Εκπαίδευση παιδιών – παρακαλώ για απόψεις από άλλες μαμάδες!
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου πάνω στη μάθηση/εκπαίδευση των παιδιών κι αν είναι δυνατόν, ν’ ακούσω και κάποιες άλλες μανούλες αν είχαν αντίστοιχες εμπειρίες. Πολύ ακόμη θα μ’ ενδιέφερε ν’ ακούσω και κάποιες εκπαιδευτικούς / νηπιαγωγούς πάνω στο θέμα:
Έχω ένα κοριτσάκι ούτε 2,5 χρονών. Μιλάει κανονικότατα, τραγουδάει όλα τα γνωστά παιδικά τραγουδάκια κι ότι άλλο της πέσει στην αντίληψη, μετράει μέχρι το 13 (ποιος ξέρει γιατί… χαχα), αναγνωρίζει όλους τους αριθμούς και τώρα την ενδιαφέρει πολύ η αλφαβήτα. Βάζει το σκυλάκι (ξέρετε ποιο, αυτό της fischer price) να τη λέει συνέχεια και προσπαθεί να τη μάθει… Εμείς την ενθαρρύνουμε. Συζητάμε μαζί της σαν να είναι μεγάλη, τη ρωτάμε συνεχώς πράγματα για να μαθαίνει να συζητάει, τη μαθαίνουμε και τους υπόλοιπους αριθμούς, της λέμε την αλφαβήτα… Είναι ένα παιδάκι πανέξυπνο, το καμαρώνουμε και προσπαθούμε να το βοηθήσουμε να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο.
ΠΡΟΣΟΧΗ για να μην παρεξηγηθώ: δε λέω ότι το παιδί μου είναι διάνοια, ούτε ότι είναι πιο έξυπνο από άλλα παιδιά της ηλικίας του. Περιγράφω και αξιολογώ μόνο το δικό μου παιδί, δε συγκρίνω. Δε λέω επίσης ότι το παιδί μου είναι χαρισματικό, γιατί έχω ακούσει χαρισματικό παιδί και πραγματικά είναι άλλη κατηγορία… Απλώς λέω ότι το παιδί μου είναι έξυπνο, όπως ενδεχομένως να είναι και τα άλλα παιδάκια της ηλικίας του.
Γενικά ακούμε άλλωστε ότι τα σημερινά παιδιά είναι πιο έξυπνα, που έχει, κατά την άποψή μου, μια βάση, δεδομένου ότι και πιο πολλά ερεθίσματα δέχονται, αλλά και πιο πολύ ασχολείται το περιβάλλον τους μαζί τους απ’ ότι στο παρελθόν, οπότε τα παιδάκια «ανθίζουν». Την πιο ουσιαστική φράση πάνω σ’ αυτό μου την είπε, με μεγάλη μου έκπληξη, η γιαγιά μου, μια γυναίκα του χωριού, 80 χρονών, που μεγάλωσε παιδιά και εγγόνια. Καμαρώνει τώρα τη δισεγγονή της πόσο έξυπνη και πόσο αλλιώτικη είναι και πόσο έξυπνα είναι τα παιδιά σήμερα, και μετά προσθέτει, σχεδόν μονολογώντας: «τα παιδιά πάντα ήταν έξυπνα, αλλά ποιος είχε χρόνο ν’ ασχοληθεί… εμείς φεύγαμε απ’ το ξημέρωμα και γυρνάγαμε τη νύχτα (αγρότες) … ποιος να τα δει αν ήταν έξυπνα, οι γριές που τα κοιτάγανε, που ήταν όλες αγράμματες;«
Για να επιστρέψω λοιπόν, τις προάλλες λέγαμε κάτι σχετικό για τη μικρή μου με τη δασκάλα της στο βρεφονηπιακό σταθμό και μου είπε «Mην της μαθαίνεις πολλά πράγματα από τώρα, γιατί όταν πάει σχολείο θα βαριέται«. Αυτή την άποψη δε, την έχω ακούσει κι από αλλού, κι από άλλες μαμάδες, που προφανώς κάποιος τους το είπε… παιδαγωγός, παιδίατρος…
Φαντάζομαι ότι θα το ‘χουν ακούσει κι άλλες μαμάδες εδώ, δε μπορεί να είμαι η μόνη…
Λέω λοιπόν… αν τα παιδιά σήμερα είναι πιο έξυπνα – ή τέλος πάντων εξελίσσονται πιο γρήγορα απ’ ότι στο παρελθόν – γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα να μένει πίσω; Αν ένα παιδάκι π.χ. 3 χρονών μπορεί να μετράει ή να λέει την αλφαβήτα, γιατί να το διδαχθεί στα 6 του;
Κι αν εμένα – ή εσένα – το παιδί σου είναι πιο έξυπνο απ’ το μέσο όρο, γιατί να το επιβραδύνω αντί να το καλλιεργήσω; Κι αν ο μέσος όρος είναι, τελικά, αυτός; Αν τα παιδιά σήμερα μαθαίνουν να μετράνε και να λένε την αλφαβήτα, ή να γράφουν ή δεν ξέρω εγω τι, από τα 3 ή τα 4 χρόνια τους; Γιατί το σχολείο να μην τα πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα, αλλά να τα γυρνάει πίσω;
Αν τα παιδιά σήμερα είναι πιο έξυπνα, γιατί να πρέπει να τ’ αφήσουμε να διψάνε για μάθηση, προκειμένου να «χωρέσουν» σ’ ένα σύστημα που φτιάχτηκε πριν από – πόσες δεκαετίες;
Κι αν τα πράγματα είναι έτσι, αγαπητές μανούλες, και τα παιδιά μας είναι πιο έξυπνα (εξελίσσονται πιο γρήγορα) απ’ ότι εμείς ή οι γονείς μας ή οι παππούδες μας, μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό;
Προσοχή, λέω και πάλι, δε μιλάω για χαρισματικά παιδιά, γιατί ούτως ή άλλως θεωρώ ότι χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση. Μιλάω για το μέσο όρο, κι αν αυτός έχει ανέβει, γιατί εμείς (γονείς, παιδαγωγοί, σύστημα) δεν προσαρμοζόμαστε, αντί να προσαρμόζουμε τα παιδιά μας σε μας…
μαμά Έφη
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εφη γεια σου,το κοριτσακι σου ειναι πραγματι εξυπνο και να το χαιρεστε!Θα σε συμβουλευα,να μην κατεβασεις το παιδακι σου στο μεσο ορο.Η διψα για μαθηση ειναι εμφυτη και δεν εχει να κανει με την εκπαιδευτικη διαδικασια.Αν το παιδι σου θελει να μαθαινει δεν θα βαρεθει ποτε!Απεναντιας καθε τι που το περιβαλλει θα του δινει ερεθισμα για να ψαξει και να μαθει νεα πραγματα.Επισης,η μαθηση δεν ειναι μονο τα ''γραμματα'' με την εννοια του πτυχιου,αλλα η γενικοτερη καλλιεργια.Καθε ανθρωπος εχει τα χαρισματα του,εσυ βοηθησε το παιδακι σου να αναπτυξει αυτο το θειο δωρο και εκεινο σιγα σιγα θα δειξει τον κλιση του και θα βαλει τα ορια.Καλη διαδρομη στον υπεροχο κοσμο της γνωσης!Ευη
Τα παιδιά παπαγαλίζουν ότι εμεις θέλουμε... Που είναι το μεγαλείο της δικής τους ψυχής? Οι τηλεοράσεις, τα ανόητα παιχνίδια και εμείς οι ίδιοι εκπαιδεύουμε μικρά δυστηχισμένα και απρόσωπα πλάσματα...
τα παιδια σημερα ειναι διαφορετικα γιατι απλα το περιβαλλον που μεγαλωνουν ειναι διαφορετικο απο εκεινο που μεγαλωσαμε εμεις, οι γονεις μας κλπ το εκαπιδευτικο συστημα οφειλει να ακολουθει τις εξελιξεις της κοινωνιας...οταν τα παιδια απο 2 ετων βλεπουν βιντεο στον υπολογιστη, παιζουν με τα κινητα των γονιων τους και ξερουν να χειριζονται περιπλοκα παιχνιδια...τοτε καταλαβαινει κανεις πως τα ερεθισματα που δεχονται ειναι πολλα περισσοτερα και διαφορετικα απο εκεινα που ειχαμε εμεις ως παιδια...η κορη μου μου μιλαει αγγλικα επειδη βλεπει καποια παιδικα στην τηλεοραση...και ολο με ρωταει πως θα πει αυτη η λεξη στ αγγλικα χωρις να ξερει καν που ειναι η Αγγλια...δυστυχως στην χωρα μας το εκπαιδευτικο συστημα ,παρολο που εκσυγχρονιζεται δεν περιλανβανει την δυνατοτητα να εισαι ξεχωριστος...δηλ. ενα παιδακι που ειναι πιο εξυπνο και ενα παιδακι που ειναι λιγοτερο εξυπνο, ειναι στην ιδια ταξη...και η δασκαλα προσπαθει να βρει εναν ρυθμο για ολους...γιατι το δικο μου παιδακι που ισως να εχει χαμηλοτερο δεικτη νοημοσυνης να τρεχει να προλαβει την υπολοιπη ταξη και γιατι ενα παιδακι με υψηλοτερο δεικτη να βαριεται?γιατι να μην υπαρχει η δυνατοτητα να ''πηδηξουν'' ταξεις τα εξυπνα παιδια οπως γινεται στις ΗΠΑ ενω να υπαρχει η δυνατοτητα επαναληψης μιας ταξης???
Μεγαλοι επιστημονες και παιδαγωγοι εχουν μελετησει τον τροπο με τον οποιο μαθαινουν τα παιδια και τους τομεις στους οποιους αναπτυσσονται. Τελευταια γινεται λογος για τις νευροεπιστημες, τους νευρωνες στον εγκεφαλο του παιδιου και στους τροπους με τους οποιους πρεπει να "αγουμε" - οδηγουμε το παιδί στην μαθηση. Εκπαιδεύουμε τα ζωα, οχι τα παιδια..εκ+παιδευω..τα παιδιά τα καθοδηγουμε στη μαθηση δινοντας τους τα καταλληλα ερεθισματα στην καταλληλη ηλικια..ας μη βιαζουμε τα παιδια να μαθουν χωρις να ειναι ουσιαστικα ετοιμα. Για ψαξτε το λιγο..
καλησπερα!να ξεκινησω με το οτι συνφωνω με την μαμα βασω!η κορη μου ειναι στα προνηπια κ μολις 4 χρονων εχει αρκετες απαιτησεις το σχολειο για τοσο μικρο.καθε βδομαδα παιρνουν ενα παραμυθι στο σπιτι.ομως αυτο δεν ειναι μονο για αναγνωση αλλα κ για εργασια.σ αυτην εργασια πρεπει να γραψει το παιδι το ονοματεπωνυμο του,τον τιτλο του βιβλιου ,να ζωγραφισει οτι του εκανε εντυπωση κ να βγαλει το νοημα ωστε να το παρουσιασει στο σχολειο!πολλα απ τα βιβλια δεν εχουν καμια μα καμια διδαχη ειναι οτι να ναι!δυσκολα ,με περιεργα ονοματα κ ενα προσφατο που ειχαμε ,προωθουσε το κουτσομπολιο,απαραδεκτο για μικρο παιδι!!εκτος αυτου κατα καιρους εχουν εργασιες για το σπιτι οπως κολλαζκ παρουσιασεις στο σχολειο.το παιδι εχει μαθει να γραφει τα γραμματα απο τα ονοματα των συμμαθητων της(τα μαθαινει εκει)σπιτι οχι!ειχα ρωτησει μια φιλη εκπαιδευτικο να αρχισω το καλοκαιρι αλφαβητο κ γραφη .μου ειπε κατηγορηματικα ΟΧΙ.εκανε το ιδιο σε ενα κοριτσακι που θα αρχιζε πρωτη δημοτικου. το παιδι διχαστηκε απο την διαφορετικη διδασκαλια με αποτελεσμα τα γραμματα της να ξεπερνανε του γιατρου!εχω ενοχλησει κ παιδοψυχολογο για αποριες γενικα για τα παιδια ρωταω!θεωρω οτι τα σχολεια ειναι πολυ απαιτητικα ,ζητανε πολλα κ στο κατω κατω ποσα πια να χωρεσει ενα μυαλουδακι?αυτα που κανουν στο δημοτικο εμεις τα μαθαιναμε γυμνασιο κ ειμαι μολις 25!!!στο σπιτι δεν της μαθαινω γραφη μονο αν ζητησει να τα γραφω εγω κ να βλεπει,της μαθαινω τα χρωματα ,διαβαζουμε παραμυθια ,ζωγραφιζουμε ,οταν βλεπουμε σηματα στο δρομο μαθαινουμε τα σχηματα το ιδιο κ η αδελφη της 3 κ η μικρη που ειναι 20μηνων δεν την πιεζω λεει λιγα περισσοτερα απο τα βασικα !αυτο ομως που δεν δια πραγματευομαι ειναι η συμπεριφορα, εκει εχω απαιτησεις!τους εχουμε μαθει το καλημερα,το οριστε,το παρακαλω,τους μιλαμε για την αγαπη κ για να μην πληγωνουν τους αλλους με την γλωσσα!μην ζηταμε μικρους θεους,ασ ερθουμε στην θεση τους.αυτη την στιγμη δεν εχουν τιποτα περισσοτερο αναγκη απ το παιχνιδι.ασε που αν ειναι ομαδικο ,διδασκονται μεσα απο αυτο!!
καλησπερα και απο μενα θα μιλησω σαν νηπιαγωγος και σαν προσφατη μαμα- η κορη μου ειναι 21 μηνων. Κατ' αρχην το πρωτο που θελω να πω ειναι οτι υπαρχουν διαφορετικα ηδη νοημοσυνης- ειναι πολυ σπανιο καποιο παιδι να παρουσιαζει εφεση σε περισσοτερους απο δυο τρεις τομεις. Ενδεικτικα αναφερω καιναισθητικη, κοινωνικη, λογικομαθηματικη κ.λ.π Ωστοσο περα απο το θεωρητικο, εμπειρικα εχω συμπερανει οτι οταν δινεται απο τους γονεις μεγαλη εμφαση καπου, καπου αλλου παρουσιαζεται ανωριμοτητα. Τωρα θα μου πειτε, δεν το κανω εγω, το παιδι θελει και εγω ακολουθω. Παιδαγωγικα ειναι σωστο να ενθαρρυνουμε το παιδι να πηγαινει στο επομενο επιπεδο. Ωστοσο παιζουν ρολο στη συμπεριφορα του και οι προσδοκιες και το μορφωτικο επιπεδο της μαμας. Οσο πιο πολυ μερακι εχει το παιδι να εχει εφεση στα γραμματα, το παιδι αυτο το προσλαμβανει. Και το κερασακι: παντα τα μεγαλα προβληματα στην ταξη τα αντιμετωπισα με παιδια δασκαλων! Τα συμπερασματα δικα σας..
Και ας υποθεσουμε οτι μαθαινουν τα παιδια στα 3 να διαβαζουν κ να γραφουν,στα 4 μαθηματικα κ στα 15 εχουν κ πτυχιο πανεπιστημιου...και τι εγινε;;;;Θα ειναι πιο πετυχημενα,πιο ευτυχισμενα η' μηπως αληθινα δυστυχισμενα,πιεσμενα απο την ματαιοδοξια των γονιων τους;Κ η δικη μου κορη ειναι 2,5 κ μετραει,λεει το αλφαβητο,αναγνωριζει γραμματα κ το ονομα της γραμμενο κλπ κλπ κλπ αλλα οσο πολυτιμο θεωρω το να βουτηξει στις λασπες στο δασος δε θεωρω κ το να μιλαει 3 γλωσσες στα 3 της!
καταρχας καλησπερα σε ολες τις μανουλες. εχω και εγω δυο παιδακια , το κοριτσακι μου 6 χρονων που παει νηπιο και το αγορακι μου 3 ετων που παει παιδικο. η μικρη μου ειναι και αυτη ενα εξυπνο παιδι (οπως πολλα αλλα παιδακια). ειναι στο νηπιο και ηδη ξερει να γραφει και να διαβαζει απο τωρα. εμεις δεν την εχουμε ποτε παροτρυνει να κανει κατι περισσοτερο απο αυτο που η ιδια ζητουσε να μαθει καθε φορα. παντα της μιλουσαμε κανονικα ( γιατι προσωπικα τα μπεμπεκιστικα λογια μου φαινονται και λιγο χαζα, προσωπικη αποψη εκφραζω) και ποτε δεν καθησαμε επι τουτου να της μαθουμε διαφορα. το αποτελεσμα ειναι να ειναι ενα πολυ ωριμο παιδι αλλα χωρις να εχει χασει την παιδικοτητα της. μερικες φορες ομως εμεις πεφτουμε στην παγιδα να εχουμε μεγαλυτερες απαιτησεις απο εκεινη χωρις αυτο να ειναι δικαιο. καταλαβαινουμε ομως το λαθος μας, γιατι δεν παυει να ειναι ενα μικρο παιδι 6 ετων. οσον αφορα τον μικρο μου, συμπεριφερομαστε με τον ιδιο τροπο. δηλαδη ακολουθουμε την δικη του πορεια αναπτυξης. του μαθαινουμε οτι αυτος ζηταει να μαθει χωρις να γινομαστε φορτικοι σε κανενα παιδακι μας. αυτο που εχω καταλαβει με την εως τωρα εμπειρια μας ειναι οτι ολα πρεπει να γινονται με μετρο. εκτος βεβαια αν μιλαμε για παιδια θαυματα οποτε αλλαζουν τα δεδομενα. στην δικη μας κοινη περιπτωση ννομιζω πως η ρηση: ΄παν μετρον αριστον΄ ειναι η ιδανικη. τα παιδια εχουν ενα τρομερο μυαλο που τους επιτρεπει να μαθαινουν πολλα πραγματα σε μικρο χρονικο διαστημα αλλα αυτο δεν σημαινει οτι θα σταματησουν να παιζουν να λερωνονται και να ειναι ανεμελα. την εξελιξη δεν μπορεις να την αψηφισεις. προσπαθουμε με τον αντρα μου να μεγαλωσουμε ευτυχισμενα παιδια και ικανα να σταθουν στα ποδια τους αργοτερα, με τις ιδιαιτερες ικανοτητες και κλισεις τους το καθενα. δεν ειμαι αλαθητη και δεν προσπαθω να το παιξω ξερολας αλλα η αποψη μου ειναι αυτη που εγραψα παραπανω. ευχαριστω για τον χρονο που διαθεσατε να διαβασετε την αποψη μου
Εφη περιγράφεις ενα παιδί σαν τον γιο μου τώρα ειναι 3μιση και απο τα 3 ηδη μιλούσε αποψα χρησιμποποιώντας και πολυ δυσκολες λεξεις και με ρωταει ολη την ώρα πώς γραφονται διαφορες λεξεις, παιρνεις χαρτι μονος του και του λεω τα γραμματα και γραφει λεξεις,ξερεις πολλες αγγλικες λεξεις, κανει μαθηματικες πραξεις, ξερεις καθε μερα τι μερα ειναι και τι ημερομηνια εχουμε χωρις να το δει καπου απλα τα θυμαται..Το μονο που κανω εγω ειναι να τον ενθαρρύνω οποτε με ρωταει εκεινος, δεν τον βαζω κατω δηλαδη να του τα μαθω. Στον παιδικο σταθμο τον εβαλαν απο την αρχη με τα παιδακια που ηταν 1 χρονο πιο μεγαλα απο εκεινον και τα παει τελεια... Ειμαι σιγουρη οτι θα μπορουσε ανετα να πηγαινε και σχολειο 1 χρονο νωριτερα, ομως σκεφτομαι και το γεγονος οτι δεν παυει να ειναι μικρο. Αν για παραδειγμα το μυαλουδακι του φτανει ωστε να παει πχ. πρωτη δημοτικου στα 5 χρονια ισως να υπάρξει προβλημα προσαρμογης, ή δυσκολια στην καθημερινη μελέτη απλά και μονο γιατι θα ειναι 1 χρονο μικροτερο απο αυτο που θα έπρεπε και μετα να μας γυρισει μπουμερανκ...
έχω δύο παιδια. η κόρη μου πρώτη. ακριβώς ιδια περιγραφή , μα ακριβως . έξυπνη, ομιλητικη, κοινωνική, και πολλά. στο προνήπιο μου έγραφε τη λίστα του σουπερ μαρκετ. τα ίδια ρουχα με τα παπουτσια, συνδυασμοι τα παντα. παιδι διάνοια. τώρα ειναι 8 χρονών , και έχουμε χάσει τους ρολους μας. εχει αποψη για όλα, δεν αφηνει τιποτα να πεσει κατω. με μαλωνει, με επιπληττει, και ξέρει τα παντα. στο γιο μου δε θα αφησω να παει πιο μπροστα απο την ηλικία του. η κορη μου δεν έζησε παιδικοτητα γιατι κοιταζα να τη μεγαλωσω γρήγορα. και τώρα? περναμε λεει παιδική εφηβεία. και δε φτανει αυτο, δεν ειναι και ευχαριστημενη με τιποτα. ενω ο μικρος, νερό του δίνεις και σου λεει χίλια ευχαριστω μανουλα( 4 ετων)
Γεια σας! Ομολογώ ότι χάρηκα πολύ διαβάζοντας όλα αυτά τα σχόλια, γιατί είμαι από τις μαμάδες που θεωρούν ότι είναι πολύ πιο χρήσιμο να αφουγκράζονται τις ανάγκες των παιδιών τους και να συμβαδίζουν με αυτές, παρά να "κατασκευάσουν" ένα άξιο θαυμασμού πλάσμα, που όμως θα βρει μπροστά του αργότερα πολλές δυσκολίες όντας ανίκανο να ανταπεξέλθει σε αυτές, πολύ απλά γιατί δεν έχει μάθει...Ο γιος μου είναι τώρα 19 μηνών και ως φιλόλογος ομολογώ ότι αρχικά υπέπεσα στο σφάλμα να προσπαθώ να "σπρώξω" το παιδί μου από πολύ νωρίς σε έναν κόσμο ομολογουμένως πιο "μεγάλο" από τον ίδιο. Ευτυχώς νωρίς, συνειδητοποίησα ότι ένα μικρό παιδί θα ακολουθήσει τα δικά του θέλω και ότι όλη η προσπάθεια να το εξελίξεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο αντικατοπτρισμός των δικών σου επιθυμιών και όχι των δικών του. Πλέον, σε εκείνα που δίνω βάρος είναι το ελεύθερο παιχνίδι (ας γυρίσει το σπίτι ολόκληρο, δεν πειράζει, θα τον βοηθήσω κι εγώ), στην μουσική για την οποία τρελαίνεται, στην ζωγραφική (γραμμούλες-κυκλάκια, κλπ), στο διάβασμα παραμυθιών (όσο επιτρέπει η ηλικία του να καθήσει να παρακολουθήσει) και φυσικά στην επαφή του με κόσμο, άλλα παιδάκια κυρίως... Καταλαβαίνω ότι ο κάθε γονιός βλέπει το παιδάκι του ιδιαίτερο και μοναδικό, αλλά είναι πραγματικά άδικο να τους συμπεριφερόμαστε με τρόπο που θα ακυρώσει το κοινωνικό τους μέλλον - γιατί τι άλλο καταφέρνουμε απομονώνοντάς τα με σκοπό να δείξουμε στους υπόλοιπους ότι το παιδί μας μετράει μέχρι υο 1000; Επαναλαμβάνω - είμαι πεπεισμένη γι' αυτό - ότι δεν κάνουμε τις υπερβολές μόνο για να "αναπτύξουμε" τις δεξιότητες των παιδιών μας, αλλά περισσότερο για να καλύψουμε τις δικές μας απαιτήσεις και, γιατί όχι, και ανασφάλειες, για να δείξουμε ότι κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε γι' αυτά, άσχετα αν ακολουθούμε λνθασμένη τακτική, τελικά για να ακούσουμε από τα χείλη τρίτων "πω-πω, αυτό το παιδί είναι διάνοια!"... Μπορεί να είναι, αλλά θα το δείξει στην ώρα του, όπως και όλα τα ωραία στοιχεία της οντότητάς του. Εννοείται ότι κι εγώ χαίρομαι όταν ακούω καλά λόγια για το παιδί μου, δεν περιμένω όμως πια την επιβεβαίωση μέσω τρίτων για το αν είμαι καλός γονιός με γνώμονα τι μπορεί ή όχι να κάνει ο γιος μου... Νομίζω ότι αυτό που απλά χρειάζεται είναι να τους αφιερώνουμε όσο περισσότερο χρόνο γίνεται, να ακολουθούμε τις επιθυμίες του, πάντα βέβαια θέτοντας όρια, να τα μαθαίνουμε ότι είναι μέρος ενός κοινωνικού συνόλου και όχι το κέντρο του, να είναι πονόψυχα και να ενδιαφέρονται για τον πλησίον... Τα υπόλοιπα θα έρθουν στην ώρα τους, δεν χρειάζεται να εκβιάζουμε καταστάσεις. Μαμάδες είμαστε, το ένστικτό μας ξέρει πώς θα πράξουμε!
Πάντως από την γόνιμη συζήτηση που αναπτύχθηκε κάτω από το άρθρο της Έφης, διαπίστωσα κάτι που δεν είχα κατανοήσει μέχρι τώρα παρόλο που πολλές φορές έχω ακούσει φίλους εκπαιδευτικούς να συζητούν γι' αυτό: το γεγονός ότι οι γονείς εμπλέκονται έντονα στην εκπαιδευτική διαδικασία θεωρώντας ότι μόνο εκείνοι ξέρουν τι είναι καλύτερο για τα παιδιά τους από κεκτημένη ταχύτητα και με τις καλύτερες προθέσεις! Αλλά λένε ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις! Και τελικά εμείς οι γονείς αντί να βοηθάμε, παρεμποδίζουμε την εκπαιδευτική διαδικασία αντί να την ενισχύουμε! Δεν έχει πάει ούτε παιδικό το μικρό μου ακόμα, αλλά ελπίζω ότι δεν θα κάνω αυτό το λάθος!
Δεν είναι κακό να εμπλέκονται οι γονείς στην εκπαιδευτική διαδικασία. Μάλιστα το βρίσκω ιδιαίτερα εποικοδομητικό να ακούω τις απόψεις τους και να λύνω τις απορίες τους στις συγκεντρώσεις, (κάποιες φορές έχουν τα δίκια τους, απλώς δεν είναι γνώστες του "τεχνικού" κομματιού της εκπαίδευσης)αρκεί να γίνεται με αξιοπρέπεια. Γιατί άμα έρχεται ο γονιός και μου κουνάει το δάχτυλο "θα κάνεις αυτό που σου λέω" κατεβάζω ρολά. Άνθρωπος είμαι κι εγώ! Κι αυτό το "Έχετε παιδιά;" , λες κι είναι το πιο αδιάσειστο επιχείρημα του κόσμου. ΝΑΙ ΡΕ, τώρα έχω, τι έχει να πει γι'αυτό το κατηγορητήριο;;;!!Με τα παιδιά βγάζω ΠΑΝΤΑ άκρη. Με τους γονείς δεν είναι πάντα εφικτό...
Καλημέρα σε όλες! Είμαι λογοθεραπεύτρια και ειδική παιδαγωγός και επειδή η ίδια η μαμά έφη ζήτησε και τη γνώμη των "ειδικών" ήθελα να σας γράψω κι εγώ από την εμπειρία μου μια γνώμη. Σε ότι αφορά το πρόγραμμα του σχολείου καθώς και το τι πρέπει να γνωρίζει ένα παιδί πριν το δημοτικό ήδη με κάλυψαν οι προηγούμενες! Το σχολείο έχει γίνει ιδιαίτερα απαιτητικό από το προνήπιο κι όλας και όλα τα παιδάκια ζοορίζονται ιδιαίτερα στη πρώτη δημοτικό όπου καλούνται να διαβάσουν 2 και 3 ώρες..οι μαμάδες δε..τραβάνε κι αυτές τα μαλλιά τους!!! (μιλάω για "τυπικής ανάπτυξης" παιδιά και όχι παιδιά με διαγνωσμένες δυσκολίες λόγω ειδικότητας). θεωρώ λοιπόν πως το "το σχολείο μένει πίσω" δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα. Αν αυτό βέβαια είναι σωστό ή όχι,τι να σας πω..Εμείς πάντως καταλήγουμε να βλέπουμε και να "δουλεύουμε" με παιδιά τυπικής ανάπτυξης (ξαναλέω) γιατί κάποιοι έτρεξαν να τους μάθουν γράμματα και αριθμούς πριν τους μάθουν να παίζουν παιχνίδια, να χρησιμοποιούν τα πράγματά τους σωστά, να έχουν όρια, να ακούνε κλπ κλπ. Πρόσφατα συναντήσαμε την ίδια μέρα 4 παιδάκια ηλικίας τεσσάρων τα οποία μπορούσαν να αντιγράψουν τα γράμματα (από το όνονμά τους κυρίως), αλλά ΔΕΝ μπορούσαν να αντιγράψουν τα σχήματα!!! Αυτό προφανώς οφείλεται στο ότι κάποιος προσπάθησε να τα "τρέξει" χωρίς να ξέρει φυσικά τον τρόπο. Επίσης θέλω να προσέξετε πολύ και το κομμάτι της λαβής του μολυβιού το οποίο σχετίζεται πολύ με όλον αυτόν τον πανικό να μάθουν τα παιδιά να γράφουν. ΕΠειδή ακριβώς δεν είναι νευροβιολογικά έτοιμα για κάτι που απαιτεί τόσο δύσκολο οπτικοκινητικό συντονισμό, τα περισσότερα πιάνουν τα μολύβια όπως να' ναι και κανείς δεν το προσέχει! Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πόνους, κούραση, κακογραφία και ένα σωρό άλλα θέμετα τα οποία μπορεί να κανουν κι ένα παιδί να μη θέλει καν να ζωγραφίσει. Για να μη σας κουράζω με όλα αυτά-μμη σας φαίνονται μακριά-θέλω να συμφωνήσω απόλυτα με τα βασικά που ανέφερε κάποια σε προηγούμενο post ως απαραιτητες γνώσεις. Ναι, είναι η γνώση της συνέπειας των πράξεων, η κοινωνικοποίηση, η συναισθηματική ολοκλήρωση και φυσικά ο δρόμος προς την ανεξαρτητοποίση! Μπράβο για την ανάρτηση! Κλείνοντας, μαμά Έφη, θα ήθελα να σου πως δεν έχεις άδικο να ζητάς το παιδάκι σου να προχωρήσει αν το μπορεί! Είπαμε, κάθε παιδί έχει τους δικούς του ρυθμούς και -για μένα- τη δική του κλίση και ταλέντο αρκεί να το βρούμε. Αυτό που θα πρέπει όμως να του διδάξεις και συνήθως ξεχνούν οι γονείς και οι δάσκαλοι, είναι ο σεβασμός στη διαφορετικότητα!!! Όπως εκείνο μπορεί να "τρέχει" πρέπει να σεβαστεί το γεγονός πως κάποια άλλα παιδάκια δεν μπορούν κι έτσι να περιμένει και να μην βαριέται! Θα πρέπει να μάθει να μην κοροιδεύει και να μην παραξξενεύεται αν κάποιο άλλο δεν τα καταφέρνει τόσο καλά (πολύ συχνά και το αδερφάκι του). Θα πρέπει να μάθει πως ότνα στο σχολείο θα κάνουν όσα ξέρει ήδη, πάλι θα πάει και δεν θα δινετε μάχη το πρωί! Θα πρέπει να ξέρει πως παρά τα όσα μπράβο, είναι παιδί και θα πρέπει να ακούει οδηγίες από γονείς και δασκάλους! Τέλος, θα πρέπει να του διδάξεις την πιθανότητα αποτυχίας σε κάτι!!! Δεν πρέπει να αφήνουμε πολύ ικανά παιδιά να πιστέψουν πως μπορούν να τα κάνουν όλα!!! Πολύ συχνά αυτά τα ίδια απογοητεύονται πάρα πολύ στην πρώτη αποτυχία, κατκλύζονται με άγχος και ενοχές και στεναχωριούνται! Τρέξε το παιδάκι σου μαμά Εφη όσο μπορείς, μόνο απλώς να θυμάσαι πως από τρέξιμο, ίσως κάτι ξεφύγει :) Υ.Γ. Για οποιαδήποτε απορία, οι αναπτυξιακές μονάδες των νοσοκομείων παίδων είναι όντως οι καλύτερες!!! Καλή δύναμη σε όλους!
Μαμά Έφη!!!! Μου θυμίζεις πολύ εμένα πριν από 2 1/2 χρόνια! αυτά ακριβώς θα έγραφα κι εγώ.... ΑΚΡΙΒΩΣ με καμία διαφορά. Τότε η κορούλα μου ήταν 2 1/2 , τώρα 5 ετών. Σήμερα η διαφορά είναι ότι έχω άλλη μια κορούλα που είναι τώρα 2 1/2 ετών. Με την πρώτη μου κόρη δεν υπήρξε fisher price που να μην είχε μπει στο σπίτι, δεν υπήρχε εκπαιδευτικό που να μην είχε αγοραστεί, τι να πω?? ήταν 2 1/2 ετών όταν γεννήθηκε το δεύτερο μωρό μας και είχαμε ήδη ξεκινήσει και είχε ΜΑΘΕΙ και στα Αγγλικά τα γράμματα, τους αριθμούς, τα χρώματα, τα μεταφορικά μέσα, τα ζώα και άλλα πολλά.... αφού τα Ελληνικά τα είχαμε εξαντλήσει....... πράγματι θεωρούσα ότι το παιδί μου έχει τεράστιες δυνατότητες που φοβόμουν μήπως σαν μαμά δεν κάνω "τα πάντα" για να αξιοποιηθούν, έψαξα και άρθρα για τα χαρισματικά παιδιά και τα λοιπά και τα λοιπά..... όλοι μιλούσαν για την εξυπνάδα της, σόι και φίλοι και συνάδελφοι... όταν μου είπαν στον παιδικό (τότε στα 2 1/2) να μην ασχολούμαστε σπίτι με τη γραφή (γιατί είχε ξεκινήσει και να γράφει) και γενικά να μην προτρέχουμε, ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι το παιδί μου είναι όντως μπροστά από άλλα παιδάκια και ΕΦΤΑΙΓΑ γιατί σαν παιδί είχε μεγαλώσει πριν την ώρα του.. δεν ξέρω πως να το εκφράσω ακριβώς αλλά ο ερχομός του μωρού και μια συζήτησή μου με μια άλλη μαμά που το είχε παρακάνει με τη "μόρφωση" της μικρής της, με ξεσήκωσαν και αναθεώρησα... Τώρα που η δεύτερη κόρη μου είναι 2 1/2 ετών, ξέρει τα μισά τραγουδάκια από όσα η μεγάλη μου στην αντίστοιχη ηλικία, δεν ξέρει καθόλου Αγγλικά, δεν ξέρει όλα τα χρώματα ούτε στα Ελληνικά, δεν ξέρει μετά το 10 να μετράει και πολλά άλλα, δεν της έχω δώσει όλα τα fisher price, μάλιστα κάποια τα έδωσα.... ξέρει να παίζει, να τραγουδάει μισά τα τραγούδια, να είναι πιο ανέμελη και είναι πολύ πολύ έξυπνη πάραυτα. Ο λόγος είναι ότι αυτά που δεν ξέρει, απλά επιλέξαμε να μην της τα μάθουμε.... ακόμα.... θα τα μάθει... όλα με την ώρα τους... Το παιδί θα προχωρήσει, θα τα μάθει όλα όταν πρέπει, να θυμάσαι ότι 'κάθε πράμα στον καιρό του', δεν έχει τίποτα να κερδίσει αν μάθει νωρίτερα να γράφει. Αντιθέτως, θα κερδίσει πολλά αν σε αυτή την ηλικία αρχίσει τις επισκέψεις σε άλλα παιδάκια, κατασκευές και παιχνίδι με τους γονείς, κρυφτό, μουσικές καρέκλες (εκεί μας χρησιμεύει πλέον το fisher price όταν σταματάει η μουσική καθόμαστε - πιο ωραίο παιχνίδι από την αποστήθιση...), κάνει μια συνάντηση με τις φίλες της να λούσουν τις κούκλες τους, βγάλετε βόλτα το μωρό της, χτενίσει με κοκαλάκια τον μπαμπά της και γελάσετε, κάνετε μια έκπληξη στη γιαγιά, συμμετέχει στο μαγείρεμα με τη μαμά, πάει στον εθνικό κήπο, αρχίσει να εξοικειώνεται με κουκλοθέατρο για να ακολουθήσει το θέατρο κτλ.... Εύχομαι να σε βοηθήσουν οι σκέψεις μου.. θα ήθελα να επισημάνω και 2 πράγματα ακόμη. 1)το παιχνίδι και ο χρόνος με τους γονείς είναι αυτά που θα συντελέσουν ουσιαστικά στην ωρίμανση του παιδιού σου σε αυτήν την ηλικία και όχι η καταχώρηση πληροφοριών οι οποίες δεν είναι επεξεργάσιμες ή χρήσιμες σε αυτή τη φάση της ζωής του. Το άγχος που του προκαλεί η μάθηση, πίστεψέ με μπορεί με γίνει τεράστιο... σκέψου το.. , 2) αν θέλεις, μπορείς να κλείσεις ένα ραντεβού στο κέντρο αναπτυξιακής παιδιατρικής του παίδων (το μόνο αξιόπιστο) για να δουν το παιδί και να κάνουν μια αξιολόγηση και ίσως και συστάσεις και να συζητήσεις με ειδικούς τον προβληματισμό σου, απλά για να μην έχεις προβληματισμό..., 3) ένα παιδί που ακούει και εισπράττει καθημερινά πόσο έξυπνο είναι και επικαλείται να μαθαίνει πράγματα σε αυτήν την ηλικία, είναι πιθανό να γίνει αγχωτικό ή και αντιδραστικό στη μάθηση αργότερα αν αυτή το κουράσει, είναι δύσκολο να συγκεντρώνει την προσοχή του σε αυτήν την ηλικία και προφανώς το κάνει γιατί χαίρεται την επιβράβευσή σας και θέλει να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σας... μεγάλο βάρος οι προσδοκίες... να είσαι πάντα καλά και δίπλα στο παιδάκι σου! και να θυμάσαι οι εκπαιδευτικοί έχουν τη γνώση τους και ένα μπούσουλα αλλά κανείς δε μπορεί να σου πει ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί έχουν και σωστή κρίση ή και ένστικτο ή και μέτρα αξιολόγησης ή κατάλληλη εμπειρία... εσύ θα έχεις πάντα το ένστικτό σου και θα "ακούς" και θα αξιολογείς.
Μανούλα Έφη όπως είπες κι εσύ, τα σημερινά νήπια είναι πολύ μπροστά σε σχέση με μας οταν ήμασταν στη ηλικία τους γιατί η ζωή στον πλανήτη Γη και στην χώρα που ζούμε έχει εξελιχθεί πολύ από τότε! Τα ερεθίσματα που δέχονται τα σημερινά νήπια είναι άπειρα *τώρα που σου γράφω η κόρη μου 3 ετών παρά, μου είπε:"μαμά κόλησε το paddy (ipad). Κάνε το ρετατ"!*. Οι γονείς είναι μορφωμένοι και έχουν γνώσεις και πρόσβαση σε άπειρη πληροφορία, και ασχολούνται με τα παιδιά τους περισσότερο από κάθε άλλη γενιά! Είναι λογικό η δικιά σου να μετράει μέχρι το 30, η δικιά μου να κάνει restart το ipad που κόλησε και το 3,5 ετών αγοράκι της κολητής μου να οδηγεί το ηλεκτρικό μηχανάκι στον παιδότοπο σαν ενήλικος!!! Νομίζω ότι το γεγονός ότι εντυπωσιαζόμαστε από τα έξυπνα καμώματά τους, μας κάνει να μη βλέπουμε ότι είναι ακόμα μωρούλια!!!! Φοβάμαι ότι η καλή μας πρόθεση να τα βοηθήσουμε να εξελιχτούν όσο το δυνατόν καλύτερα, τελικά θολώνει την κρίση μας, μας κάνει να τα βλέπουμε μεγαλύτερα από τη ηλικία τους και να τα καταπιέζουμε στερώντας τους την φυσική τους ηλικιακή εξέλιξη! Αυτό μόνο..
Se aftes tis ilikies (2-4) sinithos einai poli noris gia na milame gia paidia dianoies (ektos elaxiston eksereseon!) kai logika kanena paidaki den varietai otan einai sta nipia!!! I diakrisi "prooron" paidion ginetai sinithos sto dimotiko i kai argotera, opou kai ena paidaki borei na perasei mia taksi ean einai pragmatika brosta se sxesi me ta ipoloipa. Ta paidakia pou pane sto frefonipiako i sta nipia pera apo to na mathoun na anagnorizoun arithmous, grammata ktl... kirios mathainoun ikanotites opos i pitharxia, sigentrosi, koinonikopoiisi kai aneksartisia! Se alles hores (opos i gallia p.x.) sta nipia iparxoun treis takseis (mikra-mesaia-megala) kai sixna kai kapoia mikta tmimata (p.x. mikra+megala i mikra+mesaia). I epilogi gia to poia paidia tha boun sta mikta tmimata den exei katholou na kanei me to mexri poion arithmo kseroun na metrane i posa grammata anagnorizoun alla kirios me to poso aneksartita einai ta paidakia afta. Simfono me ta parapano sxolia ekpaideftikon kai mi gia to poso simantiko einai kirios to paixnidi se afti tin ilikia!
Συμφωνώ απόλυτα με την μαμά Βάσω...αν και είναι αυτή η δουλειά μου δεν καθησα ποτέ να μάθω την 3χρονη κόρη μου την αλφάβητο, τους αριθμούς κτλ ότι μαθαίνει στο σχολειο καλώς όταν τα επαναλαμβάνει στο σπίτι σαν τραγουδάκι δεν την διορθώνω ούτε τις μαθαίνω το παρακάτω γιατί για εκείνη ο ρόλος μου είναι της μαμάς όχι της δασκάλας....τώρα εάν το σχολειο δεν προχωράει τόσο τα παιδιά μας όσο θα έπρεπε επίσης διαφωνώ η ύλη της α δημοτικού νομίζω είναι πολύ ποιο απαιτητική απο ότι ήταν στην δική μας εποχή,και αν έχει ιδιαίτερα ταλεντα είναι θέμα σχολείου και δασκάλας και όχι μαμάς να την μάθει με τέτοιο τροπο ώστε να μην βαριέται ...έχεις τόσα πολλά να δώσεις ως μαμά που πραγματικά δεν έχει νόημα να μάθει δυο αριθμούς παραπάνω σε αυτήν την ηλικία...βοήθησε την να βιώσει το περιβάλλον της και μετά όλα θα έρθουν φυσικά όταν εκείνη θα μπορεί πραγματικά να τα καταλάβει και να τα χρισημοποιησει... Αλλωστε υπάρχει τίποτα ποιο τραγικό απο μια εικόνα μικρού παιδιού να τραγουδάει ένα βαρύ λαϊκό ερωτικο τραγούδι και όλοι γύρω του να το χειροκροτούν ....ας μην κάνουμε τα παιδιά μας μικρόγραφιες μας και ας τα αφήσουμε να παίζουν με την άμμο χωρις να τα διδασκουμε πως θα φτιάξουν τον τέλειο πυργακι....υπάρχουν και άλλες δεξιότητες να αναπτύξουν πέρα απο το πως να γίνουν παντογνώστες....
Εγώ θα σου μιλήσω από την πλευρά του παιδιού που ήθελαν να το κάνουν Αϊνστάιν.... Ήξερα την αλφάβητο από τα 3 μου, να μετράω μέχρι το 1000 κ να κάνω προσθέσεις αφαιρέσεις, να συλλαβιζω κ να γράφω, να βρίσκω λέξεις από το αρχικό τους γράμμα, να βρίσκω αντίθετα κ οικογένειες λέξεων από τα 4,5 (σημ.είχα κερδίσει χρόνια κ πήγα πιο μικρή σχολείο)... Πηγαίνοντας σχολείο λοιπόν κ ήδη γνωρίζοντας αυτά που έκαναν οι υπόλοιποι, αρχικά επειδή διψουσα για επιβεβαίωση, πεταγομουν όλο χαρά κ τα υπόλοιπα παιδιά ένιωθαν άβολα... Το αποτέλεσμα αυτού ήταν να περιθωριοποιηθω από τα παιδιά κ ξαφνικά να νοιώθω απόλυτα μόνη μου... Στη συνέχεια έκοψα να πετάγομαι σαν την π@R!ή κ απλά καθόμουν στα αυγά μου... Καθώς μου έπαιρνε πολύ λιγότερη ώρα ώστε να καταφέρω να κάνω κάτι που ήξερα ήδη, την υπόλοιπη ώρα χάζευα, αφαιρενομουν κ ΝΑΙΙΙΙΙ βαριόμουν όσο δεν πάει ο νους σου... Στο μόνο που δεν μετανοιωσα στην πορεία ήταν ότι επειδή μου μιλούσαν αγγλικά από πολύ μικρή, ξεμπερδεψα γρήγορα με τις ξένες γλώσσες... Στο παιδί μου λοιπόν αν κ θα ήθελα να είναι Αϊνστάιν, έχω επενδύσει σε πολλααααααα παραμύθια, της έχω γράψει παραμύθια, της έχω μεταφράσει παραμύθια κ αυτό που θέλω να καταφέρω είναι να την κάνω να αγαπήσει τον μαγικό κόσμο του βιβλίου... Επενδυω στην κοινωνικότητα κ στην ευγένεια με γνώμονα πάντα τον σεβασμό πρώτα του εαυτού της κ μετά του κόσμου όλου... Τα υπόλοιπα, θα τα βρει μόνη της σε ρυθμό που θα επιλέξει εκείνη κ όχι εγώ...
"Το αποτέλεσμα αυτού ήταν να περιθωριοποιηθω από τα παιδιά κ ξαφνικά να νοιώθω απόλυτα μόνη μου"... αυτό ακριβώς ήταν που μου είπε ο νονός της κόρης μου -που είναι επίσης λίγο πριν τα 2,5- ο οποίος είναι παιδοψυχίατρος, σε μία συζήτηση για τα "κατορθώματά" της. Ότι, δηλαδή, φυσικά και να αποδέχομαι με χαρά όσα κάνει εκείνη από μόνη της, αλλά να μην την ωθώ εγώ παραπάνω, όσον αφορά μαθησιακές δεξιότητες,διότι εκτός από το ότι το παιδί αργότερα στο νηπιαγωγείο-σχολείο θα νιώθει πλήξη, τα υπόλοιπα παιδιά, τα οποία είναι πολύ σκληρά σε αυτές τις ηλικίες, θα την απομονώσουν ως κάτι παράταιρο με το συνηθισμένο...
Σε καταλαβαίνω πλήρως..Καταλαβαίνω επίσης ότι του παιδιού σου αρέσει ότι κάνετε...Ο γιος μου είναι 5 και ξέρει να μετράει, ξέρει το αλφάβητο, ξέρει να γράφει.Του αρέσει αλλά δε παυει να είναι 5..Οπως είπαν οι μανουλές πλέον οι δραστηριοτητες μας είναι οι χειροτεχνίες, το διάβασμα παραμυθιών, οι κατασκευές, η περιγραφή εικόνων, η κοινωνικοποίηση με το να φτιαχνουμε δωράκια για φίλους,βόλτες κτλ..Υπάρχουν βιβλια με αυτοκολλητα πολύ όμορφα..Οπως μου μια ειδικός τα παιδιά μας δεν είναι πιο έξυπνα αλλα έχουν πολύ καλό μνήμονικο οπότε πρέπει να καλλιεργήσουμε τα σημεία που είναι αδύνατα..Ο δικός μου έχει προβληματα στο λόγο και σα πρώτο παιδι στις σχέσεις του με τα άλλα παιδιά..Αυτά τα σημεία δουλεύω και έχουμε βελτιωθεί απίστευτα..Οποτε αυτό συμβουλευω...Ξερεις και τα αδυνατα σημεία του παιδιού σου, πολεμησέ τα..
Εμένα ο γιος μου είναι νινί ακόμη και μου λείπει πείρα για να απαντήσω, αλλά η δική μου εντύπωση από παιδια άλλων είναι οτι έχει καιρό να μαθει "ακαδημαϊκες" γνώσεις. Ισως είναι καλύτερα τα πρωτα χρόνια να επικεντρωθούμε στην ψυχολογία και στη διάπλαση του χαρακτήρα του, στην τόνωση της αυτοπεποίθησής του, στην κοινωνικοποίησή του. Και όλα αυτά μπορουν να γίνουν με παιχνίδι και ευχάριστες δραστηριότητες. Τωρα βέβαια αν από μικρός γουστάρει να γίνει βιβλιοφάγος, δε θα του χαλάσουμε χατίρι: Και αλφαβήτα να μάθει κι ότι άλλο θέλει αρκεί να διασκεδάζει με αυτό...
Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη.
Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να ΦΩΝΑΞΩ ως εκπαιδευτικός και μαμά, αλλά θα είμαι όσο πιο σύντομη μπορώ: 1. Το να "παπαγαλίζει" ένα νήπιο την αλφαβήτα, ένα τραγούδι ή μια ακολουθία αριθμών δεν είναι κάτι καινούργιο. Έχει να κάνει με δυνατή μνήμη κι όχι απαραίτητα με υψηλό IQ. Και Ιλιάδα, από το πρωτότυπο, μπορεί να αποστηθίσει..! 2. Σύμφωνα με την εξελικτική ψυχολογία το παιδί είναι έτοιμο να μάθει(δηλ.να κατανοήσει και να κατακτήσει) χ πράγματα σε συγκεκριμένη φάση της ζωής του, γι' αυτό και οι τάξεις καθορίζονται ηλικιακά. Η συγκεκριμένη θέση με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη... Η εμπειρία μου μέσα στις τάξεις αυτό έχει δείξει. 3. Ο ρόλος του σχολείου -πλέον- έχει αλλάξει. Σκοπός του είναι να βοηθήσει το παιδί να αναπτύξει μηχανισμούς ώστε να απομνημονεύει, να οργανώνει και να αξιοποιεί αποτελεσματικά την πληθώρα πληροφοριών που δέχεται.Δεν ξέρω τι επαφή έχεις με το νέο εκπαιδευτικό μοντέλο, αλλά -τουλάχιστον στο νηπιαγωγείο και το δημοτικό- τα πράγματα έχουν αλλάξει τα τελευταία 8 χρόνια. Δυστυχώς δεν το έχουν χωνέψει ακόμα όλοι οι εκπαιδευτικοί... 4. Κοινωνικές δεξιότητες: ΜΕΓΑΑΑΑΛΗ ΠΛΗΓΗ. Έρχονται παιδιά στο σχολείο που ξέρουν να μετρούν μέχρι το 10.000, να διαβάζουν και να λένε την αλφαβήτα ανάποδα , ΑΛΛΑ δεν ξέρουν πώς να παίξουν με τους συμμαθητές τους ή πώς να συζητήσουν ή πώς να λύσουν μια διαφορά ή τους στοιχειώδεις κανόνες ευγένειας. Δεν αξίζει να αφιερώσουν χρόνο οι γονείς σε κάτι τέτοιο μέχρι τα 3-4 έτη;; 5. ΠΑΙΧΝΙΔΙ: γιατί το υποτιμάτε τόσο;; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωφέλιμο για ένα παιδί! Ο πιο ευχάριστος κι αποτελεσματικός τρόπος να κατακτήσει πάσης φύσεως δεξιότητες (κοινωνικές, κινητικές, γνωστικές). Το παιδί μέχρι τα 3-4 πρέπει να παίζειιιιιιιιιιιιιιιιιιι...! 6. Τέλος, όπως είπε η φίλη Giota πιο πάνω, ένα καλό βιβλίο, μια εξόρμηση στην ύπαιθρο, μια επίσκεψη στο μουσείο, μια παιδική παράσταση, ένα παιχνίδι που θα παίξετε μαζί ή μια κατασκευή που θα κάνετε παρέα θα ανεβάσει το μικρό σου σε "άλλο επίπεδο".
Πολλά πολλά LIKE!!!!!
Διάβασα το κείμενο της Έφης για να δω κι εγώ συμβουλές και πραγματικά οι δικές σου μου φαίνονται καταπληκτικές συμβουλές! Αν και δεν έχω πείρα νομίζω οτι τα λές πολύ σωστά γιατί μου φαίνονται απόλυτα λογικές, κι εσύ πολύ προσγειωμένη. Λέω να τις κοπιάρω να τις έχω τυπωμένες μπροστά μου να τις θυμάμαι χαχαχαχαχα!!!
Μακάρι όλοι οι εκπαιδευτικοί να ήταν σαν εσένα!Τυχεροί οι μαθητές αλλά και τα παιδιά σου!
Μαμά Βάσω, συμφωνώ και επαυξάνω!!
Πολλά like κι από μένα Μαμά Βάσω! Έχω μια κόρη 33 μηνών (2,5+ ετών) και ετοιμάζομαι να τη στείλω παιδικό τον Σεπτέμβριο (που θα είναι 3+). Έχω πάθει στρες και άγχος από αυτά που ακούω και βλέπω από άλλες μανούλες που (τυχαίνει στον κύκλο μου να) έχουν παιδάκια λίγο μεγαλύτερα από το δικό μου και που ήδη έχουν πάει παιδικό. Ακούω για homework!!!!!!!! Ακούω για ασκήσεις προγραφής και προανάγνωσης!!!!!!!!! Ακούω για εκπαιδευτικές δραστηριότητες (κατά την γνώμη μου επιπέδου Δημοτικού) όπως επίσκεψη από ειδικούς στον παιδικό για να δείξουν στα παιδάκια παλιά επαγγέλματα (βυρσοδέψης, μυλωνάς κλπ)!!!!!!!! Μου φαίνονται υπερβολικά και καθόλου χρήσιμα για τα νήπια! Τα συζητώ με τις μητέρες-φίλες μου και οι πιο πολλές τα βρίσκουν SUPER! Μάλιστα άκουσα και το εξής: η δασκάλα του παιδικού είπε στη μανούλα ότι το 3 ετών παιδάκι της έχει ένα μικρό θέμα με τη γραφή και καλό θα ήταν να πάρει εξάσκηση στο σπίτι. Σύστησε μάλιστα στη μανούλα και ένα ειδικό βιβλίο! Η μανούλα καταχάρηκε που "γίνεται τέτοια δουλειά στον παιδικό" και πήγε και πήρε το βιβλίο και κάνει στο μικρό της κάθε Σάββατο πρωί ασκήσεις!!!!!! Εγώ αυτό το βρίσκω τραγικό! Και λέω μήμπως είμαι ζαβή που μου φαίνεται τραγικά υπερβολικό, ένα παιδάκι 3 ετών να παίρνει εργασία στο σπίτι???? Είμαι λάθος μαμά Βάσω? Αγωνιώ μήπως με τις απόψεις μου και τις επιλογές μου, δεν προχωρήσει σωστά το παιδί μου. Αλλά δεν μπορώ να επιτρέψω σε καμιά βλαμένη δασκαλίτσα να μου κλείνει το 3 ετών λουλούδι μου δύο ώρες μέσα στην αίθουσα για να μάθει να γράφει το Α!!! Δυστυχώς έχω διαπιστώσει ότι όλοι οι παιδικοί (οι περισσότεροι τουλάχοστον) είναι στο ίδιο μοτίβο! Έλεος πια με όλους τους μικρους Ανϊνστάιν!
Αγαπητή Ιωάννα1971, Καταρχήν, να το χαίρεσαι το λουλούδι σου! Πρώτα απ'όλα, ψυχραιμία! Δε χρειάζεται να αγχώνεσαι. Το 85% των γονέων είναι σαφώς πιο αγχωμένοι από τα ίδια τα παιδιά και -πραγματικά- δε βλέπω το λόγο. Ένα πράγμα θέλω να σε ρωτήσω μόνο: μιλάμε για ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, έτσι;; Έχω εργαστεί σε ιδιωτικό σχολείο παλαιότερα κι ορκίστηκα πως αν χρειαστεί να το ξανακάνω, θα προτιμήσω να γίνω αγρότισσα, παρόλο που -ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ- τη δουλειά μου τη λατρεύω. Το ιδιωτικό σχολείο, όπως εγώ το βίωσα, πασχίζει να αποδείξει στους γονείς πως "πιάνουν τόπο" τα λεφτά τους. Δεν αμφισβητώ την αποτελεσματικότητά του, προς Θεού. Σαφώς και τα παιδιά μαθαίνουν στα ιδιωτικά σχολεία, αλλά έχω μια αίσθηση πως -κατά κάποιο τρόπο- δεν αποτελούν προτεραιότητα οι μαθητές, αλλά οι γονείς-πορτοφόλια. (Τέλος πάντων, είναι ένα τεράστιο θέμα, που καλύτερα να μη θίξω άλλο, γιατί ανεβάζω ατμόσφαιρες...) Στο δια ταύτα: δε σε βρίσκω υπερβολική. Θεωρώ τουλάχιστον απαράδεκτο να παίρνουν τα νήπια δουλειά στο σπίτι. Άσε που απαγορεύεται κι από το νόμο... Απο τα 6 κι έπειτα θα έχουν 12 χρόνια μπροστά τους να παίρνουν homework! Τις επισκέψεις επαγγελματιών δεν τις βρίσκω κακή ιδέα, αν και- όπως είπες κι εσύ- θα έπιαναν τόπο σε μεγαλύτερα παιδάκια. Πρωταρχικό μέλημα του παιδικού σταθμού, του νηπιαγωγείου, μη σου πω και της Α' Δημοτικού, είναι να κοινωνικοποιηθεί και να ανεξαρτητοποιηθεί το παιδί ώστε να μεταβεί ομαλά από το σπίτι στο σχολείο. Να το αγαπήσει. Να μην το πάρει με στραβό μάτι βρε παιδί μου! Η συμβουλή μου λοιπόν είναι να μην τρελαίνεσαι αν κάποια δασκάλα του σταθμού σου πει πως το 3χρονο παιδί σου έχει πρόβλημα στη γραφή και πρέπει να εξασκηθεί στο σπίτι ή πως πρέπει να ξανακάνει τη χειροτεχνία της, επειδή δεν έκοψε το αστεράκι πάνω στη γραμμή..! Θυμήσου πως την πιέζουν από "άνωθεν" να παρουσιάζει τέλεια γραπτά και τέλειες εργασίες, για να συνεχίσει να κινείται το χρήμα (Άσε που πολλές φορές αναγκάζεται να τις τελειώνει και η ίδια προκειμένου να φαίνονται αψεγάδιαστες!!). Μάθε και στο παιδάκι σου να δίνει όση σημασία χρειάζεται σε τέτοια θέματα και μην πέσεις στην παγίδα να το συγκρίνεις με τον Κωστάκη, την Ελενίτσα, το Νικόλα κ.ο.κ. Η πρόοδος είναι προσωπικό θέμα! ΘΑ ΤΑ ΠΑΤΕ ΜΙΑΑΑΑ ΧΑΡΑ! Καλή αρχή εύχομαι και relax, take it easy!!
"Άνωθεν" εννοούσα... Σωρίς "από". Σκέτο "άνωθεν"
Μαμά Βάσω σε ευχαριστώ για το reply και για τα καθυσηχαστικά σου λόγια! Ναι. Για ιδιωτικούς παιδικούς μιλώ. Δυστυχώς, παρόλο που δεν είμαστε υψηλόμισθοι, τα εισοδήματά μας δεν δικαιολογούν δημόσιο. Οφείλω να αποσύρω την τελευταία μου κουνέντα που είπα "κάθε βλαμένη δασκαλίτσα.." γιατί όντως δεν φταίει η μισθωτή εργαζόμενη (και ενδεχομένως πολύ κακά αμοιβόμενη) δασκάλα για τα κακώς κείμενα σε ένα ιδιωτικό σχολείο! Λυπάμαι που το είπα έτσι αβασάνιστα αυτό και το παίρνω πίσω. Απλά εκείνη τη στιγμή μου ήρθε στο μυαλό η περιγραφή μιας φίλης που έλεγε ότι στον παιδικό που πήγαινε το παιδί της διαπίστωσε κατά τύχη ότι τα παιδάκια στερούνταν το παιχνίδι στον κήπο για να κάνουν εξάσκηση στην προγραφή, με σκοπό (προφανώς) να εντυπωσιάσουν τους γονείς με την πρόοδο και τη δουλειά που γίνοταν στον παιδικό!! Σαφώς και δεν έφταιγε η δασκάλα γι'αυτό. Τι να πω. Ελπίζω να βρω τη χρυσή τομή και να μην τσακώνομαι όλη την ώρα (γιατί είμαι και πληθωρικό κορίτσι και αρπάζω εύκολα!)! Και πάλι σε ευχαριστώ! :) Τυχερά τα παιδάκια που έχεις μαθητές και κυρίως τα παιδάκια σου!
Είμαι δασκάλα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, τα παιδάκια μου είναι ακόμη μικρά και δεν έχω ιδέα από παιδικούς σταθμούς! Λοιπόν είσαι ο δεύτερος άνθρωπος σήμερα από τον οποίο ακούω για homework από το προνήπιο και έχω τρελαθεί!!! Η κουμπάρα μου συγκεκριμένα που πηγαίνει το αγοράκι της (3+ ) σε κάποιον παιδικό σταθμό της Θεσσαλονίκης με ενημέρωσε πως σήμερα ο γιος της έχει ως εργασία για το σπίτι να απαντήσει στις εξής ερωτήσεις: "Τι δουλειά κάνει η μαμά σου;" "Τι εργαλεία χρησιμοποιεί στη δουλειά της" "Πού ακριβώς εργάζεται η μαμά σου;" Επιπλέον το παιδί της δέχεται και παρατηρήσεις για τις τυχόν αστοχίες στα γράμματά του! Αυτό είναι εξωφρενικό και ειλικρινά με έχει ρίξει από τα σύννεφα! Τώρα ακούω και για διάγνωση προβλήματος γραφής από τα 3 έτη;;; Ειλικρινά δεν το πιστεύω! Για όλα τα υπόλοιπα με εκφράζει απόλυτα η μαμά Βάσω και η επισήμανση της Persefoni πιο κάτω. Είναι τόσοι οι τομείς με τους οποίους πρέπει να ασχοληθούν οι γονείς μέχρι τα παιδιά τους να φτάσουν στο δημοτικό και τόσες οι παιγνιώδεις δραστηριότητες που μπορούν να κάνουν για αυτό το σκοπό! Είναι κρίμα να υπερφορτώνουμε τα μικρά με γνώσεις και δεξιότητες που δεν μπορούν να κατακτηθούν πριν την ώρα τους. Πολλά παιδάκια μπορεί να στιγματιστούν χωρίς λόγο και είναι κρίμα!
@Ιωάννα1971 Πραγματικά δε νομίζω ότι υπάρχει λόγος τόσο μεγάλης ανησυχίας. Έχω κι εγώ μια κορούλα λίγο μικρότερη από τη δική σου που πηγαίνει σε (ιδιωτικό) παιδικό σταθμό από 21 μηνών και οι παιδαγωγοί του σταθμού θεωρούν αυτή την υπερ-ακαδημαϊκή προσέγγιση τουλάχιστον φαιδρή. Και στις προγραμματισμένες αλλά και στις έκτακτες επισκέψεις μου στο σταθμό της μικρής διαπιστώνω ότι τα παιδιά όλων των ομάδων παίζουν με την ψυχή τους είτε στις αίθουσες, είτε στον κήπο (έναν πραγματικό κήπο με φυτά και δέντρα, όχι μια αυλή με χλοοτάπητα). Τόσο παιγνίδι δεν το είχα φανταστεί ποτέ. Γύρω από το παιγνίδι κτίζουν τις υπόλοιπες δραστηριότητες (ζωγραφική, πλαστελίνη, μουσικοκινητική, παραμυθάκια κτλ). Παρατηρώ επίσης ότι το παιδί έχει αναπτύξει καλές συνήθειες (π.χ. πλύσιμο χεριών), φροντίζει περισσότερο την ασφάλειά του (π.χ. σκάλες, πόρτες κτλ), λέει "ευχαριστώ" και "παρακαλώ" έστω και σποραδικά, μπορεί με ευκολία να εντοπίσει αν πονάει κάπου και να το εκφράσει σωστά και άλλα πολλά, που εγώ θεωρώ σημαντικά. Οπότε θεωρώ ότι αν ψάξεις θα βρεις το κατάλληλο πλαίσιο για το παιδάκι σου. Δεν είναι όλοι οι σταθμοί ίδιοι.
Συμφωνώ απόλυτα ως εκπαιδευτικός! Θέλω μόνο ένα πράγμα να προσθέσω... Γιατί κανείς δεν ασχολείται και με τη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών, που φτάνουν σε μία ηλικία και δεν είναι σε θέση να εκφράσουν αυτό που νιώθουν;;;;
Έχεις απόλυτο δίκιο...! Είνα, πράγματι, σοβαρή παράλειψη. Να συμπληρώσω πως, όχι απλώς δεν μπορούν να εκφράσουν τι αισθάνονται τα ίδια, αλλά και οι τριγύρω τους.
Μαμά Βάσω Μπράβο σου! Ήθελα τοοοοοοόσα πολλά να γράψω αλλά το δικό σου post με κάλυψε! Είμαι & εγώ μαμά με 2 παιδάκια & μάλιστα το ένα ( 3ετών ) κοντά στη περιγραφή της φίλης μας & το άλλο ( 5 ετών ) βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού....οπότε κυρίες μου & εσύ φίλτατη Έφη πιστέψτε το! σ'αυτή την ηλικία (για να το πω απλά ) έχει μεγαλύτερη σημασία να μάθει να παίζει παρά να μετράει!
Έφη μου, είμαι δασκάλα και καταλαβαίνω πολύ καλά τις ανησυχίες σου. Αν θέλεις τη γνώμη μου, από τη στιγμή που δεν πιέζεταιτο παιδί, εννοείται ότι πρέπει να του δίνεις όσα ερεθίσματα και όση ενθάρρυνση χρειάζεται. Αν είναι δυνατόν να "φρενάρουμε" ένα έξυπνο παιδί ώστε να μη βαριέται αργότερα στο σχολείο!!! Κάτι πολύ καλό που διάβασα σε προηγούμενα σχόλια είναι να μην επιμείνεις τόσο στους αριθμούς και στα γράμματα, όσο στις κοινωνικές δεξιότητες. Επίσης είμαι πολύ υπέρ της ανάγνωσης παραμυθιών, τα οποία προσφέρουν απίστευτα πολλά πράγματα στα παιδιά μας, σε κοινωνικο-γνωστικό, συναισθηματικό και ψυχολογικό επίπεδο. Ελπίζω να βοήθησα, να χαίρεσαι το αστεράκι σου!
Γιατί τόσο άγχος ; Και τι θα γίνει αν μάθει να μετράει μέχρι το 100 πριν κλείσει τα 4, αν ξέρει να γράφει και να διαβάζει πριν πάει σχολείο; Θα είναι περισσότερο ευτυχισμένος άνθρωπος ; Η γνώμη μου για το εκπαιδευτικό σύστημα δεν είναι η καλύτερη για να το πω με καθωσπρέπη τρόπο. Αλλά τα παιδιά είναι κάτι το διαφορετικό είτε είναι χαρισματικά , είτε έξυπνα κτλ κτλ. Πότε ένα παιδί μαθαίνει να μυρίζει,να βλέπει κάτι όμορφο, να ακούει τους ήχους της φύσης, να γευεται να κλέινει τα μάτια και να φτιάχνει τον κόσμο του; Πότε μαθαίνει να χαίρεται , και να χορεύει . Ας μάθει στα 6 του να γράφει και να διαβάζει μέχρι τότε θα ήθελα να μάθει να ονειρεύεται τον κόσμο που θα ήθελε να παλέψω για να τον έχει. Θα ήθελα να μπορεί να μου δείξει τους ανεμόμυλους που σαν άλλος Δον Κιχώτης θα σταθώ απέναντί τους, θα ήθελα σαν την Σκάρλετ να του μάθω πως "αύριο είναι μια καινούργια μέρα" που ο μικρός Πριγκηπας θα πάει σε άλλο πλανήτη για νεες περιπέτειες . Θα ήθελα να παιδιά μου να γίνουν άνθρωποι , ΆΝΘΡΩΠΟΙ μόνο αυτό και χέστηκα αν θα μάθουν να διαβάζουν ποτέ , ή να μετράνε , να χαμογελάνε θέλω , να ζουν την κάθε στιγμή ... θα μπορέσουν ;
<3
Δεν θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε τόσο απαιτητικοί με τα παιδιά μας... Πρέπει λίγο να χαλαρώσουμε.. Εγώ πάντως που πήρα βιβλίο της γ΄δημοτικού στα χέρια μου το θεώρησα αρκετά δύσκολο για την ηλικία στην οποία απευθύνεται..το θέμα λοιπόν δεν είναι οι παραπάνω γνώσεις αλλά να δουλευτεί καλύτερα η προσέγγιση των παιδιών σε κάθε ήλικία.
SORRY ξεχασα μια λέξη...η σωστή προσέγγιση των παιδιών..
Συμφωνω με τη Γιωτα. Το σχολειο ηδη υπερφορτωνει τα παιδια και τους στερει αρκετο χρονο απο το ελευθερο παιχνιδι, το οποιο δεν πρεπει να το παραβλεπουμε ως μεσο εκμαθησης πολλων δεξιοτητων. Και ο γιος μου ειναι σχεδον 3 και μετραει μεχρι το 30 αλλα αυτο δεν σημαινει οτι στην 1η δημοτικου πρεπει να μαθαινουν προπαιδεια. Εξ' αλλου τα παιδακια μπορει να αναγνωριζουν αριθμους και γραμματα αλλα ειναι πολυ μικρα ακομη να κατανοησουν τη σημασια τους και αυτο το ρολο θα παιξει το σχολειο οταν ερθει η ωρα. Εχουν 12 χρονια σχολειου να μαθουν τα παντα, παιδακια ανεμελα ομως δεν θα ξαναγινουν.
Κοιτα να δεις.... Χωρίς να ειμαι ειδικη στα θέματα εκπαίδευσης έχω να πω ότι το εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει μείνει πίσω. τα παιδιά σήμερα μαθαίνουν πολύ περισσότερα και πιο γρήγορα πράγματα που εμεισ μαθαίναμε πολύ αργότερα ( πχ χρόνους και προπεδια από Α δημοτικού ). Μην ανησυχείς , δεν βαριουνται τα πιο έξυπνα παιδιά απλά τους είναι πιο εύκολο το σχολείο σε σχέση με τα αλλά παιδάκια που θέλουν το χρόνο τους . Η ηλικία των έξι ετών είναι η σωστή ηλικία για να μαθαίνουν τα παιδιά μεθοδευμένα και όχι σαν παπαγαλάκια. και μην ξεχνάς ότι σε αυτές τις ηλικίες ακόμα και οι μήνες έχουν διαφορά Από μήνα σε μήνα το μυαλό του παιδιού ωριμάζει, αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα και διαχειριζεται αλλιωσ τη γνώση. Οι δασκάλες πάντα καταλαβαίνουν αμεσωσ τα παιδάκια που είναι τα μικρότερα στην τάξη και είναι διαπιστωμένο ότι συνηθωσ οι πιο οργανωμένοι και "καλοί" μαθητές είναι αυτοί που είναι γεννημένοι στις αρχές της χρονιας. Οπότε μην αγχωνεσαι. Αν έχεις ένα έξυπνο παιδί ούτε εσένα θα κουράσει στο διάβασμα αλλά ούτε και εκείνο θα βαριέσαι επειδή τα ξέρει ήδη.
Μαμά Έφη, Καταρχάς θα ήθελα να σου πω ότι δεν είσαι η μόνη με τους συγκεκριμένους προβληματισμούς. Μου θύμισες πράγματι τον εαυτό μου πριν περίπου 6 χρόνια όταν η μεγάλη μου κόρη ήταν 3 χρονών. Όπως αναφέρεις για το δικό σου παιδάκι,έτσι λοιπόν και η δική μου κόρη ήξερε από πολύ μικρή να μετράει,να λέει την αλφαβήτα και να μιλάει πολύ καθαρά. Μία μέρα λοιπόν ήμασταν στο αμάξι και ξαφνικά με ρωτάει:"Μαμά τι σημαίνει Ωδείο;" και διαπιστώνω ότι το είχε διαβάσει στην ταμπέλα. Όπως καταλαβαίνεις το παιδί ξεκίνησε να διαβάζει σε ηλικία 3,5 χρονών και πάντα στο παιδικό σταθμό με ρώταγαν αν κάθομαι μαζί της και ότι δεν είναι σωστό από τόσο νωρίς. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι δεν καθίσαμε ποτέ να της δείξουμε κάτι παραπάνω από την ηλικία της.Το μόνο που κάναμε είναι να της διαβάζουμε πολλά βιβλία γιατί της άρεσαν και της αρέσουν ακόμα τώρα που είναι 9 χρονών. Όσον αφορά το σχολείο, εμένα πήγε Α' δημοτικού και ήξερε να γράφει και να διαβάζει αλλά την βοήθησε πολύ γιατί έκανε λιγότερο χρόνο να ολοκληρώσει τις εργασίες της οπότε δεν βαριόταν. Αν θέλεις πάντως την γνώμη μου αλλά και η άποψη όλων των δασκάλων της κόρης μου μέχρι τώρα είναι να ενισχύουμε αυτά τα παιδιά. Ελπίζω να σε βοήθησα λίγο με την δική μου εμπειρία. Μαμά Αλεξάνδρα
Αγαπητη Εφη νομιζω πως με το που θα παει το παιδακι σου πρωτη δημοτικου θα αλλαξεις γνωμη..
γιατι υπαρχουν παιδακια χαρισματικα και εξυπνα και υπαρχουν και παιδακια λιγοτερο χαρισματικα και λιγοτερο εξυπνα και υπαρχουν και παιδακια ακομα πιο λιγο χαρισματικα και ακομα πιο λιγο εξυπνα.... ολα αυτα τα παιδακια λοιπον πρεπει να συνυπαρξουν μεσα σε μια ταξη γιατι ειναι αδυνατον να δημιουργηθουν τρια διαφορετικα τμηματα αναλογα με την εξυπναδα των παιδιων γιατι ετσι θα στιγματιστουν τα λιγοτερο και τα ακομα πιο λιγο εξυπνα παιδια.... καπως ετσι λοιπον θεωρησαν οτι η ηλικια των εξι χρονων ειναι καταλληλη για ολα τα παιδακια να ξεκινησουν τη μορφωση τους και το καθενα με την εξυπναδα που διαθετει θα εχει και την αναλογη εξελιξη.... αυτη ειναι η αποψη μου ως απλη μητερα τριων παιδιων με διαφορετικες δυνατοτητες το καθενα
eleu8eria mou,to nhpiagwgeio einai upoxrewtiko edw kai xronia,mhn to prospername etsi san ba8mida ekpaideushs....
Ειμαι εκπαιδευτικός αλλα πολυ αρνητική στο φόρτωμα των παιδιών με πολλές γνώσεις απο πολυ νωρίς!Δεν νομίζω οτι τα παιδιά το ζητάνε αλλα η δική μας τελειομανια-απληστία-εγωισμός...Να γίνουν πιο πιο πιο σε σχέση με εμάς!Καθε πράγμα στον καιρό του λοιπόν γιατι το σχολείο εινσι κάτι πολυ κουραστικό,μην το μεταφέρουμε στα 2 και 3 τους χρονια.Παιχνιδι,βόλτες,χαρα,φιλια και ολα θα γίνουν...
8a sou pw thn apopsh mou-ws mama kai ws nhpiagwgos loipon!to analutiko programma tou nhpiagwgeiou basizetai se 8ewries psuxologwn kai paidagwgwn(Vygotsky,Piaget klp)kai stoxeuei sthn olopleurh anaptu3h twn paidiwn ths nhpiakhs hlikias.meta3u allwn ta paidakia sto nhpiagwgeio didaskontai prografh,proanagnwsh kai proma8hmatika,giati akomh den einai etoima na afomoiwsoun tis gnwseis ekeines pou 8a tous do8oun sto dhmotiko.gia na sou dwsw na katalabeis,ena paidaki 3 xronwn pou metraei mexri to 20 kai anagnwrizei tous ari8mous,den shmainei oti katanoei thn ennoia ths plh8ikothtas,ths antistoixishs kai ths diathrhshs twn posothtwn.8a mou peis twra,ti einai auta pou mou les?kai 8a exeis dikio....panta lew stous goneis twn paidiwn pou exw sthn ta3h mou na mhn paizoun to rolo tou daskalou sto spiti,einai la8os.to na lete me to mikro sou grammatakia kai le3oules pou 3ekinoun apo ka8e gramma kako den einai,alla nomizw pws einai ligo nwris gi'auto.phgainete sthn paidikh xara oso pio suxna mporeite,kante pswnia mazi,tragoudhste,xorepste....mhn biazesai na megalwsei to paidaki sou,ola 8a ginoun otan prepei
Έφη με μπέρδεψες λίγο γαιτί δεν πολυκατάλαβα τι ρωτάς (είναι και αργά και είμαι τέζα). Αυτά που περιγράφεις και ακόμη περισσότερα έκανε και η κόρη μου στα 2,5-3. Τώρα είναι 6,5 και πάει πρώτη Δημοτικού. Τις έλυνα πάντα τις απορίες της, συζητούσα και συζητώ μαζί της με πολύ διευρυμένο λεξιλόγιο και πάντα είχα στο νου μου, χωρίς να την πολυφορτώνω, να εμπλουτίζω τις γνώσεις της. cinema , θέατρο, πολλά βιβλία κτλ κτλ. Δεν βαριέται τώρα που είναι στην Α Δημοτικού για έναν πολύ απλό λόγο: Είναι τόσα πολλά αυτά που κάνουν, για παιδιά αυτής της ηλικίας που όσο έξυπνο και να νομίζεις πως είναι το παιδί σου, όσες γνώσεις και να έχει πραγματικά, ο κυκεώνας γνώσεων που καλέιται να μάθει είναι too much. Αν θες την γνώμη μου ασχολήσου πολύ, όχι τόσο να μάθει γραμματάκια ή νούμερα, ακόμη και οι συμμαθητές της κόρης μου που δεν τα ήξεραν, σε χρόνο dt κλήθηκαν να τα μάθουν, όσο σε ψυκοκινητική - συναισθηματική - κοινωνική ανάπτυξη. Και βέβαια να της εντρυφίσεις από νωρίς την αγάπη για το βιβλίο αλλά και τις γενικές γνώσεις. μια βόλτα στην Πάρνηθα ή σε ένα ζωολογικό κήπο είναι πολύ πιο ωφέλιμη από το να μετράει. Το κάθε παιδί μας δείχνει τον δρόμο και τα όριά του....
POSA LIKE NA VALO ??? !! SYMFONO APOLYTA