Μια μαμά με κρίσεις πανικού!
Ειμαι μανουλα 4 μηνες σχεδον και εχω ενα φανταστικο πλασματακι.
Oι πρωτες μου κρισεις πανικού ηταν πριν 2 περιπου χρονια. Ξεκινησαν πολυυυ ασχημα, εκανα αγωγη, καλυτερεψα, τη σταματησα, μου ξαναρχισαν και εμεινα εγκυος… Δεν θα σας πω τι παθαινα. Θα ερθω στο τωρα που παλευω να ορθοποδησω χωρις χαπια, χωρις τιποτα.
Δεν μπορω να μεινω ουτε δευτερολεπτο μονη μου, δεν μπορω να παρω το μωρο μου μονη μου να παω μια βολτα. Δεν μπορω να βρισκομαι με πολυ κοσμο. Δεν μπορω να οδηγησω, δεν μπορω να παω σουπερ μαρκετ μονη μου, δεν μπορω να κανω ΤΙΠΟΤΑ!!! Βλεπω ψυχολογο και κανω καποια βηματακια σιγα σιγα αλλα η αυτοπεποιθηση μου ειναι στο μηδεν. Νιωθω οτι ειμαι η μονη που το ζω σε τετοιο βαθμο!
Ειμαι μαμα και δεν εχω τη δυναμη να κρατηθω στα ποδια μου… Δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα από το να θεωρεις τον εαυτο σου αχρηστο και ανημπορο. Να ξερεις οτι δεν θα μπορεις να ανταπεξελθεις..
Κάτι παρόμοιο κάποια μανούλα;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
και γω που νόμιζα πως είμαι η μόνη...όποια δεν το χει περάσει δεν μπορεί να μας καταλάβει...μετά από 3 χρόνια επιτέλους μπορώ να κάνω όσα στερήθηκα....εμένα με βοήθησε πολύ ο άνδρας μου και η ομοιοπαθητικός μου που την γνώρισα πριν 1/12 χρόνο....ήταν ένα κακό όνειρο....εύχομαι να μην το ζήσει κανείς ........
Οι κρίσεις πανικού ξεπερνιούνται με ψυχολογική υποστήριξη απο ειδικό και με την προσωπική προσπάθεια. Τα χάπια δεν βοηθάνε μακροπρόθεσμα σε αυτη την κατάσταση. Αν δεν το δουλέψει ο άνθρωπος εις βάθος. Ενημερωθείτε λίγο καλύτερα πρίν δίνεται τέτοιου είδους συμβουλές. Χρειάζονται ναι σε κάποιες περιπτώσεις που το άτομο ίσως είναι σε τέτοιο βαθμό αναστατωμένο που δεν μπορεί να κάνει μια αρχή, αλλά μέχρι εκεί. Μην απελπίζεσαι, υπάρχει ελπίδα και είναι κάτι που αντιμετωπίζεται. Καταλαβαίνω πως νιώθεις αλλά μην το βάλεις κάτω, συνέχισε την προσπαθεία με τον ειδικό και ολα θα πάνε καλά!! Οι κρίσεις πανικού ξεπερνιούνται!!!!!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Είμαι μαμα τριών παιδιών και ξεκίνησε πριν δυο χρόνια. Για πολύ καιρό δεν ήξερα τι μου συμβαίνει και πηγαινα απο γιατρο σε γιατρο.Οι κρίσεις ηταν καθημερινες και πολλές φορες και το βραδυ.Ειμαι με φαρμακευτική αγωγή εδω και ένα χρόνο και το τελευταίο δίμηνο με ψυχοθεραπεία. Τώρα εχω αρχίσει να το ξεπερναω.σε συμβουλεύω να κάνεις το ιδιο!θελεις υποστήριξη αλλα παντα να θυμάσαι οτι και να έρθει η κρίση δεν θα πάθεις τιποτα!Σίγουρα δεν πεθαινεις!Πρεπει να το παλέψεις μεσα σου αυτο!Σου εύχομαι να το ξεπεράσεις γρήγορα και να είσαι καλα για την οικογένεια σου!
Αχ τα ιδια κ χειροτερα εγω....δν αντεχω αλλο...
Εδω κ 6 μηνες με εχει πιασει κ εμενα αυτο το φρικτο πραγμα...αναγκαστηκα να σταματησω την δουλεια μ...στο σπιτι μεσα ειμαι μια χαρα...οταν βγω εξω αρχιζει ο εφιαλτης μου....
δεν εισαι μονη..πιστεψε με ειμαστε πολλες που παλευουμαι καθημερινα εδω και χρονια αλλοτε φευγουν αλλοτε ξαναερχετε να το παλεψεις εγω κανω αρκετο καιρο ψυχοθεραπεια και με εχει βοηθηση να κατανοησω γιατι συμβαινει ειανι απο υπερβολικο ανχοσ και φοβο καλο ειναι οτι σε φοβιζει π.χ το σοθπερ μαρκετ να προσπαθησεις να πας και οταν το καταφερεις να δεις ποσο ομορφα θα νιωσεις γυριζοντας σπιτι..εγω εκτος απο κρισεις πανικου παθαινω κ κατι που λεγετε απροπρωσοποιηση και πιστεψε με ειναι αρκετα δυσκολο αλλα οταν κατανοησεις τι ειναι και γιατι σου συμβαινει και πως να το διαχειριστεις τοτε καλυτερευει πολυ....πηγαιναι σε ψυχολογο μην το καθυστερεις...
Η κλασική ερώτηση που κάνω πάντα .Γιατί χωρίς χάπια παρακαλώ εξηγήστε μου.Αν μου πείτε ότι οποιοδήποτε πρόβλημα το αντιμετωπιζετε χωρίς φάρμακα να το καταλαβω!Τα κατάλληλα φάρμακα για την κατάθλιψη είναι τα αντικαταθλιπτικα!!Είναι μια κατηγορία φαρμάκων που δεν προκαλούν εξάρτηση, έχουν πολύ καλή ανεκτικότητα από τον οργανισμο και ελαχιστες αντενδειξεις!!Πολλα από αυτά είναι επιτρεπτα και στο θηλασμό. Μπείτε στο e lanctansia και δείτε. Όταν ακόμα και αντιβιωσεις και αντιφλεγμονωδη που παίρνουμε με το κιλό είναι απαγορευτικα και προκαλουν μεγάλες βλάβες στο ήπαρ. Γιατί αυτός ο μύθος για τα αντικαταθλιπτικα;;Γιατί αφήνεις την κατάθλιψη να σου στερεί πολύτιμο χρόνο από το παιδί σου;Η καλύτερη θεραπεία επιτυγχανεται με τη συνεργασία ψυχολογου και ψυχιατρου γιατί ο ψυχολογος δεν μπορεί να συνταγογραφησει!Αν δηλαδή παθεις οποιαδηποτε άλλη νόσο δεν θα πάρεις το καταλληλο φαρμακο;Έκανα την αγωγή μου σωστά, την ολοκλήρωσα ΣΩΣΤΑ όμως και τώρα που απεκτησα κ άλλο μωρό δεν το ξαναπαθα!!!!!Σωστά όμως! Όχι σταματώ ξαναρχίζω όλη την ώρα!!!Και μην το συζητάς με κανεναν!!Αν άκουγα όσους μου λέγανε πάλεψε το μόνη σου και στο μυαλό σου είναι ακόμα θα υπέφερα. Και γιατί δεν καταλαβαινω;;;Γιατί να παιδευομαστε αφού η επιστημη έχει λύση....!!!Αν σου πουν δηλαδή ότι έχεις πρόβλημα στον θυρεοειδή η στην παραγωγη ινσουλινης θα τολμήσει κανείς να σου πει ότι είναι στο μυαλό σου και πάλεψε το μονη;Αν σε οποιαδηποτε αλλη νοσο πεις οτι σταματησες το φαρμακο σου θα σε πουν τρελη και οτι διακινδυνευεις την υγεια σου.Στην καταθλιψη τι στο καλο συμβαινει και ισχυει το αντιθετο;;Σε λενε τρελη επειδη παιρνεις το φαρμακο σου και οτι ειναι λαθος να το παιρνεις!!Για τρίτη φορά...πειτε μου γιατί αυτή η παραφιλολογια για τα αντικαταθλιπτικα;;Είναι από τα πιο αθώα φάρμακα και σου κάνουν σε τετοιες περιπτώσεις δώρο το πιο σημαντικο πράγμα....την ευτυχία σου!
Να προσθέσω επίσης ότι σε παρακολουθεί ένας μόνο ψυχολόγος από την αρχή εώς το τέλος της θεραπείας (γιατί έτσι όπως το έγραψα ίσως έδωσα την εντύπωση ότι κάθε φορά με έβλεπε και κάποιος διαφορετικός ή πολλοί μαζί).
Υπέφερα επί 7-8 χρόνια από κρίσεις πανικού. Είχα ακολουθήσει πολλές φορές θεραπεία με φάρμακα αλλά κάθε φορά που τα σταματούσα τα συμπτώματα επέστρεφαν. Είχα πάει και σε ψυχίατρο και σε ψυχολόγο αλλά τίποτα δεν βοηθούσε. Τελικά απευθύνθηκα σε ψυχολόγο συμπεριφορικής-γνωσιακής προσέγγισης οι οποίοι θεωρούνται οι πλέον ειδικευμένοι για τη θεραπεία κρίσεων πανικού. Πήγα για 7-8 μήνες και έχω δύο χρόνια να πάθω κρίση πανικού χωρίς να παίρνω κανένα φάρμακο, κάτι που δεν πίστευα ποτέ ότι θα συμβεί σε εμένα, οπότε τους συστήνω ανεπιφύλακτα. Σε περίπτωση που δε σου περισσεύουν χρήματα για να δεις ιδιώτη μπορείς να απευθυνθείς στο κέντρο που πήγα http://www.ibrt.gr/edu/ όπου η θεραπεία σε ατομικές συνεδρίες κοστίζει μόνο 15 ευρώ ανά εβδομάδα. Οι ψυχολόγοι που θα σε βλέπουν είναι τελειόφοιτοι αλλά είναι πάρα πολύ καλοί- η δουλειά που έκαναν μαζί μου ήταν εξαιρετική. Δεν ήταν πολύ εύκολη η διαδικασία θεραπείας (γιατί σου δίνουν διάφορες "ασκήσεις" καθημερινές να κάνεις και αντιμετωπίζεις όλους τους χώρους και τις συνθήκες που σου προκαλούν άγχος μία προς μία) αλλά το θετικό είναι ότι δουλεύει σαν πρόγραμμα και είναι σύντομο.
Ολα αυτα που γραφεις νοιωθω σαν να τα εχω γραψει εγω πριν καποια χρονια. Εχω βιωσει ακριβως την ιδια κατασταση με σενα. Περασα πολλα χρονια της ζωης μου βιωνοντας το αγχος του πανικου ωσπου εφθασα πατο! Και εκει ζητησα την βοηθεια ψυχολογου κ σιγα σιγα κανοντας 2 χρονια ψυχοθεραπεια βγηκα νικητρια! Αυτο που πρεπει να κανεις ειναι να καταλαβεις οτι αυτο που εχεις δεν ειναι τιποτα απλα υπερβολικος φοβος. Και ο φοβος φερνει φοβο κ ολο αυτο διογκονεται κ παθαινεις πανικο. Εμενα με βοηθησαν καποιες καταγραφες που εκανα κ ανελυα για ποιο λογο φοβαμαι την δεδομενη στιγμη αυτες μου τιςπροτεινε η ψυχολογος. Εδω ειναι λιγο δυσκολο να σου γραψω πως ακριβως το ξεπερασα αν μπορω να βοηθησω ευχαριστως να μιλαγαμε αν φυσικα το επιθυμεις. Σε νοιωθω οσο δεν φανταζεσαι κ το γραμμα σου χτυπησε στην καρδια μου!!! Οτι θελησεις στη διαθεση σου.. να εισαι καλα!!!!!
Να στα πω από τη μεριά του εξωτερικού παρατηρητή? Δεν το έχω πάθει αλλά το έχω δει πολλές φορές να συμβαίνει σε κοντινό μου άνθρωπο. Βλέπω ότι όταν το παθαίνει (σπανίως πια, πολύ συχνά παλιότερα) είναι γιατί έχει την πολυτέλεια να το πάθει. Βλέπω ότι προτάσσει συνέχεια το δεν μπορώ, ενώ αν καιγόταν ο κόσμος θα μπορούσε. Ίσως αν δεν είχες κάποιον να πάει για τα ψώνια σου ή να πάτε μαζί, κάποιον να σε βοηθάει με το μωρό κλπ. να ξεπερνούσες από μόνη σου τις κρίσεις πανικού γιατί δε θα υπήρχε άλλη λύση. Θα έπρεπε να τα καταφέρεις εσύ μόνη σου και θα τα κατάφερνες. Επειδή έχω δει πως όσο "χάιδευα" και συμπαραστεκόμουν στον άνθρωπο με τις κρίσεις πανικού δεν υπήρχε καμία βελτίωση, άλλαξα πλεύση και δοκίμασα να μην τον χαϊδεύω. Έλεγα αυτό είναι, πρέπει να το κάνεις γιατί δεν υπάρχει κανένας άλλος που να έχει το χρόνο αυτή τη στιγμή και δεν καθόμουν καθόλου να ακούσω τα ψυχολογικά του άλλου στη φάση που ξεκινούσε τα δεν μπορώ και δεν το καταλαβαίνεις. Τα άκουγα σε άλλες φάσεις που μιλούσε με νηφαλιότητα. Εγώ με αυτόν τον τρόπο είδα τεραστια βελτίωση στις κρίσεις πανικού του άλλου. Ο - οι ψυχολογός-οι απλώς παραχάιδευαν για να κρατήσουν τον πελάτη τους (συμβαίνει και αυτό κάποιες φορές) και ουσιαστική λύση δεν έδιναν για αρκετά χρόνια. Όταν μια φράση ξεκινάει με το δεν μπορώ, στο τέλος πραγματικά δεν μπορείς γιατί δε θέλεις πολύ ή επειδή δεν υπάρχει μεγάλη πίεση για να υποχρεώσεις τον εαυτό σου να μπορέσει. Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δε θέλω...αυτή είναι η φράση που εφαρμόζεται στα πάντα. Άλλαξε πρώτα το λεξιλόγιό σου και πάρ΄το από την αρχή. Για αρχή πες δεν μπορώ ακόμη, μετά πες θα μπορώ σε λίγο, μέχρι που η φράση "δεν μπορώ" θα διαγραφεί μια για πάντα από το μυαλό σου. Είναι αυστηρή η άποψή μου, συγνώμη αν σε στενοχωρώ, αλλά με τους επιστήμονες της ψυχολογίας και τις αναλύσεις επί αναλύσεων, εγώ δεν είχα δει καμία σημαντική βελτίωση στον άλλον άνθρωπο. Τον ψυχολόγο να μην τον κόψεις αν σε βοηθάει, αλλά αν σε τρενάρει και περιμένει λίγα από εσένα (σταδιακές βελτιώσεις με βήμα χελώνας) ίσως να δοκίμαζες και κανέναν άλλον.
Κάποιος που δεν το έχει περάσει, δεν μπορεί να καταλάβει με τίποτα τι περνάει ο άλλος. Πρόκειται για μία παθολογική κατάσταση κατά την οποία αλλάζει η χημεία του εγκεφάλου και όσο και αν προσπαθείς να το εκλογικεύσεις, απλά δεν μπορείς. Εγώ πρότεινα φαρμακευτική αγωγή και γνωσιακή θεραπεία με ψυχίατρο κι όχι ψυχολόγο, γιατί το βίωσα σε εντονότατο βαθμό και βοηθήθηκα. Για να ξεπεράσεις ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα που σε καθιστά μη λειτουργικό, δεν αρκεί μόνο η ισχυρή θέληση. Ας αποδεχτούμε επιτέλους ότι υπάρχουν πραγματικά οι παθήσεις της ψυχικής υγείας!
Ο άνθρωπος στον οποίο αναφέρομαι έχει πάρει φάρμακα, είχε παρακολούθηση από ψυχίατρο και ψυχολόγο και όλοι αυτοί στο τέλος, αφού δεν είχαν καταφέρει να δώσουν λύση για μεγάλο διάστημα, κατέληξαν σε αυτό που λέω και πίστευα από την αρχή...δεν το ξεπερνούσε γιατί δεν ήθελε. Αν θέλεις όλα τα μπορείς και η δύναμη να θέλεςι να θεραπεύσεις ένα πρόβλημα ψυχικής υγείας είναι το πιο σημαντικό σε αυτές τις περιπτώσεις. Δε θα άφηνα τέτοιο σχόλιο, αν δεν επρόκειτο για άνθρωπο που είχε ακολουθήσει όλα όσα του έλεγε η ιατρική. Σε αυτή την περίπτωση δούλεψε περισσότερο η μπακαλική, παρά η ιατρική. Τι να κάνουμε, συμβαίνει και αυτό μερικές φορές. Όλα είναι στο μυαλό μας, από εκεί ξεκινάνε και εκεί τελειώνουν. Δεν μπορώ να το καταλάβω γιατί δεν το έχω ζήσει σε τέτοιο βαθμό, αλλά πιστεύω ότι είναι όλα μέσα στο κεφάλι μας. Έτσι το έχω δει σαν εξωτερικός παρατηρητής και επειδή όντας από έξω έχεις μεγαλύτερη ψυχραιμία να καταλάβεις τι συμβαίνει, εκεί κατέληξα. Αν ζορίζεσαι πολύ στη ζωή σου και θέλεις να επιβιώσεις, βρίσκεις τρόπους και το παλεύεις. Δεν έχεις καν την πολυτέλεια να πάθεις κατάθλιψη, κρίσεις πανικού κλπ. Ο άνθρωπος που απλώς παραδίνεται ή τα βρίσκει και λίγο έτοιμα δεν ξέρει πόση δύναμη έχει μέσα του να τα πολεμήσει όλα αυτά. Αν τη δοκίμαζε, θα έμενε έκπληκτος.
Το έχω περάσει έντονα χωρίς παιδί. Ήταν εφιάλτης. Προσπάθησα κανά δυο χρόνια μόνη μου κ το αποτέλεσμα ήταν να πάθω κ μια ψιλοκατάθλιψη. Κάνε φαρμακευτική αγωγή. Μην το καθυστερείς άλλο. Μακάρι τότε κάποιος να με είχε τραβήξει από το χέρι κ να με είχε πάει στο γιατρό όσο ήταν νωρίς. Υπόψιν, η θεραπεία ολοκληρώθηκε σε ένα περίπου χρόνο. Έγινα δε και μαμά κ είμαι τόσο απασχολημένη που εδώ και 5 χρόνια δεν έχω ξαναπάθει κρίση πανικού. Υπλαρχει λύση, μην καθυστερείς γιατί είναι κρίμα να ταλαιπωρείς την ψυχούλα σου.
Κοπέλα μου γλυκεία, δεν έχω περάσει κάτι παρόμοιο με σένα, αν και θυμάμαι τον πρώτο καιρό που ήμουν με την μικρή στο σπίτι ένιωθα ότι θέλω συνεχώς κάποιον δίπλα μου. Φοβόμουν και να να την κάνω μπάνιο μόνη μου. Αρκεί να σου πω πως όταν έφυγα από το μαιευτήριο ένιωθα σαν να φεύγω από το σπίτι μου, όπου είχα ασφάλεια... Εγώ όμως θα σου πω τι βλέπω σε σένα. Λες ότι είχες κρίσεις πανικού πριν μείνεις έγκυος. Δεν ξέρω πόση γενναιότητα χρειάζεται να περάσεις όλη την εγκυμοσύνη πρώτη φορά όταν αντιμετωπίζεις ήδη τέτοιο θέμα, όμως για μένα σου αξίζουν συγχαρητήρια. Με τέτοια ψυχολογια και επέλεξες να μείνεις έγκυος και δεν φοβήθηκες γέννα κλπ; ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ! Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι κατ'αρχάς είναι ακόμα πολύ νωρίς για να νιώθεις απόλυτα οικεία με την φάση αυτή. Μέχρι να δεις ότι το παιδί αντιλαμβάνεται τι του λες και να υπάρχει κάποια επικοινωνία, όση αγάπη και φροντίδα και αν δίνεις στο παιδί νιώθεις λίγο αβέβαιη για το αν τα κάνεις όλα καλά. Όταν θα αρχίσει να παίζει, να ανταποκρίνεται, να γελάει, να σου "μιλάει" θα δεις τεράστια διαφορά. Είναι φάση και οι φάσεις περνάνε. Όλα καλά θα πάνε και στο δεύτερο θα πετάς! Φιλιά πολλά!
Eιμαστε πολλες στο ιδιο κλαμπ, πιστεψε με. Εγω ειχα μονο δυο κρισεις τα τελευταια χρονια. Κανε ο,τι μπορεις για να ανακουφιστεις. Αποφασισα να ριξω τους τονους, να αναλαμβανω μονο ο,τι μπορω να διαχειριστω (ουτε εγω οδηγω, μου προκαλει φοβερο στρες), να κανω συχνα διαλειμματα και να δεχτω οποια βοηθεια ηταν δυνατον. Θεωρω οτι ειμαι πολυ καλυτερα πια, μπορει οι κρισεις να ξαναερθουν, αλλα αυτη τη φορα μπορω να παλαιψω καλυτερα.
Εγώ έχω 2 αγόρια 14 και 10. Οι κρίσεις πανικού ξεκίνησαν εδώ και ένα χρόνο. Δεν έχω πάει σε ψυχολόγο προσπαθώ να το παλέψω μόνη μου. Ευτυχώς που τα παιδιά είναι μεγάλα και αν θέλω να πάω κάπου πχ μάρκετ πάω μαζί τους. Νιώθω σιγά σιγά πως καλυτερευω. Πάντως πάλεψε το για να μπορέσεις χαρείς το παιδάκι σου.
Θα ελεγα οτι εχω κ εγω το ιδιο προβλημα κυριως εποειδη εμενα ειναι τετοια η δουλεια του αντρα μου πιυ χρειαζεται να λειπει κ κυριως τα βραδυα με επηρεαζει περισσοτερο. Το ειχα πριν την εγκυμοσυνη κ μετα ηταν χειροτερα τα πραγματα ειδικα τον πρωτο καιρο αλλα τοτε καταλαβα τι ηταν.ακομα συμβαινουν αλλα οχι συχνα.
καλησπερα εχω περασει και εγω απο αυτον τον εφιαλτη που λεγετε κριση πανικου.ειμαι μαμα δυο παιδιων και επρεπε να το αντιμετοπισω γιατι εχανα πολες ομορφες στιγμες με τα παιδια μου χαρη σε αυτο.πηρα και εγω φαρμακεφτικη αγωγη αλλα επρεπε μονη μου να το αντιμετοπισω.πηγα πρωτα σε ψυχιατρο και μετα σε ψυχολογο .με βοηθισαν και οι δυο πολυ αλλα το σημαντικοτερο ειναι να κανεις εσυ καλη δουλεια για τον εαυτο σου.πρεπει να καταλάβεις οτι αυτο δεν ειναι κάποια ασθένεια που θα σου κάνει κακο πρεπει να το αντυμετοπισεις μονη σου.να πας στο σουπερ μαρκετ μονη σου να βγεις εξω με το παιδι σου να κανεις οτι εκανες και πριν τις κρισης πανικου.ξερω ειναι δυσκολο αλλα θα δεις οτι σιγα σιγα θα τα καταφερεις .εγω εκανα μικρα βηματακια σιγα σιγα παντα ειχα ενα μπουκαλι νερο στο χερι γιατι νομιζα οτι θα λυποθιμισω αν παω καπου μονη μου.τελικα το κλειδι ειναι οτι οταν σε πιανει η κριση να κανεις πολυ ευχαριστες σκεψεις να σκέφτεσαι οτι πρεπει να το νικήσεις και οχι να σε νικήσει αυτο.θα τα καταφερεις θα δεις .να χαιρεσαι το αγγελουδι σου!!!!!!!!!!