συναισθήματα με τον ίδιο τρόπο και δεν έχουν ακόμη αναπτύξει το λόγο τους έτσι ώστε να μπορούν να εκφραστούν με ακρίβεια.

Ανακαλύψτε την αιτία

Αν έχετε να κάνετε με μια ασθένεια-φάντασμα τελικά, σκεφτείτε ποια θα μπορούσε να είναι η αφορμή και πώς θα μπορούσατε να αντιμετωπίσετε το θέμα. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά μας απλά δε θέλουν να βγουν απ’ το σπίτι και να τρέχουν πάλι στο σχολείο – με άλλα λόγια, προσπαθούν να αποφύγουν αυτή τη μετάβαση. Ορισμένες φορές όμως, υπάρχουν βαθύτερα αίτια. Θέλει το παιδί να μείνει σπίτι γιατί έχει ανάγκη να περάσει περισσότερο χρόνο μαζί σας ή χρειάζεται ένα μικρό διάλειμμα από το φορτωμένο του πρόγραμμα και την καθημερινή ταλαιπωρία; Σκεφτείτε πώς θα μπορούσατε να απλοποιήσετε λιγάκι τη ζωή του – αρνηθείτε την πρόσκληση σε εκείνο το πάρτι το Σάββατο και αφιερώστε τη μέρα σας φτιάχνοντας μαζί του παζλ στο σπίτι. Αν προσπαθεί να αποφύγει έναν συγκεκριμένο φίλο ή ο λόγος έχει άλλες κοινωνικές προεκτάσεις, προσπαθήστε να μιλήσετε στο παιδί σας ή ζητήστε από το δάσκαλό του να το κάνει.

Φυσικά, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ανακαλύψετε την αλήθεια γύρω από τα συμπτώματα του παιδιού σας από το να τα αναφέρετε στον παιδίατρό σας. Αν αισθάνεστε μπερδεμένοι, καλύτερα να πάρετε ένα τηλέφωνο ή να τον επισκεφθείτε. Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να είστε σίγουροι αν ήρθε η ώρα να κουκουλώσετε το παιδί σας με μια κουβέρτα δίνοντάς του να φάει ζελεδάκια και αφήνοντάς το να δει τηλεόραση στο σπίτι ή να το ντύσετε και να το στείλετε σχολείο.

πηγή: www.babble.com