Τζόγος εναντίον οικογένειας
Δεν ξερω απο που να ξεκινησω.
Ειμαι τρομοκρατημενη στην ιδεα και μονο οτι εχω παρει την αποφαση να χωρισω τον αντρα μου και να μην τον ξανα αφησω να δει το παιδι.
Δεν ξερω τι να κανω.
Οταν ημουν εγκυος, πηγε και χαλασε οσα λεφτα ειχαμε στο καζινο. Μη φανταστείτε κανενα εξωφρενικο ποσο, αν και για μενα ειναι παραπανω απο εξωφρενικο. 600 ευρω, αλλα αυτα τα χρηματα ηταν και ειναι τα μονα μας εσοδα.
Δεν με σκεφτηκε ουτε μια στιγμη. Τον εψαχνα σαν τρελη ολη την ημερα, πού ειναι, πού εχει παει, αν ειχε καποιο ατυχημα, αν, αν, αν… Και γυριζει σπιτι αδειος… Τοσο αδειος που τον λυπηθηκα. Και ας μην ειχα να φαω για ενα μηνα.
Τον συγχωρεσα. Αν και εγκυος στον 8ο, τον συγχωρεσα…
Και ερχεται η ωρα που δεν μπορω να αναπνευσω.. πνιγομαι..
Τα τελευταια 50 ευρω που ειχαμε μεχρι τις 10 Μαΐου, χαθηκαν.. εξατμιστηκαν.. στα καζινο, στα προποτζιδικα, στα στοιχηματα… δεν ξερω.. δε ρωτησα.. το μονο που εκανα ειναι να του ριξω ενα χαστουκι με ολη μου την οργη.. τοσο που κοκκινησε το μαγουλο του..
Ξερω οτι αυτη τη στιγμη ειμαι με το παιδι μου και δε μπορω να παρω ανασα για να μην με παρουν τα κλαματα. Να μην με δει η ψυχη μου να κλαιω, να σπαραζω, να ουρλιαζω..
Και εκεινος με σκυμμενο το κεφαλι να μου ζηταει για χιλιοστη φορα συγνωμη..
Τι να συγχωρεσω; Εναν αρρωστο ανθρωπο; Ενα πρεζονι με τον τζογο;;
Γιατι ολα αυτα δεν μου τα εδειξε πριν τον γαμο;
Γιατι πρεπει να περναω ενα μαρτυριο σα να ζω την εποχη που ο αντρας οτι και να εκανε, η γυναικα εσκυβε το κεφαλι και ελεγε «ναι πασα μου»;
Θελω να φυγω… και δεν εχω ουτε ενα ευρω στην τσεπη μου… Μπορω να δωσω αλλη μια ευκαιρια σε εναν ανθρωπο που σκεφτεται μονο το παθος του και οχι την οικογενεια του;
Σκεφτομαι… σκεφτομαι… Ποσο μονη μου ειμαι. Πως αν τελικα φυγω, θα ντραπω να πω στους γονεις μου ποιος τελικα ηταν ο αντρας μου με το κατα τ’ αλλα αγγελικο προσωπο..
Ειναι δικαιο να μεγαλωσει ετσι το παιδι μου;;
Ειμαι 25 χρονων. Και σημερα γερασα…
μαμά Β.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Συμπάσχω...Βρισκομαι σε απόγνωση και δεν ξέρω πως να αντιδράσω, σκέφτομαι μόνο το 9χρονο παιδί μου διαφορετικα θα έφευγα.. Υπήρχαν υπόψίες αλλά αυτά που είδα με στοιχεία με απογοήτεψαν πληρως...όμως δεν μπορω να τον στερήσω απο το παιδι του έχει μεγαλη αδυναμία... Πρωτο βήμα που σκέφτομαι να κανω ειναι το ΚΕΘΕΑ, για τους συγγενείς προβληματίζμαι ακόμη... Οικονομικά ευτυχώς είμαι ανεξάρτητη... Ευχομαι το καλύτερο για όλους και εσύ να επελεξες τον καλύτερο δρομο για σένα και το παιδάκι σου...
Ο τζόγος είναι αρρώστια που δύσκολα γιατρεύεται.Ελπιζω να έχεις βρει το δρόμο σου .
Μαμά Β. άκου τη Λία. Πάρε τηλ το νούμερο που γράφει. Σωστά όλα αυτά που θες να κάνεις αλλά θα πρέπει ακόμη να πείσεις τον άντρα σου να πάρει βοήθεια. Καλώντας αυτό το νούμερο και εσύ αλλά και ο άντρας σου θα πάρει ο καθένας τη βοήθεια που του χρειάζεται!
Σας ευχαριστώ όλες σας,παρά πολύ.πηρα λίγο κουράγιο.αποφασισα να φύγω το καλοκαίρι,να πάω στους γονείς μου,να πω την αλήθεια..ειναι η τελευταία του ευκαιρία.θα του πάρω όλες τις κάρτες,όλα τα χρήματα,τα πάντα.θα του αφήσω έναν λογαριασμό μόνο,που θα καταθέτω εγω όσα χρήματα νομίζω οτι του αρκούν για ένα μήνα.αν κ μετά απο αυτό δεν αλλάξει,απλά δεν θα γυρίσω πίσω.μετα απο τόσες μέρες ακόμη κατεβασμένα μούτρα έχει.αλλα δεν τον λυπάμαι.κουραστηκα να τον δικαιολογώ μέσα μου.ελπιζω να αλλάξει,για το παιδί μου,όχι για μένα.εγω τελείωσα μαζί του.
δεν ξερω γιατι μπηκα στην διαδικασια να σου απαντησω(μιλησω καλυτερα), συνηθως δεν το κανω γιατι προτιμω για ανθρωπους που δεν ξερω να μην του επιβαρυνω με δικες μου αποψεις. ξέρω πως αυτο που χριαζεσαιπ ερισσοτερο τωρα ειναι να μην νιωθεις μονη, να νιωσεις πως εχεις καποιον διπλα σου, να θυμασαι, πως υπαρχουν ανθρωποι διπλα μας αρκει να μιλησεις. η δικη μου οπτικη λεει απλα να τον αφησεις..ξέρω πως ακουγεται δυσκολο, αλλα ειναι ενα παιχιδι που η χαμενη δεν θα εισαιμονο εσυ αλλα και το παιδι σου. όπως είπες είσαι 25, μπορεις να αδραξεις τη μερα, όσο ανοητο κι αν σου ακουγεται. φύγε για να σωσεις τη ζωη διπλα σου. και που ξερεις, ίσως καταφερεις με ένα τέτοιιο ταρακανουμινα να σωσεις κι εκεινον...μη φοβασαι εσυ, εσυ εισαι η δυνατη και η μάνα του παιδιου σου. που ειναι οτι πιο σημαντικο!!!!
Αγαπητή μανούλα πρέπει να το πείς στους δικούς σου, στους γονείς του,πρέπει να ζητήσεις βοήθεια !!ο άνδρας σου ειναι εξαρτημένος και πραγματικά αυτό μπορεί αργότερα να σας οδηγήσει σε χειρότερες καταστάσεις!! Όπως και με το ποτό! Ζήτα βοήθεια απο τους δικούς ανρθώπους, μην το κρατάς μέσα σου σε παρακαλώ γιατι πλέον δεν ειναι μόνο εσύ κ αυτός είναι κ το παιδί σας!! Ευχομαι ο Θεός να σας βοηθήσει! Δεν εισαι μόνη σου , να μοιραστείς τα άγχη σου με τους γονείς σου ,πρέπει να ξέρουν για να μπορουν να σε βοηθήσουν , και εσενα και τον σύζυγο!
φυγε..... οπουδηποτε αλλου καλυτερα θα εισαι...
ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ , ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ. ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΒΟΗΘΕΙΑ ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ. ΜΟΝΟ ΑΝ ΠΑΕΙ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ..ΑΛΛΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΑ.
εχει περιπου 3 μηνες που ανακαλυψα πως το στοιχημα μας εφαγε...κυριολεκτικα και μεταφορικα...τα λεφτα που εχασε ο αντρας μου ειναι πολλα και κυριως το σκληροτερο απογοητευτικοτερο ολων εφαγε τα λεφτα του παιδιου μας...και εχουμε ενα νεο χρεος στην ηδη επιβαρυμενη οικονομικη μας κατασταση..θα σου πω τωρα τι επελεξα για την ωρα να κανω:εχω την αποκλειστικη οικονομικη διαχειρηση ολων των χρηματων που μπαινουν στο σπιτι,του δινω λιγα,ακομη και τα δανεια των χρεων τα πληρωνω αποκλειστηκα εγω.με βοηθησε πολυ η γραμμη 1114 του κεθεα για εξαρτηση απο τον τζογο,και η επικοινωνια μου με το site www.gamblingtherapy.org.στειλε ενα mail θα σου μιλησουν ειλικρινα και αμεσα,αν μη τι αλλο θα νιωσεις πως δεν εισαι μονη και χωρις να ντρεπεσαι! ολα αυτα βεβαια ειναι η σταση μου γιατι επελεξα να μεινω,τον αγαπω τον αντρα μου και θελω να τον βοηθησω και ως τωρα,που ειναι πολυ μικρο το διαστημα φυσικα,τα παει καλα.σκεψου οτι εγω δεν ειχα καν την επιλογη να τον ταρακουνησω με την φυγη μου γιατι δεν τον πειραζε...γιατι ο τζογος δεν αλλαζει μονο τα οικονομικα δεδομενα,εμας μας αποξενωσε..θελω να πω πως προσπαθω να ξαναχτισω μια σχεση καταρχην και για τα αλλα μονο ο χρονος θα δειξει
Ως κόρη τζογαδορου, ΦΥΓΕ. Δεν πρόκειται να αλλάξει, κ θα μεγαλώσει το παιδάκι σου σε ένα άσχημο περιβάλλον, κ στο τέλος θα σου ζητήσει κ ευθύνες. Αν σου πει δώσε μου μια ευκαιρία πες του μείνε καθαρός για ένα χρόνο κ μετά από ένα χρόνο το συζητατε πάλι, στη θεωρία θα είναι πολύ καλός, μετανοίες θα κάνει κτλ, αλλά πολύ πολύ δύσκολο να αλλάξει.. Θα είναι δύσκολα στην αρχή, αλλά όχι χειρότερα από ότι είναι τώρα. Και μην ξεχνάς ότι δεν μπορείς, δεν έχεις δικαίωμα να του στερήσεις το παιδί. Αν αποφασίσεις να μείνεις μαζί του, μέχρι να φτιάξει η κατάσταση μην κανείς άλλο παιδάκι αμέσως. Βάλε το παιδί σου πάνω από όλα κ αποφάσισε με τη λογική.
Τι να πω πολύ δύσκολη κατάσταση.Άτομα εξαρτημένα θέλουν ειδική μεταχείρηση. Δεν ξέρω αν έχει στην πόλη σου ανώνυμους τζογαδόρους όπως είπε καποια κοπελα για να πας αλλά ισως υπάρχει κεθεα, οπου είμαι συμβουλευτικό για εξαρτησεις. Να πας εσύ πρώτα για να μάθεις πως πρέπει να του συμπεριφέρεσαι και πως να τον πείσεις να πάει κι αυτός. Δεν ξέρω αν είναι λύση ο χωρισμός, ο τζόγος είναι αρρώστια, νομίζω κι αυτός το βλέπει πως κάνει λάθος, χρειάζεται βοήθεια
Κόρη τζογαδορου,σύζυγος τζογαδορου και νύφη τζογαδορου! Κ ομως ο άντρας μου ειναι ο μόνος που εχει βγει νικητής... Ηταν λίγο πριν αρραβωνιαστούμε όταν σε έναν καυγά πήγε κ έχασε ενα σκασμό λεφτά ενω ήδη χρωσταγε πολλα που ακομα πληρώνουμε! Του πέταξα το δαχτυλίδι που με ειχε ζητήσει στα μούτρα κ άρχισε να κλαίει με μαύρο δάκρυ! Τον συγχωρεσα κ τον έβαλα να μου υποσχεθεί οτι δεν θα ξανασυμβεί! 8 χρονια μετα δεν μπορω να πω οτι δεν εχει κάνει ατασθαλίες αλλα ειναι μικρές κ εν μέρη ελεγχόμενες απο εμένα αφου φροντίζω απλα να μην εχει πολλα χρήματα πάνω του! Ξέρεις τι χρειάζονται αυτοί οι άνθρωποι ; Να κατανοήσεις το πρόβλημα τους,να ασχοληθείς μαζί τους κ να τραβήξεις απο κει το ενδιαφέρον τους! Φόρτωσε τον ευθύνες όχι οικονομικές ομως! Αν θες να μείνεις μαζι του κ έχεις υπομονή αξίζει να κανείς μια προσπάθεια να τον ξεκολήσεις αν όχι φύγε αμμεσα για να μην ζει μέσα σε καβγάδες το παιδι!
Συμφωνώ με τη Noname. Ως σύζυγος κι εγώ τζογαδόρου, έχω επιτρέψει τις μικρές ατασθαλίες, για να μην εμφανιστούν οι μεγάλες. Ο τζόγος είναι μια αρρώστια χωρίς θεραπεία. Οποιαδήποτε θεραπευτική παρέμβαση έχει ως στόχο να συγκρατήσει ή έστω μετριάσει το πάθος, αλλά ποτέ να το εξαλείψει. Για το λόγο αυτό, κατά τη γνώμη μου, χρειάζεται πολλή υπομονή και κατανόηση. Ενδεχομένως και ψυχολογική υποστήριξη από κάποιον ειδικό, όχι μόνο για εκείνον, όσο για τη σύντροφο και μητέρα που καλείται να επωμιστεί όλο αυτό το φορτίο.
ειμαι παιδι χωρισμενων γονιων.ο πατερας μου τζογαρε και καθε φορα που εχανε ξεσπουσε στην μανα μου δερνοντας την γιατι επρεπε να ξεθυμανει καπου την χασουρα του.η μανα μου βραχος γιατι τι θα πουν οι δικοι της και το παιδι χρειαζεται και τους 2.μεχρι που καποια στιγμη σηκωσε χερι και σε μενα.και τοτε επιτελους φυγαμε.ειμαι 29 και εχω να τον δω απο τα 18 μου που πλεον ως ενηλικη δεν μου το επεβαλε κανεις.η μανα μου μπορει να ειναι καλα τωρα ομως εγω δεν θα ξεχασω ποτε ποσα βραδυα μειναμε νηστικες γιατι εκεινος ηταν αλλου τζογαροντας,χανοντας τα χρηματα που ηταν το μονο μας εσοδο,δεν θα ξεχασω ποτε ποσες φορες ειδα την μανα μου με μαυρισμενο ματι εξειτιας του και πανω απο ολα δεν θα ξεχασω πως πανω στα νευρα της χασουρας του δεν υπολογισε ουτε το στεφανι του αλλα ουτε και το ιδιο του το αιμα.φυγε κοριτσι μου πριν μεγαλωσει τοσο το παιδακι σου και του κανεις πιο μεγαλη ζημια στην ψυχουλα του.
Πάρε βαθιά ανάσα, ηρέμησε κ δώσε μία τελευταία ευκαιρία στο σύζυγό σου!Και ως ευκαιρία εννοώ το να του προτείνεις να επισκεφτεί ψυχολόγο και να κάνετε κ κοινές συνεδρίες...Έτσι του δίνεις την ευκαιρία να αποδείξει ότι θέλει να σώσει την οικογένειά του κ τη ζωή του κ ότι πραγματικά το μετάνοιωσε...Φυσικά, αν δεν το δεχτεί θα σημαίνει ότι δεν σώζεται η κατάσταση κ κατά την άποψή μου θα πρέπει να φύγεις από κοντά του. Όσον αφορά το ζήτημα του περίγυρού σας, πιστεύω ότι θα έπρεπε να αρχίσεις να μιλάς στις οικογένειές σας. Έτσι, κ εσύ θα έχεις στήριξη αλλά κ θα μπορέσετε από κοινού να βοηθήσετε το σύζυγό σου.Εφόσον ο ίδιος φυσικά παραδεχτεί την αρρώστια του κ δεχτεί τη βοήθεια!Όμως, δεν πρέπει να νιώθεις ενοχές αφού, όπως εξάλλου γράφεις, δεν γνώριζες τον εθισμό του στον τζόγο πριν το γάμο!Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι δεν ευθύνεσαι εσύ για τις δικές του επιλογές!Εύχομαι όλα να πάνε καλά κ να γίνετε ξανά μία ευτυχισμένη οικογένεια!
τα άτομα με εξαρτήσεις έχουν ως χαρακτηριστικο τους τον εγωισμο. για να ικανοποιησουν τη διψα τους δεν υπολογιζουν τιποτα ουτε καν το αγενητο παιδι τους. η καθε μια απο εμας εδω θα σου πει να φυγεις. μονο ετσι θα ταρακουνηθει. μην διαιωνιζεις αυτην την κατασταση μονο και μονο για να μην μαθουν κατι οι γονεις σου. παρε 3 ρουχα φυγε και πηγαινε για λιγο εκει. μην υποκυψεις στα πρωτα δακρυα και συγνωμες που θα ακουσεις. υποχρεωσε τον να παει σε ενα ψυχολογο σε μια ομαδα απεξαρτησης. μολις μεινει για αρκετο διαστημα καθαρος τοτε ξαναγυρνα.υποχρεωσε τον να βαλει αλλον να διαχειριζεται τα λεφτα του/ το μισθο του και να μην εχει ποτε επανω του παραπανω απο οσο κανουν τα τσιγαρα του. αυτο μπορει να διαρκεσει ακομη και χρονο αλλα στο χερι σου ειναι. ή θα τον βοηθησεις να σηκωθει ή θα τραβηξει κι εσενα και το παιδι σου στον πατο ή εσυ θα τρεξεις μακρια να σωθεις οσο αυτος θα βουλιαζει. υπαρχουν και γραμμες υποστηριξης. επικοινωνησε με καποιον μην το κουβαλας μονη σου! μην το αφησεις να σου καταστρεψει τα ωραιοτερα χρονια σου! τη χαρα να βλεπεις το παιδι σου να μεγαλωνει!
ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΦΥΓΕ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ... μιλαμε για αρρωστια,η οποια δεν γιατρευεται. ειναι αδικο και για σενα και για το παιδι σου . απο προσωπικη εμπειρια νομιζω πως δεν υπαρχει αλλη λυση. μιλα στους γονεις σου δεν πρεπει να ντρεπεσαι εσυ για πραξεις αλλουνου . εγω μετα απο 4 χρονια γαμου και αφου αδειασε ολους τους τραπεζικους λογαριασμους μου καταλαβα με ποιον εχω να κανω. επεσαν οι μασκες.πηρα το παιδι μου και εφυγα , ξεκινησα απο το μηδεν, ηταν δυσκολα και εγω 25 ημουν.... τωρα πλεον 5 χρονια μετα δεν εχω μετανιωσει . και ζω ηρεμη με το παιδι μου και τα δουλεμενα μου λεφτα πανε στο παιδι μου οχι στα στοιχηματα... δυναμη και κουραγιο θελει και ολα θα πανε καλα..
Δεν υπαρχει ντροπή στους γονείς σου... Αυτοί θα σε στηρίξουν. Αρκεί να μην ενάντιοθουν απέναντι στον άντρα σου. ήρεμα και απλά με τη στηριξη των δικών σου θα δεις αν αλλάξει ο άντρας σου. Αν δεν αλλάξει...... Αρχίζουν τα δύσκολα.....
Ακόμα&να του απογορεύσουν την είσοδο στο καζίνο αν έχει αγάπη με τζόγο θα βρει αλλού να παιξει.Οχι ο ανθρωπος δεν αλλάζει.Να υποθέσω οτι αυτή του την αδυναμία την ελιχες εντοπίσει απο την αρχή σχεδόν της σχέσης σας; Εχεις δίκιο,εισαι θυμωμενη,,,,,αλλά το παιδί που αναφέρεις είναι&παιδί του,το αποκτήσατε μαζι κάνοντας έρωτα,αγαπιόσασταν.Γιατί να στερήσεις στο παιδί σου τον πατέρα του;Επειδή παίζει;μήπως είναι σκληρο;άδικο;οχι προς αυτόν αλλά προς το παιδι;εκτος αν το κακομεταχειριζόταν ή είανι μπλεγμενος με καταχρήσεις.Αν όχι ότι&να συνέβει μεταξυ σας,όποιες&αν είναι οι διαφωνίες σας.όσο θυμωμένη&να είσαι ενα παιδί δεν φταει σε τιποτα.Ξανασκέψουτο.Μην κρίνεις απο μια αδυναμια.μπορεί να είναι εξαιρετικός πατέρας&αν δεν είναι πιστεψε με τενα παιδι θέλει τον γονιό του.Αν είανι αντάξιος του ρόλου του θα φανει&θα το κρίνει το παιδί σου.Δωσε του την επιλογή.εσυ τη εκανες τοτε&τωρα.Αυτό; Είμαι στην ηλικία σου,οι γονεις μου είναι χωρισμενοι&σκεφτομαι την θέση του παιδιου.
Καλησπέρα καταρχάς να χαιρεσαι το παιδάκι.. τωρα όσο αφορα το θέμα σου.. σήκω και φύγε καλή μου. το ότι έχετε μαζί παιδί δεν σημαινει κάτι.. αυτός ο ανθρωπος μονο καταστροφή μπορεί να σου φέρει.. και ξέρεις ε ο τζόγος δεν θεραπεύεται.. κάθε φορα θα κάνει τα ιδια και τα ιδια και τα ίδια.. πάνε στους γονεις σου μίλα τους πες τους τι περνάς και πως αποφάσισες να χωρίσεις και πως θες την υποστήριξη τους,, κρίμα το παιδάκι σου να ζει σε τέτοιες καταστάσεις.. εισαι μονο 25 χρονων έχεις όλη την ζωη μπροστα σου για να κάνεις νέο ξεκινημα μονη σου με το παιδί σου ...
Όσον αφορά το καζινο και μονο νομίζω ότι εάν το ζητησει οικειοθελώς μπορουν να tου απαγορεύσουν την εισοδο. Μια αίτηση με τα στοιχεία του θέλει μόνο. Εδω στο εξωτερικο πάντως ισχύει . Και μπορεις να πας καζινο μονο μετα απο 99 χρονια!!!!!
από όσο ξέρω επειδή το έχω ψάξει αν και για κάθε καζίνο ισχύει κάτι διαφορετικό η απαγόρευση ισχύει 6 μήνες ή έναν χρόνο και μπορεί και η σύζυγος να κάνει αυτήν την αίτηση ή οι γονείς του
Μαμα Β παμε μαζι, παρε βαθεια ανασα ,δεν ηρθε το τελος του κοσμου τα πραγματα αλλαζουν οταν εμεις παρουμε τον ελεγχο στα χερια μας.Αν σου γραψω τωρα την δικη μου ιστορια ζωης θα δεις οτι εχουμε πολλα κοινα. Ο αντρας σου σε αγαπαει και εσενα και το παιδι σας απλα δεν σας βλεπει ειστε αορατοι στον δικο του αρρωστημενο κοσμο,πρεπει να καταλαβει οτι η αυριανη μερα που θα ξημερωσει και τα επομενα χρονια θα τον βρουν ΧΩΡΙΣ εσας,θελει γερο ταρακουνημα υπομονη και επιμονη για να συνεθελθει. Θα πρεπει να σκεφτεις καλα τι θελεις χωρις να επηρεαστεις απο κανενα,αν τον αγαπας και τον θελεις στη ζωη σου ,τοτε μπροστα σου εχεις αγωνα.Αρχικα μιλας σε ολους στους γονεις σου στα αδερφια σου στους γονεις του στα αδερφια του και σε καποιους γνωστους σας που τον εχουν ψηλα,ηρθε η ωρα ο βασιλιας να εμφανιστει γυμνος,η ντροπη δεν ειναι δικη σου ουτε η ευθυνη πιστεψε με,πισω απο ολο αυτο κρυβονται αλλα πραγματα που ενδεχομενως να μην τα γνωριζει ουτε ο ιδιος,γυρω σου υπαρχουν ανθρωποι δικοι σου που σε αγαπανε και αν μαθουν οτι περασες μονη σου αυτην την μπορα θα στεναχωρηθουν διπλα.Κανενας δεν ειναι απο ζαχαρη και δεν προκειται να λιωσει μην στεναχωριεσαι και μην κανεις αλλο κακο στον εαυτο σου.Ζητα βοηθεια κανε γνωστο το παθος του μην τον καλυπτεις αν θελεις να τον σωσεις.Παμε στα πιο σοβαρα τωρα υπαρχουν κεθεα ειναι εντελως δωρεαν και κανουν πραγματικα δουλεια ,ψαξε να βρεις που εχει στην περιοχη που μενεις αφου κανεις το ξεκαθαρισμα που σου ειπα ποιο πανω , η ενημέρωση για την επίδραση που έχει η προβληματική ενασχόληση με τον τζόγο στον ίδιο τον παίκτη και το περιβάλλον του, η ενημέρωση για τα δημόσια προγράμματα απεξάρτησης από τα τυχερά παιχνίδια καθώς και για άλλους τρόπους οργανωμένης διαχείρισης, η υποστήριξη από συμβούλους οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι για να ακούσουν προσεκτικά και να επισημάνουν τις συμπεριφορές που δυσχεραίνουν την καθημερινότητα, η παροχή προτάσεων για καλύτερη διαχείριση της προβληματικής συμπεριφοράς και των συναισθημάτων που προκαλεί.θα βοηθησουν κι εσενα κι αυτο ειναι επισης πολυ σημαντικο. Ολα αυτα θα γινουν οταν ακουσεις απο το στομα του ειμαι αρρωστος εχω προβλημα θελω να γινω καλα.να παρει ο ιδιος τηλεφωνο να κλεισει ραντεβου και να πατε μαζι. το τελευταιο που θα πω και θα κλεισω για να μη σε κουρασω ειναι οτι θελει δυναμη υπομονη γερο στομαχι και νευρα ,αν δεν τα εχεις δεν μπορεις να μπεις σαυτη την διαδικασια.Μιλα στους δικους σου πρεπει να φυγει ολο αυτο το βαρος απο πανω σου. το email μου το εχει η ολιβια αν θελεις να επικοινωνησεις μαζι μου.
Σήκω και φύγε.Οι άνθρωποι με εξαρτήσεις(ναρκωτικά,ποτό,τζόγο)έχουν πάντα την ιδιότητα να το παίζουν θύματα και να μην αναλαμβάνουν καμια ευθύνη για τις πράξεις τους.Δεν θα μπώ στην διαδικασία να σκεφτώ αν είναι θύματα ή όχι.Σκέψου μόνο το παιδί σουΑξίζει κάτι τέτοιο?Και όσο για τους άλλους γράψε τους στα @@@@@ σου.Δεν τραβάνε οι άλλοι τον δικό σου Γολγοθά.Δυστυχώς ο άνθρωπος δεν αλλάζει και ας χτυπιούνται μερικές οτι ''θα τον στρώσουν τον αντρούλη τους'' μετά το γάμο λες και είναι μηχανάκι...Το παιδί και τα μάτια σου....Τα φιλιά μου.
Δεν ξέρω πραγματικά αν θεραπεύεται αυτή η αρρώστια... ο πατέρας μου την είχε...ακόμη τη συντηρεί αλλα δεν μπορεί πια γιατί δεν έχει άλλα να φάει!!! Όμως το ξέρω ότι ακόμη τον τρώει...πόσες φορές τον ξελάσπωσαν άλλοι...και πια λυπάμαι πολύ που έχει χάσει την αξιοπιστία του... Και επειδή τα κορίτσια διαλέγουμε συχνά άντρες σαν τους πατεράδες μας... ο πρώτος πρώην μου άντρας ήταν ένας χαρτοπαίχτης! Αλλά στα 18 έχεις την ψευδαίσθηση ότι όλα τα αλλάζεις... ότι εσύ θα καταφέρεις αυτό που δεν κατάφερε η μάνα σου...κι εγώ διάλεξα έναν τέτοιον άντρα... Τον χώρισα, όταν κατάλαβα ότι δεν είχε σταματήσει...δεν μου έδινε πια αφορμές...ήταν τόσο κρυφό...όταν λοιπόν πέρασε ένα βράδυ στο τμήμα...τελείωσε!!! Όχι ότι δεν τον αγαπούσα...αλλά ακόμη και χωρίς παιδί, δεν άντεχα άλλο!!! Χτυπούσε το κεφάλι του στον τοίχο (κυριολεκτικά) ... ορκιζόταν... εκλιπαρούσε...απειλούσε...έκανε τα πάντα για να αλλάξω γνώμη! Έταζε τον ουρανό με τ' άστρα!!! Όμως για μένα είχε τελειώσει!!! Όταν έμαθα ότι ξαναπαντρεύεται, του έστειλα μήνυμα...με πήρε τηλέφωνο. Του ζήτησα να υποσχεθεί στον εαυτό του ότι δεν θα ξανακάνει τα ίδια λάθη!!! Ήξερα την κοπέλα που παντρευόταν, τη συμπαθούσα, είχε κι ένα παιδάκι από προηγούμενο γάμο...δεν της άξιζε αυτηνής και του παιδιού της να ζήσουν αυτά που έζησα εγώ... Είπε ότι άλλαξε και για κάποια χρόνια ίσως και να είχε αλλάξει...Μέχρι που έμαθα ότι καταχράστηκε ένα τεράστιο ποσό από τη δουλειά του (αυτός...το τίμιο και καλό παιδί), όταν λέμε τεράστιο εννοούμε πάνω από 200.000 ευρώ, , η γυναίκα του αναγκάστηκε να πουλήσει από την περιουσία της για να πληρώσει μέρος των χρεών του, είναι χωρίς δουλειά και κινδυνεύει να μπει φυλακή για υπεξαίρεση!!! Δεν ξέρω...αλλάζουν οι άνθρωποι??? Εύχομαι ο δικός σου να αλλάξει!!! Αν πραγματικά το πιστεύειςκι εσύ προσπάθησε...αλλιώς δεν ξέρω...προσπάθησενα σώσεις τον εαυτό σου και το παιδί σου!!!
δεν σου γράφω το όνομα μου γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποιος μπορεί να το διαβάσει αυτό που θα σου γράψω. Εγώ θα σου μιλήσω για μια τέτοια κατάσταση, 35 χρόνια μετά. ο πατέρας του άνδρα μου, ήταν και είναι άνθρωπος που πιστεύει, μόνο στη τύχη και στα τυχερά παιχνίδια. είναι από αυτούς που θεωρεί ότι δεν έκανε προκοπή μέχρι σήμερα, γιατί η τύχη ποτέ δεν του χαμογέλασε. Ποτέ δεν σκέφτηκε ας πούμε ότι με δουλειά και προκοπή, μπορεί να έχεις ενα νοικοκυρεμένο σπίτι κ 5 δραχμές στην άκρη. στο σπίτι υπήρχαν πάντα καυγάδες, γιατί έφευγε και ξεχνούσε να γυρίσει και φυσικά όταν επέστρεφε δεν είχε αφήσει λέπτι, από το μισθό του και όχι μόνο. Εφαγε παρα πολλά χρήματα και δυστυχώς ακόμη και σήμερα οικονομικά είναι πολύ άσχημα η οικογενειά του. το θέμα είναι, ότι ο άνδρας μου μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον με καυγάδες, φωνές, ένταση, μπορεί και ξύλο αυτό δεν το ξέρω. Σε ένα περιβάλλον αβεβαιότητας, ψυχολογικής καταπάτησης, κλπ. Μπόρεσε απο μονος του να ορθοποδήσει, χωρίς κανένα στήριγμα, δουλεύει και φυσικά χαρτί δεν πιάνει στα χέρια του όυτε για αστείο. Το θέμα όμως είναι ότι είναι πολυ ανασφαλής, για τα πάντα, φοβάται και τη σκια του. φοβάται επι μονίμου βάσεως ότι θα χάσει τη δουλειά του, χωρίς να συντρέχει λόγος όμως για κάτι τέτοιο, ότι θα μείνει ξεκρέμαστος και ότι δεν έχει ένα back up από την οικογενειά του για να τον στηρίξει. Ταλαιπωρείται 4 χρόνια τώρα με κρίσεις πανικού, ψυχολόγους, ψυχιατρους κλπ. Ολα αυτά που παθαίνει είναι αποτέλεσμα των παιδικών και εφηβικών του χρόνων. Αν η μητέρα του ήταν πιο γενναία και τον είχε αφήσει νέα, θα είχε βρει και δουλεια και τα πάντα και δεν θα μεγάλωναν τα παιδιά της σε αυτό το χάλι. Αλλά πίστεψε ότι ο άνθρωπος αλλάζει, δεν τον ταρακούνησε ποτέ ουσιαστικά για να φάει σφαλιάρα μήπως και συνέλθει. αν λοιπόν, δεν σε νοιάζει για εσένα, σκέψου λίγο καλύτερα το παιδί σου. Κοίτα να ορθώσεις ανάστημα, να βρεις μια δουλειά, να μαζέψεις 2 φράγκα, να μπορείς να είσαι ανεξάρτητη. Ζήτησε από τους δικούς σου να σε στηρίξουν, δεν καταλαβαίνω γιατί ντρέπεσαι. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου, πριν να είναι πολύ αργα
Απ' τα γραφόμενα σου κατανοώ πόσο δύσκολο είναι για σένα να χωρίσεις αυτόν τον άνθρωπο, όχι τόσο γιατί θα μείνεις χωρίς αυτόν αλλά για τις κριτικές που θα επωμιστείς απ' τον περίγυρο και απ' τον τρόπο που θα διαχειριστείς το προβλημα με το παιδί σου. Το πρόβλημα του άντρα σου, έτσι όπως το βίωσα εγω στο οικογενειακό μου περιβάλλον(σε 2 διαφορετικά άτομα) αντιμετωπίστηκε στη μία περίπτωση με ταρακούνημα του ανθρώπου αλλά από εξωγενείς όμως παράγοντες και στη δεύτερη δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ και όλη η οικογένεια ταλαιπωριόταν για χρόνια και τα παιδιά(3) μόνιμα είχαν προβλήματα με τον πατέρα τους. Εσύ τώρα ξέρεις τον άνθρωπο σου,εσύ ξέρεις εαν έχει νόημα να του δώσεις μία δεύτερη ευκαιρία, εσύ ξέρεις εαν αξίζει τον κόπο να κάνεις υπομονή μέχρι ν΄αλλάξει, εσύ ξέρεις τι θα γίνει εαν φύγεις απ΄αυτόν τον γάμο και πας στους γονείς σου, εσύ ξέρεις εαν μπορείς να μεγαλώσεις ένα παιδί που θα στερείται τον πατέρα του και θα μεγαλώνει με τους παπούδες του, εσύ ξέρεις τι νιώθεις γι΄αυτόν και ποια απ' τα συναισθήματα σου τα πήρε η αρρώστια του για τον τζόγο, εσύ ξέρεις εαν έχεις το κουράγιο και τη δύναμη να τον βοηθήσεις, να τον κατανοήσεις, εσύ εν τέλει ξέρεις όλες αυτές τις απαντήσεις, εμείς εδώ σε βοηθάμε να σκεφτείς κάπως καθαρά και να οδηγηθείς στη σωστή για σένα και κατόπιν για το παιδί σου απόφαση. Καλή τύχη, σ΄οτι και να κάνεις, όπου η δυσκολία είναι δεδομένη.
Δηλαδή στα χρόνια,μήνες που είστε μαζί έπαιξε μόνο αυτές τις δύο φορές???? ή έπαιζε αλλά υπήρχαν και φορές με κέρδη οπότε δεν το συζητούσες και απλά τώρα σου κακοφαίνεται που υπάρχει χασούρα?????? Δύσκολες οι καταστάσεις με το τζόγο!Όντως είναι όπως η πρέζα για τους ναρκομανείς!!!Αν θες να το παλέψετε υπάρχει νομίζω συμβουλευτική γραμμή.......... Σκέψου μόνο ότι πλέον αποφασίζεις για το μέλλον του παιδιού σου για το φαί του,την υγεία του,τα ρούχα του και όλα όσα χρειάζονται χρήματα που μπορεί να έχεις αλλά να τα πάρει και να παίξει!!!! Καλή δύναμη!
Εγώ ξέρω οτι ο τζόγος είναι ασθένεια (εξάρτηση δηλαδή) που θεραπεύεται δύσκολα. Δε θέλω να κάνω τον ειδικό, αλλά επειδη είχα τέτοιες εμπειρίες από το οικογενειακό μου περιβάλλον θέλει γερό ταρακούνημα για να αποφασίσει να απεξαρτηθεί ο άντρας σου. Πρέπει να έρθει σε δίλημμα να αποφασίσει την οικογένεια του ή το τζόγο. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να τον αφήσεις και για σενα και το παιδί, και για τον ίδιο. Και δε θέλει να κάνεις πισωγυρίσματα: αν τον αφήσεις, μην τον ξαναδεχτείς, μην αρκεστείς σε συγγνώμες. Λογικά θα περάσει μεγάλο διάστημα για να απεξαρτηθεί, και κάποια μέρα που θα πέσει πολύ χαμηλά, ίσως να "ξυπνησει"... Ισως λέω.
Αυτό γιατί στο έγραψα; Για να σου πω ότι θεραπεύεται η ασθένεια αυτή. Αστον να βρει την άκρη του. Αν δεν την βρει, μακριά. Μόνο πίκρες θα ζήσετε κοντά του. Ελπίζω να σου πανε όλα καλά. Θα συνελθεις κάποτε είσαι πολύ μικρή. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.
Κι εμένα ο πατέρας μου ήταν χαρτοπαίκτης και έκανε πολλά που δεν τα ξέρω. Οταν ήμουν 5 και ο αδερφός μου από άλλο γάμο 16, τον άφησε. Θυμάμαι καβγάδες, το χωρισμό κλπ. Μετά από 8 μήνες επέστρεψε γονατιστος. Ζητούσε συγγνώμη και διαβεβαίωσε ότι θεραπεύτηκε. Η μαμά μου τον δέχτηκε και από τότε (30 χρόνια) δεν πιάνει τα χαρτιά ούτε την πρωτοχρονιά.
Είμαι σίγουρη ότι δεν έχετε χρήματα για ειδικούς , είμαι σίγουρη ότι δεν είναι διατεθειμένος να παει σε κέντρο αποκατάστασης γτ όλο σου λέει πως ήταν η τελευταία φορά ... Το θέμα είναι πως πλέον ότι αποφάσεις πάρεις επηρεάζουν άμεσα την ψυχική υγεία του παιδιού σου που είναι το Α και το Ω στη μετέπειτα ζωή του ... Μην σκέφτεσαι τον σύζυγο ο οποίος μιλάει αρρωστημενα απο τον τζόγο γτ ο άρρωστος ψυχολογικά δεν θα σκεφτεί ούτε το παιδί του απλά γτ είναι άρρωστημενη ανάγκη του... Εσυ μπορεις να στερήθεις φαγητό και πράγματα ... το επιτρεπεις όμως να στερηθεί και το παιδί σου ;
δεν ξερω τι να πρωτοπω...1)ο τζογος ειναι "ασθενεια" που θεραπευεται..αν εχει την θεληση ο συζηγος σου(και αν φυσικα εσυ εχεις δυναμη-υπομονη να το αντεξεις ολο αυτο) ισως καποιος ειδικος να μπορεσει να βοηθησει ετσι ωστε να μην διαλυθει η οικογενεια σου.2)ποτε δεν ειναι αργα να μιλησεις στους γονεις σου εστω και τωρα (δεν θα πρεπε ομως να ντρεπεσαι γιατι εσυ δεν φταις σε κατι. η ζωη ειναι τοσο απροβλεπτη οσο και οι ανθρωποι,επομενως?).Σκεψου και το αλλο, αν "αυριο" το παιδι σου ειχε προβλημα στον γαμο του δεν θα ηθελες σαν μητερα του να το ξερεις? και φυσικα δεν θα το στηριζες και θα το βοηθουσες με καθε τροπο??καταλαβαινεις τι θελω να πω ετσι? Οπως και να χει δεν εισαι μονη σου ειμαστε ολες εδω να στηριζουμε η μια την αλλη...καλη δυναμη μεσα απο την καρδια μου σε οτι και να αποφασισεις ! φιλικα Μαρια Ε.
μην το σκεφτεσαι ουτε στιγμη εχεις ενα παιδι που σε χρειαζεται αυτη η αρρωστια ειναι χωρις γιατρεια, μια πολυ αγαπημενη φιλη ειχε και εχει το ιδιο προβλημα δεν μπορεσε να το ξεπερασει και εχει καταστραφει και η ιδια και το παιδι της αν εχεις τους γονεις σου τοτε εχεις στηριγμα γιατι σε αγαπουν και θα σε προστατεψουν,μην καταστρεψεις τη ζωη σου, εισαι 25 χρονων και μπορεις να εχεις μια ευτυχισμενη η μια δυστηχισμενη ζωη ειναι στο χερι σου, σου ευχομαι τα καλυτερα
Κοπέλα μου μην το βάζεις κάτω! Μην κάθεσαι ούτε λεπτό μαζι του! Οι γωνεις σου θα σε καταλάβουν και θα σε βοηθήσουν! Απο ότι μας λες είσαι 25 χρόνων, οι γωνεις σου μικροί θα ειναι και θα σε καταλάβουν! Μη σε βλέπει έτσι το αγγελουδι σου! Ο άνθρωπος δεν θα αλλάξει ποτε. Είσαι πολυ μικρη για να είσαι με ένα τέτοιο άντρα! Σου εύχομαι ότι καλύτερο σε σένα και στο αγγελουδι σου!
Μαμά Β. ότι και να σου πω εγώ και οι υπόλοιπες μανούλες που σε διάβασαν δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ξεπεράσουν αυτό που μέσα σου ξέρεις πως πρέπει να κάνεις. Κουράγιο, δύναμη και μια σφιχτή αγκαλιά το παιδάκι σου. Ξέρω και ξέρεις πως αυτό που μετράει είναι να μεγαλώσει αυτό όσο πιο όμορφα και σωστά γίνεται, χωρίς κλάματα, χωρίς τσακωμούς, χωρίς ψυχολογικό πόλεμο...κάνε αυτό που σε προστάζει η ψυχή σου και μην σκεφτείς στιγμή τι θα πουν οι άλλοι. Ζήτα βοήθεια από κει που ξέρεις ότι θα την πάρεις χωρίς να σου ζητηθεί αντάλλαγμα. ΓΕΡΑ! Η ζωή δεν μας τα φέρνει ποτέ όπως τα θέλουμε και καμιά φορά μας δοκιμάζει και μας παίζει βρώμικα παιχνίδια αλλά κύριοι του παιχνιδιού είμαστε εμείς! Είσαι μάνα, είσαι δυνατή και θα τα καταφέρεις!
ΚΟΡΊΤΣΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ ΖΗΤΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ , ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ , ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ...ΟΣΟ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΙ ΝΑ ΠΩ ...ΚΡΙΜΑ, ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΧΑΛΑΝΕ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΞΟΔΕΥΟΝΤΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΕΙΤΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΤΕ ΜΙΚΡΕΣ ΣΤΑ ΚΑΖΙΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΑ ....ΤΟ ΖΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΕ ΚΟΝΤΙΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ , ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ "ΑΡΡΩΣΤΟΙ" ΕΙΝΑΙ ΕΘΙΣΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΛΚΟΟΛΙΚΟ Η ΕΝΑΝ ΝΑΡΚΟΜΑΝΗ, ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΙΔΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ. ΣΤΑΣΟΥ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΜΑΚΡΙΑ , ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΑΣ ΑΓΑΠΑ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΘΕΙ ΕΤΣΙ. ΣΕ ΦΙΛΩ
Φύγε τώρα αμέσως,οι δικοί σου σε αγαπούν και θα σε βοηθήσουν.Ότι και να κάνεις ο άντρας σου χρειάζεται βοήθεια από ειδικούς για να σωθεί από τα πάθη του.Το παιδάκι σου δεν φταίει τίποτα να ζει μονίμως στη στέρηση εξ'αιτίας του τζόγου.Τρέχα να σωθείς κι εσύ και το παιδί σου
Αμάν βρε κορίτσι μου,σφιχτηκε η ψυχή μου. μ αυτό το "και σήμερα γέρασα...." υγεία να χετε όλοι σας κ θα την βρεις την άκρη σου οποία κ αν ειναι
Κοπέλα μου, είναι πολύ δύσκολα...εγώ έχω χωρίσει με τον άντρα μου ενώ ήμουν έγκυος στο 2ο παιδί, γιατί υπήρχαν νεύρα και ψυχολογική κυρίως βία..και θεωρώ εγώ ένα θέμα με το ποτό (όχι σε συχνότητα ούτε σε ποσότητα αλλά σε αποτέλεσμα)..γενικά το θέμα του τζόγου δεν πολύ αλλάζει παρά μόνο αν φάς γερή σφαλιάρα...ο πατέρας μου ήταν χαρτοπαίκτης...είχε χάσει τα πάντα σχεδόν 3 φορές στη ζωή του...ενώ είχε και 4 παιδιά...αλλά επειδή ήταν δουλευταράς και άξιος . πάλι ανέβαινε ψηλά...δε θα ξεχάσω την πίκρα της μάνας μου...που αναγκάστηκε ένα καλοκαίρι να αφήσει τα παιδιά της και να μεταναστεύσει για δουλειά...που κι ο μπαμπάς μου τα τελευταία χρόνια πριν πεθάνει (52 ετών) δούλευε στο εξωτερικό να βγάλει τα σπασμένα..την απογοήτευση όταν της έλεγε θα βγούμε το βράδυ, ντυνόταν στολιζόταν κι ο μπμπάς μου ερχόταν 3 ώρες μετά αφού της είχε διαλύσει την διάθεση...που υπήρχαν περιπτώσεις που κάναμε και 2 μερόνυχτα να τον δούμε γιατί παίζανε χοντρά και δεν μπορούσαν να σηκωθούν...κι αν κάποιες φορές ερχόταν με πολύ γεμάτες τσέπες , δε χαιρόμασταν..ειδικά τα τελευταία χρόνια που ήταν στο εξωτερικό και ερχόταν 2-3 φο΄ρες το χρόνο για 2-3 μέρες κάθε φορά ,πόσο μας κακοφαινόταν να τις βγάζει στο καφενείο κι όχι μαζί μας...δεν έχει να κάνει με το αν μας αγαπούσε, ήταν αρρώστια...νομίζω ότι στις εποχές που ζούμε τώρα είναι ακόμα πιο δύσκολα, δεν περισσεύουν...δώστου τελεσίγραφο, ίσως αν καταλάβει ότι θα σε χάσει να ταρακουνηθεί αν και δύσκολο...είναι πολύ άσχημο και δύσκολο να μεγαλώνεις το παιδί μόνη αλλά αν είναι να βιώσεις τέτοιες καταστάσεις καλύτερα..οι γονείς δεν πειράζει, θα σοκαριστούν αλλά θα το ξεπεράσουν γιατί σε αγαπάνε και θέλουν το καλό σου...να είσαι αποφασιστική και να του μιλήσεις άμεσα......έχε μια βαλίτσα έτοιμη κάτω από το κρεβάτι, χάσου λίγες μέρες να ζοριστεί...και ανάλογα τις αντιδ΄ρασεις του πράξε..αν πάλι τον σιχάθηκες ήδη τόσο πολύ...φύγε...
kali mou...eisai toso nea gia charamiseis tin diki sou alla kai tou paidiou sou tin zooula... atimos o tzogos... tha sou elega na sizitisete to endechomeno na paei se kapoio kendro apeksartiseis i telospandon na kanei kati gia na ksefigei. an dechtei dose alli mia efkairia an ochi i an ksanakilisei tote einai monodromos. pano apo ola i eftichia tou paidiou.
Αν θέλεις πρότεινε του να κάνει μία επίσκεψη στους ανώνυμους τζογαδόρους, αν μένετε σε μεγάλη πόλη σίγουρα έχει ομάδες που μπορεί να ενταχθεί και να πάρει βοήθεια... όσο για εσένα μανούλα υπάρχουν ανάλογες ομάδες για συντρόφους τζογαδόρων, όπου μπορείς να πάρεις στήριξη από ανθρώπους που αντιμετωπίζουν (ή αντιμετώπισαν το ίδιο πρόβλημα) για να σταθείς πρώτα εσύ στα πόδια σου και μετέπειτα να δεις πως μπορείς να χειριστείς την κατάσταση!