Αφιερωμένο στο παιδί μου
Τον τελευταία καιρό ολοένα και περισσότερο ψάχνω στο διαδίκτυο άρθρα, κείμενα και διάφορα sites στην προσπάθεια μου να κατανοήσω πως πρέπει να λειτουργήσεις απέναντι στο παιδί σου όταν βιώνει τη διαδικασία του διαζυγίου και ότι αυτό συνεπάγεται.
Δυστυχώς πλέον είναι πολύ συχνό φαινόμενο τα παιδιά χωρισμένων γονέων. Και γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε να βιώσουν τα παιδιά μας αυτές τις καταστάσεις όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα.
Ακούω για πατεράδες αδιάφορους που βλέπουν το παιδί τους 1-2 φορές το χρόνο και δεν βοηθούν καθόλου στην ανατροφή του και από την άλλη πατεράδες που επιθυμούν διακαώς να έχουν επαφή με τα παιδιά τους και δεν τους το επιτρέπουν.
Η αλήθεια είναι ότι όταν καταρρέει ο μύθος της οικογένειας που πίστευες ότι θα έχεις, γιατί δεν πιστεύω κανένας να παντρεύεται με απώτερο σκοπό τον χωρισμό, βιώνεις συναισθήματα που σε κάνουν να θέλεις να εκδικηθείς….
Αλλά με ποιο δικαίωμα χρησιμοποιούμε ανυπεράσπιστα πλάσματα για να ικανοποιήσουμε τις δικές μας ανόητες επιθυμίες εκδίκησης;
Εάν ο κόσμος ήταν δίκαιος, έπρεπε να δίνει στα παιδιά το δικαίωμα να μας εκδικηθούν, γιατί εμείς τους στερήσαμε το δικαίωμα να ζουν αρμονικά μέσα σε μια οικογένεια.
Εμείς διαλέξαμε τον σύντροφό μας και μελλοντικό πατέρα ή μητέρα των παιδιών μας και μετά αποφασίσαμε πάλι ότι δεν ήταν η κατάλληλη επιλογή.
Χωρίζουμε σαν ζευγάρι δεν σημαίνει ότι χωρίζουμε και από το παιδί μας.
Μην πληγώνετε τις παιδικές ψυχούλες τους περισσότερο.
Η αγάπη είναι ο καλύτερος σύμβουλος στην διαδικασία ανατροφής του παιδιού μας.
Όσοι το καταλάβουμε εγκαίρως θα δώσουμε στην κοινωνία συναισθηματικά ολοκληρωμένους ανθρώπους.
Σεβαστείτε τα δικαιώματα των παιδιών σας και δώστε τους τη δυνατότητα να αποφασίσουν αυτοί για τη σχέση τους με τον άλλο τους γονιό.
Για να γίνεις μητέρα ή πατέρας, χρειάστηκες συνοδοιπόρο, μην το ξεχνάς ακόμα και αν στην πορεία οι δρόμοι σας χωρίσουν…..
Κάθε φορά που θα παρασύρομαι από αρνητικά συναισθήματα, θα το διαβάζω και θα θυμάμαι πόσο πολύτιμη είναι η ψυχική υγεία της κόρης μου!
Μαμά Ελένη
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εννοειται πως δεν σε παρεξηγησα,γιατι να το κανω αλλωστε,καθε διαζυγιο ειναι διαφορετικο και μοναδικο, το μονο τους κοινο ειναι πως οπως και να συμβαινουν ειναι επιπονα για ολους ποσο μαλλον για τα παιδια μας, οντας χωρισμενη κι εσυ με καταλαβαινεις!!Κι εγω σου ευχομαι να ειστε κι εσεις ευτυχισμενες, μονιασμενες και χαρουμενες. Και ευχομαι ολες οι χωρισμενες μανουλες να βρουν το κουραγιο τη δυναμη να μεγαλωσουν τα παιδακια τους με αξιοπρεπεια και αγαπη. Κι οσο για τους μπαμπαδες που δεν συμμετεχουν καθολου στην ανατροφη των παιδιων τους πιστευω πως μπροστα τους θα το βρουν....
Συμφωνω οτι ετσι θα επρεπε να ειναι. Συνφωνω ομως και με το γεγονος οτι προτειμω να ειμαι ηρεμη και χωρισμενη παρα να σκοτωνομαι μπροστα στα ματια του πατερα της. Πολυ λεπτες ισορροπιες ιδιαιτερα οταν ο αλλος δεν εμφανιζεται ουτε για να δει το παιδι του-1 στις 15 κ κανουμε παρτυ-, ουτε βοηθαει οικονομικα την κατασταση...
Δεν θέλω να με παρεξηγήσεις καθώς και εγώ χωρισμένη είμαι και πολύ πιο ευτυχισμένη τώρα από ότι όταν ήμουν με τον πατέρα της αλλά και η μικρή μου όμως είναι πολύ πιο ήρεμη. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι ακόμα και αν η ζωή μας είναι πολύ καλύτερη τώρα ο πατέρας της δεν αποτελεί μέρος της καθημερινότητας της και όσο για την εκδίκηση ίσως να μην το διατύπωσα σωστά..αυτό που εννοούσα ήταν η αντιπαράθεση ότι οι γονείς εκδικούνται τα ίδια τους τα παιδιά χρησιμοποιώντας τα ώς εργαλεία να πληγώσουν τους πρώην τους ενώ τα παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν ενώ στην ουσία αυτά είναι που δεν φταίνε σε τίποτα.συγνώμη αν με τον τρόπο που το διατύπωσα υπήρξε ασάφεια.εύχομαι να είστε πάντα ευτυχισμένες!!!