«Μη μιλάς σε αγνώστους!» (Συμβουλές για να τους εξηγήσετε)
Όλοι είχαμε ακούσει ως παιδιά το «Μη μιλας σε αγνωστους» και το ίδιο θέλουμε να διδάξουμε και στα παιδιά μας. Όμως δεν είναι μόνο οι «άγνωστοι» αυτοί που μπορει να κάνουν κακό σε ένα παιδί. Μπορεί να ειναι άνθρωποι του περιβάλλοντός τους -στενού ή όχι- του σχολείου, ακόμα και συγγενείς.
Επιλέξαμε κάποιες από τις πολύ ενδιαφέρουσες συμβουλές που βρήκαμε στο safelyeverafter.com και τις μοιραζόμαστε μαζί σας!
Επειδή η γνώση είναι δύναμη…
1. Υπενθυμίστε στα παιδιά σας: Οι ενήλικες δε ζητούν βοήθεια από τα παιδιά
2. Μην αφήνετε τα παιδιά σας από τα μάτια σας… ούτε για ένα λεπτό
3. Aντικαταστήστε τη λέξη «ξένος» με το «πονηρός». Δεν είναι το πώς μοιάζει κάποιος, είναι το τι λέει και το τι θέλει να κάνει με ένα παιδί που τον κάνουν επικίνδυνο και «πανούργο».
4. Ένας πονηρός μπορεί να είναι κάποιος που γνωρίζετε καλά, που δε γνωρίζετε καθόλου, ή που γνωρίζετε λιγάκι… όπως ο ταχυδρόμος ή ο φούρναρης. Οποιοσδήποτε προσπαθεί να κάνει ένα παιδί να παρακούσει τους κανόνες ή να βλάψει το σώμα του είναι πανούργος.
5. Ακούστε το παιδί σας. Αν δε θέλει να βρίσκεται με κάποιο συγκεκριμένο άτομο, όπως η babysitter, κάποιος συγγενής, ένας οικογενειακός φίλος, μην το πιέζετε. Μπορεί να είναι μια προειδοποίηση που αγνοείτε.
6. Προετοιμάστε τα παιδιά σας για την περίπτωση που χαθούν σε ένα εμπορικό κέντρο ή αν κάποιος τους ζητήσει οδηγίες ή βοήθεια.
7. Μη γράφετε το όνομα του παιδιού σας στην εξωτερική πλευρά των ρούχων ή της τσάντας του.
8. Τα μεγαλύτερα παιδιά πρέπει πάντα να βρίσκονται μαζί με κάποιο φίλο ή φίλη όποτε αυτό είναι δυνατό.
9. «Το άβολο συναίσθημα»: Βασιστείτε στο ένστικτό σας και πείτε στα παιδιά σας πως μπορούν να εμπιστευτούν το δικό τους ένστικτο.
10. Καθιερώστε έναν βασικό οικογενειακό κανόνα: δεν επιτρέπονται τα μυστικά, ειδικά με άλλους ενήλικες
11. Αφήστε τα παιδιά να αποφασίσουν μόνα τους το πώς θέλουν να εκφράσουν τα αισθήματά τους. Μην τα πιέζετε να αγκαλιάσουν ή να φιλήσουν κάποιον.
12. Αφιερώστε χρόνο στα παιδιά σας. Τα παιδιά που διψούν για προσοχή είναι τα πιο ευάλωτα στα κόλπα ενός πανούργου.
13. Γνωρίστε ποιοι είναι οι άνθρωποι που έρχονται σε καθημερινή επαφή μαζί του στο σχολείο και τις υπόλοιπες δραστηριότητές του
14. Αναπτύξτε καλή επικοινωνία με το παιδί σας ώστε να νιώθει άνετα να έρχεται να σας λέει αν κάτι το απασχολεί.
15. Διδάξτε τους τις έννοιες της ασφάλειας με γλυκό και χαλαρό τρόπο. Οι τακτικές εκφοβισμού κάνουν το παιδί να φοβάται και δεν είναι απαραίτητες.
——————
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Όσοι ψάχνουν για παιδιά θύματα συχνά τα παρακολουθούν και έρχονται σε επαφή μαζί τους με δόλιες μεθόδους.
Οι γονείς και τα παιδιά θα πρέπει να προσέχουν συγκεκριμένες συμπεριφορές που μπορούν να τους προειδοποιήσουν για τον κίνδυνο
Πιθανούς κινδύνους αποτελούν:
Κάποιος που επανειλημμένως αγνοεί κοινωνικά, συναισθηματικά ή φυσικά όρια.
Κάποιος που αρνείται να αφήσει σε ένα παιδί να θέσει τα δικά του όρια.
Κάποιος που επιμένει να αγκαλιάζει, να αγγίζει, να φιλάει, να γαργαλάει, να παλεύει ή να κρατάει ένα παιδί όταν ένα παιδί δεν επιθυμεί τη φυσική επαφή ή την προσοχή του.
Κάποιος που μοιράζεται ακατάλληλες προσωπικές ή ιδιωτικές πληροφορίες με ένα παιδί, που θα έπρεπε κανονικά να μοιράζονται μόνο με ενήλικες.
Κάποιος που συχνά επισημαίνει σεξουαλικές εικόνες ή λέει ακατάλληλες ιστορίες ή ανέκδοτα με υπονοούμενα μπροστά σε παιδιά.
Κάποιος που φαίνεται να ενδιαφέρεται υπερβολικά για τη σεξουαλικότητα ενός παιδιού ή εφήβου και ρωτάει επανειλημμένα για τη σωματική ανάπτυξή του.
Κάποιος που επιμένει ή επιδιώκει να περνά χρόνο μόνος του με ένα παιδί.
Κάποιος που φαίνεται «πολύ καλός για να είναι αληθινός», που προσφέρεται να κάνει babysitting σε διάφορα παιδιά δωρεάν – να τα πάει έξω βόλτα – να τους αγοράζει συχνά δώρα ή να τους δίνει λεφτά χωρίς λόγο.
Κάποιος που συχνά μπαίνει στην τουαλέτα την ώρα που μέσα είναι ένα παιδί ή ένας έφηβος.
Κάποιος που καλεί συνεχώς παιδιά να περάσουν ώρα μαζί του στο σπίτι, δελεάζοντάς τα με καινούρια παιχνίδια, gadgets, κουκλάκια – ειδικά αν είναι ένας ενήλικας που δεν έχει δικά του παιδιά.
Κάποιος που φαίνεται ιδιαίτερα απασχολημένος με το παιδί σας και λατρεύει να το πνίγει με την προσοχή του.
———-
Οι 10 χρυσοί κανόνες ασφάλειας
1. Το σώμα μου είναι δικό μου! (ή Είμαι ο κύριος του κορμιού μου!)
2. Γνωρίζω το όνομά μου, τη διεύθυνσή μου, τον αριθμό μου και τα ονόματα των γονιών μου. (Μην ξεχνάτε, τα παιδιά πρέπει να γνωρίουν τους αριθμούς των κινητών των γονιών τους!)
3. Οι ενήλικες που είναι ακίνδυνοι δε ζητάνε βοήθεια από παιδιά!! (πηγαίνουν σε ενήλικες αν χρειάζονται βοήθεια).
4. Δεν πηγαίνω ΠΟΥΘΕΝΑ και δεν παίρνω ΤΙΠΟΤΑ από κάποιον που δεν γνωρίζω.
5. Πριν πάω οπουδήποτε, αλλάξω τα σχέδιά μου, πριν μπω σε ένα αμάξι ακόμη και κάποιου γνωστού, πρέπει πρώτα να ΡΩΤΗΣΩ κάποιον κηδεμόνα. Αν δε μπορώ να ρωτήσω, η απάντηση είναι ΟΧΙ!
6. Τα σημεία του σώματος που καλύπτει το μαγιώ είναι ΑΠΟΚΡΥΦΑ.
7. Δε χρειάζεται να είμαι ευγενικός, αν κάποιος με κάνει να φοβάμαι ή να νιώθω άβολα. Μπορώ να πω ΟΧΙ… ακόμη και σε έναν ενήλικα, αν χρειαστεί.
8. Δεν κρατάω μυστικά… ειδικά αν με κάνουν να φοβηθώ ή να αισθανθώ άβολα. (Κανένας ενήλικας δε θα έπρεπε να πει σε ένα παιδί να κρατήσει μυστικό).
9. Αν χαθώ σε ένα δημόσιο χώρο, μπορώ να σταματήσω και να φωνάξω ή να πάω σε μια μαμά με παιδιά και να ζητήσω βοήθεια.
10. Πρέπει να ακούω πάντα τη φωνούλα μέσα μου, ειδικά αν μου λέει πως «κάτι δεν πάει καλά».
ΠΕΡΑΝ ΤΗΝ ΓΟΝΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ, ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΥΠΩΘΕΙ Κ ΝΑ ΔΙΑΝΕΜΗΘΕΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ!!! ΟΣΕΣ/ΟΣΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΔΙΑΒΑΣΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ, ΠΑΡΤΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ Κ ΔΙΑΝΕΜΕΤΕ ΤΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!! ΜΗ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΑΠΟ ΕΠΙΣΗΜΟΥΣ ΦΟΡΕΙς! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΩΡΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!!!
Κλεινει η Δημοσια Παιδονευροχειρουργική Κλινική του Νοσοκομειου Παιδων " Αγλαϊα Κυριακου" μετα την σημερινη παραιτηση του τελευταιου εναπομειναντα Νευροχειρουργού Δ/ντη Μιχαλη Κουτζογλου ο οποιος εξοντωθηκε εφημερευοντας επι εναμισι χρονο για 30 ημερες το μηνα (απληρωτος βεβαια οπως ολοι μας).Η μοναχικη προσπαθεια του συναδελφου να οργανωσει μια συγχρονη Παιδονευροχειρουργική Κλινικη συναντησε τη διαχρονικη αδιαφορια της ηγεσιας του Υπουργειου Υγειας.Ας ακουσει καποιο αυτι εστω και στο ".....και πεντε" https://secure.avaaz.org/el/petition/ypoyrgos_ygeias_PANAGIOTIS_KOYROYMPLIS_zitame_lysi_gia_tin_paidoneyroheiroyrgiki_kliniki/
Πριν απο καποια χρονια ειχα αγορασει ενα παγωτο απο το περιπτερο αλλα στην πορεια το μετωνιασα γιατι εκεινο το διαστημα βρισκομουν σε διαιτα και ετσι για να μην το πεταξω αποφασισα να το προσφερω στο πρωτο παιδι που θα συναντουσα στο δρομο πριν αρχισει να λιωνει.Ετσι και εγινε αλλα βρηκα τον μπελα μου απο την μητερα του παιδιου που το πηρε μεσα απο τα χερακια του και το πεταξε κατευθειαν στα σκουπιδια μπιγοντας μου τις φωνες θαρρεις και ημουν κανενας εγκληματιας και ηθελα να κανω κακο στο παιδι της.Εγω ο φουκαρας ενα καλο πηγα να κανω και τα ακουσα απο πανω.Τοτε ειχα θυμωσει παρα πολυ με την κινηση αυτη της γυναικας να με βρισει και μετα να πεταξει το παγωτο στα σκουπιδια.Μετα απο καποιο χρονικο διαστημα αντιληφθηκα οτι αν ημουν στην θεση αυτης της μανας ισως και εγω να αρπαζα το παγωτο απο τα χερια του παιδιου μου και να το πετουσα στα σκουπιδια.
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΡΘΡΟ.Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΒΑΣΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ "ΠΟΝΗΡΟΥ"-ΚΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.ΠΩΣ?''ΟΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΠΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΜΥΣΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΜΑ Η' ΜΠΑΜΠΑ-ΟΠΟΙΟΝ ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΟΙΚΙΟΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ,ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΜΕ ΑΜΕΣΩΣ....ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ!!!! ΜΑΚΑΡΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΜΗ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΟΛΑΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ,ΑΘΩΑ ΚΑΙ ΑΓΝΑ.... ΟΜΩΣ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ....
Οι γονείς επιτέλους πρέπει να προσέχουν τα παιδιά τους με όλα αυτά που γίνονται σχεδόν κάθε μέρα από την πλευρά των αρρωστημένων καθαρμάτων που κυκλοφορούν μεταξύ μας. Και θα πρέπει να θεσπιστεί ως ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ τα παιδιά να μην αφήνονται ΠΟΤΕ μόνα με κανέναν φίλο ή γνωστό, ακόμα και συγγενή! Τα αρρωστημένα αυτά κτήνη κάθε μέρα είναι όλο και περισσότεροι...Οι δολοφόνοι των παιδικών ψυχών!
Είμαι δασκάλα κι έχω την τάση να χαϊδεύω συχνά τα παιδάκια (5-10 ετών), ειδικά στα μαλλάκια, τους ώμους, κάθομαι πολύ κοντά τους. Ανησυχώ τώρα. Μήπως είναι ανάρμοστο? Επειδή είμαι γυναίκα δε σκέφτηκα ποτέ αυτό το ενδεχόμενο. Αλλες φορές δείχνουν να ντρέπονται αλλά έχω την αίσθηση ότι τα κάνω να νιώσουν πιο άνετα. Μήπως κάνω λάθος?
Εμας ακομη και τα 3χρονα στον παιδικο σταθμο δεν τα σκουπιζουν οι δασκαλες στη τουαλετα. Μου εκανε εντυπωση και ρωτησα φιλη μου δασκαλα και μου ειπε πως δεν το κανουν αφενος για να μη γινει καμια παρεξηγηση με υποψιασμενο γονιο και αφετερου για να μαθουν στα παιδια οτι κανεις ξενος δεν πρεπει να μπαινει μαζι τους στην τουαλετα. Πριν λιγο καιρο ηρθε μια συμμαθητρια της κορης μου να παιξουν χωρις τη μαμα της και οταν μου ειπε θελω τουαλετα πηγα μαζι για να τη βοηθησω. Μου ειπε να βγω εξω. Οταν ηρθε η μαμα της ξαναπηγε τουαλετα και οηγε μαζι και η μαμα της. Μου εκαενε πολυ θετικη εντυπωση γιατι καταλαβα πως ακομη και τα μικρα πιανουν τα νοηματα που τους περνανε γονεις και δασκαλοι. Η φιλη μου εχει πρωτακια και ενω της λενε σε αγαπαμε κυρια, μου λεει οτι δεν τα αγκαλιαζει η φιλαει, τους το δειχνει μονο με λογια οτι τα αγαπει. Ειναι δασκαλα πολλα χρονια και εχει και η ιδια παιδι.
Δε νομιζω οτι ειναι αναρμοστο, αλλα φανταζομαι οτι λιγοτερη διαχυτικοτητα για να εχεις το κεφαλι σου ησυχο θα βοηθουσε. Θυμαμαι οταν ημασταν εμεις μικρα, οτι η δασκαλα/ο δασκαλος, δεν μας πλησιαζαν ποτε απο μονοι τους. Εμεις τρεχαμε σαν παλαβα και τους αγκαλιαζαμε και τοτε μας χαιδευαν τα κεφαλια η μας αγκαλιαζαν ελαφρα και μας αφηναν αμεσως. Μεγαλυτερη, στο γυμνασιο ο μαθηματικος σαν μπραβο/ ενδειξη περηφανιας εβαλε το χερι στο κεφαλι μου, ενιωσα αβολα παρολη την καλη του προθεση. Γενικα δε μου πολυαρεσουν τα αγγιγματα απο εκπαιδευτικους (και εγω στον τομεα απασχολουμαι). Δειχνουν μια ανεση περα απο τα συνηθισμενα
Δυστυχώς πρέπει να μιλάμε στα παιδιά μας απο πολυ μικρη ηλικία. .. γιατι λεω δυστυχώς? ? Να σας πω τι μου συνέβη και πειτε με μετα υστερικη!! Παντα μιλάμω στις κόρες μου τι θα πρέπει να προσέχουν. Οχι πράγματα απο ξένους, κάνεις δεν πρεπει να σε αναγκάσει να κανεις πράγματα που δεν σου αρέσουν η δεν θέλεις. .. δεν λεμε ψέματα κλπ. Και φυσικά η μανούλα πρέπει να ξέρει τα πάντα οτι τις απασχολεί. .. αποτέλεσμα:? Η 4 χρονη κόρη μου, μετά απο επίσκεψη στο σπίτι της κουνιαδας μου με το που γυρισαμε σπίτι πριν κοιμηθεί οπως καθε βράδυ τι ρώτησα αν ειχε κατι να μου πει. .. πως πέρασε, τι έκανε κλπ. Η απάντηση της βέβαια με αφησε αναυδη!!! Μαμα μπορω να σου πω κατι κακό αλλα μην με μαλώσεις η μην φωνάξεις. Της ειπα πως ποτε δεν θα την μαλωνα και μου ειπε πως το απόγευμα που έπαιζαν με τον 11χρονο ξάδερφο της, εκείνος θυμωσε που του πηρε τον μαρκαδόρο και της εδειξε τα γεννητικά του οργανα!!! Σοκ!!! Την ρώτησα δεκάδες φορές αν μου λεει ψέματα αν εκανε λαθος αν αν αν... βεβαια ο σύζυγός μου προσέχει πολυ με τις μικρές και δεν τον εχουν δει γυμνο οποτρ το παιδι οταν μου ειπε τι ειδε εννοείται οτι το πιστεψα... οταν βέβαια το ειπα στην κουνιαδα μου εκείνη ούτε λόγος να συμορφωση τον γιο της αλλα δεν τον ξανααφησα να πλησιασει τις κόρες μου ουτρ να ερθει στο σπιτι μου!!! Τα μάτια μας 144 γιατι το κακο μπορει να συμβεί εκει που δεν το περιμενουμε...
Και μένα ειναι υπέρ κοινωνική κ παρλαπιπα μιλάει σε όλους κ πιάνει κουβέντα. Ειναι τριων. Εννοείται ότι παντα την εχω απο κοντα. Δε της εχω πει δε μιλάμε σε ξένους γιατι η αλήθεια ειναι ότι δεν εχω συναντήσει ακομα σπουκι άτομα που βγαίνουν εκτός κοινωνικών οριων. Εξάλλου κ η ίδια η μικρη δεν αφήνει όλους να της πιάσουν κουβέντα. Ειναι επιλεκτική. Αλλα θα αρχίσω να της μιλάω. Απο τωρα.
Εγώ θα καταθέσω τη δική μου εμπειρία σαν παιδί μιας και η μαμά μου έκανε τόσο καλή δουλειά πριν απο τόσα χρόνια χωρίς ενημέρωση και ίντερνετ, που θα την κοπιάρω ασυζητητί. Πάντα μας υποψίαζε και μας εξηγούσε το γιατί(ήμασταν και 2 κορίτσια και υπήρξε μια περίοδος έξαρσης παιδικών βιασμών)χωρίς να μας κάνει αντικοινωνικές ή να φοβόμαστε τους ξένους. Επίσης μας έλεγε πολλές ιστορίες παραδειγματισμού!!! Η πρώτη μου ανάμνηση ήταν μια φορά σε ένα λεωφορείο μου έδωσε ένας γλυκός παππούλης μια μικρή παυλίδης. Η μαμά μου τον ευχαρίστησε πολλές φορές και μου είπε οτι θα την φάμε το απόγευμα. Όταν κατεβήκαμε απο το λεωφορείο μου την πήρε και μου εξήγησε οτι δεν τρώμε τίποτα που μας δίνουν ξένοι. Γιατί δεν ξέρουμε απο που το έφερε. Αλλά το δεχόμαστε εκείνη την ώρα όχι μόνο για να μην τον προσβάλλουμε για την πιθανώς καλή του κίνηση αλλά γιατί αν κάποτε είμαστε μόνοι και κάποιος επιμείνει ή θεωρήσει οτι τον προσβάλλεις μπορεί να γίνει και τίποτα χειρότερο. Η δεύτερη και χειρότερη ήταν όταν παίζαμε με φίλες μου (7-8 χρονών) κάτω απο την πολυκατοικία μας. Εμφανίζεται ενήλικας και μας κοζάρει επίμονα κόβοντας βόλτες σαν τον καρχαρία. Τον κοιτάω και εγώ επίμονα και ξέρω οτι απο κάπου θα μου ρθει. Γυρνάει και μας λέει "κοριτσάκια, θα έρθετε να με κρύψετε να κατουρήσω?" Βάζω φτερά στα πόδια μου και γίνομαι καπνός, γυρνάω και βλέπω τις φίλες μου οτι πάνε όντως να τον κρύψουν!!! Αρχίζω τσιρίζω και βγαίνει όλη η γειτονιά, ο κύριος έγινε καπνός. Αν δε με υποψίαζε τόσο η μάνα μου ίσως να πήγαινα και εγώ να τον κρύψω και τώρα να ήμουν παρελθόν. Επειδή διάβασα και τα προηγούμενα σχόλια, πιστεύω οτι μπορούμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας χωρίς να είμαστε αγενείς. Και εμένα με πειράζουν μερικές φορές κάποιοι πολύ διαχυτικοί αλλά πάντα τους αντιμετωπίζω με χαμόγελο και είμαι πολύ ευγενική (γιατί στην τελική δεν ξέρεις τι τρέλα κουβαλάει ο καθένας).Ο καθένας κάνει ότι θέλει αλλά και η υπέρμετρη καχυποψία δεν μου φαίνεται καλή. Άλλωστε για μένα πιο καλή απόδειξη απο τον τρόπο που χειρίστηκε η μάνα μου αυτό το θέμα με απόλυτη επιτυχία δεν υπάρχει!!!
απιστευτο το ιδιο συνεβει και σε μενα με μια φιλη μου στην πυλωτη της πολυκατοικιας οταν ειμασταν 9 χρονων, μπορει να ηταν και ο ιδιος, κοντοσταθηκαμε και καλα να τον κρυψουμε και ελεγε στη φιλη μου ελα πιο κοντα να μην φαινομαι, εγω ετρεξα και χτυπησα το κουδουνι του σπιτιου μου και του ειπα οτι ο μπαμπας μου ηταν αστυνομικος και εφυγε.
κοριτσια κ μενα με πρηζουν στον δρομο οι διαφοροι που πιανουν τα μαγουλα του παιδιου μου...και γω σιχαινομαι γιατι δεν ξερω τι επιαναν πιο μπροστα κ τωρα πιανουν το τρυφερουδι μου...εγω ποτε μου δεν αγγιξα ξενο παιδακι...εδω μια στο λεωφορειο ζητησε να παρει την κορη μου αγκαλια.....ελεος!! ας με πειτε υπερβολικη ή υποχονδρια ή οτι αλλο νομιζετε...και μακαρι να βγω ψευτρα, αλλα μερικες και μερικοι ανθρωποι....ανεικουν στα παραμυθια και μενουν σε ζαχαρωτο σπιτακι....με νοειτε??
Ένα κοριτσάκι στο πολύ στενό οικογενειακό μου περιβάλλον είναι ένα υπερβολικά κοινωνικό παιδάκι (σημερα είναι σχεδόν 4 ετών). Την παρατηρούμε εδώ και καιρό (κοντά δύο χρόνια τώρα) που πηγαίνει σε όλους χωρίς εξαίρεση και χωρίς ενδοιασμούς και πιάνει κουβέντα με υπερβολική άνεση με τον πρώτο τυχόντα. Την άνεση που έχει ένα μικρό αθώο παιδάκι που δεν έχει ακόμα γνώση του κινδύνου. Κάποια στιγμή (πρόσφατο γεγονός) συνέβη ένα ατύχημα (το οποίο μπορεί να συμβεί στον καθένα εύκολα). Η μιρκή χάθηκε σε ένα μέρος με πολύ κόσμο. Όταν την βρήκαν, είχε απομακρυνθεί γιατί ακολούθησε μια ευγενική γιαγιά που της μίλησε γλυκά και της είχε πιάσει την κουβέντα. Επιπλέον η ευγενική γιαγιά της είχε αγοράσει ένα παγωτό και η μικρή το έτρωγε. Φαντάζεστε τρομάρα που πήραν οι γονείς από το όλο σκηνικό! Ακόμα και σήμερα δεν έχω καταλάβει γιατί η γιαγιά άφησε τη μικρή να την ακολουθήσει.. Ευτυχώς από τη στιγμή που "χάθηκε" μέχρι τη στιγμή που "βρέθηκε" μεσολάβησαν μόνο 10 λεπτά (κατά τη γνώμη μου αιωνιότητα) και ευτυχώς η ευγενική γιαγιά δεν ήταν "η κακιά μάγισα με το σπίτι από ζαχαρωτά" (που λεει η effie)! Σκέφτεστε ότι αν η γιαγιά ήταν κάτι άλλο (που είναι πολύ πιθανό στις μέρες που ζούμε), το παιδάκι... πάει???!!! Τι να πρωτοσκεφτείς? Τους παιδόφιλους? Τα κυκλώματα εμπορίας οργάνων? Τι? Και μόνο στη σκέψη ανατριχιάζω! Να σας πω μόνο ότι η μητέρα της μικρής το έθεσε στην ψυχολόγο του παιδικού (την υπερβολική κοινωνικότητα της) η οποία της είπε ότι ναι μεν δεν είναι αφύσικη αλλά επειδή μπορεί να βάλει τη μικρή σε κίνδυνο πρέπει να περιοριστεί σημαντικά. Η συμβουλή της ψυχολόγου ήταν αφενός να κάνει συνεχώς συζητήσεις η μητέρα με τη μικρή σχετικά με το θέμα ("μη μιλάς σε αγνώστους, να ρωτάς πρώτα τη μαμά κλπ κλπ), αφετέρου να φροντίζει η μητέρα να έχει επιφυλακτική συμπεριφορά απέναντι σε αγνώστους ώστε η μικρή να πάρει και το παράδειγμα της μαμάς της. Ακόμα και η ψυχολόγος να μην το έλεγε εγώ προσωπικά το θεωρώ εντελώς αυτονόητο!
ασε....η δικια μου ειναι τετοια....αγκαλιαζει ολο τον κοσμο...ακομα κ τις πολητριες στα μαγαζια....ασε που οταν καποιος κραταει κατι φαγωσιμο κανει σαν τρελη....λες κ την εχω στερημενη....αφου σε ενα παρτυ τις προαλλες ετρωγε απο εναν κυριο που δεν γνωριζα κ που ηταν πολυ μεγαλυτερος απο εμας τους γονεις της...κ καθοταν στα γονατα του....κ με τα χιλια ζορια προσπαθουσα να την απομακρυνω, αλλα να μην προβληθει κ ο κυριος....που τελικα ρωτησα κ εμαθα ποιος ηταν κ πως συνοδευε την εφηβη κορη του στο παρτυ... κ ολο της λεω να μην τρωει απο αγνωστους εαν δεν με ρωτησει πρωτα....αλλα ειναι μολις 2 μιση κ παρασυρεται... απλα ο κοσμος απορω γιατι δινει φαγητο στα παιδακια χωρις να ρωτησει τους γονεις του....εγω ποτε δεν θα εκανα κατι τετοιο...παντα ρωταω ακομα κ τις φιλες μου αν θελουν να εμφανισω χυμό ή μπισκότα κλπ....κ σεβομαι το ''οχι''...
Effie πιστεύω ότι αυτοί που δεν ζητούν άδεια απο τους γονείς για να προσφέρουν κάτι στο παιδί είναι άνθρωποι που κατά πάσα πιθανότητα δεν έχουν παιδί (ή έχουν πολύ μεγάλα παιδιά και πολλά τα έχουν ξεχάσει)! Αν παρατηρήσεις σε παιδότοπους και κούνιες συνήθως οι μαμάδες ρωτάνε η μια την άλλη πριν προσφέρουν ένα μπισκότο ή ένα πατατάκι ή οτι άλλο. Εμένα τουλάχιστον δεν έχει τύχει ποτέ να μη με ρωτήσει μια άλλη μάνα. Ούτε κι εγω διανοούμαι να προσφέρω κατι χωρίς να ρωτήσω. Αντιθέτως μου έχει τύχει να προσφέρουν στο άσχετο στην μικρή μου (στο σούπερ μάρκετ) ένα γλυφιτζούρι! Ηταν ένας παππούς που είπε ότι η μικρή μου του θύμησε την εγγονή του!! Τι έκανα; Επιασα το γλυφιτζούρι στον αέρα (πριν το βάλει η μικρή στο χέρι) και του το έδωσα πίσω. Και οοοοσο πιο ευγενικά μπορούσα του είπα: "αχ χίλια ευχαριστώ, είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους σας αλλά προσπαθώ να τη μάθω να μην παίρνει τίποτα απο αγνώστους! Ελπίζω να καταλαβαίνετε!" Και πήρα δρόμο κι έφυγα! Μπορεί να ακούγεται άκομψο και στριμένο το σκηνικό. Αλλά το παιδί πρέπει να μάθει να λέει όχι στους ξένους!!!
ναι, η αληθεια ειναι οτι ακουγεται καπως ακομψο. ειδικα οταν κατι προσφερεται παρουσια του γονιου και αφου εχει ζητηθει η συγκαταθεση του. η υπερβολη γενικα με προβληματιζει. τα παιδακια δεν πρεπει να ειναι εντελως αφοβα αλλα ουτε και να φοβουνται τους παντες και να βλεπουν το μπαμπουλα σε καθε αγνωστο. δεν μπορουμε να ξερουμε πως αντιλαμβανονται και πως επεξεργαζονται τις προσλαμβανουσες παραστασεις. γι αυτο και θελει προσοχη αλλα οχι υπερβολη και υστερια απο την πλευρα του γονιου.
Μαλλον καλα εκανες.Εγω σε αντιστοιχη περιπτωση δεν εχω κανει ετσι. Το δεχτηκα και ειπα και ευχαριστω, αλλα τωρα που ανεφερες το περιστατικο με θυμηθηκα μικρη με τη μαμα μου, Πασχα στην εκκλησια. Πηγαινα δεν πηγαινα πρωτη δημοτικου. Δεν ειχε χαρτομαντηλο η μαμα μου που της ζητουσα και εβγαλε να μου δωσει μια κυρια. Μου το εβγαλε απο την τσαντα της χυμα και οχι μεσα απο πακετο. Εγω με τη λογικη του δεν παιρνουμε τιποτα απο αγνωστους και επειδη απο μικρη ημουν σιχασιαρα, δεν το επαιρνα γιατι μου φανηκε βρωμικο. Το πηρε ευχαριστως η μαμα μου λεγοντας μου παρτο απο την κυρια δεν υπαρχει προβλημα και με σκουπισε. Θυμαμαι να εχει μια μυρωδια ν μου φαινεται απιστευτα βρωμικο και να σιχαινομαι. Στο μυαλο μου ολα αυτα αλλα ετσι τα εβλεπα. Σε ολη την επιστροφη ελεγα στη μαμα μου γιατι πηρε κατι απο αγνωστο ενω εμενα δε με αφηνει. Μου φαινοταν τοσο παραλογο ολο αυτο. Η μαμα μου ακομη και σημερα νομιζει πως τους ανθρωπους τους κοβεις απο τη φατσα και επειδη εισαι μεγαλος ξερεις ποιος ειναι καλος και ποιος οχι. Τις προαλλες ψωνιζαμε μαζι και καποια στιγμη χωριστηκαμε κρατωντας η καθεμια απο ενα παιδι. Μετα απο λιγο ειδα το παιδι που ειχε η μαμα μου χερακι με μια αγνωστη στην ουρα ια τα τυρια γιατι η μαμα μου θυμηθηκε πως ξεχασε να παρει ενα γαλα. Μικρο σουπερμαρκετ και σχεδον ολοι γνωριζομαστε (να το επαιρνε το παιδι αγνωστος και να εφευγε χλωμο γιατι θα το εβλεπαν στα ταμεια, στην εξοδο, μας ξερουν ολοι), αλλα εγω δε θα το αφηνα το παιδι ουτε με δικο μου γνωστο στην ουρα ακριβως για να μην του δωσω την εντυπωση οτι ο κανονας δεν παμε με αγνωστους ισχυει επιλεκτικα.
Πιθανοτατα,θα μεγαλωσουμε δυο διαφορετικους ανθρωπους στην κοινωνια και δε βλεπω τιποτα κακο σε αυτο,μια εξωστρεφη,κοινωνικη πολυλογου,με δεκαδες γνωστους και καναδυο αληθινες φιλιες,η ψυχη της παρεας και η εξω καρδια(η δικια μου)και μια εσωστρεφη,με δυο φιλους και καλους,τους οποιους θα εμπιστευεται και στους οποιους θα δινει και την ψυχη της(η δικια σου),τολμω να κανω μια προβλεψη,μπορει να ειμαι λαθος....Αυτο δεν εχει να κανει αν προσεχουμε η οχι τα παιδια μας η αν θα τα συμβουλευσουμε να αποφευγουν παγιδες απο αγνωστους στο μελλον,οταν θα παρουν το δρομο της ανεξαρτησιας και οχι τωρα που δεν τα χανουμε απο τα ματια μας,ουτε ενα νανοδευτερολεπτο,για αυτο λεω οτι βγηκαμε εκτος θεματος.Ρωτησες αν εισαι υπερβολικη που θεωρεις τα γλυκολογα και το χαιδεμα αγνωστων στο παιδι σου και απαντησα,οτι κατα τη γνωμη μου εισαι.Εγω,αντιθετα,δε ζητησα καμια συμβουλη απο εσενα,τι να αποφυγω και πως να μεγαλωσω το παιδι μου,δε σε ρωτησα αν κανω λαθος και που,δε σου ζητησα να μου υποδειξεις κανενα βιβλιο να διαβασω για να γινω καλυτερη και πιο προσεκτικη μανα....δε με ξερεις,δε ξερεις πχ οτι μπορει να ειμαι πολυυυυυ μεγαλυτερη σου,δεν ξερεις τι δουλεια κανω,αν βλεπω καθημερινα παιδια,και τιποτα για μενα.Δηλαδη αν ησουν προχθες στην ταβερνα Τσικνοπεμπτη κ εβλεπες το σερβιτορο να κανει "κολλα πεντε" με την κορη μου(ναι ναι την ακουμπησε στο χερακι της ενας αγνωστος και της εδωσε και μπαλονι και αυτη το πηρε!),θα ερχοσουν να μου πεις παρε διαβασε το ταδε βιβλιο γιατι σε βλεπω πολυ ανετη και χαιρεσαι που το παιδι σου δεν ειναι ντροπαλο?Απορησα πως εδω μεσα το εκανες και το θεωρησα θρασος...αυτο ειναι ολο...
Αχ Sofie πραγματικά δεν ήθελα να σου κάνω υπόδειξη. Εδώ συζήτηση κάνουμε με την ευκαιρεία του άρθρου. Έκανες ένα σχόλιο και θεώρησα ότι είσαι ανοιχτή σε συζήτηση. Γι'αυτό πήρα το θάρος και σου είπα και για το βιβλίο. Όπως η Λένα αντιστοίχως πόσταρε ένα ενδιαφέρον site! Δεν πιστεύω ότι η σημερινή "ανώριμη κοινωνικότητα" των παιδιών μας θα καθορίσει τον μελλοντικό τους κοινωνικό προφίλ. Ακόμα είναι μωρά και δεν έχουν γνώσεις εμπειρίες και κριτική ικανότητα. Οπότε μας αντιγράφουν με ακρίβεια. Κάνουν ότι κάνουμε. Εμένα τουλάχιστον με κοπιάρει σε ΟΛΑ! Και εκεί έξω υπάρχει τόσο πολύ διεστραμένος κόσμος.. Εμένα προσωπικά με φοβίζει. Και φοβάμαι ότι αν επιτρέψω εκδηλωτικότητες με τον κάθε άγνωστο παρουσία μου, τι θα συμβεί αν δεν είμαι εκεί?? Αυτό μόνο.
Χχαχαχα!Ασε μας κουκλιτσα μου που θα με παραπεμψεις να διαβασω κ βιβλιο και θα μου βγαλεις και οτι το παιδι μου δεν ειναι νορμαλ,χωρις να το ξερεις καν!!!Μιλαμε για θρασος και πολυ μαλιστα!!!Στην Ιωαννα απευθυνομαι,δεν μπορω να κανω reply,κοιτα τη δουλεια σου και ασε τις υποδειξεις σε αλλους γονεις,αν καποιος δεν ειναι νορμαλ στη συγκεκριμενη περιπτωση εισαι εσυ και μονο εσυ!!!!Ελεος πια!
Απορώ πως μεγαλώνεις παιδιά με το IQ ραδικιού που έχεις. Δεν σου είπε τίποτα κακό ή κοπέλα. Μόνο να προσεχείς το παιδί σου.
Βρε κοπελια,στα αληθεια τωρα.....με ξερεις????Ποιος σου εδωσε το δικαιωμα να με προσβαλεις με αυτο το χυδαιο τροπο,κρυμμενη πισω απο την ανωνυμια σου,βγαζοντας αυθαιρετο συμπερασμα απο 2 σχολια που εκανα σε ενα μπλογκ?Το ξερεις πως το iq καποιου βγαινει απο ειδικα τεστ και μετρησεις και οχι απο 2 σειρες σε ενα σχολιο?Ποιος σου ειπε οτι δεχομαι υποδειξεις και σποντες απο αγνωστους οτι δηθεν δεν προσεχω το παιδι μου????Ξερεις αν εγω εχω φαει τα ματια μου στο διαβασμα και δε δεχομαι υποδειξεις τι να διαβασω και τι οχι απο αγνωστους ξαναλεω,που δεν εχουν την παραμικρη ιδεα για μενα και το παιδι μου?Με το iq που εχω χαμηλο η υψηλο,δεν πεφτει σε κανεναν λογος να το σχολιαζει,μεγαλωνω παιδι,μαλιστα και αν δεν εχεις ιδεα πως και με ποιο τροπο,δεν εχεις κανενα δικαιωμα να κανεις σχολιο σαν κι αυτο που εκανες παραπανω και θα σε παρακαλουσα να ζητουσες συγνωμη,αν φυσικα η παιδεια απο το σπιτι σου,σου εχει μαθει κατι τετοιο.Εχω βγει εκτος θεματος και απο τα ρουχα μου,το θεμα του αρθρου ειναι σοβαρο και εντελως διαφορετικο απο αυτο που σχολιαστηκε,ζητω συγνωμη.
ΠΟΣΟ υπερβολικη εισαι!! Τοσο ευκολα θιγεσαι και βγαινεις απ τα ρουχα σου επειδη ετυχε να μην διαβασεις προφανως αυτο το βιβλιο ή επειδη σε 'εκρινε΄ (μεσα στο κεφαλι σου μαλλλον) σαν μητερα? Ενω εσυ με μεγαλη ευκολια εκανες το ιδιο!Και στην ερωτηση σου 'ποιος εδωσε το δικαωμα στην 'ιωαννα' να σου μιλησει ετσι΄να ξερεις οτι εσυ το εκανες αυτο! Δεν ειναι απαντηση πολιτισμενου ανθρωπου με παιδεια και i.q to ''Χχαχαχα!Ασε μας κουκλιτσα μου που θα με παραπεμψεις να διαβασω κ βιβλιο και θα μου βγαλεις και οτι το παιδι μου δεν ειναι νορμαλ,χωρις να το ξερεις καν!!!Μιλαμε για θρασος και πολυ μαλιστα!!!'' Κατεβα λιγο απο το καλαμι σου δεν σου ειπε κατι κακο η κοπελα. Με αυτη σου την υπεροψια ποτε δεν θα μπορεσεις να γινεις καλη μητερα γιατι ακριβως δεν μπορεις να ακουσεις κατι διαφορετικο απο αυτο που θελεις. Και ναι μπορει να μην σε ξερω αλλα βλεπω τις αντιδρασεις σου...
Εγω ειμαι υπερβολικη που θιχτηκα γιατι η παραπανω σε εν σχολιο μου ειπε oti εχω iq ραδικιου,ενω εγω δεν εβρισα ποτε κανεναν?Δεν επρεπε δηλαδη να θιχτω??να πω ευχαριστω?Αν η αλλη μανα με εκρινε στο μυαλο μου,εσυ τωρα δα δε γραφεις οτι δεν προκειται ποτε να γινω ποτε καλη μανα,ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΝΑ ΜΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ?κι αυτο απο το μυαλομου το εβγαλα?? Εχω κανει αρνητικο σχολιο για προιον που διαφημιστηκε στο μπλογκ και δεδημοσιευτηκε,σβηστηκε και τωρα γραφονται τοσο προσβλητικα σχολια απο μανα σε μανα και διατηρουνται απο τους χεριστες του μπλογκ.Απορω......
Αγαπητή δεν είχα πρόθεση ούτε να σε προσβάλω ούτε να σου κάνω υποδείξεις και προς θεού δεν υπονόησα ούτε κατά διάνοια ότι το παιδάκι σου δεν είναι νορμάλ. Απλώς από τα λεγόμενά σου υπέθεσα ότι την οπτική γωνία του "κακού ξένου" δεν την έχεις δει. Και ήθελα απλώς να στη δείξω. Μπορεί να είσαι εκ φύσεως αισιόδοξο άτομο που δεν θεωρεί τους ξένους κακοπροαίρετους. Επειδή εγώ δεν είμαι, κι επειδή έχω ζήσει καταστάσεις (προφανώς δεν ήρθα εδώ να ανοίξω τα εσωψυχά μου), είπα να μεταφέρω την δική μου "επιφυλακτικότητα"! Αυτό είναι όλο. Πάντως η συζήτηση δεν είναι καθόλου εκτός θέματος όπως λες παρακάτω. After all ο τίτλος του άρθρου είναι: "Μη μιλάς σε ξένους"! Καλό βράδυ.
.."Μη μιλάς σε αγνώστους" για να είμαι πιο ακριβής..
ΙΩΑΝΝΑ και μένα μου την δίνει να ακουμπάνε στα μάγουλα ή στα χέρακια τον μικρούλη μου (6 μηνών) γιατί όπως είπες δεν ξέρω τι έχουν πιάσει πριν. Ο μικρός τα χεράκια του τα βάζει στο στόμα του ακόμα γιατί βγάζει δόντια. Το άρθρο πολύ καλό !!
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο Ολίβια, thanks! Εξίσου ενδιαφέρον το παρακάτω, ο κανόνας του εσώρουχου, http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/09/underwear-rule.html
στην παρακάτω διεύθυνση μπορείτε να βρείτε περισσότερα για τον κανόνα των εσωρούχων http://www.heraklion.gr/paidi/
Πάντως από τότε που έγινα μητέρα έχω παρατηρήσει το εξής παράλογο (κατά την άποψή μου παράλογο): πολλοί άγνωστοι άνθρωποι στον δρόμο, στο σούπερ μάρκετ, σε καταστήματα κλπ. βλέπουν το παιδάκι (το δικό μου στην προκειμένη περίπτωση) και αρχίζουν να κάνουν πράγματα που αν τα έκαναν σε έναν ενήληκο θα τα θεωρούσαμε απρέπειες. Τι εννοώ: αρχίζουν τα γλυκόλογα (μερικοί σε υπερβολικό βαθμό) και τις χειρονομίες όπως να χαϊδέψουν μαλιά ή μάγουλο. Η κόρη μου είναι γενικώς συνεσταλμένη με τους ξένους και κρύβεται αμέσεως πίσω μου και δεν σηκώνει το κεφάλι ούτε να κοιτάξει. Αλλά κι εμένα με ενοχλεί η συμπεριφορά αυτή και δεν την ενθαρύνω ούτε την προτρέπω να μιλήσει στην αυθάδη (κατά τη γνώμη μου) κυρία που άπλωσε το χέρι να χαϊδέψει ένα άγνωστο παιδάκι επειδή της φάνηκε γλυκούλικο. Επίσης, συνήθως μου λένε: "Είναι ντροπαλό ε?" Και απαντάω ΠΑΝΤΑ: "Όχι δεν είναι ντροπαλή, απλώς δεν σας γνωρίζει!!!!!" Ο άλλος μένει λίγο κάγκελο αλλά σκασίλα μου. Γιατί να χαρακτιρίζεται το δικό μου το παιδί την στιγμή που του άλλου η συμπεριφορά είναι ανάρμοστη? Με βρίσκετε υπερβολική???
By the way, πολύ καλό το άρθρο.
ΟΧΙ ΚΑΛΕ,ΑΠΛΑ ΣΕ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΗ...ΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΕΤΣΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΕΕ ΜΟΥ?
Η ερώτηση ήταν ρητορική obviously! Σαφώς αναρωτιέμαι κι εγώ "πως έχουν γίνει έτσι οι άνθρωποι?" όταν έρχεται καταπάνω μου ένας εντελώς άγνωστος και χαριεντίζεται με το παιδί μου (και το χαρακτηρίζει κιόλας που δεν ανταποκρίνεται)! Εσύ αφήνεις τον κάθε τυχαίο να χαϊδολογάει τα παιδιά σου και αισθάνεσαι καλά και ακομπλεξάριστα με αυτό? Το βρίσκεις χαριτωμένο να απλώνει το χέρι στο μαγουλάκι ο/η κάθε αγνωστος/η που δεν ξέρεις που το είχε πριν (το χέρι ενοώ)? Obviously δεν χρειάζεται να απαντήσεις!
Eαν πιστευεις οτι το να μιλαει καποιος γλυκα στο παιδι σου ειναι αναρμοστη συμπεριφορα,τοτε ναι εισαι υπερβολικη..και πολυ μαλιστα.
Όχι βρε παιδιά. Παρεξηγήσατε. Δεν αναφέρομαι στην συμπαθή γιαγιά που θα μιλήσει γλυκά στο παιδάκι. Μιλάω για κάποιους οι οποίοι είναι υπέρ του δέοντος εκδηλωτικοί και απλώνουν και χέρι να χαϊδέψουν. Σκέψου τον ευατό σου for a minute και πες μου πως θα αισθανόσουν αν ερχόταν ένας/μια άγνωστος/άγνωστη καταπάνω σου, σου έπιανε τα μάγουλα και άρχιζε "γουτσου γουτσου μωρέ τι κοπελάρα εισαι εσύ?"!!! Δεν θα τραβιόσουν αυτόματα πίσω? Δεν θα σου φαινόταν περίεργο? Πόσο μάλλον όταν είσαι μικρό παιδάκι και οι ενήληκες είναι και κοντά στο ΄1 μέτρο πιο ψηλοί από σένα! Αλήθεια δεν το έχετε σκεφτεί ποτέ αυτό??? Τα δικά σας παιδιά είναι όλα άνετα με τις αβρότητες αγνώστων? Δεν έχουν κρυφτεί ποτέ πίσω από τη φούστα σας?
συγκεκριμενα το δικο μου παιδι δεν εχει κανει ποτε αυτο που λες και μαλιστα πηγαινει η ιδια μονη της και μιλαει σε ολους σε μαγαζια,ταβερνες,σουπερ μαρκετ,ειναι 19 μηνων.Ποτε δε με πειραξε να της μιλανε,να την πειραζουν και να την ακουμπανε,σιγα!
Με αγάπη σου λέω ότι, πριν βιαστείς να χαρείς για το ότι το παιδάκι σου είναι κοινωνικό και όχι ντροπαλό (σαν το δικό μου) και πηγαίνει άνετα σε όλους, σε παραπέμπω στο "What to expect - The toddler years" (Τι να περιμένετε τον 2ο και τον 3ο χρόνο του παιδιού σας - εκδόσεις Διόπτρα / για μεταφρασμένη κόπια) στη σελίδα 95 και στην παράγραφο: No fear of strangers.
Συμφωνώ Ιωάννα μαζί σου. Πριν γίνω μαμά πάντα λάτρευα τα παιδάκια και μου άρεσε να πιάνω κουβέντα με τη μαμά ενός μικρού αλλά ποτέ δεν μου πέρασε απο το μυαλό να αγγίξω το παιδάκι. ΤΟ θεωρώ ανάρμοστο και πολύ προσωπικό όπως δεν μου αρέσει να με αγγίζουν εμένα έτσι και το παιδί μου. Υπάρχουν προσωπικά όρια και να αγγίζεις κάποιον είναι πολύ προσωπικό για μένα!!
συμφωνω sofisp!!!υπερβολες..ολα με ενα μετρο!ετσι δημιουργουνται μαλθακα παιδια!
καθόλου υπερβολική! Πέρα για πέρα λογική και σωστή! Και εμένα με ενοχλεί αφάνταστα αυτό, αν εγώ δλδ έβρισκα χαριτωμένο τον κύριο δίπλα μου στην ουρά του ταμείου θα μπορούσαν να απλώσω το χέρι μου να χαιδέψω το μάγουλό του χωρίς να παρεξηγηθώ; Ή να αρχίσω τις προσωπικές ερωτήσεις για το πόσο χρονων είναι, που μένει, τι ψώνισε κλπ όπως κάνουν όλοι αυτοί οι ανόητοι με τα μικρά παιδιά; Και μάλιστα κάποιοι γονείς, σχεδόν τα επιπλήττουν όταν αυτά δεν απαντούν στις αδιάκριτες ερωτήσεις των αγνώστων. Κι εγώ την ίδια απάντηση με εσένα έδινα παλιότερα, τώρα απλά κοιτιόμαστε με τον μικρό με νόημα και κάνουμε ένα βήμα πιο εκεί ...
Να συμπληρώσω Όλγα τις εξής δύο σκέψεις μου: 1) σε μένα τουλάχιστον δεν έχει τύχει ΠΟΤΕ τέτοια συμπεριφορά από άλλους γονείς. Αυτές οι "ενθουσιώδεις εκδηλώσεις" προέρχονται 99% από non parents! Δεν είναι τυχαίο πιστεύω. 2) ακόμα κι αν δεν έβρισκα ενοχλητικές αυτές τις συμπεριφορές, σκέφτομαι ότι και πάλι θα ήμουν υποχρεωμένη να λειτουργήσω επιφυλακτικά και αμυντικά για να δώσω το σωστό παράδειγμα στο παιδί μου. Γιατί ναι μεν εκείνη τη στιγμή το παιδί είναι μαζί μου και ότι και να γίνει εγώ θα το προστατέψω, όταν βρεθεί όμως μόνο του για κάποιο λόγο και δεν έχει πάρει το σωστό παράδειγμα αντιμετώπισης του ξένου από μένα, τι θα κάνει? Πιστεύω στη λογική "προσέχουμε για να έχουμε"!
Καλα κανεις. Κι εμενα δε μου αρεσει να βαζουμε τα παιδια με το ζορι να ανταποκρινονται στα χαδια των αλλων. Εμενα η μια ειναι υπερβολικα καχυποπτη και δε θελει να την αγγιζουν οι αγνωστοι. Το λεει ξεκαθαρα εκεινη τηνωρα “ασε με“ και τους αγριοκοιταζει. Το αλλο ειναι για τα πανηγυρια. Μπορει να τρεχει μεσα στο supermarket (το κηνυγαω εννοειται, δεν το αφηνω να φευγει και να γυρναει μονο του) καιοποιος του κανει χαρουλες να παει να κατσει αγκαλια του. Με το δευτευρο νιωθω μεγαλυτερη ανασφαλεια. Πιο κοινωνικο απο τα δυο παιδια ειναι το πρωτο. Οταν θα δει αλλα παιδια θα παει να παιξει, ενω μεγαλο δε θα πλησιασει για να του μιλησει. Δεν εχει να κανει με το αν ειναι ντροπαλα. Αν νιωθουν καλα πανε, αν δε θελουν καλα και δε θελουν.
Μπράβο πραγματικά σε όποιον επιμελήθηκε το άρθρο, τη μετάφραση κτλ. Είναι απόλυτα χρήσιμο και θα το κρατήσω στα bookmarks ή θα το εκτυπώσω για να μην το χάσω.