Θυμάστε που σας έγραφα ότι η γεννηση του μωρού ήταν αφορμή για να αρχίσει η «μεγάλη» μας να φέρεται σε αρκετά θέματα σαν μωρό; Είναι φυσιολογικό και το κάνουν τα περισσότερα. Και ενώ τελικά ξεπεράσαμε τα πάντα -και μέχρι και το πιπίλισμα του δαχτύλου κόψαμε που θεωρείται «παλούκι»- μας έμενε το μεγάλο αγκάθι: το κόψιμο της πάνας!
Πέρσι το καλοκαίρι όλα έδειχναν ότι η κόρη μας είχε ξεπεράσει την πάνα (σας τα έγραφα άλλωστε αναλυτικά), όμως καθώς πλησίαζε ο καιρός να γεννήσω και ειδικά όταν πια γέννησα, η πάνα ξαναμπήκε στην καθημερινότητά μας. Κάθε προσπάθεια από εκεί και πέρα για το γιογιό συνοδευόταν από κλάμα και ένα ηχηρό «ΔΕΝ ΘΕΛΩ»
– Άστην και μην την πιέζεις. Θα το ξαναπιάσουμε το Μάιο, μου είπαν από τον παιδικό σταθμό και είπα ok.
Tα βρακιά μας περίμεναν καρτερικά στο συρτάρι, τα γιογιό (σημειώστε τον πληθυντικό) περίμεναν στο μπάνιο και γύρω στον Απρίλιο αρχίσαμε την κουβέντα για το γιογιό.
Δεν ήθελε. Είναι η πιο μικρή στην τάξη της και όλα τα συμμαθητάκια χρησιμοποιούν γιογιό, όμως ακόμα και αυτό δεν την ένοιαζε. Την ένοιαζε που το μωρό φοράει πάνα. Και αφού το μωρό φοράει πάνα, θα φοράει και αυτή. Ούτε όλες οι Hello Kitty του κόσμου δεν έμοιαζαν ικανές να τη μεταπείσουν.
Κάναμε δειλά δειλά κάποιες προσπάθειες. Τζίφος. Κρατιόταν. Ή τα έκανε πάνω της. Μόνο το βράδυ έμενε εντελώς στεγνή (αυτό που τα πάτε; Να έχουμε πετύχει το «δύσκολο» και να ζοριζόμαστε στο εύκολο)
Δοκιμάσαμε γιογιό κλασικό. Γιογιό πιο οικονομικό δεν γίνεται από το Ikea. Γιογιό με πλάτη. Στεφάνι τουαλέτας απλό. Στεφάνι τουαλέτας με τον Tweety. Δοκιμάσαμε στην κανονική τουαλέτα σκέτα.
Το Πάσχα που πήγαμε στη Χαλκιδική επιστρέψαμε με το ροζ γιογιό που είχαμε αφήσει από πέρσι εκεί. Τάχα μου ήθελε ροζ. Τζίφος.
«Δεν θέλω, μαμά μου«
Ένα απόγευμα λοιπόν καθίσαμε μπροστά στον υπολογιστή και χαζεύαμε γιογιό. Της ζήτησα να διαλέξει όποιο θέλει. Αυτό που της άρεσε πιο πολύ, αυτό θα παίρναμε. Έκανα το σταυρό μου να είναι το τελευταίο, γιατί πραγματικά δεν θα άντεχα να αγοράσω άλλα γιογιό και άλλα στεφάνια.
Διάλεξε το γιογιό της Σόφι της Καμηλοπάρδαλης. Γιογιό υπερπαραγωγή που γίνεται σκαλοπατάκι και στεφάνι τουαλέτας όταν περάσεις τη φάση του γιογιό. «Δικό μας» παιδί η Σόφι από τα γεννοφάσκια μας, είπα να τη δοκιμάσουμε. Έπαιξε ρόλο το ότι ο αδερφός της μασουλάει τη Σόφι; Το ότι η Αθηνά γνωρίζει αυτή την καμηλοπάρδαλη από μικρή;
Το πήραμε.
Έφτασε σπίτι.
Και….
Κόψαμε την πάνα. Έτσι απλά.
Η Αθηνά έπαθε κεραυνοβόλο με το γιογιό της. Δεν τα έκανε ποτέ ξανά πάνω της. Μόνο στο γιογιό. Μόνη της. Χωρίς καμία βοήθεια. Χωρίς να κρατιέται με τις ώρες.
Τσίσα ΚΑΙ κακά.
Μόνο την πρώτη μέρα ζήτησε 2 φορές πάνα. Της εξήγησα όμορφα ότι οι πάνες είναι για τα πολύ μωρά, σαν τον Αρχέλαο και ότι και ο Αρχέλαος θα προτιμούσε να τα κάνει και αυτός στο γιογιό, απλά δεν μπορεί ακόμα.
Τώρα πια καμαρώνουμε για τα όμορφα βρακάκια μας και το ακόμα ομορφότερο γιογιό μας.
Τι θέλω να σας πω:
– Δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ λόγος (εκτός ίσως του οικονομικού) να βιάζεστε να κοπεί η πάνα, ειδικά αν βλέπετε ότι το παιδί δεν είναι έτοιμο. Ενώ η κόρη μου από τα 2 της έτη έμοιαζε έτοιμη για το γιογιό, την έβλεπα ότι καταπιεζόταν, δεν αισθανόταν εντάξει με την όλη διαδικασία. Και επειδή η διαδικασία γιογιό βλάπτει και να νεύρα της μαμάς που όλη μέρα είναι με μια σφουγγαρίστρα, φροντίστε να είστε και ΕΣΕΙΣ ψυχολογικά έτοιμες για αυτό. Αν ένα χρόνο πριν μου έλεγαν ότι η Αθηνά θα έκοβε στα 3 της την πάνα ΤΟΣΟ απλά, χωρίς ούτε ένα σφουγγάρισμα, δεν θα είχα μπει τόσο νωρίς στη διαδικασία (να σημειώσω ότι μου το είχαν πει από τον παιδικό πως δεν χρειάζεται βιασύνη, αλλά εγώ… του κεφαλιού μου)
– Δεν ταιριάζουν όλα τα γιογιό σε ΟΛΑ τα παιδιά. Θυμάμαι πολύ παλιά, πριν καν με απασχολήσει το θέμα γιογιό, εδώ στο eimaimama μαμάδες να γράφουν πως τα γιογιό-υπερπαραγωγή (όπως αυτό της Σόφι ή ένα που μιλάει της Fisher Price) είναι τζάμπα λεφτά γιατί το παιδί το βλέπει για παιχνίδι και δεν το παίρνει σοβαρά το θέμα. Ένα απλό φτηνό γιογιό, έλεγαν, είναι το καλύτερο. Κρίμα που δεν μπορώ να τις βρω για να τους στείλω τους… λογαριασμούς από τα τόσα πολλά διαφορετικά απλά γιογιό και στεφανάκια που αγοράσαμε και που στο τέλος μας βγήκαν πολύ πιο ακριβά από το ομολογουμένως τσιμπημένο Σόφι-γιογιό. Η κόρη μου τελικά ήθελε την υπερπαραγωγή, σε όλα τα άλλα καθόταν λες και την έβαζες -στην καλύτερη- σε αναμμένα κάρβουνα.
Και νομίζω πως τελικά έτσι είναι: σε κάποια παιδιά αρέσει το απλό, σε άλλα το ροζ, σε άλλα το μουσικό, σε άλλα το καμηλοπαρδαλωτό. Ήταν μια διαδικασία που είχα αμελήσει: να της δώσω την ευκαίρια να διαλέξει ΜΟΝΗ ΤΗΣ το γιογιό της, όπως είχαμε κάνει και μετα βρακάκια!
Με λίγα λόγια: καθαρίσαμε ευκολότερα από τα πιο τρελά όνειρά μου, αποκτήσαμε το γιογιό που λατρεύει και ελπίζουμε να λατρέψει αργότερα και ο μικρός και τώρα έχουμε μείνει με ένα σωρό γιογιό που θα χαρίσουμε σε φίλους μας που θα ξεκινήσουν σύντομα τη διαδικασία! Αν τους αρέσουν βέβαια! Αν δεν τους αρέσουν, ας το δώσουν και αυτοί με τη σειρά τους κάπου αλλού, μέχρι να βρεθούν στη διάθεση κάποιου νηπιου που θα τα ερωτευτεί!
Μην αγχώνεστε και μην τα αγχώνετε!
Πάνα είναι, θα κοπεί!
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Αχ εχεις δικιο τελικα, πρεπει ν αφησεις χρονο στο παιδι και να μην ακους κανεναν απο τους γυρω ξερολες που λενε "Τιι?" 3χρονων κι ακομα να κοψει την πανα? Εμενα το παιδι μου..." Μπουρδες. Τα παιδια παιδευονται και μπερδευονται. Εχω δυο γιους 2 και 3,5 ετων. Απο περυσι κοψαμε την πανα στον μεγαλο αλλα επεμενε για κακα πανα. Ενα χρονο φοραγε πανες για κακα. Με τιποτα δεν δεχοταν τουαλετα, τα κραταγε οταν δεν του εβαζα πανα και εχει και θεμα δυσκοιλιοτητας και φοβομουν. Και με τα τσισα ομως ειχαμε πολλα ατυχηματα μερα-νυχτα ολο τον περασμενο χρονο. Τωρα που καλοκαιριασε ηθελε κακα και τον εβαλα στην τουαλετα πολυ αποφασισμενη λεγοντας του οτι δεν εχω αλλες πανες για σενα" και τι να κανει, εκανε κακα κλαιγοντας το καημενο! Ομως απο τοτε δεν ξαναζητησε πανα. Ειναι στο παιδι. Φαινεται, μετα απο 1 χρονο ηταν ετοιμος. Φορουσε βρακακι τοσο καιρο , ομως ειχα και πανες μαζι μου μηπως του ρχοταν κακα. Τωρα ο μικρος. Εκλεισε τον Μαρτη τα 2 και προσπαθει κι αυτος τουαλετα, τσισα, γιατι εχει μεινει τωρα ο μονος με πανες. Κι οταν βαζω το στεφανι της τουαλετας καθεται για πλακα για κακα, αλλα οταν πραγματικα θελει λαιει και δεν δεχεται να του βγαλω την πανα. Μ εχει πιασει αγχος γιατι στον παιδικο δεν δεχονται πανες, και τον εχω ηδη γραψει. Μενει αυτο το καλοκαιρι διορια να τα κοψει. Ηδη περυσι αναγκαστηκαμε να πληρωσουμε κοπελα ολο το χρονο γιατι ο μεγαλος δεν ειχε κοψει τα κακα( δουλευουμε κ δεν εχουμε βοηθεια μαμα, πεθερα να μας τα κρατανε) και ηταν δυσβασταχτο εξοδο.. εχετε τρικς να καταφερω τον μικρο τουαλετα? ειναι μικρο το καημενο και ουτε καν μιλαει καλα- καλα, πως να το εμπεδωσει? Συγνωμη για το τεραστιο κομμεντ, ειναι ενα θεμα που μας πονει η πανα!
Και εμείς είμαστε κοντά 2,5 ετών και όλες οι προσπάθειες πάνε στο κενό. Και μάλιστα ούτε την πάνα δεν θέλει να του αλλάξουμε. Έχουμε πάθει πανοεξάρτηση :P και όλο "Όσι μαμά ζε σέλωωωωω!!!" , τα νευράκια μου η μάνα. Εν τω μεταξύ στον παιδικό που θα πάει τον Σεπτέμβρη είναι υποχρεωτικό να έχει βγάλει την πάνα. Σχετικά με το γιογιό της Σόφης φαίνεται λειτουργικό και ωραία ιδέα, αλλά βρε παιδιά συγγνώμη όμως είναι λίγο ακριβούτσικο για γιογιό η αλήθεια είναι, γιατί υπάρχει και η περίπτωση να μην το θέλει και μου το φέρει καπέλο στο κεφάλι οπότε πάνε τα ευρό :)
Νομιζω οτι αφου κοψατε οντως το πιπιλισμα του δακτυλου ολα τα αλλα ειναι απλως παιχνιδακι... αληθεια επειδη με τυραναει πολυ αυτο το κομματι και πως θα το σταματησουμε μηπως να εκανες ενα post και για εμας τις μανουλες που ταλαιπωρουμε το μυαλουδακι μας...(κυριως απο αυτα που ακουμε απο τους γυρω...)
Σε εμάς έπιασε το "Με πήρε τηλέφωνο η Hello Kitty" Τα έχω γράψει αναλυτικά εδώ: http://www.eimaimama.gr/2013/02/pipiliasma-daxtulou-telos.html Καλή επιτυχία, είναι αρκετά δύσκολο, ειδικά αν το βάζει και μέσα στη μέρα στο στοματάκι συχνά...
το κυριοτερο που βλεπω απο τις δυο ιστοριες ειναι οτι η Αθηνα εκανε αυτα τα δυο βηματα (πανα κια δαχτυλο) ενω ο μικρουλης σας ειχε γεννηθει και αυτο αν μη τι αλλο δειχνει ποσο πολυ αφοσιωμενη της εισαι ενω εχεις και τον Αρχελαο.!!!!Χιλια μπραβο...ελπιζω να βρουμε και εμεις συντομα τη λυση...
Στη μεγαλη μου κορη περιμενα μεχρι τα 3,5 που ειδα οτι το πρωι ξυπναγε με στεγνη πανα. Ακουσα τα χιλια μιρια απο τους γυρω μου, αλλά σε μιση μερα ειχε κοψει τα παντα πρωι βραδυ και δεν παιδευτηκαμε καθολου. Τη μικρη που την ξεκινησα στα 2,5 γιατι μας επιασε το καλοκαιρι, εχει φτασει τωρα 3,5 και ακομα παιδευομαστε... Μη βιαζεστε! Οταν ειναι ετοιμο! Και αυτα αγχωνονται..
Εμεις το παλευουμε εδω και 1 μηνα.. Αλλες φορες τα κανουμε πανω μας αλλες στην πανα (μιας και της την φοραω βραδυ οποτε τα πρωινα καταληγουν εκει γιατι ξυπναει πριν απο εμενα) αλλες φορε μου ζηταει γιογιο.. αναλογα με τη διαθεση της τα κεφια της το αν βαριεται η οχι το αν παιζει η οχι... ειναι κατι παραπανω απο 2μιση χρονων.. θεωρητικα ειναι ετοιμη, πρακτικα ομως ειναι μπερδεμενη... κι εγω μαζι της γιατι 1ο παιδι και δε ξερω πως να το χειριστω.. μεσημερι κοιματε παντως χωρις πανα και πολυυυ σπανια εχουμε ατυχηματα..