Χρόνια πολλά, Αρχέλαε!

Tην εποχή που εγώ ήμουν (σχεδόν) έφηβος το να είναι κανείς πολιτικός γελοιογράφος –όπως ο πατέρας μου- σε μεγάλη αθηναϊκή εφημερίδα, ήταν πολύ σπουδαίο πράγμα… Πολύ φανταχτερό… κάτι σαν τηλεοπτικός αστέρας (ατην καλή εποχή της τηλεόρασης).

Ο πατέρας μου ο Αρχέλαος ήταν ένας απ’ αυτούς.

Ολοι (πολιτικοί, καλλιτέχνες, αθλητές, παράγοντες κ.λ.π.) θέλανε οπωσδήποτε να γίνουν γελοιογραφίες… Όπως σήμερα οι πολιτικοί παρακαλάνε για ένα τηλε-στασίδι στα παράθυρα… έτσι και τότε ζητούσαν να μην σταματήσουν να τους γελοιογραφούν…

Από δόξα τίποτα άλλο… από μισθό «άστα βράστα» που΄λεγε χαρακτηριστικά ο πατέρας μου.

Ετσι από μικρό με κυνηγούσε το ονομά του.

Ολοι με ρωτούσανε το εξής (με τις ίδιες πάντα λέξεις)

– Πώς κάνει τις γελοιογραφίες ο μπαμπάς σου;

Τι να απαντήσω; Η μοναδική σωστή απάντηση θα’ταν: «Με χαρτί και μολύβι»… αλλά προφανώς δεν τους ήταν αρκετή.

Ετσι κι εγώ (περισσότερο σαν παιδικό παιχνίδι) έφτιαχνα κάθε φορά μια διαφορετική ιστορία:

– Τις βλέπει στον ύπνο του και τις σημειώνει σε ένα χαρτί που ’χει στο κομοδίνο για να μην τις ξεχνάει.

– Τις κάνει πότε με το αριστερό και πότε με το δεξί.

(το τελειωτικό κτύπημα)… και συχνά και με τα δυο (χέρια) ταυτόχρονα.

Όταν άρχισα δειλα-δειλα να σκιτσάρω κι εγώ μια στρατιά εξυπνων άρχισε να με ρωτάει με νόημα:

– Ο μπαμπάς σου σε έμαθε να κάνεις σκίτσα…;

Θυμωμένος απαντούσα:

– Όχι… η μαμά μου.

– Σκιτσάρει και η μαμά σου;

– Βέβαια… την έχει μάθει ο πατέρας μου.

– Α, εντυπωσιακό.

Όμως το καλύτερο ήταν αυτό:

– Και πώς λέγεται ο μπαμπάς σου;

– Αρχέλαος.

– Όχι το καλλιτεχνικό… το κανονικό του όνομα.

– Αρχέλαος.

– Τίιιιι; Δεν είναι καλλιτεχνικό;

– Όχι.

– Τι είναι;

– Το κανονικό λέμε…

– Ποιος ήταν ο Αρχέλαος;

– Ο παππούς του Μέγα Αλέξανδρου.

– Και πώς διαλέχτηκε αυτό το ονομα.

– Το’χε κάνει τάμα η γιαγιά μου η Αθηνά στον Αγιο Δημήτρη στη Σαλονίκη ήταν η μία βερσιόν και το plan B ήταν ότι η γιαγιά μου είχε ήδη 9 παιδιά και είχαν ξεμείνει από ονόματα.

Όταν το 1998 έφυγε απ’ αυτή τη ζωή ο πατέρας μου, το ονομά του άρχισε να ξεθωριάζει στην καθημερινότητά μου. Φυσικό ήταν… Μέχρι που θα ’χα ξεχάσει ότι σήμερα 5 Μαρτίου ήταν η γιορτή του (αγιος Αρχέλαος)… όμως έχει έρθει στη ζωή ο μικρός μας γιόκας… ο Αρχέλαος…που θα βαφτιστεί το καλοκαίρι… και όλοι στην οικογένεια αλλά και στο Internet κι (όχι μόνο) μου ξαναφεραν το όνομα στα αυτιά και στη γλώσσα…

Τον κοιτάω με την αδελφούλα του να δοκιμαζουν μαζί για πρώτη φορά το «πάρκο» στο σαλόνι.

– Αθηνά πρόσεχε τον Αρχέλαο… της λέει η μαμά της.

Εκείνη απαντά αχνά: «Ναι!»

Και εκείνος, ο Αρχέλαος, σκάει στα γέλια…

Χρονια Πολλά, μικρούλη μας.