Πόσο εύκολο είναι να μείνεις έγκυος;

Γεια σας μανουλες και μελλουσες μανουλες!

Με τον καλο μου ημασταν μαζι 6 χρονια και αποφασισαμε να παντρευτουμε και να μεγαλωσουμε την οικογενεια μας. Καλοκαιρι εγινε ο γαμος και αμεσως αρχισαμε προσπαθειες για μωρακι. Περασαν οι μηνες,  ηρθαν τα χριστουγεννα, θυμαμαι μαζευτηκαμε οι οικογενειες, ολοι μας λεγαν «αντε να κανετε ένα μωρακι«, γελουσαμε εμεις και απαντουσαμε «θα ερθει όταν είναι η ωρα του!«

Επαιζα με τα παιδακια, τα χαιρομουν και όταν γυρισα σπιτι, συνειδητοποιησα ποσο πολύ ηθελα ένα μωρο!

«Μα γιατι δεν ερχεται;» αναρωτιομουν

«Θα ‘ρθει» με καθυσηχαζε ο αντρας μου «νωρις είναι ακομα!«

Περασε ο καιρος, ηρθε παλι το καλοκαιρι. Περασε 1 χρονος και τωρα; «Μηπως πρεπει να κανουμε εξετασεις;» ελεγα στον αντρα μου, τιποτα αυτος, ουτε να το ακουσει! Ξερετε πως κανουν οι αντρες, μια εξεταση σπερματος εχουν να κανουν και τρελαινονται!

Αρχισα να βασανιζομαι, οπου στεκομουν ενιωθα να με περιτριγυριζουν μωρα! Στο δρομο, στα μαγαζια, στο σπιτι, στην τηλεοραση, παντου μωρα! Η σκεψη μου συνεχεια εκει!

Ηρθαν ξανα χριστουγεννα, οι οικογενειες παλι μαζεμενες και ενιωθα ένα βαρυ κλιμα. Κανεις δεν αναφεροταν πια σε μωρα. Σαν να ειχε γινει απαγορευμενο θεμα στο σπιτι! Η σιωπη τα ελεγε όλα!

Τις επομενες μερες αρχισα να χειροτερευω. Εκλαιγα με το παραμικρο, δεν ηθελα να βγαινω από το σπιτι, ειχα κλειστει στον εαυτο μου δεν ηθελα να βλεπω κανεναν!

Ηταν τελη Γεναρη, ο αντρας μου επεμενε να βγουμε επιτελους μια βολτα! Εγω δεν ηθελα. Μαλωσαμε και εφυγε νευριασμενος! Πρωτη φορα με αφηνε ετσι και φοβηθηκα! Σκεφτομουν «Μηπως κουραστηκε; Μηπως θελει να χωρισουμε; Τον ειχα πρηξει με το θεμα του παιδιου;«

Γυρισε μετα από κανα 2 ωρες και τον κοιτουσα με αγωνια τι θα μου ελεγε….

«Το σκεφτηκα» μου λεει «δεν αντεχω άλλο να σε βλεπω ετσι! Πηρα τηλεφωνο σε ένα γιατρο ειδικο σε θεματα γονιμοτητας. Τη Τριτη μας περιμενει να μας μιλησει«

Δεν το πιστευα! Ο αντρας μου που ουτε ηθελε να ακουσει, πηρε μονος του και εκλεισε ραντεβου! Επιτελους το χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη μου! Επιτελους η ελπιδα ξαναγυρισε μεσα μου ότι θα τα καταφερουμε!

Πηγαμε στο γιατρο, μας ειπε τι εξετασεις να κανουμε. Εκανα 2 φορες αιματολογικες -με κατατρυπησανε- και σαλπιγγογραφια που την ετρεμα αλλα όταν τελειωσε ανακουφιστηκα, αφου όλα ηταν καλα! Εκανε και ο αντρας μου την εξεταση και παμε στο γιατρο να μας πει τα αποτελεσματα.

«Οι δικες σου» μου λεει «μια χαρα«

«Η εξεταση σπερματος όμως δεν είναι καθολου καλη. Μονοι σας αποκλειεται να συλλαβετε. Εξωσωματικη θα επρεπε να κανουμε, αλλα επειδη εισαι μικρη σε ηλικια θα αρχισουμε με σπερματεγχυσεις και βλεπουμε…«

Εγω περιμενα περιοδο καπου τη Μεγάλη Βδομαδα, οποτε κλεινουμε ραντεβου για μετα το Πασχα, Πεμπτη, να αρχισουμε υπερηχους ωορρηξιας για να κανουμε την 1η σπερματεγχυση.

Ο αντρας μου στο σπιτι ηταν στεναχωρημενος. Μου ελεγε «Εγω φταιω. Θελω να εισαι ευτυχισμενη και θα κανω τα παντα για να το πετυχω. Αν κανουμε ολες τις προσπαθειες και δε γινεται τιποτα, να κανεις εξωσωματικη με σπερμα δοτη, δεν εχω προβλημα, θα ‘ναι το παιδι μας!«

Εσφιξα τα δοντια να μην κλαψω.

«Τι είναι αυτά που λες; Ακομα δεν αρχισαμε; Θα τα καταφερουμε, ισως όχι με την 1η ή 2η, αλλα οσες φορες χρειαστει θα ερθει και το δικο μας μωρο!«

Ημουν πια σιγουρη ότι ο ανθρωπος που ειχα διπλα μου θα ηταν μαζι μου και στα δυσκολα! Το σημαντικοτερο ηταν ότι ειχα ηρεμησει μεσα μου πια. Ηξερα το προβλημα μας, ηξερα ότι το παλευαμε με τη βοηθεια γιατρων και όχι μονοι μας.

Ηρθε  η Μεγάλη εβδομαδα, ημασταν στην εκκλησια και σκεφτομουν «Βοηθα μας Παναγιτσα μου να ερθει το μωρακι μας! Ο αντρας μου είναι καλος ανθρωπος, του αξιζει να γινει μπαμπας, θα το αγαπαμε πολύ! «

Περναει το Πασχα, περιοδος δε μου ειχε ερθει και Τριτη βραδυ ερχεται ο αντρας μου σπιτι με ένα τεστ εγκυμοσυνης. Δεν ηθελα να το κανω γιατι ειχα και άλλες φορες καθυστερηση. Αλλωστε μονοι μας μωρο δε μπορουσαμε να κανουμε, παλι να φαω στη μουρη ένα αρνητικο τεστ;

Μου λεει «Πρεπει να το κανεις! Πεμπτη μας περιμενει ο γιατρος, να τον παρω τηλεφωνο να μας αλλαξει ραντεβου και θα του πω ότι εκανες τεστ και είναι αρνητικο«

Με επεισε, τι να κανα; Να στηναμε το γιατρο;

«Καλα , θα το κανω όταν ειμαι ετοιμη«

Την άλλη μερα το πρωι και αφου ειχε φυγει να παει στη δουλεια ο αντρας μου, σκεφτηκα να το κανω μονη μου να μη ξαναδω την απογοητευση στα ματια του με το αρνητικο τεστ.

Το κανω, το βλεπω και είναι θετικο! Μενω ακινητη, ειχα παθει σοκ… Ουτε ξερω ποση ωρα ημουν ακινητη να το κοιταω… Ξαφνικα αρχισαν να τρεχουν δακρυα από τα ματια μου… Αυτό ηταν, εκλαιγα με λυγμους!

Ηρεμω λιγο, παιρνω τηλεφωνο τον αντρα μου

– Ελα, εκανα το τεστ

Και ξανα εκλαιγα

– Γιατί κλαις; Δεν ειπαμε ότι το εκανες για το γιατρο; Ξεραμε ότι θα ‘ναι αρνητικο. Μην κλαις, αλλωστε τωρα θα κανουμε σπερματεγχυση, μπορει να μην πετυχει με την 1η. Ετσι θα κανεις κάθε μηνα;

Καπου εκει καταφερνω να τον σταματησω.

– Είναι θετικο!

– ΤΙ; Περιμενε λεει και το κλεινει…

Περασε η ωρα και ανησυχησα… Να τον ξαναπαρω; Μηπως δεν καταλαβε;

Ξαφνικα ανοιγει η πορτα ηρθε με ένα μπουκετο λουλουδια! Με κοιτουσε με αγωνια.

«Είναι αληθεια; Που είναι το τεστ;«

Του το δειχνω, με παιρνει αγκαλια και κλαιμε μαζι!

«Παμε» μου λεει «θα σας παω βολτα!«

Ολη μερα γυρνουσαμε, τι ομορφη μερα, Θεε μου!

Και την άλλη μερα, Πεμπτη, αντι για υπερυχο ωορρηξιας, καναμε υπερηχο και ειδαμε το μικρο μας μωρακι και μια δυνατη καρδουλα να χτυπαει!!!!!!

Τωρα εχουμε ηδη το μικρο μας θαυματακι αγκαλια και το αγαπαμε πολύ πολύ πολύ!!!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com