Είχα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη ως την ημέρα που με πιάσανε οι πόνοι! Ήτανε Σάββατο 22/12 και ώρα 8 το πρωί. Είπα στον άντρα μου και στην μαμά μου ότι σα να ένιωσα κάποιο πόνο.. Μετά από 3 ώρες τηλεφώνησα στην μαία μου. Μου είπε πως ακόμα είναι πολυ νωρίς και να της ξανατηλεφωνήσω όταν θα είχα πόνους ανά 4 λεπτά. Πέρασαν έτσι 8 ώρες πόνων και φτάσαμε στους τετράλεπτους. Την κάλεσα και μετά από μισή ώρα ήρθε σπίτι μου να με εξετάσει. Η διαστολή μου ήταν 2 εκατοστά. Ήταν νωρίς για να πάμε στο νοσοκομείο. Μου είπε να της ξανατηλεφωνήσω όταν θα είχα πόνους ανά 2 λεπτά.
Γύρω στις 22.00 το βράδυ είχα πόνους ανά 1 με 2 λεπτά. Της τηλεφωνώ και την ρωτάω αν μπορώ να πάω στο νοσοκομείο. Μου είπε εντάξει και τηλεφώνησε στο νοσοκομείο να με περιμένουνε!
Στις 22.20 φτάσαμε στο νοσοκομείο. Πήγαμε στον 2ο όροφο και εκεί μας περίμενε μία νοσοκόμα ευδιάθετη και χαμογελαστή. Μας πήγε στο δωματιό μας. Μου είπε να είμαι χαλαρή και ότι η μαία μου θα έρθει σε μισή ώρα γιατί είχε και μία ακόμα γέννα αλλά σε σπίτι. Όταν ήρθε και με εξέτασε είχα διαστολή 5 εκατοστά! Μου είπε ότι θα με βοηθούσε να πάω να κατσω κάτω από την ντουζιέρα με το ζεστό νερό. Πήγα μαζί με την μαμά μου και κάθησα καμιά ώρα κάτω από το καυτό νερό.
Η ώρα κόντευε 00.00 όταν πήγα και ξάπλωσα στο κρεβάτι και ζήτησα να εξετάσει την διαστολή μου. Είχε πάει στα 8 εκατοστά με πολύ δυνατούς πόνους ανά λεπτό.
Στις 2 τα ξημερώματα έκανα τέλεια διαστολή. Επιτέλους 10 εκατοστά!
Η μαία με ρώτησε άν θέλω να κάτσω στο σκαμνάκι ώστε να κάθομαι σε ορθή γωνία και να κατεβαίνει το μωρό καλύτερα. Πήγα έκατσα, από πίσω μου καθόταν ο άντρας μου για να του κρατάω τα χέρια σε κάθε σύσπαση, η μαμά μου δίπλα μου και η μαία μπροστά μου. Σε κάθε σύσπαση έσπρωχνα όσο περισσότερο μπορούσα. Έσπρωχνα για 1 ώρα, το μωρο δεν κατέβαινε όμως. Μου είπε να πάω να ξαπλώσω λιγάκι και να κάνουμε ένα διάλειμμα.
Χωρίς να μας πει τίποτα πήγε και ενημέρωσε την γυναικολόγο που ήταν σε βάρδια εκείνη την ώρα. Ήρθε και η γυναικολόγος (εκπαιδευόμενη) και μου είπε ότι επειδή δεν κατεβαίνει το μωρό, θα μου βάλει ορό για πιο γρήγορες, συχνές και δυνατές συσπάσεις, αλλά σε κάθε σύσπαση δεν θα μπορούσα να σπρώξω παρά μόνο να κάνω τις αναπνοές μου. Και για να μην μπορώ να σπρώξω με γύρισε και στο πλάι. Έπρεπε να περιμένω έτσι 1 ώρα. Κρατούσα τα χέρια απ΄την μαμά μου και ο άντρας μου μου έτριβε την πλάτη.
Αυτή η 1 ώρα ήτανε μαρτυρική. Στο 10 λεπτο άρχισα να τα χάνω και να μην μπορώ άλλο και τότε ήταν που άρχισα να ζητάω επισκληρίδιο ή και καισαρική λόγου της κούρασης που είχα τόσες ώρες! Η απάντηση που μου έδωσε ήτανε ότι δεν υπάρχει λόγος ούτε για επισκληρίδιο και ότι μπορώ να τα καταφέρω. Το μόνο που μου έλεγε ήτανε να κάνω σωστά τις αναπνοές!
Πέρασε η ώρα και ήρθε η γιατρος. Άρχισα να σπρώχνω και το μωρό ακόμα εκει, δεν κατέβαινε. Τότε σήκωσε τα υποπόδια και το κρεβατι έγινε καρέκλα. Απ’ τη μία πλευρά ο άντρας μου και απ’ την άλλη η μαμά μου, ήρθε η πρώτη σύσπαση για να σπρώξω. Στην τρίτη σύσπαση μου λέει ο άντρας μου ότι βλέπει τα μαλλιά του, άλλη μια και βγήκε το κεφάλι, στην επόμενη η γιατρος με έκοψε χωρίς να με πούνε τίποτα κι ας είδανε το ψαλίδι η μαμά και ο άντρας μου! Το ένιωσα αλλά η σύσπαση ήταν δυνατότερη!
Και τελικά βγήκε το αγόρι μου στις 05.15 το πρωί.
Ήτανε 2 φορές τυλιγμένος με τον λώρο αλλά ένα δυνατό και υγειέστατο μωράκι.
Μου τον έδωσε αγκαλιά και μετά έκοψε ο άντρας μου τον ομφάλιο λώρο. Μετά βγήκε και ο πλακούντας και η γιατρός μας έδειξε το «δέντρο της ζωής» ‘οπως το αποκαλούνε, το οποίο είναι από μέσα μαζί με το μωρό..
Αυτό βέβαια που θέλω να πω είναι ότι από την πρώτη σύσπαση εώς την τελευταία δεν άκουσα από την μαία μου ή την γιατρό κάτι αρνητικό για το μωρό ή ότι μπορεί να πάθει κάτι.. Δηλαδή την γνωστή καραμέλα των Ελλήνων γιατρών για να πάνε σε καισαρική και να τελειώνουνε.
Η μαία μου όσο και η γιατρός μου έλεγαν μόνο να ηρεμήσω, να μην ξεχνάω τις αναπνοές μου και ότι δεν υπάρχει λόγος για επισκληρίδιο ή καισαρική!!
Γέννησα φυσιολογικά γιατί έτσι ορίζει η φύση…
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Ανατρίχιασα με την περιγραφή σου. Συγχαρητήρια! Αυτό που είναι αξιοπρόσεχτο, μέσα σε όλα τα άλλα, είναι και το γεγονός ότι το μωρό ήταν τυλιγμένο με τον ομφάλιο λώρο 2 φορές. Κάτι τέτοιοο στη χώρα μας εξυπακούει καισαρική. Γνωρίζω κοπέλα που έκανε δυο καισαρικές, επειδή και τα δύο μωράκια της ήταν τυλιγμένα με τον ομφάλιο λώρο!
Να σου ζησει κοπελα μου! Να ναι παντα καλα. Αλλα δεν θα πρεπει να γενικευουμε τα πραγματα!!! Εγω γεννησα σε δημοσιο νοσοκομειο στην επαρχια, με πολυ δυσκολο τοκετο. Εκανα 26 ωρες να γεννησω με μεγαλους πονους. Γεννησα φυσιολογικα χαρη τουγιατρου και της μαιας . αλλα και ολοι οι αλλοι ηταν πολλοι καλοι και εξυπηρετικοι μαζι μου. Και ολα αυτα χωριςνα πληρωσω τιποτα. Ετυχε; Μπορει. Αλλα εχω δεικαι τοκετους σε ιδιωτικα και εχω χασει πασα ιδεα. Και να θυμαστε οτι ο τοκετος ειναι λαχειο, οπως εγραψε μια αλλη φιλη μας.
Συγγνώμη Κατερίνα Άγγελου, μια ερώτηση: πληρωσες; Επειδή κι εγώ στο εξωτερικό γέννησα είμαι σχεδόν σίγουρη πως η Ανθή μιλάει για δωρεάν τοκετό στο δημόσιο νοσοκομείο....Τεράστια διαφορά!Την αγαπάω την πατρίδα μου αλλά η Ελλάδα δε θα φτάσει πότε σε τέτοια επίπεδα, δυστυχώς!
Να σου ζήσει το μωράκι!!! Έτσι είναι και στην Ελλάδα του σήμερα, αρκεί να βρεις τους σωστούς ανθρώπους! 3 φυσιολογικούς τοκετούς είχα, 3 μοναδικές εμπειρίες!
να σας ζησει ο υιος Ανθη!!! υπομονη ελληνιδες σε 50 χρονια ετσι θα ειναι και στην ελλαδα!!!
Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια, γέννησα στην Ολλανδία.
Χίλια μπράβο!! Εύχομαι να τα καταφέρω και γω!!! Να χαίρεσαι το γιόκα σου!!
συγχαρητηρια!!!σε ολους σας!!!!εισαι πολυ τυχερη!να σας ζησει το μωρακι σας!!
like like like
τι γλυκος και ηρεμος τοκετος... γαληνεψα.. να σου ζησει κοπελα μου!! Να σε ρωτησω, στην Ελλαδα γεννησες?