Θέλω 2ο μωράκι αλλά φοβάμαι…. τις κρίσεις πανικού!

Γεια σας, είμαι 28 ετών και  μαμα ενός υπέροχου μωρού 6 μηνών και θα ηθελα να μοραστώ μαζί σας την δική μου εμπειρία.

Λοιπόν θέλω να ξεκινήσω γράφοντας ότι από τα 20 μου χρόνια πάσχω από αγχώδη διαταραχή! ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΣΥΝΟΔΕΥΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ! Το όλο θέμα εκανε την αρχή του από τον χαμό δικού μου οικογενειακού προσώπου. Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται απλό, αλλά για μένα είναι ενας  γολγοθάς!

Κάθε επεισόδιο κρίσης πανικού είναι ένα μαρτυριο για μένα! Εκεί που δεν το περιμένω έρχεται και τότε παγώνω! Τρέμω ολόκληρη! Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή και το μυαλό μου ξεφεύγει! Είμαι πεπεισμένη ότι κατι κακό θα μου συμβεί, ακόμη και ότι θα πεθάνω! Προσπαθώ να σκεφτω ήρεμα και λογικά ότι δεν θα πάθω κάτι, αλλά το μυαλό, σας έγραψα παραπάνω, ξεφεύγει, παίζει παιχνίδια! Η διάθεσή μου στα χάλια της! Χάνω το νόημα της ζωής! Βυθίζομαι στην θλίψη και τότε έχω πλέον φτάσει στο χειρότερο σημείο που δεν μπορώ να ελέγξω το μυαλό μου! Έχω πέσει σε κατάθλιψη! Όλα φαίνονται ανούσια και η ζωή μαρτύριο!

Όταν φτάνω σε αυτό το σημείο δεν μπορώ να βοηθήσω μόνη μου τον εαυτό μου και καταφεύγω στην βοήθεια ψυχιάτρου. Με συνεδρίες ψυχοθεραπείας και φαρμακευτική αγωγή με αντικαταθλιπτικά καταφέρνω ξανά να ορθοποδήσω. Για πόσο όμως; Όταν σταματώ την θεραπεία, μετά από ένα 3μηνο περίπου αρχίζουν πάλι τα ίδια συμπτώματα! Και ξανά και ξανά τα ίδια. Δεν έχω καταφέρει μέχρι τώρα να το ξεπεράσω χωρίς την βοήθεια των φαρμάκων.

Σε αυτή την φάση της ζωής μου κάνω πάλι θεραπεία με αντικαταθλιπτικά και είμαι καλά. Χαίρομαι την ζωή μου με τον άντρα μου και το μωράκι μου και θέλω να σταματήσω τα φάρμακα. Θέλω να βρω τη δύναμη και να τα καταφέρω μόνη μου μια για πάντα! Γίνεται; Ο φόβος όμως ότι θα το ξανά πάθω… με φοβίζει! Ίσως φαίνεται αστείο, αλλά δυστυχώς υπάρχει και ο φόβος του φόβου!

Για να μην σας κουράζω να έρθω λοιπόν στο θέμα μου. Πάντα ονειρευόμουν να γίνω  μαμά και κάνω πολλά παιδιά μάλιστα και ευχαριστώ τον θεό που μου χάρισε αυτό το όμορφο αγγελούδι που το υπεραγαπάω και μου έχει αλλάξει τη ζωή. Όταν έμεινα έγκυος ήμουν στην καλύτερη φάση της ζωής μου, πολύ χαρούμενη κι ερωτευμένη με τον άντρα μου. Είχαν περάσει μόλις 5 μήνες από τότε που παντρευτήκαμε και με το μωράκι στην κοιλιά ζούσα ένα όνειρο!

Μόλις έμεινα έγκυος τηλεφώνησα στον ψυχίατρό μου και τον ενημέρωσα για την εγκυμοσύνη μου κι αυτός μου συνέστησε να διακόψω την θεραπεία! Θα το ζητούσα κι εγώ έτσι κι αλλιώς αφού αισθανόμουν καλά. Έτσι κι έγινε! Δεν πέρασε ενας μήνας από την διακοπή κι άρχιζαν δειλά να εμφανίζονται  τα ίδια συμπτώματα! Μούδιασμα στο σώμα μου, σφίξιμο στο στήθος και στο λαιμό, ταχυπαλμία, αρρυθμίες, ζάλη! Τα βράδια μου φαινόταν αιώνες ολόκληροι! Ο φόβος μου δεν με άφηνε να κλείσω μάτι!

Αυτή τη φορά ανησυχούσα για το πλασματάκι που είχα μέσα μου. Πώς θα εξελισσόταν η εγκυμοσύνη μου!! Μαρτύριο σκέτο! Έκανα υπομονή αλλά η κατάστασή μου χειροτέρευε. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κατέληγα στο νοσοκομείο με την πίεσή μου στα ύψη και την καρδιά μου να μην χτυπά φυσιολογικά, από την ταραχή μου και τον φόβο!

«Κάτι πρέπει να κάνεις!», μου λέει ο γυναικολόγος μου. «Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, θα πάθεις τίποτα κι εσυ και το μωρό!»

Ο ψυχίατρός μου σε συνεννόηση με τον γυναικολόγο μου έκρινε απαραίτητο να  ξεκινήσω θεραπευτική αγωγή με LANDOSE(αντικαταθλιπτικό). Όλοι ξέρουμε πως τα φάρμακα δεν επιτρέπονται στην εγκυμοσύνη, αλλά το συγκεκριμένο φάρμακο που μου συνέστησε είναι δοκιμασμένο μετά το πρώτο τρίμηνο και δεν έχουν υπάρξει περιπτώσεις ανωμαλίας στο έμβρυο! Όμως δεν παύει να είναι φάρμακο και μια στις τόσες να υπάρξει κίνδυνος για το μωρό!

Δόξα τω θεώ έχω ένα υγιέστατο αγοράκι που όλο χαμογελά και με εκπλήσσει μέρα με τη μέρα με τα κατορθώματά του! Λοιπόν για να μην σας κουράζω! Η εγκυμοσύνη μου μέχρι τον 7ο μήνα ήταν πολύ άσχημη από ψυχολογικής πλευράς. Μπορώ να πω ότι ήταν η χειρότερη φάση της ζωής μου και νοιώθω άσχημα για αυτό! Οι τύψεις μου απερίγραφτες που ταλαιπώρησα το μωράκι μου όσο ήταν μέσα στην κοιλιά μου, με την κακή μου ψυχολογία με τα κλάματά μου και την ταραχή. Δεν ξέρω αν αισθανόταν κάτι ή αν καταλάβαινε την κατάσταση μου, αλλά εγώ αισθάνομαι ότι το πόνεσα και το τάραξα!

Κι εκτός αυτού, νιώθω τύψεις που το έθεσα σε κίνδυνο. Ο γιατρός  με διαβεβαίωνε συνέχεια ότι ο κίνδυνος θα ήταν μεγαλύτερος αν δεν έπαιρνα τα χάπια.

Θέλω να κάνω κι άλλο ένα παιδάκι,  αλλά φοβάμαι!! Φοβάμαι μήπως πάθω πάλι τα ίδια. Θέλω να παλέψω, να τα καταφέρω, γιατί πλέον είμαι μάνα και πρέπει να είμαι δυνατή, να μπορώ να φροντίζω το παιδί μου αλλα… πάλι ο φόβος ότι θα το ξανά πάθω βρίσκεται στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μου!

Τι να κάνω Θεέ μου; βοήθησέ με να μπορέσω να σταθώ μόνη μου στα πόδια μου, χωρίς φάρμακα! Αξίωσε με να γίνω για δεύτερη φορά μαμά χωρίς να προκαλέσω κάποιο κακό στο παιδί μου….!

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com