Μωρό μου, φόρα το κράνος σου

γράφει η Νανά Παλαιτσάκη

Την Κυριακή που πέρασε, έξω από το αγαπημένο μου μπαράκι στου Παπάγου το Blue Peach, είδα ένα ζευγάρι παιδιών, κουκλιά και τα δύο, έτοιμα να ξεκινήσουνε με την μεγάλου κυβισμού μηχανή του αγοριού. Το παιδί, ο οδηγός, κούκλος. Το κορίτσι το ίδιο. Το αγόρι έβαλε το κλειδί και άκουσα το μουγκρητό της μηχανής! ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΞΕΚΙΝΟΥΣΑΝΕ ΓΙΑ ΒΟΛΤΑ ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΝΟΣ

Σταμάτησα και απευθύνθηκα και στους δύο. Ούτε που τα ήξερα τα παιδιά και εκείνα νομίζω αρχικά έδειξαν αμηχανία. Λοιπόν: Επειδή ο γιός μου έχει μηχανή και επειδή θα μπορούσα να είμαι μάνα σας, στην μηχανή χωρίς ΚΡΑΝΟΣ ΠΟΤΕ!

Κοίταξα τον νεαρό ο οποίος χαμογελούσε συγκαταβατικά και συμπλήρωσα: Έχεις τεράστια ευθύνη, για τον εαυτό σου πρώτα – πρώτα και μετά για το κορίτσι που αγαπάς.

«Έχετε δίκιο» μου είπε το αγόρι, «αλλά να… δυο στενά από το σπίτι μας ήμαστε και ήρθαμε για ένα καφέ«

«Την χειρότερη στούκα με μηχανή«, του είπα, «την είχα όταν ανέβηκα στην μηχανή μου κάποτε για ν’ αγοράσω τσιγάρα στα δύο χιλιόμετρα από το σπίτι μου. Στον γυρισμό μια τρελή και ενώ εγώ ανέβαινα ανηφόρα, παραβίασε στοπ με βρήκε στο «δόξα πατρί». Δεν φορούσα φυσικά κράνος και μετά την απογείωσή μου βρέθηκα να «σκάω» με το κεφάλι σ’ έναν σκουπιδοτενεκέ σιδερένιο… Οι επόμενες σκηνές που θυμάμαι ήταν στο ΚΑΤ«

ΑΝ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΤΕ ΤΑ, ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΣΑΣ

Είμαστε εγκληματίες όσοι γονείς από μας κρατάμε το μωρό στο μπροστινό κάθισμα του αυτοκινήτου, δένεται η μάνα με την ζώνη ασφαλείας και κρατάει το παιδί αγκαλιά για να παίξει τον ρόλο του αερόσακου σε πιθανό ατύχημα

Είμαστε εκγληματίες και ειλικρινά θα ήθελα ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΙΤΑΙ Η ΓΟΝΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΟΔΗΓΩΝΤΑΣ ΜΗΧΑΝΗ ΕΧΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ Η ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΝΟΣ!!

Είναι πάρα πολλές οι φορές που ήθελα να κακοποιήσω δύο κατηγορίες ανθρώπων. Εκείνους που ανεβάζουν τα ανήλικα στην μηχανή τους χωρίς το σωστό κράνος για το παιδί (διότι υπάρχει και η κατηγορία των ηλιθίων που βάζει στο παιδί τον κράνος του γονιού, που είναι είκοσι νούμερα πιο μεγάλο από την περίμετρο του κεφαλιού του. Στο πρώτο απότομο φρενάρισμα δηλαδή, το πρώτο που θα φύγει είναι το κράνος και μετά το παιδί) και εκείνους που κακοποιούν ζώα.

Λάτρευα τις μηχανές για χρόνια πολλά. Έκανα ταξίδια μακρινά με μηχανές και φυσικά δεν γλύτωσα από την στιγμή εκείνη που ο Αλέξης μου παρουσίασε την μηχανή του!!!! Για τον γιο μου μιλάω, ε;;; Το καταλάβατε…

Την επόμενη μέρα πήγαμε μαζί και του έκανα δώρο ένα από τα πιο ασφαλή κράνη που κυκλοφορούν στην αγορά.

Ο Αλέξης οδηγώντας το περισσότερο διάστημα στο εξωτερικό την μηχανή του, δεν ανεβαίνει ποτέ χωρίς στολή και κράνος και θεωρώ τυχερή την στιγμή που έφαγε την πρώτη του χύμα γιατί μια νύχτα βροχής στο Μόναχο, το νερό είχε καλύψει τις γραμμές του μετρό με αποτέλεσμα να βρεθεί αλλού εκείνος και αλλού η μηχανή…

Ήταν η στιγμή της απόλυτης συνειδητοποίησης του κινδύνου και από τότε και μετά χαλάρωσα ακόμη περισσότερο

Τα περισσότερα, ξέρετε, θανατηφόρα ατυχήματα σύμφωνα με στατιστικές συμβαίνουν μέσα στο σπίτι, όμως είναι εξαιρετικά σημαντικό το συναίσθημα ευθύνης που έχουμε ως γονείς. Δεν είναι τυχαίο ότι κανένα παιδάκι στο εξωτερικό δεν κάνει ποδήλατο χωρίς να φοράει το κράνος του. Δεν είναι τυχαίο ότι μαθαίνουν οδική συμπεριφορά από την πρώτη δημοτικού.

Ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ ΟΠΟΥ ΚΑΤΑΤΑΧΘΗΚΕ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ. ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ, στην πρώτη συνάντηση γονιών που έκανε, μιλώντας και σε μας τους γονείς αλλά και στους νεοσύλλεκτους, παρακάλεσε ΠΟΤΕ να μην γυρνάνε οι νεοσύλλεκτοι στο στρατόπεδο μετά από διασκέδαση με την μηχανή τους και για τον λόγο αυτό στην είσοδο του στρατοπέδου είχε φροντίσει να υπάρχουν υπολείμματα αυτοκίνητων και μηχανών μετά από τρακαρίσματα. Ήταν και αυτός πατέρας και οι αγωνίες όλων μας είναι κοινές.

Ξέρω ότι οι περισσότερες εδώ είστε μωρομάνες, ξέρω ότι μπορεί να σας φαίνονται «μακρινοί» οι κίνδυνοι που παρουσιάζω, όμως πιστέψτε με, αν το παιδάκι σας κατεβαίνει κατηφόρα με το ποδηλατάκι του στα επτά του χρόνια, μπορεί να χαίρεται την βόλτα του το ίδιο φορώντας το κράνος του ποδηλάτη.

Και για να τελειώνω πάντα με το ρόλο μου ως μητέρα, θα ήθελα να γράψω ότι αντί να γινόμαστε υστερικές του τύπου «αν πάρεις μηχανή, θα με κλάψεις στον τάφο μου…» και άλλα τέτοια χαριτωμένα, να μαθαίνουμε στα παιδιά μας την ανάγκη σεβασμού του εαυτού τους και του ανθρώπου που την ζωή του έχουν στα χέρια τους είτε ως οδηγοί μηχανής, είτε ως οδηγοί αυτοκινήτου.

Είμαι πολύ πιο χαλαρή που ξέρω ότι ο Αλέξης οδηγεί ως συνειδητοποιημένος μηχανή λαμβάνοντας όλα τα μέτρα προστασίας, παρά ν’ ανέβαινε στην μηχανή φίλου του για να τον «πετάξει κάπου» χωρίς να φοράει κράνος

Στην υγειά των παιδιών μας, αρχίστε την πλύση εγκεφάλου, όχι με υστερία, αλλά με σοβαρότητα.

(Πραγματικά, όταν βλέπω γονείς να έχουν τα παιδιά τους μπρος πίσω στο μηχανάκι χωρίς κράνος, αν ήμουν νομοθέτης θα τους αφαιρούσα την επιμέλεια για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο)

—

Τη Νανά Παλαιτσάκη θα τη βρείτε -εκτός των άλλων- στο www.mylady.gr