Η Ηλέκτρα μας

Το Ηλεκτράκι ήρθε στη ζωή μας πριν ακριβώς 20 μέρες, στις 30 Σεπτεμβρίου 2014 με καισαρική, στις 20:50 και μας άλλαξε τη μοίρα που λένε! Η γέννηση της δευτερής μας κόρης είναι πλέον γεγονός , ενα όνειρο που πραγματοποιήθηκε στις 36+ 3 εβδομάδες.. Ενα όνειρο που ξεκίνησε με χαρά και ελπίδα, χωρίς πολλές φαμφάρες, μιας και έξι μήνες πριν μεινω έγκυος στην Ηλέκτρα χάσαμε ενα αγοράκι στην 18 εβδομάδα κύησης…

Η εγκυμοσύνη εξουθενωτική… Μέχρι τον τέταρτο μήνα εμετούς σε σημείο να μην κρατάω ούτε τη μισή μπανάνα. Σκεφτόμουν η ολιγόψυχη οτι αν ήταν αυτή η πρώτη μου εγκυμοσύνη σίγουρα θα ήταν και η τελευταία. Στην πρώτη μου κόρη, την Κατερινούλα μας, δεν κατάλαβα απολύτως τίποτα, πέταγα!! Ενεσούλες ηπαρίνης έκανα απο την πρώτη στιγμή που ένιωσα οτι ειμαι εγκυος και συνεχίστηκαν μέχρι και μια μέρα πριν τον τοκετο.

ΠΗΤ είχα στις 26 Οκτωβρίου 2014 όμως επειδή θα γεννούσα με καισαρική. Ο Νίκος ο γιατρός μου, χαχα πλέον όλοι φίλοι και συγγενείς τον ξέρουν με το μικρό του όνομα, “επέμενε” να γεννήσω απο τις 9 μεχρι τις 19 Οκτωβρίου, για να έχει μεγαλώσει το μωρο και να είναι και πιο έτοιμο όσον αφορα στους πνεύμονες. Στις 12, μου έλεγε, θα γεννήσεις και εγώ σκεφτόμουν οτι μάλλον μου κάνει πλάκα…

Και ναι, ως συνήθως λογαριάζαμε χωρίς τον ξενοδόχο… Η μικρή μου βιαστικούλα αποφάσισε μόνη της να μας κάνει σουπερ γκεστ εμφάνιση και έτσι έχοντας πόνους ανα 4 λεπτο μπαίνω στο μαιευτήριο στις 6 το απόγευμα για να γεννήσω τη μαυρομαλλούσα μου εκει γύρω στις εννιά το βράδυ 🙂 Με το που βγήκε απο την κοιλιά μου την έβαλαν κατευθείαν στο στήθος και μετά στην ανάνηψη όσο περίμενα για να ανέβω στο δωμάτιο, μου την έφεραν πάλι να τη θηλάσω. Στο ίδιο μαιευτήριο που είναι πλεόν πιστοποιημένο με iso για το θηλασμό, είχα γεννήσει πριν τεσσεράμισι χρόνια την μεγάλη μου κόρη και τότε με καισαρικη… και θυμάμαι στο πρωτο γέυμα μου ειχαν φέρει και το μπιμπεράκι… βρε πως αλλάζουν οι καιροί, σκέφτηκα…

Απέξω την περίμεναν οι παππούδες και οι γιαγιάδες, η αγαπημένη μας θεία Έφη και ο μπαμπάς μας ο Γιώργος και μια μικρή ύπαρξη που καρδιοχτυπησε όταν ειδε τη μαμά της στο καροτσάκι πριν την καισαρική και της είπε δακρυσμένη, “μη φοβάσαι μαμά μου, σ αγαπάω πολύ”…. η κόρη μας, η Κατερίνα… Η καταπληκτική μαία που ήρθε μετα στο χειρουργείο δεν σταμάτησε να μιλάει για το παιδι μας… Πως υποδέχθηκε την αδελφή της… πως τη χάιδεψε, πως της είπε “Γεια σου μπέμπα, είμαι η αδελφή σου η Κατερίνα. Σε περιμενα…” Την άφησε να την φιλήσει και πιστευω ακράδαντα οτι εκείνη τη μαγική στιγμή της πρώτης γνωριμίας, οι αδελφούλες δέθηκαν για πάντα…

Στο δωμάτιο προτίμησα να την έχω συνέχεια δίπλα μου και είπα θα θηλάσω μιας και το ήθελα πολύ. Οι μαραθώνιοι θηλασμοί που κακώς μας παρότρυναν να τρέχουμε για να συνηθίσει το μωρό στο στήθος είχαν ως αποτέλεσμα να τραυματίσω τις θηλές μου… Στο μαιευτήριο δεν ξεκουράστηκα… και όταν γυρίσαμε σπίτι άρχισαν τα πανηγυρια… Το μωρο στο στήθος ανα μια ώρα, αλλοτε να πεινάει άλλοτε απλά να θέλει να αισθανθει τη μυρωδια…Το μωράκι είναι σαν μπιμπελό που λέει και η γιαγιά Ηλέκτρα, δεν ακουγόταν καθόλου το μαναρι μου, ετρωγε και κοιμόταν (όπως κοιμούνται όλα τα νεογέννητα). Εγώ δεν ήμουν καλα… κούραση, αυπνία , άγχος, κλάμα και τύψεις… Γάλα είχα να φαν και οι κότες που λένε… τύψεις αισθανόμουν που δεν είχα το κουράγιο να θηλάσω πολύ, που έκανα αντλήσεις και έτρεχε απο στο στήθος αίμα! Τον είχα τρελάνει τον έρμο τον σύζυγο… πόσο τον αγαπαω και τον ευχαριστω για την απολυτη στηριξή του…

Το μεγαλυτερο σόκ το έπαθα στο μαιευτήριο όταν αντίκρυσα επειτα απο μία μέρα την μεγάλη μου κόρη… Την μεγάλη μου… τρόπος του λέγειν… Έιδα ένα αλλο παιδι… πιο ψωμομένο, πιο γεμάτο… πιο μεγάλο… πιο ώριμο.. Αγωνιούσα πότε θα την δω και έκλαιγα… την λατρευω!!!!!!! Και τώρα με τη μπέμπα στο σπίτι σιγά σιγά βρίσκουμε τους ρυθμούς μας… Βοηθάει οσο θέλει, πρώτη τρέχει όταν κλαίει το μωρό, να του δώσει την πιπιλα, να το χαίδεψει, να το κανακέψει… Φυσικά και έχει εντάξει το όχι πιο συχνα στο λεξιλόγιο της και αντιδράει αλλα ειναι απολύτως φυσιολογικό!!!

Ο ερχομός ενός καινούργιου μέλους στο σπίτι ναι, είναι κοσμογονικό γεγονός… Τόσο για τους γονείς όσο και για το αδελφάκι που το περιμένει. Και ναι, δεν είναι καθόλου εύκολο, το οτι είσαι ήδη μια φορά μανούλα δεν σημαίνει ούτε οτι τα ξέρεις όλα ούτε οτι έχεις μεγάλη εμπειρια. Εχεις πάρει το κολάι σίγουρα στο πως να κάνεις μπάνιο , να το αλλάζεις , να το περιποιείσαι. Όμως τα συναισθήματα, τα άγχη και τα καρδιοχτύπια είναι πρωτόγνωρα όπως όταν γεννησες την πρωτη φορα και ήρθες σπίτι με ένα μωρό χωρίς οδηγίες χρήσεις…

Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω για την αμεριστη συμπαράσταση της την Έφη, την κουνιάδα μου, που ηταν εκεί για μας μέρα και νύχτα και μετα στο σπίτι να με παρηγορεί και να με φροντίζει βάζοντας για λίγο στην ακρη τα δικά της παιδιά και το σπιτι. Την πεθερά μου την Ηλέκτρα, τους γονείς μου αλλα κυριως τον αγαπημένο μου Γιώργο….

Είναι σημαντικό να ξέρεις οτι δεν είσαι μόνη σου σε όλο αυτό και ότι εχεις δίπλα σου τον ανθρωπό σου να σου κρατά το χέρι και να προχωράτε μαζι!!! Και φυσικά τον Νίκο μας… Στα καλά και τα ασχημα μαζι…

Νεες μανούλες υπομονή και όλα θα φτιάξουν!!!!!!!

Μαμα Αλεξάνδρα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com