Ο Αρχέλαος έγινε 16 μηνών!

16 μηνών!

14 δοντάκια!

Λατρεύεις τα μανταρίνια!

Τραγουδάς τόσο μα τόσο καλά!

Μοιάζεις τόσο μα τόσο μεγαλύτερος… Όχι στο μπόι, αλλά… σε όλα! Είναι απίστευτο πως ένα τόσο μικρό μωρό, τα βγάζει πέρα μέσα στη μέρα λες και είναι το λιγότερο δίχρονο. Είσαι απίστευτος. Και αυτό το χαμόγελό σου… Αχ, καρδιές καίει!

Ανεβαίνεις μόνος σου στα αυτοκινητάκια με τα κέρματα και οδηγείς, πιάνεις από το χέρι την αδερφή σου για να πάμε βόλτα και τώρα πια ξέρεις πως δεν τρέχουμε σαν τρελοί μόλις βγούμε από την εξώπορτα, κυλιέστε, παίζετε και γελάτε στο δωμάτιό σου και κοίτα να δεις που τελικά σ’ αφήνει να μπαίνεις και στο δικό της!

Κάθε μέρα λες όλο και περισσότερες λέξεις. Μα η αγαπημένη μου είναι φυσικά το «Μαμά». Ειδικά όταν το λες τόσο γλυκά και ναζιάρικα όταν ξυπνάς και θέλεις να έρθω να σε πάρω από το δωμάτιο. Μαμααά; Μαμααααά; Σχεδόν τραγουδιστά.

Λυπάμαι που δεν άρχισα να γράφω αυτό το κείμενο το πρωί. Ήθελα τόσα να καταγράψω. Μα να που με έπιασε η νύχτα. Και λίγο πριν… ένα τηλεφώνημα. Χάσαμε τον Ηλία. Όταν μεγαλώσεις, δεν θα τον θυμάσαι, μα τον είχες δει πολλές φορές και είχαμε περάσει τέλεια. Δεν ξέρεις τι θα πει πένθος, ούτε απώλεια. Κάποια στιγμή θα μάθεις και εσύ, όπως όλοι μας. Εσύ κοιμάσαι τώρα γαλήνια, όπως κάθε βράδυ. Και ο μπαμπάς και εγώ θα αγκαλιαστούμε και θα ευχηθούμε να είστε πρώτα εσείς καλά. Και μακάρι να είμαστε και εμείς να σας καμαρώνουμε.

Χαρούμενα μηνογενέθλια, αγοράκι μου! Σήμερα ήσουν γλύκας όπως έτρωγες το ψαράκι και τα καροτάκια σου!