Προσέφεραν $10,000 σε παρένθετη για να προχωρήσει σε διακοπή κύησης

Η Crystal Kelley υπολόγισε για άλλη μια φορά τις μέρες στο μυαλό της.

Ήταν Αύγουστος και αν έμενε έγκυος σύντομα, θα μπορούσε να γλιτώσει να κυοφορήσει καλοκαιριάτικα- το είχε κάνει ήδη μια φορά και δεν ήθελε να το ξανακάνει. Δεν είχε καιρό για χάσιμο.

Υπήρχε όμως ένα θέμα: Δεν είχε κάποιον να την αφήσει έγκυο.

Η Kelley πήρε το τηλέφωνο και κάλεσε έναν γνώριμο αριθμό. Εκείνος ο καλός εργένης που είχε ρωτήσει παλιότερα – θα ενδιαφερόταν; Όχι, της απάντησε η γυναίκα στο τηλέφωνο. Δεν είχε νέα του εδώ και καιρό.

Απογοητευμένη, η Kelley ρώτησε αν υπάρχει κανένας άλλος που να ενδιαφέρεται να την προσλάβει. Είχε δύο αποβολές η ίδια και ήθελε να βοηθήσει κάποιον άλλον με προβλήματα γονιμότητας. Ως αντάλλαγμα, θα έπαιρνε $22,000.

Περίμενε, της είπε η γυναίκα, κάτσε να δω.

Ναι, είπε, υπάρχει ένα ζευγάρι που θα ήθελε να τη γνωρίσει. Θα μπορούσε να σημειώσει το email τους;

Βεβαίως, απάντησε η Kelley.

Μια γνωριμία στην παιδική χαρά

Οι περισσότερες εγκυμοσύνες από παρένθετη έχουν αίσιο τέλος, το ίδιο θα έπρεπε να έχει κι αυτή – με το ζευγάρι να υποδέχεται ένα μωρό στο σπίτι του και την Kelley να απολαμβάνει την αμοιβή της και την ικανοποίηση πως βοήθησε άλλη μία οικογένεια.

Αντιθέτως, η υπόθεση αυτή κατέληξε με μηνύσεις, μια πτήση στα κρυφά σε μια άλλη πολιτεία και μια αγωνιώδη περιπέτεια να βρεθούν γονείς για ένα «ευαίσθητο» μωρό.

Μετά το τηλεφώνημα στην υπηρεσία παρένθετης εγκυμοσύνης, η Kelley, 29 την περίοδο εκείνη, κανόνισε να βρεθεί με το ζευγάρι σε μια παιδική χαρά κοντά στο σπίτι της στο Vernon του Connecticut, ένα προάστιο του Hartford. Της άρεσε αυτό που είδε όταν έφτασε. Το ζευγάρι φαινόταν στοργικό και τρυφερό με τα τρία τους παιδιά, τα οποία ήταν χαριτωμένα και με καλούς τρόπους και έπαιζαν όμορφα με τις δικές της κόρες. Το ζευγάρι ήθελε απεγνωσμένα ένα τέταρτο παιδί, αλλά η μητέρα δεν μπορούσε να κάνει άλλο μωρό.

Ναι, τους είπε η Kelley. Ναι, θα κυοφορήσω το παιδί σας.

Το ζευγάρι συνέλαβε τα παιδιά τους μέσω τεχνητής γονιμοποίησης και είχε άλλα δύο έμβρυα στην κατάψυξη. Οι γιατροί τα ξεπάγωσαν στις 8 Οκτώβρη του 2011 και τα εμφύτευσαν στη μήτρα της Kelley.

10 μέρες περίπου αργότερα, μια ανάλυση αίματος έδειξε πως ήταν έγκυος – ένα από τα έμβρυα είχε «πιάσει».

Η Kelley και οι γονείς ενθουσιάστηκαν και τις βδομάδες που ακολούθησαν, η μητέρα ήταν πολύ στοργική. Όταν η Kelley είχε πρωινή αδιαθεσία η μητέρα καλούσε κάθε μέρα να δει πως αισθανόταν. Πήρε δώρα για την Kelley και τα παιδιά της τα Χριστούγεννα. Όταν η Kelley δεν είχε να πληρώσει το ενοίκιό της, η μητέρα σιγουρεύτηκε πως η παρένθετη θα έπαιρνε τη μηνιαία αμοιβή της λίγες μέρες νωρίτερα.

«Μου είπε «Θέλω να μας λες ό,τι σε ανησυχεί γιατί θα είσαι ένα κομμάτι από τη ζωή μας για πάντα»«, θυμάται η Kelley.

«Κάτι δεν πάει καλά με το μωρό«

«Συγχαρητήρια! Έφτασες στα μισά!» η μητέρα έστειλε το email αυτό στην Kelley στις 6 Φεβρουαρίου.

Ήταν ένα από τα τελευταία φιλικά email που αντάλλαξαν η Kelley με τη μητέρα που την προσέλαβε.

Μερικές μέρες αργότερα, η Kelley, πέντε μηνών έγκυος, έκανε τον προγραμματισμένο της υπέρηχο για να δει πως όλα εξελίσσονταν ομαλά με το μωρό. Ο γιατρός δεν μπορούσε να δει τη μικρή καρδιά του βρέφους και της ζήτησε να επιστρέψει σε μια βδομάδα όταν το μωρό θα είχε αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο.

Στον επόμενο υπέρηχο, ο γιατρός της είπε πως ήταν ακόμη δύσκολο να δει την καρδιά και ζήτησε από την Kelley να πάει στο Νοσοκομείο του Hartford, όπου θα μπορούσαν να κάνουν έναν υψηλότερης ευκρίνειας υπέρηχο.

Όπως φάνηκε, υπήρχε κάτι ακόμη κρυμμένο εκεί.

Στο δρόμο της επιστροφής για το σπίτι, χτύπησε το κινητό της Kelley. Ήταν η μητέρα του μωρού.

«Έλεγε συνέχεια «Κάτι δεν πάει καλά με το μωρό. Κάτι δεν πάει καλά με το μωρό. Τι θα κάνουμε;»» θυμάται η Kelley. «Ήταν αναστατωμένη. Ήταν σε πανικό.«

Έπειτα κάλεσε η μαία. Είπε στην Kelley πως ο υπέρηχος έδειξε ότι το μωρό είχε λαγόχειλο και λυκόστομα, μια κύστη στον εγκέφαλό της και σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα. Δεν μπορούσαν να διακρίνουν ούτε στομάχι ούτε σπλήνα.

Ο επόμενος υπέρηχος θα ήταν σε τρεις μέρες και η Kelley αγχωνόταν όλο και περισσότερο με κάθε μέρα που περνούσε. Όταν πήγε στο Νοσοκομείο του Hartford στις 16 Φεβρουαρίου του 2012, ήταν 21 εβδομάδων και «απόλυτα τρομοκρατημένη» για το τι θα έδειχνε ο υπέρηχος και τι αντίδραση θα είχαν οι γονείς.

Μια συγκινητική αντιπαράθεση

Με τους γονείς να στέκονται πίσω της, ο γιατρός που έκανε τον υπέρηχο στο νοσοκομείο κοίταξε το στομάχι της Kelley. Η εξέταση επιβεβαίωσε τους πιο μεγάλους φόβους της: Έδειχνε πως το μωρό είχε λαγόχειλο και λυκόστομα, μια κύστη στον εγκέφαλο και μια περίπλοκη ανωμαλία της καρδιάς.

Οι γιατροί εξήγησαν πως το μωρό θα χρειαζόταν αρκετές επεμβάσεις στην καρδιά αφού γεννιόταν. Θα επιβίωνε όπως όλα έδειχναν την εγκυμοσύνη, αλλά θα είχε μόλις 25% πιθανότητες να ζήσει μία «φυσιολογική ζωή», θυμάται η Kelley να λένε.

Σε μια επιστολή της στη μαία της Kelley, η Dr. Elisa Gianferrari, ειδικός εμβρυολόγος στο Νοσοκομείο του Hartford, και η Leslie Ciarleglio, σύμβουλος γενετικής, περιγράφουν τι θα ακολουθούσε.

«Δεδομένων των αποτελεσμάτων του υπέρηχου, (οι γονείς) αισθάνονται πως οι παρεμβάσεις οι οποίες απαιτούνται (για να διαχειριστούν τα ιατρικά προβλήματα του μωρού) είναι υπερβολικά πολλές για ένα νεογνό, και η πιο ανθρώπινη λύση θα ήταν να διακοπεί η κύηση«, γράφουν.

Η Kelley δε συμφωνούσε.

«Η κα. Kelley αισθάνεται πως θα έπρεπε να γίνει καθετί δυνατό για «να δοθεί στο μωρό μια ευκαιρία» και φαίνεται ανυποχώρητη στη γνώμη της να μη διακοπεί η κύηση«, αναφέρουν.

Η επιστολή περιγράφει πως οι γονείς προσπάθησαν να πείσον την Kelley να αλλάξει γνώμη. Τα τρία παιδιά τους είχαν γεννηθεί πρόωρα και δύο από αυτά χρειάστηκε να παραμείνουν για μήνες στο νοσοκομείο και αντιμετώπιζαν ακόμη προβλήματα υγείας. Ήθελαν κάτι καλύτερο για το παιδί τους.

«Οι γονείς επιμένουν πως ακολούθησαν τη μέθοδο της παρένθετης μητέρας για να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο να υποφέρει το μωρό τους«, γράφουν οι Gianferrari και Ciarleglio. «Εξήγησαν το πώς ένιωθαν στην κα Kelley με την ελπίδα να καταλήξουν σε μια συμφωνία«

Οι δύο πλευρές βρέθηκαν σε αντιπαράθεση. Η γιατρός και η σύμβουλος γενετικής πρότειναν αμνιοκέντηση ελπίζοντας με την ανάλυση των γονιδίων του μωρού να μάθουν περισσότερα για την κατάστασή του. Η Kelley συμφώνησε, σημειώνουν, αλλά οι γονείς «αισθάνονται πως οι πληροφορίες από τη συγκεκριμένη εξέταση δε θα επηρέαζε την απόφασή τους να διακόψουν την κύηση«.

Η ατμόσφαιρα στο δωμάτιο ήταν φορτισμένη, θυμάται η Kelley. Οι γονείς κλήθηκαν στο γραφείο της γενετίστριας ώστε να έχουν όλοι το χώρο τους.

Μετά από λίγο, η Kelley συνάντησε και πάλι τους γονείς.

«Ήταν όλοι τους εμφανώς αναστατωμένοι. Η μητέρα έκλαιγε«, θυμάται. «Έλεγαν πως δεν ήθελαν να φέρουν ένα μωρό στον κόσμο μόνο και μόνο για να υποφέρει… Είπαν πως θα έπρεπε να φερθώ σαν ελεήμων Θεός και να απαλλάξω το μωρό από την ταλαιπωρία του και να την αφήσω να φύγει«

«Τους είπα πως είχα επιλέξει να κυοφορήσω και να προστατέψω αυτό το παιδί και αυτό ακριβώς θα έκανα«, είπε η Kelley. «Τους είπα πως δεν ήταν δική τους απόφαση να το παίξουν Θεός«

Και βγήκε από το δωμάτιο.

«Δεν μπορούσα να τους βλέπω άλλο«, λέει.

$10,000 για να διακόψει την κύηση

Την επόμενη μέρα, σύμφωνα με τον ιατρικό φάκελο, η μητέρα κάλεσε το Νοσοκομείο του Hartford για να ρωτήσει πώς θα μπορούσε να διακοπεί η κύηση. Της εξήγησαν πως θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε πρόκληση (το μωρό δε θα επιβίωνε) ή θα μπορούσαν να ρουφήξουν το μωρό από τη μήτρα. Η μητέρα, αφού ρώτησε αν το μωρό θα ένιωθε πόνο, είπε πως η δεύτερη μέθοδος ήταν η καλύτερη.

Ρώτησε αν η επέμβαση είχε προγραμματιστεί. Όχι, της είπαν. Μόνο η Kelley μπορούσε να το κάνει αυτό.

Η μητέρα επισήμανε πως η εταιρία παρένθετης εγκυμοσύνης προσπαθούσε να έρθει σε επαφή με την Kelley και λίγες μέρες αργότερα, η Kelley έλαβε ένα email από τη Rita Kron της Surrogacy International στο οποίο της έλεγε πως αν θα αποφάσιζε να γεννήσει το μωρό, το ζευγάρι δε θα συμφωνούσε να είναι οι νόμιμοι κηδεμόνες του.

«Θα είσαι το μόνο άτομο που θα μπορεί να αποφασίσει για αυτό το μωρό από τη στιγμή που θα γεννηθεί«, γράφει η Kron.

Το CNN επικοινώνησε με τη Surrogacy International και μια γυναίκα που δήλωσε πως το όνομά της ήταν Rita σήκωσε το τηλέφωνο.

«Πρέπει να καταλάβετε κάτι – υπάρχει απόρρητο και αυτό μπορώ να πω μονάχα«, είπε και το έκλεισε. Η Kron δεν απάντησε στα email του CNN.

Η Kelley δεν ήθελε να γίνει μητέρα του μωρού – έμεινε έγκυος για να βοηθήσει μια άλλη οικογένεια, όχι για να κάνει δικό της παιδί. Η Kron της προσέφερε μια επιλογή: οι γονείς θα την πλήρωναν $10,000 για να διακόψει την κύηση.

Η πρόταση αυτή δοκίμασε τα πιστεύω της Kelley. Ήταν πάντα αντίθετη στις αμβλώσεις για θρησκευτικούς και ηθικούς λόγους, αλλά χρειαζόταν πολύ τα χρήματα. Λίγο πριν μείνει έγκυος, έχασε τη δουλειά της ως νταντά και τα μόνα έσοδα που είχε ήταν η διατροφή που έπαιρνε από τον πατέρα των κοριτσιών της και η μηνιαία αμοιβή των $2,222, που σε λίγο θα τελείωνε λόγω της διαφωνίας με τους γονείς.

Η ακλόνητη στάση της άρχισε να κλονίζεται. Και μετά άρχισε να καταρρέει.

Η Kron έβγαλε την Kelley για μεσημεριανό.

«Μου παρουσίασε τη ζωή ενός ανθρώπου που μεγαλώνει ένα παιδί με ειδικές ανάγκες. Μου είπε πως θα ήταν οδυνηρό, θα ήταν δύσκολο, επίπονο και ψυχοφθόρο. Μου είπε πως θα με στράγγιζε οικονομικά, πως τα παιδιά μου θα υπέφεραν«, θυμάται η Kelley.

Η Kelley είχε μια αντιπρόταση. «Σε μια στιγμή αδυναμίας, τους είπα πως για $15,000 θα ήμουν διατεθιμένη να συμφωνήσω με τη διακοπή της κύησης«, λέει.

Μόλις όμως μπήκε στο αυτοκίνητο για την επιστροφή, το μετάνοιωσε, λέει η Kelley.

Η Kron είπε στην Kelley πως οι γονείς αρνήθηκαν να δώσουν $15,000. Σ’ εκείνη τη φάση την ενδιέφερε την Kelley – είχε αποφασίσει να μην κάνει έκτρωση ό,τι και να γινόταν. Η Kron της έστειλε email ρωτώντας την αν είχε προγραμματίσει το ραντεβού για την έκτρωση.

Η Kelley απάντησε μονολεκτικά: Όχι.

«ΧΑΝΟΥΜΕ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΧΡΟΝΟ»

Στις 22 Φεβρουαρίου του 2012, έξι μέρες μετά τον μοιραίο υπέρηχο, η Kelley έλαβε μια επιστολή. Οι γονείς είχαν προσλάβει δικηγόρο.

«Είστε υποχρεωμένη να διακόψετε την κύηση άμεσα«, έγραφε ο Douglas Fishman, δικηγόρος στο West Hartford του Connecticut. «Έχετε σπαταλήσει πολύτιμο χρόνο«.

Στις 5 Μαρτίου, η Κelley θα γινόταν 24 εβδομάδων και μετά από αυτό, δε θα μπορούσε να διακόψει την κύηση, έλεγε.

«ΧΑΝΟΥΜΕ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΧΡΟΝΟ«, έγραψε.

Ο Fishman υπενθύμισε στην Kelley πως είχε υπογράψει συμφωνία, συμφωνώντας στο «να γίνει διακοπή κύησης στην περίπτωση σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου«. Το συμβόλαιο δεν διευκρίνιζε τι αποτελούσε ανωμαλία.

Η Kelley είχε παραβεί τους όρους της συμφωνίας, έγραφε και αν δεν διέκοπτε την κύηση, οι γονείς θα της έκαναν μήνυση για να πάρουν πίσω τα χρήματα τα οποία της είχαν δώσει – γύρω στα $8,000 – συμπεριλαμβανομένων και των ιατρικών και νομικών εξόδων.

Ο Fishman αρνήθηκε να σχολιάσει τις λεπτομέρειες της υπόθεσης.

«Η υπόθεση… είναι περίπλοκη. Είναι πολύ περίπλοκη«, είπε ο Fishman.

Γενικά μιλώντας, είπε πως οποιοσδήποτε υπογράφει συμφωνία για εγκυμοσύνη με παρένθετη χρειάζεται να είναι από την αρχή ξεκάθαρος με το τι είναι διατεθιμένος να κάνει.

«Όταν υπάρχει ασάφεια αρχίζουν τα προβλήματα«, λέει. «Πρέπει να είσαι σε θέση να έχεις αντιμετωπίσει ξανά αυτού του είδους τα θέματα όταν προκύπτουν«

Λαμβάνοντας την επιστολή του Fishman, η Kelley αποφάσισε πως ήταν καιρός να προσλάβει τον δικό της δικηγόρο.

Ο Michael DePrimo, ένας δικηγόρος στο Hamden του Connecticut, ανέλαβε την υπόθεση δωρεάν. Εξήγησε πως ό,τι και να έλεγε το συμβόλαιο, δεν θα έπρεπε να υποχρεωθεί να κάνει έκτρωση.

Ο DePrimo έστειλε email στον Fishman, τον δικηγόρο των γονιών, δηλώνοντας πως η Kelley δεν θα προχωρούσε σε έκτρωση.

«Η κα. Kelley ήταν πρόθυμη να διακόψει αυτή την κύηση αν τα χρήματα ήταν αρκετά«, αντέκρουσε ο Fishman.

«Ο όχι και τόσο διακριτικός υπαινιγμός σας πως η κα. Kelley επιχείρησε να αποσπάσει χρήματα από τους πελάτες σας είναι αβάσιμος και κατακριτέος«, απάντησε ο DePrimo. «Αν θα θέλατε να προτείνετε μία λύση σε αυτή την απίστευτη τραγωδία, είμαι εδώ για να σας ακούσω και να τη συζητήσω με τον πελάτη μου«.

«Παρ’ όλ’ αυτά, όπως ανέφερα σε προηγούμενή μου αλληλογραφία, δε συζητούμε την άμβλωση και δεν πρόκειται να τη λάβουμε υπόψη σε καμία περίπτωση«, είπε.

Μια πτήση στα κρυφά

Σε μια ένορκη κατάθεση που κατέθεσε στο Ανώτερο Δικαστήριο του Connecticut, ο DePrimo περιέγραψε τι συνέβη στη συνέχεια.

Ο DePrimo έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον Fisherman στο οποίο του έλεγε πως οι γονείς είχαν αλλάξει γνώμη. Είχαν πλέον αποφασίσει να ασκήσουν το νομικό τους δικαίωμα και να πάρουν αυτοί την επιμέλεια του παιδιού τους – και αμέσως μετά τη γέννησή του να το παραδόσουν στην πολιτεία του Connecticut. Θα περνούσε στην κηδεμονία του κράτους.

Ο DePrimo εξήγησε στην Kelley πως αυτό δεν ήταν μια απλή απειλή. Με βάση τους νόμους της πολιτείας εκείνοι ήταν οι γονείς και όχι η ίδια, και σύμφωνα με τον νόμο του Connecticut «Safe Haven for Newborns» (Ασφαλές Καταφύγιο για νεογέννητα), οι γονείς μπορούν να αποποιηθούν οικειοθελώς την επιμέλεια ενός μωρού μικρότερου του ενός μήνα χωρίς να συλληφθούν για εγκατάλειψη ανηλίκου.

Η Kelley δεν άντεχε στη σκέψη του μωρού στα χέρια της πρόνοιας. Είχε ακούσει εφιαλτικές ιστορίες.

Ένιωσε ανήμπορη να αντιδράσει.

Ο δικηγόρος της της εξήγησε πως θα μπορούσε να πάει στο δικαστήριο και να παλέψει για την επιμέλεια του μωρού, ή να παλέψει να βρεθεί ένας κηδεμόνας για το παιδί. αλλά ο νόμος του Connecticut είναι ξεκάθαρος πως οι βιολογικοί γονείς είναι οι νόμιμοι γονείς, οπότε και θα έχανε μάλλον στο δικαστήριο.

Υπήρχε μία ακόμη επιλογή, της είπε ο DePrimo. Θα μπορούσε να πάει σε ένα μέρος όπου εκείνη και όχι οι βιολογικοί γονείς, θα θεωρούταν η νόμιμη μητέρα του μωρού.

Το μέρος αυτό βρισκόταν 700 μίλια μακριά.

Με τα χρόνια, οι πολιτείες έχουν αναπτύξει τους δικούς τους νόμους σχετικά με την εγκυμοσύνη με παρένθετη. Κάποιες, όπως το Connecticut, λένε πως οι βιολογικοί γονείς – αυτοί που παραχώρησαν το σπέρμα και το ωάριο – είναι οι νόμιμοι γονείς του μωρού. Άλλες πολιτείες δεν αναγνωρίζουν τις συμφωνίες σ’ αυτές τις περιπτώσεις, οπότε το παιδί ανήκει νόμιμα στη γυναίκα που το κυοφορεί.

Στις 11 Απριλίου, στον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης της, η Kelley και οι κόρες της αναχώρησαν για μία από αυτές τις πολιτείες – το Michigan. Καθώς η ίδια έβαζε βενζίνη στο αμάξι της για να φύγει, ο δικηγόρος της ενημέρωνε τον δικηγόρο των γονιών για τα σχέδιά της.

«Μόλις συνειδητοποίησα πως ήμουν το μόνο άτομο που πραγματικά θα αγωνιζόταν για τη μικρή, επέδρασε το ένστινκτο της μαμάς αρκούδας, δεν υπήρχε περίπτωση να παραδώσω τα όπλα«, είπε η Κelley.

Η Kelley επέλεξε το Michigan για τους νόμους του, αλλά και για την ιατρική κάλυψη: έκανε έρευνα για την κατάσταση της υγείας του μωρού και κατέληξε πως το Νοσοκομείο Παίδων C. S. Mott του Πανεπιστημίου του Michigan είχε ένα από τα καλύτερα παιδοκαρδιολογικά προγράμματα της χώρας.

Όταν έφτασε, βρήκε ένα οικονομικό σπίτι να υπενοικιάσει από έναν φοιτητή του Πανεπιστημίου του Michigan για το καλοκαίρι και έκανε αίτηση για το Michigan Medicaid. Επισκέφθηκε έναν ειδικό στις εγκυμοσύνες υψηλού ρίσκου και έναν παιδοκαρδιολόγο και εγκαταστάθηκε στο Ann Arbor με τις κόρες της.

Ένα πράγμα έμενε να κάνει: Έπρεπε να αποφασίσει αν θα κρατούσε το μωρό.

Ήταν μια μητέρα μόνη, χωρίς δουλειά και μόνιμη κατοικία, μα είχε αρχίσει να δένεται με τη ζωή που μεγάλωνε μέσα της και κάποιες μέρες σκεφτόταν να την κρατήσει.

Η Kelley δυσκολεύτηκε και τελικά αποφάσισε πως δεν ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος να μεγαλώσει το παιδί. Ήξερε όμως ποιος ήταν: στην έρευνά της στο διαδίκτυο, είχε συναντήσει άλλες μητέρες παιδιών με ειδικές ανάγκες. Μία από αυτές τη βοήθησε πολύ, φέρνοντάς τη σε επαφή με ομάδες υποστήριξης και μοιράστηκε μαζί της ιστορίες και φωτογραφίες από τα δικά της παιδιά – βιολογικά και υιοθετημένα – με ιατρικά προβλήματα.

Η γυναίκα και ο άντρας της βοήθησαν την Kelley να πακετάρει και να μετακομίσει στο Michigan, στηρίζοντάς την και ψυχολογικά.

«Παρόλο που είναι αλήθεια πως το μωρό θα αντιμετωπίσει δυσκολίες σε όλη του τη ζωή, είναι επίσης αλήθεια πως είναι πολύ πιθανό για αυτή να έχει μια υπέροχη ζωή και να τα καταφέρει«, έγραψε η μητέρα αυτή στην Kelley σε ένα email. «Λυπάμαι που οι βιολογικοί της γονείς εγκατέλειψαν την κόρη τους και και σε άφησαν να πορεύεσαι μόνη σου σε αυτό το νέο και απροσδόκητο ταξίδι σα να φέρεις μόνη σου την ευθύνη για τη ζωή και τη φροντίδα της«

Η Kelley ζήτησε από το ζευγάρι να υιοθετήσουν το μωρό.

Εκείνοι συμφώνησαν. Το μωρό είχε πλέον ένα σπίτι και κανείς δε θα μπορούσε να το αμφισβητήσει αυτό.

Ή τουλάχιστον αυτό πίστευε η Kelley.

Μια αναπάντεχη δοκιμασία

Η Kelley δεν είχε νέα από τους βιολογικούς γονείς για μήνες όταν τον Μάιο, περίπου ένα μήνα πριν την ημερομηνία γέννησης του μωρού, οι γονείς κατέθεσαν τα χαρτιά για τα δικαιώματα επιμέλειας στο Ανώτερο Δικαστήριο του Connecticut. Ήθελαν να είναι οι νόμιμοι γονείς. Ήθελαν τα ονόματά τους στο πιστοποιητικό γέννησης.

Τα χαρτιά που κατέθεσαν περιελάμβαναν μια σοκαριστική αποκάλυψη: η γυναίκα δεν ήταν η βιολογική μητέρα του μωρού – είχαν χρησιμοποιήσει το ωάριο μιας ανώνυμης δότριας.

Η υπόθεση είχε μόλις μπλεχτεί ακόμη περισσότερο. Οι δικηγόροι ακόμη διαπραγματεύονταν ποιος είναι ο νόμιμος γονέας μέχρι που το μωρό γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου.

Γεννήθηκε στους εννέα μήνες και ζύγιζε σχεδόν τρία κιλά, αλλά δεν ανέπνεε. Το σωματάκι της δεν αντιδρούσε και ήταν μελανιασμένο. Οι χτύποι της καρδιάς της ήταν επικίνδυνα χαμηλοί.

Οι παιδίατροι γέμισαν τους μικρούς της πνεύμονες με οξυγόνο και σε 20 περίπου δευτερόλεπτα οι χτύποι της καρδιάς της επανήλθαν στο φυσιολογικό. Ανέπνεε από μόνη της. Το χρώμα της άρχισε να γίνεται καλό.

«Το βρέφος φαίνεται να κινεί όλα τα άκρα και να κλαίει όπως πρέπει» δήλωνε ο ιατρικός της φάκελος.

Το όνομα της Kelley συμπληρώθηκε στο πιστοποιητικό γέννησης. Η Kelley είπε πως άφησε το όνομα πατρός κενό.

Τρεις εβδομάδες αργότερα, οι δύο πλευρές κατέληξαν σε συμφωνία: Ο πατέρας συμφώνησε να εγκαταλείψει τα γονικά του δικαιώματα αρκεί η γυναίκα του να διατηρούσε επαφή με την ανάδοχη οικογένεια του μωρού σχετικά με την υγεία του. Από τότε, το ζευγάρι έχει επισκεφθεί το μωρό. Ο πατέρας την έχει κρατήσει στα χέρια του.

«Ενδιαφέρονται για το αν είναι καλά. Ενδιαφέρονται για το πώς τα πηγαίνει«, ανέφερε η ανάδοχη μητέρα.

Ένα σωρό προβλήματα – κι ένα μαγευτικό χαμόγελο

Τα προβλήματα υγείας του βρέφους κατέληξαν να είναι πολύ περισσότερα από όσα είχε αποκαλύψει ο υπέρηχος στο Νοσοκομείο του Hartford.

Είχε ένα εκ γενετής ελάττωμα το οποίο ονομάζεται ολοπροσεγκεφαλία, όπου ο εγκέφαλος δεν έχει διαχωριστεί τελείως σε δύο ξεχωριστά ημισφαίρια. Έχει ετεροταξία, που σημαίνει πως πολλά από τα εσωτερικά της όργανα, όπως το συκώτι και το στομάχι, είναι σε λάθος σημεία. Έχει τουλάχιστον δύο σπλήνες, καμία από τις οποίες όμως δε λειτουργεί σωστά. Το κεφάλι της είναι πολύ μικρό, έχει ένα κακοσχηματισμένο δεξί αυτί, έχει λαγόχειλο και λυκόστομα και ένα σωρό καρδιολογικά προβλήματα, μεταξύ άλλων.

Η μικρούλα S. έχει πολύ δρόμο μπροστά της. Έχει ήδη υποβληθεί σε μια εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς και σε μία στα έντερά της, και τον επόμενο χρόνο θα χρειαστεί μία ή δύο ακόμη καρδιακές επεμβάσεις εκτός από τις επεμβάσεις που θα χρειαστεί για να διορθώσει το λαγόχειλο και το λυκόστομα. Αργότερα θα χρειαστεί επεμβάσεις στο σαγόνι της και στο αφτί της και ακόμη περισσότερες επεμβάσεις στην καρδιά.

Οι ανάδοχοι γονείς, οι οποίοι ζήτησαν να παραμείνουν ανώνυμοι για να προστατεύσουν την ιδιωτική τους ζωή, γνωρίζουν πως η μικρούλα S. μπορεί να μην παραμείνει μαζί τους για πολύ. Οι καρδιακές επεμβάσεις που χρειάζεται είναι επικίνδυνες και η ετεροταξία και η ολοπροσεγκεφαλία της, παρόλο που είναι ήπιες, εμπεριέχουν τον κίνδυνο ενός πρόωρου θανάτου, σύμφωνα με τους γιατρούς.

Αν η μικρούλα S. επιβιώσει, υπάρχει μια πιθανότητα 50% να μην τα καταφέρει να περπατήσει, να μιλήσει ή να χρησιμοποιήσει τα χέρια της σωστά.

Με κάποιον τρόπο, η μικρούλα S. δε μοιάζει με άλλα μωρά 8 μηνών. Εκτός από τις δυσμορφίες στο πρόσωπό της, είναι πολύ μικρή, ζυγίζει μόλις 5 κιλά περίπου και τρώει μέσω ενός σωλήνα που οδηγεί κατευθείαν στο στομάχι της ώστε να μεγαλώσει πιο γρήγορα.

Οι θετοί γονείς της γνωρίζουν πως κάποιοι άνθρωποι θα δουν σ’ αυτή ένα μωρό που υποφέρει – ένα μωρό του οποίου τα βάσανα θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί με μία άμβλωση.

Αλλά δεν το βλέπουν έτσι οι ίδιοι. Βλέπουν ένα μικρό κορίτσι που αψήφησε όλες τις πιθανότητες, που συνεχώς εκπλήσσει τους γιατρούς με το πόσα πράγματα μπορεί να κάνει – να εστιάσει το βλέμμα της, να χαμογελάσει στα αδέλφια της, να πιάσει παιχνίδια, να κοιτάξει με δυσπιστία τους αγνώστους.

«Η S. ξυπνάει κάθε μέρα με ένα χαμόγελο που σε μαγεύει. Υποδέχεται τον κόσμο με ενθουσιασμό«, αναφέρει η ανάδοχη μητέρα της σε ένα email στο CNN. «Σε τελική ανάλυση, έχουμε ακόμη την πίστη πως δίνοντας αγάπη, ευκαιρίες και ενθαρρύνοντας την S., θα καταφέρει να μας δείξει τι μπορεί να καταφέρει στη ζωή της«

Σωτήρας ή Διάβολος;

Όπως υπάρχουν δύο τρόποι να κοιτάξεις τη μικρούλα S., υπάρχουν και δύο τρόποι να δούμε την Crystal Kelley, τη γυναίκα που την κυοφόρησε.

Από τη μία, είναι ένας άγιος που πολέμησε με μεγάλη προσωπική θυσία για ένα αγέννητο μωρό το οποίο οι γονείς του δεν ήθελαν να ζήσει. Από την άλλη, φέρθηκε απερίσκεπτα, διαφεύγοντας με το παιδί κάποιου άλλου και έφερε στον κόσμο ένα μωρό που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας χωρίς να ήταν δική της η απόφαση να κάνει κάτι τέτοιο.

Η Kelley ξέρει πως κάποιοι τη μισούν.

Έγραψε στο blog της για τη μικρούλα S. και πολλοί, ειδικά άλλες παρένθετες μητέρες, της επιτέθηκαν.

«Δεν μπορώ να σας πω πόσοι μου είπαν πως έκανα λάθος, έκανα κακό, πως έπρεπε να έχω πάει να κάνω έκτρωση, πως θα καώ στην κόλαση» αναφέρει.

Στην τελική, αισθάνεται πως έκανε το σωστό.

«Κανείς άλλος δεν ένιωσε αυτή την εγκυμοσύνη όπως την ένιωσα εγώ. Κανείς δεν την ένιωσε να κλωτσάει και να κινείται μέσα μου«, είπε. «Ήξερα από την αρχή πως αυτό το μικρό κορίτσι ήταν ένας απίθανος αγωνιστής και ό,τι εμπόδιο κι αν βρισκόταν στο δρόμο της, θα το αντιμετώπιζε με όλο της το είναι«

«Δεν έχει σημασία ό,τι και να μου λένε, έγινα μητέρα της«

Πηγή: edition.cnn.com

Μετάφραση: Θωμάς Μικρούλης