Ο μπαμπάς έχει τατουάζ! Αντώνη πάμε μέσα…

Ο μπαμπάς έχει τατουάζ! Αντώνη πάμε μέσα…

γράφει ο Γιάννης Καφάτος

www.u-hoo.gr/gianniskafatos

Όταν εδώ και δύο χρόνια άρχισα να μαθαίνω την τέχνη του τατουατζή, να χτυπάω δηλαδή tattoo, άρχισα να σκαλίζω στη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του πλανήτη, στο youtube για υλικό. Έβαζα ως key word  ό,τι μπορείς να φανταστείς με την προσθήκη tattoo  στο τέλος προκειμένου να δω, να δω ό,τι περισσότερο μπορούσε να μου γεννήσει απορίες που μετά τις πήγαινα στο δάσκαλό μου για να τις συζητήσουμε. Κάπου εκεί λοιπόν είχα δει το παιδάκι που χτύπαγε tattoo στον μπαμπά, εκεί είδα κι άλλα ενδιαφέροντα που θα σου πω παρακάτω. 

Όταν λέμε «κάνω μαθήματα tattoo» στην πραγματικότητα εννοούμε ότι περνάω ώρες δίπλα στον δάσκαλο – tattoo artist (ο δικός μου είναι ο Τζένιος από το Dildo Studio στο Παλαιό Φάληρο), βλέπω, ρωτάω, βλέπω, ρωτάω, σημειώνω, βλέπω, ρωτάω. Ρωτάω και το «δέρμα», αυτόν που θα φέρει το tattoo πάνω του μέχρι όποτε…, αν πονάει (κλασική ερώτηση πρωτάρη), βλέπω, παρατηρώ και ρωτάω μέχρι τη στιγμή που παίρνω το πρώτο μου σχέδιο, το πατάω στο καρμπόν, ετοιμάζω το σημείο του σώματος που θα χτυπήσω και «αρματώνω» το μηχανάκι μου. Μετά κάνω αυτό που είδα, παρατήρησα, ρώτησα και στο τέλος – ακόμη και για έναν φτασμένο καλλιτέχνη, πιστεύω ότι, το συναίσθημα είναι ίδιο: περιμένεις να δεις το πρόσωπο αυτού που χτύπησε το αγαπημένο του σχέδιο στο σώμα του. Και μόλις δεις την ικανοποίηση κουλάρεις (τουλάχιστον εγώ, που είμαι ψάρακας). 

Προφανώς και χτυπάω τα τατού στο σπίτι μου, αφού τα χτυπάω σε φίλους πρόθυμους να εμπιστευτούν το κορμί τους στο χέρι και τα μάτια μου. 

Ξέρεις, νομίζω ότι το «δύσκολο» στο τατουάζ είναι να βρεις το σχέδιο και να το φέρεις στην τελική του μορφή στο χαρτί . Μετά το χτύπημα, θέλει οπωσδήποτε τέχνη και καλή τεχνική και σίγουρα είναι η στιγμή της κρίσης. Γιατί ναι μεν η πλαστική χειρουργική έχει φτάσει ψηλά, όμως κανείς δε θέλει να κάνει λάθος και να στιγματίσει το δέρμα του άλλου με τρόπο που ο άλλος δε θέλει …

Τέλος πάντων, στα λέω όλα αυτά ως μια μικρή εισαγωγή για το κυρίως θέμα μου που είναι «χτυπάω tattoo με δύο παιδιά στο μέσα σπίτι, γεμάτα περιέργεια». 

Το τατουάζ που χτύπησα στη μαμά τους, τη γυναίκα μου, το κάναμε αφού είχαν κοιμηθεί για να μην έχουμε απρόσκλητους επισκέπτες. 

Φυσικά την άλλη μέρα πέρασε από την κριτική επιτροπή Μαρίνα – Αντώνης. 

Φάνηκε στα μάτια τους ότι τους άρεσε. 

Μετά, στον επόμενο φίλο ήθελαν να μπουν και να δουν τι γίνεται και πώς και τα ρέστα. Αποφάσισα ότι δεν ήταν σωστό να βλέπουν από κοντά όλη τη διαδικασία και ειδικά αυτό καθαυτό το χτύπημα γιατί… για να μη συνηθίσουν τη θέα σε βελόνες. Έτσι από μόνος μου. 

Ωστόσο για να μην έχω γκρίνια τους έδειξα το σχέδιο, τους ρώτησα αν τους άρεσε και μετά βγήκαν από το…στούντιο. Βγήκαν μέχρι που ήρθαν γύρω από τη βεράντα και κρυφοκοίταζαν από την μπαλκονόπορτα. Περήφανος ως μπαμπάς που τα βλαστάρια του δεν κωλώνουν σε τίποτα, εκνευρισμένος ως Γιάννης που θέλω να χτυπήσω ένα πιο προχωρημένο σχέδιο με την ησυχία μου και την απειρία μου… τα έκραξα ότι δεν πρέπει κλπ κπλ. Έφυγαν και ξανάρθαν από την πόρτα και πήγε έτσι η ιστορία. 

Την επόμενη φορά αποφάσισα να τους κάνω βοηθούς μου. Λέω άμα τα αφήσω να δουν λίγο, θα με αφήσουν και αυτά ήσυχο. Έφαγα πόρτα από τον Αντώνη μου, που είπε ένα βροντερό όχι και για ένα διάστημα το έπαιζε θιγμένος και δεν ήθελε να δει ούτε πριν ούτε μετά – το αποτέλεσμα και μόλις πριν από λίγο καιρό έδειξε κάποιο ενδιαφέρον. Αντιθέτως η πιο σκανδαλιάρα Μαρίνα που πάντα έβρισκε μια δικαιολογία για να τρυπώσει μπήκε στο παιχνίδι κι έγινε βοηθός. Η  βασική της δουλειά είναι να βάζει νερό στο ποτηράκι που χρειάζομαι για να ξεπλένω τη βελόνα μου. Ελέγχει το σχέδιο την ώρα που το πατάω και μας δίνει την ευλογία της όταν τελειώσει το σχέδιο πριν την τελική κρέμα και το τύλιγμα με μεμβράνη. Όση ώρα δε εγώ χτυπάω, η Μαρίνα ετοιμάζει και μια ζωγραφιά ή δύο αναλόγως τα κέφια και τη συμπάθεια προς τον φίλο ή τη φίλη.

Ο Αντώνης άφησε το μπλαζέ ύφος και τελευταίως κοιτάζει με μεγαλύτερο ενδιαφέρον τα σχέδια όταν τα δουλεύω στο χαρτί ή στο φώτοσοπ και με παροτρύνει να τα κάνω σε σημεία του σώματος  στις γυναίκες που θα του επιτρέψει να εξάψει τη φαντασία που έχουν τα τριτάκια που κάθονται στο ολοήμερο και με πεμπτάκια και κάποια εκτάκια!

Τώρα όταν ετοιμάζω το χώρο και στήνω τα εργαλεία μου, η Μαρίνα φωνάζει: Αντώνη, πάρε ό,τι θες από το γραφείο, ο μπαμπάς έχει τατουάζ!

Δεν ξέρω αν θα συμφωνούσε η γυναίκα μου αλλά χαλαρά θα αφήσω όποιο από τα δύο μου παιδιά θέλει να δοκιμάσει να κάνει ένα τατουάζ πάνω μου! Εμένα με εμπιστεύτηκε για το πρώτο μου τατουάζ ο φίλος μου ο Γιώργος (που έχει υπέροχα τατουάζ ΠΑΝΤΟΥ στο σώμα του), δε θ’ αφήσω εγώ τα παιδιά μου! Αρκεί να θέλουν και να γουστάρουν. Θα μου πεις πώς ξέρεις ότι ένα παιδί γουστάρει; Ε, το ξέρεις, το βλέπεις!

Και με την ευκαιρία να σας πω ότι τα καλύτερα tattoo είναι τα μοναδικά και ανεπανάληπτα ε; Χτυπήστε, αν θέλετε λοιπόν, μια ζωγραφιά του παιδιού σας πάνω σας. Δεν υπάρχει τίποτα πιο  αυθεντικό, και πιο αθώο. Ανυπέρβλητο σχέδιο. Θα κρύβει για πάντα την αθωότητα του παιδιού σας και πιστέψετε με κάθε φορά που θα το βλέπει πάνω σας θα είναι πολύ πολύ χαρούμενο και περήφανο. 

Πρέπει να δείτε πώς η Μαρίνα μου και ο Αντώνης μου, δείχνουν το τατουάζ που έχω κάνει στο πόδι μου: τα ονόματά τους με τα δικά τους γράμματα. (Και πού να δείτε κι εμένα πόσο περήφανος είμαι και για τα δύο τους!!!)

Πάντως ακόμη ψάχνω τον τολμηρό ή την τολμηρή που θα αποφασίσει να χτυπήσουμε τη ζωγραφιά του παιδιού τους πάνω τους!