Ο «προστατευτικός» θείος
Όλο λέω να γράψω και όλο το αναβάλω… Είναι πολυ λεπτό αυτό το θέμα και δεν ξέρω πως θα ακουστεί… Πήρα όμως το θάρρος τελικά γιατί βλέπω οτι γίνεται όλο και πιο συχνά παντου και ειδικότερα απο το στενό περιβάλλον…
Εγω λοιπόν είχα πολύ ευτυχισμένα παιδικά χρόνια…. Με μια μαμά που μας ειχε δοθεί ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ…. Ηταν (και ειναι) ΜΑΜΑ με όλη τη σημασία της λέξης…. Ο μπαμπακούλης μου ηταν ο καλυτερος του κοσμου!! Δυστυχως τον εχασα προσφατα ενα βραδυ ξαφνικα…. Εκανα πολλες δουλειες για να μεγαλωσει (πολυτεκνη οικογενεια) 5 παιδια κ εκεινοι 2, οποτε φανταζεστε τα εξοδα… Παρολο ομως που δουλευε πολυ παντα μα παντα εβρισκε χρονο να μας παρει βολτες…
Καθε Κυριακη μας επαιρνε να φαμε πρωινο εξω, μας επαιρνε θαλασσα, οτι θελαμε το ειχαμε αλλα οχι σε σημειο να ειμαστε κακομαθημενα… Μας επαιρνε και στο μερος του ενα χωριο εδω στο νησι που ειμαι… Εγω τρελαινομουν να πηγαινω! Διοτι εκει ημασταν πιο χυμα, παιζαμε ολη μερα εξω, χωρις να φοβομαστε για αυτοκινητα, μηχανακια κτλ. Πηγαιναμε συνηθως στην αδερφη του πατερα μου γιατι εμεις δεν ειχαμε σπιτι…
Ολα λοιπον ξεκινησαν σε εκεινο το σπιτι… Ο αντρας της θειας μου ηταν παραπανω «προστατευτικος» απο οτι επρεπε… Με επαιρνε μαζι του στη θαλασσα αλλα οχι για να κανω μπανιο αλλα για να μου δειχνει τα «προσοντα» του (εγω 7 χρονων τοτε)… Με επαιρνε σε απομερες παραλιες για να μπορει να καθεται γυμνος… Εγω τοτε δεν το θεωρησα κακο… Ωσπου ενα πρωι, καθομουν στην αυλη του σπιτιου τους και επαιζα με τις κουκλες μου πανω στην κουνια που ειχαν εξω… Και φορουσα το μαγιο μου και ηρθε και με αγγιξε απο κατω…. Εγω ειχα μεινει… Φοβομουν τοσο πολυ που δεν ηξερα τι να κανω!!!!
Για καλη μου τυχη ακουσαμε ξαφνικα την πορτα του σπιτιου να ανοιγει και εκεινος σηκωθηκε γρηγορα για να μην τον δει η θεια μου τι μου εκανε…. Μετα απο λιγο φυγαμε…
Ηρθε η επομενη Κυριακη και ο πατερας ηθελε να κανουμε το κανονικο μας προγραμμα…. Εγω να κλαιω και να λεω «Δε θελω να παμε, δε θελω να ερθω και ουτε στο χωριο θελω να ξαναερθω«
Οταν με ρωτησαν γιατι, τους ειπα φυσικα τι ακριβως εγινε… Οτι τοσο καιρο που με επαιρνε ο θειος μου στην θαλασσα εκανε αυτο που εκανε, οτι με αγγιξε απο κατω κτλ. Ποιος ειδε τον πατερα μου και δεν τον φοβηθηκε… Παιρνει επι τοπου τα κλειδια και πηγε να τον βρει…. Δε μου ειπαν ποτε τι εγινε και τι του ειπε, αλλα φυσικα κανεις δεν τον πιστεψε, γιατι οποιος απο τα αδερφια του με εβλεπε μου ελεγαν οτι δεν ειναι σωστο που ειπα τετοια ψεματα και εκανα τον μπαμπα να θυμωσει τοσο πολυ με το θειο…
Οι γονεις μου δε με αμφισβητησαν λεπτο, με πιστεψαν αμεσως και μετα απο την δικη μου αποκαλυψη, πηρε το θαρρος και η μεγαλυτερη αδερφη μου και ειπε οτι το εκανε και σε κεινη οποτε πηγαιναμε εξω…
Επαφες εχουμε με αυτους ακομα, τους βλεπουμε, αλλα εγω λεω μονο ενα ξερο γεια. Δεν ειμαι καλη στο να γραφω ιστοριες γιατι αν ημουν καλη θα ημουν και συγγραφεας (χεχε), απλα ηθελα να σας το πω γιατι πρεπει να εχετε εμπιστοσυνη στα παιδια σας! Οταν σας λενε κατι, μην τα αμφισβητειτε και να τα πιστευετε!! ΠΟΤΕ μην πιεζετε το παιδακι σας να κανει κατι που δε θελει, ουτε να αγκαλιαζει και να φιλαει ατομα που δε θελει…
Εγω θελω να πω ενα τεραστιο ευχαριστω στους γονεις μου που με πιστεψαν και με προστατεψαν απο αυτον τον ανθρωπο απο την πρωτη στιγμη που τους το ειπα και δεν πιστεψαν ουτε λεπτο οτι ειναι της φαντασιας μου…
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ λοιπον να εχουμε στα παιδακια μας!! Να ειναι ολος ο κοσμος καλα με υγεια!
μαμά Ε.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Δυστυχώς εχει συμβεί άπειρες φορές σε άπειρα κορίτσια κι ομως δεν έχουν πει τιποτα το έπνιξαν και το έθαψαν μαζι με την αθωότητα τους γιατι φοβόντουσαν...........Μπραβο κορίτσι μου που άνοιξες την καρδια σου μπραβο μεγάλο μπράβο στους γονείς σου που σε στήριξαν και παλι μπράβο. Στα ανθρωπόμορφα κτήνη τωρα η θεια δικη εύχομαι να ειναι αμείλικτη.
Το εχω περασει κι εγω αυτο.. Εγω αργησα πολλα χρονια να μιλησω.. Οχι, δε μου εκανε μεγαλο κακο.. Οχι οσο μου εκανε η οικογενεια του οταν το εμαθε και φυσικα ΔΕ με πιστεψε.. Τοτε ηρθε ο βιασμος και ηταν ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ.. Η κορη μου ειναι 25 μηνων και ηδη της μαθαινω οτι τα "μεμε" της κανει τα τα αγγιζει μονο η μανουλα.. Ουτε καν ο μπαμπας.. Κι αν καποιος το κανει, να μου το πει.. Γιατι απο τη μαμα δεν εχουμε μυστικα, μπορουμε να της πουμε τα παντα.. Ουφφ.. Τι μου θυμησες τωρα..
Το ίδιο κάνω και εγώ στα παιδιά μου.Τους λέω οτι για κανέναν λόγο ΔΕΝ αφήνουμε κανέναν,να τα ακουμπήσει,πουθενά που δεν πρέπει!!!Άν κάποιος το κάνει,το λέμε στην μαμά,στο μπαμπά ή σε όποιον είναι κοντά!!!Άν δεν είναι κάποιος δικός μας κοντά,βάζουμε τις φωνές!!! Ακόμα και όταν κάποιος πάει να τα φιλήσει και δεν θέλουν,όχι γιατί έχει γίνει κάτι,αλλά απλά γιατί ΔΕΝ θέλουν,τους έχω μάθει να λένε ΌΧΙ και όταν αυτό γίνεται(το κλασσικό έλα να σε φιλήσει η θεία,η γιαγιά,ο μπάρμπας) εγώ είμαι εκεί για να στηρίξω το δικαίωμά τους να λένε Όχι!!!
Τέτοιο θείο έχω κι εγώ...είναι ο άνθρωπος που με καθόρισε σε μεγάλο βαθμό. Δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, δεν είναι εύκολο. Δυστυχώς στην περίπτωσή μου ανακάλυψε η μαμά μου τι γινόταν και όταν το είπε στον πατέρα μου, ο μπαμπάς μου είχε την ίδια αντίδραση...ωστόσο για λόγους που ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω το θέμα θάφτηκε απ'όλους...μόνο εγώ πέρασα 3 χρόνια τότε μιλώντας με κοινωνική λειτουργό και ψυχολόγους...πέρσι ήταν η τελευταία φορά που επισκέφθηκα ψυχολόγο ο οποίος επιβεβαίωσε αυτό που είχα καταλάβει κι εγώ...ότι είμαι ερωτευμένη με το θείο μου. Κι ας έχω σχέση εδώ και χρόνια κι ας έχω γνωρίσει κι άλλους άντρες στο παρελθόν...μου άφησε πολλά σημάδια και ξέρω πως αν δεν κάνω μια γερή ψυχανάλυση κάποια στιγμή στη ζωή μου, δεν πρόκειται ποτέ να ελευθερωθώ απ'αυτόν. Να αναφέρω πως ζει με τη θεία μου και τα ξαδέρφια μου από κάτω μας ακριβώς.
Τι ιστορια ξεκινησες τωρα... εμενα ο "θειος" συγγενης εξ αιματος παρακαλω μου εκανε χειροτετα οχι βιασμο κ για χρονια. οταν τα συνεδεσα στο μυαλο μου γιατι συνεχως τα απωθουσα σε ηλικια 15 τα ειπα στον μπαμπα μου που ειχαμε απιστευτη σχεση κ υστερα απο λιγο πεθανε απο καρδια. Ακομα με στοιχειωνει αυτος ο ανθρωπος. τελοσπαντων ας μην ειναι οι γονεις καχυποπτοι αλλα σε εγρηγορση. κ παντα μα παντα οπως λες να εμπιστευονται τα παιδια τους κ να διαβαζουν τις συμπεριφορες τοθς...
άνοιξες μεγάλο θέμα. εμένα μου έχει συμβεί το ίδιο με "προστατευτικό" πρώτο ξάδερφο. πόσο με επηρέασε ψυχολογικά, το ότι μεγάλωσα πιστεύοντας ότι είμαι κενή συναισθημάτων ... δεν τον έχω συγχωρήσει ποτέ ούτε πρόκειται.
αχ βρε Π. ...μια απο τα ιδια..ευτυχως για μενα δεν ημουν κανενα καλοβολο παιδακι και αντεδρασα εγκαιρα και τη γλυτωσα με μερικες χειρονομιες-χουφτοματα και ματι...που για το τελευταιο ειχε ενημερωθει αμεσα η θεια μου οταν το πηρα ειδηση στα 8-9 καιμε εβγαλε τρελη...στους γονεις μου για αυτο μιλησα μεγαλη-πολυ μεγαλη σχεδον 22...απλα αναφορικα γιατι μισω τοσο αυτους τους ανθρωπους και γιατι δεν γουσταρο να τους ξερω...επλιζω να γλυτωσες κι εσυ τα χειροτερα...