Το τρίτο παιδί είναι πάντα ριγμένο; (Η Λουλούδω και το καστράκι)
H ΛΟΥΛΟΥΔΩ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΣΤΡΑΚΙ
ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΡΙΓΜΕΝΟ;;;;
Γράφει Η Νανά Παλαιτσάκη
Mε πολύ μεγάλο κόπο, προσπάθεια, βαθιές εισπνοές, συγκέντρωση στο φωτιστικό του ταβανιού μου, άκουγα την Κυριακή το απόγευμα τον καημό ενός πιτσιρίκου 40 προς τα 41 (!!!!!!) με βαριά ειδικότητα στον τομέα του, σπουδαγμένο με διάκριση στην Αγγλία, η «δραματική» εξιστόρηση του οποίου έγινε αφορμή να σας γράψω, κορίτσια:
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ «ΤΡΙΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ»
Είναι Κυριακή μεσημέρι και στο σπίτι μου έρχονται δυο μεγάλοι άντρες, Ο ένας αρχιτέκτονας, ο άλλος πολιτικός μηχανικός για να κουβεντιάσουμε θέματα αντοχής υλικών… Ο αρχιτέκτονας φίλος έχει αγκαλιά την κόρη του που είναι 3 χρονών, κούκλα, την Σοφία, Η Σοφία φοβάται τους σκύλους, εγώ έχω πέντε, άρα η Σοφία γραπώνεται στην αγκαλιά μου και όση ώρα ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ κουβέντιαζαν, εγώ είχα αποφασίσει να εξοικειώσω την Σοφία με το ζωικό βασίλειο του σπιτιού μου, το οποίο διαθέτει 3 κόκερ, 1 μαλτέζ 4.500 κιλών, ένα γάτο, τον Νυχτούλη, μια χελώνα και μια ημίαιμη σκυλίτσα την Σταρ!!!
ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
Στο γραφείο μου, λοιπόν, καθόμασταν εγώ με την Σοφία στην αγκαλιά μου, ο φίλος μου ο πολιτικός μηχανικός και στον μικρό καναπέ ο μπαμπάς της Σοφίας. Εκείνοι συζητούσανε για θέματα που ΔΕΝ έχω την παραμικρή ιδέα, ούτε με νοιάζει να αποκτήσω, ενώ εγώ άρχιζα να φτιάχνω ένα αυτοσχέδιο παραμύθι
Η ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ
Ένα κουτάβι που το λέγανε ΜΠΑΚ, έφυγε από την μαμά του για να εξερευνήσει το διπλανό πάρκο. Επειδή ο Μπακ ήταν πολύ μικρός, χάθηκε ανάμεσα στα λουλούδια με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δει την μαμά του, γιατί και πολύ μωρό ήταν και κοντός και όχι πάρα πολύ έξυπνος!!!! Ευτυχώς και για καλή του τύχη, μόλις άρχιζε να βάζει τα κλάματα, τον εντόπισε μια ΧΕΛΩΝΑ… Η Χελώνα ήταν μεγαλύτερη και βαρύτερη από τον ΜΠΑΚ το κουτάβι. Εκείνος μην έχοντας ξαναδεί χελώνα, σταμάτησε να κλαίει γεμάτος έκπληξη!!!
«Και τι έκανε η χελώνα;» ρώτησε η Σοφία
Η χελώνα κάνοντας θόρυβο με τα πόδια της, καθώς για να κινηθεί πατούσε τα ξερά χόρτα του πάρκου, έγινε αφορμή ν’ ακούσει τον θόρυβο η μαμά του Μπακ. Έτσι λοιπόν, άρχισε να κατευθύνεται προς την περιοχή του θορύβου….
ΞΑΦΝΙΚΑ (Και εδώ αρχίζει η ιλαροτραγωδία) πέφτει κατά λάθος το βλέμμα μου από το παιδί το τρίχρονο, στον φίλο μου τον Μηχανικό, ο οποίος έχει γλαρώσει… Το ίδιο βλέπω να συμβαίνει και στον μπαμπά της Σοφίας, ο οποίος πια μιλάει πιο αργά και αναπνέει σταθερά και ήρεμα…
«Κοιμίσαμε τον μπαμπά και τον Κώστα» μου είπε η Σοφία «Για πες όμως τι έγινε παρακάτω…»
Εκείνη την στιγμή ο μπαμπάς της Σοφίας συνειδητοποίησε ότι είχε περάσει η ώρα και έπρεπε να γυρίσουνε για φαγητό. Εγώ με απορία που φλέρταρε με την ολίγο γελοία εικόνα, να βλέπω ότι αντί να ηρεμήσει το παιδί, κοιμήθηκαν οι ενήλικες άντρες, όταν έφυγε το μωρό με τον μπαμπά του, ρώτησα τον φίλο μου
«ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΛΕΩ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΕΣΥ;;;»
Με κοίταξε λοιπόν, έστριψε τσιγάρο και μου είπε:
«Θέλω να γράψεις ένα άρθρο γιατί κάθε τρίτο παιδί σε μια οικογένεια όπως εγώ, νοιώθει παραμελημένο. Οι γονείς δίνουν σημασία στο πρώτο. Το πρώτο έχει καινούργια ρούχα, καινούργια μπιμπερό, καινούργιες κουδουνίστρες, καινούργια παιχνίδια. Το δεύτερο το κάνουν για να έχει συντροφιά το πρώτο και το τρίτο προκύπτει από λάθος (περίπου) όπως εγώ… Πάντα μου δίνανε τα αυτοκινητάκια που δεν ήθελε ο μεγάλος αδελφός μου, με ντύνανε με τα ρούχα του πρώτου μου αδελφού και επειδή η μαμά μου ΗΤΑΝΕ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ από τα δύο πρώτα παιδιά, ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΜΟΝΙΜΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ «ΤΗΝ ΛΟΥΛΟΥΔΩ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΣΤΡΑΚΙ»
– Και ποια ήταν η Λουλούδω; τον ρώτησα
– Η Λουλούδω ήταν μια πριγκίπισσα που έμενε σε ένα καστράκι.. αυτό
– Έτσι άρχιζε το παραμύθι;
– Έτσι άρχιζε και έτσι τελείωνε… γιατί ο παππούς μου μετά βαριότανε και ΝΑ γιατί εγώ σήμερα που άκουγα την ιστορία με το κουτάβι ΑΦΕΘΗΚΑ, γιατί όταν είσαι το ΤΡΙΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΠΕΙ ΜΕ ΚΕΦΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕΣ ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΣΗΜΕΡΑ….
ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΚΟΡΙΤΣΙΑ
Βρείτε με ποια σειρά στην οικογένεια προέκυψαν οι άντρες σας, τ’ αγόρια σας, οι φίλοι σας, οι κολλητοί σας, οι κουνιάδοι σας… Το δίκιο του φίλου μου ΒΟΥΝΟ!!!!! Η ευαισθησία μου τόσο μεγάλη, που μετά τον έβαλα στον καναπέ με μαξιλάρι που το αγκάλιασε και του είπα ένα παραμύθι για μια χιονομπαλίτσα που μια νεράιδα την έκανε βασίλισσα του χιονιού και όλα τα ξωτικά είχαν βαλθεί να μην τους εξατμιστεί όταν θα έμπαινε η Άνοιξη…
Κοιμήθηκε πριν φτάσουμε στο τι έγινε μετά τον Φεβρουάριο…
Θυμηθείτε ότι έχει περάσει τα 40, είναι πολύ σοβαρός επαγγελματίας, είναι πολύ έξυπνος, συμμετέχει σε «σοβαρά τραπέζια διαπραγματεύσεων» και το απωθημένο του είναι το μισοτελειωμένο παραμύθι της «Λουλούδως με το καστράκι»
ΝΑ ΠΩΣ ΝΑ ΧΕΙΡΙΣΤΕΙΤΕ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ, αν δεν έχετε βρει ακόμα τον τρόπο…
—
Τη Νανά Παλαιτσάκη θα τη βρείτε -εκτός των άλλων- στο www.mylady.gr
Νανά μου τέλειο κείμενο αλλά εξαρτάται και από την οικογένεια, εμένα π.χ. ο άντρας μου είναι το πρωτο παιδί αλλά δεν είχε κανένα από τα προνόμια που είχε ο αδερφός του που είναι το τρίτο, ο λόγος είναι ότι τον άντρα μου και την αδερφή του τους μεγάλωσε η γιαγιά (διότι τα πεθερικά μου ήταν μετανάστες στο εξωτερικό) ενώ τον κουνιάδο μου τον έκαναν όταν επέστρεψαν στην Ελλάδα με αποτέλεσμα επειδή ήταν το μοναδικό παιδί τους που μεγάλωσαν οι ίδιοι να γίνει και το πιο "καλομαθημένο"και να έχει όλα τα "ανωτέρω" προνόμια.
Στις παλαιοτερες γενιες υπηρχαν αυτα,τωρα οχι, πολλοι γονεις ενημερωνονται κ πως θα συμπεριφερθουν απεναντι στα παιδια τους,οταν περιμενουν αδερφακι.οσο για το τριτο παιδακι ,απο την δικη μου πλευρα,ισως την εχω κακομαθει περισσοτερο απο τις δυο μεγαλυτερες κορες μου.πρακτικα οντως εχουν οτι περισσευει απο τα μεγαλυτερα παιδια ,αλλα η ουσια ειναι οτι εισπραττουν πολυ περισσοτερη αγαπη απο ολα τα μελη της οικογενειας.οι μεγαλες αδερφες της μαλωνουν μεταξυ τους αλλα προς την μικρη ειναι και οι δυο προστατευτικες.
Επιβεβαιώνω! Το να είσαι το τρίτο παιδί με άλλα δυο αδέλφια του ιδίου φύλου είναι σκατά! 1) Παιρνεις όλα τα παλιά τους ρούχα ΔΙΠΛΟΦΟΡΕΜΕΝΑ. 2) Δε σου φτάνει μια μαμά να στη λέει έχεις και άλλες 2 αδελφές να στο παίζουν μαμάδες.(Τζίίίίίίίίζους!) 3) Δεν έχεις ΕΝΑ αδέλφι να σε συγκρίνουν, εχεις ΔΥΟ! 4) Δεν έχεις όνομα, σε λένε "Αυτή Η Μικρή" 5) Δε σε παίρνουν πουθενά σοβαρά, γιατί παίρνουν μαζί τους το μεγαλύτερο... 6) Σε έχουν στον αυτόματο, γιατί στο τρίτο παιδί τους έχει φύγει πλέον το άγχος με τα παιδιά. Δε σε παραχαϊδεύουν κι εσένα λιγουλάκι βρε παιδί μου. Εσύ πάλι, για να τους τραβήξεις την προσοχή κάνεις όλο βλακείες, με αποτέλεσμα να τρως τιμωρία και μετα (guess what?) να σε συγκρίνουν με τις αδελφές σου του στυλ "κοιτα τις αδελφές σου που κάθονται καλά... τςτςτς πως βγήκε έτσι Αυτή Η Μικρή;;" Συμπέρασμα: Έχω ψυχολογικά προβλήματα και Νανά θέλω παραμύθι!
Χμμμμμ..... Αυτό γινόταν τότε κι όχι πάντα! Σήμερα οι νέοι γονείς δεν κάνουν τέτοια λάθη,από τα οποία τους προκύπτουν παιδιά! Η οικογένεια και τα μέλη της είναι μελετημένα! Άσχετο,αλλά εγώ στο μικρό μου έχω κάτι τσιμπηματακια παραπάνω...σσσσσσςςςς!
ΤΗΕ ΕΝD! Είσαι η αγαπημένη μου! Πάντα σε πήγαινα, αλλά τώρα ακόμα πιο πολύ! :)
Πολύ όμορφο κείμενο! Είχα ακούσει κάποια στιγμή στη ζωή μου από συγγενικό πρόσωπο για να με πικαρει ότι εγώ "έτυχα" (τρίτο παιδί) και την ίδια στιγμή πήρε την απάντηση απο τον πατέρα μου ότι "αυτή την θέλαμε πιο πολύ απο ολα!" (παρόλο που ο πατέρας μου λατρεύει τους γιους του, ήθελε πάντα μια κόρη, οπότε δεν μπορώ να σας περιγράψω τί έγινε στο μαιευτήριο όταν γεννήθηκα. Προικισε όλες τις νοσοκόμες). Δεν πιστεύω ότι το τρίτο παιδί ειναι παραμελημενο ουσιαστικά. Για πρακτικούς λόγους (ρούχα/παιχνιδια απο δεύτερο χέρι κτλ.). Και κανένα παιδί δεν γίνεται τυχαία. Και επιτέλους όταν λέμε ότι κάνουμε αδελφάκι για το παιδάκι μας δεν εννοούμε ότι το κάναμε αποκλειστικά για αυτό, αλλα ειναι ένα κίνητρο μέσα σε αυτή την κοινωνική/οικονομική κατάσταση, ώστε να κάνουμε 2ο παιδί. Οποιος έχει αδέρφια αυτο το καταλαβαίνει απόλυτα. Και οποίος δεν έχει αδέρφια νομίζω το καταλαβαίνει ακόμα περισσότερο.
Τι τέλειο κείμενο. Ετσι είναι όντως με το τρίτο παιδί της οικογένειας αλλά είναι τόσο τυχερό πιστεύω. Είναι το μικρότερο μέλος της οικογένειας παίρνει αγάπη από τα αλλά τέσσερα μέλη που η έλλειψη παραμυθιού είναι μικρή μπροστά σε αυτά που έχει εκείνο. Εγώ το τρίτο μου παιδάκι το λέω ότι έχει γεννηθεί πλούσιο. Τα αδέρφια του το λατρεύουν. Φανταστείτε ότι δεν με αφήνουν να το μαλωσω.
Καλησπερα Νανα μου, επειδη ημουν το δευτερο και τελευταιο παιδι τα εζησα ολα αυτα και ας μην ημουνα το ιδιο φυλο με τον αδελφο μου... εχω πει και προηγουμενη φορα που ενα αρθρο για τα πρωτα παιδια ειχε γραψει η Νικη απο το σκετη γλυκα οτι πολυ θα ηθελα να καταθεσω τα παραπονα μου αλλα ουτε ψυχαναλυση θα κανει η σελιδα ουτε τιποτα... Ειμαι και εγω μια γαιδαρα 40 χρονων που εζησα ολα τα παραπανω ή μαλλον δνε τα εζησα... μεχρι σημερα παλι τσακωνομουν με την μανα μου γιατι την ταδε χρονια δεν με πηγε στον χορο που ηθελα γιατι παντα ειχε προτεραιοτητα ο αδελφος μου στα θελω του στα ετσι του στα αλλιως του.. Οποτε δεν θα κοιταξω αν ο αντρας μου/φιλος μου/συναδελφος μου το εχει ζησει αυτο... Το εζησα εγω και μεγαλωνοντας αντι να σβηνει βγαινει στην επιφανεια.... Ουφ!! και εζησα και εντονη ζωη...
Mόλις βλέπω άρθρο σου στο eimaimama τρέχω να το διαβάσω!!! Είσαι εξαιρετική και μη σταματήσεις να μας γράφεις!