Γιατί η παιδική διατροφή χωρίς υδατάνθρακες της Gwyneth Paltrow βγάζει απόλυτο νόημα

Η Gwyneth Paltrow έχει κατηγορηθεί επειδή είπε πως αποφεύγει να δίνει στα παιδιά της υδατάνθρακες, αλλά έχει δίκιο: δεν χρειάζεται να τρώμε αμυλούχους υδατάνθρακες, λέει η Joanna Blythman

H Gwyneth Paltrow έχει προκαλέσει την οργή του διαιτητικού κατεστημένου λέγοντας πως αποφεύγει να δίνει στα παιδιά της ψωμί, ρύζι και μακαρόνια, επειδή πιστεύει πως οι υδατάνθρακες στις τροφές αυτές δεν τους κάνουν καλό. Αυτά γράφει η Paltrow στο νέο της βιβλίο μαγειρικής It’s All Good (Όλα καλά) που περιέχει συνταγές χαμηλές σε υδατάνθρακες και χωρίς γλουτένη και κυκλοφορεί τον Απρίλιο. Οι συνταγές σύμφωνα με τον εκδότη της «βασίζονται στη διατροφή στην οποία η Paltrow ανατρέχει κάθε φορά που παρεκτρέπεται, όποτε νομίζει πως χρειάζεται να φτιάξει και πάλι το σώμα της ή να χάσει βάρος.«

Οι διαιτολόγοι που συμφωνούν χωρίς δεύτερη σκέψη με τις κυβερνητικές διατροφικές κατευθυντήριες έρχονται να καταθέσουν το πόσο «ζωτικής σημασίας» είναι οι υδατάνθρακες στη διατροφή, προειδοποιώντας με τον ζοφερότερο τρόπο για τους κινδύνους που προκύπτουν από τον αποκλεισμό τους. Η Paltrow θέτει τα παιδιά της, ηλικίας οκτώ και έξι, «σε κίνδυνο έλλειψης θρεπτικών συστατικών«, προειδοποιεί ο ένας. Τα παιδιά της «δε θα μπορούν να σκεφτούν σωστά μιας και ο εγκέφαλός τους δε θα λειτουργεί«, λέει ο άλλος. Στο ίδιο άρθρο της Daily Mail αναφέρεται επίσης πως τα παιδιά της Paltrow είναι λεπτά -σοκ!- λες και κάτι τέτοιο προκαλεί αυτομάτως ανησυχία.

Είμαστε τόσο εξοικειωμένοι με το να βλέπουμε υπέρβαρα παιδιά, που τα αδύνατα αρχίζουν να μας φαίνονται αφύσικα.

Το να τοποθετείς την Paltrow στο ρόλο μιας νευρωτικής σελέμπριτι που επιβάλλει εγωιστικά τις δικές τις ιδιοτροπίες και τις δικές της επικίνδυνες διατροφικές συνήθειες στα καημένα και πεινασμένα της παιδιά, έχει μια κάποια «γλύκα», ειδικά σε όσους από εμάς δεν είμαστε πλούσιοι ή όμορφοι και παλεύουμε καθημερινά με τα παραπανίσια μας κιλά. Η New York Post αναφέρει: «Το βιβλίο είναι γραμμένο σα μανιφέστο μιας τρομακτικής αδελφότητας κοριτσιών που κάνουν υγιεινή διατροφή«. Αλλά η Paltrow έχει ένα δίκιο: κανείς, ούτε και ένα παιδί, δε «χρειάζεται» στην ουσία να φάει υδατάνθρακες.

Αυτό τώρα ίσως ακούγεται αντιφατικό. Η γνώριμη προτροπή του «να βασίζεις τα γεύματά σου σε τροφές με άμυλο» είναι σήμερα ένα κεντρικό στοιχείο των οδηγιών της δημόσιας υγείας. Αυτή όμως η ιδέα βρίσκεται υπό αμφισβήτιση από σημαντικούς ερευνητές και διατροφολόγους. Η ουσία του θέματος είναι πως δεν υπάρχουν θρεπτικά συστατικά (βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία) στους αμυλούχους υδατάνθρακες τα οποία δεν μπορούμε να βρούμε και αλλού, συχνά και σε καλύτερη μορφή.

Φυσικά, η βιομηχανία επεξεργασμένων τροφίμων εργάζεται ασταμάτητα να μας πείσει πως πρέπει να τρώμε εξευγενισμένες αμυλούχες τροφές, όπως δημητριακά και λευκό ψωμί, διαλαλώντας πως μας δίνουν ενέργεια. Μα όλες οι τροφές μας δίνουν ενέργεια. Σε αντίθεση με ό,τι μπορεί να πιστεύουμε, δεν υπάρχει καμία διαιτητική «ανάγκη» να φάμε αμυλούχους υδατάνθρακες.

Αν τώρα η Paltrow στερούσε από τα παιδιά της την πρωτεΐνη, τότε θα μπορούσαν κάλλιστα να της χτυπήσουν την πόρτα οι κοινωνικοί λειτουργοί. Είμαστε φτιαγμένοι από πρωτεΐνες. Το σώμα μας τις χρειάζεται για να χτίσει και να αναπλάσει τους μύες και τους ιστούς. Αλλά δεν έχουμε καμία απολύτως ανάγκη τους υδατάνθρακες.

Οι αμυλούχες τροφές έχουν παρουσιαστεί ως υγιεινές τροφές μόλις τα τελευταία χρόνια. Για πολλά περισσότερα, θεωρούνταν ως παχυντικές τροφές. Γιατί δίνουν οι αγρότες στα ζώα τους δημητριακά; Για να τα παχύνουν και να τα πουλήσουν.

Μισό αιώνα τώρα μας λένε να αποφεύγουμε τα κορεσμένα λίπη, παρόλο που δεν υπάρχουν αρκετές αποδείξεις πως τα λίπη είναι άμεσα παχυντικά. Απογεύγοντάς τα επιμελώς, έχουμε καταλήξει να αντικαταστήσουμε πλήρεις, ακατέργαστες τροφές, όπως το κόκκινο κρέας και το βούτυρο, με αμυλούχους υδατάνθρακες, εξευγενισμένους και κατεργασμένους, οι οποίοι συχνά περιέχουν ζάχαρη. Ποιο το αποτέλεσμα;

Όσο πάει και παχαίνουμε.

Το πρόβλημα με τη ζάχαρη και τους αμυλούχους υδατάνθρακες, είναι πως η τόνωση της ενέργειας που μας δίνουν διαρκεί λίγο. Όπως μια εφημερίδα που αρπάζει φωτιά από ένα σπίρτο, οι εξευγενισμένοι υδατάνθρακες καίγονται πολύ γρήγορα, παράγοντας μια απότομη αύξηση στα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα που ενθαρρύνει το σώμα μας να παράξει ινσουλίνη, την ορμόνη που ευθύνεται για την αποθήκευση λίπους, ευνοώντας έτσι την αύξηση βάρους. Σε αντίθεση με τις πρωτεΐνες και τα λίπη, που απελευθερώνουν ενέργεια μακρύτερης διάρκειας, πιο αργά και σταθερά, όταν καταναλώνουμε υδατάνθρακες και το σάκχαρό μας πέφτει πάλι απότομα, η όρεξή μας δεν ικανοποιείται και θέλουμε περισσότερο φαγητό.

Αυτό μάλλον εννοεί και η Paltrow στο βιβλίο της όταν γράφει: «Μερικές φορές όταν η οικογένειά μου δεν τρώει μακαρόνια, ψωμί ή κατεργασμένα δημητριακά… έχουμε αυτή την πείνα που συνδέεται με το να αποφεύγεις τους υδατάνθρακες«

Τα φρούτα και τα λαχανικά είναι φυσικά υδατάνθρακες και περιέχουν φυσικά σάκχαρα. Παρ’ όλ’ αυτά, περιέχουν επίσης ιχνοστοιχεία, κυρίως ίνες, οι οποίες μειώνουν το ρυθμό με τον οποίο τα σάκχαρα απελευθερώνονται στο αίμα. Το ίδιο ισχύει και για τους πλήρεις, ακατέργαστους υδατάνθρακες, όπως το καστανό ρύζι. Επιπλέον, η πρόσθετη προσπάθεια που απαιτείται για να μασήσουμε τα φρούτα, τα λαχανικά και τα δημητριακά ολικής άλεσης βάζει ένα φυσικό φρένο στο πόσο μπορούμε να φάμε. Είναι όμως εύκολο να υπερκαταναλώσουμε κατεργασμένους υδατάνθρακες, αυτούς που αποφεύγει η Paltrow.

Αν στην καθημερινή της διατροφή η οικογένεια της Paltrow συμπεριλαμβάνει πρωτεΐνες (ψάρι/κρέας/αβγά/όσπρια), ακατέργαστα λίπη (βούτυρο/ελαιόλαδο), πολλά λαχανικά και μερικά φρούτα, τότε είναι μια υγιεινή διατροφή, πλούσια σε θρεπτικά συστατικά που δεν της λείπει τίποτα. Αν αυτά τρώνε τα παιδιά της Paltrow, τότε καλά τους κάνει.

Ναι, τα παιδιά έχουν διαφορετικές διατροφικές ανάγκες από τους ενήλικες: χρειάζονται περισσότερα λίπη και πρωτεΐνες.

Με το να γεμίζουμε όμως τα πιάτα τους με κενές θερμίδες όπως τα λευκά ζυμαρικά, το λευκό ψωμί και το λευκό ρύζι δεν τους κάνουμε καλό.

—–

Η Joanna Blythman είναι συγγραφέας του βιβλίου What To Eat (Τι να τρώτε)

πηγή: www.guardian.co.uk