Τα δίδυμα που γεννήθηκαν με 87 ημέρες διαφορά!

Η Maria Jones-Elliott αγκαλιάζει τις πανέμορφες δίδυμες κορούλες της και τις φωνάζει «τα μικρά μου θαύματα». Το αξιοθαύμαστο είναι πως ενώ η Amy και η Katie είναι δίδυμες, γεννήθηκαν με 87 ολόκληρες ημέρες διαφορά.

Ο τοκετός της Maria ξεκίνησε 4 μήνες νωρίτερα από το προγραμματισμένο, γεννώντας την Amy, ενώ κατά απίστευτο τρόπο, η Katie έφτασε να γεννηθεί σχεδόν 3 μήνες αργότερα. Η απίστευτη γέννησή τους αναμένεται να συμπεριληφθεί στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες ως «το μεγαλύτερο διάστημα που μεσολάβησε στη γέννα διδύμων».

Η Maria, 34, από το Glenmore του Co Kilkenny, είπε: «Αποκαλώ τα κοριτσάκια μας τα μικρά μας θαύματα επειδή είναι. Κρατούσα την Amy για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου και χάιδευα την κοιλιά μου παρακαλώντας τον Θεό για ένα θαύμα. Ήθελα οι κόρες μου να είναι μαζί, να είναι καλά και υγιείς. Συνήθως αισθάνεσαι μονάχα ευτυχία στη γέννηση ενός μωρού, ήταν όμως τόσο οδυνηρά γλυκόπικρη εμπειρία καθώς οι ζωές και των δύο ακροβατούσαν σε ένα τεντωμένο σκοινί. Η Amy πάλευε να κρατηθεί στη ζωή μέσα στη θερμοκοιτίδα όσο η Katie προσπαθούσε να επιβιώσει μέσα μου. Ήταν οι πιο δύσκολοι τρεις μήνες της ζωής μας. Ο άντρας μου ο Chris συνέχιζε να λέει «Όπου υπάρχει ζωή υπάρχει ελπίδα»».

Η Maria, 34, και ο άντρας της Chris, που δουλεύει ως νοσοκόμος στην ψυχιατρική πτέρυγα του Waterford Regional Hospital όπου γεννήθηκαν τα μωρά, ήταν κατενθουσιασμένοι όταν έμαθαν πως περίμεναν δίδυμα κορίτσια.

«Ήμασταν τόσο ενθουσιασμένοι όταν μου το είπαν οι γιατροί στον πρώτο μου υπέρηχο στις επτά εβδομάδες», λέει η Maria, η οποία έχει άλλα δύο παιδιά, την Olivia, 13 και τον Jack, 11.

«Πάντα ένιωθα πως θα έκανα δίδυμα και μόλις έμαθα πως ήμουν έγκυος, ο Chris αμέσως είπε: «Α, θα είναι δίδυμα τότε», μιας και έχουμε δίδυμα στην οικογένεια. Στον υπέρηχο κοίταζα την οθόνη και επειδή είχα κι άλλες εγκυμοσύνες, περίμενα να δω έναν στρόγγυλο κύκλο με μια μικροσκοπική κηλίδα – αυτή τη φορά όμως είχε μία γραμμή να τον διαπερνά».

«Τι είναι αυτή η γραμμή;» ρώτησα και η νοσοκόμα μου είπε «Συγχαρητήρια, όπως φαίνεται θα κάνετε δίδυμα»

Η εγκυμοσύνη κυλούσε ομαλά μέχρι που έφτασε στις 23 εβδομάδες και πέντε ημέρες τον περασμένο Μάιο, όταν ξεκίνησε ο τοκετός της Maria.

Η ίδια λέει: «Άρχισα να μην αισθάνομαι καλά στη δουλειά και ένιωθα υπερβολικά μεγάλη πίεση στην κοιλιά μου αλλά θεώρησα πως ήταν φυσιολογικό μιας και περίμενα δίδυμα. Ανησύχησα όμως αρκετά ώστε να κλείσω ένα ραντεβού με τον γιατρό μου που μου είπε να κάνω αμέσως στο νοσοκομείο να με δουν. Λίγες ώρες μετά, αφού έφτασα, με τρόμο είδα τα νερά μου να σπάνε. Μου έκαναν αμέσως εισαγωγή».

Το τεράστιο πλήγμα για τη Maria ήρθε όταν της είπαν πως ήταν έτοιμη να γεννήσει και υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να χάσει και τα δύο της αγέννητα μωρά.

Λέει «Απλά πάγωσα. Είχα σοκαριστεί τόσο πολύ που ξέσπασα σε κλάματα. Οι γιατροί μου είπαν πως υπήρχε ελάχιστη ελπίδα να επιβιώσουν καθώς ήταν τόσο πρόωρα. Δόξα τω Θεώ είχα τον Chris στο πλευρό μου. Έκλαιγα με λυγμούς και ήμουν σε κατάσταση σοκ, αλλά δεν δέχτηκα να το βάλω κάτω. Έλεγα συνέχεια «Δε θα συμβεί, δε θα συμβεί… Δε θα τα χάσω. Όχι. Έκανα τα μωρά μου να παλέψουν για τη ζωή τους. Θυμάμαι να προσεύχομαι στο Θεό, μέρα νύχτα, ζητώντας του ένα θαύμα».

Η Maria αντιμετώπισε έπειτα έναν βασανιστικό τοκετό που κράτησε δύο μέρες προτού γεννηθεί πρώτη η Amy στις 24 εβδομάδες ακριβώς – σχεδόν τέσσερις μήνες πριν την αναμενόμενη ημερομηνία τοκετού στις 21 Σεπτέμβρη. Στα 1lb 3oz (539 γραμμάρια) γεννήθηκε επικίνδυνα μικρή. Λέει «Με το που γέννησα την Amy τη μετέφεραν αμέσως στη μονάδα εντατικής θεραπείας μιας και ήταν τόσο πρόωρη».

«Ήμουν εξαντλημένη αλλά πίστευα πως δεν είχε τελειώσει ακόμη μιας και είχα άλλο ένα μωρό να γεννήσω και έπρεπε να συγκεντρωθώ».

Το απίστευτο ήταν όμως πως αντί να γεννηθεί η δίδυμη Katie αμέσως μετά, η Maria σταμάτησε να έχει συσπάσεις.

Η Maria είπε «Οι συσπάσεις μου απλά σταμάτησαν εντελώς – ήταν σα να μην είχα καν γεννήσει. Οι γιατροί είχαν μείνει έκπληκτοι γιατί δεν είχαν ξαναδεί ποτέ κάτι παρόμοιο. Έπρεπε να είναι μια χαρούμενη στιγμή αλλά ήταν τρομακτική. Είχα ένα μωρό στην εντατική και ένα μωρό ακόμη μέσα μου να προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή. Ήταν σα να με είχε χτυπήσει λεωφορείο – σκεφτόμουν τι στο καλό συμβαίνει. Θυμάμαι να φωνάζω στις νοσοκόμες: «Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό»».

Οι γιατροί πήραν την απόφαση να προσπαθήσουν να κάνουν πρόκληση τοκετού στη Maria την επόμενη μέρα. Η Maria εξηγεί «Προσπάθησαν να μου κάνουν πρόκληση την επόμενη μέρα μα δε συνέβη τίποτα. Μετά από ώρες, ο Chris κι εγώ είπαμε «Φτάνει πια. Αφήστε τη φύση να κάνει το κομμάτι της». Από εκεί και μετά, δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο από το να περιμένει.

Η Maria λέει «Είχα αποφασίσει πως δεν θα έφευγα από το νοσοκομείο χωρίς και τα δύο μου κορίτσια. Ακόμη κι αν σήμαινε πως έπρεπε να μείνω ξαπλωμένη στο κρεβάτι για τους υπόλοιπους τρεις μήνες που απέμεναν στην εγκυμοσύνη μου – θα έκανα ό,τι χρειαζόταν».

Πέρασαν τέσσερις μέρες προτού η Maria, ακόμη έγκυος, καταφέρει να δει την πρώτη από τις δίδυμες, Amy, μιας και ήταν στην εντατική. Λέει «Ξέσπασα σε κλάματα όταν την είδα στη θερμοκοιτίδα – ήταν τόσο, μα τόσο μικροσκοπική και ευάλωτη. Είχε παντού γύρω της σωλήνες και το μόνο που μπορούσα να δω ήταν οι τούφες των μαύρων μαλλιών της. Άγγιξα την κοιλιά μου και ορκίστηκα η Katie να γεννηθεί ασφαλής και υγιής και να είναι τα δύο κορίτσια μαζί». Η Maria επισκεπτόταν κάθε μέρα την Amy στην εντατική ενώ προσευχόταν η Katie να επιβιώσει στην κοιλιά της. Λέει «Δεν μπορούσα να χαρώ καθόλου που είχα γίνει μαμά και παραμένοντας έγκυος χωρίς να ξέρω πώς θα πήγαιναν τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολο. Όμως πείσμωσα. Μου δόθηκε μια αποστολή και θα την έφερνα εις πέρας. Είπα στον εαυτό μου πως η μήτρα μου δεν ήταν αρκετά μεγάλη και για τις δύο. Η θερμοκοιτίδα στη μονάδα εντατική θεραπεία έγινε η μήτρα της Amy όσο εγώ έτρεφα την Katie στη δική μου».

Πέρασαν πέντε εβδομάδες προτού η Maria καταφέρει να κρατήσει την Amy για πρώτη φορά στα χέρια της. Η Maria λέει «Ήταν ακόμη τόσο μικροσκοπική που σχεδόν δεν ένιωθα τα ποδαράκια της στο στήθος μου. Το λάτρεψε. Ο χτύπος της καρδιάς της σταθεροποιήθηκε καθώς την κράτησα. Ήμουν τόσο συγκινημένη που δεν μπορούσα να μιλήσω. Φίλησα το κεφάλι της και την κράτησα. Τα μικρά της πόδια ακουμπούσαν το πάνω μέρος της φουσκωμένης μου κοιλιάς. Θυμάμαι να χαϊδεύω την κοιλιά μου ταυτόχρονα, ελπίζοντας να γίνει ένα θαύμα. Η Katie ανταποκρίθηκε αμέσως. Κλώτσησε και άρχισε να κινείται, λες και ήξερε. Τη δεύτερη φορά που πήρα αγκαλιά την Amy την επόμενη μέρα γύρισε και ακούμπησε το κεφάλι της στην αδελφή της μέσα στην κοιλιά μου».

Κάθε μέρα η Maria ζούσε με την αγωνία «Ήξερα πως μπορούσα να γεννήσω οποιαδήποτε στιγμή». Οι γιατροί εξηγούν «Πρέπει να περιμένουμε μιας και κάθε μέρα που περνάει βοηθάει». «Το έβλεπα σαν αποστολή πως έπρεπε να διατηρήσω την εγκυμοσύνη όσο περισσότερο μπορούσα. Δε χωρούσαν αρνητικές σκέψεις και φόβος. Έβλεπα τον εαυτό μου και το προσωπικό σαν ομάδα. Το μόνο που ήθελα ήταν να μεγαλώσουν και να είναι καλά, όπου κι αν ήταν αυτό. Καθώς περνούσαν οι μέρες και οι βδομάδες η ζωούλα που μεγάλωνε μέσα μου γινόταν όλο και πιο δυνατή».

Προκάλεσαν τοκετό στη Maria τελικά στις 27 Αυγούστου στις 36 εβδομάδες και τρεις μέρες, αφού οι γιατροί αποφάσισαν πως ήταν ασφαλές. Εκείνη γέννησε την Katie ύστερα από μία ώρα περίπου, η οποία ζύγιζε 5lb 10oz (2551 γραμμάρια). Λέει «Όταν έβαλαν την Katie στην αγκαλιά μου και μου χαμογέλασε, η νοσοκόμα είπε «Είναι μια χαρά». Και ήταν τέλεια. Κλάψαμε και οι δύο ανακουφισμένες».

«Το αξιοσημείωτο είναι πως είχαν διαφορά 1lb 10oz (737 γραμμάρια) μεταξύ τους… αυτό που μας έκανε αμέσως εντύπωση όμως ήταν πως η Amy είχε πάρει από τη δική μου πλευρά της οικογένειας και η Katie από του Chris».

«Δύο ώρες αργότερα τα δίδυμα συναντήθηκαν και πάλι. Η Amy ήταν ακόμη στη θερμοκοιτίδα της και βάλαμε το κρεβατάκι της Katie δίπλα της. Η νοσοκόμα πήρε την Katie και την έβαλε στη θερμοκοιτίδα να κοιτάζει την αδελφή της καθώς κοιμόντουσαν και η Amy αμέσως χαμογέλασε. Ήταν μία απίστευτη στιγμή, δεν υπήρχε αμφιβολία πως αναγνώρισαν η μία την άλλη. Ήταν όμως και εξωπραγματικό όλο αυτό μιας και είχα τρεις μήνες ένα μωρό κι άλλο ένα μέσα στην κοιλιά. Και ξαφνικά έγιναν δύο τα μωρά… κι ήταν δικά μου. Η Amy δεν είχε ξεπεράσει όμως ακόμη τον κίνδυνο, γι’ αυτό πήγαινα και της τραγουδούσα».

Αμέσως μετά τη γέννα ο Chris πήγε στο ληξιαρχείο να δηλώσει την πιο ασυνήθιστη γέννα στον κόσμο. Η Maria είπε «Αρνήθηκα να δηλώσουμε την Amy μέχρι να γεννηθεί και η Katie μιας και ήταν δίδυμες. Ήθελα να το κάνω και για τις δύο μαζί. Όπως μπορείτε να φανταστείτε όμως, το να τις δηλώσουμε προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις. Τα πιστοποιητικά τους έγραφαν: Amy Elliott, Δίδυμη πρώτη, ημερομηνία γέννησης 1 Ιουνίου και Katie Elliott, Δίδυμη δεύτερη, ημερομηνία γέννησης 27 Αυγούστου. Ευτυχώς η κυρία που δουλεύει εκεί είναι γειτόνισσά μας οπότε γνώριζε την απίστευτη ιστορία τους. Η συνάδελφός της είπε «Δουλεύω εδώ 25 χρόνια τώρα και δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου κάτι τέτοιο» και καθόταν εκεί με το στόμα ανοιχτό».

Η Katie επέστρεψε σπίτι πέντε ημερών ενώ η Amy τους συνάντησε πάλι επτά εβδομάδες αργότερα στις 16 Οκτώβρη. «Δεν μπορείς ποτέ να πεις πως όλα είναι καλά μέχρι να βγεις από τις πόρτες του νοσοκομείου»,  λέει η Maria. «Οι φίλοι και η οικογένειά μας μας βοήθησαν – οι συνάδελφοι του Chris έκαναν μέχρι και κάποιες βάρδιές του. Δεν ξέρω πως θα τα καταφέρναμε χωρίς αυτούς. Είχαμε επίσης τεράστια υποστήριξη από τα φιλανθρωπικά ιδρύματα Bliss και Irish Premature Babies».

«Η γιαγιά είχε στολίσει το σπίτι με μπαλόνια και πανό που έγραφαν «Συγχαρητήρια». Εκείνη τη νύχτα είπα στον Chris: «Έχουμε τέσσερα πανέμορφα παιδιά μαζί μας κάτω απ’ την ίδια στέγη».

Όσο για τα γενέθλια, φέτος αξίζουν μια διπλή γιορτή, αποκάλυψε. «Προς το παρόν αξίζουν τα ξεχωριστά τους πρώτα γενέθλια – η μία τον Ιούνιο και η άλλη τον Αύγουστο με τούρτες και όλα τα συναφή» είπε. Θα κάνουμε όμως και μια ξεχωριστή επίσκεψη εκείνη τη μέρα – θα επισκεφθούμε το νοσοκομείο να τους ευχαριστήσουμε. Μέχρι να πάνε σχολείο ίσως τις γιορτάζουμε κάπου στο ενδιάμεσο… αλλά θα το δούμε στην πορεία».

Ο μπαμπάς Chris λέει πως ακόμη «τσιμπιέται» προσπαθώντας να το πιστέψει. «Έλεγα συνέχεια στη Maria «όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα». Και ποτέ μου δε σταμάτησα να ελπίζω ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές. Όταν επιτέλους κράτησα τις κόρες μου για πρώτη φορά δεν μπορούσα να το πιστέψω. Όταν η Amy γεννήθηκε σχεδόν φοβόμουν να την κρατήσω καθώς ήταν τόσο μικροσκοπική και ευαίσθητη και η Katie ήταν ακόμη στην κοιλιά της μαμάς της. Ήταν απίστευτο. Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά ήταν. Δείτε τες όμως τώρα. Η ιατρική ομάδα έκανε εκπληκτική δουλειά και θα τους είμαστε για πάντα υπόχρεοι». Η Maria συμπληρώνει «Είμαι τόσο ευγνώμων. Ήταν γραφτό να γίνει… για οποιονδήποτε λόγο. Αισθάνομαι ευγνώμων που είχα την τιμή να γεννήσω αυτά τα δύο κορίτσια που είναι τόσο ξεχωριστά. Είμαστε όλοι μας καλά, θα μπορούσα να είμαι πιο τυχερή απ’ αυτό;»

πηγή: www.dailymail.co.uk