Ο τοκετός μου στο σπίτι ήταν γεμάτος στήριξη, κατανόηση και φροντίδα
Θα σας γράψω την εμπειρία του τοκέτού μου γιατί θέλω να την μοιραστώ μαζί σας -να τα ξανα θυμηθώ κιόλας- αλλά κυρίως γιατί θέλω να ευχαριστήσω τους άνθρωπους που με βοήθησαν…
Ολα ξεκίνησαν κάπου στον Απρίλιο του 2012 με τελευταία ημερομηνία περιόδου 12 του μηνός… Η περίοδος πάντα στην ώρα της, αν και ποτέ δεν ήξερα πότε έρχεται ακριβώς λόγω αφηρημάδας…
Λοιπόν υπήρχε η περίπτωση να ήμουν έγκυος, καθότι δεν παίρναμε προφυλάξεις και θέλαμε παιδάκι, Κάπου στο Μάιο αρχίζω και βλέπω μπροστά μου έγκυες πολλές έγκυες…
«Βρε λες να θέλει να μου πει κάτι;» σκεφτομουν.
«Φαντασιόπληκτη» η αμέσως δεύτερη σκέψη.
Όμως έλα που τελικά ότι ζεις το βλέπεις μπροστά σου….
Περίμενω την περίοδο κανόνικοτατα με το στήθος φουσκωμένο, αλλά κάτι έχει αλλάξει… τις τελευταίες μέρες πήγαινα πολύ συχνότερα τουαλέτα από το κανονικό (η συχνοουρία από την αρχή έκανε την εμφάνισή της) και σίγουρα κάτι είχε αλλάξει, το ένιωθα…
Λέω στον καλό μου:
– Έχω μία μέρα καθυστέρηση!
Και χαχαχα ναι, με περασε για τρελή…
Μετα από λίγες μέρες, καθότι δεν άντεχα, ήρθε το τεστ και μέσα σε δευτερόλεπτα βγήκε θετικο. Έκανα και το δεύτερο για να το πιστέψω!
Χαρήκαμε πάρα πολύ και ξεκινήσαμε τα σχέδια. Που λέτε, λοιπόν, σε κάποια φάση μου λέει ο καλός μου:
– Πάντως εγώ προτιμώ να γεννήσεις σπίτι, τα νοσοκομεία είναι για τους άρρωστους.
Του λέω και έγω:
– Σιγά μην γεννήσω σπίτι! Τι είμαι; Καμιά αγελάδα;;;
Πάνω στο τρελό ψάξιμο που κάνουν όλες οι προσεχόμενες μανούλες, πέφτω σε ένα άρθρο του παιδίατρου Στέλιου Παπαβέντση και έχω μείνει άναυδη. Συμφωνα με την ελληνική πραγματικότητα το μωρό τις πρώτες ώρες τις ζωής του υφίσταται ένα τρομερό σοκ…
Παράλληλα έχω ενημερωθεί από έρευνα για τις παρενέργειες που δημιουργουν όλες οι παρεμβάσεις που γίνονται και κανείς από τους γιατρους δεν αναφέρει τίποτα από όλα αυτά… Το μωράκι μας για κάποιο λόγο παραμένει μέσα στην κοιλίτσα μας, όταν γίνεται πρόκληση αυτό δεν είναι έτοιμο να βγει και φυσικά ούτε το σώμα μας είναι έτοιμο, οπότε σε πολλές περιπτώσεις μπορει να μην υπάρχει διαστολή και πάμε καισαρική ή το μωρό μπορεί να ανεβάσει πάλμους γιατί το καημενο εκεί που καθότανε αμέριμνο ξεκίνησε ο σεισμός και πάλι καισαρικη… Γιατί σου χορηγούν στον ορό συνθετική ωκυτοκίνη, χωρίς να σε ρωτήσουν για την συντομία του τοκετου, να τελειώνουμε κοινώς… Με σένα θα ασχολούμαστε, κυρά μου; Η οποία συνθετική ωκυτοκίνη πάλι μπορεί να στρεσάρει το μωράκι μας και να οδηγήσει σε καισαρικη, δεν αναφέρω καν τους έξτρα πόνους της γυναίκας…
Άραγε, ειμαστε σοφότεροι από την φύση ή θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο σε όλα και αυτό το fast food μήπως εχεί μπει σε όλες τις πτυχές της ζωής μας;
Υπάρχουν πολλές ακόμα παρεμβάσεις που δεν τις αναφέρω γιατί θα χρειαζόμουνα τόμους…
Εκεί κάπου συμφωνώ για τον τοκετο στο σπίτι.
Δόξα τω Θεο συναντήσαμε Ανθρώπους με άλφα κεφαλαίο που ξέρανε πολύ καλα τι κάνανε και μας βοήθησαν στο έπακρο. Αυτές είναι οι μαίες μου.
Είχα μια πολύ καλή εγκυμοσύνη και όλα βαίναν καλώς, πιθανή ημερομηνία τοκετού είχα στις 18/01/13.
Στις αρχές Ιανουαρίου ξεκίνησαν οι επισκέψεις από τις μαίες στο σπίτι όπου μας εξηγούσαν κάθε απορία και με εξέταζαν φυσικά, εμείς ήμασταν χαλαροι και περιμέναμε το μωράκι μας να έρθει φυσιολογικα χωρίς προκλήσεις κτλ…
Ήταν Παρασκευη 18/01, είχαμε ξυπνήσει κατά τις 7 για να πάμε εκκλησία, είχα την ευλογία να κοινωνήσω τα άχραντα μυστήρια του Κυρίου, έπειτα γυρίσαμε σπίτι και περιμένα την μαία μου για να έρθει να με εξετάσει, πινουμε το καφεδακι μας, συζητάμε, μου ρίχνει και μια ματιά και μου λέει:
– Έχεις ένα εκατοστό διαστολή αλλά ο τράχηλος σου είναι ακόμα ψηλα, έχουμε 4-5 μέρες…
Παίρνω και έγω έναν υπνάκο το μεσημεράκι και ξυπνάω κατά τις τέσσερις. Με το που σηκώνομαι νιώθω μια ζεστή σταγόνα, δεν έδωσα σημασία. Πάω τουαλέτα βλέπω λίγο αιματάκι, πάλι δεν έδωσα σημασία… Πάω στο σαλόνι πάλι κάτι τρέχει και ξαναθέλω να παω τουαλέτα… Με το που κάθομαι τρέχουν λίγο τα νερά…
Λεω στον Δημήτρη:
– Μάλλον θα γεννήσω σήμερα….
Απάντηση που ακόμα την σκέφτομαι και γελάω:
– Όχι τώρα αγάπη μου… είμαι στο facebook.
Ενημερώνω τις μαιές μου και παρακολούθω τις συσπάσεις, στην αρχή ελαφριά πονάκια περιόδου, ωραία, λέω, τίποτα δεν είναι… Οι συσπάσεις συνέχισαν να είναι ακανόνιστες και γύρω στις 11 κατέφθασαν στο σπίτι, ακριβώς στην ώρα που είχα αρχίσει να κουράζομαι.
Με εξέτασαν, διαστολή 3 και ξεκίνησαν να φουσκώνουν την ειδική πισινούλα τοκετού, δεν έβλεπα την ώρα να πλατσουρίσω!!!
Να πηγαίνω πάνω κάτω, δεν μπορούσα ούτε να κατσω, ούτε να ξαπλώσω… μόνο περπάτημα!
Όταν μισογεμισε δεν κρατήθηκα, μπήκα μέσα και χαλάρωσα…
Περνουσα τους πόνους με βαθιές αναπνόες βγάζοντας ήχο την ώρα της εκπνοής. Στην αρχή ντρεπόμουνα, αλλά με βοήθησαν να ξεμπλοκάρω.
Είχα έρθει σε μια κάτασταση πολύ εσωτερική, ο φωτισμός χαμηλός, το νερό να απαλύνει τους πόνους, ο Δημήτρης να προσεύχεται και όποτε έρχοτανε ένας πόνος ένα χέρι ήταν εκει, είτε να μου κάνει μασάζ, είτε να μου ρίχνει ζεστό νεράκι στην πλάτη ή την κοιλιά…
Κάποια στιγμή λύγισα, δεν άντεχα άλλο τους πόνους. Τότε ξάπλωσα στο κρεβάτι, μαζί μου ήταν η μία μαία που ξάπλωσε μαζί μου, μου έδωσε κουράγιο τρυφερά και μου συμπαραστάθηκε σαν να ήταν η δική μου μάνα…
Διαστολή 7 γυρω στις 4.30, γρήγορες αναπνοές… Μου φαινότανε πιο ευκολοι αυτοί οι πόνοι, πάλι μέσα στο νεράκι…
Καποια στιγμή νιώθω πως θέλω να πάω τουαλέτα, βγαίνω, παω στο μπάνιο, όμως τελικά ήταν το κεφαλάκι του μωρού μου που είχε κατέβει πολύ κάτω, τέλεια διαστολη.
Πάμε στον καναπέ που ήταν ειδικά στρωμένος σε θέση τοκετού, το ένα πόδι μου στον ώμο της μιας μαίας, το αλλο στην δεύτερη, ο Δημήτρης βλέπει το κεφαλάκι που έρχεται και εγώ τα έχω παίξει.
Μου διορθώνουν την θέση για να μην κλείνει κάπου το κανάλι, μου κρατάει το χέρι ο καλός μου και το άλλο η μαία, παίρνω δύναμη από τους ανθρώπους που εμπιστεύομαι..
Οδηγία για την εξώθηση:
«Παρε βαθιά αναπνοή, κρατα την όπως κάνεις μακροβούτι και σπρώξε…«
Προσωπικά μου φάνηκε άκρως κατατοπιστική…
Τα έχω δει όλα… νιώθω το σώμα μου να ανοίγει για να βγει ένας νέος άνθρωπος και συνεργάζομαι γιατί θέλω να τελειώσει το συντομότερο δυνατό, στην τρίτη φορά που σπρώχνω φωνάζω πως δεν μπορω άλλο και τους ακούω να λένε πως αφού το είπα αυτό τώρα θα βγεί, παιρνω δύναμη και από αυτό και συνεχίζω… Σπρώχνω δυνατά και βγαίνει το κεφαλάκι, το πιάνω, μου λένε να βήξω για να μην σκιστώ, δεν μπορώ και βήχουν μαζί μου για να με κατατοπίσουν, λίγο ακόμα και έχει βγει ολόκληρη χωρίς να το καταλάβω, παρα βλέπω ένα κοκκινο μωράκι με τα χερια ανοιχτά να έρχεται σε μενα και μια φωνή να μου λεεί
– Σίσσυ, πάρε το μωρό σου….
Δεν το πίστευα, την πήρα πάνω μου, ήταν ακόμα ζεστή.
Μας σκέπασαν με κουβέρτες και αφεθήκαμε εκεί μέσα σε μια αγκαλιά να πραγματοποιηθεί η πιο όμορφη αναγνώριση.
Μετά από λίγο θήλασε σαν να το έκανε από πάντα… πάνω από μία ώρα.
Εμένα με περιποιήθηκαν με τσάι και φρυγανιές και ένα ράμμα…
Να αναφέρω μερικά πράγματα ως προς την έκβαση του τοκετού για τυχόν απορίες….
Η εγκυμοσύνη ήταν καλή, δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα, υπήρχε παρακολούθηση γιατρού, το σπίτι βρισκόταν μισή ώρα από το κοντινότερο νοσοκομείο, οι μαιες ήταν εξειδικευμένες και είχαν πραγματοιποιήσει αρκετούς κατ’ οίκον τοκετούς.
Επιπλοκές μπορούν να γίνουν παντού…
Είχα την τύχη να έχω έναν τοκετό όπως τον ήθελα, με σεβασμό, αξιοπρέπεια, αληθινή φροντίδα και στήριξη.
Οχι να με αντιμετωπίσουν σαν αριθμό ή σαν ευρώ αλλά σαν γυναίκα που γίνεται μάνα…
Είχα την τύχη αντί να με δέσουν με καλώδια, να με απαξιούν και να μου λένε να σωπάσω, αντιθέτως να λάβω την απόλυτη στήριξη, κατανόηση και φροντίδα.
Το μωρό μέσα σε μία μέρα είχε αποβάλει το μηκώνιο, δεν εμφάνισε ίκτερο και σε δύο μέρες είχε ανακτήσει το βάρος γέννησης.
Εγώ από την ίδια μέρα μπορούσα να κάνω τα πάντα…
Αυτοί οι λίγοι άνθρωποι εκτελούν έργο, τους θαυμάζω, χρειάζεται πολλή αγάπη για το επάγγελμα, την γυναίκα και το βρέφος.
Αυτή την στιγμή εκρεμεί μια δίκη στη Θεσσαλονικη, όπου δικάζονται και γονείς για τοκετούς στο σπίτι… Δέχεται πόλεμο ο τοκετός από το σύστημα, γιατί το φυσιολογικό κατάντησε επαναστατικό… Γιατί ο πλακούντας θεωρείται »απόβλητο μολυσματικού χαρακτήρα», είναι φανερό πως θίγονται συμφέροντα και πως σκοπό έχουν να τρομοκρατήσουν τους νέους γονείς που σκέφτονται να γεννήσουν στο σπίτι τους.
Είναι ένα γεγονός που με λυπεί αφάνταστα και ποιος ξέρει αύριο μπορεί να δικαστώ και εγώ γιατί διεπράξα το αδιανόητο για μερικούς και μόλυνα το περιβάλλον με τον πλακούντα μου…
Ο τοκετός στο σπίτι δεν ταιριάζει σε όλους όμως είναι δικαιώμα της κάθε γυναίκας να επιλέξει πως θέλει να φέρει στο κόσμο το παιδί της,αρκετά με την ημιμάθεια και τις φοβίες…
Ευχαριστώ προτίστως τον Θεό που μου εδωσε όλα αυτά τα δώρα!
Ευχαριστώ τις μαίες μου που υπήρξαν δίπλα μου και κάθε μαία που εκτελεί αυτό το καθήκον!
Ευχαριστώ τον Δημήτρη που μου κρατάει το χέρι, που μαζι δημιουργήσαμε το ανθρωπάκι μας!
Η νέα μανούλα Σίσσυ
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Το πώς θα προχωρήσει σε τοκετό μια γυναίκα με καλή εγκυμοσύνη εξαρτάται από πολλούς παράγοντες... Μην τα βάζουμε όλα στο ίδιο σακι... Εγώ γέννησα πριν 1,5 μήνα σε ιδιωτικό. Το θα γίνει και πως εξαρτάται από το γιατρό, όχι από το νοσοκομειο. Εμένα μου έλεγε εξ αρχής ότι πάμε για φυσιολογικά, ούτε πρόκληση ούτε τίποτα εκτός αν κάτι προκύψει. Δεν προέκυψε κάτι και γέννησα φυσιολογικότατα παρόλο που κάποια στιγμή πανικοβληθηκα και ζήτησα πάνω στον πανικό καισαρική. Ο γιατρός μου μίλαγε ήρεμα και μου έλεγε εεελα βρε Αντιγόνη τι καισαρικη, αφού προχωραμε τέλεια! Μάλιστα το μόνο καλωδιο-ορος που μου βάλανε ήταν ένας ενυδατικος πριν καθώς ούτε νερό δεν ήθελα και ένας αντιβιωτικος μετα λόγω ραμμάτων. Όλα είναι στο γιατρό, μην κατηγορουμε νοσοκομεία και έμμεσα τις μαμάδες που τα επέλεξαν...
Κι εγώ είχα έναν τοκετό γεμάτο στήριξη, κατανόηση και φροντίδα στη Γενική Κλινική στη Θεσσαλονίκη με έναν υπέροχο γιατρό τον κύριο Φελεσακη και με πολύ υποστηρικτικές μαίες και ας μην γέννησα σπίτι. Δε θα άλλαζα λεπτο από την εμπειρία της γέννας. Και δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να γεννησω σπίτι.
Θα συμφωνήσω με την Τζένη!ο τοκετος στο σπίτι μπορει να μην εχει ´παρεμβολες´ αλλα δεν μπορείς να γνωρίζεις την κατάσταση του μωρου (αν χάνει παλμους,αν εχει τυλιχτει κτλ).το ρισκάρεις νομίζω.Εσυ ευτυχώς ήσουν τυχερή και όλα πήγαν μια χαρα!εγω δε νομίζω να το τολμουσα..να χαίρεσαι την οικογένεια σου και το παιδάκι σου!!
Πολύ όμορφη εμπειρία !!!! Θα ήθελα πολύ να την είχα ζήσει, αλλά αν μου δινόταν η επιλογή, είμαι σίγουρη πως και πάλι δε θα τολμούσα. ΣΤην εποχή της γιαγιάς μου που γεννούσαν στο σπίτι, μόνο η γιαγιά μου έχασε τέσσερα αδέρφια στη γέννα. Μακάρι να ήμουν πιο δυνατη, να μην σκεφτομουν έτσι και να το τολμούσα. Να σου ζησει το παιδακι σου και να περασετε κι αλλες υπεροχες στιγμες!
Τζενη για μενα εχεις απολυτο δικιο αλλα δυστυχως αν κατι δε μας τυχει δεν μπορουμε να το φανταστουμε...ετσι ειναι το ανθρωπινο ειδος φτιαγμενο...μαλλον για να μην υποφερουμε ;-)
Μαμά Σίσσυ να χαίρεσαι το παιδάκι σου, στα μάτια τα δικά μου ήσουν μονάχα τυχερή. Για εμένα δεν είναι το φυσιολογικό να γεννάει μια μαμά στο σπίτι, στα χωράφια, στο αυτοκίνητο κλπ κλπ, αυτά συνέβαιναν πολλά πολλά χρόνια πριν με ποσοστά θνησιμότητας τραγικά... και πάντοτε υπήρχαν και έμπειρες και εμψυχωτικές μαίες από εκείνες τις εποχές...αλλά προχωρήσαμε, προοδεύσαμε, τα παιδάκια μας γεννιούνται σε κλινικές και νοσοκομεία και σχεδόν πάντα ζούνε!!! αυτά από μία μαμά που οταν με έπιασαν οι πόνοι και αιμορραγία (πρόωρα) τσακίστηκα να πάω στο νοσοκομείο σε λιγότερο από μισή ώρα, το πρώτο πράγμα που άκουσα ήταν "το μωρό ζει" και πίστεψέ με εκείνη την ώρα δεν με ένοιαζε ούτε το εάν θα κάνω καισαρική, που θα είναι άντρας μου και το εάν θα θηλάσω... και το νινάκι μου ζει χάρη στην επείγουσα καισαρική που έκανα και στους γιατρούς στην εντατική... οπότε φαντάζεσαι πόσο "κουτά" που φαίνονται κάποια πράγματα....
χθες χάθηκε ένα μωράκι στην Θεσσαλονίκη από την επιπόλαιη επιλογή της μάνας του να γεννήσει στο σπίτι της με δύο μαίες. Tα σχόλια νομίζω περιττεύουν .
sissi moy na soy zisi alla mallon to epsakses mono gia idiotika giati sto elena poy genisa ego kai ta dio paidakia moy oyte enesi den mou ekanan oute tipota apla perimename tin sosti diastoli me toys ponoys kai me ola kai me kosmo apo pano mou na me prosexi san ta matia toy kai ton antra mou dipla mou tora an ontos pigene kati strava fisika tha mou ekanan oti tha xriazotan opos kai se esena an makria apo edo kati pigene strava den tha se rotousan kan tha se pigenan epigontos se nosokomio!!!!!!min ta vazoume ola sto idio kazani tixeo einai oti to90 tis ekato sta idiotika teleftea stigmi kati paei strava kai vour gia kesariki eno sta idiotika mono to 10 tis ekato ??????????tixeo den nomizo!!!!!!!!!!
Κιεγώ γέννησα στο ΡΕΑ (ιδιωτική κλινική) κι έμεινα πολύ ευχαριστημένη. Και από τις μαίες και από τις κοπέλες που ανα πάσα στιγμή ήταν δίπλα μας και μας βοήθησαν πολύ και στο θηλασμό... Και για το Αλεξανδρα (δημόσιο) έχω ακούσει τα καλύτερα απο 2 φίλες... Θα ήταν πιο σωστό να μην τρομοκρατούμε τις μέλλουσες μανούλες με τέτοιες γενικεύσεις, με θάψιμο όλων των νοσοκομείων και κλινικών, με κατηγορίες προς τους γυναικολόγους και γενικά με την απαξίωση του συστήματος. Δεν είναι ακόμη τουλάχιστον όλα τόσο σάπια μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Μπράβο στη φίλη Σίσσυ που γέννησε το μωρό της στο σπίτι της με επιτυχία, αλλά ως εκεί. Όλα τα υπόλοιπα περισσεύουν. Όποια κοπέλα επιθυμεί να κάνει το ίδιο απλά πρέπει να το ψάξει μόνη, να γνωρίζει, ναι, τους σωστούς ανθρώπους όπως η Σίσσυ γιατί στην Ελλάδα όλα αυτά είναι πίσω...πολύ "μοντέρνα" για εδώ... Άσχετο που η γέννα στο σπίτι γινόταν από αρχαιοτάτων... Το συμπέρασμα για μένα λοιπόν είναι πως δεν έχει σημασία πού θα γεννήσεις αρκεί να έχεις δίπλα σου ανθρώπους (γυναικολόγο, νοσοκόμες, μαίες) που νοιάζονται και όχι στυγνούς επαγγελματίες.
Συγχαρητήρια κι από μένα,και σε εσένα για αυτή την τόσο γενναία απόφαση,να γεννήσεις στο σπίτι,αλλά και στις μαίες,που ήταν τόσο εξαιρετικές στη δουλειά τους και σας φρόντισαν,όπως έπρεπε και όπως ήθελες. Συμφωνώ απόλυτα με τον άντρα σου,ότι τα νοσοκομεία είναι για τους αρρώστους. Δε θέλω να περνάω καν απ΄έξω,όπως όλοι μας φαντάζομαι.Μακριά από μας! Αλλά κι εμένα δε μου άρεσε η πρόταση: " Είχα την τύχη αντί να με δέσουν με καλώδια, να με απαξιούν και να μου λένε να σωπάσω ". Είναι σαν να μας λες ότι απαξιείς οποιοδήποτε τοκετό συμβαίνει σε νοσοκομείο,για τον οποιοδήποτε λόγο. Είσαι τόσο σίγουρη ότι αυτο συμβαίνει στις γυναίκες,που επέλεξαν να γεννήσουν σε νοσοκομείο?
Σίγουρα δεν συνβαίνει σε όλες τις γυναίκες αλλά συμβαίνει,προσφατα είχε αναρτηθεί μια ιστορία τοκετού στη σελίδα που γέννησε σε κλινική όπου ο γιατρός της την έβριζε και την χτυπούσε...δεν θεωρώ πως αυτός ο ανθρωπός είναι γιατρός.Σε φίλη που γέννησε στο νοσοκομείο ζητούσε στη διαρκεια του τοκετού λίγο νερό και κανείς δεν την έδωσε,το βρίσκω απάνθρωπο...Σίγουρα υπάρχουν και σωστοί γιατροι αλλά σπανίζουν,τους έχει καταπιεί το σύστημα.Το ότι λέω 'ειχα την τυχη' δεν το λέω έτσι,θα μπορούσε να είχα γεννήσει σε νοσοκομείο αν δεν γνωριζα αυτούς τους ανθρωπους,βρισκω τις γυναίκες που γεννάνε στο νοσοκομείο ακόμα πιο γενναίες...βρίσκω απαίσια την συμπεριφορά των επαγγελματιών υγείας που δεν σέβονται την μητέρα και το βρέφος...
Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου έιχα προμηθευτεί την 'Βίβλο της Εκγυμοσύνης' για να ξέρω τι γίνεται σε καθε φάση,εκεί λοιπόν έμαθα δύο βασικά πράγματα,πρώτον η φυσιολογική διάρκεια της κύησης είναι 38 με 42 βδομάδες αφού μετράμε από την τελευταία περίοδο,δεν ξέρουμε πότε έγινε η σύλληψη,μπορεί δύο βδομάδες πριν,μπορεί δυο βδομάδες μετα...οι περισσότεροι γιατροί σου λένε πως μετα τις 40βδομάδες το μωρό κινδυνεύει και πάνε για πρόκληση,επίσης είχα συναντήσει μια φοιτήτρια της ιατρικής που έλεγε πως μετα τις 38βδομάδες είσαι παραπάνω από το επιτρεπτό όριο.δεύτερόν αν το μωρό δεν έχει πάρει θέση μέχρι κάποια εβδομάδα ο γιατρός μπορεί να το γυρίσει με τα χέρια του με μια ιατρική διαδικασία,το οποίο το άκουγα πρώτη φορά,συζήτηση που έιχα με γιατρό τον ρώτησα αν γνωρίζει και αν όντως υπάρχει αυτή η διαδικασία γιατί μου φαίνοταν παράλογο να μην το έχω ξανακούσει...η απάντηση ήταν πως ναι,υπαρχει αλλά η καισαρική είναι πιο εύκολη,πολύ στιγνός τρόπος σκέψης...Ερχομαι και στη θέση των γιατρών που με τόσο κόπο,κούραση,ξενύχτια και διάβασμα εφτασάν εκεί που έφτασαν αλλά κουράστηκαν και τα ταξιδάκια που τους προσφέρουν οι φαρμακοβιομηχανίε ειναι πολύ ανανεωτικά...όμως από την στιγμή που διάλεξαν αυτό το επάγγελμα που έχει να κάνει με ζωές,δεν δέχομαι να μην υπάρχει συνείδηση..Νόμιζω πως γιατρός ειναι αυτός που βλέπει πρώτα τον άνθρωπο,την καλύτερη δυνατή λύση,την ανάλυση και επεξηξηματικότητα γιατί έχω ακούσει 'δεν ξέρω τι μπορεί να είναι...ίσως...' και 'δεν μπορώ να ασχοληθώ με το να σου λύσω απορίες' Οι απόψεις μου έχουν διαμορφωθεί μέσα από εμπειρίες,παραδείγματα,ανάλυση και έρευνα,κάπως έτσι σκέφτεται το μυαλό μου,μπορεί να έχω και λάθος...
xairomai pou uparxoun empeires, epaggelmaties maies sthn ellada gia genna sto spiti. kai egw proetoimazomoun gia genna sto spiti (menw sto ekswteriko) alla telika katalhksame se kaisarikh (kai eutuxws giati an eixa tis sustoles tou fusiologikou toketou 8a eixa riksh mhtras...o giatros m parolou pou ton eixa enhmerwsei oti sxediazoume genna sto spiti parelipse mia mikrh alla basikh leptomereia...) oson afora gia to skhniko sth thessaloniki, apoti gnwrizw h kathgoria den einai gia ton plakounta alla gia thn elleipsh adeias eksaskhsews epaggelmatos...genika exei pesei polu radio arvula kai apo tis duo pleures kai kalo einai na mhn uparxei paraplhroforhsh...
Δικάζονται 79 γονεις στις 11 Ιουνίου για ΄μολυνση περιβάλλοντος' λόγω πλακούντα,δεν είναι παραπληρφόρηση αλλά γεγονός.Μάλιστα γίνεται νίξη και για εμπόριο βρεφών αυτό αναφέρεται στη δικογραφία...
Γενναία μαμά Σίσσυ, θα σου δώσω κι εγώ τα θερμά μου συγχαρητήρια για αυτή σου την πράξη, σου βγάζω το καπέλο καθώς θέλει γερά κότσια το να κάνεις τοκετό στο σπίτι. Είναι κάτι που προσωπικά ούτε κατά διάνοια δεν θα έκανα, φοβάμαι απίστευτα πολύ. Αγχώθηκα και μόνο που διάβασα το κείμενό σου. Μπράβο σου και πάλι. Για μένα εκτός από τρομακτικό, είναι μεγάλο ρίσκο, ακόμη και η μισή ώρα που απέχει το νοσοκομείο από το σπίτι σου είναι πάρα πολύ για τυχόν επιπλοκή, μακριά από μας... Αυτό που δεν μου άρεσε στα λεγόμενά σου όμως είναι το οτι αναφέρεσαι απαξιωτικά προς όλα τα μαιευτήρια, τους γιατρούς και τις μαίες που υπάρχουν εκεί. Μιλάς απαξιωτικά εμμέσως για τις μανούλες που γεννάνε με καισαρική ή επισκληρίδιο λέγοντας "καλωδιωμένες¨... Κια τι έγινε αν σε καλωδιώνουν, είτε λόγω καισαρικής, είτε λόγω επισκληριδίου; Είσαι λιγότερο μαμά; Νομίζεις οτι δεν μπορείς να χαρείς το μωρό σου εξίσου με τον τοκετό στο σπίτι; Οτι δεν μπορεί το μωρό να θηλάσει επί μία ώρα όπως έκανε το δικό σου; Το γεγονός οτι γέννησες σπίτι σου δεν σημαίνει οτι είναι σωστό να μιλάς έτσι για τόσα εκατομμύρια άλλες μανούλες που επιλέγουν να γεννήσουν κάτω από την ασφάλεια που σου παρέχει ένα νοσοκομείο ή μαιευτήριο. Για να μην γίνομαι κουραστική... Τελειώνω λέγοντας οτι όπως σεβαστό είναι το γεγονός οτι θέλησες και γέννησες σπίτι σου, άλλο τόσο σεβαστό είναι που μια άλλη κοπέλα θέλει και γεννάει σε νοσοκομείο όπου ότι κι αν χρειαστεί έκτακτο η ιατρική παρέμβαση ειναι άμεση και όχι μισή ή και μία ώρα μακριά. Να σου ζήσει η κορούλα σου!
Σε ευχαριστώ πολύ! Δεν κρίνω κανέναν για τις επιλογές του,ούτε είμαι καλύτερη μητέρα από καμία άλλη... Έχοντας μια εγκυνοσύνη χαμηλού κινδύνου όπως ορίζουν οι γιατροί επέλεξα αυτό που θεωρώ καλό για το δικό μου μωρό και για μένα. Αυτά που συνάντησα σε γιατρούς και αυτά που άκουσα για μαιευτήρια προσωπικά δεν μου άρεσαν και θεωρώ πως πολλες συμπεριφορές δεν είναι φιλικές και ως προς τις μητέρες και ως προς τα βρέφη,φαντάζομαι πως θα έχεις διαβάσει ανάλογες ιστορίες στην σελίδα και δεν παραλογίζομαι.Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης αν γεννάς σε κλινική σε πηγαίνουν στο νοσοκομείο,σε μια πόλη η απόσταση είναι πανω κατω στο μισαωρο για την μεταφορά...αρα και εκει κινδυνέυεις...γενικότερα θεωρω πως κινδυνευεις παντού...
Σε αυτό που είμαι κατά είναι στη βιομηχανοποιήση της γέννας και της αντιμετώπησής της ως ιατρικό περιστατικό,όχι στις μανούλες που γεννάνε στο νοσοκομείο....
Καλησπέρα,να σου ζήσει!! Μένω Αθήνα και ενδιαφέρομαι πολύ για τοκετό στο σπίτι,μπορεί κάποια μανούλα να με βοηθήσει με πληροφορίες; Γνωρίζω μόνο κάποια πράγματα για την ευτοκία...ξέρει κανείς περισσότερες πληροφορίες για άλλους συλλόγους και μαίες;; ευχαριστώ!
επικοινώνησε με την ευτοκία είναι αναγνωρισμένος σύλλογος.δεν ξέρω πολλά για Αθήνα αυτό είναι το μαιλ μου για οτιδήποτε μην διστάσεις...με το καλό το μωράκι σου! sissy_kar@windowslive.com
Ευχαριστώ πολύ!!
Σίσσυ να σας ζήσει! Καλότυχη να είναι! Απορία : τα ζωάκια που γεννάνε στη φύση ελεύθερα, δεν μολύνουν το περιβάλλον? Μήπως να γίνει και εκεί έλεγχος? Τι να πω, μακάρι όσες κοπέλες μπορούν να γεννήσουν σπίτι τους, αν είχα ενημερωθεί κατάλληλα, θα το είχα κάνει και εγώ.
Σίσσυ μου χαίρομαι πολύ που πήρες αυτή την απόφαση να γεννήσεις σπίτι και που πήγαν όλα καλα! Είμαι 7 μηνών και θα γεννήσω τον Αύγουστο. Eχω αρχίσει εδώ και αρκετό καιρό πια να σκέφτομαι σοβαρά τη γέννα στο σπίτι και ακόμη δεν έχω πάρει την τελική απόφαση. Εχω ήδη μιλήσει με μια μαία, θα ήθελα να μιλήσω όμως και με κάποια ακόμη. Μπορείς να μου δώσεις κάποιο στοιχέιο επικοινωνίας με κάποια από τις μαίες σου στο μέιλ μου σε παρακαλώ? Ευχαριστώ και σου έυχομαι το καλύτερο!!!!
δεν ξέρω πως μπορώ να δω το μαιλ σου...το δικό μου είναι sissy_kar@windowslive.com στειλε μου για να τα πούμε από εκει...
χαίρομαι που τα κατάφερες και γω ήθελα αλλά με την δίκη που εκρεμεί στην πόλη μου δύσκολα τα πράγματα ευτυχώς έχω έναν πολύ καλό γιατρό και μια πολύ ευχάριστη εμπειρία γέννας...΄Ισως το 2ο αν τα καταφέρω.....
Να σου ζήσει η κόρη! Χαίρομαι να διαβάζψ ιστορίες γέννας χωρίς βία...
Κι εγώ ταράχτηκα όταν σκέφτηκα πόσο δύσκολη είναι η γέννα για τα μωράκια μας! Ευτυχώς εδώ που γέννησα (εκτός Ελλάδος) με το που γεννήθηκε το μωρό το έβαλαν πάνω στην κοιλιά μου γυμνούλι κι έκατσε εκεί ώρες, θήλασε γρήγορα, ήταν 24/24ωρο στο δωμάτιό μου κτλ. Παρ'όλα αυτά ναι, κάποια πράγματα δεν μου άρεσαν, πχ που με έβαλαν να περιμένω ξαπλωμένη διότι είχαν σπάσει τα νερά κι ήταν κεχρωσμένα, ενώ εγώ είχα ανάγκη να σταθώ και να πάρω ένα μπάνιο (υπήρχε μπανιέρα στο δωμάτιο) και το ότι δεν με βοήθησε κανένας με τους πόνους ενώ ίιιισως με προετοιμασία και συμπαράσταση εκείνη την ώρα να κατάφερνα να μην κάνω επισκληρίδιο. Οπότε για το επόμενο, αν μου τύχει ξανά που το θέλω πολύ, θα το προετοιμάσω περισσότερο. ΟΜΩΣ, παρ'όλο που το σέβομαι απόλυτα, δεν νομίζω να γεννήσω ποτέ στο σπίτι, για έναν απλό λόγο. Το μωράκι μου είχε καταπιεί μηκώνιο μέσα στην κοιλιά και μετά το πρώτο κλάμα σταμάτησε να αναπνέει... μπορεί να το χάναμε... ευτυχώς γρήγορα ήρθε ένας γιατρός και το απέφραξε. Δεν λέω ότι αυτός είναι λόγος για να μην γεννάμε στο σπίτι, λέω απλώς ότι δεν νομίζω να μπορέσω ποτέ να ξεχάσω την εικόνα του κάτασπρου νεογέννητου μωρού μου και να πάρω την απόφαση να γεννήσω στο σπίτι... Συγχαρητήρια πάντως και πάντα τέτοιες όμορφες γέννες!!! Αυτό που έγινε με τη δίκη τουλάχιστον παράλογο είναι...
Υπέροχη εμπειρία, ιστορία και αφήγηση...να σας ζήσει. (Επειδή οι καιροί είναι- απαράδεκτα και αφύσικα- πονηροί, ωστόσο είναι και απαραίτητο να υπάρχει καθαρή και ξάστερη ενημέρωση (χωρίς αυτό να σημαίνει πρόταση ή πίεση σε κανέναν για τις προσωπικές του αποφάσεις), μήπως να υπάρξουν κάποια άρθρα ή πληροφορίες και από εδώ από ειδικούς για κάποια πιο εξειδικευμενα σχετικά θέματα (όπως έχουν ήδη υπάρξει, αλλά λέω...), όπως το θέμα του "σκισίματος" κλπ. από μαίες πχ με εμπειρία, "καθαρά θεωρητικά".Ο πόλεμος είναι ασύμμετρος...Κάτι αλλάζει, όμως. Μπράβο και στη διαχειρίστρια)
Υπέροχη γέννα! Να σας ζήσει! Πολύ χαίρομαι όταν διαβάζω για τοκετούς στο σπίτι, χωρίς καμία παρέμβαση.
απλα τα σεβη μου.. την ρουφηξα την ιστορια σου..
Χαίρομαι που ακόμη μια γυναίκα βίωσε την γέννα της ως ένα υπέροχο γεγονός κι όχι ως ένα "ιατρικό περιστατικό". Ο τοκετός είναι μια φυσική πράξη κι όχι μια ασθένεια. Κι εμείς οι γονείς που δικαζόμαστε μετά από μήνυση του Συλλόγου Μαιών Θεσσαλονίκης δίνουμε την μάχη μας, ώστε στο μέλλον κανένας φορέας ή σύλλογος να μην ξαναταλαιπωρήσει μια νέα μητέρα μηνύοντάς την για "ρύπανση περιβάλλοντος". Ο πλακούντας είναι το λίκνο της ζωής κι όλες εμείς οι κατηγορούμενες μαμάδες τον αντιμετωπίζουμε ως τέτοιο. Καμία μαία που χαρακτηρίζει τον πλακούντα μας επικίνδυνο μολυσματικό απόβλητο δεν θα είναι ποτέ η μαία που θα επιλέξουμε σε επόμενη γέννα μας. Κανένας νόμος δεν υπάρχει για τους τοκετούς και καμία επιλογή δεν είναι παράνομη. Κι αυτή η δίωξη πέτυχε ακριβώς το αντίθετο...Επιτέλους οι γυναίκες στην Ελλάδα (με το 51% των τοκετών να γίνονται με καισαρική) άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι ο τοκετός στο σπίτι είναι μια επιλογή που μπορούν να κάνουν. Καλή Συνέχεια, Μυρτώ Γρίβα
Συγχαρητήρια!Να σας ζήσει γερό και ευλογημένο! υπέροχη ιστορία τοκετού, μακάρι όλες οι μανούλες να μπορούσαν να το ζήσουν έτσι! Γέννησα φυσιολογικά μεν σε κλινική δε με όλα όσα αυτό συνεπάγεται...! τώρα έγκυος στο 2ο μακάρι να είχα το θάρρος να το τολμήσω σπίτι αλλά δε νομίζω - τουλάχιστον τώρα αν πάω πάλι σε κλινική θα ξέρω και θα απαιτήσω διαφορετική αντιμετώπιση σε πολλά θέματα!
Μπράβο σου που έκανες αυτό που ήθελες στον τοκετό σου κ να χαίρεσαι το παιδάκι σου αλλά ειλικρινά έχω διαβάσει τόσα πολλά κείμενα-άρθρα κτλ για τον τοκετό, αφού είμαι κ η ίδια έγκυος, που ώρες ώρες φτάνω στο σημείο να στεναχωριέμαι που επέλεξα να γεννήσω, όταν έρθει η ώρα, σε ιδιωτικό μαιευτήριο. Όλες οι μανούλες παρουσιάζουν εξαιρετικά τέλειο τον τοκετό στο σπίτι κ ίσως να είναι κιόλας, όπως κ άλλες μου εκθιάζουν τα δημόσια νοσοκομεία. Επειδή δεν έχω εμπειρία από τίποτα, δεν μπορώ να πω κ που είναι καλύτερα. Το μόνο που ξέρω είναι πως μετά από απώλεια 3 κυήσεων κ πολλών ετών προσπάθειας, αποφάσισα να πάω σε ιδιωτικό μαιευτήριο (η εκγυμοσύνη μου είναι παραπάνω από τέλεια) κ έχω φτάσει στο σημείο να αισθάνομαι άσχημα γι' αυτό. Γιατί κάθομαι κ σκέφτομαι πως αν κάνω επισκληρίδιο εγώ δεν θα πονάω αλλά θα πονάει το μωρό μου άρα είμαι αναίσθητη, πως ενώ δεν θέλω ορούς κ διάφορα άλλα φάρμακα ίσως τελικά να τα πάρω, πως μπορεί να μην καταφέρω να θηλάσω ενώ το θέλω πολύ, στο μαιευτήριο το μωρό δεν θα είναι μαζί μου συνέχεια γιατί έτσι λειτουργεί το συγκεκριμένο, τώρα τελευταία διάβασα κ για τον ομφάλιο λώρο που πρέπει να κοπεί αφού σταματήσει να πάλεται κτλ κτλ. Μπορεί να είμαι παράξενη, τρελή δεν ξέρω κ τι άλλο, αλλά το σίγουρο είναι πως είμαι φοβισμένη, αγχωμένη κ μπερδεμένη με τον τοκετό μου. Κ συγνώμη για όσες κούρασα με το μεγάλο μου κείμενο.
Είμαστε στην ίδια φάση.Και εγώ έχω την αγωνία του τοκετού η οποία κορυφώνεται ...Σε λιγότερο από μήνα γεννάω. Θα γεννήσω και εγώ σε μεγάλο ιδιωτικό μαιευτήριο της Αθήνας. Σημασία, δεν έχει πού γεννάς. Σημασία έχει η εμπιστοσύνη που έχεις στον γιατρό σου.Ο δικός μου ,μου εμπνέει απόλυτη εμπιστοσύνη μια και είναι εκείνος που ξεγέννησε και την μαμά μου,και με έβγαλε στον κόσμο, πριν από 34 χρόνια!! Όσο για τον τοκετό στο σπίτι, προσωπικά σέβομαι τις κοπέλες που το τολμούν , εγώ προσωπικά όμως αισθάνομαι πιο ασφαλής σε ένα μαιευτήριο , για παν ενδεχόμενο...Γέννα είναι δεν ξέρεις ποτέ τί προκύπτει...Οι κοπέλες που τολμούν να γεννήσουν στο σπίτι είναι σίγουρα πιο γενναίες από μένα!!!Όσο για τον πόλεμο που δέχονται γονείς και μαίες για τον τοκετό στο σπίτι το βρίσκω απαράδεκτο. Κάθε μια γυναίκα έχει δικαίωμα να γεννήσει όπως και όπου θέλει αρκεί να νοιώθει καλά και σιγουριά ... Καλή λευτεριά σε σένα και συγχαρητήρια για το μωράκι σου και την δύναμή σου μαμά Σίσσυ !